Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Uzupełnili go Państwo pismem z 7 lipca 2025 r. oraz pismem z 25 lipca 2025 r. (wpływ 26 lipca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca jest osobą prawną mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Rok podatkowy Wnioskodawcy jest zbieżny z rokiem kalendarzowym.

Wnioskodawca jest podmiotem z branży (…). Po zakończeniu procesu produkcji danego Wyrobu Gotowego czy danej partii Wyrobów Gotowych, w celu ich przechowania lub wysyłki do ostatecznego odbiorcy, Spółka wynajmuje od podmiotów niepowiązanych różnego rodzaju opakowania/pojemniki/ skrzyniopalety (zwane dalej: pojemnikami). Kontrahenci Spółki, od których wynajmowane są ww. opakowania lub pojemniki to: (…),(…).

Wynajmowane przez Spółkę pojemniki to w większości przypadków uniwersalne, nieskomplikowane konstrukcje, które mogą być wykorzystywane do przechowywania i transportu różnego rodzaju towarów/produktów/półproduktów/materiałów. Przykładowo są to metalowe lub drewniane palety, metalowe kosze, składane bądź nieskładane metalowe skrzynie czy kontenery, które w zależności od modelu mogą posiadać także proste elementy ruchome, takie np. jak uchylne burty ułatwiające załadunek. Znaczna część Wyrobów Gotowych Spółki jest pakowana do pojemników w okresach cykli produkcyjnych oraz systematycznie wysyłana do klientów. Pojemniki nie są wykorzystywane przez Spółkę w procesie produkcji - nie stanowią one elementu składowego linii produkcyjnej na żadnym etapie wytwarzania Wyrobów Gotowych. Służą jedynie do przechowania i transportu Wyrobów Gotowych do klientów Spółki po zakończeniu procesu produkcji - czyli jedynie celom logistycznym.

Wnioskodawca podkreśla, że wykorzystywane przez Spółkę Pojemniki nie zawierają elementów takich jak mechanizmy, przekładnie, dźwignie, napędy lub inne ruchome współpracujące ze sobą części.

Podmioty, od których Spółka wynajmuje Pojemniki nie posiadają na terytorium Polski ani siedziby, ani Zarządu, a płatności dokonywane na ich rzecz przez Wnioskodawcę nie przekraczają limitu 2 000 000 zł rocznie.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo dane niezbędne w zakresie realizacji wymiany informacji podatkowej z innymi państwami.

Pytania

1.Czy wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu najmu Pojemników stanowią zapłatę za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a co za tym idzie czy Spółka zobowiązana jest do poboru tzw. podatku u źródła od ww. płatności?

2.Czy, w przypadku uznania wydatków ponoszonych przez Spółkę z tytułu najmu Pojemników za wydatki nieobjęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, na potrzeby niepobrania tzw. podatku u źródła Spółka zobowiązana jest/będzie do dochowania warunków, o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, tj. do dochowania należytej staranności oraz posiadania certyfikatów rezydencji kontrahentów wynajmujących Spółce Pojemniki?

Państwa stanowisko w sprawie

W pierwszej kolejności zwrócić należy uwagę na fakt, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT „podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów: (...) za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, (...) - ustala się w wysokości 20% przychodów”.

W tym miejscu podkreślić należy, że mimo, iż ustawodawca posługuje się pojęciem „urządzenia przemysłowego” to jednak ani w ustawie o CIT, ani w żadnym innym akcie normatywnym nie wprowadza definicji legalnej ww. pojęcia. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, zasadnym jest odniesienie się w tym zakresie do językowego/słownikowego znaczenia ww. terminu.

I tak, „urządzenie”, według Słownika Języka Polskiego PWN, stanowi mechanizm lub zespół mechanizmów, służący do wykonywania określonych czynności. Natomiast według Wielkiego Słownika Języka Polskiego urządzenie to przedmiot o złożonej konstrukcji, wykonujący lub ułatwiający określoną pracę.

W kontekście powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, nie sposób twierdzić, że wynajmowane przez Spółkę Pojemniki noszą cechy „urządzenia”. Jak bowiem wskazywał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego, wynajmowane przez Spółkę Pojemniki to w większości przypadków uniwersalne i nieskomplikowane konstrukcje.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że wykorzystywane przez Spółkę Pojemniki nie zawierają elementów takich jak mechanizmy, przekładnie, dźwignie, napędy lub inne ruchome współpracujące ze sobą części. „Przemysłowy”, oznacza natomiast dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, bądź stosowany w przemyśle. Natomiast przez przemysł według Słownika Języka Polskiego PWN należy rozumieć produkcję materialną polegającą na wydobywaniu z ziemi bogactw naturalnych i wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych.

Również w tym zakresie, zdaniem Wnioskodawcy, nie sposób twierdzić, że wynajmowane przez Spółkę Pojemniki noszą cechy bycia „przemysłowymi”. Jak bowiem wskazywał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego, Pojemniki nie są wykorzystywane przez Spółkę w procesie produkcji - nie stanowią one elementu składowego linii produkcyjnej na żadnym etapie wytwarzania Wyrobów Gotowych. Służą jedynie do przechowania i przetransportowania Wyrobów Gotowych do klientów Spółki po zakończeniu procesu produkcji. Nie stanowią tym samym elementu składowego procesu produkcji.

Na konieczność takiego rozumienia zwrotu „urządzenie przemysłowe” wielokrotnie wskazywały także sądy administracyjne. Przykładowo przytoczyć można wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 10 lipca 2013 r. (sygn. akt I SA/Wr 1336/12), w którym skład orzekający stwierdził, że przez „pojęcie „urządzenie przemysłowe” należy rozumieć „składnik majątku pełniący pomocniczą funkcję w ramach procesu przemysłowego rozumianego jako ciąg działań mechanicznych lub chemicznych służących do masowej produkcji towarów”.

Przytoczyć także można wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lutego 2012 r. (sygn. II FSK 1476/10), w którym sąd uznał, że istotny jest bezpośredni związek z działalnością przemysłową podatnika, rozumianą jako produkcja materialna polegająca na wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych. NSA stwierdził, że „słusznie więc Sąd pierwszej instancji wskazał, że wynajmowany przez Spółkę sprzęt nie jest urządzeniem przemysłowym, gdyż nie jest ze swej istoty przeznaczony do procesu masowej produkcji. Niewątpliwie każde urządzenie przemysłowe jest urządzeniem ułatwiającym pracę, ale nie każde urządzenie ułatwiające pracę jest urządzeniem przemysłowym”.

Przenosząc powyższe na grunt zapytania Spółki, w ocenie Wnioskodawcy, bezsprzecznie stwierdzić należy, że wynajmowane przez Spółkę Pojemniki nie mieszczą się w pojęciu „urządzenia przemysłowego”, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a co za tym idzie ponoszone przez Spółkę w tym zakresie wydatki nie stanowią zapłaty za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. W konsekwencji powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka nie jest zobowiązana do poboru tzw. podatku u źródła od przedmiotowych płatności.

W drugiej kolejności zwrócić należy uwagę na art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Z powyższego przepisu, zdaniem Wnioskodawcy, w sposób jednoznaczny wynika, że obowiązki, zarówno w zakresie poboru podatku, jak i w zakresie powinności gromadzenia stosownych dokumentów czy powinności określonego zachowania w celu niepobrania tzw. podatku u źródła przypisane są wyłącznie do tych podmiotów, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. A contrario, w przypadku wypłaty należności na rzecz zagranicznych podatników, z tytułów niewymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, obowiązki płatnika ustalone w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT nie będą miały zastosowania.

Przenosząc powyższe na grunt zapytania Spółki, stwierdzić tym samym należy, że skoro - co zostało dowiedzione powyżej - wynajmowane przez Spółkę Pojemniki nie mieszczą się w pojęciu urządzenia przemysłowego, to Spółka w celu niepobrania tzw. podatku u źródła nie jest/nie będzie zobowiązana do dochowania warunków, o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, tj. do dochowania należytej staranności oraz posiadania certyfikatów rezydencji kontrahentów wynajmujących Spółce Pojemniki.

Podsumowując:

Zdaniem Wnioskodawcy:

1.wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu najmu Pojemników nie stanowią zapłaty za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a co za tym idzie Spółka nie jest zobowiązana jest do poboru tzw. podatku u źródła od ww. płatności,

2.w konsekwencji powyższego, na potrzeby niepobrania tzw. podatku u źródła Spółka nie jest/nie będzie zobowiązana do dochowania warunków, o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, tj. do dochowania należytej staranności oraz posiadania certyfikatów rezydencji kontrahentów wynajmujących Spółce Pojemniki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: ustawa o CIT):

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce są zobowiązane do wykazania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

W art. 21 ustawy o CIT, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 26 ust. 2e ustawy o CIT:

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu najmu Pojemników stanowią zapłatę za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a co za tym idzie czy Spółka zobowiązana jest do poboru tzw. podatku u źródła od ww. płatności.

Przedmiotem wątpliwości jest również ustalenie, czy w przypadku uznania wydatków ponoszonych przez Spółkę z tytułu najmu Pojemników za wydatki nieobjęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, na potrzeby niepobrania tzw. podatku u źródła Spółka zobowiązana jest/będzie do dochowania warunków, o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Kluczowym dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy jest rozumienie użytego w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT zwrotu „użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu”, a w szczególności pojęcia „urządzenie przemysłowe”. W ustawie podatkowej brak jest definicji legalnej słowa „urządzenie przemysłowe”. Niezbędnym jest zatem odwołanie do języka potocznego albowiem regułom języka normatywnego odpowiadają określone dyrektywy wykładni językowej, w myśl których (...) przy tłumaczeniu znaczenia normy należy jej przypisać takie znaczenie, jakie ma ona w języku potocznym, chyba, że ważne względy przemawiają za odstępstwem od tego znaczenia (L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010, s. 99). Za punkt wyjścia przy interpretacji znaczenia wyrazów „urządzenie” i „przemysłowe” należy przyjąć ich znaczenie słownikowe. Otóż, wyraz „urządzenie” występuje w znaczeniu „przedmiotu o złożonej konstrukcji, wykonującego lub ułatwiającego określoną pracę” (Wielki Słownik Języka Polskiego, http://www.wsjp.pl); „mechanizmu bądź zespołu mechanizmów, niekiedy bardzo skomplikowanych technicznie, służących do wykonywania określonych czynności, pełniących jakąś funkcję; przyrządu” (Nowy Słownik Języka Polskiego, pod red. B. Dunaja, s. 749); „mechanizmu lub zespołu mechanizmów, służącego do wykonania określonych czynności” (Słownik Języka Polskiego PWN, http://sjp.pwn.pl). Zaś wyraz „przemysłowy” oznacza „związany z przemysłem, używany, stosowany w przemyśle” (Nowy Słownik Języka Polskiego, por red. B. Dunaja, s. 543). Z kolei wyraz „przemysł” oznacza „działalność polegającą na produkcji towarów określonego rodzaju na dużą skalę, przy użyciu maszyn” (Wielki Słownik Języka Polskiego, http://www.wsjp.pl); „podstawowy dział gospodarki, obejmujący masowe wytwarzanie za pomocą środków technicznych określonej grupy wyrobów” (Nowy Słownik Języka Polskiego, pod red. B. Dunaja, s. 543).

W świetle powyższych definicji oraz zgodnie z ugruntowanym w doktrynie i orzecznictwie stanowiskiem przyjąć należy, że pojęcie „urządzenie przemysłowe” (podobnie jak handlowe lub naukowe), ma charakter sformułowania ogólnego, mieszczącego w sobie wszelkie możliwe urządzenia, stanowiące pewien zespół mechanizmów, elementów technicznych, które mogą mieć zastosowanie w działalności podmiotów o określonej specyfice - przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Zatem pojęcie „urządzenie przemysłowe” lub „handlowe” należy rozumieć jako rodzaj mechanizmu lub zespół elementów, przyrządów, służący do wykonywania określonych czynności zarobkowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ułatwiający szeroko rozumiane prace materialne lub proces sprzedaży towarów i usług. Nie ulega wątpliwości, że wszelka działalność gospodarcza, tj. budowlana, przemysłowa, handlowa, naukowa, to działalność komercyjna, nastawiona na osiągnięcie zysku.

Przytoczone definicje pojęcia „urządzenie przemysłowe” wskazują na konieczną złożoność urządzenia, co podkreślone jest poprzez odwołanie do mechanizmu lub zespołu mechanizmów, niekiedy nawet bardzo skomplikowanych. W rezultacie określenie „urządzenie” oznaczać powinno konstrukcję bardziej rozbudowaną niż zwykła paleta, pojemnik transportowy.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że pojemniki, o których mowa we wniosku nie zawierają takich elementów jak mechanizmy, przekładnie, dźwignie, napędy lub inne ruchome współpracujące ze sobą części. Wynajmowane przez Spółkę pojemniki to uniwersalne, nieskomplikowane konstrukcje, które mogą być wykorzystywane do przechowywania i transportu towarów (np. metalowe i drewniane palety, metalowe kosze, składane bądź nieskładane metalowe skrzynie czy kontenery, które w zależności od modelu mogą posiadać proste elementy ruchome, takie np. jak uchylne burty ułatwiające załadunek). Pojemniki nie są wykorzystywane w produkcji i nie stanowią elementów linii produkcyjnej.

Reasumując, wykładnia językowa art. 21 ustawy o CIT potwierdza, iż pojemników będących przedmiotem wniosku nie należy traktować jako urządzeń przemysłowych, urządzeń handlowych, ani urządzeń naukowych o których mowa w ust. 1 pkt 1 ww. przepisu.

W związku z powyższym, wydatki ponoszone przez Państwa Spółkę z tytułu najmu pojemników nie stanowią zapłaty za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a co za tym idzie nie są/będą Państwo zobowiązani do poboru tzw. podatku u źródła od ww. płatności.

Odnosząc się natomiast do kwestii ustalenia, czy na potrzeby niepobrania tzw. podatku u źródła Spółka zobowiązana jest/będzie do dochowania warunków, o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, tj. do dochowania należytej staranności oraz posiadania certyfikatów rezydencji kontrahentów wynajmujących Spółce Pojemniki, należy stwierdzić, że zgodnie z przywołaną wyżej treścią art. 26 ust. 1 obowiązek dochowania należytej staranności oraz posiadania certyfikatów rezydencji ciąży na podatnikach, którzy dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy. Zatem jeżeli płatności będące przedmiotem wniosku nie są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy, to Spółka nie jest/nie będzie zobowiązana do dochowania warunków, o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

W konsekwencji, na potrzeby niepobrania tzw. podatku u źródła Spółka nie jest/nie będzie zobowiązana do dochowania warunków, o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, tj. do dochowania należytej staranności oraz posiadania certyfikatów rezydencji kontrahentów wynajmujących Państwa Spółce pojemniki.

Tym samym, Państwa stanowisko do pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.