Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 kwietnia 2025 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Koszty Dofinansowania programu motywacyjnego o których mowa we wniosku oraz programów motywacyjnych o tożsamej konstrukcji, które mogą zostać wprowadzone przez Spółkę w przyszłości, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów oraz czy właściwym momentem rozpoznania kosztu uzyskania przychodu będzie dzień pod którym ujęto Koszty Dofinansowania w księgach rachunkowcy, tj. dzień objęcia akcji przez Osobę Uprawnioną.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) (dalej „..” lub „Spółka” bądź „Wnioskodawca”) jest spółką akcyjną z siedzibą (…) podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zwanej dalej „ustawą o CIT”.

Spółka jest jednocześnie przedsiębiorstwem notowanym na Giełdzie Papierów Wartościowych w (...). (…) jest jednostką dominującą, pełniącym rolę podmiotu holdingowego, w ramach grupy kapitałowej (…).

W trakcie prowadzonej działalności (…) podejmuje inwestycje – poprzez obejmowanie udziałów i certyfikatów inwestycyjnych w podmiotach zależnych – a także prowadzi szereg działań o charakterze operacyjnym w tym m.in. (...)

W celu prowadzenia tego rodzaju działalności, Spółka zatrudnia pracowników oraz menedżerów na podstawie umowy o pracę lub kontrakt menedżerski bądź innej umowy cywilnoprawnej, a także współpracuje z przedsiębiorcami m.in. w ramach wykonywanej przez nich jednoosobowej działalności gospodarczej.

Na mocy Uchwały Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia, Spółka wprowadziła program motywacyjny na lata 2025 – 2028 (dalej: „Program Opcji”) dla kluczowych członków kadry menedżerskiej Spółki oraz spółek od niej zależnych, w tym członków Zarządu i pracowników zatrudnionych na podstawie umów o pracę lub umów cywilnoprawnych (dalej: „Osoby Uprawnione”).

W ramach Programu Opcji, działając na podstawie art. 393 pkt 5, art. 430 § 1, art. 433 § 2, art. 448, art. 449 § 1, art. 453 § 2 i 3 oraz art. 432 § 1 Kodeksu spółek handlowych, Spółka planuje warunkowo podwyższyć kapitał zakładowy i wyemitować imienne warranty subskrypcyjne (dalej: „Warranty”), które uprawniają po upływie co najmniej 36 miesięcy – w razie spełnienia założonych w Programie Opcji warunków, takich jak odpowiedni przyrost zysku brutto na akcję czy osiągnięcie określonego zwrotu z akcji – Osoby Uprawnione do objęcia nowo emitowanych akcji Spółki po cenie emisyjnej (dalej: „Cena Emisyjna”).

Warranty są emitowane nieodpłatnie, a ich liczba jest podzielona na pulę podstawową i pulę dodatkową, oferowane w kilku transzach w latach 2026–2029. Cena Emisyjna została ustalona jako średni kurs akcji Spółki z okresu od 29 grudnia 2024 r. do 29 stycznia 2025 r., liczony jako iloraz wartości obrotu do wolumenu obrotu na Giełdzie Papierów Wartościowych.

Uchwała przewiduje, że zmniejszenie liczby przyznanych Warrantów lub wykluczenie z listy uczestników może nastąpić m.in. w przypadku rozwiązania stosunku pracy lub innej umowy, na podstawie której dana Osoba Uprawniona świadczyła pracę lub usługi na rzecz Spółki lub spółki zależnej od Spółki.

Akcje będą obejmowane przez Osoby Uprawnione w drodze wkładów pieniężnych po Cenie Emisyjnej, przy czym wartość rynkowa tych akcji w momencie realizacji praw z Warrantów może być wyższa niż Cena Emisyjna. Dodatnia różnica między wartością rynkową akcji w dniu ich objęcia a Ceną Emisyjną zapłaconą przez Osoby Uprawnione (dalej: „Koszt Dofinansowana”) nie będzie pokrywana przez Osoby Uprawnione ani zwracana Spółce. Spółka sfinansuje w całości Koszty Dofinansowania z jej kapitału rezerwowego, utworzonego na ten cel.

Wnioskodawca wskazuje, że celem Programu Opcji, jest zwiększenie motywacji i zaangażowania Osób Uprawnionych, co ma przełożyć się na poprawę wyników finansowych Grupy Kapitałowej (…) oraz wzrost wartości akcji Spółki. W uchwale wskazano, że wdrażany Program Opcji jest optymalnym sposobem na stworzenie mechanizmów wyzwalających wysokie zaangażowanie ww. osób, co w konsekwencji powinno przełożyć się na kreowanie rozwiązań poprawiających wyniki finansowej grupy kapitałowej oraz silne związanie najlepszego personelu ze spółkami grupy kapitałowej.

W efekcie ww. działania prowadzić powinny do realizacji ambitnych planów budowania przychodów i zysków grupy kapitałowej i wzrostu wartości akcji Spółki, co jest zbieżne z interesem wszystkich jej akcjonariuszy.

Podsumowując więc mechanizm działania Programu Opcji, należy wskazać, iż program ten polega na motywowaniu kadry kierowniczej do wzmożonej i efektywnej pracy oraz na budowaniu lojalności kluczowych pracowników Spółki. Motywacja jest osiągana poprzez ustanowienie realnej perspektywy nabycia akcji Spółki przez Osoby Uprawione po preferencyjnej cenie – o ile osiągnięte zostaną zakładane cele rozwojowe Spółki.

Koszt działania Programu Opcji jest w całości finansowany przez Wnioskodawcę. Ponadto, Wnioskodawca zakłada, że w przyszłości, w zależności od potrzeb biznesowych i wyników finansowych, mogą zostać wprowadzone kolejne programy motywacyjne o konstrukcji tożsamej z opisanym Programem Opcji na lata 2025–2028, tj. oparte na emisji warrantów subskrypcyjnych uprawniających do objęcia akcji Spółki po cenie emisyjnej niższej od wartości rynkowej, z analogicznymi zasadami realizacji i tożsamym celem motywacyjnym.

Intencją Spółki jest stosowanie podobnych mechanizmów w celu dalszego zwiększania zaangażowania kluczowej kadry menedżerskiej w kolejnych okresach działalności (…).

Jeżeli zaś chodzi o sposób ujmowania Kosztu Dofinansowania w księgach rachunkowych Spółki, to prognozowana wartość kosztu pozostająca w związku z emisją puli Warrantów jest księgowana w okresach następujących przed faktycznym nabyciem akcji – przy czym nie będą to pozycje ujmowane jako rezerwy lub bierne rozliczenia międzyokresowych kosztów.

Natomiast rzeczywista wartość Kosztów Dofinansowania – znana dopiero na moment objęcia akcji przez Osobę Uprawnioną – będzie księgowana przez Spółkę na podstawie wewnętrznych dokumentów sprawozdawczych (wewnętrzne dokumenty księgowe) pod datą objęcia akcji. Będzie on zarachowany w księgach pomocniczych (innych niż wynikowe), które zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy o rachunkowości również stanowią księgi rachunkowe. Zaksięgowany Koszt Dofinansowania będzie równy realnej wartości dofinansowania do obejmowanych akcji wydatkowanej przez Spółkę (tj. będzie to koszt o równowartości różnicy między wartością rynkową akcji z dnia ich objęcia a Ceną Emisyjna akcji).

Pytania

1.Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, a także w odniesieniu do analogicznych programów motywacyjnych o tożsamej konstrukcji, które mogą zostać wprowadzone przez Spółkę w przyszłości, Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Koszty Dofinansowania?

2.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pierwsze pytanie, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, a także w odniesieniu do analogicznych programów motywacyjnych o tożsamej konstrukcji, które mogą zostać wprowadzone przez Spółkę w przyszłości, właściwym momentem rozpoznania kosztu uzyskania przychodu będzie dzień pod którym ujęto Koszty Dofinansowania w księgach rachunkowych tj. dzień objęcia akcji przez Osobę Uprawnioną.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Koszty Dofinansowania stanowią koszt uzyskania przychodów. Należy go ująć dla celów podatkowych w momencie objęcia akcji przez Osoby Uprawnione, tj. w momencie w którym koszt ten zostanie poniesiony faktycznie przez Spółkę.

Zasadność rozpoznania kosztu uzyskania przychodu

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kluczowym warunkiem jest istnienie związku przyczynowo skutkowego między wydatkiem a przychodem. Warte zauważenia jest więc to, że warunki emisji Warrantów, takie jak wzrost zysku brutto na akcję czy osiągnięcie określonego zwrotu z akcji, wskazują, że realizacja Programu jest bezpośrednio powiązana z ambitnymi celami finansowymi. Perspektywa nabycia akcji po preferencyjnej cenie w przypadku spełnienia tych celów stanowi bowiem dodatkową motywację dla kadry kierowniczej Spółki oraz podmiotów od niej zależnych, w których udziały Spółka inwestuje, do podejmowania działań nakierowanych na rozwój Spółki oraz całej grupy kapitałowej. Ambitne cele finansowe, w tym osiąganie dodatkowych przychodów lub zabezpieczenie istniejących źródeł przychodów, realizowane są zatem m.in. dzięki zaangażowaniu odpowiednio zmotywowanych kluczowych pracowników grupy kapitałowej.

Program Opcji realizowany przez Spółkę, poprzez zawarcie warunków dotyczących minimalnej długości okresu, po jakim możliwe jest objęcie akcji po Cenie Emisyjnej, ma również na celu długoterminowe związanie Osób Uprawnionych ze Spółką i uniknięcie nadmiernej oraz niechcianej rotacji personalnej wśród kadry kierowniczej. Niewątpliwie więc koszt jest ponoszony w celu osiągnięcia przychodów/zabezpieczenia źródła przychodów Wnioskodawcy.

Jednocześnie, Koszt Dofinansowania stanowi realny, definitywny koszt dla Spółki z ekonomicznego punktu widzenia. Emitując akcje po Cenie Emisyjnej niższej od wartości rynkowej, Spółka jest ekonomicznie obciążona kosztem dofinansowania objęcia akcji, a wydatki związane z Programem zostaną faktycznie poniesione przez Spółkę (będą pokryte z zasobów majątkowych Spółki – tj. z kapitału rezerwowego Spółki). Zważywszy na to, że Spółka nie otrzyma zwrotu środków wydanych na obsługę Programu Opcji i poniesie jego całkowity ciężar, charakter kosztów należy uznać jako definitywny.

Wnioskodawca wskazuje również, że rzeczony koszt nie podlega żadnemu z wyłączeń określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. W szczególności nie jest to koszt objęcia akcji wymieniony w pkt 8, ponieważ Spółka w analizowanej sytuacji nie obejmuje jakichkolwiek akcji. Nie jest też wydatkiem na reprezentację (art. 16 ust. 1 pkt 28) – gdyż Program Opcji służy motywacji wewnętrznej, a nie budowaniu wizerunku zewnętrznego.

Ponadto warte zauważenie jest to, że Program Opcji wdrożony przez Spółkę wykazuje istotne podobieństwa do programu motywacyjnego ocenianego przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 4 kwietnia 2023 r. o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.81.2023.1.BS. W obu tych programach wykorzystano bowiem: mechanizm warrantów subskrypcyjnych i warunkowego podwyższenia kapitału zakładowego (art. 448 i 453 Kodeksu spółek handlowych), osoby uprawnione obejmują akcje po preferencyjnych warunkach, co generuje koszt dla spółki (dofinansowanie do objęcia akcji z kapitału rezerwowego). Programy te mają charakter motywacyjny dla kadry kierowniczej co ma przełożyć się na osiągniecie przychodów/zabezpieczenie źródła przychodów. Biorąc więc pod uwagę, że w przytoczonej interpretacji organ zgodził się z wnioskodawcą, że koszt realizacji programu, w tym koszty dofinansowania objęcia akcji nowej emisji, będą stanowić koszty uzyskania przychodu – Wnioskodawca uważa, że również w jej analogicznym przypadku powinna być uprawniona do rozpoznania Kosztów Dofinansowania dla celów podatkowych.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje także potwierdzenie w szerszej praktyce organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji z 22 marca 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2.1.4010.17.2018.1.KS), uznano, że „zorganizowany przez Akcjonariusza program akcji pracowniczych, będzie pozytywnie wpływał na poziom przychodów Wnioskodawcy. W konsekwencji ponoszone przez Wnioskodawcę koszty związane z uczestnictwem pracowników w Programie, będą dla niego stanowić koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

Również w interpretacji z 18 marca 2020 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.612.2019.1.MBD), potwierdzono, że koszty obsługi programu „pozostają w związku przyczynowym z powstaniem lub realną szansą powstania przychodów i nie są to koszty wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy”.

Moment rozpoznania kosztu

Wnioskodawca uważa, że Koszt Dofinansowania będzie stanowić koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami, ponieważ nie będzie on przyczyniać się bezpośrednio do wygenerowania określonego przychodu, a jedynie pośrednio będzie wpływać na możliwość wygenerowania dodatkowych przychodów Spółki (koszt pośredni). Powyższe oznacza, że dla celów podatkowych koszty takie będą rozpoznawane zgodnie z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o CIT.

Zgodnie bowiem z treścią art. 15 ust. 4d ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Z kolei art. 15 ust. 4e ustawy CIT. stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Jak wynika z powyższego, koszty, które nie pozostają w bezpośrednim związku z przychodami powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy CIT. Dla celów podatkowych momentem poniesienia kosztów pośrednich będzie moment ujęcia przedmiotowych wydatków w księgach rachunkowych na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego. Wnioskodawca powinien zatem rozpoznawać wydatki związane z Programem jako koszty podatkowe w momencie ich poniesienia, tj. w momencie ich ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie wewnętrznych dokumentów sprawozdawczych (które będą księgowanie pod datą objęcia akcji przez Osobę Uprawnioną).

Przy czym kwalifikacja rozpoznania momentu rozpoznania kosztu podatkowego jest niezależna od tego czy w momencie objęcia akcji przez Osobę Uprawnioną, Wnioskodawca będzie ewidencjonował Koszt Dofinansowania na bilansowym koncie kosztowym czy wyłącznie w księgach pomocniczych. Należy bowiem zauważyć, iż w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT ustawodawca – określając moment rozpoznania kosztu uzyskania przychodu – mówi o dniu „na który ujęto koszt w księgach rachunkowych”, a nie o dniu „na który ujęto pozycje jako koszt w księgach rachunkowych”.

Płynie z tego wniosek, iż faktyczna data dokonania zapisu na koncie kosztowym (wynikowym) w księgach rachunkowych nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment podatkowego rozliczenia go jako kosztu uzyskania przychodów.

Również w wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacjach, wskazuje się, że o momencie potrącenia kosztu pośrednio związanego z przychodem decydować powinny przepisy prawa podatkowego, a nie sposób jego księgowania jako kosztu na potrzeby prawa bilansowego. Jego rozliczenie powinno zatem następować na podstawie odpowiednio udokumentowanych wydatków, w dacie jego poniesienia, tj. w dniu, w którym ujęto definitywną kwotę wydatku w księgach rachunkowych na podstawie dowodu księgowego.

Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 22 października 2018 r., nr IPPB5/423-633/14-5/PW stwierdzono, iż „brak jest podstaw do uznania za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu dnia, w którym obciążono tym wydatkiem wynik finansowy spółki”.

Również w interpretacji z 8 lutego 2019 r., nr 0111-KDIB2-3.4010.382.2018.1.LG stwierdzono, iż „rozliczenie przedmiotowych kosztów remontu, dla celów rachunkowych, poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe przez okres 10 lat nie ma znaczenia dla celów podatkowych. Rozliczenie kosztów remontu powinno następować, na podstawie odpowiednio udokumentowanych wydatków, w dacie poniesienia kosztu, tj. w dniu w którym ujęto koszt na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) w księgach rachunkowych.”

Także sądy administracyjne wskazują, iż ustawodawca nie miał intencji do uregulowania kwestii momentu zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu poprzez odniesienie do zasad stosowanych w tym zakresie w rachunkowości. Skoro tak, to należy uznać, że faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych jako kosztu bilansowego nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT (przykładowo: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 czerwca 2015 r., o sygn. II FSK 1236/13).

Dlatego Wnioskodawca uważa, że zarachowanie Kosztu Dofinansowania w księgach pomocniczych w momencie objęcia akcji przez Osobę Uprawnioną (tj. w momencie w którym wymiar kwotowy kosztu staje się ustalony ostatecznie) pozwala Spółce w tymże okresie rozpoznać koszt uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena prawidłowości ujęcia wskazanych we wniosku wydatków w prowadzonych przez Państwa księgach rachunkowych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które przedstawili Państwo we wniosku i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Odnosząc się z kolei do przywołanego przez Państwa wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdzić należy, że orzeczenia sądowe nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.