Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia czy wynagrodzenie za świadczenie Usług inżynieryjnych oraz informatycznych, nie stanowi należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 Ustawy, a w związku z tym Spółka nie ma obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od jego wypłaty.

Uzupełnili go Państwo - na wezwanie organu - pismem z 30 lipca 2025 r. (data wpływu tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością będącą rezydentem podatkowym w Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z (Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 t.j. ze zmian.; dalej: ustawa o CIT). W związku z tym podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka jest producentem elektroniki oraz urządzeń do (…). Firma specjalizuje się w realizacji sprzętu (…). Firma specjalizuje się w produkcji (…). Każde z tych urządzeń elektrycznych zawiera zintegrowany kontroler z dedykowanym oprogramowaniem, które stanowi jego integralną część. Rozwiązania firmy znajdują zastosowanie głównie w sektorze (…).

W związku z produkcją wymienionych wyżej maszyn i urządzeń, Spółka współpracuje z inżynierami lub programistami, w związku z czym nabywa od podmiotów zagranicznych, tj. nierezydentów podatkowych w rozumieniu ustawy o CIT, usługi inżynierskie oraz informatyczne. Usługobiorcami [winno być: Usługodawcami] Wnioskodawcy są w głównej mierze osoby prowadzące działalność gospodarczą na terenie Ukrainy oraz będące ukraińskimi rezydentami podatkowymi. W ramach współpracy z inżynierami lub programistami, Spółka zawiera umowy o współpracy w formule B2B, zgodnie z którymi Spółka zleca opisane niżej usługi, wyżej wymienionym podmiotom za wynagrodzeniem.

Przedmiot umów, określony jest jako świadczenie usług inżynieryjnych, związanych z opracowaniem dokumentacji technicznej i eksploatacyjnej lub czynności związanych z oprogramowaniem, w tym związanych z jego rozwojem i testowaniem. Usługi świadczone przez inżynierów oraz programistów, polegają także, w szczególności na:

• Tworzeniu, wdrażaniu i koordynowania koncepcji, modeli i systemów urządzeń i układów elektrycznych
• Wykonywaniu obliczeń optymalizacyjnych dla wprowadzanych urządzeń Sporządzanie rozwiązań technicznych, w zakresie rozwoju istniejących urządzeń
• Opracowywaniu modeli matematycznych, do rozwiązywania występujących problemów technicznych w urządzeniach
• Sporządzaniu specyfikacji technicznej dla oprogramowania
• Sporządzaniu schematów elektrycznych
• Opracowywanie i rozwój oprogramowania należącego do Spółki
• Testowanie oprogramowania.

W tym miejscu należy wskazać, iż przedmiotem świadczonych usług, w zakresie usług informatycznych nie jest udzielenie nabycie licencji na programy komputerowe, a tak jak zostało wyżej wskazane świadczenie bieżącej obsługi programistycznej systemów, stanowiących własność Spółki. Usługi te polegają w głównej mierze na wsparciu nad prawidłowością działania oprogramowania, przeprowadzania czynności wdrożeniowych integracji systemowej, wsparcia technicznego, dostosowanie użyteczności oprogramowania do aktualnych wymagań technicznych jaki w aktualizacji oprogramowania, w zależności od potrzeb Spółki.

W odniesieniu do usług, mających charakter usług inżynieryjnych, Spółka zleca czynności, które Usługodawcy mogą wykonać, mając na względzie posiadaną wiedzę i doświadczenie zawodowe. Jednakże przedmiotem usługi nie jest przekazanie konkretnego know-how do wykorzystania przez Spółkę, a wykonywanie szeregu czynności opisanych szczegółowo wyżej, w szczególności dotyczących sporządzania rozwiązań technicznych, koncepcji, schematów i dokumentacji technicznych na zlecenie Spółki oraz dotyczących produkowanych przez Spółkę urządzeń oraz wdrażanych w nich systemów.

Zgodnie z zawartymi umowami, wszelkie prawa własności intelektualnej nad wynikami pracy, przedmiotami, które mogą powstać w wyniku wypełnienia przez Usługodawcę jego zobowiązań wynikających z Umowy, należą do Zleceniodawcy, w granicach dozwolonych przez prawo. Dlatego też należy wskazać, że w ramach zawartych umów nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich lub korzystania z praw autorskich lub jakichkolwiek praw pokrewnych do konkretnego projektu, koncepcji czy oprogramowania.

Należy także podkreślić, iż efekty pracy pracowników podmiotów powiązanych [winno być: Usługodawców] nie są utrwalane w jakiejkolwiek formie, w jakiej byłoby możliwe ich odsprzedanie na rzecz innych klientów czy stworzenie dokumentacji, która mogłaby być przedmiotem obrotu handlowego. Świadczone usługi nie są także usługami doradztwa technicznego czy biznesowego.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

W piśmie uzupełniającym z 30 lipca 2025 r., wskazali Państwo dane identyfikujące Usługodawców (osoby prowadzące działalność gospodarczą na terenie Ukrainy) od których Spółka nabywa usługi inżynieryjne oraz informatyczne opisane we wniosku:

(…)

Ponadto doprecyzowali Państwo, że w zakresie opisu stanu faktycznego, doszło do omyłki pisarskiej w opisie stanu faktycznego, Usługodawcy nie są podmiotami powiązanymi względem Spółki w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2025 r., poz. 278 ze zm.), a także nie są pracownikami Spółki. Kwota wypłacona na rzecz pojedynczego Usługodawcy nie przekroczy w roku podatkowym kwoty 2 000 000 PLN.

Wskazali Państwo również, że Spółka posiada w odniesieniu do większości podmiotów zagranicznych certyfikaty rezydencji podatkowych. W odniesieniu do wybranych podmiotów Spółka jest w trakcie ich uzyskiwania, co z uwagi na obiektywne przesłanki jakimi jest trwająca wojna na Ukrainie jest utrudnione i wymaga wydłużonej procedury.

Wedle posiadanych przez Spółkę informacji, Usługodawcy nie posiadają na terytorium RP, zakładu w rozumieniu ww. przepisów.

Zgodnie z zawartą umową, wszelkie wyniki prac, wykonanych w ramach umowy, w tym powstałe prawa autorskie przynależą od początku ich powstania Spółce (Usługobiorcy). W związku z powyższym Usługodawcy, nie są dysponentami praw autorskich do projektów, w związku z czym nie zachodzi w powyższej sytuacji przeniesienie jakichkolwiek prawa autorskich na linii Usługodawca-Usługobiorca.

Pytanie

Czy wynagrodzenie za świadczenie Usług inżynieryjnych oraz informatycznych, zgodnie z opisanym stanem faktycznym, nie stanowi należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 Ustawy, a w związku z tym Wnioskodawczyni nie ma obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od jego wypłaty?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie za świadczenie Usług Inżynieryjnych oraz Usług Informatycznych, przedstawionych w opisanym stanie faktycznym, nie mieści się w katalogu usług opisanych w art. 21 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej Ustawa CIT), w konsekwencji więc nie stanowi należności, o której mowa w wyżej wskazanym przepisie, a tym samym Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od jego wypłaty.

Zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 Ustawy CIT zakresem ryczałtowego opodatkowania dochodów nierezydentów (tzw. poboru podatku u źródła - WHT), objęte zostały następujące kategorie przychodów.

1) Przychody z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2) Przychody z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) Przychody z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

W pierwszej kolejności podkreślić należy, iż usługi informatyczne czy usługi inżynieryjne nie zostały literalnie wymienione w art. 21 ust. ustawy o CIT.

Na gruncie powyższych przepisów, należy także wykluczyć aby przedmiotowe usługi, o których mowa w niniejszym Wniosku odpowiadały swym charakterem któremukolwiek świadczeniu wskazanemu w art. 21 ust. 1 ustawy CIT.

Należy także, wykluczyć aby opisane w niniejszym wniosku, można przypisać do usług, które ustawodawca określił w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT jako „świadczenia o podobnym charakterze.

Zgodnie z przytoczonym przepisem, opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem u źródła w Polsce podlegają usługi doradcze, księgowe, badania rynku, usługi prawne, usługi reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancje i poręczenia oraz świadczenia o podobnym charakterze. Dokonując wykładni tego przepisu należy wywieźć, iż pozostawiony „otwarty” katalog świadczeń o podobnym charakterze, dotyczy usług podobnych do wymienionych literalnie usług takich jak usługi doradcze i pozostałe wymienione w tymże przepisie. Nie sposób przyjąć tezy, jakoby katalog usług o podobnym charakterze obejmował wszystkie nie wymienione w nim usługi niematerialne.

Zgodnie z ugruntowaną linią interpretacyjną w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie, tj. takie które spełniają te same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie.

Dodatkowo, posiłkując się orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego, dla uznania, że świadczenie nie wymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych. Należy więc wskazać, że charakterystyka usług informatycznych i inżynieryjnych jest całkowicie rozbieżna z głównymi cechami usług wymienionych w przedmiotowym przepisie, takich jak np. usług doradczych, gdzie za istotę tych usług należy uznać pozyskanie przez zlecającego określonych informacji mających zastosowanie w procesie zarządzania przedsiębiorstwem.

W tym kontekście Wnioskodawca, przytoczyć pragnie tezę jednego z orzeczeń sądu administracyjnego tj. Wyrok WSA o sygn. I SA/Kr 1497/09, zgodnie z którym: "(...) istnieje grupa usług o charakterze złożonym, w skład których wchodzić może szereg innych, odrębnych usług. (...) Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla podatnika celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Celem usługi pomocniczej tworzącej razem z usługą dominującą usługę złożoną jest lepsze wykorzystanie przez nabywcę usługi zasadniczej - dominującej. (...) element doradczy kompleksowej usługi wdrożenia programu informatycznego nie determinuje jej głównego i zasadniczego charakteru, jakim jest instalacja, obsługa i kontrola funkcjonowania wdrażanego oprogramowania. Zatem nieuprawnione jest stanowisko organu dokonującego interpretacji, że całość opisywanej przez Spółkę usługi należy kwalifikować jako usługę o charakterze podobnym do doradczej w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (...) Nie ma zatem powodu, by dokonywać sztucznego podziału usługi kompleksowej, której podstawowy charakter nie nosi cech odpowiadających usługom doradczym, a co za tym idzie opisanej we wniosku usługi wdrożenia systemu informatycznego nie należy kwalifikować jako jednej z usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych".

Przekładając to na grunt niniejszej sprawy, należy podkreślić, iż nie sposób uznać opisanych usług inżynieryjnych i informatycznych, jako usług o podobnym charakterze oraz mających jakiekolwiek podobieństwa do usług, expresis verbis wymienionych w katalogu świadczeń, umieszczonym przez Ustawodawcę w art. 21 ust.1 pkt 2a Ustawy CIT.

W odniesieniu do pozostałych świadczeń, przedmiotem usługi nie jest nabycie praw autorskich do projektów lub licencji na programy komputerowe. Wypłacone wynagrodzenie nie stanowi także zapłaty za skonkretyzowane know-how ale zapłatę wynagrodzenia, za świadczenie szeregu usług opisanych w umowie. Należy podkreślić, iż główną istotą umów zarówno inżynieryjnych jak i informatycznych jest świadczenie usług w tym obszarze, a nie samo przekazanie Spółce wiedzy w postaci know-how. Odnosząc się do definicji know-how, należy podkreślić, iż jako know-how, należy rozumieć zespół technicznych informacji, które są poufne, istotne oraz zidentyfikowane we właściwej formie. W przedstawionym stanie faktycznym przesłanki poufność i istotności nie są w ocenie Wnioskodawcy spełnione, a dodatkowo aby można było mówić o zidentyfikowaniu know - how we właściwej formie, musiałoby być ono ustalone w umowie licencyjnej lub w innym dokumencie, co nie ma miejsca w odniesieniu do usług opisanych w niniejszym wniosku.

Opierając się na stanowiskach organów podatkowych (np. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 sierpnia 2008 r., nr IPPB3-423-866/08-2/JB), należy wskazać, iż istotnym czynnikiem pozwalającym odróżnić umowy o świadczenie usług od umów know-how jest poziom i charakter nakładów ponoszonych przez sprzedawcę. W przypadku bowiem dostarczenia know-how nie wymaga to niczego więcej niż skopiowania informacji zawierającej know-how. W przypadku zaś umów o świadczenie usług, wymagają one znacznie większych nakładów. Ponadto takie umowy, w zależności od ich charakteru, wymagają poniesienia m.in. następujących wydatków: pensje i honoraria dla personelu zatrudnionego przy projektowaniu, opracowaniu, testowaniu produktu oraz zapłaty dla podwykonawców świadczących różnego rodzaju czynności pomocnicze. Biorąc pod uwagę powyższe wytyczne, nie sposób uznać opisanych w niniejszym wniosku usług jako mających charakter przeniesienia prawa do know-how, o którym mowa w art. 21 ust. 1 lit. a Ustawy o CIT.

Podsumowując, więc a contrario do powyższego, należy konsekwentnie przyjąć że wynagrodzenie wypłacane z tytułu wykonywania usług opisanych w niniejszym wniosku, nie powinno być uznane za przychód z tytułu świadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT z uwagi na brak literalnego wymienienie przedmiotowych usług w tymże przepisie, a także braku spełnienia innych przesłanek kwalifikujących wskazane usługi jako „usługi o podobnym charakterze” czy też „informacje związane ze zdobytym” doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how). Przychody osiągane z tegoż tytułu nie będą podlegały więc opodatkowaniu podatkiem u źródła na tej podstawie.

Powyższe znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii interpretacyjnej organów skarbowych tj. m.in.: interpretacja Dyrektora KAS z 18 stycznia 2018 r., sygn.: 0111-KDIB1-2.4010.470.2017.1.BG, interpretacja DIS w Warszawie z 17 listopada 2016 r., sygn.: IPPB5/423-885/13-12/S/PS, interpretacja indywidualna DIS w Katowicach z 9 grudnia 2013 r., sygn.: IBPBI/2/423-1499/13/BG, interpretacja indywidualna DIS w Katowicach z 1 października 2015 r., sygn.: IBPB-1-3/4510-390/15/PC, Pismo z dnia 26.04.2019 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0114-KDIP2-1.4010.97.2019.1.PW, Pismo z dnia 10.03.2021 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0111-KDIB1-2.4010.21.2021.1.AW, Pismo z dnia 20.02.2024 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0111-KDIB1-2.4010.596.2023.2.MC, Pismo z dnia 10.03.2021 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0111-KDIB1-2.4010.20.2021.1.AN.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W przepisie tym wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu - opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały.

Jak stanowi art. 3 ust. 3 ustawy o CIT:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT:

W art. 21 ustawy CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski.

Świadczenia wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale dodatkowo posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych.

Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane (nazwane). Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane świadczenie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jego nazwa. Treść ww. przepisu jednoznacznie bowiem wskazuje, że oprócz usług wymienionych w tym przepisie ustawodawca objął obowiązkiem podatkowym także inne usługi niewymienione w tym przepisie o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje art. 26 oraz m.in. ww. art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wskazać należy, że w art. 21 ustawy o CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT wynika natomiast, że:

Zaś zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT:

Z przywołanego wcześniej art. 26 ust. 1 ustawy o CIT wynika, że przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności.

Państwa wątpliwość budzi kwestia ustalenia, czy wynagrodzenie za świadczone przez Usługodawców usługi inżynieryjne oraz informatyczne, nie stanowi należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w związku z tym Spółka nie ma obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od jego wypłaty.

Z treści wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że w związku z produkcją elektroniki oraz urządzeń do (…), Spółka współpracuje z inżynierami lub programistami, w związku z czym nabywa od osób prowadzących działalność gospodarczą na terenie Ukrainy oraz będących ukraińskimi rezydentami podatkowymi usługi inżynierskie oraz informatyczne. W ramach współpracy z inżynierami lub programistami, Spółka zawiera umowy o współpracy w formule B2B, zgodnie z którymi Spółka zleca usługi, wyżej wymienionym podmiotom za wynagrodzeniem. Przedmiot umów, określony jest jako świadczenie usług inżynieryjnych, związanych z opracowaniem dokumentacji technicznej i eksploatacyjnej lub czynności związanych z oprogramowaniem, w tym związanych z jego rozwojem i testowaniem. Przedmiotem świadczonych usług, w zakresie usług informatycznych nie jest udzielenie nabycie licencji na programy komputerowe, a świadczenie bieżącej obsługi programistycznej systemów, stanowiących własność Spółki. W odniesieniu do usług, mających charakter usług inżynieryjnych, Spółka zleca czynności, które Usługodawcy mogą wykonać, mając na względzie posiadaną wiedzę i doświadczenie zawodowe. Przedmiotem usługi nie jest przekazanie konkretnego know-how do wykorzystania przez Spółkę, a wykonywanie szeregu czynności dotyczących sporządzania rozwiązań technicznych, koncepcji, schematów, i dokumentacji technicznych na zlecenie Spółki oraz dotyczących produkowanych przez Spółkę urządzeń oraz wdrażanych w nich systemów. Zgodnie z zawartymi umowami, wszelkie prawa własności intelektualnej nad wynikami pracy, przedmiotami, które mogą powstać w wyniku wypełnienia przez Usługodawcę jego zobowiązań wynikających z Umowy, należą do Zleceniodawcy, w granicach dozwolonych przez prawo. W ramach zawartych umów nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich lub korzystania z praw autorskich lub jakichkolwiek praw pokrewnych do konkretnego projektu, koncepcji czy oprogramowania. Efekty pracy Usługodawców nie są utrwalane w jakiejkolwiek formie, w jakiej byłoby możliwe ich odsprzedanie na rzecz innych klientów czy stworzenie dokumentacji, która mogłaby być przedmiotem obrotu handlowego. Świadczone usługi nie są także usługami doradztwa technicznego czy biznesowego.

Wobec powyższego, usługi inżynieryjne związane z opracowaniem dokumentacji technicznej i eksploatacyjnej lub czynności związanych z oprogramowaniem, w tym związanych z jego rozwojem i testowaniem oraz usługi informatyczne związane z bieżącą obsługą programistyczną systemów, stanowiących własność Spółki, nie są objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż jak Państwo wskazali, wypłacane Usługodawcom wynagrodzenie płacone jest za usługi polegające w głównej mierze na wsparciu nad prawidłowością działania oprogramowania, przeprowadzania czynności wdrożeniowych integracji systemowej, wsparcia technicznego, dostosowanie użyteczności oprogramowania do aktualnych wymagań technicznych jaki w aktualizacji oprogramowania, w zależności od potrzeb Spółki, nie zaś za przeniesienie prawa autorskich do oprogramowania na linii Usługodawca-Usługobiorca.

Ponadto zgodnie z Państwa wskazaniem, z zawartej umowy wynika, że wszelkie wyniki prac, wykonanych w ramach umowy, w tym powstałe prawa autorskie przynależą od początku ich powstania Spółce (Usługobiorcy). Usługodawcy, nie są dysponentami praw autorskich do projektów.

Należy więc przeanalizować postanowienia art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Zakresem przedmiotowym powołanego już art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych objęte są: usług doradcze, usługi księgowe, badanie rynku, usługi prawne, usługi reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczenia o podobnym charakterze.

Podnieść należy, iż katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „świadczeń o podobnym charakterze”. Sformułowanie to uprawnia do twierdzenia, że za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane (nazwane). Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane świadczenie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jego nazwa. Treść ww. przepisu jednoznacznie bowiem wskazuje, że oprócz usług wymienionych w tym przepisie ustawodawca objął obowiązkiem podatkowym także inne usługi niewymienione w tym przepisie o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego podkreśla się, że w aktualnym brzmieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT świadczenia w nim wymienione można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, ale dodatkowo posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych.

Przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji pojęć zawartych w art. 21 ust. 1 pkt 2a. Za celowe należy uznać odwołanie się do ich wykładni językowej, w szczególności do:

Usług doradczych

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN „doradztwo” oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Użyty w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych termin „usługi doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Potwierdza to jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych, według którego termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych np. podatkowe, prawne, finansowe i inne (zob. wyrok NSA z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1567/12, wyrok NSA z dnia 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1441/13, wyrok NSA z dnia 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1530/13, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1202/14, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 175/12, wyrok WSA w Łodzi z dnia 16 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 168/13).

Według sądów administracyjnych, odwołując się do powszechnego języka polskiego można stwierdzić, że przez doradztwo rozumie się udzielanie fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza prawnych, ekonomicznych czy finansowych. Stosownie do definicji podanej w ww. słowniku, poradnictwo to „zorganizowana forma udzielania porad w jakimś zakresie”. Doradca to ten kto udziela fachowych zaleceń czy porad, wskazówek, to ktoś, kto posiadaną wiedzę wykorzystuje na wskazywanie najlepszych, najbardziej optymalnych rozwiązań, nakłaniając odbiorcę takiej usługi do zastosowania się do rady, porady, wskazówki, dyrektywy postępowania. Zdaniem sądów administracyjnych, świadczenie usługi doradztwa należy postrzegać jako wykorzystanie swojej wiedzy, znajomości rzeczy poprzez wskazywanie najlepszych, najskuteczniejszych rozwiązań do ich zastosowania do danego problemu.

Również w doktrynie przedmiotu przyjmuje się szerokie ujęcie terminu usługi doradcze, uznając, że doradztwo, w bardzo ogólnym znaczeniu, jest usługą świadczoną przez jedną osobę/instytucje na rzecz drugiej osoby/instytucji, która zleca wykonanie tej usługi. W literaturze przedmiotu bardzo różnorodnie formułowane są zadania stojące przed usługami doradczymi, np. doradztwo określane jest jako:

• przejęcie zadań,
• pośrednictwo w zakresie przekazywania wiedzy,
• pośrednictwo w przekazywaniu specjalnych informacji,
• pomoc w rozwiązywaniu problemów,
• pomoc w podejmowaniu decyzji,
• przekazywanie informacji zmniejszających ryzyko,
• przygotowanie i przekazywanie informacji służących rozwiązaniu kompleksowych problemów,
• przekazywanie specyficznej wiedzy, celem usprawnienia działań,
• identyfikacja i rozwiązywanie problemów,
• przekazywanie zaleceń dotyczących usprawniania działań oraz pomoc w ich wdrożeniu,
• dawanie wskazówek dotyczących postępowania.

Doradcy mogą więc pomóc zleceniodawcy w przygotowaniu decyzji, rozwiązaniu problemów, usprawnieniu działania itp. Można przyjąć, że usługi doradztwa stanowią usługi zlecone przez daną organizację (klienta) i wykonane przez odpowiednio przygotowane i wykwalifikowane osoby (doradców), które pomagają zidentyfikować występujące problemy organizacyjne, zanalizować istniejące trudności, sformułować rozwiązanie badanych problemów, oraz które - w przypadku wyrażenia takiego życzenia przez klienta - pomagają we wdrożeniu rozwiązania. Działalność doradcza może dotyczyć różnych dziedzin, obszarów i obiektów, a zatem może być rozpatrywana w wielu aspektach.

Usługi księgowe

Pod pojęciem „księgowość” według Słownik języka polskiego PWN rozumie „prowadzenie ksiąg, w które wpisuje się wpływy, wydatki, transakcje i inne zmiany stanu majątkowego przedsiębiorstwa lub instytucji”.

Usługi zarządzania i kontroli

Według Słownika języka polskiego PWN „zarządzać”, oznacza kierować, administrować czymś” (E. Sobol, Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 1996). W tym kontekście, za zarządzanie należy uznać władcze uprawnienie w stosunku do realizowanego projektu lub działalności gospodarczej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, „kierować” oznacza „stać na czele czegoś, wskazywać sposób postępowania”.

Z kolei kontrola, to:

1.porównanie stanu faktycznego ze stanem wymaganym i ustalanie ewentualnych odstępstw, sprawdzanie, czy coś jest zgodne z obowiązującymi przepisami,

2.nadzór nad czymś albo nad kimś, czuwanie nad prawidłowym przebiegiem czegoś, wpływ na rozwój wydarzeń.

Zarządzanie jest to celowe podejmowanie, przez odpowiednie osoby (kadrę), decyzji i działań prowadzących - dzięki wykorzystaniu posiadanych zasobów - do osiągnięcia złożonych celów w sposób skuteczny i sprawny (racjonalny), lub celowe dysponowanie tymi zasobami.

Pojęcie „zarządzania”, musi być rozumiane szeroko jako zbiór różnorodnych czynności i działań zmierzających do osiągnięcia określonego celu związanego z interesem (potrzebą) danego przedmiotu zarządzania. Jest to zestaw metod i technik opartych na akceptowanych zasadach zarządzania (administrowania) używanych do planowania, oceny i kontrolowania pożądanych rezultatów.

Powyższa definicja „zarządzania” zyskała aprobatę w orzecznictwie sądów administracyjnych. Dla przykładu można wymienić wyrok WSA w Warszawie z 19 czerwca 2015 r. (sygn. akt III SA/Wa 491/15) oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 lipca 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 2118/16).

Pojęcie „zarządzania i kontroli”, musi być zatem rozumiane szeroko jako zbiór różnorodnych czynności i działań zmierzających do osiągnięcia określonego celu związanego z interesem (potrzebą) danego przedmiotu zarządzania i kontroli.

Usługi przetwarzania danych

W odniesieniu do definicji obejmującej przetwarzanie danych wskazać należy, że zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) „przetworzyć” oznacza «przekształcić coś twórczo»; «opracować zebrane dane, informacje itp., wykorzystując technikę komputerową». Przetwarzanie danych polega zatem na przekształcaniu treści i postaci danych wejściowych; usługi przetwarzania danych mają zatem charakter odtwórczy i obejmują elementy takie jak: porządkowanie, archiwizowanie, zabezpieczenie oraz udostępnianie zbiorów danych.

Przetwarzanie danych związane jest zatem z opracowywaniem określonych danych przy wykorzystywaniu mocy obliczeniowej i zasobów pamięci infrastruktury komputerowej (hardware i software).

Usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu

Usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu to usługi związane z pozyskiwaniem ofert pracy, wyszukiwaniem pracowników oraz kierowaniem ich do pracy.

Usługi badania rynku

Przez usługi badania rynku należy rozumieć zespół czynności polegających na gromadzeniu informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych. Usługi te mają przyczynić się m.in. do zwiększenia sprzedaży. Celem badań rynku jest zdobycie informacji o kształtowaniu się mechanizmów rynkowych takich, jak popyt, podaż, ceny, potencjału, zachowania, zwyczaje, preferencje, lojalność oraz wrażliwość cenowa konsumentów, działania konkurencji, funkcjonowanie systemu dystrybucji, sprzedaży itp. Usługi badania rynku mają dostarczyć informacji nieodzownych w procesie podejmowania decyzji. Mimo, iż badania te nie wykluczają w sposób całkowity ryzyka, to jednak ich zastosowanie wyraźnie ogranicza ryzyko wpisane w działalność biznesową i przyczynia się do tego, że podejmowane decyzje będą w mniejszym zakresie obarczone błędami.

Usługi reklamowe

Pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego” pod red. M. Szymczyka (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi.

Internetowy słownik języka polskiego PWN podaje, że reklama to:

• działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług,
• plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi.

Jak wynika z uzasadnienia wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 27 października 2011 r. w sprawie C-530/09 kluczowe dla uznania, danego świadczenia za usługę reklamy jest powiązanie z przekazaniem komunikatu mającego na celu poinformowanie publiczności o istnieniu bądź jakości produktu lub usług.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przy wykładni przepisów ustawy dotyczących reklamy przeważa wykładnia gramatyczna. W wyroku z dnia 12 czerwca 1997 r., sygn. akt I SA/Ka 192-193/97 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że reklama to działanie mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabycia towarów od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Reklama musi zawierać elementy wartościujące towar lub zachęcające do jego kupna, a za reklamę należy uznać wszystko, co zawiera informacje, które nie są niezbędne do zawarcia umowy (I. Konieczna, J. Ruszyński, Problematyka kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku dochodowym od osób prawnym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Poznań 1997, s. 29-30).

Według J. Kamińskiego i W. Maruchina za reklamę należy uznać wszystko to, co zawiera informacje dodatkowe, które nie są niezbędne do złożenia oferty czy zawarcia umowy (J. Kamiński, W. Maruchin, Ustawa o VAT. Komentarz, Wyd. 2, Warszawa 1996, s. 52-53). Natomiast autorzy „Komentarza do podatku dochodowego od osób prawnych” B. Brzeziński i M. Kalinowski (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Komentarz do podatku dochodowego od osób prawnych, Warszawa 1996, s. 143-144) uznają za reklamę działania, których celem jest kształtowanie popytu poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu w celu zachęcenia ich do nabywania towarów bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Technicznym sposobem reklamy może być ogłoszenie prasowe, radiowe lub telewizyjne, a także plakat czy afisz stały, a ponadto rozsyłanie folderów i innych informacji handlowych nabywcom. Nie znaczy to jednak, że tylko te media mogą być wykorzystane do rozpowszechniania informacji i reklamy.

Z kolei pod pojęciem usług reklamowych rozumie się wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów. Usługi reklamowe mogą być wykonywane zarówno przez podmioty, które profesjonalnie zajmują się świadczeniem usług reklamowych, jak i podmioty, dla których wykonanie usługi reklamowej nie jest realizowane w ramach ich podstawowej działalności gospodarczej.

Usługi gwarancji i poręczeń

Umowa poręczenia uregulowana została w art. 876-887 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). Poręczenie jest umową jednostronnie zobowiązującą, w której poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał.

Odnośnie „gwarancji” jak wskazano w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów opublikowanych na stronie internetowej, gwarancja również jest umową jednostronnie zobowiązującą. Na podstawie tej umowy gwarancji gwarant zobowiązuje się na rzecz beneficjenta gwarancji, że po spełnieniu przez beneficjenta określonych warunków zapłaty, wykona on na rzecz beneficjenta świadczenie pieniężne (suma gwarancyjna). Umowa gwarancji nie ma swojej regulacji ustawowej, z wyjątkiem fragmentarycznej regulacji zawartej w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.) (art. 80 i nast.), dotyczącej jednego z jej rodzajów, tj. umowy gwarancji bankowej. Zgodnie z przepisem art. 81 tej ustawy :

Usług o podobnym charakterze

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego „charakter” to inaczej „zespół cech właściwych danemu przedmiotowi lub zjawisku, odróżniających je od innych przedmiotów i zjawisk tego samego rodzaju” (https://sjp.pwn.pl/szukaj/charakter.html). W związku z tym, aby uznać, że dane usługi mają charakter podobny do wskazanych powyżej, należy przyjąć, iż wspomniany „właściwy zespół cech odróżniających” powinien stanowić główny element danej usługi oraz przeważać nad odmiennymi cechami usług wymienionych w 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Wskazuje się również, iż świadczenie takie powinno spełniać takie same przesłanki albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

Innymi słowy, dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie.

Z analizy charakteru opisanych we wniosku usług wynika, że wynagrodzenie z tytułu ww. usług inżynieryjnych oraz informatycznych nie mieści się w kategorii przychodów (dochodów) wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy. Zauważyć bowiem należy, że cel i zakres tych usług jest odmienny od usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Zatem, wobec wynagrodzenia wypłacanego Usługodawcom z tytułu świadczenia usług inżynieryjnych oraz informatycznych, nie znajdzie zastosowania art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, dotyczy bowiem wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. W przedstawionym opisie stanu faktycznego nie obejmuje on swoją dyspozycją wskazanych we wniosku usług, gdyż usługi te nie zostały wymienione jako podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT.

W związku z powyższym, dokonując wypłaty wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług inżynieryjnych oraz informatycznych Usługodawcom, będącymi zagranicznymi rezydentami nie są Państwo zobowiązani do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od ww. płatności na rzecz wskazanych podmiotów zagranicznych na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Ponadto, niniejsza interpretacja dotyczy tylko transakcji z podmiotami zagranicznymi (Usługodawcami) wskazanymi w uzupełnieniu wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatnika. Zostały wydane w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie mogą one zatem przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.