Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 12 maja 2025 r. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 18 czerwca 2025 r. (wpływ 23 czerwca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X S.A. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką dominującą dla trzech spółek zależnych. Wnioskodawca prowadzi działalność operacyjną w zakresie oddania w najem nieruchomości, urządzeń przemysłu mięsnego, licencji znaków towarowych, których jest właścicielem.

Głównym źródłem przychodów są dywidendy otrzymane od spółek zależnych. Środki pieniężne otrzymane z dywidendy Spółka częściowo zainwestowała w modernizację i budowę budynków użytkowych i biurowo-mieszkalnych, które zaewidencjonowano w nieruchomościach inwestycyjnych (inwestycje długoterminowe), gdyż są i będą przedmiotem umowy najmu, z której Wnioskodawca osiąga stały miesięczny przychód, który po pomniejszeniu o koszty będzie stanowił podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zmodernizowane i wybudowane budynki to:

 a) budynek użytkowy: budynek magazynowy zboża. Budynek wykorzystywany do magazynowania zboża. Prowadzona jest działalność opodatkowana podatkiem dochodowym, tzn. oddany jest budynek magazynowy w najem i generowane są przychody z tytułu najmu budynku magazynowego. W wyniku modernizacji zwiększyła się wartość początkowa tegoż środka trwałego,

 b) budynek biurowo-mieszkalny. Nowo wybudowany budynek biurowo-mieszkalny stanowi zabezpieczenia źródła przychodów i jest wykorzystywany przez Spółkę na użytek własny. Budynek jest częściowo mieszkalny, ale lokale mieszkalne nie stanowią odrębnej nieruchomości.

Spółka w całości swoje przychody z działalności opodatkowuje podatkiem dochodowym.

Wydatki na budowę i modernizację budynków użytkowych zostały poniesione przez Spółkę i nie zostaną jej zwrócone bezpośrednio w jakiejkolwiek formie, budynki zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i są amortyzowane. Budynki zostały zaliczone do grup:

a) budynek użytkowy: budynek magazynowy zboża został zaliczony do grupy Klasyfikacji Środków Trwałych: 101 (budynki przemysłowe),

b) budynek biurowo-mieszkalny został zaliczony do grupy Klasyfikacji Środków Trwałych: 105 (budynki biurowe).

Budynki będące przedmiotem wniosku stanowią wyłączną własność Spółki, a w dniu przyjęcia do użytkowania stanowiły kompletny środek trwały, zdatny do użytkowania. W działalności gospodarczej Spółki niżej wymienione budynki są wykorzystywane w momencie dokonywania ich odpisów amortyzacyjnych:

a) budynek magazynowy zboża wykorzystywany jest pośrednio poprzez oddanie w najem w wyniku czego Spółka generuje przychody z tytułu najmu,

b) budynek biurowo-mieszkalny wykorzystywany jest na swój użytek i stanowi zabezpieczenie źródła przychodów.

Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych ww. budynków w miesiącu następującym po miesiącu, w którym Spółka otrzymała ostateczną decyzję pozwalającą użytkować budynki. Przewidywany okres użytkowania budynków jest powyżej roku.

W 2024 r. na podstawie kalkulacji za rok 2023 r. Spółka jest spółką nieruchomościową w rozumieniu art. 4a pkt 35 CIT.

Uzupełnienie wniosku

Odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z ustawą o rachunkowości nie są niższe niż odpisy amortyzacyjne dokonywane dla celów podatkowych.

Budynek biurowo-mieszkalny zaliczony jest do grupy Klasyfikacji Środków Trwałych: 105 (budynki biurowe) i jest obecnie wykorzystywany w działalności gospodarczej Spółki na cele biurowe, na użytek własny a w przyszłości budynek biurowo-mieszkalny będzie przedmiotem umowy najmu, z której Spółka będzie osiągać przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wykorzystywanie budynku biurowo-mieszkalnego na użytek własny odbywa się w sposób prowadzenia punktu administracyjnego dla pozostałych nieruchomości oddanych w najem.

Pytanie

Czy odpisy amortyzacyjne od budynków zmodernizowanych częściowo ze środków uzyskanych z dywidend wypłaconych przez spółki zależne mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości?

Państwa stanowisko w sprawie

Odpisy amortyzacyjne od budynków częściowo zmodernizowanych i nowo wybudowanych ze środków pochodzących z dywidend wypłaconych przez spółki zależne Wnioskodawcy mogą być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Jak wynika z cytowanego przepisu za koszty uzyskania przychodów uznać należy wszystkie wydatki, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wydatki poniesione na modernizację budynków i wybudowanie, które następnie będą przedmiotem umowy najmu i będą przynosić Wnioskodawcy stały miesięczny przychód, niewątpliwie są wydatkami poniesionymi w celu osiągnięcia źródła przychodów lub w celu jego zachowania albo zabezpieczenia. Zmodernizowane i wybudowane budynki, jak wskazano wyżej, będą przynosić przychód z tytułu najmu. Ponadto poniesione wydatki mają też na celu zabezpieczenie źródła przychodów, ponieważ dzięki przeprowadzonej modernizacji budynki będą trwalsze i będą przynosić przychód przez dłuższy okres. Jednocześnie wskazać należy, że art. 16 ust. 1 nie wskazuje, że w sytuacji opisanej w niniejszym wniosku, odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Jednocześnie, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w przypadkach, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 48 i pkt 63 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT:

Z kolei, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy o CIT:

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a-16m ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Treść powyższych przepisów oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 16c ustawy o CIT:

Amortyzacji nie podlegają:

 1) grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

 2) budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe,

      2a) budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

 3) dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

 4) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b ust. 2 pkt 2 i 2a,

 5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności

           - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:

- stanowią własność lub współwłasność podatnika,

- są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

- przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

- są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,

- nie mają do nich zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Jak wynika z przywołanego wcześniej art. 16c pkt 2a ustawy o CIT amortyzacji nie podlegają m.in. budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość.

Treść tego przepisu obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. Został on dodany do ustawy o CIT na mocy art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 2105 ze zm.; dalej: „ustawa zmieniająca”) i co do zasady ma zastosowanie do amortyzacji podatkowej nieruchomości mieszkalnych. Ustawa zmieniająca wprowadziła zmiany w zakresie amortyzacji podatkowej, które polegają na wyłączeniu możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od budynków i lokali mieszkalnych. Wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie budynków i lokali mieszkalnych, począwszy od 1 stycznia 2022 r., nie stanowią zatem kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, zgodnie z treścią art. 16c pkt 2a ustawy o CIT. Zmiana ta nie objęła budynków i lokali niemieszkalnych, które nadal podlegają amortyzacji.

Jak wskazano bowiem w uzasadnieniu do ustawy zmieniającej (Druk sejmowy nr 1532), w części określonej jako Zmiany w zakresie amortyzowania budynków i lokali mieszkalnych: „Proponowane zmiany zakładają wyłączenie z kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od budynków i lokali mieszkalnych. Zmiany dotyczą zatem tych składników, których wartość nie spada, a zasadniczo wzrasta. Projektowane rozwiązanie będzie zbieżne w skutkach w podatku dochodowym z rozwiązaniami dotyczącymi gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów, które również nie podlegają amortyzacji. Możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wynajmowanych mieszkań, szczególnie z rynku wtórnego, powoduje, że dochody uzyskiwane z tego tytułu są w obowiązującym stanie prawnym, efektywnie bardzo często nieopodatkowane. Odpisy amortyzacyjne dokonywane od tych składników zmniejszają dochód do opodatkowania do takiego poziomu, że podatek dochodowy nie występuje. (…) Budynki i lokale mieszkalne powinny zaspokajać przede wszystkim potrzeby mieszkaniowe obywateli. Tymczasem korzystne regulacje podatkowe powodują, iż bardzo opłacalnym obecnie, jest inwestowanie wolnych środków w rynek mieszkaniowy, co ma niewątpliwie wpływ na wzrost cen mieszkań. Zakłada się, że nieruchomości o charakterze mieszkalnym wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, nie tylko nie będą podlegały amortyzacji, ale również nie będą ujmowane w ewidencji środków trwałych. W podatku CIT analogicznie jak w podatku PIT wyłącza się możliwość amortyzacji nieruchomości i praw o charakterze mieszkalnym”.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność operacyjną w zakresie oddania w najem m.in. nieruchomości, których jesteście Państwo właścicielem. Głównym źródłem przychodów Spółki są dywidendy otrzymane od spółek zależnych. Środki pieniężne otrzymane z dywidendy Spółka częściowo zainwestowała w modernizację i budowę budynków użytkowych i biurowo-mieszkalnych. Zmodernizowane i wybudowane budynki to budynek użytkowy i budynek biurowo-mieszkalny. Odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z ustawą o rachunkowości nie są niższe niż odpisy amortyzacyjne dokonywane dla celów podatkowych. W 2024 r. na podstawie kalkulacji za rok 2023 r. Spółka jest spółką nieruchomościową w rozumieniu art. 4a pkt 35 CIT.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne od budynków zmodernizowanych częściowo ze środków uzyskanych z dywidend wypłaconych przez spółki zależne mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zasady klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1864).

Klasyfikacja ta jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych.

W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie (uwagi szczegółowe do Grupy I w KŚT). Organem uprawnionym do orzekania w zakresie Klasyfikacji Środków Trwałych jest Urząd Statystyczny.

Należy dodać, że podział budynków na mieszkalne i niemieszkalne w Klasyfikacji Środków Trwałych oparty jest na Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, wówczas budynek klasyfikowany jest jako niemieszkalny. Budynki niemieszkalne to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, podkreślenia wymaga fakt, iż zmiana wprowadzona omawianą wyżej ustawą zmieniającą nie objęła budynków i lokali niemieszkalnych, które nadal podlegają amortyzacji podatkowej i do których przytoczony wyżej art. 16c pkt 2a ustawy o CIT nie ma zastosowania.

We wniosku jednoznacznie Państwo wskazali, że ww. budynki zostały zaliczone do grup:

- budynek użytkowy (budynek magazynowy zboża) został zaliczony do grupy Klasyfikacji Środków Trwałych: 101 (budynki przemysłowe),

- budynek biurowo-mieszkalny został zaliczony do grupy Klasyfikacji Środków Trwałych: 105 (budynki biurowe).

W związku z powyższym, przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości dokonanej przez Państwa klasyfikacji wskazanych we wniosku budynków do odpowiedniej grupy klasyfikacji środków trwałych, które zaklasyfikowali Państwo jako niemieszkalne. Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy organ przyjął za Państwem, jako niepodlegający ocenie element opisu stanu faktycznego, wskazaną przez Państwa kwalifikację ww. budynków jako budynków niemieszkalnych, zakwalifikowanych do KŚT pod symbolem 101 i 105.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Państwa opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że skoro będące Państwa własnością budynki:

- są środkami trwałymi wykorzystywanymi przez Państwa do prowadzenia działalności gospodarczej,

- są wykorzystywane, w części poprzez oddanie w najem, a w części na własny użytek,

- są wg Państwa wskazania budynkami niemieszkalnymi, sklasyfikowanym pod symbolami KŚT 101 (budynki przemysłowe) i 105 (budynki biurowe),

- odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z ustawą o rachunkowości nie są niższe niż odpisy amortyzacyjne dokonywane dla celów podatkowych

i nie mają do nich zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, a w szczególności  przepisy art. 16 ust. 1 pkt 48 i pkt 63 ustawy o CIT, to tym samym są Państwo uprawnieni do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wskazanych powyżej środków trwałych i zaliczania odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów podatkowych.

Bez znaczenia na powyższe pozostaje fakt, że wydatki na modernizację lub wybudowanie opisanych budynków zostały sfinansowane ze środków pochodzących z dywidend wypłaconych przez spółki zależne.

Zatem Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.