Interpretacja indywidualna z dnia 24.06.2015, sygn. ILPB2/4514-1-52/15-2/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Skutki podatkowe zawarcia umowy pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, mającą miejsce zamieszkania w Polsce.

Wnioskodawca jest udziałowcem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka).

Wnioskodawca planuje zawrzeć ze Spółką umowę pożyczki (dalej: Umowa Pożyczki). Umowa Pożyczki zawarta zostanie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie, w momencie zawarcia Umowy Pożyczki, środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem Umowy Pożyczki znajdowały się będą poza terytorium Polski, tj. na rachunku bankowym Spółki prowadzonym przez bank z siedzibą poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zawarcie przez Wnioskodawcę Umowy Pożyczki w okolicznościach, w których (i) Umowa Pożyczki zawarta zostanie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz (ii) w momencie zawarcia Umowy Pożyczki środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem Umowy Pożyczki znajdowały się będą poza terytorium Polski, stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarcie przez Wnioskodawcę Umowy Pożyczki w okolicznościach, w których (i) Umowa Pożyczki zawarta zostanie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz (ii) w momencie zawarcia Umowy Pożyczki środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem Umowy Pożyczki znajdowały się będą poza terytorium Polski, nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Przepisem art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 101, poz. 649, z późn. zm., dalej: ustawa o PCC) ustawodawca wprowadził zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu. Wśród tych czynności w art. 1 pkt 1 lit. b wskazano umowę pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ustawa o PCC nie definiuje w sposób autonomiczny pojęcia pożyczki, w konsekwencji, należy w tym zakresie odwołać się do stosownej definicji cywilistycznej.

Zgodnie z przepisem art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Co do zasady zatem umowa pożyczki podlega opodatkowaniu według stawki 2% wartości pożyczki (art. 7 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o PCC).

Stosownie do przepisu art. 4 pkt 7 ustawy o PCC, obowiązek podatkowy z tytułu zawarcia umowy pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę. Jednocześnie, na gruncie przepisu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC, obowiązek ten powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Przepis art. 1 ust. 4 ustawy o PCC ogranicza zastosowanie ustawy poprzez unormowanie zakresu terytorialnego. Zgodnie z przywołanym przepisem, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pod pojęciem rzeczy w rozumieniu powyższego przepisu należy rozumieć również pieniądze będące przedmiotem umowy pożyczki, co potwierdza jednolita praktyka organów podatkowych i sądów administracyjnych w tym zakresie. Przykładowo, należy w tym zakresie wskazać na treść interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 27 września 2013 r. (sygn. IPTPB2/436-78/13-4/KK), w której organ stwierdził, że: Pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce:

• jeżeli w chwili zawarcia tej umowy jej przedmiot a więc pieniądze znajduje się na terytorium RP niezależnie od miejsca jej zawarcia czy też siedziby stron umowy;
• jeżeli w chwili jej zawarcia pieniądze znajdują się poza terytorium RP a (i) pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski, i (ii) czynność została dokonana na terytorium RP.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, środki pieniężne w chwili zawarcia umowy nie będą znajdowały się na terytorium Polski będą znajdować się na zagranicznym rachunku bankowym Spółki. Co za tym idzie, aby Umowa Pożyczki mogła podlegać opodatkowaniu na gruncie ustawy o PCC niezbędne jest dodatkowo łączne spełnienie następujących dwóch warunków:

• nabywca (pożyczkobiorca) posiada miejsce zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej oraz
• czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium RP.

Mając na uwadze zdarzenie przyszłe przedstawione na wstępie stwierdzić należy, że o ile pierwszy z wyżej wskazanych warunków zostanie spełniony to drugi już nie do zawarcia umowy pożyczki dojdzie poza granicami Polski. Nie zostaną zatem spełnione kumulatywnie przesłanki opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych wskazane w przepisie art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o PCC.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że pożyczka udzielona przez Spółkę nie spełni kryteriów wskazanych w przepisie art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, nie stanowi ona czynności podlegającej opodatkowaniu.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu udzielenia przedmiotowej pożyczki.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie w praktyce organów podatkowych, w szczególności:

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 10 października 2014 r. (sygn. ITPB2/436-155/14/DSZ), w której organ wyraził następujące stanowisko: () w niniejszym wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (osoba fizyczna, mająca miejsce zamieszkania w Polsce) jest udziałowcem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca planuje zawrzeć ze Spółką umowę pożyczki. Umowa Pożyczki zawarta zostanie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie, w momencie zawarcia Umowy pożyczki, środki pieniężne należne Wnioskodawcy tytułem Umowy Pożyczki znajdowały się będą poza terytorium Polski, tj. na rachunku bankowym Spółki prowadzonym przez bank z siedzibą poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Skoro zatem w analizowanej sprawie nie zostaną spełnione kumulatywnie warunki wynikające art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stwierdzić należy, że opisana we wniosku umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych;
• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 23 sierpnia 2013 r. (sygn. IPPB2/436-362/13-2/LS), w której organ uznał, że: umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca środki pieniężne w chwili jej zawarcia będą znajdowały się poza terytorium Polski oraz umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Polski;
• w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2013 r. (sygn. ITPB2/436-72/13/DSZ), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał, że: Z przedstawionego w powyższym wniosku stanu faktycznego wynika, że mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Wnioskodawca w dniu 21 marca 2013 r. oraz 25 marca 2013 r. zawarł na terytorium Szwecji umowy pożyczki. W chwili zawarcia ww. umów pieniądze stanowiące ich przedmiot znajdowały się na rachunku bankowym, również na terytorium Szwecji przelano je na rachunek bankowy Wnioskodawcy w dniu podpisania ww. umów. Skoro zatem w analizowanej sprawie nie zostały spełnione kumulatywnie warunki wynikające z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to opisana we wniosku umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych;
• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 29 maja 2013 r. (sygn. ITPB2/436-53/13/DSZ), w którym organ uznał, że: Z przedstawionego w powyższym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący obywatelem Holandii, zawarł z inną osobą fizyczną (dalej: pożyczkodawca) umowę pożyczki kwoty pieniężnej. Zawarcie ww. umowy pożyczki nastąpiło na terytorium Holandii, zaś w dacie jej zawarcia środki pieniężne będące jej przedmiotem zdeponowane były na rachunku bankowym pożyczkodawcy prowadzonym przez bank z siedzibą w Chinach. Wydanie przedmiotu pożyczki nastąpiło w drodze przekazania umówionej kwoty pieniężnej na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony przez bank z siedzibą w Polsce, po dniu zawarcia umowy pożyczki. Skoro zatem w analizowanej sprawie nie zostały spełnione kumulatywnie warunki wynikające z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to opisana we wniosku umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone również w wielu innych interpretacjach organów podatkowych, m.in.:

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 18 października 2012 r., sygn. IPPB2/436-354/12-4/MZ,
• w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w dniu 11 października 2012 r., sygn. IBPBII/1/436-246/12/MZ,
• w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 6 marca 2012 r., sygn. ITPB2/436-202a/l l/MK.

Reasumując powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 445 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu