Opodatkowanie czynności pomiędzy Bankiem należącym do niemieckiej grupy VAT i Oddziałem.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego  w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez Bank na rzecz Oddziału oraz czynności wykonywanych przez Oddział na rzecz Banku jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 marca 2022 r., za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął ww. wniosek z 8 marca 2022 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez Bank na rzecz Oddziału oraz czynności wykonywanych przez Oddział na rzecz Banku. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 maja 2022 r. (wpływ za pośrednictwem platformy ePUAP 23 maja 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca.    

Opis stanu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”, „Bank”) jest osobą prawną (odpowiednikiem polskiej spółki akcyjnej), bankiem posiadającym siedzibę w Niemczech, niemieckim rezydentem podatkowym (podlegającym obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w Niemczech), zarejestrowanym w Polsce dla celów VAT jako podatnik VAT (również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnik VAT-UE).

Posiadają Państwo w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w postaci oddziału – (…) (Spółka Akcyjna) Oddział w Polsce (dalej: „Oddział”).

W toku prowadzonej działalności, Oddział pełni funkcje związane ze strukturyzacją finansowania nieruchomości (po angielsku: „structured property finance”) wykonując w tym zakresie czynności na rzecz Banku lub na rzecz pozostałych spółek z Państwa grupy kapitałowej.

Również Bank wykonuje na rzecz Oddziału szereg funkcji koniecznych do prowadzenia działalności przez Oddział, a w szczególności czynności dotyczące komunikacji, finansów, compliance (w tym przestrzegania procedur w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowania terroryzmu), kadr oraz zasobów ludzkich (HR), rozwiązań informatycznych (IT), doradztwa prawnego lub podatkowego, zarządzania (w tym zarządzania ryzykiem), kontroli, skarbu (po angielsku: „treasury”), etc.

Wynagrodzenie Oddziału lub Banku z tytułu pełnienia wskazanych funkcji jest ustalane zgodnie z przyjętym modelem rozliczeń opartym o regulacje z zakresu cen transferowych (w szczególności pomiędzy Bankiem a Oddziałem dokonywana jest stosowna alokacja kosztów oraz zysków). Z tego tytułu Bank oraz Oddział dokonują między sobą stosownych rozliczeń.

W obrocie gospodarczym oraz prawnym Oddział funkcjonuje jako oddział przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział nie posiada przy tym odrębnej od Banku osobowości prawnej oraz nie jest odrębnym przedsiębiorcą.

Bank w Niemczech, razem z niektórymi innymi jednostkami z grupy kapitałowej Banku jest członkiem grupy VAT (po niemiecku: „(...)”), tzn. zgodnie z niemieckim prawem podatkowym, za podatnika VAT nie jest uważany sam Bank, ale grupa podmiotów, w skład której wchodzą również Państwo. Taka grupa podmiotów w Niemczech dla celów podatku VAT stanowi jednego podatnika VAT.

Oddział nie należy przy tym do niemieckiej grupy VAT ani nie będzie należał do polskiej grupy VAT w rozumieniu art. 2 pkt 47 i art. 15a ustawy o VAT.

Pytanie

Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2022 r. czynności wykonywane przez Bank na rzecz Oddziału oraz czynności wykonywane przez Oddział na rzecz Banku będą podlegały opodatkowaniu VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2022 r. zarówno czynności wykonywane przez Bank na rzecz Oddziału, jak i czynności wykonywane przez Oddział na rzecz Banku nie będą podlegać opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie

Uwagi ogólne o opodatkowaniu VAT świadczenia usług przez podatnika VAT

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem VAT wyznacza przepis art. 5 ustawy o VAT, który stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Nadto, zgodnie z przepisem art. 8 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy VAT.

Istotne jest przy tym, iż aby doszło do świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

‒świadczenie musi być wykonane przez podmiot występujący w charakterze podatnika VAT,

‒świadczenie musi mieć charakter odpłatny,

‒świadczenie musi być uznane za wykonane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej,

‒świadczenie musi być wykonane na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej oraz

‒świadczenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

W odniesieniu do wyżej wskazanych przesłanek należy też mieć na uwadze, że warunkiem podmiotowym, od którego spełnienia zależy ewentualne opodatkowanie świadczenia usług jest to by, podmiot je świadczący działał w charakterze podatnika VAT.

Stosownie bowiem do art. 15 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje przy tym wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (vide: art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Tym samym, aby zostać uznanym za podatnika w rozumieniu przedmiotowego przepisu, konieczne jest spełnienie trzech warunków:

‒posiadanie statusu osoby prawnej, jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej lub osoby fizycznej;

‒realizowanie czynności spełniających definicję działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT;

‒samodzielne wykonywanie ww. działalności gospodarczej.

Z przytoczonych przepisów expressis verbis wynika, że dla uznania, że konkretna czynność podlega opodatkowaniu VAT, ustalenia wymaga czy jest ona wykonywana przez podatnika ww. przepisów, tj. podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą. Niemniej, przypisanie osobie realizującej daną czynność statusu podatnika nie jest wystarczające dla uznania, że podlega ona przepisom ustawy o VAT.

W literaturze przedmiotu zasadnie podkreśla się, że pojęcie świadczenia zakłada istnienie podmiotu będącego jego odbiorcą (konsumentem usługi). Istotne jest, że musi to być podmiot inny niż wykonujący usługę. Świadczenie na własną rzecz nie jest usługą, gdyż nie występuje wówczas konsument usługi (odbiorca świadczenia). O tym, że usługa musi być wykonywana na rzecz podmiotu innego niż świadczący usługę, przekonuje również brzmienie regulacji art. 27 Dyrektywy VAT, który tylko wyjątkowo i to pod warunkiem konsultacji z ciałami doradczymi Unii (tj. Komitetem do spraw Podatku od Wartości Dodanej) dopuszcza możliwość uznania za usługę usług świadczonych dla samego siebie, a i to tylko wówczas, gdyby w przypadku kupna takich usług od innego podmiotu podatek nie podlegał odliczeniu. Skoro brak takich wyjątkowych regulacji w ustawie, to dokonywanie świadczeń na rzecz swojej własnej działalności nie stanowi usług (vide: Bartosiewicz Adam, VAT. Komentarz., wyd. XV, Warszawa 2021).

Status oddziału podatnika VAT (Oddziału)

Zagadnienie funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego w Polsce regulują przepisy ustawy z 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz.994, dalej: „ustawa o przedsiębiorcach zagranicznych”).

Zgodnie z art. 3 pkt 4 ustawy o przedsiębiorcach zagranicznych, oddział jest wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie częścią działalności gospodarczej, wykonywanej przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni z państw członkowskich mogą tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (vide: art. 14 ust. 1 ustawy o przedsiębiorcach zagranicznych). Przedsiębiorca zagraniczny w ramach oddziału może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie, w jakim prowadzi tę działalność za granicą (vide: art. 15 ustawy o przedsiębiorcach zagranicznych).

W stosunku do oddziałów przedsiębiorców zagranicznych będących bankami (jak Państwo) zastosowanie znajdą też odpowiednie przepisy ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2439 ze zm.), w szczególności utworzenie oddziału banku zagranicznego w kraju następuje na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego wydanego na wniosek zainteresowanego banku (vide: art. 40 ust. 1 tej ustawy).

Pomimo zatem organizacyjnego, technicznego, kadrowego i finansowego wyodrębnienia, Oddział nie posiada odrębnej podmiotowości (osobowości, zdolności) prawnej. Podstawą aktywności każdego oddziału jest zawsze osobowość (zdolność) prawna przedsiębiorcy (jednostki macierzystej). Nie mając własnej zdolności prawnej, zdolności sądowej ani zdolności upadłościowej, oddział nie może być traktowany jako samodzielny przedsiębiorca.

W odniesieniu do powyższego wskazać należy na postanowienie Sądu Najwyższego z 9 maja 2007 r. (sygn. akt II CSK 25/07), w którym to Sąd wskazał, że oddział, choć jest ośrodkiem wyodrębnionym przestrzennie oraz organizacyjnie, wyposażonym z reguły w majątek i posiadającym własne kierownictwo, a także księgowość, to może dokonywać tylko takich czynności, które należą do przedmiotu działalności jednostki macierzystej, znajduje się pod zwierzchnim kierownictwem ośrodka głównego, a przede wszystkim nie ma odrębnej od przedsiębiorcy podmiotowości prawnej w sferze prawa cywilnego. Oddział nie ma zdolności prawnej oraz zdolności do czynności prawnych, nie będąc chociażby ułomną osobą prawną w rozumieniu prawa polskiego. Oddział nie funkcjonuje w obrocie samodzielnie, we własnym imieniu, będąc całkowicie zależnym na płaszczyźnie prawnej, ekonomicznej oraz organizacyjnej od przedsiębiorcy zagranicznego.

Zbieżne z powyższym stanowiskiem zaprezentowano ponadto w postanowieniu Sądu Najwyższego z 9 lipca 2015 r., sygn. akt. I CSK 669/14.

Mając na uwadze powyższe, z uwagi na okoliczność, że Oddział nie ma osobowości prawnej, nie wykonuje samodzielnie i niezależnie działalności gospodarczej oraz nie ponosi sam ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością, nie może być uznany za podmiot niezależny od Banku ani nie może być uznany za podatnika VAT.

Podejmując działania, oddział korzysta z podmiotowości przedsiębiorcy zagranicznego i działania te prowadzi na jego ryzyko i odpowiedzialność. Dla kontrahentów stroną czynności jest przedsiębiorca zagraniczny. Zatem wydzielenie organizacyjne oddziału nie oznacza, że staje się on samodzielnym przedsiębiorcą. Ponadto, gdyby wolą ustawodawcy było przyznanie podmiotowości prawnopodatkowej w VAT oddziałom, uczyniłby to w sposób jednoznaczny. Skoro zatem czynności wykonywane przez oddział nie noszą cechy samodzielności w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, to oddział nie jest podatnikiem VAT odrębnym od jednostki macierzystej - stanowią jeden podmiot i jednego podatnika VAT.

Również w definicji podatnika, stosownie do art. 9 ust. 1 Dyrektywy VAT, uwypuklono samodzielność prowadzenia działalności gospodarczej. Jak wskazał Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku w sprawie Ministero Dell Economia e delle Finanze, Agenzia delle Entrate przeciwko FCE Bank plc z 23 marca 2006 r. o sygn. akt C-210/0411, oddział osoby prawnej nie jest odrębnym podatnikiem w sytuacji, gdy nie prowadzi samodzielnej działalności gospodarczej i ryzyko ekonomiczne ponosi osoba prawna. Pomimo iż na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego, to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału.

Brak opodatkowania VAT czynności wewnątrzzakładowych w stanie prawnym do końca czerwca 2022 r.

Skutkiem powyższej zależności Oddziału wobec Banku jest to, że wykonywane pomiędzy nimi czynności, mają charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych, niepodlegających opodatkowaniu VAT. Dotyczy to zarówno czynności wykonywanych przez Bank na rzecz Oddziału, jak i czynności wykonywanych przez Oddział na rzecz Banku.

Na potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska, Wnioskodawca pragnie przywołać następujące interpretacje indywidualne:

‒interpretacja indywidulana Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 lipca 2021 r., znak: 0114-KDIP1-2.4012.190.2021.2.RD, w której potwierdzono, że brak jest podstaw do przyjęcia, że świadczenia pomiędzy oddziałem a centralą, choćby wchodziła ona w skład grupy VAT, powinny podlegać opodatkowaniu VAT,

‒    interpretacja indywidulana Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 września 2021 r., znak: 0113-KDIPT1-2.4012.473.2021.1.KW, w której wskazano, że czynności wykonywane przez Oddział na rzecz Spółki lub na rzecz jej oddziału, wchodzącego w skład szwajcarskiej grupy VAT czy też innego oddziału niewchodzącego w skład grupy VAT, nie będą stanowiły transakcji podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT,

‒    interpretacja indywidulana Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 września 2021 r., znak: 0113-KDIPT1-2.4012.503.2021.1.AM oraz z 14 września 2021 r., znak: 0113-KDIPT1-2.4012.444.2021.2.AM, w których wskazano, że świadczenia wykonywane pomiędzy oddziałem a macierzystym podmiotem zagranicznym, czy też innymi oddziałami tego podmiotu, mają charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych, niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że Oddział jako emanacja działalności zagranicznego podmiotu także w sferze prawa podatkowego, nie może być postrzegany jako odrębny od Banku byt prawny.

Również na rzecz samego Banku Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej w interpretacji z 19 kwietnia 2019 r. znak: 0114-KDIP1-2.4012.101.2019.1.IG potwierdził, że zarówno czynności wykonywane przez Bank na rzecz Oddziału, jak i czynności wykonywane przez Oddział na rzecz Banku, nie podlegają opodatkowaniu VAT. Z kolei, w zakresie w jakim dochodzi do wykonywania czynności przez Oddział na rzecz członków grupy VAT innych niż Bank, albo w zakresie w jakim członek grupy VAT inny niż Bank wykonywałby czynności na rzecz Oddziału, mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, podlegającym opodatkowaniu VAT odpowiednio w Niemczech lub w Polsce.

Brak opodatkowania VAT czynności wewnątrzzakładowych w stanie prawnym od lipca 2022 r.

Ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r., poz. 2105 ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca”) wprowadzono m.in. zmiany do ustawy o VAT.

Na mocy ustawy zmieniającej wprowadzono przepisy dopuszczające tworzenie grup VAT, które wejdą w życie 1 lipca 2022 r., w związku z tym, zgodnie z polskim prawem podatkowym będzie mógł istnieć zbiorowy podatnik VAT, tj. wprowadzono fikcję prawną zakładającą, że parę oddzielnych pod względem prawnym podmiotów będzie stanowić jeden podmiot dla celów VAT.

Na gruncie krajowych regulacji obowiązujących od 1 lipca 2022 r. zasady opodatkowania w grupie VAT będzie regulował art. 8c ustawy o VAT.

W tym art. 8c ust. 4-7 ustawy o VAT będą odnosić się do transakcji z udziałem oddziału:

„4. Dostawę towarów i świadczenie usług dokonane przez oddział będący członkiem grupy VAT na rzecz:

1) podatnika nieposiadającego siedziby na terytorium kraju, który utworzył ten oddział,

2) innego oddziału podatnika, o którym mowa w pkt 1, położonego poza terytorium kraju

- uważa się za dokonane przez grupę VAT na rzecz podmiotu, który do niej nie należy.

5. Dostawę towarów i świadczenie usług dokonane na rzecz oddziału będącego członkiem grupy VAT przez:

1) podatnika nieposiadającego siedziby na terytorium kraju, który utworzył ten oddział,

2) inny oddział podatnika, o którym mowa w pkt 1, położony poza terytorium kraju

- uważa się za dokonane na rzecz grupy VAT przez podmiot spoza tej grupy.

6. Dostawę towarów i świadczenie usług dokonane na rzecz oddziału będącego członkiem grupy VAT utworzonej w państwie członkowskim innym niż Rzeczpospolita Polska, przez podatnika posiadającego siedzibę na terytorium kraju, który utworzył ten oddział, uważa się za dokonane na rzecz tej grupy VAT.

7. Dostawę towarów i świadczenie usług dokonane przez oddział będący członkiem grupy VAT utworzonej w państwie członkowskim innym niż Rzeczpospolita Polska, na rzecz podatnika posiadającego siedzibę na terytorium kraju, który utworzył ten oddział, uważa się za dokonane przez tę grupę VAT”.

Jednak żaden z powyższych przypadków nie będzie miał zastosowania do Oddziału i Banku, tj. przypadku, gdy Oddział nie jest członkiem ani polskiej grupy VAT, ani grupy VAT z innego państwa Unii Europejskiej.

Powołane regulacje express verbis wskazują bowiem, że dostawa towarów oraz świadczenie usług dokonane przez i na rzecz oddziału tylko wtedy podlegają opodatkowaniu VAT, gdy oddział jest członkiem grupy VAT. Przez grupę VAT rozumie się przy tym grupę podmiotów powiązanych finansowo, ekonomicznie i organizacyjnie, zarejestrowaną jako podatnik podatku (vide: art. 2 ust. 47 ustawy o VAT).

Dalsze przepisy doprecyzowują również, że dostawę towarów i świadczenie usług dokonane na rzecz oddziału będącego członkiem grupy VAT utworzonej w państwie członkowskim innym niż Rzeczpospolita Polska, przez podatnika posiadającego siedzibę na terytorium kraju, który utworzył ten oddział, uważa się za dokonane na rzecz tej grupy VAT (vide: art. 8c ust. 5 ustawy o VAT). Również dostawę towarów i świadczenie usług dokonane przez oddział będący członkiem grupy VAT utworzonej w państwie członkowskim innym niż Rzeczpospolita Polska, na rzecz podatnika posiadającego siedzibę na terytorium kraju, który utworzył ten oddział, uważa się za dokonane przez tę grupę VAT (vide: art. 8c ust. 6 ustawy o VAT).

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że okoliczność, że Bank jest członkiem niemieckiej grupy VAT, a zatem w świetle przepisów krajowych państwa swojej rezydencji rozlicza VAT wspólnie z innymi podmiotami będącymi członkami tej grupy, nie powinna wpływać na zasady traktowania czynności pomiędzy nim a jego Oddziałem pod kątem polskiego opodatkowania VAT. Ani Bank, ani Oddział, nie są członkiem żadnej polskiej grupy VAT w rozumieniu art. 2 pkt 47 i art. 15a ustawy o VAT.

Ponadto Oddział nie jest członkiem niemieckiej grupy VAT - Oddział nie jest też członkiem grupy VAT utworzonej w państwie członkowskim innym niż Rzeczpospolita Polska.

W relacjach pomiędzy Bankiem a Oddziałem nadal będą występowały zatem czynności o charakterze jedynie wewnątrzzakładowym, dokonywane w ramach jednego podmiotu, które to będą pozostawać poza zakresem VAT również po 1 lipca 2022 r. W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym to jedynie Bank a nie jego polski Oddział jest członkiem niemieckiej grupy VAT, a zatem zasady rozliczeń opisane w art. 8c ustawy o VAT, które wejdą w życie 1 lipca 2022 r. pozostają bez wpływu na konkluzje płynące z przedstawionych w niniejszym wniosku analiz.

Podsumowując, obowiązujące od 1 lipca 2022 r. zasady opodatkowania w grupie VAT opisane w art. 8c, jak również art. 15 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie definicji podatnika VAT oraz wymogu „samodzielności”, a także przepis art. 8 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie definicji odpłatnego świadczenia usługi, dla celów VAT nakazują przyjąć, że czynności wykonywane także od 1 lipca 2022 r. pomiędzy Bankiem a Oddziałem (i vice versa) będą miały nadal charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych, pozostających poza zakresem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931), zwanej dalej ustawą,

opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy,

rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z powyższego przepisu wynika, że aby doszło do świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

‒świadczenie musi być odpłatne,

‒miejscem świadczenia musi być terytorium kraju,

‒świadczenie musi być wykonane na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

‒świadczenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zatem usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, powinien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Dana czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2022 r. poz. 470), zwanej dalej ustawą o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych,

dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni z państw członkowskich mogą tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pojęcie „oddział” zdefiniowane zostało w art. 3 pkt 4 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych, jako

wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Na podstawie art. 15 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych),

przedsiębiorca zagraniczny w ramach oddziału może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie, w jakim prowadzi tę działalność za granicą.

W myśl art. 19 pkt 1 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych,

przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”.

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie dysponuje możliwością prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

W świetle powołanych regulacji prawnych, podmiot zagraniczny prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią.

Zatem oddział nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Przedsiębiorstwo zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonuje rejestracji odrębnego podatnika, lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. Mimo, że na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego, to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału. Zatem czynności wykonywane pomiędzy oddziałem a macierzystym podmiotem zagranicznym mają charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych (realizowanych na rzecz jednostki macierzystej).

Pogląd ten jest zgodny z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 23 marca 2006 r. w sprawie FCE Bank, sygn. C-210/04, Trybunał stwierdził, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki (będącej nierezydentem), do której należy (…) pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Tak więc spółkę oraz jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy.

Tym samym, czynności wykonywane pomiędzy oddziałem a macierzystym podmiotem zagranicznym bądź innym oddziałem mają charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych, co skutkuje uznaniem tych czynności za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W świetle art. 8 ustawy, czynności wykonywanych w ramach jednego podmiotu gospodarczego będącego osobą prawną, nie można uznać za świadczenie usług, gdyż nie jest możliwe świadczenie usług „samemu sobie”.

Tezy powyższego wyroku zostały doprecyzowane przez TSUE w wyroku w sprawie C-7/13 Skandia America Corp. wydanym 17 września 2014 r. Wyrok ten wskazał, że od zasady ogólnej przedstawionej w przytoczonym powyżej wyroku C-210/04, zgodnie z którą świadczenia między centralą podatnika i jego oddziałami pozostają poza zakresem VAT, istnieje wyjątek. Wyjątek ten dotyczy specyficznej sytuacji, gdy oddział jest członkiem tzw. grupy VAT. Wówczas rozliczenia pomiędzy centralą podatnika z państwa trzeciego i jego oddziałem powinny być objęte opodatkowaniem VAT.

Warto w tym miejscu wskazać również na orzeczenie TSUE z 11 marca 2021 r. C-812/19 Danske Bank dotyczący sposobu klasyfikacji w ramach UE świadczeń pomiędzy centralą firmy należącą do grupy VAT oraz jej oddziałem. Trybunał uznał, iż obie jednostki organizacyjne to odrębni podatnicy dla potrzeb rozliczeń z tytułu VAT. Tym samym, TSUE podtrzymał tok rozumowania wyrażony w sprawie C-7/13 Skandia America (który dotyczył relacji z podmiotem spoza UE). TSUE m.in. wskazał, że artykuł 9 ust. 1 i art. 11 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że do celów podatku od wartości dodanej (VAT) zakład główny spółki znajdujący się w danym państwie członkowskim, który należy do utworzonej na podstawie art. 11 grupy VAT, oraz oddział tej spółki, który ma siedzibę w innym państwie członkowskim, należy uznać za odrębnych podatników, gdy ów zakład główny świadczy na rzecz wspomnianego oddziału usługi, których koszty przypisuje temu oddziałowi.

Warto również wskazać na ustawę z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2021 r. poz. 2105) podpisaną 23 listopada 2021 r. zwaną dalej „ustawą zmieniającą”, w której wprowadzono nową definicję i nowe regulacje  dotyczące  grup podatkowych. Przepisy związane z grupami podatkowymi wejdą w życie 1 lipca 2022 r. 

I tak, na podstawie przepisów obowiązujących od 1 lipca 2022 r. w myśl art. 2 pkt 47 ustawy,

przez Grupę VAT rozumie się przez to grupę podmiotów powiązanych finansowo, ekonomicznie i organizacyjnie, zarejestrowaną jako podatnik podatku.

Stosownie do art. 2 pkt 48 ustawy,

przez przedstawiciela grupy VAT rozumie się przez to podmiot reprezentujący grupę VAT w zakresie obowiązków tej grupy.

Na podstawie art. 8c ustawy,

1)dostawa towarów i świadczenie usług dokonane przez członka grupy VAT na rzecz innego członka tej samej grupy VAT nie podlegają opodatkowaniu.

2)Dostawę towarów i świadczenie usług dokonane przez członka grupy VAT na rzecz podmiotu spoza tej grupy VAT uważa się za dokonane przez tę grupę VAT.

3)Dostawę towarów i świadczenie usług dokonane na rzecz członka grupy VAT przez podmiot spoza tej grupy VAT uważa się za dokonane na rzecz tej grupy VAT.

4)Dostawę towarów i świadczenie usług dokonane przez oddział będący członkiem grupy VAT na rzecz:

1)podatnika nieposiadającego siedziby na terytorium kraju, który utworzył ten oddział,

2)innego oddziału podatnika, o którym mowa w pkt 1, położonego poza terytorium kraju

- uważa się za dokonane przez grupę VAT na rzecz podmiotu, który do niej nie należy.

5)Dostawę towarów i świadczenie usług dokonane na rzecz oddziału będącego członkiem grupy VAT przez:

1.podatnika nieposiadającego siedziby na terytorium kraju, który utworzył ten oddział,

2.inny oddział podatnika, o którym mowa w pkt 1, położony poza terytorium kraju

- uważa się za dokonane na rzecz grupy VAT przez podmiot spoza tej grupy.

6)Dostawę towarów i świadczenie usług dokonane na rzecz oddziału będącego członkiem grupy VAT utworzonej w państwie członkowskim innym niż Rzeczpospolita Polska, przez podatnika posiadającego siedzibę na terytorium kraju, który utworzył ten oddział, uważa się za dokonane na rzecz tej grupy VAT.

7)Dostawę towarów i świadczenie usług dokonane przez oddział będący członkiem grupy VAT utworzonej w państwie członkowskim innym niż Rzeczpospolita Polska, na rzecz podatnika posiadającego siedzibę na terytorium kraju, który utworzył ten oddział, uważa się za dokonane przez tę grupę VAT.

Na podstawie art. 15a ust. 1 ustawy,

podatnikiem, o którym mowa w art. 15, może być również grupa podmiotów powiązanych finansowo, ekonomicznie i organizacyjnie, które zawrą umowę o utworzeniu grupy VAT.

W  myśl art. 15a ust. 12 ustawy,

grupa VAT nabywa status podatnika z dniem wskazanym w umowie o utworzeniu grupy VAT, nie wcześniej jednak niż z dniem dokonania rejestracji, o której mowa w art. 96 ust. 4.

Jak wynika z opisu sprawy, jesteście Państwo bankiem z siedzibą w Niemczech (Bank), osobą prawną (odpowiednikiem polskiej spółki akcyjnej). Bank jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT, w tym również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnik VAT-UE. Bank posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w postaci oddziału – (…) (Spółka Akcyjna) Oddział w Polsce (Oddział), który pełni funkcje związane ze strukturyzacją finansowania nieruchomości i wykonuje w tym zakresie czynności na rzecz Banku lub na rzecz pozostałych spółek z grupy kapitałowej Banku. W obrocie gospodarczym oraz prawnym Oddział funkcjonuje jako oddział przedsiębiorcy zagranicznego, nie posiada odrębnej od Banku osobowości prawnej oraz nie jest odrębnym przedsiębiorcą. Bank wykonuje na rzecz Oddziału czynności konieczne do prowadzenia działalności przez Oddział, w szczególności dotyczące komunikacji, finansów, compliance (w tym przestrzegania procedur w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowania terroryzmu), kadr oraz zasobów ludzkich (HR), rozwiązań informatycznych (IT), doradztwa prawnego lub podatkowego, zarządzania (w tym zarządzania ryzykiem), kontroli, skarbu itd. Wynagrodzenie Oddziału lub Banku z tytułu pełnienia ww. funkcji ustalane jest zgodnie z przyjętym modelem rozliczeń opartym o regulacje z zakresu cen transferowych (w szczególności pomiędzy Bankiem a Oddziałem dokonywana jest stosowna alokacja kosztów oraz zysków). Z tego tytułu Bank oraz Oddział dokonują między sobą stosownych rozliczeń. Bank w Niemczech, razem z niektórymi innymi jednostkami z grupy kapitałowej Banku jest członkiem grupy VAT (…). Zgodnie z niemieckim prawem podatkowym, za podatnika VAT uważana jest grupa podmiotów (a nie sam Bank), w skład której wchodzi również Bank. Oddział nie należy do niemieckiej grupy VAT ani nie będzie należał do polskiej grupy VAT, o której mowa w art. 2 pkt 47 i art. 15a ustawy.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2022 r. czynności wykonywane przez Bank na rzecz Oddziału oraz czynności wykonywane przez Oddział na rzecz Banku będą podlegały opodatkowaniu VAT.

Jak wynika z opisu sprawy Bank, razem z niektórymi innymi jednostkami z grupy kapitałowej Banku jest członkiem tzw. grupy VAT natomiast Oddział nie należy do grupy VAT. Ma to istotne znaczenie, gdyż w kontekście świadczeń pomiędzy podmiotami wchodzącymi do grupy VAT i nie będącymi członkami grupy VAT wskazówki dają orzeczenia TSUE.

I tak, wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 17 września 2014 r. C-7/13 (Skandia America Corp. (USA), filial Sverige) odnosi się do traktowania na gruncie VAT świadczenia usług pomiędzy podmiotem głównym i zależnym w przypadku przynależności jednego z nich do grupy VAT, i ukonstytuowanie się odrębnego podatnika dla potrzeb podatku VAT.

Trybunał Sprawiedliwości w wyroku C-7/13 wprost sformułował tezę, że: „Artykuł art. 2 ust. 1, art. 9 i 11 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że usługi świadczone przez główny zakład spółki położony w państwie trzecim na rzecz oddziału spółki znajdującego się w państwie członkowskim stanowią transakcje podlegające opodatkowaniu, jeżeli oddział jest członkiem grupy osób, które mogą zostać uznane za jednego podatnika podatku od wartości dodanej.

Artykuły 56, 193 i 196 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji takiej jak będąca przedmiotem sprawy w postępowaniu głównym, w której zakład główny spółki znajdującej się w państwie trzecim świadczy odpłatnie usługi na rzecz oddziału tej samej spółki znajdującego się w państwie członkowskim, a oddział ten jest członkiem grupy osób, które mogą zostać uznane za jednego podatnika podatku od wartości dodanej w tym państwie członkowskim, to ta grupa, jako nabywca tych usług, staje się zobowiązana do uiszczenia podatku od wartości dodanej podlegającego zapłacie.”

Z orzeczenia TSUE C-812/19 z 11 marca 2021r. (Danske Bank A/S, Danmark, Sverige Filial), wynika, że: „Artykuł 9 ust. 1 i art. 11 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że do celów podatku od wartości dodanej (VAT) zakład główny spółki znajdujący się w danym państwie członkowskim, który należy do utworzonej na podstawie owego art. 11 grupy VAT, oraz oddział tej spółki, który ma siedzibę w innym państwie członkowskim, należy uznać za odrębnych podatników, gdy ów zakład główny świadczy na rzecz wspomnianego oddziału usługi, których koszty przypisuje temu oddziałowi.”

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy należy uznać, że ze względu na fakt, że Oddział nie jest członkiem grupy VAT to w kontekście powołanych orzeczeń TSUE oraz wprowadzeniu do polskich przepisów nowego rodzaju podatnika jakim jest grupa VAT, Oddział wykonując świadczenia na rzecz Banku w istocie świadczy je na rzecz grupy VAT, której Bank jest członkiem. Natomiast Bank dokonując świadczeń na rzecz Oddziału dokonuje świadczeń jako grupa VAT na rzecz Oddziału.  Pomimo, że Bank powiązany jest z Oddziałem, należy on do grupy VAT w Niemczech, stanowi więc z wybranymi innymi jednostkami z grupy kapitałowej Banku innego podatnika w zakresie podatku VAT. Dlatego usługi świadczone przez Oddział na rzecz Banku oraz usługi świadczone przez Bank na rzecz Oddziału, należy uznać za usługi świadczone między dwoma odrębnymi podatnikami.

Tym samym, świadczenia wykonywane przez Oddział na rzecz Banku oraz świadczenia Banku na rzecz Oddziału będą podlegały opodatkowaniu. Będą to świadczenia dokonywane pomiędzy odrębnymi podatnikami a nie w ramach jednego podmiotu.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie braku opodatkowania świadczeń wykonywanych przez Oddział na rzecz Banku oraz świadczeń Banku na rzecz Oddziału należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, tj. interpretacji indywidulanej z 16 lipca 2021 r., znak: 0114-KDIP1-2.4012.190.2021.2.RD, interpretacji indywidulanej z 6 września 2021 r., znak: 0113-KDIPT1-2.4012.473.2021.1.KW, interpretacji indywidulanej z 13 września 2021 r., znak: 0113-KDIPT1-2.4012.503.2021.1.AM , interpretacji indywidulanej z 14 września 2021 r., znak: 0113-KDIPT1-2.4012.444.2021.2.AM oraz wydanej na rzecz Banku interpretacji indywidualnej z 19 kwietnia 2019 r. znak: 0114-KDIP1-2.4012.101.2019.1.IG należy wskazać, że interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Ponadto wskazać należy, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydane przez upoważniony do tego organ, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).