Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym towary przekazane nieodpłatnie mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w momencie ich nieodpłatnego przekazania.

Uzupełnili go Państwo pismem z 5 sierpnia 2025 r. (wpływ do organu 5 sierpnia 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca A.  Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) jest wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (…), NIP: (…), REGON: (…) jest polskim rezydentem podatkowym, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi sprzedaż towarów sklasyfikowaną jako przedmiot przeważającej działalności pod kodem 47.11.Z - sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. Działalność wnioskodawcy polega na prowadzeniu kilku stacji paliw, w ramach których dokonywana jest również sprzedaż artykułów spożywczych, w tym również wyrobów tytoniowych.

Klienci, którzy kupują większe ilości wyrobów tytoniowych otrzymują nieodpłatnie towary pochodzące z oferty sklepu, dla których zbliża się upływ terminu przydatności do spożycia o wartości do 20 zł oraz towary będące zapalniczkami.

Zakupy powyższych towarów stanowią dla Wnioskodawcy zakup towarów oraz Wnioskodawcy przy nabyciu przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tych zakupów. Ilość przekazanych nieodpłatnie towarów jest uzależniony od ilości nabytych wyrobów tytoniowych.

Na koniec każdego miesiąca Wnioskodawca podsumowuje nieodpłatne przekazanie takich towarów poprzez dokument RW zatytułowany „gratisy dla wybranych klientów” na zapalniczki oraz inne towary. Ilość wydanych w powyższy sposób towarów w miesiącu oscyluje w granicach ok. 1000 szt. towarów oraz 800 szt. zapalniczek w jednym punkcie sprzedaży.

Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego

1. Wydatki na zakup wskazanych towarów są ponoszone ze środków finansowych spółki i nie są w żaden sposób zwracane.

2. Towary spożywcze które otrzymują nieodpłatnie klienci Spółki to: batony, czekoladki, inne słodycze, napoje gazowane.

3. Towary spożywcze i zapalniczki nabywane są w ramach działalności gospodarczej Spółki.

4. Towary spożywcze i zapaliczki stanowią w momencie ich zakupu towary handlowe.

5. Wartość jednorazowego przekazanego towaru klientowi nie przekracza 20 zł. Spółka zatem nie prowadzi ewidencji klientów, którzy otrzymali nieodpłatnie takie towary.

6. Cena zapaliczki i towaru spożywczego nie przekroczy 20 zł.

7. Spółka oczekuje, że klienci w związku z akcją promocyjną będą wracać i będą dokonywać większych zakupów, co ma przełożyć się na wyższą sprzedaż. Głównym celem jest zachęcenie klientów do ponownych zakupów i tym samym istnieje bezpośredni związek przyczynowo skutkowy poniesionych wydatków z osiągniętymi przychodami.

8. Na pytanie o przesłanki świadczące o związku przyczynowo-skutkowym poniesionych wydatków z osiągnięciem przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Spółka odpowiedziała, że oczekuje, że klienci w związku z akcją promocyjną będą wracać i będą dokonywać większych zakupów, co ma przełożyć się na wyższą sprzedaż.

9. Na pytanie w jaki sposób przekazywanie towarów nieodpłatnie klientom w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą wpłynie na osiągane przez Państwa przychody Spółka odpowiedziała, że oczekuje, że klienci w związku z akcją promocyjną będą wracać i będą dokonywać większych zakupów, co ma przełożyć się na wyższą sprzedaż.

10. Na pytanie czy nieodpłatne przekazanie towarów klientom, będzie związane z promocją i reklamą Państwa Spółki, Spółka odpowiedziała, że tak. W ten sposób Spółka zachęca klientów do ponownych zakupów.

11. Jest to akcja promocyjna, która nie jest ograniczona w czasie i nie posiada regulaminu.

12. Grono klientów jest nieograniczone co do grupy. Jedyną przesłanką otrzymania towarów w drodze nieodpłatnego przekazania jest kwota dokonanych zakupów.

13. Łączna kwota otrzymanych przez każdego z klientów towarów i zapalniczek nie przekroczy 200 zł.

Pytania

1.Czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nieodpłatne przekazanie towarów o małej wartości rodzi skutki w postaci konieczności naliczenia podatku należnego VAT?

2.Czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym towary przekazane nieodpłatnie mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w momencie ich nieodpłatnego przekazania?

3.Czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym przekazane towary stanowią dla kontrahentów przysporzenie w postaci świadczeń nieodpłatnych? Jeżeli tak czy można do takich świadczeń zastosować zwolnienie z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a u.p.d.o.f.?

Niniejsza interpretacja dotyczy rozstrzygnięcia w zakresie pytania nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania nr 1 odnośnie podatku od towarów i usług oraz pytania nr 3 odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 2

Towary przekazane nieodpłatnie klientom w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, jako element strategii marketingowej lub działań lojalnościowych, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich nieodpłatnego przekazania.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jeśli przekazywane towary nie mają charakteru reprezentacyjnego (np. luksusowe prezenty, alkohol itp.), a ich celem jest zwiększenie sprzedaży oraz budowanie relacji z klientami, to można je uznać za koszt uzyskania przychodu.

Towary takie, jak żywność bliska końcowi terminu przydatności czy zapalniczki, nie mają charakteru reprezentacyjnego, a służą promocji sprzedaży, więc spełniają przesłanki uznania ich za koszt podatkowy.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, kosztem uzyskania przychodu będzie wartość przekazanych towarów wynikająca z ceny zakupu netto, pomniejszona o odliczony VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a)„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b)„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c)„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów z danego źródła przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie danego źródła przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ust. 1 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Ponadto, należy mieć na względzie, że uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodu podatnik odnosi ewidentne korzyści, bowiem koszt uzyskania przychodu zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy).

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy, o którym mowa powyżej, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji.

Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT:

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami).

Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” (marketingu) wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny, czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu osób, do których jest skierowana, okoliczności wręczania prezentów, itp. Ocena ta powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka prowadzi sprzedaż towarów sklasyfikowaną jako przedmiot przeważającej działalności pod kodem 47.11.Z - sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. Działalność wnioskodawcy polega na prowadzeniu kilku stacji paliw, w ramach których dokonywana jest również sprzedaż artykułów spożywczych, w tym również wyrobów tytoniowych.

Klienci, którzy kupują większe ilości wyrobów tytoniowych otrzymują nieodpłatnie towary pochodzące z oferty sklepu, dla których zbliża się upływ terminu przydatności do spożycia o wartości do 20 zł oraz towary będące zapalniczkami.

Zakupy powyższych towarów stanowią dla Wnioskodawcy zakup towarów. Ilość przekazanych nieodpłatnie towarów jest uzależniony od ilości nabytych wyrobów tytoniowych.

Na koniec każdego miesiąca Wnioskodawca podsumowuje nieodpłatne przekazanie takich towarów poprzez dokument RW zatytułowany „gratisy dla wybranych klientów” na zapalniczki oraz inne towary. Ilość wydanych w powyższy sposób towarów w miesiącu oscyluje w granicach ok. 1000 szt. towarów oraz 800 szt. zapalniczek w jednym punkcie sprzedaży.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że Spółka oczekuje, że klienci w związku z akcją promocyjną będą wracać i będą dokonywać większych zakupów, co ma przełożyć się na wyższą sprzedaż.

W ten sposób Spółka zachęca klientów do ponownych zakupów. Jest to akcja promocyjna, która nie jest ograniczona w czasie i nie posiada regulaminu. Grono klientów jest nieograniczone co do grupy. Jedyną przesłanką otrzymania towarów w drodze nieodpłatnego przekazania jest kwota dokonanych zakupów.

W rozpatrywanej sprawie Państwa wątpliwości budzi kwestia ustalenia, czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym towary przekazane nieodpłatnie mogą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodu w momencie ich nieodpłatnego przekazania?

Wskazane w opisie sprawy towary przekazane nieodpłatnie, noszą znamiona reprezentacji w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Kosztami reprezentacji są wydatki, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentem. Zgodnie z opisem stanu faktycznego, stworzenie dobrego obrazu Spółki, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami jest celem poniesienia ww. wydatków. Cel ten, w ocenie organu podatkowego, przesądza o zakwalifikowaniu ich do kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Mając zatem powyższe na względzie stwierdzić należy, że ww. wydatki noszą znamiona reprezentacji, mają na celu wykreowanie pozytywnego wizerunku firmy, uwypuklenie zasobności i profesjonalizmu Spółki, czyli stworzenie oczekiwanego wizerunku. Trudno zatem uznać, że ww. wydatki są niezbędne dla poznania oferty Spółki, z którą przecież swobodnie mogliby się zapoznać klienci firmy bez ww. wydatków.

Tym samym, zdaniem organu nie może budzić wątpliwości, że towary przekazane nieodpłatnie nie mogą stanowić dla Spółki kosztów uzyskania przychodu w momencie ich nieodpłatnego przekazania oraz że kształtują one przede wszystkim wizerunek firmy, powodują pozytywne postrzeganie przedsiębiorcy przez osoby, do których ten przekaz jest kierowany. Możliwość zaoferowania przez Spółkę nieodpłatnych towarów przy zakupie wyrobów tytoniowych wpływa na tworzenie i poprawę wizerunku firmy na zewnątrz ale nie przekłada się, w wymiarze opisanym w stanie faktycznym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, bezpośrednio na reklamę i promocje konkretnego produktu lub usługi.

Zatem Państwa stanowisko w tej części należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie wskazać należy, że wydana interpretacja odnosi się ściśle do przedmiotu pytania. Inne kwestie wynikające z przedstawionego stanu faktycznego i z własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji Podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczyć należy, że tę interpretację wydano w oparciu o opis sprawy przedstawiony we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Państwa chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.