Interpretacja indywidualna z dnia 16 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4014.91.2023.4.JS
Temat interpretacji
Wnioskodawca - jako Pożyczkodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych od zawartych umów pożyczek.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
8 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek dotyczy m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – w pismach z 12 maja 2023 r. (wpływ 12 maja 2023 r. – złożonych za pośrednictwem ePUAP i eUS).
Opis stanu faktycznego (skorygowany w piśmie uzupełniającym):
Wnioskodawca (dalej też: Spółka) udzielił 21 listopada 2022 r. pożyczki spółce G. Sp. z o.o. (dalej jako Pożyczkobiorca 2) oraz 22 kwietnia 2022 r. J. G. (dalej jako Pożyczkobiorca 1), łącznie zwani również jako Pożyczkobiorcy. Wszystkie podmioty posiadają rezydencję podatkową w Polsce, gdzie ciąży na nich nieograniczony obowiązek podatkowy. Wnioskodawca i Pożyczkobiorca 2 są i w dniu udzielenia pożyczki byli czynnymi podatnikami od towarów i usług. Pożyczkobiorca 1 na potrzeby opisywanej umowy pożyczki nie miał statusu podatnika podatku od towarów i usług czynnego.
Pożyczkodawca udzielając pożyczek korzystał z kapitałów własnych, które pochodziły z wypracowanego zysku z lat poprzednich. Pożyczka na rzecz Pożyczkobiorcy 2 była przeznaczona na cele jego działalności gospodarczej, natomiast pożyczka na rzecz Pożyczkobiorcy 1 może być przeznaczona na dowolny cel. Obydwie pożyczki oprocentowane na zasadach rynkowych: WIBOR 1M + marża 2,5% w przypadku pożyczki dla Pożyczkobiorcy 2 i EURIBOR 1M + marża 1,4% w przypadku pożyczki dla Pożyczkobiorcy 1. W związku z powyższym należy stwierdzić, że udzielenie pożyczek było nastawione na zysk i ustalone na zasadach rynkowych. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej nie udziela pożyczek, mają one jedynie okazjonalny charakter. Tak również było w przypadku pożyczek będących przedmiotem wniosku.
W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:
1) Pożyczkobiorcami są: G. Sp. z o.o. i J. G.,
2) przedmiotem działalności gospodarczej jest: Produkcja konstrukcji metalowych i ich części (2511Z).
3) wcześniej pożyczki nie były udzielane,
4) nie mają Państwo w planach udzielać pożyczek innym podmiotom,
5) udzielanie pożyczek stanowi uzupełnienie działalności zasadniczej,
6) czynność udzielenia pożyczek stanowi czynność pomocniczą, która nie stanowi bezpośredniej, stałej i koniecznej konsekwencji Państwa działalności,
7) z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, obroty wynoszą 350 mln zł,
8) odsetek ogółu obrotów Spółki z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jaki stanowi wynagrodzenie uzyskane z tytułu udzielenia pożyczek Pożyczkobiorcom – wynosi 0,1%,
9) w udzielaniu pożyczek, zaangażowani są pracownicy administracji a koszty, to jedynie zaangażowany kapitał,
10)Spółka rozważa możliwość stworzenia rozwiązania zapewniające regularność udzielania pożyczek.
Pytanie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych (przeformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Czy jeśli transakcje pożyczek nie są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, a więc nie są Państwo w tym przypadku podatnikiem podatku od towarów i usług, to czy te transakcje opodatkowane są podatkiem od czynności cywilnoprawnych i w rezultacie na Państwu nie ciąży żaden obowiązek podatkowy?
Państwa stanowisko w sprawie (przeformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Zdaniem Państwa, powyższe transakcje nie są opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Kwestia opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych czy podatkiem od towarów i usług jest niezwykle istotna. Jeśli bowiem transakcje pożyczek nie są opodatkowane podatkiem od towarów i usług i korzystają ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, to stwierdzenie, że jest ona opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest dla Wnioskodawcy istotne, ponieważ wówczas na nim, w związku z tą transakcją, nie ciążą żadne obowiązki w zakresie podatku od towarów i usług czy podatku od czynności cywilnoprawnych.
Konkludując, istotne jest w kontekście podatku od czynności cywilnoprawnych stwierdzenie, że Spółka nie jest podatnikiem.
Stoją Państwo na stanowisku, że pożyczki są opodatkowane podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług i w rezultacie, zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych transakcje nie są opodatkowane tym podatkiem i na Państwu (Wnioskodawcy) w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych nie ciąży żaden obowiązek podatkowy.
Z uwagi na zakres tej interpretacji, przywołaliśmy powyżej tylko tę część Państwa stanowiska, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych.
Ocena stanowiska w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 111 ze zm.):
Podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.
Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.
Stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:
Obowiązek podatkowy – przy umowie pożyczki – ciąży na biorącym pożyczkę.
Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:
Nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:
a) w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
b) jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
- umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.
Z opisu wniosku wynika, że udzielili Państwo jako Pożyczkodawca dwóch pożyczek.
Stoją Państwo na stanowisku, że nie będą podatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych.
Z takim stanowiskiem należy się zgodzić, aczkolwiek z innych powodów niż Państwo wskazali.
Jak bowiem wynika z treści cytowanego już art. 4 ust. 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, przy umowie pożyczki, ciąży na biorącym pożyczkę. Zatem Państwo jako pożyczkodawca, nie są w opisanej sytuacji podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Państwo jesteście stroną udzielającą pożyczek.
Zatem niezależnie od ustaleń na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Państwo jako strona udzielająca pożyczek, nie będą w opisanej sytuacji podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym zbędna jest analiza możliwości zastosowania wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku o czynności cywilnoprawnych. Dla oceny skutków podatkowych występujących dla Państwa w tym podatku z tytułu zawartych umów pożyczek nie ma ona bowiem znaczenia.
Reasumując, skoro nie są Państwo w opisanej sytuacji podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych, to bez znaczenia dla Państwa jako zainteresowanych w sprawie w kontekście art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej (zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego) jest, czy czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, czy też nie. Państwo jako pożyczkodawca nie jesteście bowiem podatnikami tego podatku.
Wobec tego, Państwa stanowisko – w kontekście sformułowanego we wniosku (jego uzupełnieniu) pytania – należało uznać za prawidłowe, gdyż Państwo jako Pożyczkodawca w opisanych we wniosku umowach pożyczek nie byli zobowiązani do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych, bez względu na to czy obowiązek uiszczenia tego podatku wystąpił czy też nie.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Ta interpretacja stanowi ocenę Państwa stanowiska wyłącznie w zakresie nieposiadania przez Państwa statusu podatnika podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie opodatkowania/wyłączenia z opodatkowania transakcji podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.
Interpretacja, co wynika z przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej, zgodnie z uprawnieniami Organu interpretacyjnego nadanymi przez art. 14b § 1 tejże ustawy, ma zastosowanie wyłącznie dla Państwa jako Pożyczkodawcy; nie mogą z niej czerpać ochrony Pożyczkobiorcy.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli Państwo skorzystać, jeżeli zastosują się do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo wnieść prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.