Interpretacja indywidualna z dnia 19.03.2015, sygn. ILPB2/436-374/14-4/JK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Opodatkowanie PCC sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 19 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 marca 2015 r. (data wpływu 19 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy sprzedaży jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy sprzedaży oraz podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 5 marca 2015 r. nr ILPB1/415-1433/14-2/AN, ILPP1/443-1181/14-2/HW, ILPB2/436-374/14-2/JK wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Ponadto, pouczono Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Zainteresowaną nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłane w dniu 5 marca 2015 r., skutecznie doręczono w dniu 10 marca 2015 r., natomiast w dniu 19 marca 2015 r. (data nadania 16 marca 2015 r.) wpłynęło pismo stanowiące uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 1999 Wnioskodawczyni z mężem nabyła od Gminy prawo użytkowania wieczystego gruntu o powierzchni łącznej 1419 m2 z majątku dorobkowego na prawach wspólności ustawowej.

W roku 2000 Zainteresowana wraz z mężem otrzymała decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i otrzymała pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego bliźniaczego z lokalem użytkowym oraz garaży wolnostojących.

Budowę rozpoczęto w roku 2002. Budynek nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych u żadnego z podatników mimo, że oboje prowadzili działalność gospodarczą.

Jeden z podatników część powierzchni związanej z lokalem użytkowym traktował jako rozpoczętą inwestycję.

Zaprzestano prac budowlanych, a więc i ewidencji kosztów inwestycji w roku 2007.

Obecnie małżonkowie zamierzają zbyć całą nieruchomość, zarówno część mieszkalną jak i lokal użytkowy i przynależny grunt.

Na dzień zbycia małżonkowie nie prowadzą działalności gospodarczej. Sprzedaż nastąpi więc z majątku wspólnego podatników bez łączenia operacji z dawniej prowadzoną działalnością gospodarczą zarówno w podatku dochodowym jak i podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jak należy opodatkować sprzedaż tejże nieruchomości...

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż opisanego lokalu dokonana będzie przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Lokal nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych w działalności gospodarczej i nie był w niej wykorzystywany. Sprzedaż nie będzie więc podlegała podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, ani podatkowi VAT, opodatkowanie będzie opierało się o przepisy podatku od czynności cywilnoprawnych, a poborcą i płatnikiem będzie notariusz spisujący umowę kupna sprzedaży.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana wskazała, że jest zainteresowana opodatkowaniem sprzedaży całej nieruchomości, a zatem poszczególnych lokali mieszkalnych po wyodrębnieniu ich zgodnie z przepisami prawa, całego budynku mieszkalno-użytkowego wraz ze wszystkimi jego częściami oraz działką na której jest posadowiony, jak również samej części użytkowej, na którą składają się lokale użytkowe. I tak jak przy wcześniejszym stanowisku Wnioskodawczyni uważa, że sprzedaż całości nieruchomości bądź wyodrębnionych jej części nie będzie podlegała podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, ani podatkowi VAT, opodatkowanie będzie opierało się o przepisy podatku od czynności cywilnoprawnych, a poborcą i płatnikiem będzie notariusz spisujący umowę sprzedaży. Dodatkowo Wnioskodawczyni informuje, że na rzeczonej działce nie wybudowano garaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni` w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem na gruncie stanowiącym prawo wieczystego użytkowania wybudowali budynek mieszkalny i użytkowy. Obecnie małżonkowie zamierzają zbyć całą nieruchomość, tj. poszczególne lokale mieszkalne po wyodrębnieniu ich zgodnie z przepisami prawa, cały budynek mieszkalno-użytkowy wraz ze wszystkimi jego częściami oraz działkę na której jest posadowiony, jak również samą część użytkową, na którą składają się lokale użytkowe.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem.

Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1, w tym wymienione w pkt 1 lit. a) umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Jednocześnie zauważyć należy, że stosownie do art. 4 pkt 1 cytowanej ustawy w przypadku umowy sprzedaży obowiązek podatkowy ciąży na kupującym.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

W myśl natomiast ust. 2 ww. przepisu, notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

Mając na względzie przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że umowa sprzedaży przedmiotowej nieruchomości i praw (obojętnie czy całości, czy jej poszczególnych części stanowić będzie co do zasady czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie zacytowanego art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy od czynności cywilnoprawnych. Jednakże jak wskazano wyżej obowiązek podatkowy w takim przypadku ciążył będzie na kupującym, a płatnikiem będzie notariusz przed którym zostanie zawarta umowa sprzedaży. W konsekwencji powyższego stanowisko Zainteresowanej należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na fakt, że wniosek został złożony przez jednego ze współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, informuje się, że interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla drugiego z nich, tj. dla męża Zainteresowanej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu informuje, że wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty w późniejszym terminie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 613 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu