Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Spółka A z siedzibą (…) prowadzi działalność (…). Przedmiotem głównej działalności gospodarczej Spółki, według PKD jest: (…)

Spółka prowadzi działalności na terenie gminy (…) położonej na terenie województwa (…), powiecie (…), której teren został zalany przez powódź, która przeszła w tym rejonie we wrześniu 2024 r.

Gmina ta jest „gminą poszkodowaną”, o której mowa w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 września 2024 r. w sprawie wykazu gmin, w których są stosowane szczególne rozwiązania związane z usuwaniem skutków powodzi z września 2024 r. (…)

W wyniku powodzi, w znacznym stopniu zniszczeniu uległ majątek Spółki, m.in. (…). Spółka posiada status podmiotu poszkodowanego, zgodnie z art. 2 Ustawy z dnia 16 września 2011 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi (zwanej dalej „Ustawą przeciwpowodziową”). Użyte w ustawie określenie „poszkodowany” oznacza osobę fizyczną, osobę prawną i jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, które na skutek powodzi doznały szkód majątkowych lub utraciły, chociażby czasowo, możliwość korzystania z posiadanej nieruchomości lub lokalu.

Ponadto, Wnioskodawca dysponuje zaświadczeniem wydanym w trybie art. 44 ust. 2 pkt 1 ustawy przeciwpowodziowej potwierdzającej poniesienie szkody w wyniku powodzi, która wystąpiła na terenie Gminy. Zaświadczenie wydał (…).

W związku z poniesionymi szkodami Spółka otrzymała wsparcie finansowe na usuwanie skutków powodzi w postaci m.in.:

 1) Wpłat otrzymanych od osób fizycznych oraz prawnych - otrzymane na konto bankowe. Przelewy tytułowane były jako darowizny dla powodzian. Środki uzyskane z tych darowizn Spółka zamierza przeznaczyć na cele związane z usuwaniem skutków powodzi. Może się tak zdarzyć że część środków uzyskanych w formie darowizny zostanie przeznaczona na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej np. (…).

 2) Pożyczki otrzymanej zgodnie z umową pożyczki nr …, zawartą (…). Pożyczka została otrzymana. Pożyczka ta podlega umorzeniu w przypadku spełnienia warunków określonych w umowie tj.:

   - pożyczka lub jej część została wykorzystana zgodnie z Ustawą przeciwpowodziową (na usuwanie szkód w rzeczowych aktywach trwałych lub obrotowych powstałych w wyniku powodzi),

   - środki z pożyczki zostały w pełni lub częściowo wykorzystane w okresie 6 miesięcy liczonym od dnia zawarcia umowy i nie podlegały zwrotowi,

   - pożyczkobiorca przedstawił rozliczenie pożyczki w wymaganym terminie, wraz z fakturami i rachunkami stanowiącymi jego podstawę,

   - pożyczkobiorca umożliwił pożyczkodawcy (funduszowi pożyczkowemu) przeprowadzenie kontroli poniesionych przez pożyczkobiorcę wydatków,

   - fundusz pożyczki nie stwierdził nieprawdziwości oświadczeń złożonych we wniosku o pożyczkę oraz innych nieprawidłowości, m.in. dotyczących wykorzystania pożyczki niezgodnie z celem określonym w ustawie.

Spółka powzięła wątpliwości w zakresie skutków podatkowych otrzymanego wsparcia finansowego.

Pytania

Darowizny

1. Czy otrzymane darowizny, przeznaczone w części na usuwanie skutków powodzi, a w części na prowadzenie bieżącej działalności Spółki poszkodowanej w wyniku powodzi, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 30 ust. 1 lit. b ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi (dalej „Ustawy przeciwpowodziowej”)?

2. Czy wydatki, sfinansowane z otrzymanych darowizn, poniesione przez Spółkę będą stanowiły koszty uzyskania przychodu?

3. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 2 jest twierdząca, to w jakim okresie darowizna powinna być wydatkowana, aby poniesione wydatki nadal stanowiły koszty uzyskania przychodów? Czy termin na uznanie wydatków za koszty uzyskania przychodów jest tożsamy z terminem obowiązywania zwolnienia od podatku przychodu z tytułu otrzymanych darowizn wskazanym w art. 30 ust. 5 Ustawy przeciwpowodziowej?

Pożyczka

4. Czy wydatki sfinansowane z pożyczki, o której mowa w rozdziale 3 Ustawy przeciwpowodziowej (art. 47 i 57) i która w przyszłości zostanie umorzona, będą nadal stanowić koszty uzyskania przychodów?

5. Czy odpisy amortyzacyjne od zakupu środków trwałych, sfinansowanych pożyczką, o której mowa w rozdziale 3 Ustawy przeciwpowodziowej, i która w przyszłości zostanie umorzona, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu po umorzeniu pożyczki?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Otrzymane darowizny, bez względu na rodzaj wydatków, jakie zostaną nimi sfinansowane, przeznaczone, zarówno bezpośrednio, pośrednio, na usuwanie skutków powodzi jak również na prowadzenie działalności gospodarczej, będą korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 30 ust. 1 lit. b Ustawy przeciwpowodziowej.

Zgodnie z art. 3a Ustawy przeciwpowodziowej: Wsparcie określone w niniejszej ustawie, stanowiące pomoc publiczną, może być udzielane wyłącznie jako pomoc mająca na celu naprawienie szkód spowodowanych niektórymi klęskami żywiołowymi, spełniająca warunki określone w art. 50 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.) albo art. 37 rozporządzenia Komisji (UE) 2022/2472 z dnia 14 grudnia 2022 r. uznającego niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 327 z 21.12.2022, str. 1, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 50 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r.: Za koszty kwalifikowalne uznaje się koszty wynikające ze szkody poniesionej bezpośrednio w wyniku klęski żywiołowej, wycenione przez niezależnego eksperta uznanego przez właściwy organ krajowy lub przez zakład ubezpieczeń. Szkody te mogą obejmować szkody materialne dotyczące aktywów, np. budynków, wyposażenia, maszyn lub zapasów i utratę dochodu w wyniku całkowitego lub częściowego zawieszenia działalności przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy od wystąpienia klęski. Obliczenie szkód materialnych opiera się na kosztach naprawy lub wartości ekonomicznej przedmiotowych aktywów przed klęską. Nie powinno ono przekraczać kosztu naprawy lub zmniejszenia godziwej wartości rynkowej spowodowanego klęską, tj. różnicy między wartością majątku w okresie bezpośrednio poprzedzającym klęskę i w okresie bezpośrednio następującym po klęsce. Utratę dochodu oblicza się na podstawie danych finansowych przedsiębiorstwa dotkniętego klęską (zysku przed odliczeniem podatków i odsetek (EBIT), amortyzacji i kosztów pracy związanych z zakładem bezpośrednio dotkniętym klęską żywiołową) poprzez porównanie danych finansowych za sześć miesięcy po wystąpieniu klęski żywiołowej ze średnią z trzech lat wybranych z pięciu lat poprzedzających wystąpienie klęski żywiołowej (z wykluczeniem roku z najlepszym oraz roku z najgorszym wynikiem finansowym), obliczoną w odniesieniu do tych samych sześciu miesięcy roku. Szkody oblicza się na poziomie poszczególnych beneficjentów.

Powołane powyżej przepisy wskazują na przykładowy katalog wydatków związanych z usuwaniem skutków powodzi, na co wskazuje użycie przez prawodawcę sformułowania „może obejmować”. Nie jest to katalog zamknięty i może swoim zakresem obejmować również inne wydatki, w zależności od zakresu poniesionej szkody przez poszkodowanego w wyniku powodzi, wycenionej przez niezależnego eksperta.

Z analizy innych rodzajów pomocy wynika, że wydatki na usuwanie skutków powodzi mogą dotyczyć, m.in.:

- Odbudowy i remontu obiektów zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku powodzi, niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej,

- Wydatków na zmianę miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na tereny o mniejszym ryzyku powodziowym,

- Finansowania bieżącej działalności, np. wypłaty wynagrodzeń, zobowiązania wobec dostawców, zobowiązania publicznoprawne,

- Usuwanie szkód w rzeczowych aktywach trwałych i obrotowych.

W przypadku darowizn Ustawodawca nie wymienił enumeratywnie rodzajów wydatków, które związane są z usuwaniem skutków powodzi. Zatem wydatki sfinansowane otrzymanymi darowiznami mogą dotyczyć wszelkich rodzajów wydatków związanych z działalnością gospodarczą. Ustawodawca jedynie w art. 30 ust. 2 Ustawy przeciwpowodziowej wskazał na zwolnienie od podatku od spadków i darowizn, pod warunkiem, że zostaną one przeznaczone na usunięcie skutków powodzi. Natomiast zwolnienie od podatku dochodowego darowizn na podstawie art. 30 ust. 1 lit. b ustawy przeciwpowodziowej nie zawiera takiego warunku. Tym samym Ustawodawca nie ograniczył możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od konkretnego rodzaju wydatku, który będzie finansowany z otrzymanej darowizny.

Ad 2.

Wydatki, sfinansowane z otrzymanych darowizn, poniesione przez Spółkę będą stanowiły koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Oznacza to, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, o ile zostały prawidłowo udokumentowane i jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Aby wydatek mógł stanowić na gruncie ustawy o CIT koszt uzyskania przychodu dla podatnika, musi on spełniać łącznie następujące warunki:

   - został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

   - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

   - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

   - poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

   - został właściwie udokumentowany,

   - nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ustawodawca, w Ustawie przeciwpowodziowej, nie zdecydował się na szczególne wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów, wydatków sfinansowanych darowiznami zwolnionymi od podatku dochodowego na podstawie art. 30 ust. 1 lit. b ustawy.

Zatem, w ocenie Spółki zastosowanie znajdą przepisy ogólne, zawarte w Ustawie o CIT i wydatki sfinansowane otrzymanymi przez Spółkę darowiznami, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu.

Podobne stanowisko można znaleźć w interpretacji DKIS z 26 lipca 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.114.2021.1.JKU: „Przepisy u.p.d.o.p., nie zawierają jednocześnie regulacji, zgodnie z którą taki podatnik nie ma prawa do zaliczenia do swoich kosztów podatkowych wydatków sfinansowanych otrzymaną darowizną pieniężną. Wyłączenie z kosztów podatkowych mogłoby nastąpić ewentualnie na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., przy uznaniu, że wydatki sfinansowane darowizną nie są poniesione w celu osiągnięcia przychodów, co w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca. Gdyby nie wyłączenie wyraźnie wskazane przez ustawodawcę w art. 38s ust. 1 u.p.d.o.p., co do zasady wartość darowizny powinna stanowić przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1. W takiej sytuacji podatnik rozpoznawałby zarówno przychód z tytułu otrzymanych środków pieniężnych jak i koszty z tytułu wydatków poniesionych na przeciwdziałanie COVID -19 np. na zakup środków ochrony osobistej (kombinezony, maseczki, ochraniacze itp.).”

Ad 3.

Wydatki, sfinansowane z otrzymanych darowizn będą stanowiły koszty uzyskania przychodu, bez względu na termin wydatkowania środków uzyskanych z tych darowizn. W ocenie Spółki art. 30 ust. 5 Ustawy przeciwpowodziowej znajduje zastosowanie tylko do okresu obowiązywania zwolnienia od podatku dochodowego określonych w ustawie świadczeń.

Ustawodawca, w Ustawie przeciwpowodziowej, nie zdecydował się na takie szczególne rozwiązanie w przypadku terminu uznania poniesionych wydatków za koszt uzyskania przychodów. W Ustawie przeciwpowodziowej brak również szczególnych rozwiązań odnośnie terminu przeprowadzania kontroli u poszkodowanego w przypadku wątpliwości co do prawidłowości rozliczenia otrzymanych darowizn, a także rozwiązań odnośnie przedstawienia odrębnych rozliczeń/zestawień otrzymanych darowizn do określonych organów kontroli.

Zatem poniesione wydatki, sfinansowane darowizną, będą stanowiły koszt uzyskania, bez względu na termin ich poniesienia.

W związku z tym do kwalifikacji przedmiotowych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów znajdą zastosowanie zasady ogólne. Tak wiec zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad 4.

W przypadku umorzenia pożyczki, o której mowa w rozdziale 3 Ustawy przeciwpowodziowej (art. 47 i 57 ustawy), wydatki sfinansowane tą pożyczką będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Oznacza to, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, o ile zostały prawidłowo udokumentowane i jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Aby wydatek mógł stanowić na gruncie ustawy o CIT koszt uzyskania przychodu dla podatnika, musi on spełniać łącznie następujące warunki:

   - został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

   - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

   - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

   - poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

   - został właściwie udokumentowany,

   - nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Ustawodawca, w Ustawie przeciwpowodziowej, nie zdecydował się na szczególne wyłącznie z kosztów uzyskania przychodów, wydatków sfinansowanych pożyczką. Na etapie otrzymania pożyczki ma ona charakter zwrotny, a zatem nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu w momencie jej otrzymania. Wydatki z niej sfinansowane stanowią koszty uzyskania przychodów na zasadach ogólnych.

W ocenie Spółki, ewentualne umorzenie otrzymanej pożyczki na podstawie art. 47 ustawy przeciwpowodziowej i jej zwolnienie od podatku dochodowego na podstawie art. 57 ustawy przeciwpowodziowej, nie zmieni początkowej kwalifikacji poniesionych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów. Przepisy Ustawy o CIT w sytuacji umorzenia pożyczki, nie wyłączają z kosztów uzyskania przychodów, wydatków sfinansowanych tą umorzoną pożyczką. Zastosowanie znajdą więc przepisy ogólne, zawarte w Ustawie o CIT, a zatem wydatki sfinansowane otrzymaną przez Spółkę pożyczką, po jej umorzeniu, będą nadal stanowiły koszty uzyskania przychodu. Podobne stanowisko można znaleźć w:

   - interpretacji DKIS z 22 listopada 2021 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.414.2021.1.BJ: „Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, zauważyć należy, że zaniechanie poboru podatku od przychodów z tytułu umorzenia subwencji z PFR nie wpływa na kwalifikację kosztów sfinansowanych subwencją. Koszty sfinansowane z udzielonej subwencji mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na ogólnych zasadach. Oznacza to, że wydatki pokryte z subwencji stanowią koszty podatkowe, jeżeli spełniają ogólne przesłanki wynikające z ustaw podatkowych do takiej ich kwalifikacji. Przy spełnieniu tego warunku, okoliczność że subwencja z której sfinansowano ww. wydatki została umorzona, jak również iż przychód (dochód) uzyskany w wyniku tego umorzenia korzysta z zaniechania poboru podatku są tutaj bez znaczenia.”;

   - interpretacji DKIS z 3 listopada 2020 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.534.2020.1.AA: „Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że pożyczka otrzymana przez Wnioskodawcę będąca przedmiotem pytania nr 2 ma co do zasady charakter zwrotny, a zatem nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu w momencie jej otrzymania. Powyższe nie wpływa na możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków finansowanych z pożyczonych środków. A zatem koszty, które Wnioskodawca poniesie z otrzymanej pożyczki, na zasadach ogólnych mogą zostać zaliczone do podatkowych kosztów uzyskania przychodów (a więc w zakresie, w jakim zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie będą należeć do kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako niestanowiących podatkowych kosztów uzyskania przychodów). Nie zmieni tego ewentualne umorzenie pożyczki na podstawie art. 15zzd ust. 7 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Umorzenie to nie stanowi przychodu, co ustawodawca określił w art. 15zzd ust. 10 ww. ustawy. Z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika bowiem, aby koszty sfinansowane pożyczonymi środkami przestawały być kosztami uzyskania przychodów ze względu na umorzenie pożyczki. Reasumując - wydatki sfinansowane z pożyczki, o której mowa w art. 15zzd ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, która została umorzona, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.”

Ad 5.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W komentarzu do ustawy o CIT (Małecki Paweł, Mazurkiewicz Małgorzata, CIT. Komentarz. Podatki i rachunkowość, wyd. XV, Opublikowano: WKP 2024, Stan prawny: 1 kwietnia 2024 r.) odnośnie art. 16 ust. 1 pkt 48 wyjaśniono: „Uzyskany zwrot części nakładów uniemożliwia dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od tej części. Wątpliwości może budzić sposób traktowania dochodu zwolnionego z podatku dochodowego, który podatnik przeznacza na zakup środka trwałego. Nie jest to przecież zwrot wydatków. Zatem odpisy amortyzacyjne od tak zakupionego środka powinny stanowić koszt uzyskania przychodów.”

W ocenie Spółki, art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania do odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych sfinansowanych pożyczką, w przypadku umorzenia otrzymanej pożyczki na podstawie art. 47 ustawy przeciwpowodziowej i jej zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 57 ustawy przeciwpowodziowej. Umorzenie pożyczki nie będzie stanowiło zwrotu wydatków, o jakim mowa ww. przepisie. Zatem odpisy z tytułu zużycia środka trwałego dokonane od tej części jego wartości, która odpowiada kwocie umorzonej pożyczki będą stanowiły koszty uzyskania przychodu.

Stanowisko takie można znaleźć w interpretacji DKIS z 3 października 2024 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.573.2024.2.AP „Umorzenie pożyczki stanowi umorzenie powstałego zobowiązania, a nie zwrot wydatków w jakiejkolwiek formie, zatem odpisy amortyzacyjne od zakupionego lub wytworzonego środka trwałego ze środków uzyskanych z powyższego tytułu, stanowią koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości. Tym samym, odpisy amortyzacyjne dotyczące paneli fotowoltaicznych oraz samochodu elektrycznego (dokonane na podstawie przepisów art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), będą stanowić koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości. Mając na uwadze powyższe należy zgodzić się z Pani stanowiskiem, że odpisy amortyzacyjne środków trwałych (paneli fotowoltaicznych) sfinansowanych z przedmiotowej pożyczki będą w całości stanowiły koszt uzyskania przychodu, gdyż umorzenie pożyczki, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi przychód jako umorzenie zobowiązania z tytułu zaciągniętej pożyczki i nie jest zwrotem wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, określonym w art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast odpisy amortyzacyjne od samochodu elektrycznego będą stanowiły koszt, gdyż umorzenie pożyczki, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi przychód jako umorzenie zobowiązania z tytułu zaciągniętej pożyczki i nie jest zwrotem wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych określonym w art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”):

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku CIT nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów.

Ustawa o CIT nie zawiera legalnej definicji przychodu. Zwrócić należy uwagę, że katalog przychodów wymienionych w ustawie ma charakter otwarty i jedynie przykładowy.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o CIT:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

 1) otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;

 2) wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalności na terenie gminy (…) położonej na terenie województwa (…), powiecie (…), której teren został zalany przez powódź, która przeszła w tym rejonie we wrześniu 2024 r. W wyniku powodzi, w znacznym stopniu zniszczeniu uległ majątek Spółki, m.in. (…). Spółka posiada status podmiotu poszkodowanego, zgodnie z art. 2 ustawy przeciwpowodziowej.

Ponadto, Wnioskodawca dysponuje zaświadczeniem wydanym w trybie art. 44 ust. 2 pkt 1 ustawy przeciwpowodziowej potwierdzającej poniesienie szkody w wyniku powodzi, która wystąpiła na terenie Gminy.

Zgodnie z § 1 Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie wykazu gmin, w których są stosowane szczególne rozwiązania związane z usuwaniem skutków powodzi z września 2024 r., oraz rozwiązań stosowanych na ich terenie z dnia 16 września 2024 r. (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1371 ze zm., dalej: „Rozporządzenie”):

Rozporządzenie określa:

 1) wykaz gmin poszkodowanych w wyniku wystąpienia powodzi we wrześniu 2024 r., na terenie których stosuje się szczególne rozwiązania związane z usuwaniem skutków powodzi, zwanych dalej „gminami poszkodowanymi”;

 2) rozwiązania stosowane na terenie gmin poszkodowanych.

Stosownie do postanowień § 3 Rozporządzenia:

 1. Na terenie gmin poszkodowanych stosuje się rozwiązania określone w art. 5, art. 5c-5g, art. 7-8k, art. 9-12, art. 14-24a, art. 26a ust. 1 w zakresie pkt 1 i 2, art. 27-31, art. 33-36a, art. 39-40y ustawy z dnia 16 września 2011 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi, zwanej dalej „ustawą”.

 2. Na terenie gmin poszkodowanych oraz innych gmin, o których mowa w art. 5a ust. 1 ustawy, stosuje się rozwiązania określone w art. 5a ustawy.

W świetle art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 654 ze zm., dalej: „ustawa przeciwpowodziowa”):

Zwalnia się od podatku dochodowego:

 1) dochody (przychody) poszkodowanego otrzymane na usuwanie skutków powodzi z tytułu:

a) nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń,

b) darowizn, do których nie ma zastosowania ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2023 r. poz. 1774 i 1843);

 2) przychody poszkodowanego otrzymane na podstawie art. 10-12, art. 17-19 i art. 22i; wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z tych przychodów nie uważa się za koszty uzyskania przychodów;

 3) przychody otrzymane na podstawie art. 23;

 4) dochody kredytobiorców z tytułu otrzymanego wsparcia finansowego, o którym mowa w art. 26a ust. 1.

Ad 1.

Państwa wątpliwości z zakresie pytania nr 1 dotyczą ustalenia, czy otrzymane darowizny, przeznaczone w części na usuwanie skutków powodzi, a w części na prowadzenie bieżącej działalności Spółki poszkodowanej w wyniku powodzi, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 30 ust. 1 lit. b ustawy przeciwpowodziowej.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z poniesionymi szkodami Spółka otrzymała wsparcie finansowe na usuwanie skutków powodzi w postaci m.in. wpłat otrzymanych od osób fizycznych oraz prawnych - otrzymane na konto bankowe. Przelewy tytułowane były jako darowizny dla powodzian. Środki uzyskane z tych darowizn Spółka zamierza przeznaczyć na cele związane z usuwaniem skutków powodzi. Może się tak zdarzyć że część środków uzyskanych w formie darowizny zostanie przeznaczona na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej np. (…).

W myśl art. 3a ustawy przeciwpowodziowej:

Zgodnie z art. 50 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.)

Na podstawie art. 37 ust. 7 rozporządzenia Komisji (UE) 2022/2472 z dnia 14 grudnia 2022 r. uznającego niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.Urz. UE L 327 z 21.12.2022, str. 1, z późn. zm.):

Stosownie do postanowień art. 37 ust. 9 ww. rozporządzenia:

Zauważyć należy, że art. 30 ust. 1 lit. b ustawy przeciwpowodziowej dotyczy zwolnienia od podatku dochodowego darowizn, do których nie ma zastosowania ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2023 r. poz. 1774 i 1843) otrzymanych przez poszkodowanych na usuwanie skutków powodzi. Zatem wydatki sfinansowane otrzymanymi darowiznami mogą dotyczyć tylko wydatków, które dotyczą usuwania skutków powodzi.

Z wniosku wynika, że część środków otrzymanych w ramach darowizn zamierzacie Państwo przeznaczyć na cele związane z usuwaniem skutków powodzi. Środki te będą zatem podlegały zwolnieniu na podstawie przywołanego art. 30 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy przeciwpowodziowej.

Nie można natomiast zgodzić się z Państwem, że przedmiotowemu zwolnieniu będą podlegały również środki, które Spółka przeznaczy na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej. Środki w tej części nie mają bowiem związku stricte z usuwaniem skutków powodzi lecz szeroko pojętą działalnością gospodarczą, nie realizują zatem podstawowego celu omawianej ustawy, jakim miało być przeciwdziałanie klęskom żywiołowym i usuwanie ich skutków.

Jak wynika z art. 3a ustawy przeciwpowodziowej, wsparcie określone w niniejszej ustawie, stanowiące pomoc publiczną, może być udzielane wyłącznie jako pomoc mająca na celu naprawienie szkód spowodowanych niektórymi klęskami żywiołowymi, spełniająca warunki określone w art. 50 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.) (…). (Przepis odnosi się również do alternatywnego spełnienia warunków z art. 37 rozporządzenia Komisji (UE) 2022/2472 z dnia 14 grudnia 2022 r., przy czym rozporządzenie to dotyczy pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich, zatem rozpatrywanie wynikających z niego warunków, z uwagi na wskazany we wniosku profil działalności wnioskodawcy, jest niezasadne).

W związku z powyższym należy uznać, że pomoc publiczna w postaci zwolnienia z opodatkowania określonych przysporzeń podatnika (w tym darowizn), który poniósł negatywne skutki spowodowane klęskami żywiołowymi (powodzią) musi mieć na celu naprawienie szkód z tego tytułu i powinna spełniać warunki określone w art. 50 przywołanego rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014. W myśl natomiast art. 50 ust. 4 ww. rozporządzenia, za koszty kwalifikowalne uznaje się koszty wynikające ze szkody poniesionej bezpośrednio w wyniku klęski żywiołowej, wycenione przez niezależnego eksperta uznanego przez właściwy organ krajowy lub przez zakład ubezpieczeń. Szkody te mogą obejmować szkody materialne dotyczące aktywów, np. budynków, wyposażenia, maszyn lub zapasów i utratę dochodu w wyniku całkowitego lub częściowego zawieszenia działalności przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy od wystąpienia klęski (…).

Na tle powyższych przepisów nie można zatem utożsamiać finansowania bieżącej działalności gospodarczej przez podmiot poszkodowany w wyniku powodzi, z naprawianiem szkód spowodowanych powodzią. Nie sposób uznać, że wskazane przez Państwa w opisie sprawy przykładowe wydatki (…) wynikają ze szkody poniesionej bezpośrednio w wyniku powodzi. Z wniosku nie wynika jednocześnie, aby finansowanie bieżącej działalności gospodarczej z darowizn było spowodowane utratą dochodu w wyniku całkowitego lub częściowego zawieszenia działalności, do czego odnosi się przywołany art. 50 ust. 4 rozporządzenia.

W konsekwencji, niezasadne jest objęcie zwolnieniem na podstawie art. 30b ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy przeciwpowodziowej środków pochodzących z darowizn, które wnioskodawca przeznaczy na działalność gospodarczą, w zakresie niezwiązanym wprost z usuwaniem skutków powodzi.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że otrzymane przez Państwa darowizny przeznaczone:

    - na usuwanie skutków powodzi, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 30 ust. 1 lit. b ustawy przeciwpowodziowej,

    - na prowadzenie bieżącej działalności Spółki poszkodowanej w wyniku powodzi, nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 30 ust. 1 lit. b ustawy przeciwpowodziowej.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać w części za prawidłowe, a w części za nieprawidłowe.

Ad 2 i 3.

Kolejne Państwa wątpliwości dotyczy ustalenia:

   - czy wydatki, sfinansowane z otrzymanych darowizn, poniesione przez Spółkę będą stanowiły koszty uzyskania przychodu,

   - jeśli odpowiedź na pytanie nr 2 jest twierdząca, to w jakim okresie darowizna powinna być wydatkowana, aby poniesione wydatki nadal stanowiły koszty uzyskania przychodów oraz czy termin na uznanie wydatków za koszty uzyskania przychodów jest tożsamy z terminem obowiązywania zwolnienia od podatku przychodu z tytułu otrzymanych darowizn wskazanym w art. 30 ust. 5 ustawy przeciwpowodziowej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

   - został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

   - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

   - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

   - poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

   - został właściwie udokumentowany,

   - nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu każdorazowo wymagana jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, które zostały poniesione przez podatnika i nie zostały podatnikowi zwrócone w jakikolwiek sposób.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego do opisu sprawy stwierdzić należy, że skutkiem otrzymania przez Państwa darowizn jest powiększenie zasobów majątkowych, zatem wydatek sfinansowany z tych środków jest wydatkiem poniesionym z Państwa majątku. W konsekwencji należy uznać, że ww. wydatki mogą stanowić dla Państwa koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek wynikających z tego przepisu, tj. w szczególności wykazania związku z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczej i uzyskiwanymi z tego tytułu przychodami.

Należy przy tym zauważyć, że w ustawie przeciwpowodziowej, jak i ustawie o CIT, brak jest jakiegokolwiek szczególnego przepisu wyłączającego tego typu wydatki z kosztów podatkowych. Co istotne, ograniczenie możliwości rozliczenia kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wydatków sfinansowanych z innych zwolnionych przychodów, określonych w ustawie przeciwpowodziowej, zostało uregulowane w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy przeciwpowodziowej. Z przepisu tego wynika, że wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z przychodów poszkodowanego otrzymanych na podstawie art. 10-12, art. 17-19 i art. 22i ustawy przeciwpowodziowej, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Należy więc uznać, że jeśli ustawodawca miałby na celu ograniczyć możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków sfinansowanych z darowizn, o których mowa we wniosku, to odpowiednie zapisy znalazłyby się w treści ustawy przeciwpowodziowej, co jednak nie ma miejsca.

Zgodnie z art. 30 ust. 5 ustawy przeciwpowodziowej, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się do dnia 31 grudnia roku następującego po roku, w którym wystąpiła powódź.

W przywołanym przepisie wprowadzono termin, do którego podatnik może stosować określone w nim zwolnienia podatkowe. Z przepisu nie wynika natomiast, aby wskazany termin odnosił się do wydatków pokrytych ze środków podlegających zwolnieniu i miał znaczenie w kontekście możliwości rozpoznawania tych wydatków w kosztach podatkowych.

Na marginesie należy również zauważyć, że przykładowo w art. 30 ust. 2 ustawy o CIT ustawodawca wprowadził dodatkowy warunek dotyczący możliwości stosowania zwolnienia od spadków i darowizn wyznaczając termin, do którego darowizny muszą być przeznaczone przez obdarowanego na usunięcie skutków powodzi (do dnia 31 grudnia roku następującego po roku, w którym wystąpiła powódź). Skoro podobnego zapisu nie wprowadzono w przypadku analizowanego art. 30 ust. 5 ustawy CIT, to nie ma podstaw by twierdzić, że termin wydatkowania środków ma dla powyższej kwalifikacji jakiekolwiek znaczenie.

Należy więc zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że wskazane we wniosku wydatki sfinansowane z otrzymywanych darowizn będą stanowiły koszty uzyskania przychodów bez względu na termin wydatkowania darowizn. Art. 30 ust. 5 ustawy przeciwpowodziowej znajduje zastosowanie tylko do okresu obowiązywania zwolnienia od podatku dochodowego określonych w ustawie świadczeń.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytań nr 2 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Ad 4 i 5.

Z opisu sprawy wynika, że w związku z poniesionymi szkodami Spółka otrzymała wsparcie finansowe na usuwanie skutków powodzi w postaci m.in. pożyczki (…). Pożyczka została otrzymana. Pożyczka ta podlega umorzeniu w przypadku spełnienia warunków określonych w umowie tj.:

   - pożyczka lub jej część została wykorzystana zgodnie z Ustawą przeciwpowodziową (na usuwanie szkód w rzeczowych aktywach trwałych lub obrotowych powstałych w wyniku powodzi),

   - środki z pożyczki zostały w pełni lub częściowo wykorzystane w okresie 6 miesięcy liczonym od dnia zawarcia umowy i nie podlegały zwrotowi,

   - pożyczkobiorca przedstawił rozliczenie pożyczki w wymaganym terminie, wraz z fakturami i rachunkami stanowiącymi jego podstawę,

   - pożyczkobiorca umożliwił pożyczkodawcy (funduszowi pożyczkowemu) przeprowadzenie kontroli poniesionych przez pożyczkobiorcę wydatków,

   - fundusz pożyczki nie stwierdził nieprawdziwości oświadczeń złożonych we wniosku o pożyczkę oraz innych nieprawidłowości, m.in. dotyczących wykorzystania pożyczki niezgodnie z celem określonym w ustawie.

W myśl art. 41 ust. 1 i 2 ustawy przeciwpowodziowej:

 1. Przedsiębiorcy, o których mowa w art. 1 ust. 3, mogą ubiegać się o udzielenie pożyczki na warunkach określonych w przepisach niniejszego rozdziału.

 2. Pożyczkę przedsiębiorca przeznacza na usuwanie szkód w rzeczowych aktywach trwałych lub obrotowych powstałych w wyniku powodzi w miejscu faktycznego wykonywania działalności gospodarczej; przedsiębiorca może przeznaczyć pożyczkę także na usuwanie szkód w środkach trwałych oddanych mu do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Pożyczka może być przeznaczona także na remont lub przystosowanie do prowadzenia działalności gospodarczej innego lokalu lub budynku, w sytuacji, gdy usuwanie szkód w dotychczasowym miejscu jej prowadzenia wiązałoby się ze zwiększonym ryzykiem powtórnego zniszczenia przez powódź w przyszłości.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy przeciwpowodziowej:

Pożyczka wykorzystana i rozliczona zgodnie z art. 41 ust. 2 i art. 46, podlega umorzeniu z dniem złożenia do funduszu pożyczkowego rozliczenia, o którym mowa w art. 46 ust. 1.

Na podstawie art. 57 ustawy przeciwpowodziowej

 1. Zwalnia się od podatku dochodowego:

1) kwoty pożyczek umorzonych zgodnie z art. 47 ust. 1-3;

2) dotacje, o których mowa w art. 42 ust. 2, otrzymane przez fundusze pożyczkowe.

 2. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dotacji, o których mowa w art. 42 ust. 2, otrzymanych przez fundusze pożyczkowe.

 3. Do zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przepisy art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio.

Kolejne Państwa wątpliwości dotyczy ustalenia, czy:

   - wydatki sfinansowane z pożyczki, o której mowa w rozdziale 3 ustawy przeciwpowodziowej (art. 47 i 57) i która w przyszłości zostanie umorzona, będą nadal stanowić koszty uzyskania przychodów,

   - odpisy amortyzacyjne od zakupu środków trwałych, sfinansowanych pożyczką, o której mowa w rozdziale 3 ustawy przeciwpowodziowej, i która w przyszłości zostanie umorzona, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu po umorzeniu pożyczki.

W świetle art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT:

Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego do opisu sprawy stwierdzić należy, że umorzenie otrzymanej pożyczki na podstawie art. 47 ustawy przeciwpowodziowej i jej zwolnienie od podatku dochodowego na podstawie art. 57 ustawy przeciwpowodziowej, nie wpływa na kwalifikację kosztów sfinansowanych tą pożyczką. Wydatki sfinansowane z udzielonej pożyczki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na ogólnych zasadach. Oznacza to, że wydatki pokryte z pożyczki stanowią koszty uzyskania przychodu, jeżeli spełniają ogólne przesłanki wynikające z ustawy o CIT do takiej ich kwalifikacji.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT:

Również odpisy amortyzacyjne od zakupionych środków trwałych, sfinansowanych pożyczką, która w przyszłości zostanie umorzona, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu po umorzeniu pożyczki. Zauważyć należy, że umorzenie pożyczki stanowi umorzenie powstałego zobowiązania, a nie zwrot wydatków w jakiejkolwiek formie.

Reasumując, podobnie jak w przypadku wydatków ponoszonych ze środków pochodzących z darowizn, o których mowa w pytaniu 2, także wydatki sfinansowane ze środków pochodzących z pożyczki (która może podlegać następnie umorzeniu), mogą zostać rozliczone w kosztach uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, w tym również poprzez odpisy amortyzacyjne od środków trwałych zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, w przypadku wykazania związku z prowadzoną działalnością gospodarczej i uzyskiwanymi z tego tytułu przychodami.

Zarówno w ustawie o CIT, jak i ustawie przeciwpowodziowej, brak jest przepisu, który nakazywałby wyłączenie tego rodzaju wydatków z kosztów podatkowych. Nie ma przy tym znaczenia, że pożyczki, z których pochodzą wydatkowane przez Państwa środki, będą podlegać umorzeniu na podstawie przepisów ustawy przeciwpowodziowej. Umorzenie pożyczki pozostaje bez wpływu na kwalifikację podatkową kosztów sfinansowanych tą pożyczką.

W tym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT. W omawianej sprawie nie mamy bowiem do czynienia ze zwrotem wydatków w jakiejkolwiek formie, do którego odnosi się przywołana regulacja, lecz z umorzeniem zobowiązania pożyczkowego.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytań nr 4 i 5 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

    - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

    - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.