Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

1.ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 8 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 21 maja 2024 r. sygn. akt I SA/Łd 217/24; i

2.stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatkudochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (zwany dalej: Fundacją, F.R. (…)) jest fundacją rodzinną utworzoną na podstawie ustawy z dnia 26 stycznia 2023 r. o fundacji rodzinnej (Dz. U. z 2023 r. poz. 326). Fundacja została ustanowiona w akcie założycielskim sporządzonym w formie aktu notarialnego przed notariuszem w (…). W dniu (…) maja 2023 r. w Sądzie Okręgowym w Piotrkowie Trybunalskim (sądzie rejestrowym) został złożony wniosek o wpis Fundacji do rejestru fundacji rodzinnych. Postanowieniem z dnia (…) lipca 2023 r. wydanym przez Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, I Wydział Cywilny (sygn. (…)) Fundacja została wpisana do rejestru fundacji rodzinnych.

Zgodnie ze statutem Fundacji, fundatorem Fundacji jest (…) (zwany dalej: Fundatorem). Zarząd Fundacji jest jednoosobowy i składa się z Prezesa Zarządu w osobie (…) (małżonki Fundatora). W skład Zgromadzenia Beneficjentów wchodzą natomiast (…) i (…).

Fundator i jego małżonka (…) są współwłaścicielami, na prawach wspólności małżeńskiej ustawowej, lokalu użytkowego nr (…) położonego w (…) (zwanego dalej: Lokalem). Lokal jest wykorzystywany na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Lokal jest amortyzowany przez (…) według metody liniowej (…) przyjęta wartość początkowa (…) zł, dotychczasowe odpisy amortyzacyjne wynoszą natomiast (…) zł (stan na (…) lipca 2023 r.).

Fundator rozważa wniesienie, za zgodą małżonki (…) (art. 37 § 1 pkt 1 k.r.o.), Lokalu do Fundacji tytułem wkładu na podwyższenie funduszu założycielskiego, który obecnie zgodnie ze statutem Fundacji wynosi 100.000 złotych. Lokal miałby zostać wniesiony do Fundacji zarejestrowanej w rejestrze fundacji rodzinnych i posiadającej osobowość prawną (art. 4 ust. 1 ustawy o fundacji rodzinnej).

Po wniesieniu Lokalu do Fundacji, Lokal miałby być dalej wykorzystywany w działalności gospodarczej i amortyzowany. Fundacja miałaby wykorzystywać Lokal do osiągania przychodów z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, do których zgodnie z art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej: ustawą CIT) nie miałoby zastosowania zwolnienie podmiotowe, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy CIT.

W konsekwencji, w celu ustalenia przez Fundację dochodu z ww. źródła do opodatkowania według stawki podstawowej konieczne będzie ustalenie przez Fundację wartości początkowej wniesionego Lokalu, od której następnie będą dokonywane odpisy amortyzacyjne stanowiące koszt uzyskania przychodu.

Kwestia ustalenia wartości początkowej środka trwałego (wkładu niepieniężnego) po wniesieniu tego środka do fundacji rodzinnej na podwyższenie funduszu założycielskiego nie została określona ani w ustawie o fundacji rodzinnej, ani w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy zatem stwierdzić, że w tym zakresie istnieje luka prawna, albowiem brak jest stosownej regulacji.

Pytanie

Czy w przypadku wniesienia przez Fundatora do Fundacji środka trwałego (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości lokalowej (Lokal), która była dotychczas amortyzowana, wartość początkowa tego środka trwałego (Lokalu) dla celów podatkowych powinna zostać ustalona – w drodze analogii legis - na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, tj. jako ustalona przez podatnika na dzień wniesienia wkładu wartość tego środka trwałego, nie wyższa jednak od jego wartości rynkowej?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanej wyżej sytuacji, w związku z występującą luką prawną, wartość początkowa powinna zostać ustalona - w drodze analogii legis - na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, tj. jako ustalona przez podatnika na dzień wniesienia wkładu wartość tego środka trwałego, nie wyższa jednak od jego wartości rynkowej.

Na uzasadnienie swojego stanowiska Wnioskodawca przedstawia następujące argumenty.

Podobna luka prawna miała miejsce w ustawie CIT przed 2011 rokiem. W stanie prawnym obowiązującym do 1 stycznia 2011 r. ustawa CIT nie regulowała zagadnienia ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wnoszonych jako wkład do spółek osobowych. Zagadnienie to było przedmiotem licznych orzeczeń NSA, w których stwierdzano, że ujawnioną lukę prawną należy wypełnić w drodze analogii art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT i uznać, że w przypadku, gdy spółka kapitałowa wniosła wkład niepieniężny (aport) do spółki osobowej za wartość początkową uważa się ustaloną przez podatnika (spółkę osobową) na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość środka, nie wyższą jednak od wartości rynkowej (vide: m.in. wyrok NSA z dnia 12 czerwca 2014 r., II FSK 1726/12; wyrok NSA z dnia 06 czerwca 2014 r., II FSK 2030/12; wyrok NSA z dnia 28 marca 2014 r., II FSK 998/12; wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2013 r., II FSK 2002/11). Sądy administracyjne podkreślały przy tym, że w prawie podatkowym dopuszczalna jest analogia, o ile wypełnienie luki nie następuje na niekorzyść podatnika.

Możliwość stosowania analogii w prawie podatkowym jest ugruntowana w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i Wojewódzkich sądów administracyjnych od wielu lat. Niezwykle ważne w zakresie zastosowania analogii jest orzeczenie NSA z 24 października 2006 r., I FSK 93/06. W uzasadnieniu tego wyroku wskazano, że wszelka analogia mająca na celu jakiekolwiek pogorszenie sytuacji prawnej podatnika jest niedopuszczalna. Podobnie w wyroku z 8 maja 2009 r., I FSK 166/08 18, NSA odniósł się do zasady wyrażającej się w zakazie stosowania analogii na niekorzyść podatnika. W innym wyroku z 11 lipca 2013 r., I FSK 1015/12 14, NSA uznał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny jest uprawniony do posłużenia się metodą analogii legis w celu wypełnienia luki w przepisach prawa w zakresie możliwości oprocentowania zwrotu różnicy podatku, tak jak i nadpłaty, na podstawie wydanego wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości i wskazać jako stosowany, odpowiednio, przepis art. 74 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Istniejąca do 2011 r. luka prawna została uzupełniona ustawą nowelizującą z dnia 25 listopada 2010 r. (weszła w życie 1 stycznia 2011 r.) poprzez dodanie pkt 4a w art. 16g ust. 1 ustawy CIT.

Obecnie w prawie podatkowym (ustawie CIT) mamy do czynienia z podobną luką prawną, jaka występowała do 2011 roku, gdyż ani ustawa o fundacji rodzinnej, ani art. 16g ustawy CIT nie reguluje kwestii określenia wartości początkowej środka trwałego przy wniesieniu wkładu niepieniężnego do fundacji rodzinnej.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy CIT, fundacja rodzinna korzysta z podmiotowego zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 6 ust. 8 ustawy CIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 25, nie ma zastosowania do osiąganych przez fundację rodzinną przychodów z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, której przedmiotem jest przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa lub składniki majątku służące prowadzeniu działalności przez beneficjenta, fundatora lub podmiot powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy CIT z fundacją rodzinną, beneficjentem lub fundatorem, przy czym wielkość udziałów i praw, o których mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, wynosi co najmniej 5%.

W konsekwencji, w przypadku sytuacji opisanej w art. 6 ust. 8 ustawy CIT (tj. objętej zdarzeniem przyszłym, którego dotyczy wniosek o wydanie interpretacji) konieczne jest ustalenie wartości początkowej środka trwałego (Lokalu, który zostałby wniesiony do Fundacji) dla celów podatkowych. Od wartości początkowej zależy bowiem wysokość odpisów amortyzacyjnych, które będą stanowić koszt uzyskania przychodu, a zatem kwota wartości początkowej będzie wpływać na wysokość dochodu z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze do opodatkowania według stawki podstawowej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o fundacji rodzinnej, fundacja rodzinna jest osobą prawną utworzoną w celu gromadzenia mienia, zarządzania nim w interesie beneficjentów oraz spełniania świadczeń na rzecz beneficjentów. Fundator określa w statucie szczegółowy cel fundacji rodzinnej. W myśl natomiast art. 4 ust. 1 ustawy o fundacji rodzinnej, fundacja rodzinna nabywa osobowość prawną z chwilą wpisu do rejestru fundacji rodzinnych. Tym samym fundacja rodzinna wpisana do rejestru fundacji rodzinnych jest osobą prawną podobnie jak spółki kapitałowe czy spółdzielnie.

Zgodnie z art. 4a pkt 21 ustawy CIT, przez „spółkę” rozumie się m.in. spółki kapitałowe, spółki kapitałowe w organizacji, spółkę komandytowo-akcyjną, spółkę komandytową. Zdaniem Wnioskodawcy, w braku odpowiednich regulacji do fundacji rodzinnej powinien być stosowany przepis odnoszący się do „spółki” w rozumieniu ustawy CIT, ponieważ fundacja rodzinna tak jak spółki kapitałowe (mieszczące się w pojęciu „spółki”) jest osobą prawną, ma niemal w tożsamy sposób ukształtowane organy (zarząd, rada nadzorcza, zgromadzenie beneficjentów), a także posiada fundusz założycielski podobny do kapitału zakładowego spółki.

Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że wyposażenie majątku fundacji rodzinnej może nastąpić także w postaci darowizny od fundatora, co nie powoduje powstania przychodu po stronie fundacji, a w takiej sytuacji wartość początkową również będzie stanowić wartość rynkowa (art. 16g ust. 1 pkt 3 ustawy CIT).

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki albo spółdzielni - ustaloną przez podatnika, z zastrzeżeniem pkt 4c, na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Żaden z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie daje podstaw do ustalenia wartości początkowej środka trwałego czy wartości niematerialnej i prawnej jako „wartości historycznej”, to jest wartości początkowej, jaką przyjął podatnik (Fundator wnoszący wkład) dla celów amortyzacji tego środka trwałego czy wartości niematerialnej i prawnej, pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne. Skoro żaden z przepisów nie stanowi, że w sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym powinna zostać zastosowana „wartość historyczna”, zaś przedstawione powyżej argumenty wskazują na zasadność zastosowania analogii legis z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, to w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że dla określenia wartości początkowej środka trwałego (Lokalu) w przedstawionym zdarzeniu przyszłym stosowana powinna być wartość rynkowa. Zastosowanie tej analogii jest dopuszczalne, gdyż będzie korzystne dla podatnika. Zdaniem Wnioskodawcy brak jest natomiast argumentów do stosowania w drodze analogii przepisów o ustaleniu wartości początkowej jako wartości historycznej.

Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania

31 października 2023 r. wydałem postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania znak 0111-KDIB1-2.4010.400.2023.1.DP. Postanowienie doręczono Państwu 6 listopada 2023 r.

Pismem z 13 listopada 2023 r. (wpływu 17 listopada 2023 r.), złożyli Państwo w wymaganym przepisami prawa terminie – zażalenie na ww. postanowienie.

W dniu 17 stycznia 2024 r. wydałem postanowienie znak 0111-KDIB1-2.4010.400.2023.2.MK, którym utrzymałem w mocy postanowienie organu pierwszej instancji. Postanowienie doręczono 26 stycznia 2024 r.

Skarga na postanowienie utrzymujące w mocy postanowienie odmawiające wszczęcia postępowania

Pismem z 26 lutego 2024 r. (wpływ 1 marca 2024 r.) wnieśli Państwo skargę na to postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, wnosząc o:

-  uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz przekazania sprawy do ponownego rozpoznania,

-  zasądzenie na rzecz Fundacji kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Odpowiedzi na skargę udzieliłem pismem z 28 marca 2024 r., znak 0111-KDIB1-2.4010.400.2023.3.DP.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie z 31 października 2023 r. znak 0111-KDIB1-2.4010.400.2023.1.DP – wyrokiem z 21 maja 2024 r. sygn. akt I SA/Łd 217/24.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Po ponownej analizie sprawy wycofałem swoją skargę kasacyjną. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – postanowieniem z 11 lutego 2025 r. sygn. akt II FSK 1096/24 umorzył postępowanie kasacyjne.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wpłynął do mnie 22 kwietnia 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w ww. wyroku;

•ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 4a pkt 36 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”):

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 2023 r. o fundacji rodzinnej (Dz. U. z 2023 r. poz. 326, dalej: „ufr”):

W tym miejscu wskazać należy na przepis art. 6 ust. 1 pkt 25 updop, który stanowi, że:

Jednakże, zgodnie z art. 6 ust. 6, 7 i 8 updop:

Stosownie do art. 24r updop:

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w przypadku wniesienia przez Fundatora do Fundacji środka trwałego w postaci nieruchomości lokalowej, która była dotychczas amortyzowana, wartość początkowa tego środka trwałego dla celów podatkowych powinna zostać ustalona - w drodze analogii legis - na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, tj. jako ustalona przez podatnika na dzień wniesienia wkładu wartość tego środka trwałego, nie wyższa jednak od jego wartości rynkowej.

Fundacje rodzinne podlegają co do zasady zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 25 updop.

Zwolnienie to nie ma jednak charakteru bezwzględnego i nie znajduje zastosowania m.in. do osiąganych przez fundację rodzinną przychodów z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, której przedmiotem jest przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa lub składniki majątku służące prowadzeniu działalności przez beneficjenta, fundatora lub podmiot powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 z fundacją rodzinną, beneficjentem lub fundatorem, przy czym wielkość udziałów i praw, o których mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1, wynosi co najmniej 5%. (art. 6 ust. 8 updop).

Do zaistnienia sytuacji opisanej w ww. art. 6 ust. 8 updop odwołuje się Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego oraz w uzasadnieniu swojego stanowiska, gdyż wniesiona na powiększanie funduszu założycielskiego nieruchomość lokalowa będzie wynajmowana przez fundację rodzinną na rzecz podmiotów powiązanych z tą fundacją na cele działalności gospodarczej.

W tych okolicznościach Wnioskodawca uważa, że skoro zobowiązany będzie do opodatkowania przychodu z najmu nieruchomości, to w odniesieniu do tego przychodu przysługiwać mu będzie prawo do amortyzacji nieruchomości.

W zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego Wnioskodawca uznaje za zasadne (w drodze analogii) zastosowanie art. 16g ust. 1 pkt 4 updop, z którego wynika, że:

Z powyższym poglądem nie można się jednak zgodzić.

Przepis ten odwołuje się literalnie jedynie do przypadku nabycia środka trwałego w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki albo spółdzielni. Fundacja rodzinna nie została wymieniona w tym przepisie i z oczywistych względów nie może być również postrzegana jako spółka lub spółdzielnia, gdyż zbędne w takim przypadku byłoby wprowadzenie przez ustawodawcę do art. 4a pkt 36 updop odrębnej definicji fundacji rodzinnej. Nie znajduje więc uzasadnienia rozszerzająca wykładnia art. 16g ust. 1 pkt 4 updop.

W okolicznościach opisanych we wniosku, zastosowanie znajdzie przepis art. 16g ust. 1 pkt 3 updop. Wynika z niego, że:

Wniesienie nieruchomości lokalowej przez fundatora na podwyższenie funduszu założycielskiego jest w istocie formą nieodpłatnego nabycia mienia przez fundację rodzinną. W tym przypadku fundacja rodzinna działa jako odrębny podmiot praw i obowiązków, który zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o fundacji rodzinnej jest osobą prawną utworzoną w celu gromadzenia mienia, zarządzania nim w interesie beneficjentów oraz spełniania świadczeń na rzecz beneficjentów. Fundacja z tytułu otrzymania mienia na powiększenie funduszu założycielskiego nie dokonuje żadnych ekwiwalentnych świadczeń na rzecz fundatora w zamian za wniesioną nieruchomość, w szczególności nie wydaje żadnych praw udziałowych, nie dokonuje płatności, nie wydaje innego swojego mienia, itp. Potencjalną możliwość otrzymywania ewentualnych późniejszych świadczeń przez fundatora (jako beneficjenta) należy traktować jako odrębną niezależną czynność wykonywaną zgodnie ze statutem, która nie powinna również być postrzegana jako wynagrodzenie za wnoszone wcześniej do fundacji mienie.

Zatem wartość początkową nieruchomości lokalowej otrzymanej od fundatora należy ustalić na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 3 updop w wartości rynkowej z dnia nabycia, chyba że umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Przy czym w kwestii możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości wniesionych na powiększenie funduszu założycielskiego fundacji rodzinnej, wynajmowanych/wydzierżawianych następnie przez tą fundację także na rzecz podmiotów powiązanych z fundacją rodzinną (gdy zastosowanie znajdzie przepis art. 6 ust. 8 updop) zastosowane znajdzie przepis art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a tiret drugi updop, w myśl którego:

Fundacje rodzinne podlegają co do zasady zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 25 updop. Wyjątki od tej reguły zostały przewidziane w przepisach art. 6 ust. 6-9 updop, jednak nie obejmują one zdarzeń polegających na wnoszeniu mienia do fundacji rodzinnej.

Należy przyjąć, że z tytułu wniesienia innego mienia np. w postaci nieruchomości na fundusz założycielski fundacji rodzinnej, fundacja ta będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 25 updop. W takich okolicznościach nabycie nieodpłatne nieruchomości przez fundację rodzinną w okolicznościach przedstawionych we wniosku i fakt, że z tego tytułu fundacja rodzinna będzie korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego (zwolnienia podmiotowego) nie może uprawniać do zaliczania do koszów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od takiej nieruchomości. Do takiej sytuacji odnosi się właśnie powołany wyżej przepis art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a updop.

Biorąc pod uwagę powyższe, Państwa stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.