Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, przekazany pismem z 16 kwietnia 2025 r., znak sprawy: 1609-SKA-1.4020.882.2025, zgodnie z właściwością przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych. Uzupełnili go Państwo, w odpowiedzi na wezwanie, pismami które wpłynęły 22 i 26 maja 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło do Organu 26 maja 2025 r.)

Przedmiotowy środek trwały - określony w ewidencji jako „sieć światłowodowa” - został ujęty w ewidencji środków trwałych pod ogólnym numerem KŚT 2, jako infrastruktura techniczna.

Inwestycja została nabyta jako kompletna sieć telekomunikacyjna, zawierająca zarówno elementy pasywne (okablowanie, kanały, mufy światłowodowe), jak i urządzenia aktywne (takie jak routery, przełączniki sieciowe, UPS-y), które tworzą razem zintegrowany system umożliwiający świadczenie usług transmisji danych.

Ze względu na nabycie całości jako jednego środka trwałego oraz jego spójny cel eksploatacyjny, spółka uznała, że zaklasyfikowanie całości pod ogólną grupą KŚT 2 jako infrastruktura telekomunikacyjna o charakterze budowlanym i instalacyjnym jest zasadne i zgodne z funkcją gospodarczą środka trwałego.

Środek trwały jest amortyzowany metodą liniową przy zastosowaniu stawki 4,5%.

W uzupełnieniu wniosku, otrzymanym 26 maja 2025 r. na zadane w wezwaniu pytania udzielono odpowiedzi w następujący sposób:

 1. O jakim środku trwałym mowa we wniosku?

Przedmiotowy środek trwały to sieć światłowodowa - infrastruktura telekomunikacyjna nabyta jako kompletna całość, obejmująca zarówno elementy pasywne (linie kablowe, mufy, rury), jak i urządzenia aktywne (routery, przełączniki, UPS).

 2. W jaki sposób środek trwały jest wykorzystywany w działalności spółki?

Sieć wykorzystywana jest przez Spółkę do świadczenia usług dostępu do Internetu, telewizji kablowej na rzecz abonentów.

 3. Kto jest jego właścicielem?

Właścicielem środka trwałego jest Spółka (…)

 4. Czy i kiedy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych (jeśli tak, to pod jakim KŚT)?

Środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w dniu 1 stycznia (…) r., pod ogólnym symbolem KŚT 2.

 5. Czy spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej i według jakiej metody (jeśli nie, to z jakiej przyczyny)?

Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową, według stawki 4,5%. W roku 2025 planowane jest czasowe niedokonanie odpisu amortyzacyjnego, poprzez zastosowanie stawki 0%, w związku z potrzebą wykazania wyższego dochodu podatkowego i księgowego w kontekście planowanego wniosku kredytowego.

 6. Czy zamierzacie sprzedać ten środek trwały (jeśli tak, to z jakiego powodu i kiedy)?

Spółka nie planuje sprzedaży środka trwałego w konkretnym terminie, jednak nie wyklucza takiej możliwości w przyszłości - z przyczyn ekonomicznych, np. w przypadku atrakcyjnej oferty zakupu lub konieczności restrukturyzacji majątku.

 7. Czy w momencie sprzedaży środek będzie zamortyzowany?

Nie - w momencie ewentualnej sprzedaży środek trwały nie będzie całkowicie zamortyzowany.

 8. Czy sprzedaż nastąpi na skutek zmiany rodzaju prowadzonej działalności?

Nie - Spółka nie planuje zmiany rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej. Ewentualna sprzedaż środka trwałego może wynikać wyłącznie z przyczyn ekonomicznych.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło do Organu 26 maja 2025 r.)

 1. Czy czasowe niedokonywanie odpisów amortyzacyjnych w roku 2025 od środka trwałego w postaci sieci światłowodowej, który nadal znajduje się w ewidencji środków trwałych i jest wykorzystywany w działalności gospodarczej, przy zachowaniu tej samej metody i stawki amortyzacji, wpływa negatywnie na możliwość kontynuowania amortyzacji w latach kolejnych lub powoduje obowiązek korekty kosztów podatkowych?

 2. Czy w przypadku sprzedaży środka trwałego w postaci sieci światłowodowej, która nie została w pełni zamortyzowana (w tym z powodu niedokonania odpisu amortyzacyjnego w roku 2025), spółka będzie mogła zaliczyć niezamortyzowaną część jego wartości początkowej do kosztów uzyskania przychodów?

 3. Czy czasowe zawieszenie amortyzacji środka trwałego w roku 2025 i wznowienie jej w roku 2026, skutkujące wydłużeniem całkowitego okresu amortyzacji o jeden rok, jest zgodne z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie wymaga korekty dotychczasowego planu amortyzacji?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło do Organu 26 maja 2025 r.)

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, czasowe niedokonanie odpisów amortyzacyjnych nie wpływa negatywnie na możliwość kontynuowania amortyzacji. Przepisy nie nakazują corocznego dokonywania odpisów, o ile środek trwały pozostaje w ewidencji, jest używany i nie zmienia się metoda ani stawka amortyzacji.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, niezamortyzowana część wartości początkowej środka trwałego może zostać zaliczona jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w dacie sprzedaży.

W roku 2025 spółka planuje zastosowanie stawki 0% amortyzacji dla danego środka trwałego - co oznacza, że w tym roku nie zostanie ujęty żaden koszt amortyzacyjny.

Zastosowanie stawki 0% nie powoduje utraty prawa do rozliczenia tej części wartości początkowej w przyszłości - spółka będzie mogła:

   - kontynuować amortyzację od roku 2026, wydłużając okres amortyzacji o jeden rok, lub

   - w przypadku sprzedaży środka trwałego przed całkowitą amortyzacją - zaliczyć pozostałą niezamortyzowaną wartość, w tym również część „nieodpisaną” z roku 2025, do kosztów podatkowych w całości w dacie sprzedaży.

Zastosowanie stawki 0% w roku podatkowym 2025 nie pozbawia spółki prawa do rozliczenia pełnej wartości początkowej środka trwałego, a jedynie przesuwa moment ujęcia kosztu - zgodnie z przepisami ustawy o CIT.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydłużenie okresu amortyzacji o jeden rok, wynikające z pominięcia odpisu w roku 2025, nie narusza przepisów ustawy CIT. Nie ma obowiązku korygowania planu amortyzacji, o ile zachowana jest metoda i stawka, a środek trwały pozostaje w ewidencji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych  (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…)

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo-skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Jednym z rodzajów kosztów podatkowych są odpisy amortyzacyjne obliczane od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a-16m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powołanych przepisów oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o CIT:

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

W myśl art. 16f ust. 3 ustawy o CIT:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o CIT:

Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT:

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 16i ust. 1 ustawy o CIT:

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT:

Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Przy czym zgodnie z art. 16i ust. 8 ustawy o CIT:

Przepisów ust. 4 i 5 nie stosuje się do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia.

Powołany przepis art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, nie zabrania odpowiednio podwyższenia czy obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zwiększenia/zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zwiększenia/zmniejszenia począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Zatem, ww. przepisy umożliwiły podatnikom podwyższenie/obniżenie stawek amortyzacyjnych, nie określając przy tym szczegółowych zasad tego procesu, za wyjątkiem określenia terminów, w których może do tych zmian dojść (czyli począwszy od miesiąca wprowadzenia do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego) oraz w przypadku stosowania dla tych środków trwałych odpisów amortyzacyjnych metodą liniową.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, ustawodawca jasno określił, kiedy może nastąpić modyfikacja stawki z Wykazu, stwierdzając, że zmiany stawki w odniesieniu do:

a) środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji - dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji;

b) środków pozostających już w ewidencji - dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy czasowe niedokonywanie odpisów amortyzacyjnych w roku 2025 od środka trwałego w postaci sieci światłowodowej, który nadal znajduje się w ewidencji środków trwałych i jest wykorzystywany w działalności gospodarczej, przy zachowaniu tej samej metody i stawki amortyzacji, wpływa negatywnie na możliwość kontynuowania amortyzacji w latach kolejnych lub powoduje obowiązek korekty kosztów podatkowych.

Z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT wynika, że podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Powołany przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy i do stawki „0%”. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Ponadto, dodatkowym warunkiem zastosowania art. 16i ust. 5 ustawy o CIT jest warunek wynikający z art. 16i ust. 8 ustawy o CIT - aby móc skorzystać z obniżonej stawki (0%) środek trwały nie może być wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia.

Jak wskazali Państwo w uzupełnieniu wniosku sieć światłowodowa została wprowadzona do ewidencji od 1 stycznia (…) r. i chcą Państwo zastosować w całym 2025 r. obniżone do 0% stawki amortyzacyjne dla tego środka trwałego. Jednakże zauważyć należy, że z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT jednoznacznie wynika, że zmiany stawek amortyzacyjnych mogą Państwo dokonać począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego, przy czym przez słowo „następny” należy rozumieć każdy następny po obecnym (bieżącym) roku podatkowym. Zatem jeśli zmiana stawki amortyzacyjnej do wysokości 0% została dokonana od 1 stycznia 2025 r. oraz środek trwały nie będzie wykorzystywany w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia, to będą Państwo mogli stosować tą stawkę przez cały 2025 r. Natomiast w sytuacji gdy nie dokonali Państwo modyfikacji stawki amortyzacyjnej od 1 stycznia 2025 r. na cały 2025 rok, to mogą to Państwo zrobić, jak wynika z wyżej powołanego przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, dopiero od stycznia 2026 r. na cały 2026 r.

Kolejne obniżenie/podwyższenie stawki amortyzacyjnej dla tego środka trwałego będzie możliwe jak wynika z przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

Przepisy nie zezwalają na modyfikowanie odpisów amortyzacyjnych za wcześniejsze okresy. Korekta taka jest dopuszczalna jedynie, jeśli istnieje ku temu wyraźna przyczyna, np. błąd rachunkowy, oczywista omyłka lub błędne stosowane stawki amortyzacyjnej.

Biorąc pod uwagę przywołane wcześniej przepisy zgodzić się należy z Państwem, że zastosowanie w 2025 r. obniżonej stawki amortyzacyjnej w wysokości 0% do ww. środka trwałego:

   - nie wpływa negatywnie na możliwość kontynuowania amortyzacji w latach kolejnych, gdyż wysokość obniżenia lub podwyższenia stawki amortyzacyjnej uprzednio obniżonej dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w Państwa gestii. Mogą Państwo odpowiednio podwyższać czy obniżać stawki amortyzacyjne danego środka trwałego nawet kilka razy, jednak z zastrzeżeniem dot. stawki wynikającej z Wykazu stawek amortyzacyjnych oraz terminów, w których może dojść do tych zmian, oraz

   - nie powoduje obowiązku korekty kosztów podatkowych jeśli przyczyną nie jest np. błąd rachunkowy, oczywista omyłka lub błędne stosowane stawki amortyzacyjnej,

pod warunkiem, że zmiana ww. stawki została dokonana od 1 stycznia 2025 r. oraz środek trwały wykorzystywany jest do działalności Wnioskodawcy, której dochód podlega opodatkowaniu.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 1 jest prawidłowe z ww. zastrzeżeniem.

Kolejną Państwa wątpliwością wskazaną w pytaniu Nr 3 jest kwestia ustalenia, czy czasowe zawieszenie amortyzacji (obniżenie stawki amortyzacyjnej do 0% - przypis Organu) środka trwałego w roku 2025 i wznowienie jej (podwyższenie stawki amortyzacyjnej max. do wysokości z Wykazu - przypis Organu) w roku 2026, skutkujące wydłużeniem całkowitego okresu amortyzacji o jeden rok, jest zgodne z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie wymaga korekty dotychczasowego planu amortyzacji.

W przypadku indywidualnego ustalenia stawek amortyzacyjnych przepisy ustawy o podatku dochodowym zastrzegają jedynie, że okres amortyzacji „nie może być krótszy niż” określony w przepisach, nie podając przy tym żadnego okresu maksymalnego.

Stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, mogą Państwo obniżyć stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w Państwa gestii (również do wysokości 0%), co w efekcie spowoduje wydłużenie okresu amortyzacji środków trwałych. Zatem, będzie Państwo amortyzować środek trwały zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 do momentu zrównania sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową bez dokonywania korekty planu amortyzacji. Ponadto, należy podkreślić, że będziecie mogli Państwo dokonać zmiany stawki amortyzacyjnej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 3 z ww. zastrzeżeniem jest prawidłowe.

Państwa kolejna wątpliwość wskazana w pytania Nr 2 dotyczy ustalenia, czy w przypadku sprzedaży środka trwałego w postaci sieci światłowodowej, która nie została w pełni zamortyzowana (w tym z powodu niedokonania odpisu amortyzacyjnego w roku 2025), spółka będzie mogła zaliczyć niezamortyzowaną część jego wartości początkowej do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

 a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

 b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

 c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

   - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży środka trwałego stanowią wydatki poniesione na ich nabycie lub wytworzenie (które zarazem składają się na wartość początkową środka trwałego), pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne, przy czym w kalkulacji należy uwzględnić zarówno odpisy amortyzacyjne stanowiące, jak i niestanowiące kosztów uzyskania przychodu.

Powołana wyżej regulacja stanowi wyłączną podstawę do ustalenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży środków trwałych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży środka trwałego jest wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, która odpowiada wydatkom poniesionym na jego wytworzenie, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych do dnia sprzedaży środka trwałego bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Tym samym, kosztem uzyskania przychodów jest „cała” niezamortyzowana wartość środka trwałego.

Zatem zgodzić się należy z Państwem, że w przypadku sprzedaży środka trwałego w postaci sieci światłowodowej, która nie została w pełni zamortyzowana (w tym z powodu niedokonania odpisu amortyzacyjnego w roku 2025), spółka będzie mogła zaliczyć niezamortyzowaną część jego wartości początkowej do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem Państwa stanowiska w zakresie pytania Nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.