Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 27.02.2004, sygn. VIII E/404/5/04, Urząd Skarbowy w Bytomiu
Temat interpretacji
W odpowiedzi na pismo z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie udzielenia pisemnej informacji w sprawie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie wszczęto postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej, działając na podstawie art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm.) informuję, że zawarte w ww. piśmie stanowisko w sprawie nie złożenia przez Spółkę z o.o. zawiadomienia o zmianie właściwości miejscowej organu podatkowego uznając, że udziałowcy spółki posiadają status rezydentów jest prawidłowe i zgodne z obowiązującymi przepisami prawa.
W rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178) rezydentami są: "osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w kraju (...) posiadające zdolność zaciągania zobowiązań i nabywania praw we własnym imieniu (...)".
Podstawową sprawą jest, więc ustalenie miejsca zamieszkania osoby fizycznej.
Zgodnie z art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Samo zameldowanie nie wystarczy do przyjęcia zamieszkania w rozumieniu art. 25 Kodeksu Cywilnego, konieczne jest ustalenie występowania łącznie dwóch przesłanek, a mianowicie: przebywania i zamiaru stałego pobytu.
Ustalono, że udziałowcy zarządzający Spółką, dysponujący ponad 5% głosów na zgromadzeniu wspólników, mimo iż są obywatelami państw obcych, posiadają miejsce zamieszkania i przebywają w Polsce z zamiarem stałego pobytu.
Można, więc uznać, że mają miejsce zamieszkania w kraju, są więc rezydentami w rozumieniu ustawy Prawo dewizowe.
Wobec powyższego spółka przez nich zarządzana nie zalicza się do kategorii podatników określonych w art. 5 ust. 9b pkt 7c ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489 ze zm.) i nie miała obowiązku składania zawiadomienia, o którym mowa w art. 5a ust. 3 ww. ustawy, gdyż nie zmieniła się właściwość miejscowa jej organu podatkowego.