Moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 sierpnia 2022 r. wpłynął za pośrednictwem e-PUAP Państwa wniosek 31 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 listopada 2022 r. (wpływ 14 listopada 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką jawną osób fizycznych, zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT tylko w Polsce. Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest „Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana – 46.90.Z”. Wnioskodawca działa jako dostawca (pośrednik w sprzedaży stali).

W związku z rozwojem swojej działalności rozważa zawarcie umowy/umów ze swoimi kontrahentami w taki sposób aby z jednej strony ograniczyć swoje ryzyko, a z drugiej zwiększyć przewagę konkurencyjną względem innych pośredników. Podstawowe założenia rozważane przez Wnioskodawcę, które uregulowałby w umowie wyglądałyby następująco: Kontrahent Wnioskodawcy (odbiorca) składałby zamówienia na określone towary u Wnioskodawcy, które następnie byłyby potwierdzane przez Wnioskodawcę. Po potwierdzeniu zamówienia dostawca Wnioskodawcy (u którego zamawia towar, który jest zlokalizowany za granicą - wyłącznie w państwie członkowskim Unii Europejskiej) zorganizowałby transport i dostarczyłby towar do miejsca określonego przez Wnioskodawcę (znajdującego się wyłącznie terytorium Polski). Umowa może przewidywać, że tym miejscem może być magazyn kontrahenta Wnioskodawcy, który byłby przez Wnioskodawcę najmowany na potrzeby dokonywanych dostaw. W takiej sytuacji kontrahent świadczyłby Wnioskodawcy usługę magazynowania towaru w tym jego rozładunku i właściwego składowania, a także ponosiłby ewentualną odpowiedzialność za szkodę w tym zakresie.

Towar, do momentu przesłania przez kontrahenta do Wnioskodawcy dokumentu/e-maila potwierdzającego odbiór towaru z magazynu (które zasadniczo powinno zostać zrealizowane nie później niż 2 miesiące od dnia jego rozładunku), byłby cały czas własnością Wnioskodawcy ze wszystkimi wynikającymi z tego faktu konsekwencjami. W rezultacie, zgodnie z umową, do momentu odbioru towaru z magazynu przez kontrahenta, kontrahent nie miałby prawa w żaden sposób dysponować, rozporządzać, używać, przerabiać, ani dokonywać jakichkolwiek innych czynności na towarze z wyłączeniem tych dotyczących jego rozładunku, należytego składowania, kontroli ilościowej, czy reklamacji. Co więcej gdyby wykroczył poza zakres czynności do których byłby zobowiązany (rozładunek, należyte składowanie) np. zużył towar, lub go wykorzystał w inny sposób, to byłby zobowiązany do zapłaty kary umownej na rzecz Wnioskodawcy. Konsekwentnie, zgodnie z umową, dostarczenie towaru byłoby dokonane nie wcześniej niż z chwilą przejścia własności towaru na kontrahenta, tj. z momentem przesłania do Wnioskodawcy dokumentu/e-maila potwierdzającego jego odbiór przez kontrahenta. Dodatkowo w celu zabezpieczenia płynności finansowej Wnioskodawcy w umowie znalazłoby się postanowienie, że w przypadku złożenia zamówienia na towar przez kontrahenta i przyjęcia zamówienia przez Wnioskodawcę, kontrahent niemiałby prawa odmówić odbioru towaru, w tym także uregulowania przelewu na rachunek Wnioskodawcy.

Podstawą do wystawienia faktury VAT byłby dokument zamówienia oraz dokument/e-mail potwierdzający odbiór towaru z magazynu przez kontrahenta.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

1.Wnioskodawca załącza potwierdzenie aktywnego numeru VAT Spółki (VIES) potwierdzającego aktywność numeru VAT nadanego przez Państwo Członkowskie (Polskę) – wygenerowanego przez stronę: https://ec.europa.eu/taxation_customs /vies/#/vat-validation, co potwierdza, że Spółka jest zarejestrowana do transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce, tj. do VAT – UE.

2.Spółka nie jest obecnie zarejestrowana do podatku od wartości dodanej w krajach UE skąd towary są wysyłane.

3.Numerem identyfikacji (NIP), którym Spółka będziecie posługiwać się w stosunku do kontrahentów (dostawców) z krajów UE to (…).

4.Zdaniem Spółki, zgodnie z opisanym zdarzeniem przyszłym, Spółka będzie zobowiązana do rozliczenia WNT w Polsce od dokonanych nabyć od kontrahenta (dostawcy) unijnego.

5.Zgodnie z planowaną do zawarcia umową, będzie dochodziło do dostawy wyłącznie na terytorium Polski na rzecz kontrahenta (nabywcy).

6.Zdaniem Spółki, przejście korzyści i ciężarów na kontrahenta nastąpi w momencie przesłania przez kontrahenta do Spółki dokumentu/e-maila potwierdzającego odbiór towaru z magazynu. W rezultacie, zdaniem Spółki dopiero wtedy nastąpi przeniesienie prawa do dysponowania/rozporządzania towarami jak właściciel na kontrahenta (nabywcy), bowiem do momentu (przesłania przez kontrahenta do Spółki dokumentu/e-maila potwierdzającego odbiór towaru z magazynu) kontrahent nie będzie miał prawa w żaden sposób dysponować, rozporządzać, używać, przerabiać, ani dokonywać jakichkolwiek innych czynności na towarze z wyłączeniem tych dotyczących jego rozładunku, należytego składowania, kontroli ilościowej, czy reklamacji. Co więcej, gdyby kontrahent, przed przesłaniem do Spółki dokumentu/e-maila potwierdzającego odbiór towaru z magazynu, zużył towar, lub go wykorzystał w inny sposób, to byłby zobowiązany do zapłaty kary umownej na rzecz Spółki.

Pytanie

Kiedy powstanie obowiązek podatkowy w myśl przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przy dokonaniu sprzedaży towaru na zasadach określonych w zdarzeniu przyszłym, czy będzie to moment przesłania do Wnioskodawcy dokumentu/e-maila potwierdzającego odbiór towaru z magazynu przez kontrahenta i tym samym w tym momencie powstanie obowiązek podatkowy VAT (zakładając, że nie dojdzie do wcześniejszego uregulowania należności z tego tytułu)?

Państwa stanowisko

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, czyli uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą.

W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88 wskazał w jaki sposób należy interpretować „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”. W orzeczeniu stwierdzono, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie jest konieczne przeniesienie własności według prawa właściwego dla danego kraju, z tego względu, że wystarczy aby strona uzyskała de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, tj. bez ograniczeń. Dodatkowo Trybunał wskazał na termin przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym ekonomiczne, nieskrępowane żadnymi ramami prawnymi władztwo nad towarem. Oznacza to więc, możliwość nieskrępowanego prawa do wykorzystania rzeczy w tym nieograniczonego dysponowania towarem. Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, możliwości jej wykorzystania, zużycia. W rezultacie należy rozstrzygnąć w którym momencie dochodzi do możliwości dysponowania towarem jak właściciel przez nabywcę towaru.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i podatek ten powinien być rozliczony za ten okres.

Powyższa konstrukcja jest zgodna z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w świetle którego zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Według Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym przejście korzyści i ciężarów na kontrahenta nastąpi w momencie przesłania przez kontrahenta do Wnioskodawcy dokumentu/e-maila potwierdzającego odbiór towaru z magazynu, bowiem do tego momentu kontrahent nie miałby prawa w żaden sposób dysponować, rozporządzać, używać, przerabiać, ani dokonywać jakichkolwiek innych czynności na towarze z wyłączeniem tych dotyczących jego rozładunku, należytego składowania, kontroli ilościowej, czy reklamacji. Co więcej gdyby kontrahent wykroczył poza zakres czynności do których byłby zobowiązany (rozładunek, należyte składowanie) np. zużył towar, lub go wykorzystał w inny sposób, to byłby zobowiązany do zapłaty kary umownej na rzecz Wnioskodawcy. Konsekwentnie, według Wnioskodawcy, to w tym momencie dojdzie do dokonania dostawy, o której mowa w art. 19a ust. 1 ustawy co oznacza zatem faktyczne jej zrealizowanie.

W rezultacie obowiązek podatkowy w myśl przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przy dokonaniu sprzedaży towaru na zasadach określonych w zdarzeniu przyszłym, powstanie w momencie przesłania do Wnioskodawcy dokumentu / e-maila potwierdzającego odbiór towaru z magazynu przez kontrahenta (zakładając, że nie dojdzie do wcześniejszego uregulowania należności z tytułu zamówienia).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Wskazana powyżej regulacja jest zgodna z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej zgodnie z którym:

Zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Natomiast na mocy art. 19a ust. 8 ustawy:

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:

1)dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;

2)dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.

W tym miejscu należy zauważyć, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest – co do zasady – wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy.

Jak stanowi art. 353¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną pozostają bez znaczenia dla celów powstania obowiązku podatkowego, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług uzależniają dokonanie dostawy od przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (władztwo ekonomiczne).

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą momentu powstania obowiązku podatkowego przy dokonaniu sprzedaży towaru na zasadach określonych w zdarzeniu przyszłym.

Państwa zdaniem, momentem powstania obowiązku podatkowy przy dokonaniu sprzedaży towaru na zasadach określonych w zdarzeniu przyszłym będzie moment przesłania do Spółki dokumentu/e-maila potwierdzającego odbiór towaru z magazynu przez kontrahenta. Państwa zdaniem, dopiero wtedy nastąpi przeniesienie prawa do dysponowania / rozporządzania towarami jak właściciel na kontrahenta (nabywcy), bowiem do momentu (przesłania przez kontrahenta do Spółki dokumentu/e-maila potwierdzającego odbiór towaru z magazynu) kontrahent nie będzie miał prawa w żaden sposób dysponować, rozporządzać, używać, przerabiać, ani dokonywać jakichkolwiek innych czynności na towarze z wyłączeniem tych dotyczących jego rozładunku, należytego składowania, kontroli ilościowej, czy reklamacji. Co więcej, gdyby kontrahent, przed przesłaniem do Spółki dokumentu/e-maila potwierdzającego odbiór towaru z magazynu, zużył towar, lub go wykorzystał w inny sposób, to byłby zobowiązany do zapłaty kary umownej na rzecz Spółki.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sytuacji należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie do dostawy towarów będzie dochodziło już z chwilą wydania towaru kontrahentowi (nabywcy), gdyż w tym momencie towary te zostaną powierzone nabywcy oraz następuje formalne spełnienie świadczenia przez Państwa jako sprzedawcy, a na nabywcę jako kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z towarami. Zatem wbrew Państwa stanowisku, to bezpośrednio w momencie wydania nabywcy towarów z magazynu następuje dokonanie dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nabywca już od tego momentu może dysponować towarem i fizycznie nim rozporządzać jak właściciel. Należy bowiem zauważyć, że oczekiwanie na przesłanie do Spółki dokumentu / e-maila potwierdzającego odbiór towaru z magazynu przez kontrahenta, nie może prowadzić do przesunięcia w czasie momentu obowiązku podatkowego. W konsekwencji dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru kontrahentowi (nabywcy) i z tą samą chwilą powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy, jednakże pod warunkiem, że płatność za dostarczane towary dokonywana jest po dostawie towarów. Natomiast w sytuacji, gdy przed dokonaniem dostawy towaru otrzymacie Państwo całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę wówczas obowiązek podatkowy powstaje na zasadach określonych w art. 19a ust. 8 ustawy, czyli z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Tym samym oceniając całościowo Państwa stanowisko należy uznać je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Natomiast odnośnie dokumentów stanowiących załącznik do wniosku lub uzupełnienia wyjaśniamy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych dokumentów. W związku z tym dokumenty przesłane przez Państwa nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).