Skutki podatkowe pożyczek udzielanych spółce komandytowo-akcyjnej przez akcjonariusza.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnej w zakresie opodatkowania pożyczki udzielonej spółce przez akcjonariusza. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką komandytowo-akcyjną, w której komplementariuszem  i jednocześnie jedynym akcjonariuszem jest osoba fizyczna.

W 2022 r. została zawarta w formie aktu notarialnego umowa pożyczki pieniężnej, w której Pożyczkobiorcą jest Wnioskodawca a Pożyczkodawcą osoba fizyczna, będąca jednocześnie jedynym komplementariuszem i jedynym akcjonariuszem w spółce Wnioskodawcy (Pożyczkobiorcy).

Z zapisów umowy wynika m.in, że Pożyczkodawca udzielił pożyczki spółce – Wnioskodawcy prywatnie, jako wspólnik-akcjonariusz Pożyczkobiorcy, poza prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. Przedmiotem umowy jest udzielenie pożyczki w kwocie nieprzekraczającej 20 mln złotych, z możliwością jej udzielania i zwracania również  w walutach obcych (EUR, USD). Umowa została zawarta na okres 5 lat kalendarzowych.

Pożyczka ma być udzielana w transzach, na podstawie każdorazowej udokumentowanej dyspozycji Pożyczkobiorcy, w której zostanie oznaczona kwota i waluta określonej części pożyczki (transzy). Pożyczkodawca będzie przekazywał każdą z transz udzielonej pożyczki  w terminie 3 (trzech) dni od dnia doręczenia mu dyspozycji przez Pożyczkobiorcę. Za dzień udzielenia każdej z transz pożyczki uważa się każdorazowo dzień uznania tej transzy na rachunku bankowym Pożyczkobiorcy lub dzień przekazania gotówki.

W trakcie obowiązywania umowy łączna kwota transz udzielanej pożyczki nie może przekroczyć kwoty 20 mln złotych. Natomiast wysokość i terminy wypłat poszczególnych transz nie zostały określone w umowie, nie została również określona faktyczna łączna wartość pożyczki.

Notariusz nie pobrał podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawartej umowy pożyczki, powołując się na przepisy art. 3 ust. 1 pkt 1a w związku z art. 4 pkt 7 oraz art. 6  ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9 września 2000 roku o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Do dnia sporządzenia wniosku nie została dokonana wypłata żadnej transzy tytułem przedmiotowej umowy pożyczki, Pożyczkobiorca nie złożył również do Pożyczkodawcy dyspozycji wypłaty transzy.

Pytanie

Czy w opisanej sytuacji do zawartej umowy pożyczki można zastosować zwolnienie od podatku od czynności cywilnoprawnych wynikające z przepisu art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy  o podatku od czynności cywilnoprawnych?

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do opisanej umowy pożyczki pomiędzy spółką  – Wnioskodawcą a jej wspólnikiem (akcjonariuszem), będzie miał zastosowanie przepis art. 9 ust. 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, co oznacza, że pożyczka ta będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej. Z kolei  art. 1a pkt 1 powołanej ustawy definiuje spółkę komandytowo-akcyjną jako spółkę osobową, natomiast w art. 1a pkt 2 jako spółki kapitałowe wymienione są wyłącznie spółka  z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Uwzględniając wyłącznie przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, udzielenie pożyczki przez wspólnika (akcjonariusza) dla spółki – Wnioskodawcy, nie mogłoby korzystać ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie powołanego przepisu art. 9 ust. 10 lit. i) ww. ustawy.

Odwołując się natomiast do przepisów prawa unijnego, spółkę komandytowo-akcyjną  w niektórych przypadkach należałoby traktować jako spółkę kapitałową. W wyroku TSUE  z 22 kwietnia 2015 r. (C-357/13) Trybunał uznał, że spółkę komandytowo-akcyjną prawa polskiego uznaje się za spółkę kapitałową w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. b) i c) dyrektywy 2008/7/WE dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz. Urz. UE L 46  z 12 lutego 2008 r.), nawet jeżeli jedynie część jej kapitału i członków może spełnić przesłanki przewidziane w tym przepisie.

Art. 2 ust. 1 dyrektywy stanowi, że przez „spółkę kapitałową” należy rozumieć:

a)każdą spółkę, która przyjmuje jedną z form wyszczególnionych w zał. I,

b)każdą spółkę, przedsiębiorstwo, stowarzyszenie lub osobę prawną, których udziały w kapitale lub w majątku mogą być przedmiotem transakcji na giełdzie,

c)każdą spółkę, przedsiębiorstwo, stowarzyszenie lub osobę prawną prowadzące działalność skierowaną na zysk, których członkowie mają prawo zbytu swoich udziałów stronom trzecim bez uprzedniego upoważnienia oraz odpowiadają za długi spółki, przedsiębiorstwa lub osoby prawnej tylko do wysokości swoich udziałów.

Na podstawie art. 2 ust. 2 dyrektywy wszelkie inne spółki, przedsiębiorstwa, stowarzyszenia lub osoby prawne prowadzące działalność skierowaną na zysk uważa się, na potrzeby dyrektywy, za spółki kapitałowe.

TSUE wskazał, że pojęcie „spółki kapitałowej” zdefiniowane w art. 2 dyrektywy 2008/7/WE jest szerokie i nie wiąże się z żadną szczególną formą spółki, a jego celem jest zapobieganie temu, by wybór określonej formy prawnej mógł prowadzić do odmiennego traktowania pod względem podatkowym czynności, które z gospodarczego punktu widzenia są równoważne.

Wobec powyższego spółkę komandytowo-akcyjną należałoby traktować dla celów opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jako spółkę kapitałową, a tym samym możliwe byłoby zastosowanie zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych wynikającego z przepisu art. 9 ust. 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z którym przepisy ustawy należy rozpatrywać w kontekście unormowań wynikających z Dyrektywy Rady oraz orzecznictwa TSUE, wskazują, iż w stosunku do opisanej we wniosku umowy pożyczki udzielonej przez wspólnika – akcjonariusza spółce – Wnioskodawcy możliwe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9  pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a to poprzez kwalifikację tejże spółki jako spółki kapitałowej dla celów opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na potwierdzenie stanowiska przywołali Państwo orzecznictwo Sądów Administracyjnych oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) oraz art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) i pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 111 ze zm.):

Jak stanowi art. 1 ust. 3 pkt 1 i 2 ww. ustawy:

Jak wynika z powyższych przepisów, pożyczkę udzieloną przez wspólnika spółce osobowej traktuje się na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jako zmianę umowy tejże spółki osobowej i stosuje się zasady opodatkowania odpowiednie dla zmiany umowy spółki.

Z kolei, zgodnie z art. 1a pkt 1 i 2 ww. ustawy:

W tym miejscu należy zaznaczyć, że powyższy podział spółek, dokonany w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych, jest spójny z tym przyjętym przez polskiego ustawodawcę  w ustawie z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1467).

Art. 4 § 1 pkt 1 i 2 Kodeksu spółek handlowych stanowi, że:

Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

W myśl art. 4 pkt 9 ww. ustawy:

Jak wynika z art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Wreszcie, stosownie do postanowień art. 9 pkt 10 lit. i) cyt. ustawy:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że są Państwo spółką komandytowo-akcyjną, w której komplementariuszem i jednocześnie jedynym akcjonariuszem jest osoba fizyczna. W 2022 r. została zawarta w formie aktu notarialnego umowa pożyczki pieniężnej, w której są Państwo Pożyczkobiorcą a Pożyczkodawcą osoba fizyczna, będąca jednocześnie jedynym komplementariuszem  i jedynym akcjonariuszem w Państwa Spółce (Pożyczkobiorcy). Z zapisów umowy wynika m.in, że Pożyczkodawca udzielił pożyczki Państwu/Spółce prywatnie, jako wspólnik – akcjonariusz Pożyczkobiorcy, poza prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą.

Państwa zdaniem, w stosunku do opisanej we wniosku umowy pożyczki udzielonej Państwu (Spółce) przez wspólnika – akcjonariusza możliwe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a to poprzez kwalifikację tejże spółki jako spółki kapitałowej dla celów opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 Dyrektywy Rady Nr 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz. U. UE.L. Nr 46 z dnia 21 lutego 2008 r.):

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie  C-357/13 stwierdził, że artykuł 2 ust. 1 lit. b) i c) dyrektywy Rady 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału należy interpretować w ten sposób, że spółkę komandytowo-akcyjną prawa polskiego uznaje się za spółkę kapitałową w rozumieniu owego przepisu, nawet jeżeli jedynie część jej kapitału i członków może spełnić przesłanki przewidziane w tym przepisie.

Uznanie spółki komandytowo-akcyjnej za spółkę kapitałową w rozumieniu dyrektywy oznacza, że wkłady (którymi w rozumieniu dyrektywy są także pożyczki – art. 3 pkt i) i j) dyrektywy) do tej spółki powinny być opodatkowane zgodnie z zasadami określonymi w tej dyrektywie. Przepisy dyrektywy jednoznacznie wskazują co stanowi podstawę opodatkowania w przypadku spółki kapitałowej. Choć odmiennie niż wynika z klasyfikacji przewidzianych w dyrektywie, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych spółka komandytowo-akcyjna została uznana za spółkę osobową, to zasady jej opodatkowania stanowią dokładne odzwierciedlenie dyrektywy, z uwzględnieniem swobody w zakresie zasad opodatkowania, jaką ta dyrektywa daje państwom członkowskim.

W myśl art. 3 lit. i) oraz j) dyrektywy:

Stosownie do art. 5 ust. 1 lit. a) i b) cyt. dyrektywy:

Jednakże w myśl art. 7 ust. 1 i 2 ww. dyrektywy:

Przepis ten miałby zastosowanie, jeśli państwo członkowskie całkowicie zaprzestałoby pobierania podatku kapitałowego.

Z regulacją tą wiąże się konieczność przestrzegania przez państwo członkowskie zasady stand still.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 grudnia 2015 r., sygn. II FSK 2465/13: „Klauzula stand-still oznacza możliwość „poruszania się” przez państwo członkowskie, przy ustanawianiu obciążeń podatkowych lub ustalaniu ich wysokości, jedynie w ramach status quo istniejącego w dacie wskazanej normą prawa wspólnotowego.”

Wyżej wymieniona zasada stand still odnosi się także do przypadków rezygnacji z pobierania podatku od niektórych wkładów kapitałowych, wykluczając ponowne ich opodatkowanie.

Stanowi o tym art. 7 ust. 3 dyrektywy 2008/7/WE, zgodnie z którym:

Powyższa zasada dotyczy więc zaciągnięcia pożyczki przez spółkę kapitałową, jeśli wierzyciel uprawniony jest do udziału w zyskach spółki (art. 3 lit. i) dyrektywy) czy też zaciągnięcie pożyczki przez spółkę kapitałową u członka, współmałżonka lub dziecka członka, a także zaciągnięcie pożyczki u strony trzeciej, jeżeli jest ona gwarantowana przez członka, pod warunkiem że takie pożyczki mają taką samą funkcję jak zwiększenie kapitału spółki (art. 3 lit. j) dyrektywy).

W świetle przepisów dyrektywy, zaciągnięcie pożyczki przez spółkę kapitałową, jeśli wierzyciel uprawniony jest do udziału w zyskach spółki czy też zaciągnięcie pożyczki przez spółkę kapitałową u członka podlega opodatkowaniu podatkiem kapitałowym, jeżeli ustawa podatkowa w dniu 1 stycznia 2006 r. przewidywała opodatkowanie tej czynności i po tej dacie nie zostało zniesione jej opodatkowanie.

Odnosząc powyższe wymogi co do wymaganego kształtu podatku kapitałowego  w ustawodawstwie krajowym należy wskazać, że implementująca go na krajowym gruncie ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy spółki komandytowo-akcyjnej i jej zmiany realizuje wytyczne dyrektywy. W przypadku bowiem umowy spółki komandytowo-akcyjnej i jej zmiany zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy  o podatku od czynności cywilnoprawnych − przewiduje jako podstawę opodatkowania kwotę lub wartość pożyczki.

Podkreślić należy, że przepisy tej ustawy przewidują opodatkowanie wszystkich spółek handlowych podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ale w świetle dyrektywy wymaga się zgodności tego podatku z podatkiem kapitałowym jedynie w zakresie reguł opodatkowania spółek kapitałowych w rozumieniu dyrektywy. Zatem sytuacja, że uznaje się za dany rodzaj spółki, na potrzeby wewnętrznej klasyfikacji państwa członkowskiego, określoną jej formę organizacyjną nie narusza dyrektywy tak długo, jak zasady jej opodatkowania są zgodne  z postanowieniami dyrektywy. Ma to miejsce w przypadku ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy spółki komandytowo-akcyjnej i jej zmiany.

Instytucję spółki komandytowo-akcyjnej regulują przepisy ustawy Kodeks spółek handlowych.

Zgodnie z art. 125 ww. Kodeksu:

Polski ustawodawca wprowadzając do ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych rozróżnienie na spółki kapitałowe i osobowe (art. 1a pkt 1 i 2 oraz art. 1 ust. 3 pkt 1 i 2), miał na względzie zarówno przepisy Kodeksu spółek handlowych, jak i przepis art. 9 dyrektywy Rady nr 2008/7/WE z 12 lutego 2008 r., dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału.

Definiując spółkę komandytowo-akcyjną jako spółkę osobową, uczynił to wyłącznie  w jednym celu, mianowicie dla wyłączenia takich spółek z zakresu dyrektywy 2008/7/WE. Działanie ustawodawcy miało wypełnić cel dyrektywy 2008/7/WE, jakim jest eliminacja przeszkód w swobodnym przepływie kapitału (motyw 2 i 3 tej dyrektywy) dla spółek kapitałowych objętych jej zakresem. Dyrektywa ta nie chroni spółek innych niż spółki kapitałowe (w rozumieniu dyrektywy) i nie wskazuje w żaden sposób jak należy je opodatkowywać, pozostawiając w tym względzie swobodę państwom członkowskim.

Jak wyżej wspomniano, spółka komandytowo-akcyjna nie jest spółką kapitałową  w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż została wyłączona przez polskiego ustawodawcę spod działania dyrektywy Rady nr 2008/7/WE  z dnia 12 lutego 2008 r., dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału.

Do opodatkowania umowy spółki komandytowo-akcyjnej i jej zmiany mają jednak zastosowanie przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych odnoszące się do umowy spółki kapitałowej w zakresie, w jakim wynika to z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości z 22 kwietnia 2015 r. w sprawie C-357/13.

Wykładnia przepisów krajowych prowadzi więc do zgodności z dyrektywą, co w sposób zasadniczy odróżnia przedmiotową sprawę od sprawy będącej przedmiotem rozpatrywania przed TSUE, dotyczącej czynności restrukturyzacyjnych. O ile bowiem czynności restrukturyzacyjne były opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych w sposób niedający się pogodzić z postanowieniami dyrektywy, wskutek czego zasadnym było zastosowanie przepisów dyrektywy wprost (z uwagi na brak przepisu krajowego, który by wyłączył czynności restrukturyzacyjne z opodatkowania), o tyle w przedstawionej sprawie istnieją przepisy krajowe umożliwiające opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy spółki komandytowo-akcyjnej (lub jej zmiany) w sposób zgodny  z dyrektywą.

Zgodnie z powołanym powyżej art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) oraz pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (zarówno w stanie prawnym obowiązującym w dniu 1 stycznia 2006 r., jak i obecnym) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy spółki  i ich zmiany, jeżeli powodują podwyższenie podstawy opodatkowania.

W myśl art. 1 ust. 3 ww. ustawy w przypadku umowy spółki komandytowo-akcyjnej za zmianę umowy spółki uważa się między innymi pożyczkę udzieloną spółce komandytowo-akcyjnej przez wspólnika.

Mając na względzie, że powyższy przepis ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określający opodatkowanie pożyczki obowiązuje nieprzerwanie od dnia akcesji RP do Unii Europejskiej, to czynność ta podlegała podatkowi w dacie wskazanej w art. 7 ust. 1 dyrektywy i jest zgodna z przepisami dyrektywy, nie naruszając wynikającej z dyrektywy zasady stand still.

Wobec powyższego, zmiana umowy spółki komandytowo-akcyjnej polegająca na udzieleniu spółce pożyczki przez wspólnika podlega opodatkowaniu, stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1  lit. k) i pkt 2 w związku z ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przedstawiając powyższe, nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem w kwestii zastosowania zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych, określonego w art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, do zmiany umowy spółki komandytowo-akcyjnej polegającej na udzieleniu pożyczki tej spółce przez wspólnika.

Na podstawie tego przepisu zwolnione z podatku są pożyczki udzielone przez wspólnika (akcjonariusza) spółce akcyjnej i spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotowy przepis nie może być interpretowany w oderwaniu od pozostałych przepisów ustawy podatku od czynności cywilnoprawnych.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych, jako spółka kapitałowa, wymieniona została spółka z ograniczona odpowiedzialnością i spółka akcyjna, a więc zwolnienie od podatku ma zastosowanie do pożyczek udzielonych tym spółkom przez ich wspólników (akcjonariuszy).

Celem natomiast wprowadzenia zwolnienia była realizacja zasady stand still w odniesieniu do wkładów kapitałowych, za które uważa się także udzielenie pożyczki przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 16 czerwca 2011 r. w sprawie C-212/10 dotyczącej wykładni przepisów dyrektywy Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału „Artykuł 4 ust. 2 dyrektywy Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału, zmienionej dyrektywą Rady 85/303/EWG z dnia 10 czerwca 1985 r. należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie ponownemu wprowadzeniu przez państwo członkowskie podatku kapitałowego od pożyczki udzielonej spółce kapitałowej przez wierzyciela uprawnionego do udziału w zyskach owej spółki, jeżeli państwo to wcześniej zaniechało pobierania owego podatku.”.

W związku z tym, że pożyczka (pożyczki) udzielone przez wspólnika spółce kapitałowej (spółce z o.o. i spółce akcyjnej) nie były opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych na dzień akcesji (1 maja 2004 r.) RP do Unii Europejskiej oraz w dacie  (1 stycznia 2006 r.), do której odnoszą się przepisy dyrektywy 2008/7/WE w zakresie dopuszczalności opodatkowania wkładów kapitałowych, nie mogły być objęte podatkiem.

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że przepis określający zwolnienie od podatku dotyczący udzielania pożyczek przez wspólnika (akcjonariusza czy też komplementariusza) spółce kapitałowej zdefiniowanej w przepisach ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie może mieć zastosowania do umowy spółki komandytowo-akcyjnej i jej zmiany, która to spółka w świetle przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest uregulowana odrębnie i w ramach której ustawodawca krajowy nigdy nie odstąpił od opodatkowania pożyczki udzielanej tej spółce przez wspólnika. W związku  z tym w opisanej sytuacji nie ma zastosowania zwolnienie określone w art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Końcowo wskazać należy, w odniesieniu do przywołanych przez Państwa na potwierdzenie stanowiska orzeczeń sądów administracyjnych, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w związku z czym nie znajdują one zastosowania w niniejszej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.