Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismami z 21 lutego 2025 r. (wpływ 26 marca 2025 r.) i z 13 maja 2025 r. – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką kapitałową z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i polskim rezydentem podatkowym.

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest (…).

W ramach swojej działalności Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w (…).

Spółka zawarła umowę, której jedną ze składowych jest zobowiązanie do wykonywania prac serwisowych i naprawczych (…) (dalej: „Umowa”). Umowa zawiera rozpisane zasady i terminy wykonywania przeglądów okresowych dla różnego rodzaju urządzeń oraz zasady monitorowania zdalnego urządzeń (…). Zgodnie z Umową przeglądy okresowe wykonywane są dwa razy w roku wiosną i jesienią.

Zasady zapłaty wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy za pełną obsługę, konserwację i zdalne monitorowanie danych są następujące:

a)Faktura 1 – 50% rocznej stawki ryczałtowej za okres od marca do końca sierpnia, bezpośrednio po wiosennym okresie konserwacji, okres konserwacji od marca do maja, docelowy okres fakturowania od marca do czerwca, w wyjątkowych przypadkach do lipca.

b)Faktura 2 – 50% rocznej stawki ryczałtowej za okres od września do końca lutego, bezpośrednio po jesiennym okresie konserwacji, okres konserwacji od września do listopada, docelowy okres rozliczeniowy od września do grudnia.

Umowa zawarta z Wnioskodawcą nie zawiera dokładnej daty wystawienia poszczególnych faktur i przypisanej do nich konkretnej wysokości wynagrodzenia.

Przeglądy okresowe co prawda są wykonywane powtarzalnie (poszczególne rodzaje przeglądów odbywają się wyłącznie w określonych odstępach czasu, zgodnie z ustalonym harmonogramem), jednakże nie są one wykonywane w sposób stały. Poszczególne przeglądy odbywają się w określonym miejscu i czasie, zgodnie z ustalonym harmonogramem i możliwe jest ustalenie, w którym momencie rozpoczyna się oraz kończy dany przegląd.

Usługi Wnioskodawcy nie są realizowane nieustannie, stan realizacji takiego świadczenia nie jest ciągły.

Postanowienia umowy nie zawierają wprost sformułowania „okres rozliczeniowy”. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę w postaci wykonywania prac serwisowych i naprawczych urządzeń (…) oraz zdalnego monitorowania danych urządzeń (…) nie stanowią świadczenia kompleksowego. Każda z tych usług może być wykonywana oddzielnie, nie stanowią funkcjonalnej całości.

Równocześnie Wnioskodawca wskazał, że nie otrzymuje przedpłat/zaliczek w rozumieniu przepisów regulujących funkcjonowanie podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) w związku ze świadczonymi usługami. Wynagrodzenie jest należne w wysokości wskazanej na danej fakturze.

Z uzupełnienia wniosku wynika ponadto, że:

1. Strony opierają się tylko na zawartej umowie. Jednoznacznie w niej nie określono sformułowania „okres rozliczeniowy”.

2. Faktury dotyczące usług, o których mowa w opisie sprawy są wystawiane po wszystkich konserwacjach, obecnie po zatwierdzeniu przez kontrahenta wykonania usług (zbiorczo w 1 miesiącu).

3. Faktury (bądź uregulowanie należności) nie są wystawiane przed wykonaniem usługi.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym prawidłowe jest podejście Spółki, zgodnie z którym Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy z tytułu świadczenia opisanych usług zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, tj. w momencie wystawienia faktury (czyli według umowy docelowy okres fakturowania, a więc zakończenia wykonywanej usługi)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu opisanych powyżej usług serwisowych, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, tzn. na dzień wystawienia faktury lub dzień uregulowania należności (w zależności od tego, która okoliczność zaistniała wcześniej), gdyż zgodnie z opisanymi powyżej warunkami kontraktu, te okoliczności następują wcześniej niż dzień wykonania usługi.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1)wystawienia faktury albo

2)uregulowania należności.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika generalna zasada, iż przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w przypadku świadczenia usług powstaje w dniu wykonania usługi (częściowego wykonania usługi). Wyjątek od tej zasady stanowi:

- wystawienie faktury w terminie wcześniejszym niż faktyczne wykonanie usługi – datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień wystawienia faktury,

- uregulowanie należności przed wykonaniem usługi – datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień otrzymania należności.

W świetle ww. przepisu, o powstaniu przychodu podatkowego decyduje zaistnienie najwcześniejszego momentu w nim wyznaczonego, a więc dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi (częściowego wykonania usługi). Jeżeli jednak podatnik przed tym dniem wystawił fakturę lub otrzymał należność to przychód powstaje w tym dniu.

Wnioskodawca uważa, że moment powstania przychodu winien być określony zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT. Podobnie uznano w piśmie z dnia 22 grudnia 2023 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP2-2.4010.580.2023.1.ASK.

Działania podejmowane przez Spółkę w ramach świadczenia usług serwisowych polegają na świadczeniach serwisowych wykonywanych z pewną częstotliwością.

W ocenie Wnioskodawcy świadczone przez Niego usługi nie stanowią usług ciągłych. Jednocześnie w interpretacjach organów podatkowych wskazuje się, że: „W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenia samodzielne w określonym momencie (czasie). Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, ponieważ jest ono realizowane stale – stan realizacji świadczenia trwa – przez określony okres (np. w przypadku najmu, usług telekomunikacyjnych czy dostawy energii elektrycznej)”, (interpretacja indywidualna DKIS z 16 czerwca 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.104.2020.2.JKT).

Stąd zdaniem Wnioskodawcy przepis art. 12 ust. 3c ustawy o CIT znajduje zastosowanie tylko w ściśle określonych sytuacjach, w których istotą jest to, że należna podatnikowi opłata/wynagrodzenie jest kalkulowane w oparciu o ustalone przez strony kryteria i finalnie wyliczane według stanu na koniec ustalonego okresu rozliczeniowego (w przypadku Wnioskodawcy, taka sytuacja nie ma miejsca).

W ocenie Spółki przepis ten nie znajduje zastosowania do sytuacji, które cechują się tylko tym, że wynagrodzenie jest płatne z góry za dłuższe okresy świadczenia usług. Istotą i sensem tego przepisu jest bowiem jego stosowanie wówczas gdy strony ustalają okresy rozliczeniowe i po ich zakończeniu dokonują rozliczenia ilości i/lub jakości zrealizowanych usług i należnego za nie wynagrodzenia.

Z uwagi na fakt, że strony nie ustaliły rozliczania w okresach rozliczeniowych, to Spółka zobowiązana jest do rozpoznawania przychodu na ogólnych zasadach zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT.

Brak jest podstaw, aby w analizowanej sprawie nie stosować przepisu art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, jeżeli pomiędzy stronami nie ustalono, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w tym zakresie są jasne i nie wskazują jakichkolwiek wyjątków w tej kwestii (interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 lutego 2024 r., Nr 0111-KDIB1-2.4010.652.2023.2.END).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) nie zawiera legalnej definicji przychodu, a jedynie precyzuje – poprzez przykładowe wyliczenie – rodzaje podlegających opodatkowaniu tym podatkiem przysporzeń majątkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej. Powyższe oznacza, że co do zasady przysporzenie majątkowe uznaje się za przychód podatkowy w dacie jego faktycznego uzyskania, a więc na zasadzie kasowej. Wyjątek od tej reguły stanowią przychody związane z działalnością gospodarczą, które dla celów podatku dochodowego od osób prawnych rozpoznawane są na zasadzie memoriałowej, tj. są przychodem podatkowym w dacie, w której stały się należne, niezależnie od tego, czy podatnik faktycznie je otrzymał.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Zasady podatkowego rozpoznawania momentu uzyskania przychodów, określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, uregulowane zostały w art. 12 ust. 3a-3g tej ustawy.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT :

Regułą jest zatem, że przychód powstaje w dacie następujących zdarzeń: wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub wykonanie usługi albo częściowe wykonanie usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności. Przychód osiągany przez podatnika, co do zasady, powstaje w dacie zajścia najwcześniejszej z ww. okoliczności. Zasadą jest, że opodatkowany jest przychód należny co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

Wyjątki od reguły określonej w art. 12 ust. 3a zostały unormowane w art. 12 ust. 3c-3g oraz 3j-3m ustawy o CIT. Dotyczą one:

- przychodów ze świadczenia usług w przypadku, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych (art. 12 ust. 3c);

- przychodów z tytułu dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego (art. 12 ust. 3d);

- przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f (art. 12 ust. 3e) gdzie za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty,

- przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, gdzie za datę powstania przychodu uważa się moment realizacji tych praw (art. 12 ust. 3f).

Natomiast art. 12 ust. 3e ustawy o CIT stanowi, że:

Postanowienia wyżej powołanych przepisów nie mają jednak zastosowania w sytuacjach, o których mowa w art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Ww. przepis ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, tj. gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy.

W odniesieniu do kwestii powstania przychodów należnych w zakresie tzw. usług ciągłych konieczne jest sprecyzowanie zakres tego pojęcia.

Słownikowe znaczenie słowa „ciągłość” to „łączność, nieprzerywający się związek jakichś faktów, brak luk, przerw w czasie albo w przestrzeni. To także dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały”.

Zgodnie z definicją słownikową (vide: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN):

- „okres” to m.in. „czas, w którym ma miejsce jakieś zjawisko cykliczne i po jego upływie powtarza się jego przebieg”;

- „rozliczeniowy” to m.in. „dotyczący rozliczenia - uregulowania wzajemnych należności”;

- „rozliczenie” to „uregulowanie wzajemnych należności, zobowiązań między przedsiębiorstwem i dostawcami, dłużnikami i wierzycielami, pracodawcami i pracownikami itp.”.

Tym samym pojęcie „okres rozliczeniowy” oznacza umownie zdefiniowany powtarzalny przedział czasowy, którego upłynięcie pociąga za sobą obowiązek uregulowania przez dane podmioty wzajemnych zobowiązań finansowych, np. miesiąc, kwartał, rok. Skutkiem tego o usługach ciągłych nie można mówić w przypadku stosunków umownych, które co prawda dotyczą oznaczonego przedziału czasowego, jednakże finansowe rozliczenie całości usługi następuje jednorazowo – nie dochodzi bowiem do periodycznych rozliczeń będących istotą stosowania regulacji art. 12 ust. 3c ustawy o CIT.

Usługi o charakterze ciągłym obejmują czynności polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do ich świadczenia. Wynikają one ze zobowiązania o charakterze ciągłym, które wytwarza trwały stosunek prawny i z którego wypływają obowiązki ciągłe bądź okresowe. Istotą usług o charakterze ciągłym jest stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do ich świadczenia zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta.

Zatem w odniesieniu do usług rozliczanych okresowo (w okresach rozliczeniowych) – co powinno wynikać z ustaleń między stronami – za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze.

Jak zostało już wyżej wyjaśnione, okres rozliczeniowy obejmuje okres, w którym następuje cykliczne wykonanie usługi, jednocześnie usługa ta rozliczana jest za ten okres. Innymi słowy rozliczenie między stronami umowy dotyczy okresu, w którym ma miejsce świadczenie usługi. Zatem okresem rozliczeniowym przykładowo może być kalendarzowy miesiąc, kwartał lub rok bądź inny okres trwający 30/31 dni (np. od 21 dnia danego miesiąca do 20 następnego miesiąca), 90 dni lub 365 dni.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika generalna zasada, że przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w przypadku świadczenia usług powstaje w dniu wykonania usługi (częściowego wykonania usługi). Wyjątek od tej zasady stanowi:

- wystawienie faktury w terminie wcześniejszym, niż faktyczne wykonanie usługi – datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień wystawienia faktury;

- uregulowanie należności przed wykonaniem usługi – datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień otrzymania należności.

Jak wskazano w opisie sprawy, na podstawie umowy Spółka wykonuje okresowe prace serwisowe i naprawcze dwa razy w roku: wiosną i jesienią. Według zasad wynagrodzenia, wystawiane są:

a)Faktura 1 – 50% rocznej stawki ryczałtowej za okres od marca do końca sierpnia, bezpośrednio po wiosennym okresie konserwacji, okres konserwacji od marca do maja, docelowy okres fakturowania od marca do czerwca, w wyjątkowych przypadkach do lipca.

b)Faktura 2 – 50% rocznej stawki ryczałtowej za okres od września do końca lutego, bezpośrednio po jesiennym okresie konserwacji, okres konserwacji od września do listopada, docelowy okres rozliczeniowy od września do grudnia.

Przeglądy okresowe są wykonywane powtarzalnie, w określonych odstępach czasu, zgodnie z ustalonym harmonogramem, jednakże nie są one wykonywane w sposób stały; możliwe jest ustalenie, w którym momencie rozpoczyna się oraz kończy dany przegląd. Usługi nie są realizowane nieustannie, stan realizacji takiego świadczenia nie jest ciągły. Postanowienia umowy nie zawierają wprost sformułowania „okres rozliczeniowy”. Usługi wykonywania prac serwisowych i naprawczych oraz zdalnego monitorowania danych urządzeń nie stanowią świadczenia kompleksowego. Każda z tych usług może być wykonywana oddzielnie, nie stanowią funkcjonalnej całości. Wynagrodzenie jest należne w wysokości wskazanej na danej fakturze. Umowa nie zawiera dokładnej daty wystawienia poszczególnych faktur i przypisanej do nich konkretnej wysokości wynagrodzenia. Faktury dotyczące usług, o których mowa w opisie sprawy są wystawiane po wszystkich konserwacjach, obecnie po zatwierdzeniu przez kontrahenta wykonania usług (zbiorczo w 1 miesiącu). Faktury (bądź uregulowanie należności) nie są wystawiane przed wykonaniem usługi.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w zawartej przez Państwa umowie nie zostały wskazane okresy rozliczeniowe realizowanych przez Państwa usług. Również z uwagi na fakt, że zobowiązani są Państwo przeprowadzać przeglądy w wyznaczonych umową okresach konserwacji, nie można uznać, że opisane usługi serwisowe są dokonywane są w sposób ciągły. Należy zatem stwierdzić, że działania podejmowane przez Państwa w ramach usług serwisowych polegają na świadczeniach wykonywanych z pewną częstotliwością i nie są usługami ciągłymi rozliczanymi w okresach rozliczeniowych.

Tym samym Państwa stanowisko, w części dotyczącej uznania, że w analizowanej sprawie powinni Państwo rozpoznać przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT – jest prawidłowe.

W świetle ww. przepisu art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, o powstaniu przychodu podatkowego decyduje zaistnienie najwcześniejszego momentu w nim wyznaczonego, a więc dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi (częściowego wykonania usługi). Jeżeli jednak podatnik przed tym dniem wystawił fakturę lub otrzymał należność, to przychód powstaje w tym dniu.

Przepis ten wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia ww. zdarzeń, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

W kontekście art. 12 ust. 3a ustawy o CIT moment powstania przychodu z tytułu usług, w tym także usług serwisowych, ustalany jest z uwzględnieniem w pierwszej kolejności momentu wykonania usługi (albo częściowego wykonania usługi), jednak przychód ten powstaje nie później niż z dniem wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Jednocześnie ustawa o CIT nie określa momentu w jakim należy uznać, że usługa została faktycznie wykonana (albo wykonana częściowo). Określenie momentu wykonania świadczenia będzie zatem wynikało z postanowień umów zawartych między ich stronami. Strony mogą bowiem dowolnie ustalić, jaki zakres prac/usług uznają za wykonane świadczenie.

Jak bowiem stanowi art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Mając na uwadze treść art. 12 ust. 3a ustawy o CIT należy stwierdzić, że moment, w którym podatnik powinien rozpoznać przychód podatkowy, będzie określony na dzień najwcześniejszego zdarzenia wskazanego w tym przepisie. Wymienione w tym przepisie zdarzenia określające datę powstania przychodu, są przy tym od siebie niezależne, nie warunkują się wzajemnie, a po spełnieniu jednego z nich, pozostałe nie mają wpływu na datę powstania przychodu (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 grudnia 2014 r., sygn. akt II FSK 2697/12).

Rozpatrując moment powstania przychodu stosownie do brzmienia powołanego wyżej art. 12 ust. 3a ustawy o CIT stwierdzić należy, że przychód z tytułu realizacji usług serwisowych wynikających z umowy Spółka powinna rozpoznać w momencie:

1.wykonania usługi albo

2.wystawienia faktury albo

3.uregulowania należności

– w zależności od tego, które z tych zdarzeń wystąpi najwcześniej.

We wniosku wskazali Państwo, że faktury dotyczące usług, o których mowa w opisie sprawy są wystawiane po wszystkich konserwacjach, faktury (bądź uregulowanie należności) nie są wystawiane przed wykonaniem usługi.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, w analizowanej sprawie należy stwierdzić, że z tytułu opisanych powyżej usług serwisowych w pierwszej kolejności Spółka powinna rozpoznać przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT – na dzień wykonania usługi.

Nie można zatem podzielić Państwa poglądu, że zgodnie z opisanymi powyżej warunkami kontraktu wystawienie faktury lub dzień uregulowania należności następują wcześniej niż dzień wykonania usługi. Nie wynika to bowiem z przedstawionych we wniosku postanowień umownych. Uwzględniając ogólną zasadę wynikającą z brzmienia art. 12 ust. 3a ustawy o CIT dotyczącą rozpoznania momentu powstania przychodu, nie sposób pominąć w rozpatrywanej sprawie okoliczności tak istotnej jaką jest wykonanie usługi i przyznanie prymatu tej okoliczności jeżeli powstała najwcześniej.

Tym samym Państwa stanowisko, w części dotyczącej uznania, że z tytułu opisanych powyżej usług serwisowych powinni Państwo rozpoznać przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na dzień wystawienia faktury lub dzień uregulowania należności (w zależności od tego, która okoliczność zaistniała wcześniej) – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.