Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – w piśmie z 16 czerwca 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego ostateczne przedstawiony w uzupełnieniu wniosku

Wraz z żoną (...) planuje Pan nabyć lokal mieszkalny z rynku wtórnego na terenie (...) o powierzchni (...) m². Chce Pan skorzystać ze zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym z opodatkowania zwolnione są umowy sprzedaży, których przedmiotem jest pierwsze nabycie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego przez osoby fizyczne, które wcześniej nie były i nie są właścicielami żadnej nieruchomości mieszkalnej. W (...) r. otrzymał Pan w darowiźnie działkę o powierzchni (...) ha, sklasyfikowaną jako grunty zabudowane rolne, na której znajdował się budynek mieszkalny o powierzchni ok. (...) m², pobudowany przed II wojną światową. Stan budynku w momencie darowizny był katastrofalny — zawilgocenie, grzyb, dach pokryty azbestem, pękające ściany, brak możliwości zamieszkania, o czym również była wzmianka w akcie notarialnym darowizny. Po przejęciu nieruchomości złożył Pan wniosek o wyburzenie budynku i po uzyskaniu zgody z (...) r. od starosty (...) (tzw. milcząca zgoda), budynek został rozebrany przez firmę rozbiórkową. Od tamtej pory (5 lat) nieruchomość pozostaje niezabudowana. Obecnie nie posiada Pan, ani Pana żona żadnego lokalu mieszkalnego ani budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

Budynek mieszkalny znajdujący się na działce był w przeszłości zamieszkany przez Pana ojca, jednakże został przez niego opuszczony w (...) r. ze względu na zły stan techniczny. Powodem wyprowadzki były poważne wady budowlane: pękające ściany, przechylający się budynek z powodu zapadniętych fundamentów z kamienia, występowanie pleśni oraz zły stan pokrycia dachowego — dach zarywał się.

Przed rozbiórką usunęli Państwo również azbest z tego dachu. Od (...) r. budynek nie nadawał się do zamieszkania, co zostało również potwierdzone w umowie o podział majątku z (...) r. Pana taty i jego byłej żony (...), w której oświadczono, że dom mieszkalny z gliny, o czterech izbach jest niezamieszkały ze względu na pęknięte ściany i inne uszkodzenia grożące zawaleniem.

Nie posiada Pan dokumentacji potwierdzającej formalne oddanie budynku do użytkowania ani zgłoszenia zakończenia jego budowy zgodnie z Prawem budowlanym.

Budynek w dniu darowizny był trwale związany z gruntem, posiadał fundamenty (choć częściowo zapadnięte), ściany oraz dach. Mimo bardzo złego stanu technicznego i braku przydatności do zamieszkania, spełniał definicję budynku w rozumieniu Prawa budowlanego.

Budynek był wolnostojący, konstrukcyjnie samodzielny, bez wydzielonych lokali mieszkalnych ani użytkowych, posiadał fundamenty, ściany oraz dach. Z uwagi na bardzo zły stan techniczny (opisany powyżej) nie nadawał się do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych.

W ewidencji gruntów budynek był sklasyfikowany jako budynek mieszkalny. Potwierdza to również akt notarialny darowizny.

Sformułowanie umieszczone w akcie notarialnym dotyczącym darowizny o „brak możliwości zamieszkania” odnosiło się do rzeczywistego na tamten moment stanu technicznego budynku w ocenie darczyńcy.

Nie posiada Pan decyzji organu nadzoru budowlanego nakazującej rozbiórkę ani zakazującej użytkowania budynku. Budynek nie był objęty żadną decyzją organu nadzoru budowlanego.

Ani Pan, ani Pana żona nie posiadaliście i nie posiadacie żadnego prawa własności, współwłasności, spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takich prawach.

Pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, w którym nabył Pan w drodze darowizny działkę zabudowaną budynkiem mieszkalnym, który na moment nabycia znajdował się w skrajnie złym stanie technicznym, uniemożliwiającym zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych (co zostało potwierdzone w dokumentach notarialnych i umowach majątkowych oraz skutkowało jego późniejszą rozbiórką przeprowadzoną zgodnie z przepisami prawa budowlanego), przy braku formalnego stwierdzenia tego faktu przez organ nadzoru budowlanego, przysługuje Panu prawo do zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych, o którym mowa w art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z planowanym przez Pana zakupem pierwszego lokalu mieszkalnego z rynku wtórnego?

Pana stanowisko w sprawie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku

Pana zdaniem, spełnione są przesłanki do zastosowania zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych, o którym mowa w art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ:

-budynek znajdujący się na działce był w bardzo złym stanie technicznym, nienadającym się do zamieszkania już od (...) r., co zostało potwierdzone w dokumentach notarialnych z (...) r.;

-budynek został rozebrany zgodnie z przepisami prawa budowlanego;

-nie posiada Pan żadnego innego prawa do lokalu mieszkalnego, budynku mieszkalnego ani udziału w takich prawach;

-planowany przez Pana zakup mieszkania będzie Pana pierwszym nabyciem tego rodzaju nieruchomości.

W związku z powyższym, w Pana ocenie, ma Pan prawo do skorzystania ze zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 295 ze zm.):

Podatkowi podlegają: umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 5, ciąży przy umowie sprzedaży – na kupującym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 ww. ustawy:

Obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku.

Jeżeli obowiązek podatkowy ciąży na kilku podmiotach albo na stronach umowy zamiany, albo wspólnikach spółki cywilnej, zobowiązanymi solidarnie do zapłaty podatku są odpowiednio te podmioty, strony umowy zamiany albo wspólnicy spółki cywilnej.

W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Podstawę opodatkowania stanowi przy umowie sprzedaży – wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.

Wartość rynkową określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2 ww. ustawy, w myśl którego:

Wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy:

Stawki podatku wynoszą od umowy sprzedaży: nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym − 2%.

Stosownie do art. 10 ust. 1 i 2 ww. ustawy:

Podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika, oraz przypadków, o których mowa w ust. 1a.

Notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

Jak wynika z powołanych przepisów – umowa sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na kupującym (kupujących). Przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 9 pkt 17 ww. ustawy:

Zwalnia się od podatku od czynności cywilnoprawnych sprzedaż, której przedmiotem jest prawo własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, prawo własności budynku mieszkalnego jednorodzinnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu dotyczące lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, jeżeli kupującym jest osoba fizyczna lub osoby fizyczne, którym w dniu sprzedaży i przed tym dniem nie przysługiwało żadne z tych praw ani udział w tych prawach, chyba że udział ten nie przekracza lub nie przekraczał 50% i został nabyty w drodze dziedziczenia.

Zgodnie z powołanym powyżej przepisem, zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest sprzedaż, której przedmiotem jest:

-prawo własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość,

-prawo własności budynku mieszkalnego jednorodzinnego,

-spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu dotyczące lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego,

jeżeli kupującym jest osoba fizyczna lub osoby fizyczne, którym w dniu sprzedaży i przed tym dniem nie przysługiwało żadne z tych praw ani udział w tych prawach. W przypadku, w którym kupującemu/kupującym przysługuje lub przysługiwał udział w opisywanych prawach nabyty tytułem dziedziczenia − by mogło być zastosowane zwolnienie − wielkość przysługującego mu/im udziału nie może przekroczyć 50%.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że ma Pan wraz z żoną zamiar zakupić lokal mieszkalny z rynku wtórnego. W (...) r. otrzymał Pan w darowiźnie działkę, na której znajdował się budynek mieszkalny, wybudowany przed II wojną światową. Stan budynku w momencie darowizny był katastrofalny — zawilgocenie, grzyb, dach pokryty azbestem, pękające ściany, brak możliwości zamieszkania, o czym również była wzmianka w akcie notarialnym darowizny. Po przejęciu nieruchomości złożył Pan wniosek o wyburzenie budynku i po uzyskaniu zgody z (...) r. (tzw. milcząca zgoda), budynek został rozebrany przez firmę rozbiórkową. Od tamtej pory (5 lat) nieruchomość pozostaje niezabudowana. Budynek mieszkalny znajdujący się na działce był w przeszłości zamieszkany przez Pana ojca, jednakże został przez niego opuszczony w (...) r. ze względu na zły stan techniczny. Budynek w dniu darowizny był trwale związany z gruntem, posiadał fundamenty (choć częściowo zapadnięte), ściany oraz dach. Mimo bardzo złego stanu technicznego i braku przydatności do zamieszkania, spełniał definicję budynku w rozumieniu Prawa budowlanego. W ewidencji gruntów budynek był sklasyfikowany jako budynek mieszkalny. Potwierdza to również akt notarialny darowizny. Nie posiada Pan decyzji organu nadzoru budowlanego nakazującej rozbiórkę ani zakazującej użytkowania budynku. Budynek nie był objęty żadną decyzją organu nadzoru budowlanego. Ani Pan, ani Pana żona nie posiadaliście i nie posiadacie żadnego prawa własności, współwłasności, spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takich prawach.

Ma Pan wątpliwości czy przysługuje Panu zwolnienie od podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu planowanego zakupu lokalu mieszkalnego.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy zauważyć, że zwolnieniem od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych objęta jest umowa sprzedaży, której przedmiotem jest m.in. prawo własności lokalu mieszkalnego.

Aby skorzystać ze zwolnienia zawartego w art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych kupujący musi/muszą spełniać warunek nieposiadania wcześniej nieruchomości mieszkaniowych czy też spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego/budynku mieszkalnego lub udziału w niej lub w ww. prawach, chyba że udział ten nie przekracza lub nie przekraczał 50% i został nabyty w drodze dziedziczenia.

Wskazał Pan, że otrzymał Pan w darowiźnie działkę, na której znajdował się budynek mieszkalny. Pana zdaniem z uwagi na bardzo zły stan techniczny nie nadawał się do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Budynek w dniu darowizny był trwale związany z gruntem, posiadał fundamenty (choć częściowo zapadnięte), ściany oraz dach. Mimo bardzo złego stanu technicznego i braku przydatności do zamieszkania, spełniał definicję budynku w rozumieniu Prawa budowlanego. Nie posiada Pan decyzji organu nadzoru budowlanego nakazującej rozbiórkę ani zakazującej użytkowania budynku. Dopiero po otrzymaniu darowizny złożył Pan wniosek o wyburzenie budynku.

Zarówno ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych, jak i ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. po. 1061 ze zm.), nie definiują pojęć „budynek mieszkalny jednorodzinny” i „budynek”. W takiej sytuacji, na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, należy dopuścić możliwość odwołania się do definicji budynku określonej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 418).

Zgodnie z art. 3 pkt 2 i 2a ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

-budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany zgruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

-budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

W doktrynie przyjmuje się, że w świetle wyżej przedstawionych definicji, warunkiem uznania budynku za mieszkalny jednorodzinny, jest przede wszystkim to, aby służył on zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych i stanowił konstrukcyjnie samodzielną całość.

Jak wynika z powyższego, budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym jest budynek w stanie umożliwiającym jego normalne użytkowanie i tym samym służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

W celu ustalenia czy będący w Pana posiadaniu budynek mieszkalny (otrzymany w darowiźnie) faktycznie nie mógł służyć zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych nie można opierać się jedynie na subiektywnej opinii wyrażonej w opisie sprawy, tj. na stwierdzeniu, „brak możliwości zamieszkania”. Należy ustalić czy w okresie posiadania budynek nie służył lub nie mógł służyć zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, tj. czy była wydana decyzja organu nadzoru budowlanego nakazująca rozbiórkę tego budynku lub zakazująca jego użytkowanie i czy przez cały okres posiadania tego budynku był on objęty powyższymi decyzjami organu nadzoru budowlanego.

W myśl art. 66 ust. 1-2 ustawy Prawo budowlane:

W przypadku stwierdzenia, że obiekt budowlany:

1) może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia bądź środowiska albo

2) jest użytkowany w sposób zagrażający życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia lub środowisku, albo

3) jest w nieodpowiednim stanie technicznym, albo

4) powoduje swym wyglądem oszpecenie otoczenia

- organ nadzoru budowlanego nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, określając termin wykonania tego obowiązku.

W przypadku stwierdzenia nieuzasadnionych względami technicznymi lub użytkowymi ingerencji lub naruszenia wymagań dotyczących obiektu budowlanego, których charakter uniemożliwia lub znacznie utrudnia użytkowanie go do celów mieszkalnych, organ nadzoru budowlanego nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie skutków ingerencji lub naruszeń lub przywrócenie stanu poprzedniego. Decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu i może być ogłoszona ustnie.

W decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 1-3, organ nadzoru budowlanego może zakazać użytkowania obiektu budowlanego lub jego części do czasu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości. Decyzja o zakazie użytkowania obiektu, jeżeli występują okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, podlega natychmiastowemu wykonaniu i może być ogłoszona ustnie.

Stosownie do art. 67 ust. 1 ww. ustawy:

Jeżeli nieużytkowany lub niewykończony obiekt budowlany nie nadaje się do remontu, odbudowy lub wykończenia, organ nadzoru budowlanego wydaje decyzję nakazującą właścicielowi lub zarządcy rozbiórkę tego obiektu i uporządkowanie terenu oraz określającą terminy przystąpienia do tych robót i ich zakończenia.

Stosownie do powyższych regulacji nieruchomość (budynek), w stosunku do której organ nadzoru budowlanego wydał zakaz użytkowania na czas usunięcia nieodpowiedniego stanu technicznego lub wydał decyzję nakazującą rozbiórkę budynku (w myśl Prawa budowlanego) – nie stanowi budynku mieszkalnego jednorodzinnego, tj. nie umożliwia użytkowania budynku i w konsekwencji nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Skoro więc, w stosunku do nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym (otrzymanym w darowiźnie), którego był Pan właścicielem – nie została wydana decyzja organ nadzoru budowlanego o zakazie użytkowania nieruchomości lub decyzja nakazująca rozbiórkę tego obiektu (na dzień otrzymania go w darowiźnie ) – to należy uznać, że w myśl wyżej przytoczonych przepisów, nieruchomość ta stanowiła budynek mieszkalny służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Jak sam wskazał Pan we wniosku, mimo bardzo złego stanu technicznego i braku przydatności do zamieszkania, spełniał definicję budynku w rozumieniu Prawa budowlanego. W ewidencji gruntów budynek był sklasyfikowany jako budynek mieszkalny. Potwierdza to również akt notarialny darowizny. To, że budynek, którego był Pan właścicielem, posiadał zawilgocenie, grzyb, dach pokryty azbestem, pękające ściany, nie może stanowić przesłanki do zastosowania omawianego zwolnienia. Ustawodawca nie uzależnił bowiem prawa do stosowania zwolnienia od stanu technicznego czy funkcjonalności budynku.

Reasumując, brak decyzji wydanych przez organ nadzoru budowlanego w stosunku do posiadanej przez Pana nieruchomości (na dzień otrzymania go w darowiźnie), uniemożliwia Panu skorzystanie ze zwolnienia z art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Bez wpływu na możliwość zastosowania przedmiotowego zwolnienia pozostaje także fakt, że obecnie nie jest Pan właścicielem żadnej nieruchomości. Zgodnie z art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zwolnienie ma zastosowanie wyłącznie do osób którym przed dniem sprzedaży (oraz w tym dniu) nie przysługiwało żadne z praw ani udział w prawach wymienionych w tym przepisie, natomiast Panu – jak już wskazano powyżej – takie prawo przysługiwało.

Zatem w takiej sytuacji nie będzie Pan mógł skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym, Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotem tej interpretacji jest wyłącznie ocena skutków podatkowych powstałych po Pana stronie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.