Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z pokrywaniem kosztów szkoleń Członków Rady Nadzorczej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze oraz Statutem Banku, jednym z organów banku jest Rada Nadzorcza (dalej RN).

Jak wynika z przepisów ustawy Prawo bankowe (art. 22aa ust. 1), członkowie rady nadzorczej banku powinni mieć wiedzę, umiejętności i doświadczenie, odpowiednie do pełnionych przez nich funkcji i powierzonych im obowiązków, a na banku ciąży obowiązek zapewnienia środków niezbędnych do przygotowania członków rady do pełnienia przez nich funkcji i środków niezbędnych do ich szkolenia.

Pokrywanie tych kosztów przez bank oraz obowiązkowy udział w szkoleniach przez członków Rady Nadzorczej banku stanowi realizację obowiązków wynikających z przepisów prawa.

Szkolenia dla członków RN finansowane są przez bank i mogą odbywać się w następujący sposób:

1.szkolenie dla członków RN banku odbywa się w siedzibie banku i w trakcie szkolenia uczestnicy mogą skorzystać z poczęstunku (np. ciastka, kawa, herbata, lunch);

2.szkolenie wyjazdowe dla członków RN banku odbywa się poza siedzibą banku (szkolenia krajowe lub zagraniczne). W trakcie szkolenia uczestnicy mogą skorzystać z poczęstunku (np. drobny posiłek typu lunch, kawa, herbata, ciastka itp.). Bank pokrywa dla uczestników szkolenia także koszt dojazdu i noclegów. W trakcie tych wyjazdów uczestnikom nie są oferowane dodatkowe atrakcje o charakterze integracyjnym;

3.członkowie RN banku uczestniczą indywidualnie w szkoleniu zorganizowanym przez podmiot zewnętrzny – szkolenie prowadzone jest online.

Wniosek dotyczy szkoleń opisanych w punktach 1-3 powyżej, których tematyka jest związana przedmiotowo z obowiązkami realizowanymi w ramach sprawowanej funkcji członka Rady Nadzorczej banku.

Obowiązek posiadania przez członków RN banku odpowiedniej wiedzy, niezbędnej do sprawowania funkcji członka RN banku, wynika wprost z przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (art. 22aa ust. 1; art. 22aa ust. 8; art. 22ca; art. 22d ust. 1), wytycznych Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego i Europejskiego Urzędu Giełd i Papierów Wartościowych w sprawie oceny odpowiedniości członków organu zarządzającego i osób pełniących najważniejsze funkcje (EBA/GL/2021/06 z dnia 2 lipca 2021 r.), a także postanowień Rekomendacji Z wydanej przez Komisję Nadzoru Finansowego, dotyczącej zasad ładu wewnętrznego w bankach.

Ponadto obowiązki banku polegające na umożliwieniu wszystkim członkom RN uzupełniania kwalifikacji przydatnych do pracy w radzie, w ramach organizowanych szkoleń wewnętrznych, jak i polegające na umożliwieniu członkom RN uzupełniania kwalifikacji przydatnych do wypełniania obowiązków kontroli i nadzoru działalności banku w ramach organizowanych szkoleń, wynikają z wewnętrznych regulacji bankowych: Regulamin działania Rady Nadzorczej banku, polityka oceny odpowiedniości kandydatów na członków Rady Nadzorczej, członków Rady Nadzorczej oraz Rady Nadzorczej w Banku Spółdzielczym w X.

Pytanie

Czy przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych należy interpretować w ten sposób, że pokrycie przez Bank Spółdzielczy w X na rzecz członków RN banku kosztów szkoleń (wymienionych powyżej w pkt 1-3), związanych z pełnieniem przez nich funkcji członka RN, nie będzie stanowić dla członka RN przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym z tytułu ww. świadczeń nie będą ciążyły na Banku Spółdzielczym w X obowiązki obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy wynikające z art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, sfinansowanie przez bank szkoleń i udział w nich członków Rady Nadzorczej nie będzie powodował powstania przychodu podatkowego po stronie członków rady, a na banku nie będzie ciążył obowiązek płatnika polegający na obliczeniu, pobraniu i odprowadzaniu zaliczek na podatek dochodowy, jak to wynika z art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jako istotną kwestię należy wskazać, że na banku ciąży obowiązek, aby zapewnić, że w skład będą wchodzić członkowie rady, którzy będą spełniali odpowiednie kryteria określone przepisami prawa, aby posiadali odpowiedni poziom wiedzy i umiejętności oraz doświadczenia, które umożliwią prawidłowe wypełnianie obowiązków nadzorczych, i tak:

1)z treści art. 22aa ust. 1 ustawy Prawo bankowe wynika, że członkowie RN banku powinni mieć wiedzę, umiejętności i doświadczenie, odpowiednie do pełnionych funkcji i powierzonych obowiązków oraz dawać rękojmię należytego wykonywania tych obowiązków [...];

2)natomiast art. 22aa ust. 8 Prawa bankowego nakłada na banki obowiązek zapewnienia środków niezbędnych do przygotowania członków RN do pełnienia przez nich funkcji i środki niezbędne do ich szkolenia.

Zatem po stronie banku leży obowiązek sfinansowania szkoleń, a po stronie członka rady jest obowiązek uczestniczenia w tych szkoleniach. Nadmienić należy, iż tematyka szkoleń jest związana przedmiotowo z obowiązkami realizowanymi przez członków Rady Nadzorczej, jak również w większości jest to tematyka wysoce specjalistyczna.

Kolejny przepis ustawy prawo bankowe w art. 22ca określa, że „komisja nadzoru finansowego dokonuje oceny czy członkowie rady nadzorczej spełniają wymogi określone w art. 22aa”, a w przypadku, gdy członek RN banku nie spełnia wymogów określonych w art. 22aa, komisja nadzoru finansowego może wystąpić do właściwego organu banku z wnioskiem o jego odwołanie, lub komisja może w drodze własnej decyzji odwołać takiego członka Rady Nadzorczej.

Następnie Rekomendacje Komisji Nadzoru Finansowego również odnoszą się do kwestii posiadania przez członków ad nadzorczych banków odpowiednich kompetencji, i tak:

1)Rekomendacja Z Komisji Nadzoru Finansowego określająca zasady ładu wewnętrznego w bankach, wskazuje że:

a)„członkowie rady nadzorczej i zarządu oraz osoby pełniące kluczowe funkcje w banku powinny zawsze spełniać warunek odpowiedniości, to jest posiadać wiedzę, umiejętności i doświadczenie, niezbędne do pełnienia powierzonych im funkcji lub stanowisk i obowiązków oraz dawać rękojmię należytego wykonywania tych obowiązków” (rekomendacja nr 7);

b)członkowie RN i zarządu banku oraz osoby pełniące kluczowe funkcje w banku powinny posiadać, pozyskiwać i pogłębiać wiedzę oraz umiejętności do wykonywania swoich obowiązków. Banki powinny zapewnić tym osobom możliwość podnoszenia kwalifikacji, np. w formie dostosowanych do indywidualnych potrzeb szkoleń. Szkolenia nie powinny ograniczać się do obszarów działalności, za które poszczególne osoby są bezpośrednio odpowiedzialne. Szkolenia, zwłaszcza w przypadku nowo powoływanych lub zatrudnianych osób, powinny również służyć zrozumieniu ładu wewnętrznego banku, w tym organizacji, modelu biznesowego i profilu ryzyka oraz roli danej osoby w tych obszarach. Bank powinien przeznaczyć na szkolenia wystarczający czas, budżet i inne zasoby (rekomendacja nr 7.1).

Kolejny dokument to jest „zasady ładu korporacyjnego dla instytucji nadzorowanych” wydane przez Komisję Nadzoru Finansowego. W rozdziale 4, paragraf 19, pkt 1m stwierdza się, że członek organu nadzorującego (rada nadzorcza) powinien posiadać kompetencje do należytego wykonywania obowiązków nadzorowania instytucji nadzorowanej (banku) wynikające z wiedzy posiadanej w wyniku zdobytego wykształcenia, odbytych szkoleń, uzyskanych tytułów zawodowych lub stopni naukowych oraz nabytej w inny sposób w toku kariery zawodowej.

Następny dokument, z którego wynika obowiązek podnoszenia kwalifikacji przez członków Rady Nadzorczej to „metodyka oceny odpowiedniości członków organów podmiotów nadzorowanych”, wydana przez Komisję Nadzoru Finansowego. W szczególności opis do punktu 3.2.1.1 wskazuje, że kompetencje powinny wynikać z wiedzy uzyskanej w wyniku wykształcenia, szkoleń, tytułów i uprawnień zawodowych lub stopni zawodowych oraz z wiedzy nabytej w trakcie kariery zawodowej. W ramach dokonywanej oceny okresowej należy uwzględnić fakt ciągłej dbałości o pogłębianie owej wiedzy i rozwój oraz podnoszenie kwalifikacji.

Również ważną kwestią jest zaznaczenie, iż branża bankowa charakteryzuje się pojawianiem się ciągłych zmian i jak również wysokim poziomem zawiłości regulacji, na podstawie których banki funkcjonują. Wynika z tego konieczność ciągłego aktualizowania posiadanej wiedzy i umiejętności również wśród członków Rad Nadzorczych. Wiedzę tę mogą aktualizować i pogłębiać poprzez szkolenia, właściwie trudno dostępne poza strukturami banków. Bez możliwości uczestniczenia w szkoleniach organizowanych i finansowanych przez bank członkowie RN nie mieliby możliwości sprostać wymogom określonym w wyżej przytoczonych przepisach, w zakresie odpowiedniości.

Kwestia ustalenia powstania przychodu dla członków rady nadzorczej

Art. 11. ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, że do przychodów zalicza się również przychody z otrzymanych nieodpłatnych świadczeń. Rozstrzygnięcie czy w tym przypadku powstanie taki przychód może być - zdaniem Wnioskodawcy - oparte na wykładni dokonanej przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, która dotyczy co prawda kwestii związanych z przychodami uzyskiwanymi przez pracowników, ale wskazówki w niej zawarte stosowane są bardzo często przy rozstrzyganiu kwestii zrozumienia pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”.

Według Trybunału Konstytucyjnego nieodpłatne świadczenie może spełniać kryterium przychodu według art. 11 ust. 1 ustawy jeśli spełnione zostaną trzy warunki:

a)świadczenie zostało spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z niego w pełni dobrowolnie),

b)świadczenie zostało spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

c)korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Odnosząc się do poszczególnych warunków można stwierdzić, że:

1)warunek pierwszy nie został spełniony, gdyż członkowie rady nie korzystają ze szkoleń dobrowolnie. Udział w szkoleniach jest obowiązkowy, jak to wynika z przytoczonych powyżej przepisów, a także z dokumentu wewnętrznego jakim jest „Regulamin działania Rady Nadzorczej”;

2)szkolenia nie zostały spełnione w interesie członków rady, tylko w interesie banku, gdyż to na banku ciąży obowiązek posiadania kompetentnej Rady Nadzorczej, której członkowie będą posiadać wiedzę, umiejętności i doświadczenie, aby móc realizować zadania nadzorcze jakie wynikają dla Rady Nadzorczej. W przeciwnym wypadku bank narażony byłby na konsekwencje wynikające z interwencji KNF.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe, niespełnione są wszystkie warunki do uznania przychodu w postaci uczestnictwa w szkoleniu jako przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z treścią tego przepisu:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych znajduje się w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Stosownie natomiast do art. 41 ust. 1 ww. ustawy

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na mocy art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Kwestia rozumienia pojęcia „nieodpłatnych świadczeń” – w aspekcie świadczeń pracowniczych – była przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

Trybunał Konstytucyjny definiując pojęcie „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

-po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

-po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

-po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Wobec tego przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, powinno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z Konstytucją i przedstawił ich interpretację.

Należy też pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem, gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie.

Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniesie pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów. W sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie nie powoduje przysporzenia w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku, to wówczas nie można mówić o przychodzie z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

W konsekwencji należy przyjąć, że mimo bardzo szerokiego ujęcia pojęcia przychodu nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przykładem tego rodzaju świadczeń są świadczenia spełnione wyłącznie w interesie pracodawcy, tj. mające charakter służbowy, a nie prywatny.

Powyższy wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczy wprawdzie świadczeń uzyskiwanych przez pracowników, jednak zawiera wskazówki interpretacyjne, jak należy rozumieć nieodpłatne świadczenia i przywołane ustalenia pozostają aktualne również do osób będących członkami rady nadzorczej, o których mowa we wniosku.

Z informacji przedstawionych przez Państwa we wniosku wynika, że pokrywają Państwo koszty szkoleń dla członków Rady Nadzorczej. Wskazali Państwo, że finansowanie przez Państwa kosztów tych szkoleń stanowi realizację obowiązków wynikających z przepisów prawa.

Zgodnie z art. 22aa ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.):

Członkowie zarządu i rady nadzorczej banku, finansowej spółki holdingowej i finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej powinni mieć wiedzę, umiejętności i doświadczenie, odpowiednie do pełnionych przez nich funkcji i powierzonych im obowiązków, oraz dawać rękojmię należytego wykonywania tych obowiązków. Rękojmia, o której mowa w zdaniu pierwszym, odnosi się w szczególności do reputacji, uczciwości i rzetelności danej osoby oraz zdolności do prowadzenia spraw banku, finansowej spółki holdingowej i finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej w sposób ostrożny i stabilny.

W myśl art. 22aa ust. 8 tej ustawy:

Bank, finansowa spółka holdingowa i finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej zapewniają środki niezbędne do przygotowania członków zarządu i rady nadzorczej do pełnienia przez nich funkcji i środki niezbędne do ich szkolenia.

Powyższe przepisy wskazują zatem, że członkowie rady nadzorczej banku powinni posiadać wiedzę, umiejętności i doświadczenie, odpowiednie do pełnionych przez nich funkcji i powierzonych im obowiązków. Natomiast bank jest zobowiązany do zapewnienia środków niezbędnych do przygotowania członków rady nadzorczej do pełnienia przez nich funkcji i środków niezbędnych do ich szkolenia.

Mając powyższe na względzie, pokrycie przez Państwa kosztów szkoleń dla członków Rady Nadzorczej nie będzie stanowić dla nich przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym z tytułu ww. świadczeń nie będzie ciążył na Państwu obowiązek obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.