Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
28 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 28 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 3 września 2025 r. (wpływ 3 września 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie oraz pismem z 4 września 2025 r. (wpływ 4 września 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług doradczych. Jest Pan czynnym podatnikiem VAT.
W listopadzie 2024 r. nabył Pan wraz z żoną na rynku pierwotnym (deweloper to spółka z o.o.) lokal mieszkalny w budynku położonym w (…), przy ul. (…). Część nabytego lokalu (20% jego powierzchni) zamierza Pan przeznaczyć na cele biurowe związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Obecnie planuje Pan nabycie w tym samym budynku (również bezpośrednio od dewelopera) miejsca postojowego w garażu. Miejsce postojowe będzie miało odrębną księgę wieczystą od lokalu i będzie opodatkowane stawką podatku VAT 23%.
Miejsce postojowe będzie wykorzystywane do parkowania samochodu, który jest wykorzystywany zarówno do celów prywatnych, jak i związanych z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą.
Uzupełnienie wniosku
1.Zakup będzie dokonywany przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Będzie to udział we współwłasności stanowiącej odrębną nieruchomość lokalu niemieszkalnego.
2.Faktura dokumentująca zakup miejsca postojowego będzie wystawiona na prowadzoną przez Pana działalność gospodarczą.
3.Wydatek na zakup miejsca postojowego będzie dotyczył konkretnego samochodu wykorzystywanego zarówno do celów prywatnych, jak i związanych z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą.
4.Samochód stanowi środek trwały w Pana działalności gospodarczej i jest amortyzowany.
5.Miejsce postojowe będzie stanowiło odrębny środek trwały w Pana działalności gospodarczej i będzie amortyzowane.
6.Forma opodatkowania Pana działalności gospodarczej – podatek liniowy.
7.Pan prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.
Pytania
1.Czy będzie Panu, jako podatnikowi, przysługiwać prawo do zaliczenia amortyzacji od zakupionego miejsca parkingowego do kosztów związanych z uzyskaniem przychodu w związku z działalnością gospodarczą?
2.Czy w związku z faktem, iż miejsce parkingowe będzie wykorzystywane zarówno na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, jak i na cele prywatne, czy należy zastosować dla amortyzacji miejsca parkingowego pewien udział procentowy w celu zaliczenia do kosztów działalności, czy można uznać amortyzację tego miejsca parkingowego w 100% jako koszt uzyskania przychodu?
Pana stanowisko w sprawie
Pana zdaniem – w odniesieniu do pytania nr 1 – tak, z zastrzeżeniem jak w odpowiedzi na pytanie nr 2.
Pana zdaniem – w odniesieniu do pytania nr 2 – zakłada Pan, że można zastosować w celu wyznaczeniu prawidłowego udziału taki sam mnożnik jak dla lokalu mieszkalnego w tym samym budynku, tj. jeśli 20% powierzchni lokalu będzie przeznaczona na działalność gospodarczą, to można przyjąć, że amortyzacja miejsca parkingowego również w 20% będzie mogła zostać zakwalifikowana jako koszt uzyskania przychodu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług doradczych. W listopadzie 2024 r. nabył Pan wraz z żoną na rynku pierwotnym od dewelopera lokal mieszkalny. Część nabytego lokalu (20% jego powierzchni) zamierza Pan przeznaczyć na cele biurowe związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Obecnie planuje Pan nabycie w tym samym budynku (również od dewelopera) miejsca postojowego w garażu. Miejsce postojowe będzie miało odrębną księgę wieczystą od lokalu. Miejsce postojowe będzie wykorzystywane do parkowania samochodu, który jest wykorzystywany zarówno do celów prywatnych, jak i związanych z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą. Samochód stanowić środek trwały w Pana działalności gospodarczej i jest amortyzowany. Miejsce postojowe będzie stanowiło odrębny środek trwały w Pana działalności gospodarczej i będzie amortyzowane. Zakup będzie dokonywany przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Będzie to udział we współwłasności stanowiącej odrębną nieruchomość od lokalu niemieszkalnego. Faktura dokumentująca zakup miejsca postojowego będzie wystawiona na prowadzoną przez Pana działalność gospodarczą.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:
· został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
· jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
· pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
· poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
· został właściwie udokumentowany,
· nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.
W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 22a–22o, z uwzględnieniem art. 23. (…)
Przepis art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 22a-22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
3)inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:
· stanowią własność lub współwłasność podatnika,
· są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
· przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
· są wykorzystywane przez podatnika m.in. na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
Zgodnie z art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy.
Przepis ten obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. Jednocześnie z art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) wynika, że:
Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r., zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będących odpowiednio budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 r.
Na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz opisu sprawy stwierdzam, że znowelizowany art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do miejsca postojowego w garażu, które zakupi Pan jako udział we współwłasności stanowiącej odrębną nieruchomość od lokalu niemieszkalnego i będzie stanowić środek trwały w Pana działalności gospodarczej. Dlatego też będzie miał Pan prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej zaliczonego do środków trwałych miejsca parkingowego w garażu stanowiącego odrębny środek trwały w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Dlatego też może Pan zaliczać te odpisy w pełnej wysokości (100%) od wartości początkowej miejsca parkingowego w garażu do kosztów uzyskania przychodów.
Podsumowanie: będzie Panu przysługiwać prawo do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych od zakupionego miejsca parkingowego do kosztów związanych z uzyskaniem przychodów w związku z działalnością gospodarczą. Może Pan zaliczać odpisy amortyzacyjne od tego miejsca parkingowego w 100% do kosztów uzyskania przychodów.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja rozstrzyga o skutkach podatkowych w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast wniosek w zakresie podatku od towarów i usług podlegał odrębnemu rozpatrzeniu.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.