Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1.ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 11 czerwca 2021 r. (wpływ 17 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 11 lutego 2022 r. sygn. akt I SA/Gl 1609/21 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 lutego 2025 r. sygn. akt II FSK 610/22;

2.stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatkudochodowym od osób prawnych, w zakresiepowstania na terytorium Polski zagranicznego zakładu podatkowego w związku z zatrudnieniem w Polsce pracownika świadczącego usługi na rzecz Spółki – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 czerwca 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 czerwca 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Wniosek uzupełniono w odpowiedzi na wezwanie pismem z 23 września 2021 r. (wpływ 27 września 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Republiki Węgierskiej w zakresie sprzedaży (…). Przedmiotem sprzedaży Spółki są także m.in. (…).

Spółka jest rezydentem podatkowym Republiki Węgierskiej.

Spółka zatrudnia w Polsce pracownika na stanowisku (…) na obszar (…).

Do obowiązków pracownika zatrudnionego w Polsce należy:

§badanie rynku;

§poszukiwanie i identyfikowanie nowych potencjalnych klientów Spółki;

§podtrzymywanie kontaktów biznesowych z istniejącymi klientami;

§promocja Spółki oraz oferowanych przez nią produktów i usług wśród istniejących i potencjalnych klientów Spółki;

§identyfikacja najlepszych rozwiązań dla konkretnych klientów;

§przeprowadzanie prezentacji Spółki i jej produktów, podkreślających osiągnięcia i pokazujących innowacje oferowane przez Spółkę;

§pośrednictwo w komunikacji pomiędzy klientami a Spółką;

§uczestniczenie w przeglądach sprzedaży i ustalaniu celów z Dyrektorem Sprzedaży.

Spółka wynajęła dla pracownika biuro w Polsce.

Do dyspozycji pracownika Spółka oddała także samochód służbowy, telefon, laptop, drukarkę i skaner. Pracownik nie jest upoważniony do podejmowania żadnych decyzji w imieniu Spółki. W szczególności pracownik nie jest upoważniony do podpisywania umów w imieniu Spółki.

Pracownik zatrudniony w Polsce nie jest także uprawniony do prowadzenia negocjacji w imieniu Spółki dotyczących treści i istotnych warunków umów zawieranych z polskimi klientami.

Wszelkie umowy z klientami są zawierane bezpośrednio przez centralę Spółki (...). Sprzedaż towarów klientom również następuje (...).

W piśmie z 23 września 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał ponadto, że:

1.Identyfikowanie klientów przez osobę zatrudnioną w Polsce będzie polegało na aktywnym poszukiwaniu potencjalnych klientów, czyli podmiotów, które mogłyby być zainteresowane ofertą Wnioskodawcy, osoba zatrudniona w Polsce będzie kontaktowała się z klientami w ramach wizyt osobistych składanych w siedzibach klientów lub wyznaczonych przez nich miejscach oraz za pomocą środków komunikacji zdalnej np. telefonicznie, czy korzystając z poczty elektronicznej.

2.Osoba zatrudniona w Polsce nie będzie posiadała żadnego pełnomocnictwa od Wnioskodawcy i co za tym idzie nie będzie uprawniona do dokonywania żadnych czynności prawnych w imieniu Wnioskodawcy.

3.Osoba zatrudniona w Polsce będzie zatrudniona na czas nieokreślony, przy czym planowana jest współpraca na czas dłuższy niż 6 miesięcy.

4.Wnioskodawca będzie wynajmował biuro w Polsce na podstawie umowy zawartej na czas nieokreślony przy czym planowane jest wynajmowanie biura przez okres dłuższy niż 6 miesięcy.

5.Praca na rzecz Spółki będzie prowadzona w sposób ciągły i regularny.

6.Wynagrodzenie osoby zatrudnionej w Polsce zostanie ustalone na stałym poziomie miesięcznym, przy czym możliwe będzie także dokonywanie dodatkowego zwrotu kosztów podróży poniesionych przez pracownika w ramach wykonywania pracy na rzecz Spółki. Dodatkowo pracownik będzie otrzymywał premię roczną uzależnioną od stopnia realizacji wyznaczonych celów.

7.Sprzedaż towarów klientom będzie następowała bezpośrednio z (…). W opisie własnego stanowiska Wnioskodawcy we wniosku o wydanie interpretacji zostało zamieszczone zdanie rozpoczynające się od stwierdzenia, że „Pracownik zatrudniony w Polsce bierze zatem udziału w sprzedaży towarów i usług klientom Spółki (…) które mogłoby wskazywać na to, że osoba zatrudniona w Polsce bierze udział w procesie sprzedaży na rzecz polskich klientów, jednak ten fragment zdania został napisany z błędem pisarskim polegającym na braku słowa „nie” pomiędzy słowami „Polsce” i „bierze”, wyraźnie z resztą wskazuje na to forma użytego rzeczownika w dopełniaczu: „udziału". Prawidłowo napisany tekst zgodny z zamiarem Wnioskodawcy powinien zatem brzmieć: „Pracownik zatrudniony w Polsce nie bierze zatem udziału w sprzedaży towarów i usług klientom Spółki (…)”.

Pytanie

Czy w okolicznościach przedstawionych w części wniosku zawierającej opis stanu faktycznego, powstaje w Polsce zakład podatkowy Wnioskodawcy w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 5 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku?

Państwa stanowisko w sprawie

W opinii Wnioskodawcy (dalej także: „Spółka”) w okolicznościach przedstawionych w części wniosku zawierającej opis stanu faktycznego, nie powstaje w Polsce zakład podatkowy Wnioskodawcy w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”) oraz art. 5 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 125, poz. 602 ze zm.; dalej: „UPO PL-HU”).

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przepis zawarty w art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT stanowi, że za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Definicja „zakładu podatkowego” zawarta została w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT który stanowi, że zagraniczny zakład oznacza:

a)stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

b)plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

c)osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Ustawa o CIT odwołuje się zatem do właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, a dodatkowo art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) stanowi, że umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Republiki Węgierskiej, zatem zastosowanie w niniejszej sprawie znajdą odpowiednie przepisy UPO PL-HU.

Z treści art. 7 ust. 1 UPO PL-HU wynika, że zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się państwie przez położony tam zakład. W tym ostatnim przypadku zyski mogą być opodatkowane w drugim państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Przepisy zawarte w art. 5 ust. 1 i 2 UPO PL-HU stanowią, że określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Placówka oznacza również miejsce produkcyjne.

Zakład w szczególności stanowią:

a)miejsce zarządu,

b)filia,

c)biuro,

d)zakład fabryczny,

e)warsztat,

f)kopalnia, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Z art. 5 ust. 4 UPO PL-HU wynika, że bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, nie stanowią zakładu:

a)placówki, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;

b)utrzymanie zapasów dóbr lub towarów przedsiębiorstwa wyłącznie dla składowania, wystawiania lub wydawania;

c)utrzymywanie zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo;

d)stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;

e)stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności mającej przygotowawczy lub pomocniczy charakter;

f)prowadzenie przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa placówki montażowej w drugim Umawiającym się Państwie, w związku z dokonywaną przez to przedsiębiorstwo dostawą maszyn lub urządzeń do drugiego Umawiającego się Państwa;

g)utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności wymienionych pod literami od a) do f, pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy charakter.

Ponadto przepis zawarty w art. 5 ust. 5 UPO PL-HU stanowi, że jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela, działa w imieniu przedsiębiorstwa i osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w umawiającym się państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w art. 5 ust. 4 UPO PL-HU i są takimi rodzajami działalności, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień niniejszego ustępu.

Zgodnie z przedstawionymi powyżej przepisami ustawy o CIT i UPO PL-HU „zakład podatkowy” Wnioskodawcy w Polsce powstanie tylko wówczas, gdy:

1)będzie istniała w Polsce stała placówka, poprzez którą w całości lub częściowo Wnioskodawca będzie prowadził działalność, z wyłączeniem jednak stałych placówek poprzez które prowadzona będzie działalność o charakterze pomocniczym lub uzupełniającym, lub

2)Wnioskodawca będzie działał w Polsce poprzez agenta zależnego uprawnionego do działania w imieniu Wnioskodawcy.

Z przepisu zawartego w art. 5 UPO PL-HU wynika, że dla przyjęcia, iż doszło do utworzenia stałej placówki przedsiębiorstwa, wymagane jest zaistnienie łącznie następujących przesłanek:

a)istnienie miejsca prowadzenia działalności, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza,

b)pewna stałość miejsca prowadzenia działalności gospodarczej,

c)działalność prowadzona w placówce nie może być ograniczona do czynności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym.

Pomocnym w interpretacji zapisów UPO PL-HU może być tekst Komentarza do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, który został wypracowany w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Komentarz do Modelowej Konwencji OECD nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast jego postanowienia stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z treścią pkt 10 i 11 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji OECD w obecnej wersji ustalonej w dniu 17 listopada 2017 r. określenie „placówka” obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej, wystarczy do zaistnienia stałej placówki gospodarczej. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób. Nie wymaga się aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką. Nawet, gdy lokal jest bezprawnie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium jednego państwa przez przedsiębiorcę z innego państwa to należy uznać, że mamy do czynienia z istnieniem placówki. Dysponowania placówką nie należy przy tym rozumieć w sensie prawnym, ale w sensie faktycznym.

Dodatkowo zgodnie z aktualną treścią pkt 18 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji OECD stała placówka może być również ustanowiona, jeśli pracownik korzysta z biura prowadzonego we własnym mieszkaniu, jeżeli mieszkanie to jest regularnie wykorzystywane do działalności pracodawcy w wyniku otrzymywanych od niego poleceń. Zakład może zatem powstać co do zasady również wtedy, gdy pracownik nie ma zapewnionego biura, chociaż potrzeba posiadania biura wynika z charakteru stosunku pracy.

W sytuacji będącej przedmiotem wniosku Spółka wynajmuje w Polsce biuro dla swojego pracownika, zatem bez wątpienia dysponuje placówką w Polsce.

Placówka ta jest wykorzystywana przez Spółkę w sposób stały, ponieważ działalność Spółki w Polsce nie ma mieć jedynie charakteru tymczasowego.

W związku z powyższym dla ustalenia czy w wyniku posiadania placówki w Polsce powstaje dla Wnioskodawcy zakład podatkowy w Polsce kluczowe znaczenie ma fakt, czy czynnościom wykonywanym przez zatrudnionego w Polsce pracownika Spółki można przypisać charakter jedynie przygotowawczy lub pomocniczy w stosunku do podstawowej działalności Spółki, bowiem z art. 5 ust. 4 lit. e) UPO PL-HU wynika wprost, że stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek działalności mającej przygotowawczy lub pomocniczy charakter nie stanowią zakładu w rozumieniu tej umowy.

Dodatkowo art. 5 ust. 4 lit. g) UPO PL-HU stanowi, że nie prowadzi do powstania zakładu utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności wymienionych w tym ustępie pod literami od a) do f), pod warunkiem, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, posiada przygotowawczy lub pomocniczy charakter.

Z treści pkt 58 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji OECD wynika, że czynnościami o charakterze pomocniczym lub przygotowawczym są takie czynności, które są tak bardzo „oddalone od zysku”, że nie ma uzasadnienia dla przypisywania zysku do stałego miejsca prowadzenia działalności, które posiada przedsiębiorca w kraju, w którym wyłącznie te czynności są wykonywane.

Decydującym kryterium przy ustalaniu charakteru dokonywanych poprzez placówkę czynności jest to, czy działalność związana ze stałym miejscem prowadzenia działalności stanowi sama w sobie istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości.

Co do zasady działalność o charakterze przygotowawczym to taka, która uzupełnia wykonywanie tego, co stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości. Zazwyczaj działanie przygotowawcze poprzedza inne działanie i często jest ono prowadzone w stosunkowo krótkim okresie, przy czym długość tego okresu może być uzależniona od charakteru podstawowej działalności przedsiębiorstwa. Nie zawsze jednak tak będzie, ponieważ jest możliwe wykonywanie w jednym miejscu przez znaczny okres czasu określonej działalności, która stanowi działalność przygotowawczą dla podstawowej działalności prowadzonej w innym miejscu.

Działalność, która ma charakter pomocniczy, zasadniczo odpowiada działalności, która jest prowadzona w celu wspierania głównej działalności przedsiębiorstwa jako całości, nie będąc jednak jej częścią.

Podstawowym celem działalności Spółki w Polsce jest sprzedaż towarów i usług znajdujących się w ofercie Spółki.

Do obowiązków pracownika zatrudnionego w Polsce należy:

a)badanie rynku;

b)poszukiwanie i identyfikowanie nowych potencjalnych klientów Spółki;

c)podtrzymywanie kontaktów biznesowych z istniejącymi klientami;

d)promocja Spółki oraz, oferowanych przez nią produktów i usług wśród istniejących i potencjalnych klientów Spółki;

e)identyfikacja najlepszych rozwiązań dla konkretnych klientów;

f)przeprowadzanie prezentacji Spółki i jej produktów, podkreślających osiągnięcia i pokazujących innowacje oferowane przez Spółkę;

g)pośrednictwo w komunikacji pomiędzy klientami a Spółką;

h)uczestniczenie w przeglądach sprzedaży i ustalaniu celów z Dyrektorem Sprzedaży.

Pracownik zatrudniony w Polsce nie bierze zatem udziału w sprzedaży towarów i usług klientom Spółki, nie jest też upoważniony do podejmowania żadnych decyzji w imieniu Spółki, ani nie posiada uprawnień do podpisywania umów w imieniu Spółki.

Ponadto pracownik zatrudniony w Polsce nie negocjuje umów z klientami Spółki, ani żadnych istotnych warunków tych umów.

W związku z tym, w opinii Wnioskodawcy, działalność pracownika Spółki w Polsce ma jedynie charakter pomocniczy w stosunku do głównej działalności Spółki.

Taki wniosek wynika również z brzmienia pkt 72 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji OECD, w którym stwierdzono, że w przypadku gdy przedsiębiorstwo, które sprzedaje towary na całym świecie, zakłada biuro w danym państwie, a pracownicy pracujący w tym biurze biorą aktywny udział w negocjowaniu istotnych części umów sprzedaży towarów nabywcom w tym państwie, nie zawierając nawet umów ale odgrywając główną rolę prowadzącą do ich zawarcia (np. uczestnicząc w podejmowaniu decyzji dotyczących rodzaju, jakości lub ilości produktów objętych tymi umowami), takie działania będą zazwyczaj stanowiły istotną część działalności gospodarczej przedsiębiorstwa i nie powinny być uznawane za mające charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

Oznacza to bowiem także „a contrario” że jeśli przedsiębiorstwo, które sprzedaje towary na całym świecie, zakłada biuro w danym państwie, a pracownicy pracujący w tym biurze nie biorą aktywnego udziału w negocjowaniu istotnych części umów sprzedaży towarów nabywcom w tym państwie, to takie biuro winno być traktowane jako placówka poprzez którą prowadzona jest działalność o charakterze pomocniczym.

Jak już powyżej wskazano zakład podatkowy Spółki w Polsce może także powstać na podstawie art. 5 ust. 5 UPO PL-HU jeżeli Spółka będzie działała w Polsce poprzez agenta zależnego uprawnionego do działania w jej imieniu.

Nie ulega wątpliwości, że pracownik Spółki zatrudniony w Polsce w oparciu o umowę o pracę jest osobą zależną od Spółki, podlega on bowiem kierownictwu Spółki, wykonuje polecenia Spółki i nie ponosi samodzielnie ryzyka prowadzonej działalności.

Przepis zawarty w art. 5 ust. 5 UPO PL-HU stanowi jednak, że zakład powstaje wówczas, gdy przedsiębiorstwo działa poprzez osobę od niego zależną, która posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu tego przedsiębiorstwa i czynności wykonywane przez tę osobę nie ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4 tzn. nie stanowią wyłącznie działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym.

Jak już powyżej zostało wskazane, zdaniem Wnioskodawcy, pracownik Spółki zatrudniony w Polsce wykonuje wyłącznie czynności pomocnicze względem głównej działalności Spółki, zatem w wyniku jego działalności nie powstaje w Polsce zakład podatkowy Spółki także na podstawie przepisu zawartego w art. 5 ust. 5 UPO PL-HU.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 6 lutego 2019 r. znak: 0111-KDIB1-2.4010.564.2018.1.DP, która została wydana w analogicznej sytuacji, w której polski przedsiębiorca zatrudnił przedstawiciela handlowego w Republice Czeskiej, zajął także stanowisko zbieżne ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że zatrudnienie przedstawiciela handlowego nie prowadzi do powstania zakładu podatkowego.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w części wniosku zawierającej opis stanu faktycznego, nie powstaje w Polsce zakład podatkowy Wnioskodawcy w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT oraz art. 5 UPO PL-HU.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 30 września 2021 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0111-KDIB1-2.4010.291.2021.2.MS, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 5 października 2021 r.

Skarga na interpretację indywidualną

8 listopada 2021 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, wnosząc o uwzględnienie skargi i uchylenie zaskarżonej interpretacji oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Odpowiedzi na skargę udzieliłem pismem z 3 grudnia 2021 r., Znak 0111-KDIB1-2.4010.291.2021.3.MS.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 11 lutego 2022 r. sygn. akt I SA/Gl 1609/21.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 11 lutego 2025 r. sygn. akt II FSK 610/22 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 11 lutego 2025 r. i wpłynął do mnie 14 kwietnia 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oraz Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w ww. wyrokach;

•ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do przywołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej wskazać należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.