Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 03.08.2007, sygn. L.IS.I/1/4151/30/2007, Izba Skarbowa w Rzeszowie

Temat interpretacji

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16.11.2006r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590) - uchyla z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Dębicy z dnia 18.05.2007r. znak: PO I 415/21/2007 w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Pismem z dnia 15.03.2007r. Pan M. wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Dębicy z wnioskiem (uzupełnionym w dniu 10.05.2007r.) o wydanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży i serwisowania sprzętu komputerowego. W ramach prowadzonej działalności dokonał zakupu środków trwałych. Majątek ten został sfinansowany w części ze środków uzyskanych w ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego 2004-2006, Priorytet 2 Wzmocnienie rozwoju zasobów ludzkich w regionie. Działanie 2.5 Promocja przedsiębiorczości oraz w 25% ze środków własnych Podatnika.

W tym stanie faktycznym Podatnik sformułował pytanie: czy wkład własny Podatnika przeznaczony na zakup środków trwałych stanowi koszt uzyskania przychodu. Zdaniem Pana M. wniesiony w ramach realizacji ww. projektu wkład własny na zakup środków trwałych stanowi koszt uzyskania przychodu.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Dębicy postanowieniem z dnia 18.05.2007r. znak: PO I 415/21/2007 uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. W uzasadnieniu postanowienia organ I instancji stwierdził jednak, że wydatki na zakup środków trwałych są to wydatki o charakterze inwestycyjnym, a kosztami uzyskania przychodu są odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami art. 22a 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, po dokonaniu analizy wniosku Podatnika z dnia 15.03.2007r. (uzupełnionego w dniu 10.05.2007r.) oraz treści postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Dębicy z dnia 18.05.2007r. znak: PO I 415/21/2007, stwierdził co następuje:

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16.11.2006 roku o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), w sprawach zmiany lub uchylenia pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach, wydanych przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, tj. przed 1 lipca 2007 roku, stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem.

W myśl art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01.07.2007r.), stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Interpretacja, o której mowa wyżej zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa (art. 14a § 3 ww. ustawy).

Udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, stosownie do zapisu art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01.07.2007r.) następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie. Zgodnie z art. 217 § 1 Ordynacji podatkowej postanowienie zawiera między innymi rozstrzygnięcie, przy czym postanowienie, na które służy zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego winno zawierać również uzasadnienie faktyczne i prawne (art. 217 § 2 ww. ustawy).

Mając na uwadze powyższy stan prawny stwierdzić należy, że postanowienie wydane w trybie art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01.07.2007r.) winno zawierać ocenę stanowiska wnioskodawcy zawartą w sentencji tego postanowienia oraz uzasadnienie faktyczne i prawne (stanowiące integralną część postanowienia), które powinno być wyjaśnieniem rozstrzygnięcia. Nie może przy tym zachodzić rozbieżność pomiędzy ww. elementami postanowienia. Prowadziłoby to bowiem do powstania wątpliwości co do jego treści i stosowania.

Odnosząc powyższy stan prawny na grunt analizowanej sprawy należy stwierdzić, że postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Dębicy z dnia 18.05.2007r. znak: PO I 415/21/2007 zawierające interpretację co do sposobu i zakresu stosowania prawa podatkowego zostało wydane z naruszeniem ww. uregulowań, gdyż zawiera rozbieżności pomiędzy rozstrzygnięciem (sentencją) a uzasadnieniem.

Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że Podatnik wniósł o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków stanowiących 25% wartości zakupionych środków trwałych, sfinansowanych z własnych środków pieniężnych Podatnika (tzw. wkładem własnym). Wnioskodawca przedstawił również własne stanowisko w ww. zakresie i stwierdził, że mój wkład w wysokości 25% na zakup w/w środków trwałych stanowi koszt uzyskania przychodu.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Dębicy jak wykazano wyżej w sentencji wydanego postanowienia uznał stanowisko Podatnika za prawidłowe, natomiast w uzasadnieniu postanowienia stwierdził, że wydatki na zakup środków trwałych są wydatkami o charakterze inwestycyjnym, zatem kosztami uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne od tej części środka trwałego, którą pokrył Podatnik z własnych środków.

Jak z powyższego wynika tak sformułowana sentencja jest sprzeczna z treścią uzasadnienia analizowanego postanowienia. Zachodzi tu bowiem rozbieżność pomiędzy jego rozstrzygnięciem a uzasadnieniem, skoro w sentencji weryfikowanego postanowienia organ I instancji uznał za prawidłowe stanowisko Podatnika, tym samym potwierdził możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków (25% wartości środków trwałych) poniesionych przez Podatnika na zakup środków trwałych sfinansowanych z własnych środków, po czym w uzasadnieniu postanowienia stwierdza, że kosztem w rachunku podatkowym będą wyłącznie odpisy amortyzacyjne od tej części wartości środka trwałego, która została sfinansowana przez Podatnika.

Wystąpienie powyższych rozbieżności skutkuje uchyleniem przedmiotowego postanowienia w trybie art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym przed 01.07.2007r.), nakładającego na organ odwoławczy obowiązek uchylenia z urzędu postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4 tej ustawy, m. in. wówczas, gdy rażąco naruszono prawo.