Temat interpretacji

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16.11.2006 roku o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590) uchyla z urzędu postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 05.03.2007r. znak: I USI/415/9/07 w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Pismem z dnia 23.11.2006 r. Pan B. wystąpił do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z wnioskiem o wydanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik prowadząc pozarolniczą działalność gospodarczą we własnym domu, przeznaczył na biuro stosowne pomieszczenie. Na potrzeby prowadzonej działalności założył podatkową księgę przychodów i rozchodów, dokonując w niej wpisów po stronie kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. tzw. metodą memoriałową. W związku z tym faktem, na podstawie dowodów wewnętrznych Pan B. zalicza do kosztów uzyskania przychodów część wydatków na czynsz i energię elektryczną. Na potrzeby działalności gospodarczej Podatnik zakupił telefon komórkowy, który wykorzystuje tylko w tej działalności. Faktury VAT za usługi telekomunikacyjne wystawiane są na firmę Podatnika. Na tle przedstawionego stanu faktycznego Podatnik formułuje pytania:

1. Kiedy ma zaliczać do kosztów uzyskania przychodów tzw. koszty ogólne, których poniesienie trudno jest powiązać z uzyskaniem konkretnego przychodu? Czy moment poniesienia takiego kosztu to data otrzymania przez podatnika dokumentu potwierdzającego zobowiązanie podatnika do dokonania wydatku?
2. Kiedy zarachować do kosztów uzyskania przychodów fakturę za usługi telekomunikacyjne, czy abonament i rozmowy telefoniczne zarachować do kosztów miesiąca, którego dotyczą, czy do kosztów miesiąca związanego z datą otrzymania faktury?
3. Do kosztów uzyskania którego miesiąca zaliczyć należność za czynsz? Czy będzie to miesiąc, którego czynsz dotyczy, czy miesiąc dokonania zapłaty?
4. Do kosztów uzyskania którego miesiąca zaliczyć koszty związane z energią elektryczną? Czy będzie to miesiąc: którego energia dotyczy, wystawienia faktury, czy dokonania zapłaty?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1) Koszty, których celem poniesienia nie jest uzyskanie konkretnego przychodu, lecz sprawnego funkcjonowania firmy (np. usługi telekomunikacyjne, czynsz, energia elektryczna) powinny być uznawane za koszt uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia. Za moment poniesienia ww. kosztów należy przyjąć datę otrzymania dokumentu potwierdzającego zobowiązanie podatnika do dokonania wydatku;

Ad 2) Fakturę za usługi telekomunikacyjne należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie jej otrzymania;

Ad 3) Czynsz przypadający na pomieszczenie biurowe należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie faktycznej zapłaty;

Ad 4) Energię elektryczną zużytą na potrzeby działalności gospodarczej należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie faktycznej zapłaty.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanowieniem z dnia 05.03.2007r. znak: I USI/415/9/07 uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. W uzasadnieniu postanowienia organ I instancji stwierdził, że przy przyjęciu memoriałowej zasady potrącania kosztów, jeżeli podatnik zna rodzaj, kwotę kosztu i dysponuje odpowiednimi dowodami potwierdzającymi rodzaj i kwotę kosztu, dokonuje zarachowania go w tym miesiącu danego roku podatkowego, którego ten koszt dotyczy. Natomiast wydatki, których nie można bezpośrednio powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika, gdyż są związane z całokształtem działalności podatnika podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z chwilą ich faktycznego poniesienia.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, po dokonaniu analizy wniosku Podatnika z dnia 23.11.2006 r. oraz treści postanowienia Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 05.03.2007r. znak: I USI/415/9/07, stwierdził co następuje:

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16.11.2006 roku o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), w sprawach zmiany lub uchylenia pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach, wydanych przed dniem 1.07. 2007 tj. przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 16.11.2006r. stosuje się przepisy ustawy Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01.07.2007r. z tym, że wygasają one z mocy prawa w razie zmiany przepisów, które były przedmiotem interpretacji.

W myśl art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01.07.2007r.), stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Interpretacja, o której mowa wyżej zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa (art. 14a § 3 ww. ustawy).

Udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, stosownie do zapisu art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01.07.2007r.) następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie. Zgodnie z art. 217 § 1 Ordynacji podatkowej postanowienie zawiera między innymi rozstrzygnięcie, przy czym postanowienie, na które służy zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego winno zawierać również uzasadnienie faktyczne i prawne (art. 217 § 2 ww. ustawy).

Mając na uwadze powyższy stan prawny stwierdzić należy, że postanowienie wydane w trybie art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01.07.2007r.) winno zawierać ocenę stanowiska wnioskodawcy zawartą w sentencji tego postanowienia oraz uzasadnienie faktyczne i prawne (stanowiące integralną część postanowienia), które powinno być wyjaśnieniem rozstrzygnięcia. Nie może przy tym zachodzić rozbieżność pomiędzy ww. elementami postanowienia. Prowadziłoby to bowiem do powstania wątpliwości co do jego treści i stosowania.

Odnosząc powyższy stan prawny na grunt analizowanej sprawy należy stwierdzić, że postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 05.03.2007r. znak: I USI/415/9/07 zawierające interpretację co do sposobu i zakresu stosowania prawa podatkowego zostało wydane z naruszeniem ww. uregulowań, gdyż zawiera rozbieżności pomiędzy rozstrzygnięciem (sentencją), a uzasadnieniem. W rozstrzygnięciu postanowienia organ I instancji uznał bowiem, że stanowisko Pana B. przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe, zaś w uzasadnieniu częściowo potwierdzono stanowisko Wnioskodawcy.

Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że Podatnik wniósł o udzielenie pisemnej interpretacji między innymi w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tzw. kosztów ogólnych (...), których poniesienie trudno jest powiązać z uzyskaniem konkretnego przychodu (pytanie nr 1), w tym czynszu (pytanie nr 3) oraz opłaty za wykorzystanie energii elektrycznej (pytanie nr 4).

Wnioskodawca przedstawił również własne stanowisko w ww. zakresie i stwierdził,że: Ad 1) Koszty, których celem poniesienia nie jest uzyskanie konkretnego przychodu, lecz sprawnego funkcjonowania firmy (np. usługi telekomunikacyjne, czynsz, energia elektryczna) powinny być uznawane za koszt uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia. (...), Ad 3) Czynsz przypadający na pomieszczenie biurowe należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie faktycznej zapłaty, zaś Ad 4) Energię elektryczną zużytą na potrzeby działalności gospodarczej należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie faktycznej zapłaty.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie jak wykazano wyżej w sentencji wydanego postanowienia uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe, natomiast w uzasadnieniu postanowienia stwierdził, że wydatki, których nie można bezpośrednio powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika, gdyż są związane z całokształtem działalności podatnika podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z chwilą ich faktycznego poniesienia.

Jak z powyższego wynika tak sformułowana sentencja jest sprzeczna z treścią uzasadnienia analizowanego postanowienia. Zachodzi tu bowiem rozbieżność pomiędzy jego rozstrzygnięciem a uzasadnieniem, skoro w sentencji weryfikowanego postanowienia organ I instancji neguje stanowisko Podatnika w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z całokształtem działalności Podatnika których poniesienie trudno jest powiązać z uzyskaniem konkretnego przychodu (z chwilą ich faktycznego poniesienia), zaś w uzasadnieniu stanowisko to potwierdza.

Wystąpienie powyższych rozbieżności skutkuje uchyleniem przedmiotowego postanowienia w trybie art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym do 01.07.2007r.), nakładającego na organ odwoławczy obowiązek uchylenia z urzędu postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4 tej ustawy, m. in. wówczas, gdy rażąco naruszono prawo.