Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W ramach prowadzonej działalności świadczy on usługi w zakresie transportu sanitarnego zarówno lokalnego, jak i międzynarodowego (…). Wnioskodawca realizuje swoje usługi w oparciu o umowy zawierane z Podmiotami Leczniczymi. Na chwilę składania wniosku Wnioskodawca posiada w swojej flocie następujące pojazdy:

1. ambulans do przejazdów międzynarodowych pokonujący rocznie około 120.000 (stu dwudziestu tysięcy) kilometrów.

Pojazd stanowi własność Wnioskodawcy i kupowany był jako używany - z rynku wtórnego.

Przy pomocy ww. pojazdu Wnioskodawca (…).

Pojazd funkcjonuje jako ambulans (…). Pojazd posiada również specjalistyczne, wymagane przez przepisy wyposażenie. Jak zostało wskazane w treści opisu stanu faktycznego, pojazd przejeżdża rocznie ponad 100.000 (sto tysięcy) kilometrów. Jednocześnie pojazd wykorzystywany jest w trybie uprzywilejowanym co powoduje jego szybsze niszczenie i wzmożoną eksploatację. Pojazd jeździ całodobowo.

Pytanie

Czy Wnioskodawca może do używanego w ramach wymienionej działalności pojazdu stosować podwyższoną stawkę amortyzacji - przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4 - zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 - dalej jako: „uCIT”)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, może on stosować do pojazdu używanego w ramach wymienionej działalności polegającej na ratowaniu zdrowia i życia ludzkiego, podwyższoną stawkę amortyzacji - przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4 - zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 2 uCIT.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 uCIT odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Art. 16i ust. 2 uCIT określa z kolei sytuacje i przesłanki, w których dla wskazanych środków trwałych, podatnicy mogą stawki wskazane w Wykazie podwyższać. Pkt 2 wskazanego przepisu wskazuje, że „dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej, przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4”. Art. 16i ust. 7 uCIT wskazuje, że „Wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, określenia szczególnej sprawności technicznej maszyn, urządzeń i środków transportu oraz maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych”.

We wskazanych objaśnieniach (a dokładnie w punkcie 3 Wyjaśnień) ustawodawca określił, iż „Przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 2, rozumie się te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie”.

W ocenie Wnioskodawcy, z powodów wymienionych w opisie stanu faktycznego, pojazd za pomocą, którego (…), spełnia wymienione w uCIT przesłanki do zastosowania podwyższonej stawki amortyzacji (o współczynnik maks. 1,4). Świadczą o tym:

 1) bardzo intensywna eksploatacja - wynika ona wprost z ilości przejechanych rocznie przez pojazd kilometrów, która w ciągu roku wynosi około 120.000 (stu dwudziestu tysięcy);

 2) sposób eksploatacji - poza znaczącą, ponadnormatywną ilością przejeżdżanych rocznie kilometrów pojazd Wnioskodawcy jest też pojazdem uprzywilejowanym co powoduje możliwość (a niekiedy konieczność) znacznie gwałtowniejszej jazdy i większego zużycia;

 3) przeznaczenie pojazdu - pojazd Wnioskodawcy jest pojazdem przeznaczonym w celu świadczenia usług polegających na ratowaniu zdrowia i życia ludzkiego, a co za tym idzie wymagana jest od niego szczególna sprawność techniczna (chociażby przez odpowiednie normy i przepisy).

Kwestia możliwości podwyższenia stawki amortyzacyjnej pojazdów na podstawie art. 16i ust. 2 pkt 2 była przedmiotem licznych interpretacji, i tak:

 1. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lutego 2020 r. (Znak: 0111-KDIB1-1.4010.546.2019.1.MF) potwierdził stanowisko wnioskodawcy w zakresie możliwości stosowania podwyższonej o współczynnik 1,4 stawki amortyzacyjnej w stosunku do pojazdów wykorzystywanych do świadczenia usług transportu medycznego:

„Odnosząc powyższe do przedstawionych przepisów prawa, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że jednym z kryteriów oceny, czy pojazdy używane są bardziej intensywnie w warunkach wskazujących na bardziej intensywne zużycie, może być przebieg konkretnego środka transportu. Jak wskazał sam Wnioskodawca, przebieg samochodów osobowych wynosi średnio 100 000 do 150 000 kilometrów. Ponadto, z uwagi na charakter świadczonych usług - transport w celu ratowania życia i zdrowia ludzkiego, pojazdy wymagają szczególnej sprawności technicznej. W praktyce po około 4-5 latach ich użytkowania karetki nie nadają się do dalszej eksploatacji właśnie z uwagi na ich ponadprzeciętne zużycie.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma prawo podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższyć w stosunku do zakupionych przez siebie pojazdów wykorzystywanych do świadczenia usług transportu medycznego, ze względu na okoliczność, że pojazdy te eksploatowane są bardzo intensywnie w systemie trzy zmianowym i wymagają szczególnej sprawności technicznej, przy zastosowaniu w tym zakresie współczynników nie wyższych niż 1,4”;

 2. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 30 marca 2009 r. (Znak: ILPB1/415-52/09-2/AA) wskazał, że stawka amortyzacyjna dla samochodów osobowych może być podwyższona o współczynnik 1,4, gdy są one wynajmowane dla szkoły nauki jazdy, a zatem użytkowane w warunkach wymagających szczególnej sprawności technicznej lub bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych (przy pojazdach, których roczny przebieg wynosił około 60 000 - 70 000 km);

 3. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 2 grudnia 2021 roku (Znak: 0111-KDIB1-3.4010.440.2021.1.IM) wskazał, iż wnioskodawca mógł zastosować podwyższoną o współczynnik 1,4 stawkę amortyzacyjną w stosunku do samochodu rajdowego, wskazując że:

„Samochód będzie wykorzystywany tylko i wyłącznie w rajdach samochodowych, a są to zawody sportowe organizowane na różnych nawierzchniach, często w bardzo trudnych warunkach terenowych. Pojazdy są tam silnie eksploatowane, zniszczeniu ulega m.in. karoseria czy zawieszenie. W rezultacie, po jednym sezonie rajdowym wartość rynkowa samochodu bardzo spada.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że samochód rajdowy jest środkiem transportu: - wymagającym szczególnej sprawności technicznej, - używanym bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, - oraz używanym w warunkach terenowych.

Zatem zostały spełnione warunki stosownie do art. 16i ust. 2 pkt 2 i art. 16i ust. 7 ustawy o CIT oraz objaśnieniami do Wykazu stawek amortyzacyjnych i Spółka może stosować podwyższoną stawkę amortyzacji przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1.4.”;

 4. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 stycznia 2012 r. (Znak: IPPB3/423-992/11-2/JD) potwierdził stanowisko wnioskodawcy w zakresie tego, że w przypadku, gdy roczny przebieg pojazdu przekracza 50 tys. kilometrów, można przyjąć, że jest on używany bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, a co za tym idzie stosować podwyższoną stawkę amortyzacyjną (przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4);

 5. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 kwietnia 2014 r. (Znak: IPPB5/423-89/14-2/MK) potwierdził stanowisko wnioskodawcy w zakresie tego, iż w przypadku, gdy roczny przebieg pojazdu wynosi 50 tys. kilometrów i więcej, można przyjąć, że jest on używany bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, a co za tym idzie stosować podwyższoną stawkę amortyzacyjną (przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4).

Mając powyższe na uwadze, nie sposób zauważyć (winno być: nie zauważyć), że stan faktyczny przedstawiony w niniejszym wniosku odpowiada wyżej przywołanym interpretacjom zarówno co do większości (ponadnormatywny przebieg, specjalna sprawność techniczna, charakter świadczonych usług) stanu faktycznego (interpretacja nr 1), co do przesłanek związanych ze specjalną sprawnością techniczną pojazdów i intensywnością używania (interpretacje nr 2 i 3) oraz co do ilości przejeżdżanych rocznie kilometrów wynoszącej 50 000 (pięćdziesiąt tysięcy) i więcej (interpretacje nr 4 i 5), a co za tym idzie również Wnioskodawcy przysługuje prawo do stosowania do pojazdu używanego do działalności polegającej na ratowaniu zdrowia i życia ludzkiego, podwyższonej stawki amortyzacji - przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4 - zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 2 uCIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie. Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W myśl art. 16i ust. 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 16i ust. 2 ustawy o CIT:

Podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać:

 1) dla budynków i budowli używanych w warunkach:

a) pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2,

b) złych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4;

 2) dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej, przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4;

 3) dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

Jak stanowi art. 16i ust. 3 ustawy o CIT:

Z art. 16i ust. 7 ustawy o CIT wynika, że:

Jak wynika z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy o CIT, przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, rozumie się te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.

Ponadto, ustawa o CIT nie definiuje, ani nie określa przesłanek, jakie powinny być spełnione aby uznać, że np. środki transportu są „używane bardziej intensywnie w warunkach wskazujących na bardziej intensywne zużycie”.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy Wnioskodawca może do używanego w ramach wymienionej działalności pojazdu stosować podwyższoną stawkę amortyzacji - przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4 - zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że prowadzą Państwo działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W ramach prowadzonej działalności świadczą Państwo usługi w zakresie transportu sanitarnego zarówno lokalnego, jak i międzynarodowego. Realizują Państwo swoje usługi w oparciu o umowy zawierane z Podmiotami Leczniczymi. Na chwilę składania wniosku posiadają Państwo w swojej flocie ambulans do przejazdów międzynarodowych.

Biorąc pod uwagę powyższe, wskazać należy, że jednym z kryteriów oceny, czy pojazdy używane są bardziej intensywnie/w warunkach wskazujących na bardziej intensywne zużycie, może być przebieg konkretnego środka transportu. Jak wskazują Państwo we wniosku, w swojej flocie posiadają Państwo ambulans do przejazdów międzynarodowych pokonuje rocznie około 120.000 (stu dwudziestu tysięcy) kilometrów.

Ponadto, pojazd stanowi Państwa własność i kupowany był jako używany - z rynku wtórnego. Przy pomocy ww. pojazdu (…). Pojazd funkcjonuje jako ambulans (…). Pojazd posiada również specjalistyczne, wymagane przez przepisy wyposażenie.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, że mają Państwo prawo do podwyższenia stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do ambulansu, o którym mowa we wniosku ze względu na okoliczność, że pojazd ten - jak wynika z wniosku - wykorzystywany jest w trybie uprzywilejowanym co powoduje jego szybsze niszczenie i wzmożoną eksploatację. Ponadto, pojazd jeździ całodobowo.

Zatem, należy podzielić Państwa stanowisko, że mogą Państwo stosować do pojazdu używanego w ramach wymienionej działalności polegającej na ratowaniu zdrowia i życia ludzkiego, podwyższoną stawkę amortyzacji - przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4 - zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

         - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.