Interpretacja indywidualna - stanowisko jest prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej: „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) prowadzi działalność na terytorium Polski, gdzie posiada swoją siedzibę. W świetle przepisów podatkowych jest uznawana za polskiego rezydenta podatkowego zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”) oraz jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest budowanie (…). W chwili obecnej Spółka zainicjowała proces inwestycyjny polegający na budowie (…).

Projekt budowy (…) odbywać się będzie na terytorium gminy/miasta, których istniejąca infrastruktura drogowa nie jest dostosowana do wymagań tego typu inwestycji. Spółka w związku z tym podpisze z gminą/miastem umowę (lub na podstawie uzyskanej od gminy/miasta zgody wydanej w formie decyzji) na budowę, przebudowę lub remont dróg w sposób umożliwiający transport materiałów i urządzeń niezbędnych do realizacji inwestycji. Gmina/miasto wyrazi zgodę, by Spółka dysponowała jej nieruchomościami w celu budowy, przebudowy lub remontu dróg oraz zobowiązała się do dokonania odbioru robót. Spółka na własny koszt i odpowiedzialność dokona robót budowlanych zgodnie z umową i uzyskanymi pozwoleniami. Spółka nie będzie uprawniona do otrzymania od gminy/miasta wynagrodzenia ani zwrotu poniesionych wydatków za wykonanie ww. prac. Spółka w konsekwencji poniesie nakłady na drogę niebędącą jej własnością ani częścią budowanej (…). Taka budowa, przebudowa i remont drogi jest konieczna, gdyż zostanie wykonana w celu wybudowania i eksploatowania (…), co jest kluczowym elementem działalności Spółki. Bez poniesienia tych wydatków Spółka nie będzie mogła realizować swojej działalności, a co za tym idzie osiągać przychodu.

Pytania

 1. Czy Spółka ma prawo zaliczyć wydatki na remonty, przebudowy lub budowę trwałą dróg publicznych do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

 2. Czy poniesione wydatki na remonty, przebudowy lub budowę trwałą dróg publicznych stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o CIT?

 3. Czy poniesione wydatki są dla Spółki potrącalne w momencie ich poniesienia, tj. zaksięgowania na jakimkolwiek koncie w księgach rachunkowych na podstawie faktury lub innego dowodu w przypadku braku faktury, jednak nie wcześniej niż w momencie podpisania protokołu zdawczo odbiorczego z Gminą/Miastem - zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo zaliczyć wydatki na remonty, przebudowy lub budowę trwałą dróg publicznych do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na remonty, przebudowy lub budowę trwałą dróg publicznych stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na remonty, przebudowy lub budowę trwałą dróg publicznych są dla Spółki potrącalne w momencie ich poniesienia, tj. zaksięgowania na jakimkolwiek koncie w księgach rachunkowych na podstawie faktury lub innego dowodu w przypadku braku faktury, jednak nie wcześniej niż w momencie podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego z Gminą/Miastem - zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Uzasadnienie prawne.

Ad 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące warunki:

- zostać poniesiony przez podatnika, w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,

- posiadać charakter definitywny (nieodwracalny),

- być właściwie udokumentowany,

- służyć uzyskaniu przychodów zachowaniu źródła przychodów lub jego zabezpieczeniu,

- nie znajdować się w katalogu wydatków, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Analiza wydatków poniesionych przez Spółkę na przebudowę, budowę i remont trwały dróg Gminy/Miasta w kontekście powyższych kryteriów skłania do przyjęcia, że:

- pozostają one w bezpośrednim związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

- mają charakter definitywny, gdyż nie podlegają zwrotowi w żadnej formie,

- są właściwie udokumentowane poprzez faktury VAT oraz raporty z przeprowadzonego badania (…),

- służą osiągnięciu przychodów lub zabezpieczeniu ich źródła.

Zgodnie z umową z Gminą Spółce nie przysługiwało od Gminy żadne wynagrodzenie ani też zwrot poniesionych kosztów.

Poniesione wydatki zostały właściwie udokumentowane przez Spółkę, w tym w szczególności ujmowane w księgach na podstawie dowodów księgowych, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Poniesione koszty będą potwierdzały faktury wystawione przez Wykonawcę inwestycji drogowej. Co więcej, odbiór inwestycji drogowej zostanie udokumentowany w protokole odbioru końcowego, a przekazanie umowy z Wykonawcą Gminie zostanie przewidziane w ramach Umowy z Wykonawcą. W związku z tym nie budzi wątpliwości fakt, że koszty poniesione przez Spółkę zostaną prawidłowo udokumentowane.

Należy również wskazać, że inwestycja drogowa jest związana z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Spółka realizuje prace na nieruchomości, która pozwoli na uzyskiwanie przychodów, przy czym inwestycja stanowiła inwestycję niedrogową.

Jak z kolei przewiduje art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia.

Art. 16 ust. 2 tejże ustawy wskazuje, że szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, o których mowa w ust. 1, określa umowa między zarządcą drogi, a inwestorem inwestycji niedrogowej.

W rezultacie, możliwość realizacji inwestycji będzie nierozerwalnie związana z realizacją inwestycji drogowej, jako że bez poniesienia powyższych nakładów, powstanie i funkcjonowanie (…), a tym samym prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i uzyskiwanie przychodów nie byłoby możliwe. W ocenie Spółki należy przyjąć, że wydatki poczynione na inwestycję drogową zostaną poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Należy również wskazać, że wydatki na inwestycję drogową nie stanowią żadnego z wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, a w szczególności w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. [winno być art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b] ustawy o CIT oraz art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT. W świetle tych przepisów nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych (tj. gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów) oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Inwestycja drogowa nie stanowi własności Wnioskodawcy i nie można uznać, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na inwestycję drogową stanowią inwestycję w obcym środku trwałym, o którym mowa w art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT. Przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia inwestycji w obcym środku trwałym, jednakże w praktyce przyjmuje się, że inwestycją w obcym środku trwałym jest ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego. Inwestycjami w obcych środkach trwałych są wydatki poniesione na ulepszenie m.in. środków trwałych dzierżawionych, wynajmowanych, leasingowanych lub używanych na potrzeby działalności gospodarczej na podstawie innej umowy. Spółka nie będzie dysponowała podobnym tytułem prawnym do korzystania z przebudowanych, budowanych i remontowanych dróg gminnych. Spółka nie będzie też miała wyłączności w zakresie ich użytkowania, gdyż infrastruktura ta jest oddana do użytku publicznego, a zatem korzystać z niej mogą wszyscy, bez ograniczeń.

Zdaniem Spółki, wydatki poniesione na inwestycję drogową nie mogą stanowić kosztów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje. Umowa z Gminą nie będzie stanowiła umowy darowizny, jako że będzie określała wzajemne zobowiązania obu jej stron. W związku z powyższym nie można przyjąć, że realizacja inwestycji drogowej będzie stanowiła darowiznę, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT. Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na inwestycję drogową nie mogą być uznane za wydatki, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę powyższe wydatki ponoszone na budowę, przebudowę, remont inwestycji drogowej stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki. W podobnych sprawach organy podatkowe potwierdzały, że wydatki poczynione na budowę lub przebudowę dróg publicznych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Przykładowo w indywidualnej interpretacji podatkowej z 29 października 2021 r. 0111-KDIB2-1.4010.371.2021.1.AP Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „Wydatki związane z realizacją Inwestycji drogowej (budowa drogi wraz z infrastrukturą) nie mogą być bezpośrednio przypisane do konkretnego przychodu Wnioskodawcy, jednak istnieje pomiędzy nimi a przychodami uzyskiwanymi z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę bezsporny związek. Zapewnienie dostępu do drogi publicznej jak również budowa infrastruktury technicznej niezbędnej do obsługi Inwestycji (tj. urządzeń mających na celu doprowadzenie do niej mediów m.in. wody, kanalizacji, sieci teletechnicznych, energii elektrycznej, itp.) stanowią czynnik warunkujący realizację Inwestycji oraz wykorzystywanie jej zgodnie z przeznaczeniem (po zakończeniu prac)”.

Podobne stanowiska są prezentowane również w:

- interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 stycznia 2021 r., znak: 0114-KDIP2-1.4010.448.2020.3.PD,

- interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 listopada 2022 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.567.2022.1.ES,

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 lipca 2023 r., znak: 0114-KDIP2-1.4010.261.2023.3.KW/PP.

W ocenie Spółki wydatki poniesione na budowę, przebudowę, remont inwestycji drogowej stanowią jej koszty uzyskania przychodów.

Ad 2 i 3.

Dla ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionego wydatku koniecznym jest rozpoznanie rodzaju powiązania kosztu z przychodami, tj. bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodami. Zdaniem Spółki, wydatki poniesione na budowę, przebudowę, remont inwestycji drogowej powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie towaru i przychód ze zbycia tego towaru. Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągania. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Zdaniem Spółki, wydatki poniesione na budowę, przebudowę, remont inwestycji drogowej, która zostanie następnie przekazana Gminie, mają pośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Wydatki te nie mają uchwytnego związku z konkretnymi przychodami Spółki i okresem ich uzyskiwania. Realizacja inwestycji drogowej nie jest bezpośrednio związana z uzyskiwaniem przychodów przez Spółkę, ale stanowi niezbędny element do realizacji inwestycji w postaci (…), dzięki której Spółka uzyskuje przychody. Przedmiotowe wydatki poniesione nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przez Spółkę przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania.

Stanowisko, zgodnie z którym poniesienie wydatków na drogę publiczną stanowi pośredni koszt uzyskania przychodów potwierdzają również organy podatkowe m.in.

   - interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 stycznia 2021 r., znak: 0114-KDIP2-1.4010.448.2020.3.PD w której Dyrektor KIS wskazał, że: „wydatki poniesione przez Spółkę na budowę drogi do budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami na parterze, który Wnioskodawca zamierza wybudować i osiągać przychody ze sprzedaży lokali w nim się znajdujących są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. (...) Powyższe wydatki nie mają jednak bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach Spółki, tzn. z samego faktu budowy drogi. Wnioskodawca nie będzie uzyskiwać przychodu. (...) Dlatego też poniesione przez Spółkę wydatki na budowę drogi służą uzyskaniu przychodów i należy kwalifikować je do kosztów „pośrednich”.”

   - interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 września 2019 r., 0114-KDIP2-2.4010.288.2019.1.AZ, zgodnie z którą: „Jak wynika z opisu sprawy kosztów budowy Infrastruktury dodatkowej, przekazywanej nieodpłatnie gminie, nie można bezpośrednio przyporządkować do konkretnego przychodu osiąganego przez Wnioskodawcę, jednakże brak ich poniesienia uniemożliwiałby Wnioskodawcy realizację Inwestycji, co w konsekwencji oznaczałoby dla Wnioskodawcy brak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej i uzyskiwanie z niej przychodów. Okoliczność ta przemawia za tym, że koszty Infrastruktury dodatkowej powinny być kwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów jako koszty pośrednie w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o CIT”.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Rzeczywiste koszty związane z budową, przebudową, remontem inwestycji drogowej mogą zostać definitywnie określone dopiero po jej wykonaniu, na podstawie analizy kosztów wykonanych prac. W ocenie Spółki takim momentem powinno być przekazanie inwestycji drogowej Gminie na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. Wynika to z faktu, że z tym momentem finalna wysokość kosztów i ich charakter były znane co powinno być decydujące o kwalifikacji prawnopodatkowej kosztów uzyskania przychodów.

Podobne stanowisko prezentowane jest również przez organy podatkowe w zbliżonych stanach faktycznych m.in.

   - interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 kwietnia 2022 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.100.2022.1.ŚS, zgodnie, z którą: „Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że poniesione przez Wnioskodawcę Wydatki Budowlane dotyczące infrastruktury drogowej oraz wydatki na nabycie gruntów, które następnie zostaną przekazane na rzecz Gminy, mają pośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością (...) Tym samym, przedmiotowe wydatki stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów potrącalne w dacie ich poniesienia, stosownie do treści art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. W związku z powyższym momentem, w którym Wnioskodawca będzie uprawniony do ujęcia ww. wydatków w kosztach uzyskania przychodów będzie moment formalnego przekazania inwestycji Gminie, dopiero bowiem w tym momencie, koszty te maja charakter definitywny”.

Organy podatkowe wielokrotnie wskazywały również, że protokół odbioru jest dokumentem potwierdzającym prawo do zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Tak m.in.:

   - interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 stycznia 2021 r., 0114-KDIP2-1.4010.448.2020.3.PD, zgodnie z którą przedmiotowe wydatki (...) będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów potrącalne jednorazowo w dacie poniesienia, tj. momencie ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie odpowiednich dokumentów (protokołów zdawczo-odbiorczych w przypadku wydatków wymienionych w punktach a, b, d, oraz dowodu przekazania środków - wyciągu bankowego, o którym mowa w punkcie c),

   - interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 października 2021 r., 0111-KDIB2-1.4010.371.2021.1.AP, w której wskazano, iż: „Powyższe rozważania, zgodnie z którymi wydatki poniesione przez Spółkę na realizację Inwestycji drogowej stanowią pośredni koszt uzyskania przychodu prowadzą do wniosku, iż podstawą zarachowania ww. kosztu będzie protokół zdawczo-odbiorczy przekazania inwestycji drogowej Miastu. Dopiero w tym momencie poniesione wydatki staną się definitywne i możliwe będzie ich jednoznaczne i prawidłowe rozliczenie dla celów podatkowych”.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, wydatki poniesione na budowę, przebudowę, remont inwestycji drogowej będą potrącalne dla Spółki w momencie poniesienia, jednak nie wcześniej niż w momencie podpisania końcowego protokołu odbiorczego i formalnego przekazania inwestycji drogowej Gminie.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jak ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust.4a i4f -4h uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. W tej sytuacji wystarczy zatem aby dany koszt został ujęty w księgach rachunkowych, żeby ten moment uznać za moment potrącenia pośredniego kosztu uzyskania przychodów.

Powyższe znajduje odzwierciedlenie, zarówno w orzecznictwie NSA (patrz: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 lutego 2007 r. (sygn. akt II FSK 330/06), jak i indywidualnych interpretacjach podatkowych, np.: indywidualna z 20 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, znak: 0111-KDIB1-3.4010.756.2023.1.JKU, z 23 listopada 2023 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, znak: 0111-KDIB1-1.4010.546.2023.1.AND, z 2 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, znak: 0111-KDIB1-1.4010.717.2023.3.AND, z 16 stycznia 2020 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, znak: 0111-KDIB1-1.4010.469.2019.3.BS).

Reasumując, zdaniem Spółki, wydatki poniesione na budowę, przebudowę oraz remont dróg publicznych stanowią koszty uzyskania przychodów zgodnie z przepisami prawa podatkowego oraz interpretacjami organów podatkowych dotyczącymi podobnych przypadków. Zdaniem Spółki, wydatki na budowę, przebudowę oraz remont dróg publicznych powinny być potrącalne w momencie ich poniesienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad 1.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby poniesiony przez podatnika wydatek stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  - wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

  - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

  - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

  - poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

  - został właściwie udokumentowany,

  - wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają  w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów z danego źródła przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie danego źródła przychodów.

Ponadto, należy mieć na względzie, że uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodu podatnik odnosi ewidentne korzyści, bowiem koszt uzyskania przychodu zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Na podatniku więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a) „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b) „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c) „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Z treści złożonego wniosku wynika, że głównym przedmiotem Państwa działalności jest budowanie (…). Spółka zainicjowała proces inwestycyjny polegający na budowanie (…) wykorzystującej technologię (…). Projekt budowy (…) odbywać się będzie na terytorium gminy/miasta, których istniejąca infrastruktura drogowa nie jest dostosowana do wymagań dla tego typu inwestycji. Spółka w związku z tym podpisze z gminą/miastem umowę na budowę, przebudowę lub remont dróg w sposób umożliwiający transport materiałów i urządzeń niezbędnych do realizacji inwestycji. Gmina/miasto wyrazi zgodę, by Spółka dysponowała jej nieruchomościami w celu budowy, przebudowy lub remontu dróg oraz zobowiązała się do dokonania odbioru robót. Spółka na własny koszt dokona robót budowlanych zgodnie z umową i uzyskanymi pozwoleniami. Spółka nie będzie uprawniona do otrzymania od gminy/miasta wynagrodzenia ani zwrotu poniesionych wydatków za wykonanie ww. prac. Spółka w konsekwencji poniesie nakłady na drogę niebędącą jej własnością ani częścią budowanej (…). Taka budowa, przebudowa i remont drogi jest konieczna, gdyż zostanie wykonana w celu wybudowania i eksploatowania (…), co jest kluczowym elementem działalności Spółki. Bez poniesienia tych wydatków Spółka nie będzie mogła realizować swojej działalności, a co za tym idzie osiągać przychodu.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy Spółka ma prawo zaliczyć wydatki na remonty, przebudowy lub budowę trwałą dróg publicznych do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

We własnym stanowisku wskazali Państwo, że Spółka ma prawo zaliczyć wydatki na remonty, przebudowy lub budowę trwałą dróg publicznych do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami jakie Spółka poniesie na remonty, przebudowę lub budowę trwałą dróg publicznych niezbędnych dla realizacji inwestycji (…) oraz jej późniejszej eksploatacji, co stanowi główny przedmiot działalności Spółki. Czynności remontowe, przebudowania lub wybudowania i przekazania Gminie przedmiotowej infrastruktury drogowej stanowi zatem świadczenie ściśle związane z działalnością Spółki, gdyż zostało ono wykonane w celu wybudowania i eksploatowania (…), a tym samym w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę i uzyskiwania przychodów z tego tytułu.

W rezultacie, możliwość realizacji inwestycji polegającej na budowie (…) była immanentnie związana z remontem, przebudową i budową trwała dróg publicznych, jako że bez poniesienia powyższych nakładów, powstanie (…), a tym samym prowadzenie przez Spółkę działalności gospodarczej i uzyskiwanie przychodów nie byłoby możliwe.

W przedmiotowej sprawie nie będą miały też wyłączenia o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT:

Spółka wskazała, że inwestycja drogowa nie stanowi własności Spółki i nie można jej uznać, że wydatki poniesione przez Spółkę na inwestycje drogową stanowią inwestycje w obcym środku trwałym.

Ponadto jak wskazała Spółka, wydatki poniesione przez Spółkę na inwestycje drogową nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, o którym mowa w  art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Przepisy Ustawy CIT nie definiują pojęcia inwestycji w obcym środku trwałym. Przyjmuje się, że inwestycją w obcym środku trwałym jest ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego. Inwestycjami w obcych środkach trwałych są wydatki poniesione na ulepszenie m.in. środków trwałych dzierżawionych, wynajmowanych, leasingowanych lub używanych na potrzeby działalności gospodarczej na podstawie innej umowy.

W niniejszej sprawie, Spółka nie dysponuje tytułem prawnym do korzystania z przebudowanych Dróg Gminnych. Spółka nie ma wyłączności w zakresie ich użytkowania gdyż infrastruktura ta jest oddana do użytku publicznego, a zatem korzystać z niej mogą wszyscy, bez ograniczeń.

Wydatki poniesione na inwestycję drogową nie stanowią też kosztów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym, że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o  których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy z 11 marca 2004 roku o  podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w  rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z  przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje. Podpisane umowy z Gminą/Miasta budowę, przebudowę lub remont dróg publicznych nie stanowią umowy darowizny, jako że określała wzajemne zobowiązania obu jej stron. W związku z powyższym inwestycja drogowa nie będzie stanowić darowizny, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT.

Należy zatem wskazać, że wydatki poczynione na remonty, przebudowę lub budowę trwałą dróg publicznych zostały poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

W konsekwencji, wydatki poniesione na remonty, przebudowę lub budowę trwałą dróg publicznych stanowią koszty uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Ad 2 i 3.

Państwa wątpliwości budzi również kwestia ustalenia:

   - czy poniesione wydatki na remonty, przebudowy lub budowę trwałą dróg publicznych stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,

   - czy poniesione wydatki są dla Spółki potrącalne w momencie ich poniesienia, tj. zaksięgowania na jakimkolwiek koncie w księgach rachunkowych na podstawie faktury lub innego dowodu w przypadku braku faktury, jednak nie wcześniej niż w momencie podpisania protokołu zdawczo odbiorczego z Gminą/Miastem - zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. Koszty podatkowe na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można podzielić na:

- koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4-4c ustawy o CIT), oraz

- koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT).

Za koszty bezpośrednie uznaje się te wydatki, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła i są one niezbędne dla osiągnięcia przychodu (tj. są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów). Natomiast koszty pośrednie stanowią te wydatki, które ponoszone są w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tj. wydatki na funkcjonowanie przedsiębiorstwa, związane z całokształtem działalności. Co do zasady, kosztów takich nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Stosownie zaś do art. 15 ust. 4b ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

 1) sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

 2) złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

         - są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT:

Natomiast, art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, regulują zasady potrącalności kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośrednio związanego z  przychodami” oraz kosztu „innego niż bezpośrednio związanego z przychodami” - brak takiej definicji związany jest z  nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z  przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być, więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach, której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na  nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód z jej zbycia.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np.: koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Wskazać należy, że konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, oparta jest na klauzuli generalnej, która stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Warunkiem uznania wydatków za koszt uzyskania przychodów jest występowanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem, a przychodem. Obowiązkiem podatnika jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wydatki poniesione na remonty, przebudowę lub budowę trwałą dróg publicznych, mają pośredni związek z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą. Wydatki te pozostają bowiem bez uchwytnego związku z konkretnymi przychodami Spółki i okresem ich uzyskiwania. Przede wszystkim, nie istnieje relacja tego rodzaju, że im wyższe wydatki na remonty, przebudowę lub budowę trwałą dróg publicznych, tym większe przychody z inwestycji zostaną uzyskane przez Spółkę. Remonty, przebudowę lub budowę trwałą dróg publicznych jest bowiem niezwiązana bezpośrednio z aspektem zysków inwestycyjnych Spółki, choć stanowi wymóg dla jej realizacji.

Remonty, przebudowę lub budowę trwałą dróg publicznych stanowi niezbędny element do realizacji inwestycji w postaci (…), dzięki której będą Państwo uzyskiwać przychody. Należy zatem przyjąć, że wydatki poniesione na remonty, przebudowę lub budowę trwałą dróg publicznych nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przez Wnioskodawcę przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania.

Mając na uwadze powyższe, wydatki poniesione na remonty, przebudowę lub budowę trwałą dróg publicznych stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Zgodnie z ww. art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W związku z powyższym momentem, w którym Spółka będzie uprawniona do ujęcia ww. wydatków w kosztach uzyskania przychodów będzie moment formalnego przekazania Inwestycji Drogowej Gminie na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. Dopiero bowiem w tym momencie, koszty te mają charakter definitywny.

Tym samym, Państwa stanowisko odnośnie pytania nr 2 i 3 należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

      - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.