Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka jest osobą prawną, która posiada siedzibę na terytorium Polski i jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy CIT, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Rok podatkowy (obrotowy) Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

Spółka, będąc częścią Grupy (…), specjalizuje się w produkcji elementów (…).

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki, zgodnie z KRS, jest produkcja (…). Przedmiotem pozostałej działalności są: (…).

Spółka prowadzi działalność na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie następujących zezwoleń:

1.zezwolenie nr (…) z dnia (…) 2004 r., zmienione decyzjami nr (…) z dnia (…) 2007 r. oraz nr (…) z dnia (…) 2015 r.,

2.zezwolenie nr (…) z dnia (…) 2013 r.,

3.zezwolenie nr (…) z dnia (…) 2015 r. zmienione decyzją nr (…) z dnia (…) 2019 r.,

4.zezwolenie nr (…) z dnia (…) 2017 r.,

5.zezwolenie nr (…) z dnia (…) 2018 r.

dalej łącznie jako „Zezwolenia”.

W stosunku do środków trwałych i wartości niematerialnych obecnie ujętych w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „Ewidencja”) dla celów podatkowych Spółka zasadniczo dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy CIT (dalej: „Wykaz”).

Wraz z początkiem roku 2025, w stosunku do niektórych/wybranych środków trwałych, wprowadzonych do Ewidencji przed 31 grudnia 2020 r., Spółka obniżyła stawki amortyzacyjne z Wykazu do poziomu 0,1%.

W przyszłości Spółka planuje modyfikować tak obniżone stawki amortyzacyjne poprzez ich podwyższanie lub obniżanie, jednakże w żadnym przypadku nie dojdzie w wyniku takiej modyfikacji do zmiany stawki na stawki wyższe niż stawka przewidziana w Ustawie CIT w Wykazie.

W stosunku do środków trwałych wprowadzonych do Ewidencji po dniu 31 grudnia 2020 r. Spółka nie obniżyła i nie planuje stosowania obniżonych stawek amortyzacyjnych.

Pytanie

Czy w sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego Spółka mogła (od początku 2025 roku) oraz będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych stosując obniżone stawki amortyzacji dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji i wprowadzonych do niej do dnia 31 grudnia 2020 r. począwszy od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego (co spowoduje wydłużenie okresu amortyzacji dla celów podatkowych), a następnie, począwszy od stycznia jednego z kolejnych lat, powrócić do stawek z Wykazu stawek amortyzacyjnych (co spowoduje odpowiednie skrócenie okresu amortyzacji)?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że mógł od początku 2025 roku oraz będzie uprawniony do stosowania od początku 2026 r. obniżonych stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych wprowadzonych do Ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., jak również do przywrócenia w którymś z kolejnych lat stawek podstawowych, określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Obniżka stawek spowoduje wydłużenie okresu amortyzacji wybranych środków trwałych, natomiast powrót do stawek podstawowych będzie skutkować odpowiednim skróceniem okresu amortyzacji tych składników majątkowych (w stosunku do okresu wynikającego z wcześniejszego obniżenia tych stawek). Fakt wykorzystywania środków trwałych, których będzie dotyczyła planowana zmiana stawek amortyzacyjnych, w działalności zwolnionej prowadzonej na podstawie Zezwoleń nie będzie pozbawiał Spółki tego prawa.

Uzasadnienie stanowiska Spółki.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej: Ustawa CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 15 ust. 6 Ustawy CIT, kosztem uzyskania przychodów są co do zasady odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m.

Art. 16i ust. 1 Ustawy CIT stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 Ustawy CIT, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W drugim zdaniu powyższego przepisu bezpośrednio wskazano, że podatnik może obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się w ewidencji od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Jednocześnie ustawodawca nie przewidział żadnych innych ograniczeń czasowych w związku z możliwością obniżenia stawek amortyzacyjnych stosowanych dla potrzeb amortyzacji środków trwałych znajdujących się już w ewidencji.

Jednocześnie na mocy art. 16i ust. 8 Ustawy CIT, przepisów ust. 4 i 5 nie stosuje się do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1604), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zasadniczo więc obniżenie stawek amortyzacyjnych nie może dotyczyć tych środków trwałych, które są wykorzystywane w działalności zwolnionej prowadzonej na podstawie zezwolenia lub decyzji o wsparciu, gdyż dochody z tej działalności podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie odpowiednio z art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT.

Należy jednak mieć na uwadze, że art. 16i ust. 8 Ustawy CIT został wprowadzony na podstawie art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz. 2123; dalej: „Ustawa Zmieniająca”) z mocą obowiązującą od 1 stycznia 2021 r.

Tym samym, zgodnie z art. 14 Ustawy Zmieniającej, art. 16i ust. 8 ma zastosowanie do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po dniu 31 grudnia 2020 r. Ograniczenia dotyczącego obniżania stawek nie stosuje się wobec tego do tych środków trwałych, które zostały wprowadzone do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r.

Literalna wykładnia powyższych przepisów jednoznacznie potwierdza, że podatnicy są uprawnieni do obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wykorzystywanych w ramach działalności zwolnionej, wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 2021 r. Jednocześnie, jak wskazano w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, jedynie takich środków trwałych dotyczyła/będzie dotyczyła decyzja Spółki w zakresie obniżenia stawek amortyzacyjnych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Spółka była uprawniona (w zakresie obniżenia stawek od początku 2025 roku) oraz będzie uprawniona do stosowania od początku 2026 r. obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności zwolnionej prowadzonej na podstawie posiadanych Zezwoleń, wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. Obniżenie stawek spowoduje wydłużenie okresu amortyzacji tych składników majątkowych. W kolejnych latach, Spółka będzie miała prawo do ponownej zmiany stawek amortyzacyjnych, tzn. ich podwyższenia do poziomu wynikającego z Wykazu stawek amortyzacyjnych (od stycznia danego roku); zmiana ta spowoduje odpowiednie wydłużenie okresu amortyzacji (w stosunku do okresu wynikającego z wcześniejszego obniżenia tych stawek).

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydanych w ostatnim czasie interpretacjach indywidualnych, dotyczących obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 2021 r. Jako przykład można w tym miejscu wskazać:

   - interpretację indywidualną z dnia 29 listopada 2024 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.537.2024.1.DP, w której organ odstąpił od uzasadnienia prawnego i uznał następujące stanowisko podatnika za prawidłowe: „W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, w stosunku do ŚT znajdujących się już w Ewidencji (w tym dla środków trwałych, wobec których Spółka już stosuje i będzie stosowała niższe stawki amortyzacyjne niż wynikające z Wykazu), wprowadzonych do Ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r. i wykorzystywanych do Działalności strefowej Spółka będzie mogła dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego. Dotyczy to również środków trwałych modernizowanych po 31 grudnia 2020 r., ale wprowadzonych do ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r.”;

   - interpretację indywidualną z dnia 3 czerwca 2024 r. sygn. 0111-KDIB1-3.4010.237.2024.1.AN, w której organ odstąpił od uzasadnienia prawnego i uznał następujące stanowisko podatnika za prawidłowe: „W świetle powyższego należy stwierdzić, że Spółka będzie uprawniona do stosowania od początku 2025 r. obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności zwolnionej prowadzonej na podstawie posiadanych zezwoleń lub Decyzji o wsparciu, wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r. Obniżenie stawek spowoduje wydłużenie okresu amortyzacji tych składników majątkowych. W kolejnych latach, Spółka będzie miała prawo do ponownej zmiany stawek amortyzacyjnych, tzn. ich podwyższenia do poziomu wynikającego z Wykazu stawek amortyzacyjnych (od stycznia danego roku); zmiana ta spowoduje odpowiednie wydłużenie okresu amortyzacji (w stosunku do okresu wynikającego z wcześniejszego obniżenia tych stawek)”;

   - interpretację indywidualną z dnia 15 lutego 2024 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.5.2024.1.KM, w której organ odstąpił od uzasadnienia prawnego i uznał następujące stanowisko podatnika za prawidłowe: „Reasumując, Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości wyższej niż 0% dla ŚT wykorzystywanych w ramach Działalności strefowej, wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., w tym środków trwałych modernizowanych po 31 grudnia 2020 r., ale wprowadzonych do ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r.”;

   - interpretację indywidualną z dnia 15 lutego 2024 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.5.2024.1.KM, w której organ odstąpił od uzasadnienia prawnego i uznał następujące stanowisko podatnika za prawidłowe: „Reasumując, Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości wyższej niż 0% dla ŚT wykorzystywanych w ramach Działalności strefowej, wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r.”.

W świetle powyższego, w opinii Wnioskodawcy, w stosunku do środków trwałych już znajdujących się w Ewidencji, a wprowadzonych do niej przed końcem 2020 r., Spółka mogła (od początku 2025 roku) i będzie mogła zastosować obniżone stawki amortyzacyjne od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Obniżenie stawek spowoduje wydłużenie okresu amortyzacji tych składników majątkowych. W kolejnych latach, Spółka będzie miała prawo do ponownej zmiany stawek amortyzacyjnych, tzn. ich podwyższenia do poziomu wynikającego z Wykazu stawek amortyzacyjnych (od stycznia danego roku); zmiana ta spowoduje odpowiednie wydłużenie okresu amortyzacji (w stosunku do okresu wynikającego z wcześniejszego obniżenia tych stawek).

W świetle przywołanych argumentów Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że przedstawione stanowisko i rozumienie treści przepisów prawa podatkowego są prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej interpretacji.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Powołać w tym miejscu należy prawidłowe brzmienie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT zgodnie z którym:

Powyższe nie ma jednak wpływu na rozstrzygnięcie w rozpatrywanej sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

  - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.