Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 lipca 2025 r. (wpływ 23 lipca 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podlegającą na terytorium Polski nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 1992 nr 21 poz. 86 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”). Spółka prowadzi działalność w poniższym zakresie:

- outsourcing oprogramowania, tj.: tworzenie oprogramowania na zamówienie, modernizacja oprogramowania, dostosowywanie i konfiguracja oprogramowania oraz monitorowanie i wsparcie oprogramowania;

- wdrażanie kontroli jakości oprogramowania oraz najlepszych praktyk i narzędzi testowania oprogramowania;

- doradztwo w zakresie oprogramowania obejmujące poszukiwanie najlepszych rozwiązań dostosowanych do potrzeb klientów Spółki.

Spółka zatrudnia pracowników w oparciu o umowy o pracę (dalej: „Pracownicy”) oraz współpracuje z kontrahentami w oparciu o umowy o świadczenie usług (dalej: „Współpracownicy”).

Zgodnie z praktyką przyjętą w branży, w której działa Spółka, poza podstawowym wynagrodzeniem Spółka przyznaje Pracownikom i Współpracownikom dodatkowe świadczenia o charakterze pieniężnym i niepieniężnym. Celem zachowania zdrowia psychicznego i obniżenia poziomu stresu Pracowników i Współpracowników, a tym samym zmniejszenia ryzyka spadku ich kreatywności i wydajności, a także celem zwiększenia atrakcyjności Spółki jako pracodawcy na rynku pracy, Spółka zamierza dokonywać całkowitego lub częściowego zwrotu wydatków poniesionych przez Pracowników i Współpracowników na nabycie usług psychologów, psychoterapeutów i psychiatrów. Przedmiotowe usługi nie będą nabywane przez Spółkę na rzecz Pracowników i Współpracowników, nie zostanie również zawarta umowa pomiędzy Spółką, a placówką medyczną.

Pracownicy i Współpracownicy będą mieli możliwość samodzielnego skorzystania z odpłatnych usług dowolnego specjalisty w dowolnym miejscu, a wydatki poniesione na nabycie ww. usług będą przez Spółkę zwracane po okazaniu przez Pracownika lub Współpracownika dowodu zakupu usługi, na następujących zasadach:

- jeżeli jednorazowy koszt usługi nie będzie przekraczał 200 zł, wydatek będzie w całości zwracany przez Spółkę;

- jeżeli jednorazowy koszt usługi będzie przekraczał 200 zł, wydatek będzie zwracany przez Spółkę jedynie w takiej części, w jakiej kwota 200 zł pozostaje w jednorazowym koszcie usługi.

Ponadto, Spółka zamierza wyznaczyć limit dwunastu wizyt rocznie w przypadku każdego z Pracowników lub Współpracowników.

W przypadku Pracowników, zwrot realizowany będzie w formie przelewu na rachunek bankowy Pracownika. Kwota zwrotu stanowić będzie przychód Pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1991 nr 80 poz. 350 ze zm.) w miesiącu jej otrzymania. W przypadku Współpracowników, kwota zwrotu powiększać będzie wynagrodzenie Współpracownika za dany okres rozliczeniowy. W obydwu przypadkach zwrot wydatków finansowany będzie ze środków bieżących Spółki.

Zapisy uprawniające Pracowników do uzyskania zwrotu wydatków poniesionych na nabycie usług psychologów, psychoterapeutów i psychiatrów stanowić będą cześć regulacji wewnętrznych Spółki z zakresu wynagradzania Pracowników. Uprawnienia Współpracowników w zakresie zwrotu przedmiotowych wydatków określone zostaną w pisemnych porozumieniach zawartych z poszczególnymi Współpracownikami i stanowić będą element wynagrodzenia należnego poszczególnym Współpracownikom.

Uzupełnienie wniosku

Współpracownicy, o których mowa we Wniosku, świadczą na rzecz Spółki usługi w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Pytania

1.Czy wydatki poniesione przez Spółkę celem zwrotu wydatków poniesionych przez Pracowników na nabycie usług psychologów, psychoterapeutów i psychiatrów stanowić będą dla Spółki koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 4g ustawy o CIT?

2.Czy wydatki poniesione przez Spółkę celem zwrotu wydatków poniesionych przez Współpracowników na nabycie usług psychologów, psychoterapeutów i psychiatrów stanowić będą dla Spółki koszty uzyskania przychodu inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Spółki, wydatki poniesione przez Spółkę celem zwrotu wydatków poniesionych przez Pracowników na nabycie usług psychologów, psychoterapeutów i psychiatrów stanowić będą dla Spółki koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 4g ustawy o CIT (winno być: ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższa definicja zawiera więc następujące kryteria, które musi spełnić dany wydatek, aby mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu:

-wydatek poniesiony jest w celu uzyskania przychodów ze źródła przychodów lub

-wydatek poniesiony jest w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz

-poniesiony wydatek nie zalicza się do żadnego z wydatków określonych w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztu zyskania przychodu określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ponadto, zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 września 2019 r., sygn. akt. II FSK 839/18; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 czerwca 2017 r., sygn. akt. II FSK 1382/15; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 lutego 2017 r., sygn. akt. II FSK 4113/14), aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów powinny być spełnione łącznie następujące warunki:

a)wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. został pokryty z zasobów majątkowych podatnika, a nie innego podmiotu,

b)wydatek jest definitywny (rzeczywisty), tj. jego wartość nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

c)wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

d)wydatek poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

e)wydatek został właściwie udokumentowany,

f)wydatek nie znajduje się w grupie wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Bezspornym jest, iż kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty pracownicze związane są ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie stosunek pracy, pracodawca nie ponosiłby wskazanych wydatków na rzecz pracowników). Dodać należy, iż do kosztów pracowniczych doktryna i orzecznictwo nie zaliczają tylko i wyłącznie wynagrodzenia, lecz również i szereg innych świadczeń na rzecz pracowników, o ile można wykazać, że w sposób pośredni przyczynią się one do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Jak Spółka wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, celem zachowania zdrowia psychicznego i obniżenia poziomu stresu Pracowników i Współpracowników, a tym samym zmniejszenia ryzyka spadku ich kreatywności i wydajności, a także celem zwiększenia atrakcyjności Spółki jako pracodawcy na rynku pracy, Spółka zamierza dokonywać całkowitego lub częściowego zwrotu wydatków poniesionych przez Pracowników i Współpracowników na nabycie usług psychologów, psychoterapeutów i psychiatrów, poprzez zwrot wydatków poniesionych przez Pracowników na nabycie ww. usług. Zwrot wydatków finansowany będzie ze środków bieżących Spółki, a zapisy uprawniające Pracowników do uzyskania zwrotu wydatków poniesionych na nabycie usług psychologów, psychoterapeutów i psychiatrów stanowić będą cześć regulacji wewnętrznych Spółki z zakresu wynagradzania Pracowników.

Zdaniem Spółki, koszty pracownicze mogą obejmować zarówno wydatki ponoszone na zakup usług medycznych dla pracowników, jak i wydatki ponoszone celem zwrotu poniesienia takich wydatków przez Pracowników. Ponoszone przez Spółkę wydatki celem zwrotu wydatków poniesionych przez Pracowników na nabycie usług psychologów, psychoterapeutów i psychiatrów spełniać będą wszelkie powołane wcześniej warunki uznania ich za koszty uzyskania przychodu. W szczególności wydatki te będą miały charakter definitywny, będą właściwie udokumentowane oraz cechować je będzie niewątpliwy związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na fakt, że od wydajności i kreatywności Pracowników bezpośrednio zależy przychód uzyskiwany przez Spółkę, gdyż z uwagi na przedmiot działalności Spółki jej podstawowym kapitałem są właśnie Pracownicy. Jednocześnie, Pracownicy - z uwagi na wysoki poziom stresu związany z pracą pod presją czasu - są narażeni na problemy zdrowotne natury psychicznej.

W dalszej kolejności należy wskazać, że przedmiotowy zwrot wydatków poniesionych przez Współpracowników na nabycie usług psychologów, psychoterapeutów i psychiatrów stanowić będzie w istocie część wypłacanego przez Spółkę wynagrodzenia ze stosunku pracy. Jak Spółka wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, w przypadku Pracowników, zwrot realizowany będzie w formie przelewu na rachunek bankowy Pracownika, a kwota zwrotu stanowić będzie przychód Pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1991 nr 80 poz. 350 ze zm.) w miesiącu jej otrzymania. Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki w stosunku do kwoty zwrotu powinien znaleźć zastosowanie art. 15 ust. 1 pkt 4g ustawy o CIT. Zgodnie z ww. artykułem, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, z zastrzeżeniem ust. 4ga, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Tym samym, zdaniem Spółki wydatki poniesione przez Spółkę celem zwrotu wydatków poniesionych przez Pracowników na nabycie usług psychologów, psychoterapeutów i psychiatrów stanowić będą dla Spółki koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 4g ustawy o CIT.

Ad 2.

Zdaniem Spółki, wydatki poniesione przez Spółkę celem zwrotu wydatków poniesionych przez Współpracowników na nabycie usług psychologów, psychoterapeutów i psychiatrów stanowić będą dla Spółki koszty uzyskania przychodu inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższa definicja zawiera więc następujące kryteria, które musi spełnić dany wydatek, aby mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu:

-wydatek poniesiony jest w celu uzyskania przychodów ze źródła przychodów lub

-wydatek poniesiony jest w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz

-poniesiony wydatek nie zalicza się do żadnego z wydatków określonych w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztu zyskania przychodu określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ponadto, zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 września 2019 r., sygn. akt. II FSK 839/18; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 czerwca 2017 r., sygn. akt. II FSK 1382/15; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 lutego 2017 r., sygn. akt. II FSK 4113/14), aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów powinny być spełnione łącznie następujące warunki:

a)wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. został pokryty z zasobów majątkowych podatnika, a nie innego podmiotu,

b)wydatek jest definitywny (rzeczywisty), tj. jego wartość nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

c)wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

d)wydatek poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

e)wydatek został właściwie udokumentowany,

f)wydatek nie znajduje się w grupie wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak Spółka wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, celem zachowania zdrowia psychicznego i obniżenia poziomu stresu Pracowników i Współpracowników, a tym samym zmniejszenia ryzyka spadku ich kreatywności i wydajności, a także celem zwiększenia atrakcyjności Spółki jako pracodawcy na rynku pracy, Spółka zamierza dokonywać całkowitego lub częściowego zwrotu wydatków poniesionych przez Pracowników i Współpracowników na nabycie usług psychologów, psychoterapeutów i psychiatrów, poprzez zwrot wydatków poniesionych przez Współpracowników na nabycie ww. usług. Zwrot wydatków finansowany będzie ze środków bieżących Spółki, a uprawnienia Współpracowników w zakresie zwrotu przedmiotowych wydatków określone zostaną w pisemnych porozumieniach zawartych z poszczególnymi Współpracownikami. W przypadku Współpracowników, kwota zwrotu powiększać będzie wynagrodzenie Współpracownika za dany okres rozliczeniowy i tym samym stanowić będzie część wynagrodzenia Współpracownika za świadczone usługi.

Zdaniem Spółki, ponoszone przez Spółkę wydatki celem zwrotu wydatków poniesionych przez Współpracowników na nabycie usług psychologów, psychoterapeutów i psychiatrów spełniać będą wszelkie powołane wcześniej warunki uznania ich za koszty uzyskania przychodu. W szczególności wydatki te będą miały charakter definitywny, będą właściwie udokumentowane oraz cechować je będzie niewątpliwy związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na fakt, że od wydajności i kreatywności Współpracowników bezpośrednio zależy przychód uzyskiwany przez Spółkę, gdyż z uwagi na przedmiot działalności Spółki jej podstawowym kapitałem są właśnie Współpracownicy. Jednocześnie, Współpracownicy - z uwagi na wysoki poziom stresu związany z pracą pod presją czasu - są narażeni na problemy zdrowotne natury psychicznej.

W dalszej kolejności Spółka pragnie wskazać, że zgodnie z art, 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Jednocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Jak stanowi natomiast ust. 4e ww. artykułu, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ustawa o CIT nie wprowadza definicji kosztów bezpośrednich i kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami (tzw. kosztów pośrednich). Brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Z uwagi na fakt, że związek przedmiotowych wydatków z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami nie będzie bezpośredni, należy je uznać za „pośrednie” koszty uzyskania przychodów, które podlegają potrąceniu zgodnie z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o CIT. Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacjach indywidualnych, np. interpretacja indywidualna z 25 marca 2024 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.44.2024.MM.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądów administracyjnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.