Interpretacja indywidualna

- stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 29 sierpnia 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

TI Sp. z o.o. jest członkiem Podatkowej Grupy Kapitałowej (dalej: „PGK”, „Wnioskodawca”). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, tj. posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Spółka TI Sp. z o.o. została utworzona aktem notarialnym (…) z (…). Powstała w trybie art. 529 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2024 r., poz. 18 z późn. zm., dalej: „KSH”), w wyniku podziału spółki TW S.A. (dalej: „TW”) poprzez wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa i przeniesienie jej na nowo utworzoną spółkę - TI Sp. z o.o. (dalej: „TI”). TI została wpisana do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego w dniu (…). pod numerem KRS (…). Spółka należy do Grupy Kapitałowej (…), której podmiotem dominującym jest X S.A.

TW, a następnie (po wydzieleniu spółki TI ze spółki TW) spółka TI, przez ponad 10 lat realizowała projekt budowy bloku gazowo-parowego w lokalizacji (…) w (…) (dalej: „projekt BGP”, „BGP”). Projekt nie wyszedł poza fazę dokumentacyjną, obejmującą m.in. dokumentację techniczną i przetargową, analizy biznesowe (ekonomiczne i finansowe), uzyskanie wymaganych pozwoleń administracyjnych, zawarcie umów przyłączeniowych oraz przeprowadzenie przetargów. W ramach przygotowań zrealizowano również rozbiórki i wyburzenia wyłączonych instalacji znajdujących się na terenie planowanej inwestycji, a także wykonano nasadzenia zastępcze drzew, zgodnie z obowiązkami wynikającymi z decyzji administracyjnych. Na żadnym etapie nie rozpoczęto budowy nowego obiektu ani jego części, w związku z czym nie powstały środki trwałe.

W tym okresie poniesiono nakłady inwestycyjne o łącznej wartości ok 27,4 mln zł, które nie zostały bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (KUP), lecz powiększały „koszt wytworzenia”, mający w przyszłości stanowić wartość początkową środka trwałego. Nakłady te były ujmowane w księgach rachunkowych Spółki jako środki trwałe w budowie i ewidencjonowane pod wyodrębnionym numerem projektu.

Decyzja o zamknięciu projektu BGP.

W wyniku przeprowadzonej rewizji założeń inwestycyjnych, Komitet Inwestycyjny (dalej: „KI”) uznał projekt BGP za nieopłacalny. Decyzja ta została podjęta z uwagi na ryzyko ekonomicznego niepowodzenia, które wynika przede wszystkim z obowiązujących regulacji prawnych, w tym przepisów dotyczących taksonomii oraz Dyrektywy EED (efektywność energetyczna).

W związku z powyższym, Spółka zdecydowała o zmianie koncepcji inwestycyjnej i realizacji alternatywnego przedsięwzięcia opartego na innym, bardziej efektywnym ekonomicznie źródle kogeneracyjnym. Decyzja o zamknięciu projektu BGP oraz rozpoczęciu realizacji projektu EC była podyktowana zmianą uwarunkowań rynkowych i regulacyjnych. Podejmując te decyzje, Spółka zapewnia efektywne zarządzanie środkami finansowymi, zgodność z obowiązującymi regulacjami prawnymi oraz realizację bardziej optymalnego ekonomicznie projektu EC.

Zarząd TI w dniu (...) 2025 r. podjął Uchwałę nr (…) w sprawie zamknięcia projektu „BGP”. Na jej podstawie:

- formalnie zakończono realizację projektu BGP,

- złożono wniosek do Komitetu Inwestycyjnego X S.A. o zgodę na etap planowania nowego projektu pn. „(…)” (dalej: „EC”),

- zaliczono nakłady poniesione w ramach projektu BGP w wysokości ok. 11,6 mln zł jako nakłady przeznaczone na realizację projektu EC,

- spisano nakłady w wysokości ok. 15,8 mln zł jako inwestycję zaniechaną,

- zobowiązano się do wystąpienia do Starostwa Powiatowego w (…) o wygaszenie decyzji o pozwoleniu na budowę dla projektu BGP.

Uruchomienie nowego projektu EC.

Równocześnie, na mocy Uchwały nr (…) z (...) 2025 r., Zarząd TI wyraził zgodę na powołanie nowego projektu strategicznego klasy A - „EC”. Uchwała obejmowała również zgodę na uruchomienie etapu planowania inwestycji oraz przyznanie na ten cel budżetu w wysokości 18,3 mln zł, który obejmował m.in.:

- uwzględnienie części nakładów poniesionych w ramach projektu BGP jako wydatków przeznaczonych również na realizację projektu EC,

- opracowanie projektu budowlanego i uzyskanie pozwolenia na budowę,

- przygotowanie dokumentacji i uzyskanie zgód na infrastrukturę gazową,

- dostosowanie infrastruktury ciepłowniczej,

- rezerwę budżetową na dalsze etapy planowania.

Porównanie projektów BGP i EC.

Chociaż nowa inwestycja EC bazuje na tej samej lokalizacji i częściowo wykorzystuje elementy infrastruktury opracowane na potrzeby BGP (m.in. przyłącza, teren inwestycyjny), to koncepcyjnie stanowi zupełnie nowy projekt. Różnice obejmują zarówno aspekty techniczne, jak i biznesowe, wynikające z dostosowania inwestycji do aktualnych regulacji unijnych.

Elementy wspólne dla obu projektów to m.in.:

- wykorzystanie paliwa gazowego,

- zastosowanie turbin gazowych i generatorów energii elektrycznej,

- infrastruktura pomocnicza (przyłącza gazowe, infrastruktura energetyczna, wykorzystanie tego samego terenu).

Z kolei kluczowe różnice to:

- nowe założenia technologiczne i optymalizacja pod kątem efektywności ekonomicznej,

- zgodność z regulacjami Taksonomii UE oraz Dyrektywy EED,

- inne podejście biznesowe do planowanej działalności operacyjnej.

Oba projekty wymagały poniesienia pewnych zbieżnych nakładów inwestycyjnych, np. prac związanych z przygotowaniem terenu (wyburzenia). Jednak część wydatków poniesionych w ramach projektu BGP nie mogła zostać przypisana do nowej inwestycji EC.

Podział nakładów inwestycyjnych.

Na podstawie przeprowadzonej analizy Spółka wyodrębniła dwie kategorie nakładów inwestycyjnych:

1. Nakłady związane z projektem BGP, które mają wpływ na realizację inwestycji EC - ok. 11,6 mln zł, w tym:

   - nakłady poniesione na realizację umowy o przyłączenie do sieci przesyłowej gazowej,

   - wykonanie zastawki na kanale grawitacyjnym chłodni,

   - ustanowienie służebności gruntowej na nieruchomości Skarbu Państwa,

   - analiza średnicy gazociągu,

   - zaślepienie rurociągów wylotowych wody chłodzącej,

   - koncepcja techniczno-ekonomiczna (…) (EC),

   - koszty wynagrodzeń zespołu przygotowującego inwestycję, które zostały wykorzystane również w ramach realizacji projektu EC,

   - prace projektowe dla ustalenia trasy gazociągu oraz pozyskania Decyzji o Uwarunkowaniach Środowiskowych dla gazociągu,

   - oczyszczenie pola budowy bloku z przeszkód, w tym wyburzenia.

2. Nakłady inwestycyjne, które nie mogą być przypisane do nowej inwestycji EC - ok. 15,8 mln zł, w tym:

   - nasadzenie i pielęgnacja drzew,

   - realizacja etapów umowy z (…) (2014-2022), obejmująca wybór wykonawców, dokumentację projektową oraz udział w przetargu w zakresie BGP,

   - przygotowanie terenu pod kotłownię szczytowo-rezerwową,

   - wynagrodzenia zespołu przygotowującego inwestycję, przypisane do części nakładów, które zostały uznane za nieprzydatne dla projektu EC i zostały spisane jako inwestycja zaniechana,

   - usługi prawne i doradcze,

   - studium wykonalności,

   - pomiary środowiskowe,

   - ekspertyzy i opinie techniczne,

   - analiza możliwości relokacji urządzeń z EC (…),

   - weryfikacja modelu finansowego i doradztwo podatkowe,

   - dokumentacja dla uzyskania decyzji środowiskowej dla BGP.

Ujęcie podatkowe nakładów na projekt BGP.

Nakłady związane z projektem BGP, które miały wpływ na realizację EC, zostały przeksięgowane na nowo utworzony projekt EC. Natomiast nakłady, które nie mogły zostać przypisane do nowej inwestycji, zostały uznane za inwestycję zaniechaną i odpisane w koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4f ustawy o CIT.

Pytania

 1) Czy prawidłowe było powiększenie przez Spółkę wartości początkowej środka trwałego, jakim będzie blok gazowy wybudowany według projektu EC, o nakłady inwestycyjne pierwotnie poniesione w ramach niezrealizowanego projektu BGP, które zostały wykorzystane w ramach realizacji projektu EC, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 oraz ust. 4 ustawy o CIT?

 2) Czy prawidłowe było zaliczenie przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów - w dacie formalnego zamknięcia projektu BGP - nakładów inwestycyjnych poniesionych w ramach tego projektu, które nie zostały wykorzystane w inwestycji EC, jako kosztów inwestycji zaniechanej, zgodnie z art. 15 ust. 4f ustawy o CIT?

 3) Jeśli odpowiedź na pytanie nr 2 jest negatywna, czy nakłady te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na zasadach ogólnych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

 1. Nakłady inwestycyjne poniesione pierwotnie w związku z projektem inwestycyjnym BGP, które zostały wykorzystane w projekcie inwestycyjnym EC, powinny powiększać przyszłą wartość początkową środka trwałego, tj. bloku, który powstanie w ramach projektu EC zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 oraz ust. 4 ustawy o CIT.

 2. Nakłady inwestycyjne niepowiązane z inwestycją EC powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4f ustawy o CIT jako inwestycje zaniechane.

 3. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, Spółka stoi na stanowisku, że nakłady te powinny stanowić koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Uzasadnienie.

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy nakłady poniesione w ramach projektu inwestycyjnego BGP, które są związane z nową inwestycją EC, powinny powiększyć wartość początkową środka trwałego - bloku, który zostanie wytworzony w ramach nowego projektu EC. Skoro wydatki te wpływają na proces wytworzenia bloku i są niezbędne do realizacji nowej inwestycji, zasadne jest ich zaliczenie do wartości początkowej środka trwałego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, pod warunkiem że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

- wydatek został poniesiony przez podatnika,

- jest definitywny, a więc bezzwrotny,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, wartość początkową środka trwałego wytworzonego we własnym zakresie stanowi koszt wytworzenia.

W myśl art. 16g ust. 4 ustawy o CIT za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się natomiast kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W związku z tym, katalog wydatków powiększających wartość początkową środka trwałego jest otwarty i obejmuje wszelkie koszty, które mają bezpośredni wpływ na jego powstanie i funkcjonowanie. W praktyce oznacza to, że warunkiem uwzględnienia danego wydatku w wartości początkowej środka trwałego jest jego ścisły związek z realizowaną inwestycją.

Spółka poniosła określone nakłady w ramach projektu BGP, który został zaniechany i zastąpiony przez projekt EC. Kluczowym zagadnieniem jest zatem ocena, czy niektóre z wydatków poniesionych w ramach projektu BGP, mające wpływ na nową inwestycję, mogą zostać zaliczone do wartości początkowej bloku EC.

Zdaniem Wnioskodawcy do wartości początkowej środka trwałego, tj. bloku EC może zaliczyć wszystkie wydatki, które:

   - zostały poniesione do momentu oddania bloku EC do użytkowania,

   - mają charakter inwestycyjny (a nie operacyjny) - co oznacza, że wydatki nie mogą dotyczyć bieżącej działalności operacyjnej Spółki, ale muszą być niezbędne do realizacji projektu EC,

   - są ściśle związane z jego wytworzeniem lub funkcjonowaniem - przyczyniają się do jego powstania lub funkcjonalności niezależnie od tego, czy zostały poniesione w ramach wcześniejszego projektu BGP, który nie został zrealizowany,

   - byłyby niezbędne do realizacji nowej inwestycji EC nawet w przypadku jej rozpoczęcia od podstaw,

   - chociaż wydatki zostały pierwotnie poniesione na potrzeby projektu BGP, to ich charakter oraz zachowana użyteczność sprawiają, że byłyby one i tak konieczne do poniesienia przy realizacji projektu EC, gdyby Spółka od początku planowała tę inwestycję,

   - wynikają bezpośrednio z procesu inwestycyjnego,

   - warunkują użytkowanie bloku EC,

   - można jednoznacznie przypisać do procesu wytworzenia środka trwałego.

Przedstawiony sposób wykładni analizowanych przepisów znajduje również potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji z 14 maja 2021 r., (nr 0111-KDIB1-1.4010.214.2021.1.MF) Dyrektor KIS uznał za prawidłowe następujące stanowisko podatnika: „(...) decydujące znaczenie dla zaliczenia określonego wydatku do wydatków stanowiących koszt wytworzenia środka trwałego ma możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym przedsięwzięciem (inwestycją), czyli środkiem trwałym. Wszelkie wydatki pozostające w związku z wytworzeniem środka trwałego i poniesione do dnia oddania go do używania mają wpływ na jego koszt wytworzenia”.

W interpretacji indywidualnej z 20 listopada 2020 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (nr 0111-KDIB1-2.4010.383.2020.2.MS) wskazał: „Użycie przez ustawodawcę zwrotu, że do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się także „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, że katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Zatem, powyższy zwrot oznacza wydatki, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania środka trwałego. Wydatkami takimi są koszty, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego. Do kosztów wytworzenia należy zaliczyć również wydatki poniesione we wczesnym stadium procesu inwestycyjnego w celu stworzenia warunków do prowadzenia inwestycji, bez których nie doszłoby do wytworzenia środka trwałego. Z powyższego wynika, że decydujące znaczenie dla zaliczenia określonego wydatku jako kosztu wytworzenia środka trwałego ma możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym przedsięwzięciem inwestycyjnym, czyli wytwarzanym środkiem trwałym. Wszelkie wydatki pozostające w związku z wytworzeniem środka trwałego mają wpływ na jego koszt wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi o wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych.”

Jak wskazał NSA w wyroku z 2 lutego 2011 r., sygn. akt II FSK 1744/09 „Możliwość zatem zaliczenia do kosztu wytworzenia, o którym mowa w art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p., uzależniona jest od wykazania istnienia związku ekonomicznego pomiędzy danym kosztem, a wytworzonym przez podatnika środkiem trwałym. W przypadku nieistnienia związku ekonomicznego pomiędzy danymi kosztami, a wytworzonym środkiem trwałym przez podatnika, brak jest podstaw do uznania takiego kosztu, za koszt powiększający wartość początkową wytworzonego środka trwałego”.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli wydatki poniesione w ramach niezrealizowanego projektu BGP mogą zostać wykorzystane w nowej inwestycji, należy uznać je za koszty wytworzenia nowego środka trwałego wytwarzanego przez Spółkę w ramach inwestycji EC. Kluczowe jest kwalifikowanie poniesionych nakładów zgodnie z ich faktycznym przeznaczeniem oraz związku z nowym środkiem trwałym. Zdaniem Wnioskodawcy dla prawidłowej kwalifikacji kosztów decydujące znaczenie mają ich rzeczywiste przeznaczenie oraz wpływ na powstającą inwestycję. Wydatki, które przyczyniają się do wytworzenia nowego środka trwałego, powinny zostać zaliczone do jego wartości początkowej, niezależnie od ich pierwotnej alokacji. W związku z tym dopuszczalne jest przypisanie kosztów do nowej inwestycji, pod warunkiem że:

- zachowują swoją użyteczność w nowym projekcie EC,

- bezpośrednio wpływają na jego realizację,

- pozwalają uniknąć ponownego ponoszenia tych samych kosztów.

Spółka dokonała szczegółowej analizy nakładów poniesionych w ramach projektu BGP i wyodrębniła dwie kategorie:

 - Nakłady o wartości ok. 11,6 mln zł, które mają bezpośredni wpływ na realizację EC i powinny powiększać wartość początkową bloku EC,

 - Nakłady o wartości ok. 15,8 mln zł, które nie są powiązane z nową inwestycją i nie powinny zwiększać wartości początkowej bloku EC.

Poniżej przedstawiono szczegółową analizę wydatków poniesionych w ramach projektu BGP, które zdaniem Wnioskodawcy powinny zostać uwzględnione w wartości początkowej nowego bloku EC:

   - nakłady na realizację umowy o przyłączenie do sieci przesyłowej gazowej - przyłączenie do sieci przesyłowej gazowej było konieczne dla funkcjonowania bloku gazowo-parowego, którego podstawowym paliwem jest gaz. Wydatki w tym zakresie, poniesione w ramach projektu BGP, mają bezpośrednie przełożenie na nową inwestycję i są niezbędne do jej użytkowania. Koszty te obejmują wykonanie dokumentacji po stronie (…) dla umożliwienia poboru paliwa, co stanowi element środka trwałego EC, co uzasadnia ich zaliczenie do wartości początkowej inwestycji,

   - wykonanie zastawki na kanale grawitacyjnym chłodni - prace te były niezbędne do przygotowania terenu pod budowę bloku BGP. Ponieważ inwestycja realizowana jest na tym samym terenie, co projekt EC, poniesione nakłady należy traktować jako element infrastruktury technicznej i ująć je w wartości początkowej środka trwałego,

   - ustanowienie służebności gruntowej na nieruchomości Skarbu Państwa - ustanowienie służebności było niezbędne do zapewnienia dostępu do terenu przeznaczonego pod budowę infrastruktury wykorzystywanej zarówno w ramach pierwotnego, jak i nowego projektu inwestycyjnego. Nakład ten umożliwia realizację inwestycji na wymaganym obszarze oraz warunkuje prawidłowe korzystanie ze środka trwałego po jego oddaniu do użytkowania. W związku z tym stanowi koszt wytworzenia środka trwałego, zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT,

   - analiza średnicy gazociągu - przeprowadzona analiza była niezbędna do określenia optymalnej średnicy gazociągu, zapewniającej odpowiedni przesył paliwa do lokalizacji (…). Wydatki poniesione w związku z tym badaniem dotyczą projektowania infrastruktury zasilającej, dlatego powinny zostać ujęte w wartości początkowej środka trwałego,

   - zaślepienie rurociągów wylotowych wody chłodzącej - prace te były konieczne dla przygotowania terenu pod budowę bloku BGP. Ze względu na to, że inwestycja realizowana jest na tym samym terenie co projekt EC, poniesione nakłady należy traktować jako element infrastruktury technicznej i uwzględnić w wartości początkowej środka trwałego,

   - koncepcja techniczno-ekonomiczna EC - dokument ten określa kluczowe parametry nowego bloku, w tym zastosowane technologie, rozwiązania techniczne oraz efektywność ekonomiczną inwestycji. Był niezbędny do podjęcia decyzji inwestycyjnej, a jego opracowanie miało bezpośredni wpływ na projektowanie i wykonanie środka trwałego, co uzasadnia zaliczenie tego kosztu do wartości początkowej bloku EC,

   - oczyszczenie terenu budowy, w tym wyburzenia - prace te miały na celu przygotowanie gruntu pod realizację inwestycji. Proces ten obejmował usunięcie przeszkód i wyburzenia, niezbędne do rozpoczęcia budowy bloku gazowo-parowego. Wydatki związane z adaptacją terenu powinny zostać uwzględnione jako koszty wytworzenia środka trwałego,

   - prace projektowe związane z ustaleniem trasy gazociągu oraz pozyskaniem Decyzji o Uwarunkowaniach Środowiskowych - doprowadzenie paliwa gazowego jest niezbędne zarówno dla realizacji projektu BGP, jak i EC. Trasa gazociągu oraz uzyskana Decyzja o Uwarunkowaniach Środowiskowych, przygotowane pierwotnie na potrzeby projektu BGP, będą wykorzystane również w ramach projektu EC. W związku z tym poniesione wydatki należy zaliczyć do wartości początkowej bloku EC.

Powyższe nakłady poniesione w ramach projektu BGP dotyczą infrastruktury oraz prac przygotowawczych, które zachowały swoją użyteczność i będą bezpośrednio wykorzystane w nowym projekcie EC. Oznacza to, że ich pierwotne przeznaczenie miało charakter inwestycyjny, a zmiana koncepcji inwestycji nie wpływa na ich przydatność w nowym kontekście. Wydatki te są ściśle związane z budową bloku EC, co uzasadnia ich zaliczenie do wartości początkowej środka trwałego.

Nakłady inwestycyjne można uznać za zaniechane jedynie wtedy, gdy całkowicie utraciły swoją wartość użytkową i nie mogą być wykorzystane w innym celu. W niniejszej sprawie:

- nie nastąpiło całkowite zarzucenie inwestycji - nastąpiła zmiana projektu, a taka zmiana nie oznacza, że część poniesionych wydatków nie może zostać wykorzystana,

- nakłady nie utraciły trwałej wartości - infrastruktura, dokumentacja oraz elementy przygotowania terenu pozostają użyteczne i mają zastosowanie w nowej inwestycji EC.

W związku z powyższym brak jest podstaw do uznania tych wydatków za zaniechane. Ich nieuwzględnienie w wartości początkowej nowego środka trwałego prowadziłoby do sztucznego zaniżenia wartości inwestycji EC, co nie odzwierciedlałoby rzeczywistego kosztu jej wytworzenia. Ponadto wykorzystanie dotychczas poniesionych nakładów ogranicza ryzyko marnotrawstwa zasobów, co jest istotnym argumentem z perspektywy efektywności inwestycyjnej oraz odpowiedzialnego zarządzania aktywami Spółki.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nakłady poniesione w ramach pierwotnego projektu BGP, które wpływają na realizację inwestycji EC, powinny zostać zaliczone do wartości początkowej bloku gazowo-parowego EC (winno być: bloku gazowego EC). Wydatki te spełniają kryteria kosztu wytworzenia środka trwałego określone w art. 16g ust. 1 pkt 2 oraz ust. 4 ustawy o CIT, gdyż są bezpośrednio związane z jego funkcjonowaniem oraz wynikają z niezbędnych działań dostosowawczych i infrastrukturalnych.

Ad 2.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki inwestycyjne poniesione w ramach projektu BGP, które nie zostały alokowane do realizowanego obecnie projektu EC, powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4f ustawy o CIT - jako wydatki na zaniechaną inwestycję.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, z wyłączeniem kosztów wskazanych w art. 16 ust. 1.

Przepis art. 15 ust. 4f ustawy o CIT wprowadza wyjątek od zasady ogólnej i odnosi się do sytuacji, gdy inwestycja zostaje zaniechana - tj. nie powstaje z niej środek trwały - a poniesione wydatki nie zostały dotychczas zaliczone do kosztów podatkowych. W takim przypadku koszty te podlegają potrąceniu w dacie likwidacji lub zbycia inwestycji.

Przez zaniechaną inwestycję należy rozumieć przedsięwzięcie gospodarcze, którego realizacja została przerwana z przyczyn ekonomicznych, technologicznych, organizacyjnych lub prawnych. Likwidacja powinna być działaniem trwałym i nieodwracalnym, co oznacza, że żaden z elementów inwestycji (np. dokumentacja) nie może być wykorzystany w innym celu.

Celem tego przepisu jest zapewnienie neutralności podatkowej w sytuacjach, gdy - mimo racjonalnego działania podatnika - kontynuacja inwestycji okazuje się niemożliwa lub nieuzasadniona ekonomicznie, a związane z nią wydatki nie mogą zostać rozliczone w drodze amortyzacji.

Ustawa o CIT (art. 4a pkt 1) definiuje inwestycje jako „środki trwałe w budowie” w rozumieniu ustawy o rachunkowości. Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2023 r. poz. 120 z późn. zm.) środkami trwałymi w budowie są aktywa trwałe w okresie budowy, montażu lub ulepszenia istniejących środków trwałych.

Spółka w latach (…) realizowała projekt inwestycyjny polegający na budowie bloku gazowo-parowego w lokalizacji (…) w (…) (projekt BGP). Projekt ten zakończył się przed rozpoczęciem zasadniczych prac budowlanych. W jego ramach poniesiono szereg nakładów inwestycyjnych, z czego ok. 15,8 mln zł dotyczy wydatków, które nie mogą zostać alokowane do nowego projektu realizowanego przez Spółkę - tj. „(…)” (projekt EC). Wydatki obejmowały m.in.: dokumentację projektową, analizy, pozwolenia, doradztwo i inne koszty typowe dla fazy przygotowawczej inwestycji. Były one ewidencjonowane jako środki trwałe w budowie i miały na celu wytworzenie środka trwałego. Projekt BGP spełnia więc definicję inwestycji zarówno w rozumieniu rachunkowym (art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości), jak i podatkowym (art. 4a pkt 1 ustawy o CIT).

Przepis art. 15 ust. 4f ustawy o CIT znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy:

- wydatki zostały poniesione na inwestycję (definiowaną jako „środek trwały w budowie”),

- inwestycja została formalnie zaniechana (zlikwidowana),

- nie doszło do powstania środka trwałego, czyli zakończenia inwestycji,

- koszty te nie są wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1.

W stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę wszystkie powyższe przesłanki zostały spełnione, co zostanie szczegółowo wykazane poniżej.

a) Wydatki poniesione w związku z inwestycją.

W latach realizacji projektu BGP Spółka poniosła wydatki inwestycyjne w wysokości ok. 27,4 mln zł. Dotyczyły one przygotowania inwestycji infrastrukturalnej, a więc realizowane były w celu przyszłego wytworzenia środka trwałego (bloku gazowo-parowego). Nakłady te były ewidencjonowane jako środki trwałe w budowie, co jednoznacznie wskazuje, że stanowiły one wydatki inwestycyjne w rozumieniu przepisów podatkowych i bilansowych. Wydatki te obejmowały m.in. opracowanie dokumentacji projektowej, analizy techniczne i ekonomiczne, koszty doradcze, ekspertyzy, opłaty administracyjne oraz koszty personelu zaangażowanego w realizację inwestycji. Co istotne, żaden składnik majątku nie został oddany do użytkowania, nie powstał więc środek trwały podlegający amortyzacji.

b) Zaniechanie inwestycji.

W dniu (...) 2025 r. Zarząd Spółki formalnie podjął decyzję o zamknięciu projektu BGP, co zostało udokumentowane uchwałą nr (…). Zrezygnowano tym samym z kontynuowania prac i wytworzenia środka trwałego w ramach tego projektu. W wyniku tej decyzji:

- formalnie zakończono realizację projektu BGP,

- podjęto działania w celu wygaszenia decyzji o pozwoleniu na budowę,

- podzielono nakłady na wykorzystane w EC oraz te, które nie podlegały alokacji.

Decyzja o zamknięciu projektu BGP została podjęta na podstawie szczegółowej analizy rynkowej oraz regulacyjnej, a kluczowe czynniki, które wpłynęły na rezygnację z inwestycji, to:

   - zmiana otoczenia regulacyjnego - wprowadzenie regulacji UE, w szczególności Dyrektywy EED (efektywność energetyczna) oraz Taksonomii UE, ograniczyło możliwość realizacji inwestycji w planowanej formie,

   - brak rentowności projektu - wyniki analiz finansowych wykazały, że projekt BGP byłby nierentowny w aktualnych warunkach rynkowych, co spowodowało decyzję o jego zamknięciu,

   - optymalizacja strategiczna - Spółka podjęła decyzję o przeznaczeniu środków na nową inwestycję EC, która jest zgodna z aktualnymi regulacjami i bardziej opłacalna ekonomicznie.

Tym samym rezygnacja z realizacji BGP była uzasadnioną decyzją biznesową, wynikającą z konieczności dostosowania działalności Spółki do nowych realiów rynkowych i prawnych.

Zakończenie projektu zostało przeprowadzone w sposób formalny i jednoznaczny - nie tylko w drodze uchwały wewnętrznej, ale również przez decyzję o likwidacji aktywa (spisanie wartości nakładów), rezygnację z pozwoleń budowlanych i wyodrębnienie nowego projektu (EC), o zupełnie innym profilu techniczno-biznesowym.

c) Bezpośredni związek wydatków z inwestycją zaniechaną.

TI przeprowadziła analizę nakładów poniesionych w ramach projektu BGP i wyodrębniła te, które:

- mogą być przypisane do nowej inwestycji (EC) - ok. 11,6 mln zł - i zostały przeksięgowane do nowego projektu,

- nie mogą być przypisane do nowej inwestycji - ok. 15,8 mln zł - i zostały uznane za nakłady trwale nieprzydatne gospodarczo, tj. nakłady na inwestycję zaniechaną.

Ta druga grupa - obejmująca m.in. dokumentację projektową wyłącznie dla BGP, analizy nieaktualne z punktu widzenia nowej koncepcji, koszty doradztwa i studiów wykonalności dotyczących wyłącznie BGP - spełnia przesłankę bezpośredniego związku z inwestycją zaniechaną. Nie mogą one być wykorzystane w projekcie EC ani w żadnej innej inwestycji, ponieważ dotyczą innego modelu technologicznego i innej koncepcji działania operacyjnego. Koszty te są ściśle powiązane z inwestycją zaniechaną i nie mogą zostać wykorzystane w żadnym innym przedsięwzięciu. Zostały poniesione w celu realizacji projektu BGP, ale po jego zamknięciu utraciły swoją wartość użytkową.

Wnioskodawca wskazuje również, że podobne podejście znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądowym oraz organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13 grudnia 2017 r., sygn. II FSK 3046/15 wskazał: „Warunkiem uznania tych wydatków za koszty podatkowe jest także, aby efekt nakładów poniesionych na zaniechaną inwestycję nie był wykorzystywany w przyszłości. (…) należy przyjąć, że przez nakład inwestycyjny należy rozumieć wszelkie koszty poniesione w celu realizacji danej inwestycji, do których trzeba zaliczyć tzw. prace przygotowawcze przybierające często postać usług niematerialnych bądź takich których nie można wykorzystać w przyszłości przez inwestora lub też przez inny podmiot. Z tych względów takie usługi lub materiały są niezbywalne. W toku prowadzonej inwestycji może dojść do jej zaniechania w związku z brakiem kolejnych czynności inwestycyjnych, wynikających z podejmowanych przez podatnika decyzji, skutkujących brakiem działania, zaprzestanie dokonywania kolejnych czynności, a w konsekwencji rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń. Taka sytuacja może mieć miejsce zarówno na etapie przygotowawczym, jak i w trakcie procesu inwestycyjnego. W przypadku likwidacji inwestycji w odniesieniu do usług o charakterze niematerialnym dotyczących np. zleconej dokumentacji, czy też opinii pranej przepis art. 15 ust. 4f u.p.d.o.p. należy interpretować z uwzględnieniem obowiązków wynikających z innych przepisów prawa, tj. przepisów o rachunkowości, w tym art. 74 tej ustawy, określających terminy jej przechowywania”.

Z kolei Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 30 września 2021 r. (sygn. III SA/Wa 786/21) stwierdził: „Ani ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, fizycznych ani też ustawa o rachunkowości nie podają natomiast definicji „zaniechanej inwestycji”. Zaniechanie inwestycji to brak podejmowania kolejnych czynności związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym. Innymi słowy, to brak działania, zaprzestanie dokonywania następnych czynności, a w konsekwencji to rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji. Pojęcie „zaniechanych inwestycji” obejmuje ogół kosztów poniesionych w bezpośrednim związku z budową środka trwałego, która została zaniechana (środek trwały nie będzie oddany do użytku i wykorzystywany w działalności gospodarczej). Zaniechanie inwestycji dotyczy także rezygnacji już na etapie wstępnych czynności związanych z planowaną budową konkretnego obiektu. Zaniechanie inwestycji jest wynikiem trwałego i definitywnego zaprzestania prowadzenia zadania inwestycyjnego (np. na skutek utraty przydatności gospodarczej), co wiąże się z wykreśleniem tejże inwestycji z aktywów przedsiębiorstwa oraz brakiem kolejnych czynności inwestycyjnych. (...) W ocenie Sądu, jeśli wydatek został poniesiony zgodnie z celem określonym w art. 15 ust. 1, na wytworzenie składnika majątku, który miał być środkiem trwałym, przez co dotychczas nie był rozliczony w rachunku podatkowym, a spółka podjęła definitywną decyzję o likwidacji inwestycji, nie ma przeszkód prawnych, by wydatki poniesione na zaniechaną inwestycję uwzględnić w kosztach uzyskania przychodu z dniem podjęcia uchwały o zakończeniu, czyli likwidacji inwestycji”.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 22 listopada 2024 r. (nr 0114-KDIP2-1.4010.545.2024.1.MR1) wskazał: „Analizując istotę likwidacji jako procesu gospodarczego należy przyjąć, że powinna być ona działaniem nieodwracalnym i trwałym. Aby uznać powyższe wydatki za koszty zaniechanych inwestycji, na podstawie art. 15 ust. 4f ustawy o CIT - co do zasady - musi dojść do fizycznej likwidacji. Przy czym zlikwidowanie inwestycji należy co do zasady traktować dosłownie, tzn. tylko fizyczna likwidacja inwestycji (np. jej rozbiórka, złomowanie, zniszczenie), umożliwi uznanie poniesionych na nią wydatków za koszty uzyskania przychodów. Z czynności tej sporządza się protokół fizycznej likwidacji, który oznacza zakończenie procesu likwidacji środka trwałego. W odniesieniu do niektórych „składników” inwestycji, wystarczy natomiast dokonanie odpowiednich wpisów w ewidencji prowadzonych inwestycji, albowiem możliwa jest likwidacja inwestycji w księgach rachunkowych, mimo że inwestycja ta nadal będzie fizycznie istniała (np. zgromadzona dokumentacja prawna i techniczna, koszty wstępne ponoszone przed rozpoczęciem konkretnych prac inwestycyjnych w obiekcie). Istotne jest w tym przypadku podjęcie decyzji o trwałej likwidacji inwestycji. (…) Systemowa wykładnia tych przepisów daje podstawę do oceny, iż w ramach likwidacji zaniechanych inwestycji, wystarczające do uznania kosztów wytworzenia dokumentacji inwestycyjnej, jako kosztów uzyskania przychodów, będzie podjęcie decyzji o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia zadania inwestycyjnego”.

Zdaniem Wnioskodawcy na podstawie przedstawionych argumentów, orzecznictwa sądów administracyjnych i interpretacji indywidualnych uznać należy, że wydatki poniesione na realizację projektu budowy bloku gazowo-parowego w lokalizacji (…) (projekt BGP) w wysokości ok. 15,8 mln zł, które nie zostały wykorzystane w innym projekcie (w szczególności w ramach projektu EC), spełniają przesłanki uznania ich za koszty zaniechanej inwestycji, o których mowa w art. 15 ust. 4f ustawy o CIT. W szczególności:

   - wydatki te zostały poniesione w celu wytworzenia środka trwałego, a tym samym - w celu osiągnięcia przychodów,

   - zostały ujęte w ewidencji rachunkowej jako środki trwałe w budowie, co - zgodnie z art. 4a pkt 1 ustawy o CIT - kwalifikuje je jako inwestycje,

   - projekt BGP nie doprowadził do powstania środka trwałego - inwestycja nie została zakończona i żaden składnik majątku trwałego nie został przyjęty do użytkowania,

   - zarząd TI formalnie podjął uchwałę o rezygnacji z realizacji projektu BGP (Uchwała Zarządu nr (…) z (…)),

   - zaniechanie projektu miało charakter definitywny, co potwierdza zarówno ww. uchwała, jak i złożenie przez Spółkę wniosku o wygaszenie pozwolenia na budowę,

   - wydatki poniesione w związku z projektem BGP nie mogą zostać wykorzystane w żadnym innym przedsięwzięciu inwestycyjnym - były ściśle powiązane z tym konkretnym projektem,

   - koszty te nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Z powyższego wynika, że przesłanki przewidziane w art. 15 ust. 4f ustawy o CIT zostały spełnione - projekt został trwale, a nie czasowo, zaniechany. Tym samym, poniesione przez Spółkę wydatki kwalifikują się do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jako koszty zaniechanej inwestycji.

Wnioskodawca wskazuje, że decyzja o zaprzestaniu realizacji projektu BGP była uzasadniona względami ekonomicznymi i regulacyjnymi. Projekt okazał się nieefektywny w świetle zmienionych uwarunkowań rynkowych oraz regulacji unijnych. Działając racjonalnie, TI zrezygnowała z kontynuowania nieopłacalnej inwestycji i skierowała środki na realizację nowego projektu (EC), który lepiej odpowiada aktualnym potrzebom i możliwościom Spółki.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że wydatki poniesione na projekt BGP w wysokości ok. 15,8 mln zł, które nie zostały wykorzystane w innym projekcie, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów jako koszty inwestycji zaniechanej na podstawie art. 15 ust. 4f ustawy o CIT - w dacie formalnego zaniechania inwestycji, tj. 15 stycznia 2025 r.

Ad 3.

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nakłady inwestycyjne niepowiązane z inwestycją EC, poniesione w ramach projektu BGP, powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT jako koszty pośrednie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, z wyłączeniem kosztów wskazanych w art. 16 ust. 1.

Ustawodawca posługuje się generalną klauzulą celu gospodarczego: istotą kosztu uzyskania przychodu jest jego związek z działalnością podatnika, której celem jest uzyskiwanie przychodów lub zabezpieczenie źródła ich uzyskiwania. Nie wymaga się natomiast, aby poniesione koszty przyniosły przychód w sposób bezpośredni.

Wydatki poniesione przez Spółkę w ramach projektu BGP, które nie zostały przypisane do projektu EC (ok. 15,8 mln zł), nie mają charakteru kosztów bezpośrednich, ponieważ nie przekładają się wprost na konkretny przychód. Niemniej, wykazują związek z całokształtem działalności gospodarczej TI jako element procesu inwestycyjnego i planistycznego.

Wszystkie analizowane nakłady, mimo że ostatecznie nie zostały wykorzystane w EC, zostały poniesione w celu zrealizowania strategicznej inwestycji energetycznej, mającej w perspektywie przynieść przychody. Projekt BGP, w ramach którego poniesiono te nakłady:

- dotyczył kluczowego segmentu działalności Spółki - produkcji energii,

- miał na celu zwiększenie efektywności energetycznej,

- był oparty o racjonalne i profesjonalne założenia (m.in. opracowanie dokumentacji przetargowej, analiz, projektów, uzyskanie pozwoleń),

- wydatki te nie zostały poniesione w oderwaniu od działalności operacyjnej, ale były ściśle związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Działania, których dotyczyły te wydatki (np. dokumentacja projektowa, doradztwo techniczne, ekspertyzy, studium wykonalności, pomiary środowiskowe, koszty analiz finansowych i doradztwa podatkowego), zostały podjęte w ramach działalności inwestycyjnej Spółki, której zadaniem jest rozwój i realizacja projektów energetycznych. W tym sensie służyły zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodów - tj. działalności wytwórczej i inwestycyjnej w sektorze energetycznym. Tym samym wypełniają przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT jako koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Brak ostatecznej realizacji inwestycji nie przekreśla związku tych wydatków z działalnością gospodarczą Spółki. Nakłady te, mimo że ostatecznie nie zostały wykorzystane w nowej inwestycji, pozostają powiązane z przedmiotem działalności gospodarczej TI, a zatem powinny być traktowane jako tzw. koszty pośrednie uzyskania przychodu.

Przepisy art. 16 ust. 1 ustawy o CIT określają katalog wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Żaden z poniesionych przez Spółkę wydatków nie mieści się w zakresie tych wyłączeń.

Ponadto, działania Spółki były racjonalne i gospodarczo uzasadnione - projekt BGP był rozwijany przez ponad 10 lat i ostatecznie został zamknięty nie z powodu błędów czy zaniedbań, lecz ze względu na zmieniające się otoczenie prawne i ekonomiczne (nowe regulacje UE, ryzyka finansowe), a więc z przesłanek niezależnych od Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy organ podatkowy nie zakwalifikuje analizowanych nakładów jako inwestycji zaniechanej w rozumieniu art. 15 ust. 4f ustawy o CIT, zastosowanie powinny znaleźć przepisy art. 15 ust. 4d oraz 4e tej ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli jednak dotyczą one okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe precyzyjne ustalenie, jaka część kosztów odnosi się do danego roku, wówczas uznaje się je za koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu - z wyjątkiem przypadków, gdy koszty te zostały ujęte jako rezerwy lub bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów.

Wydatki, których dotyczy niniejsze stanowisko, w przypadku braku możliwości zakwalifikowania do kosztów zaniechanej inwestycji powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. w dniu ich ujęcia w księgach rachunkowych, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Ponieważ nie odnoszą się one do konkretnego okresu rozliczeniowego, nie ma podstaw do ich proporcjonalnego rozliczania w czasie.

Jak wskazano powyżej, Spółka TI Sp. z o.o. (TI) powstała z dniem (…) w wyniku podziału spółki TW S.A. (TW) przez wydzielenie, zgodnie z art. 529 § 1 pkt 4 KSH. W wyniku tego podziału TI przejęła część majątku TW. Zgodnie z art. 93c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 z późn. zm.), z dniem podziału spółka nowo utworzona (TI) wstąpiła we wszelkie przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki spółki dzielonej - w zakresie dotyczącym przejętego majątku. W rezultacie przejęcia majątku w drodze podziału, Spółka TI nabyła również prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych uprzednio przez TW, o ile dotyczą one działalności przekazanej TI w ramach wydzielenia.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uznaje się dzień jego ujęcia w księgach rachunkowych podatnika. Ponieważ Spółka TI została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego (…), nie istniała formalnie przed tą datą, a tym samym nie ma możliwości wcześniejszego ujęcia żadnych kosztów.

Wydatki poniesione w ramach projektu BGP zostały pierwotnie ujęte w księgach rachunkowych TW S.A. jako środki trwałe w budowie (ŚTwB), a następnie - po podziale przez wydzielenie - zostały przeksięgowane na TI, gdzie kontynuowano ich ewidencję również jako ŚTwB. Na żadnym etapie nie zostały one ujęte jako koszty podatkowe przez TW ani TI - pozostawały one wyłącznie aktywem bilansowym do momentu ich rozpoznania jako kosztów inwestycji zaniechanej w TI.

W konsekwencji, nawet jeśli koszty zostały rzeczywiście poniesione i ujęte w księgach TW przed dniem (…), to po stronie TI mogą one zostać uznane za koszty uzyskania przychodów dopiero od momentu ich ujęcia w jej własnych księgach rachunkowych, tj. nie wcześniej niż od (…).

W świetle powyższego, w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki inwestycyjne niezwiązane z projektem EC mogą zostać zakwalifikowane jako pośrednie koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 oraz ust. 4d ustawy o CIT. W związku z tym, powinny one zostać rozliczone podatkowo w dacie ich poniesienia, tj. w dacie ujęcia ich w księgach rachunkowych TI.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

   - został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

   - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

   - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

   - poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

   - został właściwie udokumentowany,

   - nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c ustawy o CIT.

W świetle art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

    - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

W myśl art. 16g ust. 4 ustawy o CIT:

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że wydatki ponoszone w związku z inwestycją nie podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Powiększają one wartość inwestycji, wpływając na przyszłą wartość początkową środka trwałego, który powstanie (zostanie wytworzony) po zakończeniu inwestycji (art. 15 ust. 6 ustawy o CIT).

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy wartość początkowa środka trwałego, jakim będzie blok gazowy wybudowany według projektu EC, będzie mogła zostać powiększona o nakłady inwestycyjne pierwotnie poniesione w ramach niezrealizowanego projektu BGP, które zostały wykorzystane w ramach realizacji projektu EC, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 oraz art. 16g ust. 4 ustawy o CIT.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka poniosła określone nakłady w ramach projektu BGP, który został zaniechany i zastąpiony przez projekt EC. Oba projekty wymagały poniesienia pewnych zbieżnych nakładów inwestycyjnych. Na podstawie przeprowadzonej analizy Spółka wyodrębniła nakłady inwestycyjne związane z projektem BGP, które mają wpływ na realizację inwestycji EC w tym:

- nakłady poniesione na realizację umowy o przyłączenie do sieci przesyłowej gazowej,

- wykonanie zastawki na kanale grawitacyjnym chłodni,

- ustanowienie służebności gruntowej na nieruchomości Skarbu Państwa,

- analiza średnicy gazociągu,

- zaślepienie rurociągów wylotowych wody chłodzącej,

- koncepcja techniczno-ekonomiczna (…) (EC),

- koszty wynagrodzeń zespołu przygotowującego inwestycję, które zostały wykorzystane również w ramach realizacji projektu EC,

- prace projektowe dla ustalenia trasy gazociągu oraz pozyskania Decyzji o Uwarunkowaniach Środowiskowych dla gazociągu,

- oczyszczenie pola budowy bloku z przeszkód, w tym wyburzenia.

Powyższe nakłady związane z projektem BGP zostały przeksięgowane na nowo utworzony projekt EC.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, oraz cytowane przepisy, należy uznać, że skoro wskazane we wniosku nakłady, pierwotnie poniesione w ramach zaniechanego projektu BGP, zostały wykorzystane w obecnej inwestycji EC, to powinni Państwo o te nakłady zwiększyć wartość początkową środka trwałego, jakim będzie blok gazowy EC.

Zatem, nakłady związane z projektem BGP, które mają wpływ na realizację inwestycji EC, powinny odpowiednio zwiększać wartość początkową środka trwałego, jakim będzie blok gazowy wybudowany według nowego projektu EC, gdyż stanowią jego koszt wytworzenia zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest również ustalenie, czy prawidłowe było zaliczenie przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów - w dacie formalnego zamknięcia projektu BGP - nakładów inwestycyjnych poniesionych w ramach tego projektu, które nie zostały wykorzystane w inwestycji EC, jako kosztów inwestycji zaniechanej, zgodnie z art. 15 ust. 4f ustawy o CIT.

Wskazać należy, że ustawodawca przewidział możliwość uznania za koszty podatkowe kosztów inwestycji zaniechanych, wskazując moment ujęcia ich w rachunku podatkowym.

Zgodnie z art. 15 ust. 4f ustawy o CIT:

Stosownie do art. 4a pkt 1 ustawy o CIT:

Definicja zawarta w art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm., dalej: „uor”) wskazuje natomiast, że:

Z powyższego wynika, że „inwestycje” to aktywa trwałe w okresie realizacji inwestycji, które nie są jeszcze środkami trwałymi w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT. Zatem, inwestycja to nakład gospodarczy na tworzenie lub zwiększanie majątku trwałego.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnicy podejmują zadania inwestycyjne związane w szczególności z nabyciem, wytworzeniem lub ulepszeniem środków trwałych, dokonują również inwestycji w obcych środkach trwałych. W toku prowadzonej inwestycji może również dojść do ich zaniechania, z którym mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik nie podejmuje kolejnych czynności związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym, pomimo że nie został on zakończony. Innymi słowy, jest to brak działania, zaprzestanie dokonywania następnych czynności, a w konsekwencji rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji. Przy czym zaniechanie inwestycji dotyczy także rezygnacji z inwestycji na etapie wstępnych czynności związanych z planowaną inwestycją.

W tym miejscu, po raz kolejny należy zauważyć, że wydatki ponoszone w związku z inwestycją nie podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu. Powiększają one wartość inwestycji, wpływając na przyszłą wartość początkową środka trwałego, który powstanie (zostanie wytworzony) po zakończeniu inwestycji. Wydatki poniesione na zakończone inwestycje, w wyniku których zostaną wytworzone środki trwałe, staną się - co do zasady - kosztami uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Ustawodawca pozwala jednakże rozliczyć w kosztach podatkowych koszty inwestycji, która nie została przez podatnika dokończona. Niewątpliwie jednak podatnik rozliczający w kosztach podatkowych wydatki poniesione na taką inwestycję powinien być w stanie wykazać, że podejmując ją zakładał jej związek z uzyskiwaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Jest to bowiem podstawowy warunek zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Ustawa o CIT wraz z ustawą o rachunkowości nie zawierają definicji określeń „zaniechana inwestycja” oraz „likwidacja inwestycji”, dlatego w celu zdefiniowania tych pojęć, należy odnieść się do ukształtowanej w tym zakresie doktryny, linii interpretacyjnej organów podatkowych oraz linii orzeczniczej sądów administracyjnych.

Jak wskazuje się w doktrynie: „zaniechanie inwestycji jest niewątpliwie wynikiem trwałego zaprzestania prowadzenia zadania inwestycyjnego w związku z brakiem kolejnych czynności inwestycyjnych wynikających z podejmowanych przez podatnika decyzji, skutkujących powstrzymaniem się od działania w celu kontynuacji inwestycji” (P. Małecki, M. Mazurkiewicz [w:] P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Komentarz. Podatki i rachunkowość, wyd. XV, Warszawa 2024, art. 15).

Pojęcie „likwidacja” - zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) - oznacza „zniesienie, usunięcie lub rozwiązanie czegoś”. Z kolei słowo „zlikwidować” - zgodnie z Wielkim słownikiem języka polskiego (www.wsjp.pl) - oznacza „spowodować, że coś przestało istnieć”.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z 13 grudnia 2017 r. (sygn. II FSK 3046/15):

   - „w ramach likwidacji zaniechanych inwestycji wystarczające do uznania kosztów sporządzenia (nabycia) dokumentacji inwestycyjnej jako kosztów uzyskania przychodów jest podjęcie decyzji o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia zadania inwestycyjnego”,

   - „w odniesieniu zatem do nakładów o takim charakterze, których efekty mają formę intelektualną i niematerialną (...) „definitywność” likwidacji nie musi być rozumiana tak samo w stosunku do nakładów o charakterze materialnym. Rozumienie takie nie jest racjonalne, gdyż ich fizyczna likwidacja, oznacza ich zniszczenie, co w konsekwencji pozbawiłoby podatnika możliwości udowodnienia rzeczywistego poniesienia kosztu w celu osiągnięcia przychodów. Koszt zaniechanej inwestycji winien być bowiem udokumentowany w sposób bezsporny i kompletny, a przede wszystkim zgodny z przepisami prawa, tak jak każdy inny koszt podatkowy, na co wskazuje przepis art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.”,

   - „warunkiem uznania tych wydatków za koszty podatkowe jest także, aby efekt nakładów poniesionych na zaniechaną inwestycję nie był wykorzystywany w przyszłości”,

   - „wszelkiego rodzaju wydatki rzeczowe ponoszone przez podatnika w okresie realizacji inwestycji, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 4f u.p.d.o.p. w dacie ich sprzedaży lub innej formy wyzbycia się albo fizycznej likwidacji tych elementów inwestycji, które można ze względów technicznych poddać takiej likwidacji (np. rozbiórka, złomowanie, zniszczenie) oraz w dacie księgowo - dokumentacyjnej likwidacji elementów, które ze względów technicznych nie mogą zostać poddane fizycznej likwidacji, ale które pozostaną niezdatne do użytkowania”.

Biorąc pod uwagę powyższe, faktyczne (fizyczne) zniszczenie - zlikwidowanie zaniechanej inwestycji - należy, co do zasady, traktować dosłownie tylko w odniesieniu do efektów prac, które mają charakter materialny, tj. możliwe jest dokonanie rozbiórki, złomowania albo zniszczenia danego obiektu. Jednakże, w odniesieniu do nakładów w formie niematerialnej (intelektualnej), tj. dokumentacji, analiz, ekspertyz i opinii itp., ich fizyczna likwidacja byłaby nieracjonalna ze względów dowodowych.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka 15 stycznia 2025 r. podjęła uchwałę w sprawie zamknięcia projektu BGP. Na jej podstawie m.in. formalnie zakończono realizację projektu BGP, spisano jako inwestycję zaniechaną część nakładów, które nie zostały wykorzystane w inwestycji EC, w tym:

- nasadzenie i pielęgnacja drzew,

- realizacja etapów umowy z (…) (2014-2022), obejmująca wybór wykonawców, dokumentację projektową oraz udział w przetargu w zakresie BGP,

- przygotowanie terenu pod kotłownię szczytowo-rezerwową,

- wynagrodzenia zespołu przygotowującego inwestycję, przypisane do części nakładów, które zostały uznane za nieprzydatne dla projektu EC,

- usługi prawne i doradcze,

- studium wykonalności,

- pomiary środowiskowe,

- ekspertyzy i opinie techniczne,

- analiza możliwości relokacji urządzeń z EC (…),

- weryfikacja modelu finansowego i doradztwo podatkowe,

- dokumentacja dla uzyskania decyzji środowiskowej dla BGP.

Powyższe nakłady zostały przez Spółkę uznane za nakłady trwale nieprzydatne gospodarczo w związku z czym nie będą wykorzystane w żadnym innym przedsięwzięciu inwestycyjnym. Na żadnym etapie inwestycji nie rozpoczęto budowy nowego obiektu ani jego części, w związku z czym nie powstały środki trwałe. Poniesione nakłady na budowę środka trwałego, w ramach projektu BGP, nie zostały zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, lecz powiększały „koszt wytworzenia”, mający w przyszłości stanowić wartość początkową środka trwałego. Powyższe wydatki ponieśli Państwo w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą a tym samym w celu osiągnięcia przychodu. Decyzja o zamknięciu projektu BGP została podjęta z uwagi na ryzyko ekonomicznego niepowodzenia, które wynikało z obowiązujących regulacji prawnych, w tym przepisów dotyczących taksonomii oraz Dyrektywy EED (efektywność energetyczna).

Jak już wcześniej wskazano, do likwidacji inwestycji nie jest konieczna fizyczna likwidacja, lecz wystarczy decyzja o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia działań inwestycyjnych poprzez podjęcie planowanej decyzji o likwidacji środka trwałego w budowie i sporządzenie w tym samym dniu protokołu likwidacyjnego.

Należy mieć na uwadze, że gdy okoliczności danej sprawy sprowadzają się do zmiany zewnętrznej sytuacji czyniącej inwestycję niewykonalną, nie oznacza to, że wydatki poniesione na inwestycję nie zostały poniesione. Wprawdzie w przedstawionej sytuacji to Państwo podjęli decyzję o zaniechaniu projektu BGP, jednak spowodowane to zostało opisanymi we wniosku zmieniającymi się czynnikami zewnętrznymi.

Dla oceny związku wydatku z poniesieniem kosztu uzyskania przychodu należy brać pod uwagę przede wszystkim cel wydatku w dacie jego poniesienia. W przedmiotowej sprawie cel ten był taki sam w dacie poniesienia przedmiotowych wydatków oraz w dacie zaniechania inwestycji. Rezygnacja przez Państwa z inwestycji nie spowodowała, że uległ zmianie cel wydatków poniesionych w związku z tą inwestycją, w okresie, w którym Państwo rozpoczęli jej realizację.

W świetle powyższego, w tak przedstawionym opisie sprawy, będą mieli Państwo prawo zakwalifikowania nakładów inwestycyjnych poniesionych na projekt BGP, które nie mogą być przypisane do nowej inwestycji EC, jako koszty inwestycji zaniechanej, zgodnie z art. 15 ust. 4f ustawy o CIT, w dniu podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji, tj. w dacie formalnego zaniechania inwestycji - 15 stycznia 2025 r.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Jednocześnie zważywszy, że Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 uznano za prawidłowe, to niezasadne jest odnoszenie się do pytania oznaczonego we wniosku nr 3 i dokonywanie w tym zakresie oceny Państwa stanowiska. Pytanie to ma bowiem charakter warunkowy - uzależniony od stwierdzenia nieprawidłowości stanowiska dot. pytania oznaczonego we wniosku nr 2.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.