Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy są Państwo zobowiązani do sporządzania informacji IFT-2R w związku z zapłatą za udzielenie licencji na oprogramowanie typu end-user.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej również „Bank” lub „Spółka”) jest bankiem krajowym w rozumieniu art. 4 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 1646; dalej: „Prawo bankowe”) i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (CIT). Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest wykonywanie czynności bankowych w rozumieniu art. 5-6 Prawa bankowego.

W związku z wykonywaną działalnością gospodarczą Bank zawiera i będzie zawierał umowy z zagranicznymi osobami prawnymi (nierezydenci podatkowi), będącymi dostawcami programów komputerowych (dalej: „Dostawcy”).

Na podstawie zawieranych z nimi umów Banku, otrzymuje licencje do korzystania z programów komputerowych Dostawców (dalej jako: „Oprogramowanie”). Nabywane Oprogramowanie jest dostarczane w formie Software-as-a-service (tj. z ang. „oprogramowanie jako usługa”), czyli instalowanego w chmurze Dostawcy lub poprzez udostępnienie Oprogramowania na serwerach Banku jako nabywcy. Nabywane licencje na Oprogramowanie od Dostawców stanowią licencje użytkownika końcowego (tj. z ang. „end-user license”), tj. bez prawa do dalszego sublicencjonowania Oprogramowania w celach zarobkowych i bez przeniesienia na bank majątkowych praw autorskich.

Ogólne warunki przedmiotowych umów z Dostawcami w zakresie licencji na Oprogramowanie zawierają stwierdzenie, iż dany dostawca udziela niewyłącznej i nieprzenośnej licencji na oprogramowanie (ang. „non-exclusive and non-transferable right to use the software”). Oprogramowania są nabywane od Dostawców niepowiązanych w żaden sposób z Bankiem oraz nie posiadających zagranicznego zakładu w Polsce.

Przykładowe Oprogramowania:

1)Customer Data Platform – aplikacja służącą do gromadzenia, ujednolicenia i zarządzania danymi klientów pochodzącymi z różnych systemów źródłowych Banku. Oprogramowanie to umożliwia tworzenie spójnych profili klientów, przy pomocy łączenia danych transakcyjnych, demograficznych i behawioralnych. Wpływa to na uzyskanie pełnego widoku na bazę klientów, ułatwiając personalizację komunikacji. Platforma ta pomaga również w przestrzeganiu regulacji w zakresie ochrony danych oraz kontroli ich przechowywania i udostępniania;

2)Customer Decision Hub – aplikacja wykorzystująca sztuczną inteligencję do analizowania sygnałów od klientów w czasie rzeczywistym w celu przewidywania ich potrzeb. Oprogramowanie integruje dane z różnych kanałów umożliwiając Bankowi podejmowanie bardziej spersonalizowanych oraz skutecznych decyzji w komunikacji z klientami, co przyczynia się do dostosowania ofert Banku do ich indywidualnych potrzeb;

3)Onfido – aplikacja oferująca kompleksowe rozwiązania do weryfikacji tożsamości i autentykacji biometrycznej, które wykorzystują zaawansowane technologie, takie jak Al i machinę learning, w celu zapewnienia bezpieczeństwa i zgodności z regulacjami. Oferując narzędzia do zarządzania i monitorowania procesów weryfikacyjnych, dostawca umożliwia integrację tych rozwiązań w systemach biznesowych klientów;

4)BitSight Security Ratings – aplikacja dostarcza narzędzia do oceny i zarządzania ryzykiem cybernetycznym. Oprogramowanie umożliwia Bankowi ocenę i monitorowanie ryzyka cybernetycznego oraz jego zarządzanie;

5)LeadTools – aplikacja zawierająca kompleksowe zestawy narzędzi dla programistów. Narzędzia te umożliwiają integrację technologii rozpoznawania dokumentów w aplikacjach na platformach desktopowych, serwerowych, tabletowych i mobilnych.

Pytanie

Czy Bank jest zobowiązany do wystawiania zgodnie z art. 26 ust 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym informacji IFT-2R obejmujących wynagrodzenie Dostawców za udzielenie licencji na Oprogramowanie typu end-user zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, w związku z przedstawionym stanem faktycznym (winno być: stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym) we wniosku, Bank nie będzie miał obowiązku wystawienia informacji IFT-2R w związku z tym, że wynagrodzenie za licencję na Oprogramowanie typu end-user nie mieści się w przychodach ujętych w art. 21 ust 1 pkt 1 UPDOP.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 UPDOP: „Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem”.

Przepis ten reguluje obowiązki płatnika (będącego podmiotem polskim wypłacającym określone należności) związane z poborem zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski (tzw. podatek „u źródła”) przez podatników CIT podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz składania stosownych deklaracji, tj. także IFT-2R.

Przeprowadzając prawidłową kwalifikację opodatkowania i w związku z tym obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego i w rezultacie prawidłową sprawozdawczość po stronie wypłacającego, tj. Banku, w pierwszej kolejności należy ustalić czy wypłata wynagrodzenia z tytułu nabycia przez Bank Oprogramowania stanowi tytuł należności, które rodzą po stronie wypłacającego obowiązek poboru podatku w myśl art. 26 ust. 1 UDPOD w zw. z art. 21 ust. 1 UPDOP. Tytuły te zostały enumeratywnie wymienione w art. 21 ust. 1 UDPOD: „Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1)z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2)z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a)z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

-ustala się w wysokości 20% przychodów;

3)z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4)uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

-ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 2 UPDOP, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (dalej jako: „UPO”).

Mając na względzie powyższe, zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 20% należy ustalić m.in. od przychodów z praw autorskich osiągniętych na terenie Polski analizując jednocześnie zapisy właściwych UPO, które mają pierwszeństwo w kwestii sposobu opodatkowania (tj. stawki podatkowej, zwolnienia, braku obowiązku). Nie sposób jednak przy analizie nie odnieść się do przepisów określających zakres praw autorskich, które w analizowanym stanie faktycznym są kluczowe.

Interpretując zapisy właściwych UPO należy wykonać to w korespondencji z tekstem Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, który stanowi wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz brzmienia Komentarza. Modelowa Konwencja oraz Komentarz nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, jednakże państwa członkowskie OECD wypracowały go w celu interpretacji zapisów UPO i zobowiązały do bezwzględnego stosowania.

Punkt 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD (należności licencyjne) wskazuje, iż program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Stąd, w przypadku braku wymienienia dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji „należności licencyjnych”, należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak „należność licencyjną”, której opodatkowanie powinno być rozpatrywane na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego.

Z kolei pkt 14 do art. 12 Komentarza Modelowej Konwencji wskazuje, że prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych. Według Komentarza do transakcji dotyczących wytworów cyfrowych, tj. obrazy, dźwięki lub teksty, należy stosować odpowiednio konstrukcje przewidziane dla programów komputerowych. Zgodnie z punktem 14.2 Komentarza wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej.

Prawidłowa kwalifikacja opodatkowania nabywanego Oprogramowania przez Bank zależy zatem od właściwego zdefiniowania czy przedmiotowe licencje na Oprogramowanie mieszczą się w pojęciu należności licencyjnych podlegających zryczałtowanemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Kluczowe zatem jest ich wykorzystanie, bowiem zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, zawartym w pkt 14 do art. 12, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Jak przedstawiono w stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym) Bank nabywa od Dostawców licencje na wykorzystanie na użytek własny Oprogramowania, tzw. licencje użytkownika końcowego. W ramach licencji nie nastąpi przeniesienie na Spółkę jakichkolwiek majątkowych praw autorskich do przedmiotowych Oprogramowań, Bank nie będzie miał prawa do rozporządzania tymi licencjami czy też dokonywania jakichkolwiek zmian w Oprogramowaniu.

Mając na uwadze powyższe Bank nie będzie zobowiązany do składania deklaracji IFT-2R na mocy art. 26 ust. 3, 3a i 3d UPDOP, ponieważ wypłata należności dokonywana na rzecz Dostawców zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym (winno być: stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym) nie będzie uznana za „należności licencyjne” mieszczące się w katalogu art. 21 ust. 1 w zw. z art. 26 ust. 1 UPDOP. W konsekwencji nie będzie w ogóle kwestii poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych i wystawienia informacji IFT-2R.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (DKIS):

„Interpretacja indywidualna DKIS z 23 kwietnia 2025 r. (sygn.0114-KDIP2-1.4010.112.2025.1.DK), w której organ zgodził się, iż wynagrodzenie z tytułu licencji na oprogramowanie typu end-user nie mieści się w katalogu określonym w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, w związku z czym wypłata należności dostawcy, będącym podmiotem zagranicznym nie powoduje powstania obowiązku poboru podatku u źródła”.

„Interpretacja indywidualna DKIS z 28 listopada 2024 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.533.2024.2.EJ), w której organ odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy, przyznając tym samym, iż nabywana od niemieckiego Dostawcy licencja na wykorzystanie na użytek własny Oprogramowania (tzw. licencje użytkownika końcowego) nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 UPDOP, stąd spółka nie jest zobowiązania do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego”.

„Interpretacja indywidualna DKIS z 8 października 2021 r. (sygn. 0111-KDIB1-1.4010.431.2021.1 NL), w której odstąpił on od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy, potwierdzając tym samym jego stanowisko, że: Wynagrodzenie wypłacane z tytułu Licencji użytkownika końcowego nie jest objęte zakresem art. 21 ust. 1 UPDOP, wobec czego zapłata takiego wynagrodzenia nie pociąga za sobą konieczności pobrania podatku u źródła od wypłacanych należności”.

„Interpretacja indywidualna DKIS z 3 stycznia 2020 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.448.2019.2.MR), w której potwierdził on stanowisko wnioskodawcy, że: Podatkowi u źródła podlegają m.in. przychody z praw autorskich lub praw pokrewnych. W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie należy ustalić, czy zapłata za udzielenie Licencji stanowi przychody z praw autorskich lub praw pokrewnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 UPDOO. [...] W opinii Wnioskodawcy, wskazany wyżej przepis nie obejmuje swoim zakresem przypadku nabycia licencji typu end user. Zatem pobór podatku u źródła nie dotyczy sytuacji udostępniania „egzemplarza” danego utworu dla własnych potrzeb nabywcy, tj. sytuacji udzielenia licencji użytkownika końcowego – czyli wyłącznie do korzystania z Oprogramowania we własnym zakresie”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

W art. 21 ustawy o CIT, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o CIT:

W myśl art. 26 ust. 3a ustawy o CIT:

Art. 26 ust. 3d ustawy o CIT stanowi natomiast, że:

Ustawa o CIT (ani inne ustawy podatkowe) nie zawierają definicji praw autorskich i z tego względu na potrzeby ustalenia zakresu tego pojęcia konieczne jest odniesienie się do ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm., dalej: „ustawa o prawie autorskim”).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim:

Jednocześnie jak stanowi art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim:

W art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, zawarto ogólną normę, opisującą utwór, będący przedmiotem prawa autorskiego, natomiast ust. 2 tegoż artykułu ma charakter pomocniczy. Dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie wystarcza ustalenie, że mieści się ono w jednej z nazwanych ustawowo kategorii, podanych jako katalog otwarty. Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, że niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie wg przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim:

Stosownie do art. 43 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim:

Zgodnie z art. 67 ustawy o prawie autorskim:

W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim:

Zgodnie z art. 74 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o prawie autorskim:

Jak wskazuje powołany przepis, program komputerowy podlega ochronie niezależnie od formy (sposobu) wyrażenia, a więc w postaci „programu źródłowego” i „programu maszynowego”, „programu wpisanego do pamięci stałej komputera” itd. Podlega on ochronie również wówczas, gdy jest utrwalony w odręcznie sporządzonych notatkach, w dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej.

Reasumując, należy stwierdzić, że w rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie. Program komputerowy został wymieniony przez ustawodawcę jako przedmiot prawa autorskiego.

Fakt, że program komputerowy jest utworem stanowiącym przedmiot prawa autorskiego jest czynnikiem wystarczającym do włączenia oprogramowania do definicji należności licencyjnych odnoszących się do wszelkich praw autorskich dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego.

Dochód z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych należy traktować jako należności licencyjne, albowiem program komputerowy stanowi utwór będący przedmiotem prawa autorskiego.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w niej postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

I tak, pkt 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD (należności licencyjne), wyraźnie stwierdza, że program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Zatem, w przypadku braku wymienienia dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji „należności licencyjnych”, należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak „należność licencyjną”, której opodatkowanie powinno być rozpatrywane na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że brak wyraźnego wskazania kategorii programów komputerowych jako utworów, w związku z którymi wypłacane należności objęte są zakresem dyspozycji art. 12 Konwencji, nie przesądza o wyłączeniu tego rodzaju dochodu spod postanowień tego artykułu.

Wobec powyższego, odnosząc się do ww. przepisów oraz definicji należności licencyjnych należy stwierdzić, że programy komputerowe są objęte zakresem art. 12 ww. Konwencji.

Zgodnie z punktem 14.2 Komentarza do Modelowej Konwencji wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej a contrario należności licencyjne stanowi wykorzystywanie programów komputerowych dla celów komercyjnych, powielanie ich w celu odsprzedaży.

A zatem, naliczenie lub nie podatku u źródła w przypadku programu komputerowego zależy przede wszystkim od tego, jakie dokładnie prawa uzyskuje polska firma oraz w jaki sposób zamierza zakupione materiały wykorzystać.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że zawierają Państwo umowy z zagranicznymi osobami prawnymi (nierezydenci podatkowi) będącymi dostawcami programów komputerowych koniecznych w prowadzonej przez Państwa działalności. Na podstawie tych umów otrzymują Państwo licencje do korzystania z programów komputerowych. Nabywane oprogramowanie jest dostarczane w modelu SaaS, czyli instalowane w chmurze dostawcy lub udostępniane na Państwa serwerach, jako nabywcy. Nabywane licencje stanowią licencje użytkownika końcowego (end-user license), tj. bez prawa do dalszego sublicencjonowania oprogramowania w celach zarobkowych i bez przeniesienia na Państwa majątkowych praw autorskich. Ogólne warunki przedmiotowych umów zawierają stwierdzenie, że udzielana licencja na oprogramowanie ma charakter licencji niewyłącznej i nieprzenośnej.

Zauważyć należy iż, tzw. licencja użytkownika końcowego oznacza w szczególności, że:

1)Licencja ma charakter ograniczony oraz niewyłączny;

2)Spółka uprawniona jest do wykorzystywania Oprogramowania (programu komputerowego) wyłącznie do własnego użytku wewnętrznego i użytku podmiotów powiązanych ze Spółką, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej oraz dla wewnętrznych celów biznesowych;

3)Spółka nie ma prawa do dalszego udostępniania, odsprzedaży, cedowania, przenoszenia, dystrybucji Licencji i udzielania sublicencji podmiotom trzecim;

4)Spółka nie ma prawa do wprowadzania jakichkolwiek zmian lub modyfikacji w Oprogramowaniu (programie komputerowym) w ramach zakupionego modelu subskrypcyjnego.

Jak wcześniej wskazano zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, zawartym w pkt 14 do art. 12, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych, a zatem płatności dokonywane przez Państwa w związku z korzystaniem z ww. oprogramowania nie stanowią należności licencyjnych.

Oznacza to, że dokonując wypłaty takich należności nie są Państwo zobowiązani do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego, a zatem nie znajduje zastosowania również art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, tj. obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych bowiem dotyczy on wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami art. 26 ust. 3a w zw. z art. 26 ust. 3 ustawy o CIT, płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, który dokonuje wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust 1 ustawy o CIT zobowiązany jest sporządzić na formularzu IFT-2/IFT-2R informację o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Skoro jednak, jak wskazano powyżej, opłaty dokonywane przez Państwa na rzecz podmiotów zagranicznych w związku z wykorzystywaniem ww. oprogramowania nie stanowią należności licencyjnych, to nie powstaje po Państwa stronie obowiązek sporządzania informacji IFT-2R.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż rozstrzygnięcie w nich zawarte nie są dla Organu wiążące. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.