Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
25 sierpnia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 25 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W sierpniu 2021 roku wyjechała Pani z partnerem do Szwecji w celu podjęcia studiów wyższych. Od tego momentu mieszkała tam Pani nieprzerwanie aż do sierpnia 2025 roku. Pani miejsca zamieszkania w Szwecji przedstawiały się następująco:
• (…): od 08.2021
• (…): od 01.07.2022
• (…): 01.06.2024-22.08.2025.
W Szwecji była Pani zameldowana i zarejestrowana jako rezydent (otrzymała Pani personnummer), a szwedzki dokument tożsamości (ID) został Pani wydany w lutym 2022 roku. Posiada Pani również oficjalny certyfikat rejestracji na studia, który potwierdza podjęcie nauki w pełnym wymiarze czasu na szwedzkiej uczelni od 08.2021 do 01.2024.
W 2022 roku studiowała Pani w Szwecji w pełnym wymiarze czasu. Przez cały ten rok kontynuowała Pani wynajmowanie mieszkania najpierw w (…) a później w (…). Nie posiadała Pani w Polsce żadnych składników majątkowych ani stałych zobowiązań (takich jak działalność gospodarcza, stałe zatrudnienie, nieruchomości, kredyty itp.).
W okresie od 15 czerwca do 30 sierpnia 2022 roku odbyła Pani w Polsce wakacyjny, tymczasowy, płatny staż w firmie (…) na podstawie umowy o praktyki. Staż rozpoczęła Pani w celach rozwojowych gdyż był on zgodny z Pani edukacją. Według umowy staż trwał do 15 września 2022, natomiast zakończyła go Pani wcześniej i wróciła na studia do Szwecji 31.08.2022.
W czasie tego stażu nie wynajmowała Pani mieszkania w Polsce a zatrzymywała się u rodziny. Dochód ze stażu, w sumie w wysokości (...) tys. złotych, został przez Panią rozliczony podatkowo w Polsce jako osoby z ograniczonym obowiązkiem podatkowym.
W 2023 roku była Pani zatrudniona w Szwecji przez (…) w (…) w wymiarze 40% etatu od stycznia do marca oraz od kwietnia do czerwca. Nadal przebywała Pani i mieszkała w Szwecji, bez zmiany centrum interesów życiowych.
Studia w pełnym wymiarze czasu zakończyła Pani w styczniu 2024 roku, a dyplom otrzymała w grudniu 2024 roku.
Do sierpnia 2025 roku przebywała Pani w (…) z partnerem w wynajmowanym mieszkaniu szukając zatrudnienia oraz uczęszczając na lekcje języka szwedzkiego, a następnie 22 sierpnia 2025 r. wróciła Pani na stałe do Polski i rozpoczyna pracę w Polsce 1 września 2025 w ramach umowy o pracę.
We wszystkich latach 2022, 2023 i 2024 przebywała Pani w Szwecji przez ponad 183 dni rocznie. W tym czasie Pani centrum interesów życiowych i gospodarczych znajdowało się w całości poza terytorium Polski.
W celu potwierdzenia swojego miejsca pobytu w Szwecji posiada Pani wydruk ze szwedzkiego systemu urzędowego zawierający informację o rejestracji w poszczególnych adresach wraz z datami z pieczątką urzędu. Daty rejestracji przez urząd w nowych miejscach zamieszkania to odpowiednio: 21.09.2021, 22.08.2022 oraz 24.06.2024.
Posiada też Pani certyfikat rezydencji na stan z dnia 15.06.2025 roku oraz szwedzki dowód osobisty wydany w lutym 2022 roku. Dodatkowo posiada Pani umowy najmu mieszkań w Szwecji. Umowa najmu w (…) posiada dane Pani i Pani partnera, natomiast w przypadku (…) i (…) umowy zostały zawarte przez Pani partnera, dlatego nie zawierają Pani danych osobowych, jednak wskazują te same adresy i okresy, które widnieją w rejestrze urzędowym oraz dane Pani partnera są zgodne z Pani pierwszą umową najmu w (…).
Pytanie
Czy po powrocie do kraju 22.08.2025 przysługuje Pani ulga podatkowa na powrót z zagranicy, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, począwszy od roku podatkowego 2025?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie spełnia Pani warunki do skorzystania z ulgi na powrót z zagranicy, ponieważ:
• przez co najmniej trzy lata (2022, 2023, 2024) przebywała Pani za granicą (w Szwecji) ponad 183 dni rocznie,
• w tym czasie studiowała Pani w Szwecji w pełnym wymiarze czasu i przez część czasu pracowała na podstawie umowy o pracę,
• centrum Pani interesów życiowych i gospodarczych nie znajdowało się w Polsce,
• nie posiadała Pani w Polsce żadnych składników majątkowych ani stałych zobowiązań,
• dochód ze stażu w Polsce w 2022 roku został przez Panią rozliczony jako osoba z ograniczonym obowiązkiem podatkowym, nie posiadała Pani polskiej rezydencji podatkowej,
• od sierpnia 2025 roku jest Pani polskim rezydentem podatkowym,
• powrót do Polski nastąpi po co najmniej trzech latach nieprzerwanego pobytu i rezydencji za granicą.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Wyjaśniam, że podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.
Zgodnie z jego treścią:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wolne od podatku dochodowego są przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:
a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,
b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,
c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,
d) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa
- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.
Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:
Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie natomiast do art. 21 ust. 43 omawianej ustawy:
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:
1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz
2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:
a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
3) podatnik:
a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub
b) miał miejsce zamieszkania:
- nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub
- na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz
4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz
5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W myśl art. 21 ust. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.
Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).
Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:
Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.
Ulga, o której mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest więc istotne, aby przeniesienie miejsca zamieszkania miało miejsce po 31 grudnia 2021 r.
Przy tym, w świetle przepisów regulujących omawiane zwolnienie, znaczenie ma takie przeniesienie miejsca zamieszkania, w wyniku którego podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (zmiana rezydencji podatkowej). Wprost stanowi o tym art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl natomiast art. 4a omawianej ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Zatem, ww. ulga, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy polega na zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po 31 grudnia 2021 r.
W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.
Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Kolejnymi istotnymi kryteriami umożliwiającymi zastosowanie „ulgi na powrót” jest posiadanie m.in. polskiego obywatelstwa i nie korzystanie uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia. Ponadto stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 omawianej ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.
Przy czym zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.
Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.
Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.
Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):
Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.
Wyjaśniam, że z uzasadnienia do projektu ustawy, która wprowadziła „ulgę na powrót” wynika, że:
„Jest to nowa propozycja (dotychczas brak regulacji w tym zakresie) dotycząca podatników osiedlających się w Polsce, w konsekwencji zmieniających rezydencję podatkową. (…) Ulga na powrót będzie miała zastosowanie do podatnika, który osiedlił się w Polsce, jeżeli przez okres obejmujący co najmniej 3 lata kalendarzowe bezpośrednio poprzedzające rok przeniesienia się do Polski oraz czas od początku tego roku do momentu przeniesienia nie posiadał w Polsce miejsca zamieszkania oraz jeżeli:
(1) posiada polskie obywatelstwo lub obywatelstwo państwa wymienionego w załączniku nr 5 (co do zasady są to państwa należące do UE, EOG i CEOG), lub
(2) posiada Kartę Polaka, lub
(3) posiadał nieprzerwanie miejsce zamieszkania w państwach wymienionych w załączniku nr 5, lub w dowolnym kraju; przy czym o ile jest to dowolny kraj, to dodatkowym warunkiem, który musi być spełniony dla stosowania ulgi na powrót, jest wcześniejsze posiadanie miejsca zamieszkania w Polsce trwającego nieprzerwanie przez minimum 5 kolejnych lat kalendarzowych, oraz
(4) posiada dowody niezbędne do ustalenia prawa do zwolnienia, w szczególności certyfikat rezydencji, oraz
(5) nie korzystał wcześniej z tego zwolnienia (w całości lub w części), w przypadku ponownego przeniesienia miejsca zamieszkania do Polski”.
Z takiego zapisu wynika, że celem ustawodawcy było objęcie ulgą podatników, którzy nie posiadali w Polsce miejsca zamieszkania we wskazanym okresie i będą potrafili to udokumentować (brak miejsca zamieszkania w Polsce).
Jednak końcowa część przepisu (art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o PIT) wprost wskazuje na konieczność posiadania „miejsca zamieszkania dla celów podatkowych” i posiadania certyfikatu rezydencji lub innego dowodu, który to miejsce zamieszkania będzie dokumentował.
W rozpatrywanej sprawie wskazuję też na Objaśnienia podatkowe z 29 kwietnia 2021 r. wydane przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a tej ustawy. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.
Zgodnie z Objaśnieniami istnienie w Polsce ośrodka interesów życiowych oznacza posiadanie ścisłych powiazań osobistych lub gospodarczych z Polską. Każda z tych przesłanek podlega samodzielnej ocenie, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że podatnik posiada ośrodek interesów życiowych w Polsce. Natomiast centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.
Z kolei w przypadku osób żyjących samodzielnie należy w szczególności uwzględnić, w którym państwie prowadzone jest samodzielne gospodarstwo domowe i w którym państwie podatnik uczestniczy w życiu towarzyskim, kulturalnym lub politycznym.
W przypadku centrum interesów gospodarczych – jak wynika z Objaśnień – w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.
Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Z analizy sprawy wynika, że przeniosła się Pani do Polski na stałe, tj. przeniosła Pani swoje centrum interesów życiowych 22 sierpnia 2025 r. Zatem, warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.
Miała Pani miejsce zamieszkania w Szwecji nieprzerwanie przez trzy pełne lata kalendarzowe poprzedzające rok 2025, tj. w latach 2022, 2023, 2024 oraz od początku roku 2022 do dnia poprzedzającego Pani powrót do Polski, który nastąpił 22 sierpnia 2025 r. Do dnia przyjazdu do Polski z zamiarem pobytu stałego posiadała Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w Szwecji.
We wszystkich latach 2022, 2023 i 2024 przebywała Pani w Szwecji przez ponad 183 dni rocznie. W tym czasie Pani centrum interesów życiowych i gospodarczych znajdowało się w całości poza terytorium Polski.
Zatem, zrealizowała Pani także wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) ww. ustawy. Spełnił Pan również warunek określony w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. b) ww. ustawy. Co równie istotne, spełnił Pan również wymóg z art. 21 ust. 43 pkt 3 ww. ustawy.
Z przedstawionego przez Pana opisu zdarzenia wynika, że posiada Pani dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania i rezydencję podatkową w Szwecji za wymagany okres (2022-2025). Posiada Pani wydruk ze szwedzkiego systemu urzędowego zawierający informację o rejestracji w poszczególnych adresach wraz z datami z pieczątką urzędu. Daty rejestracji przez urząd w nowych miejscach zamieszkania to odpowiednio: 21.09.2021, 22.08.2022 oraz 24.06.2024. Posiada też Pani certyfikat rezydencji na stan z dnia 15.06.2025 roku oraz szwedzki dowód osobisty wydany w lutym 2022 roku. Dodatkowo posiada Pani umowy najmu mieszkań w Szwecji.
Spełniła Pani zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Po powrocie do Polski będzie Pani uzyskiwała dochody z umowy o pracę.
W konsekwencji, przysługuje Pani prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy w odniesieniu do przychodów uzyskiwanych z umowy o pracę. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej łącznie w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w przepisie – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.
Podsumowując, po powrocie do kraju 22.08.2025 przysługuje Pani ulga podatkowa na powrót z zagranicy, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, począwszy od roku podatkowego 2025.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.