Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 czerwca 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Uzupełnił go Pan w odpowiedzi na wezwanie pismem z 28 lipca 2025 r. (wpływ 28 lipca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan osobą prowadzącą działalność gospodarczą. Od 2024 r. jest Pan opodatkowany na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Od nowego roku (tj. od 1 stycznia 2026 r.), zamierza Pan przejść na opodatkowanie według liniowej stawki 19%. Od tego dnia będzie Pan prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów, w taki sposób, że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

25 marca 2024 r. podpisał Pan umowę koprodukcyjną z producentem filmu na wyprodukowanie filmu (dalej: „Umowa”). Zgodnie z nią, koproducent (Pan) i producent (druga strona Umowy) wyprodukują wspólnie wraz z innymi koproducentami i producentami film fabularny. W ramach Umowy, producent ponadto zobowiązuje się, że zawrze stosowne umowy z autorami, artystami, wykonawcami, kompozytorami i pozostałymi realizatorami filmu, koproducentami oraz z innymi podmiotami, na podstawie których będzie możliwa eksploatacja filmu. W ramach Umowy, producent przenosi na koproducenta, na czas trwania tych praw, udział w autorskich prawach majątkowych i prawach pokrewnych do filmu jako całości – w określonej wysokości - odpowiadający wkładowi finansowemu koproducenta w produkcję filmu (tj. koszty produkcji filmu) - na wszystkich polach eksploatacji określonych w Umowie. Powyższe prawa do filmu obejmują prawo do nieograniczonej w przestrzeni, tj. w kraju i za granicą, eksploatacji filmu jako całości na polach eksploatacji określonych, na zasadach opisanych szczegółowo w dalszych postanowieniach Umowy.

Przeniesienie praw następuje z chwilą ustalenia filmu w całości oraz wniesienia przez koproducenta całości wkładu finansowego.

Stosownie do art. 5 pkt 5 ustawy o kinematografii, koproducent to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych. Zatem, celem podjęcia współpracy między stronami Umowy było wspólne zorganizowanie produkcji i finansowania filmu, w wyniku czego koproducent uzyskał współudział w autorskich prawach majątkowych. Następnie zaś, celem stron było uzyskiwanie przychodów z eksploatacji filmu w proporcjach, zgodnie z przysługującym im prawem określonym w Umowie.

Był Pan zobowiązany do wniesienia w ramach wkładu finansowego w produkcję filmu określonej w umowie kwoty powiększonej o podatek VAT. Wkład ten został przez Pana w pełni wpłacony w 2024 r., na podstawie faktury VAT wystawionej przez producenta. Zgodnie z Umową, stronom (Panu i Producentowi) będą przysługiwać wspólnie autorskie prawa majątkowe oraz prawa pokrewne do filmu. Proporcje udziału w tych prawach będą wynikały z wkładów finansowych stron w produkcję filmu. W związku z tym, przysługuje Panu określony w Umowie udział w prawach wspólnych do filmu. Faktury wystawione przez Producenta na Pana rzecz dokumentowały przekazanie wkładu finansowego. W zamian za i z tytułu tego wkładu finansowego koproducenta, producent zobowiązuje się zapewnić koproducentowi udział we wpływach z filmu zgodnie z Umową oraz do oznaczenia koproducenta w napisach filmu. Zgodnie z Umową, z chwilą powstania wspólności praw producenta i koproducenta, koproducent przekazuje producentowi wyłączne prawo do zarządu wszystkimi prawami wspólnymi, na wszystkich polach eksploatacji wskazanych, zarówno w całości, jak i w części, bez jakichkolwiek ograniczeń terytorialnych, czasowych, ani jakichkolwiek innych. Producent ma wobec tego wyłączne prawo do udzielania i ustanawiania zabezpieczeń oraz innych obciążeń na prawach i filmie (w celu pozyskania finansowania, cashflow, dystrybucji lub innej eksploatacji dla filmu lub dzieł zależnych), jak i prawo do udzielania licencji, sublicencji, opcji i innego rodzaju upoważnień do korzystania z praw wspólnych i filmu na rzecz dowolnych osób trzecich, bez konieczności uzyskiwania dodatkowych zgód, upoważnień, zezwoleń, itp. Jednocześnie, Umowa wskazuje, że koproducent jest wyłączony z zarządu prawem wspólnym. Producent przedstawi koproducentom i partnerom, w tym Panu zmontowany film do wspólnego przyjęcia przed sporządzeniem jego kopii wzorcowej.

Odbiór filmu przez producenta nastąpi na przeglądzie kolaudacyjnym w uzgodnionym przez strony terminie. W przeglądzie biorą udział przedstawiciele producenta i koproducenta i innych koproducentów. Film wejdzie do dystrybucji kinowej pod koniec 2025 r., jednak pierwsze przychody z filmu, do których będzie Pan uprawniony są planowane na pierwszy kwartał 2026 r. W tym też terminie, producent poinformuje koproducenta o zakończeniu okresu rozliczeniowego i o faktycznym otrzymaniu przez producenta stosownych kwot podlegających podziałowi z koproducentem zgodnie z Umową, a wówczas (czyli już w 2026 r.) koproducent (Pan) wystawi fakturę VAT. Na podstawie tak wystawionej faktury VAT, producent przekaże koproducentowi należną Panu część kwot.

Uzupełnienie wniosku

Zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Prowadzi Pan działalność w zakresie działalności prawniczej, doradztwa podatkowego, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej oraz usług pośrednictwa handlowego. Dodatkowo, w związku z przystąpieniem do umowy koprodukcyjnej, rozszerzył Pan działalność na działalność związaną z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych.

Pana zdaniem, przekazane środki finansowe w ramach umowy koprodukcyjnej są definitywnym przysporzeniem Producenta. Pana zdaniem, przekazane środki powiększają majątek producenta.

Umowa koprodukcyjna nie zawiera postanowień, co do ograniczenia producenta w zakresie dysponowania otrzymanymi środkami. Umowa ta stanowi wyłącznie, że producent jest zobowiązany do przedstawienia koproducentowi kosztorysu filmu w formie zbiorczej, a zmiana kosztów produkcji filmu nieprzekraczająca 10% kwoty wynikającej z kosztorysu, nie wymaga akceptacji koproducenta.

Zgodnie z brzmieniem umowy koprodukcyjnej, koproducent i producent wyprodukują wspólnie wraz z innymi koproducentami i producentami film fabularny. Dalej, zgodnie z umową koprodukcyjną, stronom będą przysługiwać wspólnie autorskie prawa majątkowe oraz prawa pokrewne do filmu (po jego powstaniu). Zatem, współpraca pomiędzy stronami została nawiązana w zamiarze realizacji wspólnego celu gospodarczego w postaci wyprodukowania filmu.

Stosownie do art. 5 pkt 5 ustawy o kinematografii, koproducent to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych. Zatem, koproducent nabywa z mocy prawa współudział w autorskich prawach majątkowych. Umowa nie wskazuje na solidarną odpowiedzialność stron. W szczególności, koproducent nie odpowiada za jakiekolwiek zobowiązania producenta. Jednak, zarówno producent, jak i koproducent, ponoszą ryzyko gospodarcze utraty swoich wkładów finansowych w produkcję filmu. Zgodnie z umową koprodukcyjną, wypłata udziału w zyskach netto z eksploatacji filmu nastąpi tylko w granicach w jakich wpływy netto zostaną osiągnięte i rzeczywiście wypłacone producentowi. Jednocześnie, producent nie gwarantuje, że jakiekolwiek wpływy netto z eksploatacji filmu lub zyski netto zostaną osiągnięte, ani nie gwarantuje ich maksymalnej ani minimalnej wysokości.

Faktura wystawiona przez producenta na Pana rzecz dokumentuje „Wkład koprodukcyjny do filmu „…”, zgodnie z umową koprodukcyjną z 25 marca 2024 r.”.

Umowa koprodukcyjna zawiera zestawienie przewidywanych kosztów produkcji filmu (kosztorys), obejmujące ok. 100 pozycji kosztowych. Obejmują one koszty bezpośrednio związane z produkcją filmu, w tym, między innymi, koszty castingów, podróży służbowych, koszty biura i administracji, scenografii, kostiumów, charakteryzacji, wynagrodzeń aktorów, statystów, reżysera, ubezpieczeń, montaż, koszty postprodukcji, archiwację, itd.

Koszty określone powyżej zostały poniesione przez producenta z Pana wkładu (jako koproducenta), pozostałych koproducentów, producenta oraz ... .

Jak zostało to przedstawione we wniosku, przekazana przez Pana kwota pieniężna (wkład finansowy na produkcję filmu) jest wydatkiem, dzięki któremu powstanie określony produkt (film), z eksploatacji którego Pan, jako koproducent uzyska przychody.

Bez poniesienia przedmiotowego wydatku, nie uzyskałby Pan jakiekolwiek przychodu z tytułu eksploatacji filmu. Poniesienie wkładu finansowego było warunkiem tego, że Pan uczestniczy we wpływach netto z filmu. Także, im wyższy byłby Pana wkład finansowy, tym większy byłby Pana potencjalny udział we wpływach netto z filmu. Istnieje zatem bezpośredni związek między poniesieniem kosztu (wkładu na produkcję filmu), a przyszłymi Pana przychodami (udział we wpływach zysku netto z filmu).

Pytanie

Czy ma Pan prawo rozpoznawać poniesiony wkład finansowy, jako koszt uzyskania przychodów jednorazowo, w momencie wystąpienia pierwszego przychodu z filmu po Pana stronie?

Pana stanowisko w sprawie

Wkład finansowy stanowi koszt bezpośrednio związany z przychodami uzyskiwanymi z filmu. Zatem, w chwili przekazania wkładu finansowego, kwota ta nie stanowi dla Pana kosztu uzyskania przychodu. Może jednak Pan rozpoznać wartość tego wkładu finansowego w momencie uzyskania pierwszego przychodu z filmu przez Pana, czyli w 2026 r.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł Pan umowę koprodukcyjną.

Stosownie do art. 5 pkt 5 ustawy z 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. z 2018 r. poz. 597 ze zm.), koproducent filmu to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych.

Przepis art. 5 pkt 6 ww. ustawy o kinematografii stanowi natomiast, że producent filmu to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu.

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z 4 lutego 1994 r. o Prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.), prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Podmiotem wiodącym w realizacji filmu, odpowiedzialnym za realizację całości jest producent. Producent odpowiada za przygotowania do produkcji filmu, produkcję filmu oraz postprodukcję filmu (montaż oraz udźwiękowienie). Producent odpowiada za zawarcie stosownych umów z reżyserem, operatorem obrazu, dźwięku oraz innymi osobami, których udział w realizacji filmu będzie niezbędny. Producent zobowiązany jest do prowadzenia dokumentacji rzeczowej i finansowej, w sposób umożliwiający okresową ocenę wykonania zadania pod względem rzeczowo-finansowym.

Jest Pan uprawniony do kontroli ksiąg, rachunków i rachunkowości dotyczących produkcji filmu oraz wszystkich dokumentów związanych z produkcją filmu. Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w rozdziale 6 zawiera przepisy szczególnie dotyczące utworów audiowizualnych. Z przepisu art. 69 ww. ustawy wynika, że współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza.

Ponadto, na podstawie przepisu art. 70 ust. 1 ww. ustawy, domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości.

Przedmiotem Umowy jest określenie wzajemnych praw i obowiązków w ramach realizacji projektu polegającego na produkcji filmu, gdzie Pan jest jednym z koproducentów. Zgodnie z postanowieniami Umowy, w zamian za udział we wpływach z eksploatacji filmu, wniósł Pan wkład finansowy. W związku z produkcją filmu, na Pana przechodzą autorskie prawa majątkowe do filmu (w postaci ukończonej i nieukończonej) oraz prawa pokrewne powstałe w związku z produkcją filmu. Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej przepisy i postanowienia Umowy, koproducent staje się z mocy prawa właścicielem majątkowych praw autorskich (wspólnie z innymi twórcami, w tym, innymi koproducentami i producentem), proporcjonalnie do jego wkładu finansowego określonego w Umowie. Ponadto, oryginalny egzemplarz filmu jest współwłasnością Pana, producenta i pozostałych koproducentów w częściach odpowiadających ich wkładowi w produkcję filmu. Uzyskane wpływy netto z rozpowszechniania filmu - w zamian za wniesiony wkład pieniężny - dzielone będą pomiędzy strony (w tym, Pana jako koproducenta), zgodnie z ustaloną w Umowie proporcją. Podstawą do wystawienia producentowi przez Pana faktury na kwotę stanowiącą udział Pana w wykazanych zyskach z filmu stanowią raporty.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu wg skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe (w przypadku Pana, udział ten wynika z Umowy). Jak wskazano powyżej, zgodnie z Umową, producent i Pan, jako koproducent i inni koproducenci, podjęli współpracę w dziedzinie produkcji filmowej i wyprodukowali film. Od początku ich zamiarem było wspólne zorganizowanie i sfinansowanie produkcji, a następnie uzyskiwanie przychodów z dystrybucji w odpowiednich proporcjach, zgodnie z zasadami określonymi w Umowie. Wniósł Pan wkład własny w postaci wkładu pieniężnego.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ustawy o PIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni, bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Wykładnia językowa zwrotu „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów” prowadzi do wniosku, że istotne jest w tym wypadku ukierunkowanie przez podatnika działania polegającego na poniesieniu wydatku na osiągnięcie celu w postaci przychodu.

W myśl słownikowej definicji słowo „cel” oznacza to, do czego się dąży, co się chce osiągnąć. Zwrot użyty przez ustawodawcę zakłada zatem potencjalny charakter przychodu, kładąc wyraźnie nacisk na zamiar podatnika i celowość jego postępowania. Działanie, z którym wiąże się poniesienie wydatku nie musi przy tym, jak wskazuje się w literaturze i orzecznictwie, wpływać zawsze w sposób bezpośredni na fakt uzyskania przychodu. Może być tylko jednym z ogniw pośrednich prowadzących jako całość w efekcie do uzyskania przysporzenia (przychodu).

W przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego, przekazana przez Pana w ramach wspólnego przedsięwzięcia kwota pieniężna (wkład finansowy na produkcję filmu) jest wydatkiem, dzięki któremu powstał określony produkt (film), z eksploatacji którego Pan, jako koproducent uzyska przychody. Nie ulega zatem wątpliwości, że wydatek taki stanowi dla Pana koszt uzyskania przychodów.

Ustawa o PIT dzieli koszty na koszty bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami. Koszty bezpośrednie to takie, które można powiązać z konkretnym przychodem podatkowym. Zasadniczo, powinny one zostać ujęte dla celów podatkowych w dacie osiągnięcia odpowiadającego im przychodu. Z kolei, koszty pośrednie nie dotyczą konkretnego przychodu, jednak ich poniesienie zmierza do zabezpieczenia lub zachowania źródła uzyskania przychodu. Zasadą jest, że pośrednie koszty powinny zostać rozpoznane dla celów podatkowych w momencie ich poniesienia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera precyzyjnych wytycznych, które koszty uzyskania przychodów należy traktować jako koszty bezpośrednie, a które jako pośrednie. Podstawowym kryterium przy klasyfikacji kosztów jako bezpośrednich jest możliwość identyfikacji bezpośredniego związku konkretnych kosztów z konkretnymi przychodami.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Następnie, ust. 6 tego przepisu wskazuje, że zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Art. 3 pkt 4 Ordynacji podatkowej definiuje pojęcie księgi podatkowej. I tak, przez księgi podatkowe rozumie się księgi rachunkowe, podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci. Zatem, za księgę podatkową uważa się zarówno podatkową księgę przychodów i rozchodów, jak i ewidencję ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozszerza stosowanie powyższych zasad również na podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów (PKPiR), pod warunkiem, że księga ta jest prowadzona w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów odnoszących się tylko do danego roku podatkowego. Oznacza to, że również podatnicy prowadzący PKPiR mogą stosować metodę memoriałową - analogiczną do stosowanej w księgach rachunkowych - która zakłada ujęcie kosztów bezpośrednich w roku, w którym uzyskano odpowiadające im przychody.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartości niematerialne i prawne uważa się nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe. Ze względu na fakt, że prawa majątkowe (film) nie zostały nabyte, lecz wytworzone we własnym zakresie w ramach umowy koprodukcyjnej, nie stanowią one wartości niematerialnych i prawnych w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, nie może Pan naliczać amortyzacji podatkowej od tych składników. Koszty bezpośrednio związane z produkcją filmu należy zatem ująć jako koszt uzyskania przychodów w okresie, w którym powstanie odpowiadający im przychód. Podstawowym kryterium przy klasyfikacji kosztów, jako kosztów bezpośrednich jest możliwość identyfikacji bezpośredniego związku konkretnych kosztów z konkretnymi przychodami. Ewidencja księgowa będzie prowadzona w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne przypisanie konkretnych kosztów do Pana przychodów.

Mając na uwadze powyżej opisany związek konkretnych kosztów (kosztów konkretnego filmu) z konkretnymi przychodami dotyczącymi tego filmu, uważa Pan, że koszty produkcji filmu stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami.

W związku z powyższym, stoi Pan na stanowisku, że do rozliczenia kosztów produkcji filmu należy stosować zasady przewidziane ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych dla kosztów bezpośrednich. Osiągnie Pan pierwszy przychód z filmu w 2026 r. Zgodnie z Umową, na podstawie otrzymanych raportów wystawi Pan faktury VAT w 2026 r. (oraz najprawdopodobniej w kolejnych latach). W związku z faktem, że wysokość przychodów oraz ich rozłożenie w czasie uwarunkowana jest od czynników niezależnych od Pana (w tym, poziomu oglądalności, wartości licencji na platformach streamingowych, ilości i czasu reemisji), w tym momencie nie można określić ich wysokości, ani okresu, w którym faktury te będą wystawiane. Zatem, nie ma możliwości określenia, konkretnie kiedy i jakie przychody uzyska Pan w związku z uczestnictwem w umowie koprodukcyjnej. Biorąc pod uwagę powyższe, jedynym uzasadnionym podejściem, jest ujęcie kosztów bezpośrednich dotyczących danej produkcji w momencie uzyskania pierwszego przychodu związanego z filmem, tj. w 2026 r.

Według Pana, takie podejście do powyższego zagadnienia pozwala na zachowanie wymaganego przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych związku momentu rozpoznania kosztu bezpośredniego z przychodami.

Powyższe stanowisko jest zbieżne ze stanowiskiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu odnoszącym się do momentu, w którym należy rozpoznać koszty produkcji filmowych, orzeczenie z 20 marca 2007 r. (sygn. I SA/Wr 224/07, orzeczenie prawomocne). Zgodnie z tym orzeczeniem: „sporny wydatek niewątpliwie nie sposób zaliczyć do tzw. kosztów pośrednich (...) skoro wydatki te da się powiązać z określonym przychodem. (...) A zatem mając na uwadze przepis art. 15 ust. 4 w rozumieniu jak wyżej powołanym należy uznać, iż wydatki na zakup praw do emisji filmów oraz nakładów na realizację w kooperacji wskazanych tytułów filmowych należy przypisać do roku podatkowego, w którym nastąpi po raz pierwszy przychód z tymi wydatkami związany”. Powyższe stanowisko znajduje także potwierdzenie w interpretacji indywidulnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 maja 2014 r. Nr IPPB5/423-119/14-2/IŚ, piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 października 2019 r. Nr 0115-KDIT2-3.4011.363.2019.2.AW, piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 sierpnia 2021 r. Nr 0111-KDIB2-1.4010.189.2021.2.BKD.

Pana zdaniem, art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można zastosować bez względu na moment poniesienia wydatku i na formę opodatkowania w momencie poniesienia wydatku. Kluczowe jest by w momencie osiągnięcia przychodów, był Pan opodatkowany na zasadach ogólnych, tak długo jak stale w każdym roku podatkowym księgi będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego. Zamierza Pan po przejściu z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na opodatkowanie według skali podatkowej prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów przy zastosowaniu metody memoriałowej, spełniającej wymagania wskazane w art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Księga ta będzie prowadzona w sposób stały i umożliwiający wyodrębnienie kosztów odnoszących się wyłącznie do konkretnego roku podatkowego. W szczególności, wyodrębni Pan fakturę otrzymaną w 2024 r., dokumentującą koszt związany z wniesieniem wkładu finansowego w produkcję filmu. Przychód związany z tym wkładem zostanie osiągnięty dopiero w 2026 r., a zatem – zgodnie z metodą memoriałową – koszt ten powinien zostać ujęty jako koszt uzyskania przychodu w roku, w którym osiągnięty zostanie odpowiadający mu przychód, tj. w 2026 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stosownie do treści art. 9a ust. 1 wskazanej wyżej ustawy:

Stosownie art. 9 ust. 1 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 843):

Zgodnie z art. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Przy czym w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy:

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych stanowi zatem uproszczoną formę opodatkowania działalności gospodarczej. Przedsiębiorcy korzystający z takiej formy rozliczenia płacą podatek od przychodów, tym samym nie mają możliwości pomniejszania tych przychodów o koszty jego uzyskania.

Zatem, przedmiotem opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym jest przychód bez pomniejszenia o koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

We wniosku wskazał Pan, że jest Pan osobą prowadzącą działalność gospodarczą. Od 2024 r. jest Pan opodatkowany na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Od nowego roku (tj. od 1 stycznia 2026 r.), zamierza Pan przejść na opodatkowanie według liniowej stawki 19%. Od tego dnia będzie Pan prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów, w taki sposób, że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego. 25 marca 2024 r. podpisał Pan umowę koprodukcyjną z producentem filmu na wyprodukowanie filmu. W związku z przystąpieniem do umowy koprodukcyjnej, rozszerzył Pan działalność na działalność związaną z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych. Zgodnie z umową, koproducent (Pan) i producent (druga strona Umowy) wyprodukują wspólnie wraz z innymi koproducentami i producentami film fabularny. W ramach Umowy, producent przenosi na Pana, na czas trwania tych praw, udział w autorskich prawach majątkowych i prawach pokrewnych do filmu jako całości - w określonej wysokości - odpowiadający wkładowi finansowemu koproducenta w produkcję filmu (tj. koszty produkcji filmu) - na wszystkich polach eksploatacji określonych w Umowie. Przeniesienie praw następuje z chwilą ustalenia filmu w całości oraz wniesienia przez Pana całości wkładu finansowego. Był Pan zobowiązany do wniesienia w ramach wkładu finansowego w produkcję filmu określonej w Umowie kwoty powiększonej o podatek VAT. Wkład ten został przez Pana w pełni wpłacony w 2024 r., na podstawie faktury VAT wystawionej przez producenta. Faktura wystawiona przez producenta na Pana rzecz dokumentuje „Wkład koprodukcyjny do filmu „…”, zgodnie z umową koprodukcyjną z 25 marca 2024 r.” Zgodnie z Umową, stronom (Panu i Producentowi) będą przysługiwać wspólnie autorskie prawa majątkowe oraz prawa pokrewne do filmu. W zamian za i z tytułu tego wkładu finansowego koproducenta, producent zobowiązuje się zapewnić koproducentowi udział we wpływach z filmu zgodnie z Umową oraz do oznaczenia koproducenta w napisach filmu. Film wejdzie do dystrybucji kinowej pod koniec 2025 r., jednak pierwsze przychody z filmu, do których będzie Pan uprawniony są planowane na pierwszy kwartał 2026 r. W tym też terminie, producent poinformuje koproducenta o zakończeniu okresu rozliczeniowego i o faktycznym otrzymaniu przez producenta stosownych kwot podlegających podziałowi z koproducenta zgodnie z Umową, a wówczas (czyli już 2026 r.) koproducent (Pan) wystawi fakturę VAT. Na podstawie tak wystawionej faktury VAT, producent przekaże koproducentowi należną Panu część kwot.

Zauważam, że przepisy art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozwalają na pomniejszenie wartości przychodu o koszty uzyskania przychodów.

Wskazany we wniosku wkład finansowy, który Pan poniósł w 2024 r. służył uzyskiwaniu przez Pana przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Forma opodatkowania z której Pan korzystał Pan w 2024 r. - tj. ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - nie przewiduje możliwości ujęcia kosztów uzyskania przychodów. Podstawę opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych stanowi przychód (bez pomniejszania go o koszty uzyskania tego przychodu).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zauważam, że jeżeli z opodatkowania w formie podatku liniowego będzie Pan korzystał dopiero od 1 stycznia 2026 r. oraz od 1 stycznia 2026 r. zostanie zaprowadzona podatkowa księga przychodów i rozchodów, to do stanowiącego przedmiot wniosku kosztu w postaci wkładu finansowego, który jak sam Pan wskazał został przez Pana w pełni wpłacony w 2024 r., na podstawie faktury VAT wystawionej przez producenta - nie będą miały zastosowania przepisy art. 22 ust. 1, 5 oraz ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jasno precyzuje, że zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego. Zatem, skoro podatkową księgę przychodów i rozchodów zaprowadzi Pan w 2026 r. w ww. sposób, to do kosztów poniesionych od tego momentu przepis ten będzie miał zastosowanie.

Skoro w roku podatkowym, w którym poniósł Pan stanowiący przedmiot wniosku koszt w postaci wkładu finansowego tj. w 2024 r. zdecydował Pan o wyborze zryczałtowanej formy opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej, to nie będzie miał Pan możliwości w 2026 r. pomniejszania uzyskanego przychodu z działalności gospodarczej o koszty jego uzyskania poniesione w 2024 r., ponieważ wybrana przez Pana w 2024 r. forma opodatkowania działalności gospodarczej na to nie pozwala.

Mając powyższe na uwadze, odnosząc się do przedmiotu wniosku, stwierdzam, że nie może Pan rozpoznać poniesionego wkładu finansowego w 2024 r., jako kosztu uzyskania przychodów jednorazowo, w momencie wystąpienia pierwszego przychodu z filmu po Pana stronie (tj. w 2026 r.).

Stanowisko, przedstawione przez Pana we wniosku, w którym stwierdził Pan, że w chwili przekazania wkładu finansowego, kwota ta nie stanowi dla Pana kosztu uzyskania przychodu, ale może Pan jednak Pan rozpoznać wartość wkładu finansowego w momencie uzyskania przez Pana pierwszego przychodu z filmu w 2026 r. jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na opisie zdarzenia przyszłego przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie zagadnienia będącego przedmiotem Pana wniosku. Inne kwestie nie podlegały ocenie.

W nawiązaniu do powołanego przez Pana wyroku sądu administracyjnego wyjaśniam, że jest to rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzone w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (t. j. Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Na mocy art. 87 ust. 1 tejże ustawy:

Źródłami powszechnie obowiązujących prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Tym samym, nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). Orzeczenie to ma charakter jednostkowy.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych zaznaczam, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie mają zastosowania w sprawie będącej przedmiotem Pana wniosku

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z  29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.