Temat interpretacji

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi podlegają umowy pożyczki. Umowa pożyczki zawarta pomiędzy Spółką polską (pożyczkodawca) a podmiotem zagranicznym (pożyczkobiorca) podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż jako umowa zobowiązująca jest prawem majątkowym wykonywanym na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 9 pkt 10 lit. "g" ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwolnione od podatku od czynności cywilnoprawnych są pożyczki udzielane na rozpoczęcie i prowadzenie działalności gospodarczej, pod warunkiem udokumentowania, że pieniądze będące przedmiotem pożyczki zostaną przeznaczone na pokrycie wydatków poniesionych na rozpoczęcie lub prowadzenie działalności gospodarczej w ciągu 12 miesięcy od dnia zawarcia umowy albo wykorzystania w tym okresie rzeczy oznaczone co do gatunku, stanowiących przedmiot pożyczki.

Pieniądze pochodzące z pożyczki mają być przeznaczone na prowadzenie działalności gospodarczej - a więc cele wynikające z zakresu działania Spółki. Przez ustawowe pojęcie "udokumentowanie" należy rozumieć dokumenty różnego rodzaju, które potwierdzają rzeczywiste wydatkowanie środków uzyskanych z pożyczki tj. m.in. faktury, rachunki itp.

W przypadku przedmiotowej umowy pożyczki pożyczkobiorcą jest firma, działająca na podstawie prawa kraju jej powstania (Czechy), a pożyczkodawcą jest podmiot polski. Ponieważ art. 9 pkt 10 lit. "h" ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie ogranicza zwolnienia do umów zawartych pomiędzy podmiotami polskimi, w przedstawionym stanie faktycznym umowa pożyczki będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych.

W przypadku spełnienia warunków określonych w art. 9 pkt 10 lit. "g" ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych nie powstaje, więc nie istnieje też obowiązek składania przez strony czynności deklaracji PCC-1.