Interpretacja indywidualna z dnia 07.02.2018, sygn. 0111-KDIB4.4014.436.2017.3.BJ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 listopada 2017 r. (data wpływu 27 listopada 2017 r.), uzupełnionym 09 i 15 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 28 grudnia 2017 r. znak: 0111-KDIB1-1.4011.237.2017.1.BS, 0111-KDIB4.4014.426.2017.2.BJ, 0111-KDIB4.4014.436.2017.2.BJ wezwano o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono 09 stycznia 2018 r. (uiszczenie opłaty) i 15 stycznia 2018 r. (pozostałe braki formalne).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 12 stycznia 2017 r. Wnioskodawca nabył działkę gruntu za ogólną kwotę 7.900,22 zł. Wartość gruntu według operatu wyniosła 3.984 zł, pozostała kwota 3.916,22 zł to koszt wyceny nieruchomości wraz podatkiem.

Na ww. działce Wnioskodawca wybudował pawilon handlowy o pow. użytkowej 32,63 m². Pawilon ten Wnioskodawca budował sposobem gospodarczym według indywidualnego projektu na gruncie wówczas dzierżawionym od Zespołu Szkół Rolniczych. Pozwolenie na budowę pawilonu Wnioskodawca otrzymał 2 października 1995 r. Budowę pawilonu Wnioskodawca zakończył w pierwszej połowie 2002 r. W dniu 8 lipca 2002 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję ze Starostwa Powiatowego o pozwoleniu na użytkowanie pawilonu. Przyłącza wody, kanalizacji i elektryczne, według zamówionych projektów, Wnioskodawca musiał wykonać na własny koszt. Dodatkowym utrudnieniem przy tych instalacjach były bardzo stare masywne fundamenty po poniemieckich spalonych budynkach. Ww. prace Wnioskodawca musiał wykonać ręcznie ze względu na ograniczone środki finansowe: pomoc synów ze względu na naukę była mocno ograniczona. Trzecim dzieckiem, członkiem rodziny Wnioskodawcy, była córka. Praca zawodowa Wnioskodawcy i jego żony zapewniająca codzienny byt oraz budowa pawilonu były dużym wyzwaniem. Wnioskodawca traktował tę budowę jako pewnego rodzaju skarbonkę na lata starcze.

W dniu 1 lipca 2002 r. w pawilonie synowa Wnioskodawcy rozpoczęła działalność gospodarczą, którą wraz z synem Wnioskodawcy prowadzili do października 2006 r. działalność gospodarcza zawieszona, nie wznowiona.

Do września 2008 r. lokal stał pusty. Od 01 października 2008 r. do 31 maja 2009 r. Wnioskodawca wynajmował lokal, odprowadzając należny podatek od pobieranej opłaty.

Od 15 września 2009 r. Wnioskodawca prowadził w swoim pawilonie działalność handlową, którą zakończył 20 czerwca 2014 r. Odpisów amortyzacyjnych od pawilonu Wnioskodawca nie dokonywał.

Od 4 kwietnia 2015 r. do 30 czerwca 2016. Wnioskodawca wynajmował lokal, odprowadzając od otrzymywanej opłaty należy podatek.

W dniu 28 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca wraz z żoną dokonał sprzedaży opisanej nieruchomości aktem notarialnym za sumę 86.698 zł.

W piśmie, które wpłynęło do Organu 15 stycznia 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

• wniosek dotyczy tylko jego jako Wnioskodawcy (żona złoży oddzielny wniosek),
• nabywcami gruntu są: Wnioskodawca oraz żona Wnioskodawcy,
• umowa (akt notarialny) została zawarta w trybie art. 231 Kodeksu cywilnego,
• umowa nabycia gruntu była sporządzona w formie aktu notarialnego,
• notariusz nie pobrał podatku od czynności cywilnoprawnych,
• żadna ze stron nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• żadna ze stron nie była zwolniona, ponieważ nie podlegała płaceniu podatku od towarów i usług.

Organ zaznacza, że z uwagi na zakres wniosku pominięto tę część zawartą w treści uzupełnienia, która odnosi się wyłącznie do zagadnień dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Od których czynności Wnioskodawca musi zapłacić podatek:

• kupno gruntu,
• wycena przez rzeczoznawcę,
• sprzedaż całej nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, od początku budowy pawilonu handlowego do momentu sprzedaży całej nieruchomości nie powinien on płacić żadnego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że niniejsza interpretacja w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych dotyczy skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. W pozostałym zakresie dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych, tj. skutków podatkowych nabycia nieruchomości gruntowej (działki) oraz podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych.

Na podstawie art. 4 pkt 1 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Z treści wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że 12 stycznia 2017 r. Wnioskodawca nabył wraz z żoną działkę gruntu za ogólną kwotę 7.900,22 zł. Na ww. działce Wnioskodawca wybudował pawilon handlowy o pow. użytkowej 32,63 m². W dniu 28 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca wraz z żoną dokonał sprzedaży opisanej nieruchomości aktem notarialnym za sumę 86.698 zł.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w związku ze sprzedażą nieruchomości przez Wnioskodawcę po stronie Wnioskodawcy nie powstał obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż zgodnie z art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na kupującym, Wnioskodawca jest natomiast stroną sprzedającą.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Przedmiotowa interpretacja zgodnie ze złożonym wnioskiem została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy i tylko on może czerpać z niej ochronę.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej