Interpretacja indywidualna

- stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowy od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. S.A. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polską spółką kapitałową, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, podatnikiem VAT czynnym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka prowadzi (...). Dodatkowo prowadzi również działalność w zakresie produkcji (…). Spółka funkcjonuje jako przedsiębiorstwo wielooddziałowe, w skład którego wchodzi (…) nowoczesnych zakładów produkcyjnych, posiadających w swojej strukturze szereg komórek organizacyjnych odpowiedzialnych za procesy produkcji, magazynowania, sprzedaży i zakupu.

W związku z dynamicznie rozwijającym się otoczeniem biznesowym oraz rosnącą konkurencją Spółka chcąc sprostać oczekiwaniom klientów, dostawców, pracowników musi stale rozwijać swoją działalność, między innymi wchodząc w nowe obszary sprzedaży czy wprowadzając innowacyjne produkty na rynek. Istotną rolę odgrywają również planowane procesy inwestycyjne oraz poszukiwanie nowych źródeł osiągania przychodów poprzez rozszerzanie działalności np. o wynajem maszyn czy różnego rodzaju urządzeń zarówno będących w posiadaniu Spółki jak i nowych zakupionych z przeznaczeniem wynajmu.

W tym celu Spółka planuje zakupić około 100 urządzeń fiskalnych online, które następnie będą wynajmowane z narzutem kilkuprocentowej marży przez Spółkę Zależną (Najemca) w celu wykorzystania ich w punktach sprzedaży detalicznej z tytułu prowadzonej detalicznej działalności handlowej.

Zestaw kas fiskalnych zostanie zakupiony jednorazowo w celu realizacji konkretnego zadania gospodarczego, będzie objęty wspólną dokumentacją zakupu, gwarancją oraz serwisem, a jego użytkowanie będzie skoordynowane i powiązane z jednym procesem operacyjnym. Łączna wartość zestawu urządzeń fiskalnych będzie przekraczać 10.000 zł, z zastrzeżeniem, iż wartość jednostkowa każdego urządzenia fiskalnego będzie poniżej tej wartości.

Każde urządzenie fiskalne będzie wykorzystywane niezależnie w różnych lokalizacjach przez Spółkę Zależną. Kasy te nie będą połączone ze sobą funkcjonalnie ani technicznie, każde urządzenie będzie działać jako samodzielne urządzenie, z zastrzeżeniem iż wartość jednostkowa każdego urządzenia fiskalnego nie przekroczy wartości 10.000 netto. Na okoliczność planowanej transakcji zostanie zawarta pisemna Umowa Najmu na okres przekraczający jeden rok, ze wskazaniem czynszu z tytułu najmu w wysokości odpowiadającej wartości amortyzacji powiększonej o kilkuprocentową marżę oraz ze wskazaniem ustawowych obowiązków leżących po stronie Najemcy z tytułu użytkowania urządzeń fiskalnych zgodnie z obowiązującymi przepisami w szczególności obowiązki wynikające z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 czerwca 2025 r. w sprawie kas rejestrujących między innymi: obowiązek rejestracji w Urzędzie Skarbowym, obowiązek wykonywania ustawowych przeglądów.

Wynajmowane urządzenia fiskalne w ilości 100 kas fiskalnych Wnioskodawca jako właściciel tych urządzeń planuje ująć jako jeden zbiorczy środek trwały w ewidencji środków trwałych przypisując im wspólny numer inwentarzowy oraz dokonując odpisów amortyzacyjnych od ich łącznej wartości zgodnie z klasyfikacją KŚT (grupa 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe).

Pytanie

Czy Wnioskodawca, w świetle art. 16 ust. 1 (winno być: art. 16a ust. 1) oraz art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych ma prawo ująć 100 kas fiskalnych jako jeden zbiorczy środek trwały i amortyzować je od ich łącznej wartości zgodnie z klasyfikacją KŚT, mimo że każda z nich działa niezależnie i będzie wykorzystywana przez inny podmiot w różnych lokalizacjach, z zastrzeżeniem, iż cena jednostkowa każdego urządzenia będzie niższa niż 10 000 zł netto?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają środki trwałe, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Dodatkowo zgodnie z art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

 1) przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,

2) budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

 3) składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

        - zwane także środkami trwałymi.

Z kolei art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, iż podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Czytając powyższy przepis w ocenie Spółki, Ustawodawca używając sformułowania „mogą” daje podatnikowi wybór co do przyjętego rozwiązania. A zatem dopuszcza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości początkowej środka trwałego, którego wartość nie przekracza 10 000 zł, bez konieczności jego amortyzowania a jednocześnie nie zabrania dokonywania odpisów amortyzacyjnych odłożonych w czasie zgodnie z przyjętą stawką amortyzacyjną wskazaną w KŚT.

Dodatkowo w praktyce rachunkowej również nie ma przepisów zakazujących tworzenie tzw. zbiorczych środków trwałych. Działanie to ma również swoje funkcjonalne uzasadnienie, gdyż w przedstawionym stanie przyszłym zakup 100 urządzeń fiskalnych zostanie dokonany w ramach jednej transakcji ze z góry przyjętym przeznaczeniem wynajmu przez jeden konkretny podmiot. Zakupione kasy będą stanowiły zestaw urządzeń fiskalnych, ponieważ zostaną zakupione jednorazowo w celu realizacji konkretnego celu biznesowego wskazanego w Umowie Najmu zawartej w formie pisemnej z konkretną Spółką Zależną (Najemcą).

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe i prawidłowe jest ujęcie 100 kas fiskalnych jako zestaw kas fiskalnych wprowadzając je do ewidencji KŚT jeden zbiorczy środek trwały, mimo że urządzenia te będą wykorzystywane niezależnie i w różnych lokalizacjach. Co więcej, żadne przepisy podatkowe, a w szczególności Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera zakazu ujmowania wielu składników majątku jako jednego środka trwałego, o ile są one jednorodne, mają zbliżoną wartość, są wykorzystywane w tym samym celu i mają ten sam okres użytkowania.

Wszystkie zakupione urządzenia fiskalne będą tego samego typu z identycznym przeznaczeniem, będą kompletne i zdatne do użytku. Choć będą wykorzystywane w różnych lokalizacjach to ich funkcja oraz sposób użytkowania będą tożsame. Spółka będzie je wynajmowała jako zestaw urządzeń, co dodatkowo uzasadnia łączne ujęcie zestawu kas fiskalnych jako zbiorczego środka trwałego. Zestaw kas fiskalnych jest zespolony rodzajowo, ponieważ należy do tego samego rodzaju KŚT, użytkowane będą w podobnych warunkach, spełniając te same funkcje (rejestracja sprzedaży detalicznej).

W ocenie Spółki, łączne ujęcie zakupionych 100 kas jako jednego środka trwałego nie wpłynie na rzetelność prowadzenia ksiąg rachunkowych, a co więcej przyczyni się do uproszczenia ewidencji księgowej oraz podatkowej. Dodatkowo jednorazowe odpisanie w koszty poszczególnych urządzeń fiskalnych w dacie zakupu znacząco zniekształciłby wynik finansowy Spółki, ponieważ cena jednostkowa urządzenia fiskalnego nie przekracza 10 000 zł, jednak sumarycznie kwota to będzie znacząca jeśli chodzi o jednorazowe ujęcie wydatku w koszty w dacie zakupu wszystkich urządzeń.

Mimo, iż nowoczesne urządzenia takie jak kasy fiskalne online mogą przypominać komputery to ich główną funkcją jest rejestracja sprzedaży, w związku z powyższym Spółka planuje naliczać odpisy amortyzacyjne zgodnie z obowiązującą stawką KŚT dla grupy 669 Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe, w skład których wchodzą kasy fiskalne a więc według stawki 20% w skali roku.

Potwierdzenie stanowiska Spółki znajduje odzwierciedlenie z orzecznictwie organów podatkowych, dopuszczających możliwość tworzenia zbiorczych środków trwałych jeśli spełnione są warunki jednorodności, wspólnego przeznaczenia i racjonalności gospodarczej. W ocenie Spółki podejście Wnioskodawcy będzie spełniać wszystkie te kryteria.

Przykładem wskazanego podejścia Spółki jest:

   - interpretacja Indywidualna Znak: 0114-KDIP2-1.4010.131.2021.1.PD z 4 czerwca 2021 r., w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że na gruncie art. 16a ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może połączyć niektóre składniki majątku, stanowiące odrębne środki trwałe, w nowe środki trwałe, jeśli po takim połączeniu spełnione zostaną warunki uznana połączonych składników majątku za środki trwałe;

   - interpretacja Indywidualna Znak: 0111-KDIB2-1.4010.390.2024.2.AS z 14 listopada 2024 r., w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej odstąpił od uzasadnienia i w pełni zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, według którego Spółka może amortyzować środki trwałe o wartości jednostkowej nieprzekraczającej 10 000 zł na analogicznych zasadach jak inne środki trwałe, stosując metodę liniową, bez konieczności wliczania kosztów zakupu bezpośrednio w koszty podatkowe w chwili zakupu.

Reasumując, skutkiem prawno-podatkowym wynikającym z wydania Interpretacji Indywidualnej wynikających z przytoczonych przepisów prawa podatkowego będzie potwierdzenie prawidłowości postępowania Spółki w zakresie skorzystania z przysługującego:

   - prawa do zakwalifikowania zakupionych 100 kas fiskalnych jako jeden zbiorczy środek trwały (zestaw kas fiskalnych) w ewidencji środków trwałych przypisując im wspólny numer inwentarzowy;

   - prawa do dokonywania odpisu amortyzacyjnego od łącznej wartości zestawu kas fiskalnych, z zastrzeżeniem iż bez znaczenia pozostaje fakt, że jednostkowa cena każdego urządzenia nie przekracza wartości 10 000 zł netto.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup 100 urządzeń fiskalnych przeznaczonych pod wynajem przez inny podmiot Spółka ma prawo zakwalifikować jako zestaw kas fiskalnych i na tej podstawie wprowadzić je jako jeden zbiorczy środek trwały do ewidencji środków trwałych przypisując im wspólny numer inwentarzowy oraz amortyzując je łącznie zgodnie z klasyfikacją KŚT (grupa 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji. Ponadto wskazać należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikacji kas fiskalnych do odpowiedniej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych. Kwestia ta została przyjęta jako niepodlegający ocenie element opisu zdarzenia przyszłego. 

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Powyższa definicja kosztu uzyskania przychodu ma charakter ogólny. Z tej przyczyny przy kwalifikacji danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest każdorazowe zbadanie, czy koszt ten pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z  osiąganymi przychodami (lub możliwością ich osiągania) albo służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Jako konieczne do spełnienia warunki przy kwalifikacji kosztu do kosztów uzyskania przychodów zarówno w literaturze, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że koszt:

- musi być poniesiony przez podatnika,

- musi być definitywny,

- musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- musi pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT lub służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,

- nie może być wymieniony w negatywnym katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,

- musi być właściwie udokumentowany.

W zależności od stopnia powiązania kosztu z osiąganym przychodem, koszty uzyskania przychodów dzielimy na bezpośrednio i pośrednio (inne niż bezpośrednio) związane z  przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m (…).

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Oznacza to, że wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

   - zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

   - stanowią własność lub współwłasność podatnika - amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o CIT,

   - są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

   - przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok - to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,

   - są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

   - nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT.

Jak już wyżej zostało wskazane, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Stosownie do art. 16d ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 16d ust. 2 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o CIT:

Na podstawie art. 16f ust. 3 ustawy o CIT:

Jak wskazuje art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 16k ust. 1 ustawy o CIT:

Stosownie do treści art. 16i ust. 1 ustawy o CIT:

Z powyższych przepisów wynika, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dany składnik majątku mógł zostać zaliczony do środków trwałych, musi stanowić własność lub współwłasność podatnika.

Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowi Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stawki amortyzacyjne przyporządkowane są do środków trwałych oznaczonych symbolami. Ich rozwinięcie znajduje się w Klasyfikacji Środków Trwałych, którą określa Rozporządzenie Rady Ministrówz dnia 3 października 2016 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1864), będące rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1799 ze zm.).

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że podstawowym kryterium stanowiącym o klasyfikacji danego urządzenia (nabytego lub wytworzonego przez podatnika) jako odrębnego środka trwałego jest kwestia jego kompletności i zdatności do używania.

Przepisy prawa podatkowego nie wyjaśniają co należy rozumieć pod pojęciem „kompletny i zdatny do użytkowania”. Zgodnie z regułą wykładni językowej, w myśl której w sytuacji, gdy ustawodawca nie nadał danemu terminowi szczególnego znaczenia, stosując definicję ustawową, należy przyjąć takie jego znaczenie, jakie funkcjonuje w języku powszechnym.

W języku powszechnym - jak wynika z definicji zawartej w Słowniku języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (www.sjp.pwn.pl) - pojęcie „używać” jest synonimem pojęcia „użyć” i oznacza, m.in. „zastosować coś jako środek, narzędzie” oraz „zrobić z czegoś użytek”. Z powyższego należy wywieść, że oddanie środka trwałego „do używania” jest ściśle związane z włączeniem go do wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej, po uprzednim stwierdzeniu, że jest on kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania - po uzyskaniu stosownych pozwoleń i koncesji. Oznacza to, że w dniu przyjęcia do używania środki trwałe powinny być obiektywnie gotowe do wykorzystywania ich przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Takie rozumienie kryteriów „kompletności” i „zdatności do użytku” prezentowane jest szeroko w doktrynie prawa podatkowego:

   - „kompletne i zdatne do użytku są takie składniki majątku trwałego, które zawierają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z ich przeznaczeniem, bez narażenia życia lub zdrowia osób z nich korzystających, które ponadto posiadają stosowne atesty i homologacje oraz dopuszczone są do używania przez właściwe organy administracji państwowej” (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, C.H. Beck, Warszawa 2009, s. 518-519);

   - „składnik majątku spełnia przesłanki kompletności i zdatności do użytku, jeżeli jest on wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto są sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie” (E. Mazur, Komentarz do art. 16(a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 2009, LEX);

   - „zdatność do użytku w wielu sytuacjach faktycznych oznaczać będzie konieczność spełnienia szeregu wymogów formalnoprawnych nakładanych na przedsiębiorcę przez odrębne przepisy” (M. Wilk, Komentarz do art. 16(a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 2014, LEX);

   - „kompletność oraz zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania oznacza też, że środek trwały zawiera wymagane elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, jest sprawny technicznie, a jeśli istnieją wymogi formalne, to także one są spełnione” (M. Ślifirczyk, F. Świtała, R. Krasnodębski, G. Dźwigała, P. Karwat, Z. Huszcz, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, Lexis Nexis, Warszawa 2009).

W świetle powyższego należy podkreślić, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast, sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć jako „możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania”.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji „zbiorczy środek trwały”, ani nie dopuszczają możliwości dokonywania od „zbiorczego środka trwałego” odpisów amortyzacyjnych.

Kwestią do rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie jest możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od jednorodnych środków trwałych o cenie jednostkowej nieprzekraczającej 10.000 zł, ujętych w ewidencji w sposób zbiorczy pod jednym numerem ewidencyjnym (inwentarzowym).

Zgodnie z definicją przedstawioną w rozporządzeniu Rady Ministrów, Klasyfikacja Środków Trwałych (dalej: „KŚT”) jest usystematyzowanym wykazem środków trwałych (obiektów) służących do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. W KŚT za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego, spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt obiektu zbiorczego, którym może być zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp.

Zgodnie z treścią załącznika do rozporządzenia KŚT, obiektem może być cały zespół służący  do przetwarzania informacji, złożony z jednostki centralnej i podłączonych do niej jednostek zewnętrznych, względnie poszczególna maszyna i urządzenie wydzielone w osobne jednostki. Z treści przywołanego załącznika do rozporządzenia KŚT wynika, iż odrębnym obiektem (środkiem trwałym) może być nie tylko cały zespół komputerowy ale również pojedyncze urządzenie wydzielone jako odrębna jednostka.

Jak wynika z cytowanych powyżej przepisów, dla celów podatkowych za środki trwałe podlegające amortyzacji uznaje się nabyte lub wytworzone we własnym zakresie:

   - budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

   - maszyny, urządzenia i środki transportu,

   - inne przedmioty,

gdy wymienione składniki majątku spełniają równocześnie następujące warunki:

   - stanowią własność lub współwłasność podatnika,

   - są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

   - przewidywany przez podatnika okres ich używania jest dłuższy niż rok,

   - wykorzystywane są przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

   - posiadają jednostkową wartość początkową powyżej 10.000 zł.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka planuje zakupić około 100 urządzeń fiskalnych online, które następnie będą wynajmowane z narzutem kilkuprocentowej marży przez Spółkę Zależną (Najemca) w celu wykorzystania ich w punktach sprzedaży detalicznej z tytułu prowadzonej detalicznej działalności handlowej. Zestaw kas fiskalnych zostanie zakupiony jednorazowo w celu realizacji konkretnego zadania gospodarczego, będzie objęty wspólną dokumentacją zakupu, gwarancją oraz serwisem, a jego użytkowanie będzie skoordynowane i powiązane z jednym procesem operacyjnym. Łączna wartość zestawu urządzeń fiskalnych będzie przekraczać 10.000 zł, z zastrzeżeniem iż wartość jednostkowa każdego urządzenia fiskalnego będzie poniżej tej wartości. Każde urządzenie fiskalne będzie wykorzystywane niezależnie w różnych lokalizacjach przez Spółkę Zależną, kasy te nie będą połączone ze sobą funkcjonalnie ani technicznie, każde urządzenie będzie działać jako samodzielne urządzenie, z zastrzeżeniem iż wartość jednostkowa każdego urządzenia fiskalnego nie przekroczy wartości 10.000 netto. Na okoliczność planowanej transakcji zostanie zawarta pisemna Umowa Najmu na okres przekraczający jeden rok, ze wskazaniem czynszu z tytułu najmu w wysokości odpowiadającej wartości amortyzacji powiększonej o kilkuprocentową marżę oraz ze wskazaniem ustawowych obowiązków leżących po stronie Najemcy z tytułu użytkowania urządzeń fiskalnych. Wynajmowane urządzenia fiskalne w ilości 100 kas fiskalnych Wnioskodawca jako właściciel tych urządzeń planuje ująć jako jeden zbiorczy środek trwały w ewidencji środków trwałych przypisując im wspólny numer inwentarzowy oraz dokonując odpisów amortyzacyjnych od ich łącznej wartości zgodnie z klasyfikacją KŚT (grupa 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe).

Wskazać należy, że zakup jednorazowy około 100 urządzeń fiskalnych online w celu realizacji konkretnego zadania gospodarczego, który będzie objęty wspólną dokumentacją zakupu, gwarancją oraz serwisem, a jego użytkowanie będzie skoordynowane i powiązane z jednym procesem operacyjnym w świetle przepisów ustawy nie kreuje jednego środka trwałego oraz nie zmienia jego ustawowej definicji.

Każdy egzemplarz kasy fiskalnej spełnia bowiem definicję środka trwałego, a zatem nieuprawnione jest stworzenie jednego zbiorczego środka trwałego i przypisanie mu jednego nr ewidencyjnego. Takie specyficzne ujęcie środków trwałych powodowałoby np. trudności w chwili likwidacji elementu składowego (np. pojedynczego indywidualnego egzemplarza).

Zatem na gruncie podatkowym, ujęcie środka trwałego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych warunkuje dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środka trwałego, a nie od wartości jednorodnego zbioru środków trwałych.

Zbiorczy, zespolony funkcjonalnie środek trwały tworzy się w przypadku gdy kilka elementów jest ze sobą powiązanych w celu spełnienia przez nie określonych funkcji.

Aby kilka składników majątku mogło tworzyć jeden nowy środek trwały, wszystkie elementy składowe muszą być połączone ze sobą fizycznie, funkcjonalnie oraz to połączenie musi być odzwierciedlone w ogólnych założeniach przyjętego sposobu funkcjonowania tego środka trwałego, aby umożliwić wzajemną komunikację i wymianę danych między tymi elementami środka trwałego. Wszystkie części składowe muszą pracować na rzecz jednego procesu. (Np. zestaw komputerowy, zestaw monitoringu itp.)

Składniki majątku tworzące jeden środek trwały mogą funkcjonować wówczas tylko w nowym środku trwałym. Odłączenie poszczególnych składników skutkuje pozbawieniem ich przydatności do wykorzystania w działalności gospodarczej podmiotu, co nie wyklucza odłączenia w celu zastąpienia nowocześniejszym składnikiem posiadającym te same albo szersze funkcjonalności.

Nowy środek trwały tylko wtedy będzie kompletny i zdatny do użytku, gdy będzie funkcjonował w oparciu o poszczególne tworzące go elementy. Odłączenie któregokolwiek z elementów  ogranicza lub pozbawia środek trwały określonej, wykorzystywanej dotychczas funkcjonalności albo może uniemożliwić dalsze wykorzystanie tego środka w działalności gospodarczej - w zależności od rodzaju i konkretnych cech użytkowych „odłączonego” elementu (dotychczasowego środka trwałego).

W Państwa przypadku każda kasa fiskalna stanowiąca przedmiot umowy najmu stanowi odrębny składnik majątku od pozostałych kas i może być wykorzystywana indywidualnie i do jego funkcjonowania i wykorzystywania zgodnie z jego przeznaczeniem nie jest niezbędne jego współdziałanie czy też połączenie z innymi kasami fiskalnymi, tym bardziej, gdy jak Państwo wskazaliście w opisie sprawy, każde urządzenie fiskalne będzie wykorzystywane niezależnie w różnych lokalizacjach przez Spółkę Zależną.

Jednostkowe egzemplarze kas fiskalnych stanowią zatem odrębne środki trwałe spełniające ww. warunki kompletności i zdatności do użytku. Każdy egzemplarz kasy fiskalnej spełnia bowiem definicję środka trwałego. Należy tym samym wskazać, iż w przypadku nabycia składników majątku - poszczególnych egzemplarzy kas fiskalnych - spełniających definicję środków trwałych, których jednostkowa cena nabycia jest niższa lub równa 10.000 zł, Spółka ma możliwość wyboru jednego ze sposobów rozpoznania kosztów uznania przychodów, tj.:

  - może nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych i wydatki poniesione na ich nabycie uznać za koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania, lub

  - może dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania środka trwałego albo w miesiącu następnym i wówczas nie wliczać wydatków poniesionych na ich nabycie do kosztów uzyskania przychodu.

Reasumując, wskazane przez Państwa kasy fiskalne nie tworzą obiektu zbiorczego zgodnie z definicją środka trwałego przedstawioną w Rozporządzeniu Rady Ministrów, Klasyfikacją Środków Trwałych.

Tym samym nabyte przez Państwa składniki majątku (100 kas fiskalnych), powinny zostać potraktowane jako odrębne, podlegające amortyzacji środki trwałe.

W konsekwencji, od jednorodnych środków trwałych ujętych przez Spółkę zbiorczo w ewidencji nie jest możliwe dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od łącznej wartości kas fiskalnych i traktowanie wszystkich kas jako zestaw, tj. jeden środek trwały.

Nie można zatem zgodzić się z Państwa stanowiskiem stwierdzającym, że zakup 100 urządzeń fiskalnych przeznaczonych pod wynajem przez inny podmiot Spółka ma prawo zakwalifikować jako zestaw kas fiskalnych i na tej podstawie wprowadzić je jako jeden zbiorczy środek trwały do ewidencji środków trwałych przypisując im wspólny numer inwentarzowy oraz amortyzując je łącznie zgodnie z klasyfikacją KŚT (grupa 669 - Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe).

Tym samym, Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że dotyczą one indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i wyłącznie w tych danych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Niemniej jednak zauważyć należy, że żadna z powołanych przez Państwa interpretacji nie dotyczyła okoliczności tożsamych ze sprawą Wnioskodawcy.

Z okoliczności sprawy 0114-KDIP2-1.4010.131.2021.1.PD wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność  telekomunikacyjną. Ma zamiar połączyć niektóre zakupione przez siebie, posiadane i wykorzystywane w wyżej opisanej działalności, składniki majątku Spółki, stanowiące odrębne środki trwałe, w nowe środki trwałe. W tym celu wycofa z ewidencji środków trwałych łączone środki trwałe oraz wprowadzi nowe środki trwałe. Nowe środki trwałe będą sklasyfikowane do grupy 2, rodzaj 211 Klasyfikacji Środków Trwałych, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) - Dz.U. z 2016 r. poz. 1864. Rodzaj 211 obejmuje m.in. rozdzielcze linie elektroenergetyczne i telekomunikacyjne (nadziemne lub podziemne) i instalacje pomocnicze (stacje i podstacje transformatorowe, słupy telegraficzne) oraz lokalne sieci telewizji kablowej i związane z nimi anteny zbiorcze. W skład nowych środków trwałych wejdą urządzenia telekomunikacyjne zarządzane przez system paszportyzacji (jest to swojego rodzaju mapa graficzna i interaktywna sieci telekomunikacyjnej zarządzanej przez Spółkę) oraz mające w tym systemie wirtualne odzwierciedlenie, czyli np.: kable łącznikowe położone w budynkach obcych /KŚT 1/, kable światłowodowe oraz miedziane łącznikowe, kable elektryczne, linie światłowodowe napowietrzne oraz położone w kanalizacji /KŚT 2/, rutery, zasilacze, przełączniki /KŚT 4/, stacje transformatorowe, rozdzielnice i siłownie telekomunikacyjne, urządzenia optyczne - cyrkulatory, przełącznice, urządzenia transmisyjne takie jak półki SDH, urządzenia xWDM, karty, multipleksery PDH, mediakonwertery, przełącznice światłowodowe, centrale, a ponadto transformatory, zegary synchronizujące, siłownie wraz z osprzętem, baterie i akumulatory oraz inne urządzenia radiowe /KŚT 6/, szafy telekomunikacyjne /KŚT 8/. Wszystkie ww. elementy są połączone ze sobą fizycznie, funkcjonalnie oraz to połączenie jest odzwierciedlone w architekturze sieci. Wszystkie części składowe pracują na rzecz świadczenia usługi przesyłu danych telekomunikacyjnych. Wskazane we wniosku składniki majątku mogą funkcjonować tylko w nowych środkach trwałych. Odłączenie tych składników skutkuje pozbawieniem ich przydatności do wykorzystania w działalności gospodarczej Spółki. Spółka też wskazuje, że nowe środki trwałe tylko wtedy będą kompletne i zdatne do użytku, gdy będą funkcjonowały w oparciu o poszczególne składniki majątku, które uprzednio funkcjonowały jako odrębne środki trwałe, gdyż tylko wtedy będą realizowały wszystkie dotychczasowe funkcje. Odłączenie któregokolwiek ze środków trwałych ogranicza lub pozbawia sieć Spółki określonej, wykorzystywanej dotychczas funkcjonalności albo może uniemożliwić dalsze wykorzystanie sieci w działalności gospodarczej - w zależności od rodzaju i konkretnych cech użytkowych „odłączonego” elementu (dotychczasowego środka trwałego).

Natomiast wniosek w sprawie Znak: 0111-KDIB2-1.4010.390.2024.2.AS dotyczył mebli ekspozycyjnych. Dotychczas Spółka wliczała całość wydatków w koszt uzyskania przychodu jako koszt podatkowy w dacie ich poniesienia, gdyż wartość każdej rzeczy (mebel wystawowy) z osobna nie przekracza 10.000 zł. Obecnie Spółka chce zmienić politykę podatkową/rachunkową w ww. kwestii, gdyż Spółka osiąga znacznie gorsze wyniki finansowe niż w latach poprzednich. W związku z powyższym, niezbędnym stała się zmiana prowadzenia ksiąg rachunkowych przez zmniejszenie kosztów podatkowych, np. w ramach amortyzacji - przez zaniechanie wliczania bezpośrednio w koszt podatkowy wydatków związanych z zakupem mebla wystawienniczego w miesiącu dokonania ww. zakupu - zaś wliczenie ww. wydatków w koszty podatkowe w ramach amortyzacji rozłożonej w czasie. Poszczególne meble (każdy mebel) będzie stanowił osobny środek trwały, posiadał osobny numer inwentarzowy. Do czasu złożenia zamówienia przez kontrahenta - dystrybutora płytek, pozostają one niewykorzystywane przez Wnioskodawcę w magazynie wyrobów handlowych. Podkreślenia wymaga natomiast, że każdy z elementów przedmiotu umowy przekazania w celu wsparcia sprzedaży - stanowi odrębny przedmiot od pozostałych, może być wykorzystywany indywidualnie i do jego funkcjonowania i wykorzystywania zgodnie z jego przeznaczeniem nie jest niezbędne jego współdziałanie czy też połączenie z innymi przedmiotem. Poszczególne meble ekspozycyjne, których wartość każdego z osobna nie przekracza kwoty 10.000 zł będą stanowiły osobne środki trwałe oraz będą posiadały osobne numery inwentarzowe.

Przywołana zatem przez Wnioskodawcę treść wynikająca z ww. interpretacji została wybrana z kontekstu poszczególnych spraw, a dokonana w tych sprawach ocena stanowisk nie potwierdza stanowiska prezentowanego przez Wnioskodawcę we wniosku z 24 lipca 2025 r. 

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z  dnia  29  sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca  2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o  postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako  „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.