Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 maja 2025 r. za pośrednictwem platformy ePUAP, wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz Podmiotu powiązanego z tytułu opisywanej we wniosku Usługi, nie mieści się w zakresie przedmiotowym przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika wskazane w art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 lipca 2025 r. (wpływ tego samego dnia) oraz pismem z 4 lipca 2025 r. (wpływ 7 lipca 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą (…) (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) (…). Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej. Prowadzi działalność na polskim rynku w obszarze (…). Spółka jako (…).

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym (w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, t.j. Dz.U. 2025 poz. 278, dalej: „ustawa o CIT”) i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od wszystkich osiąganych przez siebie dochodów.

Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usług i licencję (dalej: „Umowa”) z podmiotem powiązanym – B z siedzibą w Wielkiej Brytanii (dalej: „Podmiot powiązany”). Podmiot powiązany nie posiada udziałów w Spółce. Podmiot powiązany i Spółka nie mają także wspólnego, bezpośredniego udziałowca.

Podmiot powiązany nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zakładu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ani umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Podmiot powiązany zobowiązał się do udzielenia Spółce licencji na określone oprogramowanie i świadczenia określonych usług w celu wsparcia Spółki w prowadzeniu działalności.

Przedmiotem Umowy jest świadczenie przez Podmiot powiązany usług (dalej: „Usługi”) polegających na zapewnieniu Wnioskodawcy dostępu do specjalistycznej platformy komunikującej się z użytkownikami przez stronę internetową oraz umożliwiającej korzystanie z funkcjonalności odpowiedniego oprogramowania i infrastruktury technicznej niezbędnej do jej obsługi (dalej: „Platforma”). Usługi te świadczone są w modelu Software-as-a-Service (dalej: „SaaS”).

Platforma wspiera zarządzanie i publikację treści w Internecie na stronach wydawcy. Dodatkowo w ramach umowy Podmiot powiązany może świadczyć usługi polegające w szczególności na rozwoju i dostosowaniu funkcjonalności Platformy do potrzeb Spółki (dalej: „Usługi profesjonalne”).

W ramach Umowy Podmiot powiązany udziela Wnioskodawcy niezbywalnej, niewyłącznej i ogólnoświatowej licencji na korzystanie z Platformy (dalej: „Licencja”) na zasadach Software-as-a- service w następujący sposób:

1)w odniesieniu do Platformy:

-Spółka ma dostęp do Platformy w chmurze za pośrednictwem odpowiednich interfejsów;

-Spółka może korzystać z kodu (m.in. znaczników, kodów, wtyczek internetowych) w celu korzystania z Platformy;

-Spółka może korzystać z Platformy zgodnie z wszelką dokumentacją techniczną lub użytkową, którą Podmiot powiązany może dostarczyć Spółce;

-w ramach Platformy jest świadczona usługa monitoringu i utrzymania platformy w działaniu oraz

-w ramach Licencji jest możliwe opracowywanie i testowanie dostosowań Spółki w celu oceny potencjalnych konfiguracji Platformy do użytku Spółki;

2)w odniesieniu do ewentualnego lokalnego oprogramowania dostarczonego przez Podmiot powiązany, które jest wymagane do uzyskania dostępu do Platformy Spółka może:

-instalować i używać oprogramowania (…) na komputerach, na platformach i w ilościach uzgodnionych między stronami Umowy oraz

-wykonać określoną liczbę kopii oprogramowania (…) do celów archiwalnych (z ograniczeniem instalacji i używania kopii tylko do sytuacji, gdy kopia podstawowa ulegnie awarii lub zniszczeniu).

Spółka nie uzyskuje bezpośredniego dostępu do serwerów odpowiedzialnych za obsługę oprogramowania, z którego korzysta, ani innej infrastruktury Podmiotu powiązanego. Spółka nie dysponuje wydzieloną przestrzenią dyskową na serwerach Podmiotu powiązanego.

Zgodnie z warunkami Licencji określonymi w Umowie, Spółka zobowiązała się, że nie będzie:

1)korzystać z Usług w sposób:

-naruszający obowiązujące prawo lub obowiązujące przepisy, lub w związku z materiałami niezgodnymi z prawem (takimi jak materiały naruszające obowiązujące przepisy dotyczące obsceniczności, zniesławienia, nękania, prywatności, reklamy lub własności intelektualnej); lub

-w sposób, który spowodowałby istotne ryzyko dla bezpieczeństwa lub działalności Podmiotu powiązanego albo Platformy,

2)kopiować, wykorzystywać, rozpowszechniać, ponownie publikować, pobierać, wyświetlać, przekazywać, sprzedawać, wynajmować, dzierżawić, hostować lub udzielać sublicencji na Usługi bez uprzedniej pisemnej zgody B;

3)oferować, korzystać lub zezwalać na korzystanie z Usług w ramach działalności związanej z usługami komputerowymi, usługami outsourcingowymi podmiotów trzecich, na zasadzie członkostwa lub subskrypcji, na zasadzie biura usług, na zasadzie współdzielenia czasu, jako część usługi hostowanej lub w imieniu jakiejkolwiek strony trzeciej;

4)z wyjątkiem zakresu, w jakim nie może to być ograniczone przez obowiązujące prawo, modyfikować, tworzyć dzieł, adaptować, tłumaczyć, poddawać inżynierii wstecznej lub dekompilować kodu źródłowego, reprezentacji danych lub podstawowych algorytmów, procesów i metod;

5)usuwać, ukrywać ani zmieniać żadnych informacji o prawach własności związanych z Usługami;

6)udostępniać żadnych danych uwierzytelniających ani haseł dostępu.

Licencja obejmuje również uprawnienie do przechowywania danych wgranych przez Spółkę oraz jej użytkowników (hosting) publikowanych przez Spółkę na własnych stronach. Licencja jest udzielona Spółce na jej własne cele biznesowe.

W zamian za świadczenie Usług i Licencję Spółka zobowiązała się uiszczać na rzecz Podmiotu powiązanego opłaty rozliczane kwartalnie za użytkowanie oprogramowania. Wysokość opłaty jest uzależniona m.in. od ilości wyświetleń stron Platformy. Niezależnie od opłat licencyjnych pobierane są opłaty za ewentualne Usługi profesjonalne rozliczane godzinowo.

Opłaty nie są związane z użytkowaniem lub prawem do użytkowania urządzeń i infrastruktury jaką Podmiot powiązany angażuje w obsługę funkcjonalności oprogramowania. W szczególności w ramach przedstawionego stanu faktycznego nie dochodzi do wynajęcia, dzierżawy ani leasingu sprzętu. Wnioskodawca uiszcza opłaty za świadczenie Usługi i Licencję.

Spółka dysponuje i będzie dysponowała certyfikatem rezydencji potwierdzającym rezydencję podatkową Podmiotu powiązanego w okresie wypłacania należności z tytułu wskazanych usług.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:

1.Spółka wskazała, że w związku z wykonywaniem umowy z B nie dochodzi do przeniesienia na jej rzecz autorskich praw majątkowych do jakichkolwiek utworów czy też programów komputerowych. Spółka korzysta z funkcjonalności platformy wspierającej jej działalność (…). Korzystanie to odbywa na się podstawie niezbywalnej, niewyłącznej i ogólnoświatowej licencji.

2.Przez usługi profesjonalne należy rozumieć czynności podejmowane przez B związane z rozwijaniem i dostosowywaniem platformy do indywidualnych potrzeb Spółki. Usługi te są rozliczane odrębnie od wynagrodzenia z tytułu udostępnienia platformy przez kontrahenta na rzecz Spółki. Potrzeby te mogą być komunikowane przez Spółkę kontrahentowi i uzgadniane z nim, gdyż od strony technicznej to B dokonuje stosownych zmian w platformie. Wskazać należy przy tym, że Spółka nie nabywa praw autorskich do wprowadzonych zmian w platformie oraz w oprogramowaniu ją obsługującym.

3.ramach usługi nie dochodzi do przeniesienia na rzecz Spółki jakichkolwiek praw do infrastruktury technicznej B, w szczególności w oparciu o świadczenie najmu, dzierżawy czy też leasingu. W ramach usługi Spółka otrzymuje, tylko i wyłącznie, możliwość korzystania z funkcjonalności oprogramowania w postaci platformy. Spółka nie kontroluje ani też nie ma wpływu na zasoby infrastrukturalne angażowane przez Usługodawcę do świadczenia usług za pośrednictwem Platformy.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz Podmiotu powiązanego z tytułu opisywanej we wniosku Usługi, nie mieści się w zakresie przedmiotowym przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o CIT, a w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika wskazane w art. 26 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz Podmiotu powiązanego z tytułu opisywanej we wniosku Usługi nie mieści się w zakresie przedmiotowym przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o CIT, a w związku z tym Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych przy wypłacie na rzecz Podmiotu powiązanego wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów z:

1)z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2)z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów;

3)z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4)uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie, z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, należności wypłacane z tytułu Usługi na rzecz Podmiotu powiązanego w sposób oczywisty z uwagi na przedmiot świadczenia nie mieszczą się w kategoriach przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2 – 4 ustawy o CIT. Należy zatem przeanalizować możliwość ewentualnego zakwalifikowania Usługi do kategorii wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

O należnościach licencyjnych na gruncie ustawy o CIT można mówić wtedy, gdy podmiot posiadający prawo do programu komputerowego przenosi część praw do tego programu wykraczających poza zwykłe korzystanie z funkcjonalności oprogramowania na własne cele tj. w szczególności, gdy autor upoważnia drugi podmiot do zmodyfikowania oprogramowania lub zwielokrotniania w celu dalszego jego rozpowszechniania i uzyskiwania z tego tytułu przychodów.

Na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego, w tym w Komentarzu do Modelowej Konwencji ECD, przyjmuje się, że nie można uznać za należności licencyjne podlegające podatkowi u źródła opłat za korzystanie z oprogramowania w oparciu o licencję użytkownika końcowego (tzw. licencja end-user). Licencja end-user to taka licencja, która pozwala jedynie na korzystanie z oprogramowania zgodnie z jego przeznaczeniem. Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD, w transakcjach innego typu prawa nabyte związane z prawami autorskimi ograniczone są do praw niezbędnych w celu uruchomienia programu przez użytkownika, na przykład wówczas, gdy odbiorca uzyskuje ograniczone prawa do powielania programu. Sytuacja taka występuje często w transakcjach nabycia egzemplarza programu. Prawa przekazywane w takim przypadku są ściśle związane z charakterem programów komputerowych. Prawa te umożliwiają użytkownikom kopiowanie programu, na przykład na twardy dysk lub do celów archiwalnych. (...) skopiowanie programu na twardy dysk lub do pamięci operacyjnej komputera bądź sporządzenie kopii archiwalnej jest niezbędnym krokiem do korzystania z programu. Zatem prawa związane z czynnościami kopiowania, jeśli jedynie umożliwiają użytkownikowi faktyczne korzystanie z programu, należy pominąć przy analizie charakteru transakcji do celów podatkowych. Płatności w transakcjach tego typu traktowane są jako dochód z działalności handlowej zgodnie z artykułem 7 (Modelowa konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku: wersja skrócona 2005, przeł. K. Bany, Warszawa 2006).

Z powyższego fragmentu komentarza wynika, że opłata za prawa umożliwiające faktyczne korzystanie z programu komputerowego i jednocześnie niepozwalające na wykorzystywanie tego programu komercyjnie (to znaczy w celu jego rozpowszechnienia albo sublicencjonowania), nie stanowi należności licencyjnych w rozumieniu Modelowej Konwencji OECD. Tego typu opłaty są zbliżone do opłat za nabycie egzemplarza programu na własny użytek. Taki program można zainstalować, skonfigurować, uruchomić albo zarchiwizować, natomiast te czynności są wykonywane tylko i wyłącznie na własne potrzeby nabywcy.

Zatem za prawidłowy należy uznać wniosek, że licencja typu end-user nie powinna być traktowana jako przychód z praw autorskich lub praw pokrewnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT i w związku z tym opłaty za tego typu licencję nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie tego przepisu. Przedmiotem licencji end-user nie są bowiem prawa autorskie czy prawa pokrewne, ale wyłącznie uprawnienie do korzystania z danego egzemplarza utworu, zgodnie z jego przeznaczeniem, na własne potrzeby.

Co istotne ani ustawa o CIT, ani inne ustawy podatkowe nie zawierają definicji praw autorskich. Należy zatem odnieść się do definicji zawartej w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. 2025 poz. 24, dalej: „Ustawa o prawie autorskim”).

Zgodnie z art. 1 Ustawy o prawie autorskim, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Natomiast zgodnie z art. 74 ust. 4 Ustawy o prawie autorskim, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1)trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

2)tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

3)rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

W przedstawionym stanie faktycznym Licencja, którą nabywa Spółka jest ograniczona w następujący sposób:

- W odniesieniu do Platformy utrzymywanej w chmurze:

-Spółka ma dostęp do Platformy w chmurze za pośrednictwem odpowiednich interfejsów;

-Spółka może korzystać z kodu (m.in. znaczników, kodów, wtyczek internetowych) w celu korzystania z Platformy;

-Spółka może korzystać z Platformy zgodnie z wszelką dokumentacją techniczną lub użytkową, którą Podmiot powiązany może dostarczyć Spółce;

-w ramach Licencji jest możliwe opracowywanie i testowanie dostosowań Spółki w celu oceny potencjalnych konfiguracji Platformy do użytku Spółki.

- W odniesieniu do ewentualnego lokalnego oprogramowania dostarczonego przez Podmiot powiązany, które jest wymagane do uzyskania dostępu do Platformy Spółka może:

-instalować i używać oprogramowania (…) na komputerach, na platformach i w ilościach uzgodnionych między stronami Umowy oraz

-wykonać określoną liczbę kopii oprogramowania (…) do celów archiwalnych (z ograniczeniem instalacji i używania kopii tylko do sytuacji, gdy kopia podstawowa ulegnie awarii lub zniszczeniu).

Zgodnie z warunkami Licencji określonymi w Umowie, Spółka zobowiązała się, że nie będzie:

1)korzystać z Usług w sposób:

-naruszający obowiązujące prawo lub obowiązujące przepisy, lub w związku z materiałami niezgodnymi z prawem (takimi jak materiały naruszające obowiązujące przepisy dotyczące obsceniczności, zniesławienia, nękania, prywatności, reklamy lub własności intelektualnej) lub

-w sposób, który spowodowałby istotne ryzyko dla bezpieczeństwa lub działalności Podmiotu powiązanego albo Platformy,

2)kopiować, wykorzystywać, rozpowszechniać, ponownie publikować, pobierać, wyświetlać, przekazywać, sprzedawać, wynajmować, dzierżawić, hostować lub udzielać sublicencji na Usługi bez uprzedniej pisemnej zgody B;

3)oferować, korzystać lub zezwalać na korzystanie z Usług w ramach działalności związanej z usługami komputerowymi, usługami outsourcingowymi podmiotów trzecich, na zasadzie członkostwa lub subskrypcji, na zasadzie biura usług, na zasadzie współdzielenia czasu, jako część usługi hostowanej lub w imieniu jakiejkolwiek strony trzeciej;

4)z wyjątkiem zakresu, w jakim nie może to być ograniczone przez obowiązujące prawo, modyfikować, tworzyć dzieł, adaptować, tłumaczyć, poddawać inżynierii wstecznej lub dekompilować kodu źródłowego, reprezentacji danych lub podstawowych algorytmów, procesów i metod;

5)usuwać, ukrywać ani zmieniać żadnych informacji o prawach własności związanych z Usługami;

6)udostępniać żadnych danych uwierzytelniających ani haseł dostępu.

Spółka zatem w ramach Umowy nabywa prawa, które są ograniczone do korzystania z  funkcjonalności oprogramowania i jego konfiguracji do własnych potrzeb w ramach infrastruktury techniczno-systemowej Podmiotu powiązanego. W szczególności Spółka nie nabywa praw do nieograniczonego sublicencjonowania czy rozpowszechniania, w tym użyczania lub najmu oprogramowania ani jego kopii, ani praw do wprowadzania jakichkolwiek zmian w kodzie programu. Spółka wykorzystuje Licencję na jej własne cele biznesowe. Prawo do zainstalowania i kopiowania następuje wyłącznie w zakresie ograniczonym potrzebami własnego użytkowania.

Powyższe oznacza zdaniem Wnioskodawcy, że prawa nabywane przez Spółkę w ramach Umowy nie mieszczą się w zakresie praw autorskich wymienionych w art. 74 ust. 4 Ustawy o prawie autorskim i tym samym nie należy traktować opłat uiszczanych przez Spółkę za należności licencyjne w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. W efekcie Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych przy wypłacie na rzecz Podmiotu powiązanego wynagrodzenia. Niepobranie podatku nie będzie uzależnione od pozyskania certyfikatu rezydencji podmiotu otrzymującego

Powyższe stanowisko prezentowane przez Spółkę było wielokrotnie potwierdzane przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, w tym m.in.:

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 listopada 2024 r., znak 0111-KDIB2-1.4010.409.2024.3.BJ,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 grudnia 2019 r., znak 0111-KDIB1-2.4010.416.2019.1.AK.

Końcowo Spółka wskazuje, że należności z tytułu korzystania z Usługi nie należy klasyfikować jako należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Po pierwsze w ramach świadczonych usług Spółka nie uzyskuje kontroli nad zasobami

infrastrukturalnymi angażowanymi przez Podmiot Powiązany. Trudno zatem mówić o ich użytkowaniu.

Po drugie Spółka nie prowadzi działalności przemysłowej.

Mając na względzie znaczenie słów: „urządzenie”, „przemysł”, „serwer” należy uwzględnić przede wszystkim aspekt funkcjonalny. Co do zasady serwery mają szeroki zakres zastosowanie i mogą służyć zarówno do sterowania urządzeniami wykorzystywanymi w przemyśle (jako część urządzenia przemysłowego) lub być wykorzystywane w innych celach. Pojęcie „przemysł” natomiast jest rozumiane jako działalność polegająca na produkcji towarów określonego rodzaju na dużą skalę, przy użyciu maszyn. Serwer sam w sobie nie może być zatem uważany za urządzenie przemysłowe, jeżeli nie spełnia funkcji przemysłowych, czyli nie jest powiązany z żadnym urządzeniem przemysłowym

biorącym udział w procesie produkcji.

Usługi nie są natomiast wykorzystywane w ramach jakichkolwiek funkcji przemysłowych, w szczególności nie są wykorzystywane w ramach działalności produkcyjnej.

Powyższe oznacza zdaniem Wnioskodawcy, że należności z tytułu Usług nie stanowią również należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko prezentowane przez Spółkę było wielokrotnie potwierdzane przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, w tym m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 czerwca 2024 r., znak 0114-KDIP2-1.4010.232.2024.2.MW.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

W przepisie tym, wyrażona została zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Tytuły należności których wypłata rodzi po stronie wypłacającego (polskiego rezydenta podatkowego) obowiązek poboru podatku zostały wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

W myśl natomiast art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

 Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z  takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Jak wynika z powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy w wysokości 20% ustala się m.in. od przychodów z praw autorskich lub praw pokrewnych uzyskanych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem analizując obowiązek pobrania podatku u źródła od licencji, należy odnieść się do przepisów określających zakres praw autorskich.

W celu określenia zakresu praw autorskich wg polskich przepisów, należy odnieść się do  art.  1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 24 ze zm., dalej: „ustawa o prawie autorskim”), który stwierdza, że:

Ponadto w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim stwierdza się, że:

W art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, zawarto ogólną normę, opisującą utwór, będący przedmiotem prawa autorskiego, natomiast ust. 2 tego artykułu ma charakter pomocniczy. Dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie wystarcza ustalenie, że mieści się ono w  jednej z nazwanych ustawowo kategorii, podanych jako katalog otwarty.

Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, że niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie wg przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe.

W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim:

Ponadto, zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim:

Jak wskazuje powołany przepis, program komputerowy podlega ochronie niezależnie od formy (sposobu) wyrażenia, a więc w postaci „programu źródłowego” i „programu maszynowego”, „programu wpisanego do pamięci stałej komputera”, itd. Podlega on ochronie również wówczas, gdy jest utrwalony w odręcznie sporządzonych notatkach, w dokumentacji projektowej, wytwórczej i  użytkowej.

Stosownie do treści art. 74 ust. 4 tej ustawy:

Podsumowując, należy stwierdzić, że w rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie. Program komputerowy został wymieniony przez ustawodawcę jako przedmiot prawa autorskiego.

Łączna subsumcja art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz powołanych przepisów prawa autorskiego nie pozostawia wątpliwości, że opłaty z tytułu licencji na oprogramowanie komputerowe co do zasady podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym u źródła.

W tym stanie rzeczy, w myśl art. 21 ust. 2 ustawy o CIT należy przeanalizować, czy postanowienia umów w  sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie wyłączają lub nie ograniczają prawa Polski do opodatkowania przedmiotowych dochodów. Z uwagi na posiadanie certyfikatu rezydencji Podmiotu powiązanego, w niniejszej sprawie zastosowanie mogą znaleźć będą postanowienia Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od  opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w  Londynie dnia 20 lipca 2006 roku (Dz. U. z 2006 r., nr 250, poz. 1840; dalej: „UPO”), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i  przenoszeniu zysku, podpisanej przez Polskę oraz przez Zjednoczone Królestwo dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z  2018  r., poz. 2253).

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 UPO:

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 2 UPO:

Z kolei w myśl art. 12 ust. 3 UPO:

Mając powyższe na uwadze oraz odnosząc się do definicji należności licencyjnych zawartej w  ww.  umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy podkreślić, że Państwa - Strony tej umowy posłużyły się sformułowaniami obejmującymi całość chronionych praw autorskich na gruncie polskiej ustawy. Fakt, że program komputerowy jest utworem stanowiącym przedmiot prawa autorskiego jest czynnikiem wystarczającym do włączenia oprogramowania do definicji należności licencyjnych odnoszących się do wszelkich praw autorskich dzieła literackiego, artystycznego lub  naukowego. Intencją Państw - Stron Umowy było objęcie zakresem dyspozycji artykułów odnoszących się do pojęcia „należności licencyjnych”, wszelkich dochodów uzyskiwanych w związku z  korzystaniem z jakiegokolwiek dzieła czy utworu chronionego prawem autorskim na gruncie prawa krajowego. Dochód z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych należy traktować jako należności licencyjne, albowiem program komputerowy stanowi utwór będący przedmiotem prawa autorskiego.

Interpretując przepisy zawarte w ww. UPO należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w  sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienia Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w  nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z  uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem. I tak, pkt 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD (należności licencyjne), wyraźnie stwierdza, że program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Zatem, w przypadku braku wymienienia dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji „należności licencyjnych”, należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z  tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak „należność licencyjną”, której opodatkowanie powinno być rozpatrywane na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego. Natomiast w pkt 14 do art. 12 Komentarza Modelowej Konwencji wskazano, że prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z  programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Według Komentarza do transakcji dotyczących wytworów cyfrowych, takich jak obrazy, dźwięki lub  teksty, należy stosować odpowiednio konstrukcje przewidziane dla programów komputerowych. Zgodnie z punktem 14.2 Komentarza wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej.

Jak wynika z wniosku Spółka nabywa od brytyjskiego Podmiotu powiązanego licencje na użytek własny (tzw. licencje użytkownika końcowego). Przedmiotem Umowy jest świadczenie przez Podmiot powiązany Usług polegających na zapewnieniu Spółce dostępu do specjalistycznej platformy komunikującej się z użytkownikami przez stronę internetową oraz umożliwiającej korzystanie z funkcjonalności odpowiedniego oprogramowania i infrastruktury technicznej niezbędnej do jej obsługi. Usługi te świadczone są w modelu Software-as-a-Service. W ramach zawartej przez Spółkę umowy nie nastąpi przeniesienie praw czy też udzielenie prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych. Spółka uprawniona jest do wykorzystywania oprogramowania wyłącznie do własnego użytku wewnętrznego, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej oraz dla wewnętrznych celów biznesowych. Spółka nie ma prawa do kopiowania, wykorzystywania, rozpowszechniania, ponownego publikowania, pobierania, wyświetlania, przekazywania, sprzedawania, wynajmowania, dzierżawienia, hostowania lub udzielania sublicencji na Usługi czy też do wprowadzania jakichkolwiek zmian lub modyfikacji w oprogramowaniu. Zatem jak wcześniej wskazano zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, zawartym w pkt 14 do art. 12, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu na własne potrzeby, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

W odniesieniu natomiast do użytkowania oprogramowania w Software-as-a-Service („Saas”), gdzie jak wskazują Państwo, że Spółka uzyskuje możliwość korzystania z Platformy w chmurze  za pośrednictwem odpowiednich interfejsów  – przeanalizować należy dodatkowo zakres art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, w którym mieszczą się m.in. przychody z tytułu należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego.

Zatem kluczowym dla rozstrzygnięcia tej sprawy jest rozumienie zwrotu „użytkowanie lub prawo użytkowania urządzenia przemysłowego”.

Przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego. Według Słownika języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) słowo „urządzenie” oznacza „mechanizm lub zespół mechanizmów, służący do wykonania określonych czynności”. Podobnie według Słownika języka polskiego (PWN Warszawa 1996 r. tom III, str. 575) urządzenie jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę; urządzenie przeładunkowe, transportowe.

Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pojęcie „przemysł” oznacza produkcję materialną polegającą na wydobywaniu z ziemi bogactw naturalnych i wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych. Natomiast słowo „handel” oznacza działalność polegającą na kupnie, sprzedaży lub wymianie towarów i usług (Słownik języka polskiego www.sjp.pwn.pl). W zakresie pojęcia „przemysł” mieści się także przemysł paliwowo-energetyczny rozumiany jako „dział gospodarki zajmujący się wydobywaniem surowców energetycznych takich jak: węgiel, ropa naftowa i gaz ziemny oraz przetwarzaniem ich w elektrowniach i rafineriach” (por. serwis internetowy wikipedia.org).

Pojęcia przemysłowy, handlowy oznaczają odpowiednio – związany z przemysłem, handlem, mający zastosowanie w przemyśle, handlu (w tym w usługach) itp.

Zatem, pojęcie „urządzenie przemysłowe, naukowe lub handlowe” oznacza rodzaj mechanizmu lub zespół elementów, przyrządów, służący do wykonywania określonych czynności lub ułatwiający pracę, związany z produkcją materialną lub procesem sprzedaży towarów i usług oraz nauką, czyli szeroko rozumianą działalnością komercyjną.

Jak wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny (por. wyrok z 6 czerwca 2018 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 1773/16 oraz z 5 czerwca 2018 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 1540/16):

Na powyższe wskazuje także NSA w wyroku z 17 lipca 2019 r., sygn. akt II FSK 1308/17:

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 października 2016 r., sygn. akt II FSK 2416/14:

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 16 maja 2024 r. sygn. akt II FSK 1087/21:

Tym samym, zarówno wykładnia językowa, jak i wykładnia celowościowa, prowadzą do wniosku, że pojęcie urządzenia przemysłowego obejmuje wszelkie urządzenia wykorzystywane w profesjonalnym obrocie, przy czym muszą one być związane z działalnością danego podmiotu. Nie muszą one jednak być wykorzystywane bezpośrednio w procesie produkcji, wąsko rozumianego handlu (hurtowego, detalicznego), czy nauki. Tym samym serwery należy uznać za urządzenia przemysłowe.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego Spółka nie uzyskuje bezpośredniego dostępu do serwerów odpowiedzialnych za obsługę oprogramowania, z którego korzysta, ani innej infrastruktury Podmiotu powiązanego. Spółka nie dysponuje wydzieloną przestrzenią dyskową na serwerach Podmiotu powiązanego. W ramach usługi nie dochodzi do przeniesienia na rzecz Spółki jakichkolwiek praw do infrastruktury technicznej B, w szczególności w oparciu o świadczenie najmu, dzierżawy czy też leasingu. W ramach usługi Spółka otrzymuje, tylko i wyłącznie, możliwość korzystania z funkcjonalności oprogramowania w postaci platformy. Spółka nie kontroluje ani też nie ma wpływu na zasoby infrastrukturalne angażowane przez Usługodawcę do świadczenia usług za pośrednictwem Platformy.

Należy zauważyć, że przestrzeń dyskowa co do zasady to rodzaj usługi, która polega na przechowywaniu różnego rodzaju plików na internetowym dysku twardym oraz ich szybką i bezproblemową wymianę.

Infrastruktura informatyczna zarówno w wymiarze fizycznym, jak i wirtualnym stanowi mechanizm lub zespół elementów służących do wykonywania określonych czynności, tym samym należy ją traktować jako urządzenie przemysłowe. Serwery, routery, switch’e oraz firewall’e podobnie jak każdy komputer są „urządzeniami” niezależnie od tego czy urządzenia te funkcjonują w powiązaniu z siecią internetową i wymagają odpowiedniego oprogramowania.

Skoro jednak, jak wynika z opisu sprawy, w ramach usługi:

1)Spółka nie dysponuje wydzieloną przestrzenią dyskową na serwerach Podmiotu powiązanego,

2)nie dochodzi do przeniesienia na rzecz Spółki jakichkolwiek praw do infrastruktury technicznej B, w szczególności w oparciu o świadczenie najmu, dzierżawy czy też leasingu,

3)Spółka nie uzyskuje kontroli nad zasobamiinfrastrukturalnymi angażowanymi przez Podmiot Powiązany,

- to w sprawie nie będziemy mieli do czynienia z przychodem za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wobec powyższego wynagrodzenie dokonywane przez Państwa na rzecz Podmiotu powiązanego z siedzibą w Wielkiej Brytanii nie stanowią należności na podstawie  art. 21 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o CIT. Oznacza to, że dokonując wypłaty takich należności nie są Państwo zobowiązani do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

Obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 tej ustawy. W przedstawionym stanie faktycznym nie obejmuje on Państwa, gdyż wypłacane przez Państwa należności za świadczone usługi na rzecz Podmiotu Powiązanego  nie wchodzą w zakres przedmiotowy art. 21 ust. 1 pkt 1- 4 ustawy o CIT w zw. z art. 12 ust. 3 UPO. Nie są zatem Państwo zobowiązani do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych płatności na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem, Państwa stanowisko w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.