Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Podatnik” lub „Spółka”) posiada siedzibę w Polsce, jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 Ustawy CIT oraz zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Główny przedmiot działalności Spółki stanowi wytwarzanie i sprzedaż energii elektrycznej. Wnioskodawca zamierza zainicjować proces inwestycyjny polegający na budowie farmy wiatrowej (dalej: „Farma”). W skład Farmy wejdą środki trwałe w postaci budowli, urządzeń i sieci.

W związku z realizacją budowy Farmy, Spółka planuje zawrzeć szereg umów (dalej: „Umowy zabezpieczone”), w tym m.in.:

-   umowę z dostawcą turbin wiatrowych, obejmującą dostarczenie i montaż turbin na terenie budowy Farmy, w wyniku wykonywania której powstanie zobowiązanie Spółki wobec ww. dostawcy o zapłatę wynagrodzenia,

-   umowę z generalnym wykonawcą odpowiedzialnym za kompleksową realizację instalacji Farmy, w tym budowę wewnętrznych linii energetycznych, w wyniku wykonywania której powstanie zobowiązanie Spółki wobec ww. dostawcy o zapłatę wynagrodzenia,

-   umowę z operatorem publicznej sieci elektroenergetycznej dotyczącą przyłączenia Farmy do tej sieci, w wyniku wykonywania której powstanie zobowiązanie Spółki wobec ww. dostawcy o zapłatę opłaty przyłączeniowej.

Zawarcie Umów zabezpieczonych uzależnione jest od dostarczenia odpowiednich gwarancji (dalej: „Gwarancje”). Gwarancje te będą miały na celu zabezpieczenie zobowiązania Spółki wobec dostawcy turbin, generalnego wykonawcy oraz operatora sieci elektroenergetycznej (dalej: „Kontrahent” lub „Kontrahenci”), powstałych w ramach ww. Umów.

W tym celu Spółka zawrze umowy gwarancyjne z gwarantem (dalej: „Gwarant”), który udzieli wymaganych gwarancji. Gwarantem może być bank – gwarancja bankowa lub podmiot posiadający udziały w Spółce – gwarancja korporacyjna.

Gwarancje te będą polegały na zobowiązaniu się Gwaranta do zapłaty na rzecz Kontrahentów, w sytuacji, gdyby Spółka nie wywiązała się ze swoich zobowiązań wobec Kontrahentów powstałych w ramach Umów zabezpieczonych.

Gwarancje będą mieć charakter odpłatny, tj. Spółka zostanie zobowiązana wobec Gwaranta do zapłaty wynagrodzenia za udzielenie Gwarancji. Wynagrodzenie za udzielenie Gwarancji zostanie uiszczone przez Spółkę na rzecz Gwaranta na podstawie wystawionej faktury, noty księgowej lub innego dokumentu źródłowego. Dokumenty te zostaną ujęte w księgach rachunkowych Spółki w trakcie budowy Farmy, tj. przed przekazaniem środka trwałego (farmy wiatrowej) do użytkowania. Wynagrodzenie za udzielone Gwarancje dotyczy zabezpieczenia płatności wynikających z Umów zabezpieczonych. Ww. wynagrodzenie zostanie zapłacone w okresie budowy środków trwałych, które wejdą w skład Farmy. Bez Gwarancji nie byłaby możliwa realizacja budowy Farmy, gdyż nie zostałyby zawarte Umowy zabezpieczone.

Pytanie

Czy ponoszone przez Spółkę wobec Gwaranta w okresie budowy Farmy wydatki na wynagrodzenia za udzielone Gwarancje, mogą zostać zaliczone do wartości początkowej – o której mowa w art. 16g ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – środków trwałych, które wejdą w skład Farmy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki wydatki na wynagrodzenie za udzielone Gwarancje powinny zostać zaliczane do wartości środków trwałych, które powstaną w wyniku wybudowania Farmy.

W myśl art. 16g ust. 4 p.d.o.p., za koszt wytworzenia środka trwałego uznaje się wartość zużytych składników majątku (np. materiałów) i usług obcych, a także poniesione koszty wynagrodzeń (wraz z ich pochodnymi) oraz inne wydatki, które można bezpośrednio powiązać z procesem wytworzenia danego środka trwałego. Nie wlicza się natomiast kosztów ogólnego zarządu, sprzedaży, kosztów operacyjnych niepowiązanych bezpośrednio z wytworzeniem oraz kosztów finansowych – takich jak odsetki od kredytów czy prowizje – chyba że zostały one naliczone przed oddaniem środka trwałego do użytkowania.

Aby więc uznać dany wydatek za część kosztu wytworzenia zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, musi istnieć bezpośredni związek między tym kosztem oraz samym procesem powstawania środka trwałego. Jeśli taki związek nie istnieje, nie można zaliczyć wydatku do wartości początkowej środka trwałego. Potwierdza to m.in. orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 lutego 2011 r. (sygn. akt II FSK 1744/09). Sąd wskazał, że związek ekonomiczny kosztu z wytworzeniem środka trwałego musi być jednoznaczny i bezpośredni – tzn. koszt musi realnie wpływać na powstanie środka trwałego, a nie tylko ogólnie wspierać działalność firmy. Przepis potwierdza to, wyłączając z kosztu wytworzenia wydatki ogólne (np. koszty zarządu, sprzedaży czy finansowe), poza wyjątkami dotyczącymi odsetek i prowizji naliczonych do momentu przekazania środka trwałego do użytkowania.

W praktyce oznacza to, że podatnik powinien prowadzić swoją rachunkowość tak, by możliwe było wyraźne powiązanie wydatków z konkretnym procesem wytworzenia środka trwałego. Nie mogą to być koszty przypisane ogólnie do funkcjonowania firmy (np. zarządu czy operacji finansowych), chyba że zostały poniesione przed oddaniem środka trwałego do użytkowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 23 października 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1187/07) dokonał wykładni przepisów dotyczących wartości początkowej jako podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych, stwierdzając: „Wynikające z przytoczonych przepisów powiązanie odpisów amortyzacyjnych z procesem zużywania środków trwałych w trakcie ich wykorzystywania do działalności podlegającej opodatkowaniu, zdaniem składu orzekającego w niniejszej sprawie oznacza, że użyty w przepisie art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p. zwrot „koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza wydatki, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania środka trwałego. Ów ścisły związek tych wydatków z procesem inwestycyjnym skutkuje tym, że składają się one łącznie na wartość substancji wytwarzanego środka trwałego. Zdaniem Sądu wydatkami takimi są takie wydatki, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego. Świadczy o tym również wyłączenie w art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p. z grupy wydatków zaliczanych do kosztów wytworzenia kosztów ogólnych zarządu, gdyż tego rodzaju koszty występują niezależnie od tego czy podatnik realizuje inwestycję, gdyż są to koszty niedające się przypisać do konkretnego produktu wytwarzanego przez podatnika.”.

Do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się zatem ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania. Użycie przez ustawodawcę zwrotu, iż do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, iż katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Natomiast o tym, czy wydatki stanowić powinny koszt poprzez odpisy amortyzacyjne decyduje związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym.

W myśl regulacji art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nakład inwestycyjny oznacza wszystkie koszty poniesione dla realizacji inwestycji, w tym także na działania wstępne, przygotowujące proces inwestycyjny i warunkujące jego rozpoczęcie, prowadzenie i zakończenie.

Z wyżej przytoczonej regulacji wynika, iż decydujące znaczenie dla zaliczenia określonego wydatku do wydatków inwestycyjnych, a więc stanowiących koszt wytworzenia środka trwałego, jest możliwość powiązania danego wydatku z konkretną inwestycją, której efektem będzie określony środek trwały. W analizowanej sytuacji należy podkreślić, że wymienione we wniosku wydatki z pewnością nie byłyby ponoszone przez Spółkę, gdyby podmiot ten nie zamierzał wybudować farmy wiatrowej. Tym samym wydatki te będą stanowić niezbędny element procesu inwestycyjnego.

Zdaniem Spółki, wydatki które zostaną poniesione z tytułu wynagrodzenia za udzielenie Gwarancji, o których mowa powyżej, będą stanowić koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem środka trwałego (farmy wiatrowej). Spełniają one przesłanki określone w art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i powinny zostać zaliczone do wartości początkowej środka trwałego, ponieważ będą niezbędne dla realizacji inwestycji, zostaną poniesione przed przekazaniem środka trwałego do używania, zaś ich poniesienie będzie warunkiem zawarcia umów z kluczowymi kontrahentami.

Wydatki ponoszone w związku z wynagrodzeniem za udzielone Gwarancje nie będą mieć charakteru ogólnych kosztów zarządu, ani kosztów operacji finansowych o charakterze ogólnym. Będą one ponoszone wyłącznie w związku z realizacją konkretnej inwestycji i będą dotyczyć jedynie zabezpieczenia zobowiązania Podatnika za usługi, które zostaną wykonane w ramach procesu wytworzenia środka trwałego.

Powyższe stanowisko potwierdzają wydane interpretacje podatkowe z dnia 7 marca 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.503.2018.1.AR oraz z dnia 4 grudnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.427.2019.2.AR.

W świetle powyższego, Spółka uznaje, że wydatki na wynagrodzenie za udzielone Gwarancje powinny powiększać wartość początkową środka trwałego, który wejdzie w skład Farmy. Rozliczenie ww. wydatków powinno następować poprzez odpisy amortyzacyjne od tej wartości początkowej, zgodnie z art. 16h ust. 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „updop”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

W myśl art. 16a ust. 1 updop:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 updop:

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Zgodnie z art. 16g ust. 4 updop:

Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Wskazany w art. 16g ust. 4 updop katalog wydatków, które powinny podwyższyć wartość wytworzonego środka trwałego jest otwarty. Zatem wszystkie wydatki, a nie tylko literalnie wymienione w treści omawianego przepisu, które mają wpływ na wartość początkową środka trwałego, powinny podwyższać tą wartość. Z tego powodu wszystkie koszty pozostające w bezpośrednim związku z wytworzeniem środka trwałego, stanowią składnik wartości początkowej.

Wątpliwości Państwa dotyczą ustalenia, czy ponoszone przez Spółkę wobec Gwaranta w okresie budowy Farmy wydatki na wynagrodzenia za udzielone gwarancje, mogą zostać zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, które wejdą w skład Farmy.

Z opisu sprawy wynika, że zawarcie

•umowy z dostawcą turbin wiatrowych, obejmującej dostarczenie i montaż turbin na terenie budowy Farmy, w wyniku wykonywania której powstanie zobowiązanie Spółki wobec ww. dostawcy o zapłatę wynagrodzenia,

•umowy z generalnym wykonawcą odpowiedzialnym za kompleksową realizację instalacji Farmy, w tym budowę wewnętrznych linii energetycznych, w wyniku wykonywania której powstanie zobowiązanie Spółki wobec ww. dostawcy o zapłatę wynagrodzenia,

•umowy z operatorem publicznej sieci elektroenergetycznej dotyczącej przyłączenia Farmy do tej sieci, w wyniku wykonywania której powstanie zobowiązanie Spółki wobec ww. dostawcy o zapłatę opłaty przyłączeniowej.

uzależnione jest od dostarczenia odpowiednich gwarancji, które będą miały na celu zabezpieczenie zobowiązania Spółki wobec dostawcy turbin, generalnego wykonawcy oraz operatora sieci elektroenergetycznej powstałych w ramach ww. Umów. Gwarancje będą mieć charakter odpłatny.

Podsumowując wykładnię przepisów dotyczących ustalenia wartości początkowej środków trwałych należy stwierdzić, że do jej elementów należy zaliczać te koszty, które są powiązane z inwestycją, której efektem było wytworzenie amortyzowanych środków trwałych, przy czym katalog wydatków dających się przyporządkować do danego przedsięwzięcia ma charakter otwarty; stanowiły element procesu wytwarzania składników majątku podatnika; wydatki miały wpływ na koszt wytworzenia środków trwałych; bez tych wydatków nie powstałyby środki trwałe, a wydatki na wytworzenie środków trwałych nie zostałyby poniesione, gdyby nie podjęto decyzji o ich wytworzeniu; dzięki poniesionym wydatkom środki trwałe są kompletne i zdatne do użytku; wszelkie zaliczone do wartości początkowej koszty zostały poniesione do dnia oddania środków trwałych do używania; żaden z poniesionych wydatków nie jest zaliczony do kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, zgodzić należy się z Państwa stanowiskiem, że gwarancje dotyczące zobowiązania Spółki wobec dostawcy turbin oraz generalnego wykonawcy powinny zwiększać wartość początkową środków trwałych. Te gwarancje, w ocenie organu pozostają w bezpośrednim związku z wytworzeniem środków trwałych, gdyż jak Państwo wskazali, związane są z zabezpieczeniem wykonania zobowiązania z tytułu dostarczenia i montażu turbin oraz zobowiązania za kompleksową realizację instalacji Farmy, w tym budowę wewnętrznych linii energetycznych, które to zobowiązania niewątpliwie składają się na koszt wytworzenia planowanej inwestycji i tym samym gwarancje związane z zabezpieczeniem wykonania tych zobowiązań, również powinny zwiększać wartość początkową środków trwałych, które wejdą w skład Farmy.

Natomiast, organ nie podziela Państwa stanowiska, że gwarancja obejmująca zabezpieczenie wykonania zobowiązania Spółki o zapłatę opłaty przyłączeniowej, powinna zwiększać wartość początkową środków trwałych. Zdaniem organu, sama opłata przyłączeniowa, co prawda jest związana z prowadzoną inwestycją w postaci budowy farmy wiatrowej, to jednak ze swej istoty ma inny charakter niż wydatki mieszczące się w kategorii kosztu wytworzenia środka trwałego, o którym mowa w art. 16g ust. 4 updop. Koszt opłaty przyłączeniowej nie jest bowiem związany z samym procesem wytworzenia Farmy, nie zwiększa jej wartości. Wydatek ten ma zapewnić w przyszłości dostawę energii do Farmy. Tym samym powyższy wydatek jest związany z możliwością korzystania z Farmy. Oznacza to, że wydatek na opłatę przyłączeniową nie zwiększa kosztu wytworzenia środka trwałego, o którym mowa w art. 16g ust. 4 updop i nie stanowi elementu wartości początkowej. Ponoszone opłaty przyłączeniowe powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 updop. Analogicznie należy potraktować koszt gwarancji związanej z zabezpieczeniem wykonania zobowiązania z tytułu opłaty przyłączeniowej, jako wydatek, który nie zwiększa wartości początkowej środków trwałych.

Zatem, Państwa stanowisko, zgodnie z którym koszt gwarancji z tytułu zobowiązania Spółki o zapłatę opłaty przyłączeniowej wobec operatora sieci elektroenergetycznej zwiększa wartość początkową środków trwałych jest nieprawidłowe, w pozostałym zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.