Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lipca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 26 sierpnia 2025 r. (data wpływu 1 września 2025 r.) – na wezwanie organu. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni wraz z mężem posiadają ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. W 2016 r. na podstawie aktu notarialnego została rozszerzona wspólność ustawowa na nieruchomość, której dotyczy wniosek. Od tego momentu Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką tej nieruchomości na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, a także nigdy nie wykorzystywała tej nieruchomości, ani jej części do działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie wyraziła zgody w sposób formalny na wykorzystywanie nieruchomości do celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Jej męża. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w budynku od momentu jego budowy (lata 1990-1992) do chwili obecnej.

Wnioskodawczyni wraz z mężem planują wspólnie sprzedaż nieruchomości w 2026 r.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

W skład nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży wchodzi działka gruntu zabudowana budynkiem handlowo-usługowym. Budynek jest budynkiem użytkowym – handlowo-usługowym (zgodnie z PKOB). Nie jest to budynek mieszkalny.

Budynek został wybudowany przez męża Wnioskodawczyni w latach 1990-1992 z przeznaczeniem do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej. Nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych w działalności gospodarczej męża. Nie była amortyzowana. Koszty dotyczące budowy budynku nie były ujmowane ani w kosztach uzyskania przychodów ani poprzez odpisy amortyzacyjne w działalności gospodarczej męża. Koszty utrzymania nieruchomości również nie były ujmowane przez męża w kosztach uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

Przed planowaną sprzedażą nieruchomość nie będzie wycofywana z działalności gospodarczej, gdyż nigdy nie została formalnie do niej wprowadzona jako środek trwały.

Poszukiwanie nabywców nieruchomości będzie odbywało się w sposób prywatny – poprzez ogłoszenia sprzedaży oraz za pośrednictwem biura nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, ponieważ nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej i nie wykorzystywała tej nieruchomości do takich celów.

Pytanie

Czy w przypadku sprzedaży nieruchomości w 2026 r., której Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką od 2016 r. (w wyniku rozszerzenia wspólności ustawowej małżeńskiej), nie prowadzi działalności gospodarczej i nie wykorzystywała w żaden sposób w ramach takiej działalności, przysługuje Jej zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w 2026 r., której jest współwłaścicielką od 2016 r., korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, ponieważ:

•od nabycia nieruchomości minęło więcej niż 5 lat (liczone od końca roku 2016),

•Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej,

•nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię do celów działalności gospodarczej,

•Wnioskodawczyni nie wyraziła zgody w sposób formalny na jej wykorzystanie do działalności Jej męża.

W związku z tym nie zachodzą przesłanki do opodatkowania Jej części (współwłasności) w przychodzie ze sprzedaży tej nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis ten wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są:

•pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

•odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, prawa wieczystego użytkowania gruntów – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).

Art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia: składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności, i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Wskazany przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

1) grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2) budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,

3) dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1a,

5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności

‒ zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

 Stosownie do treści art. 22d ust. 2 omawianej ustawy:

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Z Pani wniosku wynika, że:

•w 2016 r. na podstawie aktu notarialnego została rozszerzona wspólność ustawowa na nieruchomość, której dotyczy wniosek;

•Pani mąż prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w budynku od momentu jego budowy (lata 1990-1992) do chwili obecnej;

•w skład nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży wchodzi działka gruntu zabudowana budynkiem handlowo-usługowym;

•planują Państwo sprzedaż ww. nieruchomości w 2026 r.

Sposób opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest uzależniony od tego, czy składnik majątku należy do współwłasności małżeńskiej, czy też nie. Odpłatne zbycie składnika majątkowego, stanowiącego przedmiot majątku małżonków, wykorzystywanego przed zbyciem w działalności gospodarczej przez jednego z nich, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej jedynie tego małżonka, który faktycznie ten składnik wykorzystywał do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

To oznacza, że sprzedaż opisanej przez Panią we wniosku nieruchomości, wykorzystywanej w działalności gospodarczej prowadzonej przez Pani męża, będzie skutkować powstaniem przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ten w całości będzie przychodem Pani męża, gdyż to on wykorzystuje ww. nieruchomość w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej od momentu budowy budynku do chwili obecnej. W konsekwencji nie będzie Pani zobowiązana do rozliczania ww. sprzedaży dla celów podatkowych.

W związku z powyższym Pani stanowisko, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w 2026 r. korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ta interpretacja dotyczy tylko Pani sytuacji prawnopodatkowej. Nie wywołuje skutków prawnych dla Pani męża.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.