Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia wynagrodzenia z tyt. zawarcia aneksu oraz wyłączenia Nieruchomości z przedmiotu dzierżawy do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 kwietnia 2025 r. (wpływ 28 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (...) (adres: (...)) jest wpisana do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS: (...), posiada NIP: (...), REGON: (...) („A.” lub „Wnioskodawca').

Wnioskodawca jest stroną (jako wydzierżawiający) Umowy dzierżawy z dnia 31 sierpnia 2004 r. („Umowa Dzierżawy”). Drugą stroną Umowy Dzierżawy jest dzierżawca - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością („Spółka”).

Umowa Dzierżawy została pierwotnie zawarta na okres 20 lat do dnia 31 sierpnia 2024 roku. Następnie, Umowa Dzierżawy została przedłużona na podstawie aneksu do dnia 30 sierpnia 2034 roku. Wnioskodawca oraz Spółka będą dalej zwane łącznie „Stronami”.

Przedmiot dzierżawy stanowi nieruchomość gruntowa o powierzchni kilkudziesięciu tysięcy metrów kwadratowych oraz budynki i inne obiekty budowlane znajdujące się na ww. nieruchomości gruntowej. Budynki i inne obiekty budowlane są przeznaczone na prowadzenie centrum handlowo - usługowego (dalej łącznie: „Przedmiot Dzierżawy”).

Do Wnioskodawcy zwrócił się podmiot („Potencjalny Nabywca”), który wyraził zainteresowanie nabyciem części Przedmiotu Dzierżawy tj. części nieruchomości gruntowej, która dotychczas nie została zabudowana budynkami przeznaczonymi na prowadzenie centrum handlowo-usługowego („Nieruchomość”).

W związku z zaoferowaniem przez Potencjalnego Nabywcę korzystnej ceny za Nieruchomość, Wnioskodawca poinformował Spółkę, że zamierza zawrzeć jako sprzedający z Potencjalnym Nabywcą jako kupującym, przedwstępną umowę sprzedaży („Umowa Przedwstępna”), na podstawie której Wnioskodawca i Potencjalny Nabywca zobowiążą się zawrzeć przyrzeczoną umowę sprzedaży Nieruchomości w terminie do dnia 11 grudnia 2025 roku. Przyrzeczona umowa sprzedaży Nieruchomości zostałaby zawarta po spełnieniu się warunków określonych w umowie przedwstępnej. Intencją Potencjalnego Nabywcy było zawarcie Umowy Przedwstępnej w chwili, kiedy Nieruchomość będzie już wolna od praw i roszczeń wynikających z umów najmu i dzierżawy, w związku z czym w celu umożliwienia zawarcia Umowy Przedwstępnej przez Wnioskodawcę konieczne było wyłączenie Nieruchomości z Umowy Dzierżawy.

W związku z faktem, że Umowa Dzierżawy nie zawiera postanowień, na podstawie których Wnioskodawca byłby uprawniony do częściowego wypowiedzenia Umowy Dzierżawy z dowolnej przyczyny lub z przyczyny wskazanej powyżej (zamiar zbycia części Przedmiotu Dzierżawy), Strony przystąpiły do negocjacji. W wyniku negocjacji Strony zawarły pisemne porozumienie („Porozumienie”), w którym:

• potwierdzono, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć Umowę Przedwstępną;
• potwierdzono, że intencją Potencjalnego Nabywcy jest zawarcie Umowy Przedwstępnej w chwili, kiedy Nieruchomość będzie już wolna od praw i roszczeń wynikających z umów najmu i dzierżawy, w związku z czym w celu umożliwienia zawarcia Umowy Przedwstępnej przez Wnioskodawcę konieczne jest wyłączenie Nieruchomości z Umowy Dzierżawy;
• postanowiono, że w dniu zawarcia Porozumienia, Strony zawrą aneks do Umowy Dzierżawy („Aneks”), na podstawie którego z Przedmiotu Dzierżawy określonego w Umowie Dzierżawy zostanie wyłączona Nieruchomość;
• postanowiono, że w razie zbycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę w wykonaniu Umowy Przedwstępnej do dnia 31 grudnia 2025 r., Wnioskodawca zobowiązuje się do zapłaty Spółce wynagrodzenia z tytułu zawarcia Aneksu oraz wyłączenia Nieruchomości z Przedmiotu Dzierżawy określonego w Umowie Dzierżawy („Wynagrodzenie”), z zastrzeżeniem dalszych postanowień Porozumienia;
• postanowiono, że zapłata Wynagrodzenia nastąpi po zawarciu Aneksu oraz zbyciu Nieruchomości przez Wnioskodawcę w wykonaniu Umowy Przedwstępnej, w terminie 14 dni od doręczenia Wnioskodawcy faktury VAT wystawionej przez Spółkę;
• postanowiono, że Wynagrodzenie nie będzie należne w razie niezbycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę w wykonaniu Umowy Przedwstępnej do dnia 31 grudnia 2025 r.;
• postanowiono, że Strony dostosują odpowiednio termin 31 grudnia 2025 r. w Aneksie poprzez jego zmianę, w razie zmiany terminu zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży określonego w Umowie Przedwstępnej.

W dniu zawarcia Porozumienia, Strony zawarły Aneks, w którym:

• z Przedmiotu Dzierżawy określonego w Umowie Dzierżawy wyłączono Nieruchomość;
• postanowiono, że począwszy od 1 stycznia 2025 roku Spółka zobowiązana jest płacić czynsz dzierżawny w nowej wysokości wskazanej w Aneksie (wysokość czynszu została odpowiednio pomniejszona względem dotychczasowej, w związku z wyłączeniem Nieruchomości z Przedmiotu Dzierżawy);
• postanowiono, że Aneks wchodzi w życie w dniu jego podpisania oraz, że Aneks ulega rozwiązaniu w razie niezbycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę do dnia 31 grudnia 2025 r.

Cena za Nieruchomość, ustalona w Umowie Przedwstępnej kilkukrotnie przewyższa wysokość Wynagrodzenia oraz wielokrotnie przewyższa wartość czynszu dzierżawnego, który byłby należny do końca okresu ustalonego w Umowie Dzierżawy za Nieruchomość (gdyby Przedmiot Dzierżawy nie został pomniejszony i uwzględniał również Nieruchomość);

Do dnia złożenia niniejszego wniosku, nie doszło do zbycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę w wykonaniu Umowy Przedwstępnej.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Jak wskazano we wniosku, w Porozumieniu strony ustaliły, że w razie zbycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę w wykonaniu Umowy Przedwstępnej do dnia 31 grudnia 2025 r., Wnioskodawca zobowiązuje się do zapłaty Spółce wynagrodzenia z tytułu zawarcia Aneksu oraz wyłączenia Nieruchomości z Przedmiotu Dzierżawy określonego w Umowie Dzierżawy („Wynagrodzenie"), z zastrzeżeniem dalszych postanowień Porozumienia.

Jak wskazano również we wniosku, Potencjalny Nabywca oczekiwał, że Nieruchomość będzie wolna od praw dzierżawcy wynikających z Umowy Dzierżawy już w chwili zawarcia Umowy Przedwstępnej, stąd uzyskanie przychodu przez Wnioskodawcę w postaci ceny za Nieruchomość uwarunkowane zostało wyłączeniem Nieruchomości z Przedmiotu Dzierżawy. Z drugiej strony, w Porozumieniu postanowiono również, że Wynagrodzenie nie będzie należne w razie niezbycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę w wykonaniu Umowy Przedwstępnej do dnia 31 grudnia 2025 r.

Zatem wyłącznie w przypadku poniesienia kosztu dot. Wynagrodzenia, Wnioskodawca otrzyma przychód w postaci ceny za Nieruchomość. Wydatki na Wynagrodzenie są niezbędne dla uzyskania tego przychodu.

Co więcej, jak wskazano we wniosku, Potencjalny Nabywca zaproponował korzystną cenę nabycia Nieruchomości. Cena ustalona w Umowie Przedwstępnej kilkukrotnie przewyższa wysokość Wynagrodzenia oraz wielokrotnie przewyższa wartość czynszu dzierżawnego, który byłby należny do końca okresu ustalonego w Umowie Dzierżawy za Nieruchomość (gdyby Nieruchomość nie została wyłączona z Przedmiotu Dzierżawy).

Jak wynika z powyższego, zapłata Wynagrodzenia wykazuje bezpośredni związek przyczynowo- skutkowy z uzyskaniem przychodu tj. otrzymaniem przez Wnioskodawcę ceny za Nieruchomość (w przypadku zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży Nieruchomości).

Ponadto otrzymanie ceny Nieruchomości (przychodu), pozwoli na zwiększenie środków pieniężnych potrzebnych do bieżącego funkcjonowania Wnioskodawcy. Zapłata Wynagrodzenia przyczyni się zatem pośrednio do zabezpieczenia źródła przychodów, ponieważ zapłata Wynagrodzenia zapewni uzyskanie ceny sprzedaży Nieruchomości, a, w konsekwencji, możliwość finansowania bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Z kolei, niezakłócone prowadzenie bieżącej działalności gospodarczej zapewni Wnioskodawcy możliwość osiągania stabilnych przychodów. Osiąganie przychodów nie byłoby możliwe bez ponoszenia regularnych kosztów, na które Wnioskodawca musi znaleźć finansowanie. Natomiast finansowanie nie pochodzi wyłącznie z przychodu z podstawowej działalności, lecz Wnioskodawca, zachowując się ekonomicznie racjonalnie, poszukuje różnych źródeł finansowania, w tym dokonując sprzedaży Nieruchomości i uzyskując przychód z tytułu ceny sprzedaży Nieruchomości.

Kwota, którą Wnioskodawca zapłaci, nie będzie stanowiła kary umownej lub odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy CIT.

Zapłata Wynagrodzenia przez Wnioskodawcę będzie stanowiła w sensie prawnym i faktycznym uregulowanie zobowiązania umownego względem Spółki, wynikającego z Porozumienia tj. zobowiązania do zapłaty wynagrodzenia za usługę polegającą na umożliwieniu Wnioskodawcy wyłączenia Nieruchomości z Przedmiotu Dzierżawy oraz jej sprzedaży zapewniającej Wnioskodawcy możliwość uzyskania przychodu z tytułu ceny Nieruchomości.

Pytania

1)Czy kwota „Wynagrodzenia” w rozumieniu Porozumienia tj. wynagrodzenia, które będzie należne w razie zbycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę w wykonaniu Umowy Przedwstępnej do dnia 31 grudnia 2025 r. (z zastrzeżeniem dopuszczalności zmiany ww. terminu poprzez zmianę Aneksu), z tytułu zawarcia Aneksu oraz wyłączenia Nieruchomości z Przedmiotu Dzierżawy określonego w Umowie Dzierżawy, będzie mogła zostać zaliczona przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych tj. zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a jeśli tak to czy Wnioskodawca powinien ją ująć jako koszt w dacie poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d oraz 4e ustawy o CIT (tj. w okresie, w którym otrzymał od kontrahenta i zaksięgował fakturę dokumentującą kwotę Wynagrodzenia)?

2)Czy Wnioskodawca będzie uprawniony, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, wynikający z faktury wystawionej z tytułu „Wynagrodzenia” w rozumieniu Porozumienia, w okresie rozliczeniowym (miesiącu), w którym Wnioskodawca otrzyma fakturę dokumentującą kwotę Wynagrodzenia lub za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, zgodnie z art. 86 ust. 10b oraz ust. 11 ustawy o VAT?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast w zakresie pytania nr 2 dotyczącego podatku od towarów i usług, wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Państwa stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu)

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy kwota „Wynagrodzenia” w rozumieniu Porozumienia tj. wynagrodzenia, które będzie należne w razie zbycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę w wykonaniu Umowy Przedwstępnej do dnia 31 grudnia 2025 r. (z zastrzeżeniem dopuszczalności zmiany ww. terminu poprzez zmianę Aneksu), z tytułu zawarcia Aneksu oraz wyłączenia Nieruchomości z Przedmiotu Dzierżawy określonego w Umowie Dzierżawy, będzie mogła zostać zaliczona przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych tj. zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a Wnioskodawca powinien ją ująć jako koszt w dacie poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d oraz 4e ustawy o CIT (tj. w okresie, w którym otrzyma od Spółki i zaksięguje fakturę dokumentującą kwotę Wynagrodzenia).

W świetle utrwalonej i aktualnej linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, zasadniczo kwota wynagrodzenia za wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu, jaką spółka zapłaci wynajmującemu z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu, może stanowić dla niej koszt uzyskania przychodu (stanowisko to, można odnieść odpowiednio do umów dzierżawy).

Powyższe stanowisko zostało przedstawione m.in. w wyroku:

1.Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 10 lipca 2024 r., sygn. I SA/ Ol 176/24;

2.Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 czerwca 2023 r., sygn. II FSK 68/21;

3.Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 maja 2023 r., sygn. I SA/ Po 58/23;

4.Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 października 2022 r., sygn. II FSK 780/22;

5.Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 stycznia 2021 r., sygn. II FSK 2230/20;

6.Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2021 r., sygn. II FSK 3813/18;

7.Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 sierpnia 2020 r., sygn. II FSK 1074/18;

8.Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 stycznia 2020 r., sygn. II FSK 187/18;

9.Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 stycznia 2020 r., sygn. II FSK 188/18;

10.Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lipca 2019 r., sygn. II FSK 2442/17;

11.Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia z dnia 26 kwietnia 2019 r., sygn. II FSK 1248/17;

12.Naczelnego Sądu Administracyjnego 16 stycznia 2018 r., sygn. II FSK 3585/15.

Przykładowo, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 stycznia 2021 r. sygn. II FSK 2230/20 stwierdzono, że „jeśli rozwiązanie umowy najmu i zapłata wynagrodzenia z tego tytułu tworzą dla podatnika bardziej korzystną sytuację powodującą zwiększenie dochodu, to takie działanie należy uznać za uzasadnione ekonomicznie, a poniesiony na zapłatę dodatkowego wynagrodzenia wydatek ma związek z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów”.

W orzecznictwie podkreśla się, że nie jest istotne, jak świadczenie zostanie określone: wynagrodzenie, odszkodowanie, kara umowna itp. Ważne jest, by z obiektywnego porównania wartości tego dodatkowego wynagrodzenia z wysokością potencjalnych ciężarów możliwych do poniesienia przez podatnika wynikał gospodarczy, finansowy sens takiej operacji. W istocie chodzi bowiem o przeprowadzenie analizy, dokonania swoistego „ważenia”, co w konkretnym przypadku jest dla podatnika - przedsiębiorcy korzystniejsze ze względów ekonomicznych: kontynuowanie dotychczasowego stosunku prawnego (np. umowy najmu) czy też rozwiązanie umowy, powiązane z obowiązkiem wypłaty drugiej stronie określonego świadczenia”.

Z kolei w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2021 r. sygn. II FSK 3813/18 postawiono następujące tezy:

1.„Gospodarczo racjonalne decyzje, podejmowane pierwotnie w określonych warunkach, w związku z negatywną zmianą okoliczności lub rozwojem działalności gospodarczej, mogą skutkować koniecznością podejmowania działań zmierzających do zachowania lub zabezpieczenia źródeł przychodów i ponoszenia w związku z tym wydatków, które można zakwalifikować do kosztów podatkowych w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych,

2.Wydatki z tytułu kary umownej związanej z wcześniejszym rozwiązaniem umowy najmu spełniają kryteria wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Mogą zatem zostać zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu.”

Wyżej przedstawione stanowisko NSA jest powielane w nowszym orzecznictwie, przykładowo przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 24 maja 2023 r. sygn. I SA/Po 58/23: „Sądy wielokrotnie wypowiadały się w kwestii m.in. kar umownych za wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu, wskazując, że gospodarczo racjonalne decyzje, podejmowane pierwotnie w określonych warunkach, w związku z negatywną zmianą okoliczności lub rozwojem działalności gospodarczej, mogą skutkować koniecznością podejmowania działań zmierzających do zachowania lub zabezpieczenia źródeł przychodów i ponoszenia w związku z tym wydatków, które można zakwalifikować do kosztów podatkowych w rozumieniu art. 15 ust. 1 PDOPrU. Wydatki z tytułu kary umownej związanej z wcześniejszym rozwiązaniem umowy najmu spełniają kryteria wskazane w art. 15 ust. 1 PDOPrU. Mogą zatem zostać zakwalifikowane, jako koszty uzyskania przychodu (por. wyrok NSA z 16 lutego 2021 r., II FSK 3813/18, CBOSA).”

Z kolei w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 czerwca 2023 r. sygn. II FSK 68/21 wskazano: „W przypadku wynagrodzeń, odszkodowań, kar umownych i innych wydatków, wynikających z odstąpienia lub przedterminowego rozwiązania umowy przez podatnika, w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjęto, że wykazują one związek z przychodami wówczas, gdy podatnik ma na uwadze możliwość osiągnięcia, choćby nawet potencjalnie, jakiegoś przychodu, czy to z określonej innej transakcji, czy też na skutek redukcji kosztów pośrednich, czyli ogólnych, dotyczących całej działalności. Podkreślić należy, że tam, gdzie występują koszty pośrednio związane z przychodami oraz dotyczące całokształtu działalności podatnika, można nierzadko, w przypadku zapłaty odszkodowań, powiązać je z zabezpieczeniem źródła przychodu”.

Prawo do zaliczenia tego typu wydatku do kosztu uzyskania przychodu znajduje również potwierdzenie w aktualnej praktyce organów podatkowych.

Przykładowo takie podejście zostało potwierdzone w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 stycznia 2025 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.643.2024.2.PK, w którym stwierdzono, że „wynagrodzenie z tytułu rozwiązania umowy najmu stanowi wydatek, który będzie

mógł zostać zaliczony przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.”

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 września 2021 r., sygn. 0111-KDIB1 -1.4010.257.2021.3.ŚS, w której organ stwierdził m.in., że „(...) wydatek z tytułu zapłaconego odszkodowania za wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu spełnia ogólną przesłankę, wynikającą z dyspozycji art. 15 ust. 1 updop, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1, tym samym może być uznany za koszt uzyskania przychodów Spółki.”

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 sierpnia 2020 r., sygn. 1061-IPTPB1.4511.724.2016.10.20-S.AP, w której organ wskazał, że (...) wynagrodzenie dla Wynajmującego z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów”.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w zaistniałym stanie faktycznym, zawarcie przez Wnioskodawcę Porozumienia i Aneksu ze Spółką, a w konsekwencji ograniczenie Przedmiotu Dzierżawy i zapłata Wynagrodzenia byłoby korzystniejsze dla Wnioskodawcy z ekonomicznego punktu widzenia, niż kontynuowanie Umowy Dzierżawy w dotychczasowym zakresie.

W szczególności należy zwrócić uwagę na następujące okoliczności:

1)dla Wnioskodawcy korzystne jest uzyskanie gotówki z tytułu zapłaty ceny za Nieruchomość (jednorazowego przychodu o dużej wartości) w najbliższej przyszłości, ponieważ zapewni to finansowanie bieżącej działalności gospodarczej;

2)Wnioskodawca nie jest uprawniony do jednostronnego rozwiązania Umowy Dzierżawy (nie występowały przesłanki do jednostronnego rozwiązania Umowy Dzierżawy). W konsekwencji jedyną podstawą prawną do zmiany Przedmiotu Dzierżawy jest zawarcie ze Spółką aneksu do Umowy Dzierżawy;

3)Umowa Dzierżawy jest zawarta na czas oznaczony do dnia 30 sierpnia 2034 r., zatem zgodnie z jej treścią ma obowiązywać jeszcze przez ok. 9 lat. Jest to okres zbyt długi, aby oczekiwać na wygaśnięcie Umowy Dzierżawy i zawarcie umowy sprzedaży nieruchomości dopiero po jej wygaśnięciu. Jest to absolutnie nieakceptowalne przez Potencjalnego Nabywcę, który oczekuje, aby zawrzeć umowę przyrzeczoną maksymalnie do grudnia 2025 r.;

4)cena zaoferowana przez Potencjalnego Nabywcę za Nieruchomość, ustalona w Umowie Przedwstępnej jest obiektywnie korzystna dla Wnioskodawcy. Cena ustalona w Umowie Przedwstępnej kilkukrotnie przewyższa wysokość Wynagrodzenia oraz wielokrotnie przewyższa wartość czynszu dzierżawnego, który byłby należny za Nieruchomość (gdyby Przedmiot Dzierżawy uwzględniał Nieruchomość);

5)Wnioskodawca nie ma żadnej pewności, że po potencjalnym wygaśnięciu Umowy Dzierżawy w 2034 r., znalazłaby nabywcę nieruchomości będącej Przedmiotem Umowy (nieruchomości zabudowanej budynkiem centrum handlowo-usługowego). Z kolei w przypadku, w którym Wnioskodawca kontynuowałby współpracę ze Spółką i centrum handlowo-usługowe byłoby prowadzone nadal, Wnioskodawca nie ma żadnej pewności, że znalazłby się podmiot, który byłby zainteresowany nabyciem jedynie części Przedmiotu Dzierżawy (tj. nieruchomości położonej bezpośrednio przy handlowo-usługowym). Zatem sprzedaż Nieruchomości na rzecz Potencjalnego Nabywcy należy ocenić jako wykorzystanie okazji biznesowej, która może się w przyszłości nie powtórzyć. Nie da się przewidzieć, czy znalazłby się nabywca gotowy zapłacić równie atrakcyjną cenę w przyszłości (z uwzględnieniem zmian cen rynkowych nieruchomości w czasie);

6)Należy zauważyć, że przedmiotem Aneksu nie będzie rozwiązanie Umowy Dzierżawy w całości, lecz jedynie ograniczenie Przedmiotu Dzierżawy. Spółka będzie nadal prowadzić centrum handlowo-usługowe na nieruchomości, która pozostanie Przedmiotem Dzierżawy. Według stanu na dzień złożenia niniejszego wniosku, Spółka chce nadal prowadzić centrum handlowo -usługowe i w nie inwestować. Jej intencję potwierdza fakt, że Umowa Dzierżawy została pierwotnie zawarta na okres 20 lat do dnia 31 sierpnia 2024 r., a następnie została przedłużona na kolejne 10 lat do dnia 30 sierpnia 2034 r. Świadczy to jednoznacznie o woli długotrwałej współpracy pomiędzy Wnioskodawcą oraz Spółką. Jak wynika z powyższego, sprzedaż Nieruchomości nie zakończy współpracy Stron, a Wnioskodawca będzie nadal otrzymywać czynsz dzierżawny (odpowiednio pomniejszony w związku z zawarciem Aneksu). Co więcej, Wnioskodawca otrzyma znaczną kwotę z tytułu zapłaty ceny za Nieruchomość.

Z powyższych okoliczności wynika, że zawarcie Aneksu do Umowy Dzierżawy oraz zapłata Wynagrodzenia to racjonalne działanie Wnioskodawcy, ponieważ zapłata Wynagrodzenia będzie rozwiązaniem korzystniejszym ze względów ekonomicznych niż kontynuowanie Umowy Dzierżawy w pełnym zakresie (co Wnioskodawca wykazał powyżej).

W konsekwencji kwota zapłaconego Wynagrodzenia, jako pozostająca w związku z zabezpieczeniem źródła przychodów Wnioskodawcy, w ocenie Wnioskodawcy może zostać zaliczona przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Wnioskodawcy, tego rodzaju wydatki jak Wynagrodzenie powinny zostać uznane za koszty o charakterze innym niż bezpośrednie (tzw. koszty pośrednie). Tym samym powinny one zostać rozliczone jako koszt podatkowy w dacie ich poniesienia (zgodnie z art. 15 ust. 4d oraz ust. 4e ustawy o CIT).

Takie podejście znajduje również potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, przykładowo w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 maja 2019 r., sygn. 0111-KDIB 1-1.4010.98.2019.1.NL.

Podejście o braku odszkodowawczego charakteru płatności z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy m.in. z uwagi na brak wystąpienia elementu szkody, potwierdza m.in. praktyka sądów administracyjnych w zakresie tej tematyki. Przykładowo w wyroku NSA z 7 lutego 2014 r., sygn. akt I FSK 1664/12, sąd wskazał m.in., że: "(...) sam fakt wcześniejszego rozwiązania umowy za porozumieniem stron nie daje podstaw do twierdzenia o wystąpieniu szkody. Zaś określenie, że jest to odszkodowanie "w związku z przedterminowym rozwiązaniem umowy" także szkody tej nie określa. Nadmienić również można, że to, iż umowa najmu sama w sobie nie przewiduje możliwości jej wypowiedzenia, nie oznacza jeszcze, że strony umowy nie mogą później dokonać - w ramach swobody kontraktowej - modyfikacji łączącego je stosunku prawnego, poprzez np. zawarcie porozumienia umowę najmu rozwiązującego. Trudno w świetle stanu faktycznego sprawy stwierdzić, dlaczego taka zmiana - dokonana za zgodą obu stron - miałaby świadczyć o tym, że niejako automatycznie dochodzi do powstania szkody, która wymaga wypłacenia odszkodowania. (...) słusznie organ wskazał, że (...) kiedy to dochodzi do porozumienia stron co do wcześniejszego rozwiązania umowy najmu i wypłaty uzgodnionej przez strony kwoty pieniężnej, nie wykazano, że wypłata ta stanowi odszkodowanie (...).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278, dalej: ustawa o CIT):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a.„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b.„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c.„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podatnik, oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą, winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik, uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu, odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła umowę dzierżawy. Umowa ta została pierwotnie zawarta na okres 20 lat do dnia 31 sierpnia 2024 roku. Następnie umowa dzierżawy została przedłużona na podstawie aneksu do dnia 30 sierpnia 2034 r. Przedmiot dzierżawy stanowi nieruchomość gruntowa oraz budynki i inne obiekty budowlane znajdujące się na ww. nieruchomości gruntowej. Budynki i inne obiekty budowlane są przeznaczone na prowadzenie centrum handlowo-usługowego.

Do Spółki zwrócił się potencjalny nabywca, który wyraził zainteresowanie nabyciem części przedmiotu dzierżawy tj. części nieruchomości gruntowej, która dotychczas nie została zabudowana budynkami przeznaczonymi na prowadzenie centrum handlowo-usługowego. Intencją potencjalnego nabywcy było zawarcie umowy przedwstępnej w chwili, kiedy nieruchomość będzie już wolna od praw i roszczeń wynikających z umów najmu i dzierżawy, w związku z czym w celu umożliwienia zawarcia umowy przedwstępnej przez Spółkę konieczne było wyłączenie Nieruchomości z umowy dzierżawy.

W związku z zaoferowaniem korzystnej ceny za nieruchomość, Spółka poinformowała dzierżawcę, że zamierza zawrzeć jako sprzedający z kupującym, przedwstępną umowę sprzedaży, na podstawie której potencjalny nabywca zobowiążą się zawrzeć przyrzeczoną umowę sprzedaży nieruchomości w terminie do dnia 11 grudnia 2025 roku. W wyniku negocjacji Strony dzierżawy zawarły pisemne porozumienie w którym:

• postanowiono, że w razie zbycia Nieruchomości przez Spółkę w wykonaniu umowy przedwstępnej do dnia 31 grudnia 2025 r., Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty dzierżawiącemu wynagrodzenia z tytułu wyłączenia nieruchomości z przedmiotu dzierżawy;
• postanowiono, że zapłata wynagrodzenia nastąpi po zawarciu aneksu oraz zbyciu nieruchomości przez Spółkę w wykonaniu umowy przedwstępnej,
• postanowiono, że wynagrodzenie nie będzie należne w razie niezbycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę w wykonaniu umowy przedwstępnej do dnia 31 grudnia 2025 r.;

W dniu zawarcia porozumienia, Strony zawarły aneks, w którym postanowiono, że aneks wchodzi w życie w dniu jego podpisania oraz, że aneks ulega rozwiązaniu w razie niezbycia Nieruchomości do dnia 31 grudnia 2025 r.

Cena za Nieruchomość, ustalona w umowie przedwstępnej kilkukrotnie przewyższa wysokość wynagrodzenia oraz wielokrotnie przewyższa wartość czynszu dzierżawnego, który byłby należny do końca okresu ustalonego w umowie dzierżawy za Nieruchomość.

Kwota, którą Spółka zapłaci, nie będzie stanowiła kary umownej lub odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy CIT.

Zapłata Wynagrodzenia przez Spółkę będzie stanowiła w sensie prawnym i faktycznym uregulowanie zobowiązania umownego względem Spółki, wynikającego z Porozumienia tj. zobowiązania do zapłaty wynagrodzenia za usługę polegającą na umożliwieniu Spółce wyłączenia Nieruchomości z przedmiotu dzierżawy oraz jej sprzedaży zapewniającej Spółce możliwość uzyskania przychodu z tytułu ceny Nieruchomości.

Należy podkreślić, że tut. organ nie kwestionuje sensu ekonomicznego poniesionych wydatków czy też racjonalności podejmowanych przez przedsiębiorcę decyzji gospodarczych i ich efektywności, dokonuje natomiast oceny celowości wydatku w granicach wyznaczonych przez art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, tj. czy konkretny wydatek został poniesiony w związku z dążeniem do osiągnięcia przychodu (zachowania lub zabezpieczenia jego źródła). Nie wszystkie bowiem wydatki związane z działalnością gospodarczą, nawet ekonomicznie uzasadnione, stanowią koszty uzyskania przychodów. W przeciwnym wypadku każde ryzyko związane z prowadzeniem działalności gospodarczej można by przenosić przy użyciu przepisów podatkowych na Skarb Państwa poprzez pomniejszanie dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania.

W opisie sprawy wykazali Państwo związek przyczynowo-skutkowy wynagrodzenia, które zostanie wypłacone z konkretnym przychodem uzyskanym przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, albowiem wskazali Państwo, że w przypadku poniesienia kosztu dot. wynagrodzenia, Spółka otrzyma przychód w postaci ceny za Nieruchomość.

Wydatki na wynagrodzenie są niezbędne dla uzyskania tego przychodu. Potencjalny nabywca zaproponował korzystną cenę nabycia Nieruchomości. Cena ustalona w umowie przedwstępnej kilkukrotnie przewyższa wysokość wynagrodzenia oraz wielokrotnie przewyższa wartość czynszu dzierżawnego, który byłby należny do końca okresu ustalonego w umowie dzierżawy za Nieruchomość (gdyby Nieruchomość nie została wyłączona z przedmiotu dzierżawy). Ponadto otrzymanie ceny Nieruchomości (przychodu), pozwoli na zwiększenie środków pieniężnych potrzebnych do bieżącego funkcjonowania Spółki.

Zapłata wynagrodzenia przyczyni się zatem pośrednio do zabezpieczenia źródła przychodów, ponieważ zapłata wynagrodzenia zapewni uzyskanie ceny sprzedaży Nieruchomości, a w konsekwencji, możliwość finansowania bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Z kolei, niezakłócone prowadzenie bieżącej działalności gospodarczej zapewni możliwość osiągania stabilnych przychodów.

Należy zaznaczyć, że działalność gospodarcza podlega określonym regułom ekonomicznym i musi opierać się o zasadę racjonalności działań w dążeniu do realizacji postawionego celu.

W przedmiotowej sprawie istotna jest analiza poniesionych wydatków w postaci wynagrodzenia w związku z przedterminowym wyłączeniem Nieruchomości z przedmiotu dzierżawy oraz jego wpływu na powstanie przychodu, względnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu. Analiza ta nie byłaby pełna bez uwzględnienia czy powstaniu tych kosztów towarzyszyło racjonalne działanie Wnioskodawcy.

Oprócz powyższego należy mieć na uwadze, że dokonując rozpoznania kosztowego charakteru określonego wydatku, podatnik musi badać nie tylko to czy wydatek ten został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (art. 15 ust. 1 ustawy o CIT), ale i to, czy nie jest on objęty wyłączeniem z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, co definitywnie pozbawia go charakteru kosztu podatkowego, choćby nawet spełniał wprowadzone przez ustawodawcę w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kryteria normatywne.

I tak, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT,

Z zacytowanego przepisu wynika, że za koszty uzyskania przychodów nie są uznawane kary umowne i odszkodowania z tytułu:

• wad dostarczonych towarów;
• wad wykonanych robót;
• wad wykonanych usług;
• zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad;
• zwłoki w usunięciu wad towarów;
• zwłoki w usunięciu wad wykonanych robót;
• zwłoki w usunięciu wad wykonanych usług.

Przepis ten stanowi katalog, dotyczący zdarzeń gospodarczych spowodowanych wadliwością towarów lub robót i usług będących przedmiotem działalności gospodarczej. Wada jest w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji poniesionych wydatków z kosztów podatkowych. Ustawodawca wyłączył zatem z kosztów uzyskania przychodów te wydatki, nie chcąc „premiować” przypadków nienależytego wykonania zobowiązania.

Jednocześnie wskazać należy, że kary umowne i odszkodowania z innego tytułu, które nie zostały wymienione w katalogu, zawartym w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem istnienia związku przyczynowego pomiędzy karą lub odszkodowaniem a możliwością uzyskania przychodu.

Podsumowując, art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT nakazuje wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów wszelkie kary umowne i odszkodowania wypłacone z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług, niezależnie od tego czy odpowiedzialność dłużnika, której wyrazem jest zapłata kary umownej/odszkodowania, została oparta na zasadzie winy czy na zasadzie ryzyka.

Biorąc pod uwagę powyższe zdarzenie przyszłe, oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, wskazać należy, że w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 16 ust.1 pkt 22 ustawy o CIT, Wynagrodzenie które wypłaci Spółka, nie jest karą umowną ani odszkodowaniem co też jednoznacznie wskazali Państwo w opisie sprawy.

Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodów uzależnione jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku przewidywał, że poniesiony wydatek przysporzy mu przychodu lub przyczyni się do zabezpieczenia źródła przychodów. Koszty związane z działalnością gospodarczą, oprócz tego, że muszą być wynikiem racjonalnego i celowego działania, nie mogą też obciążać budżetu państwa skutkami zaniedbań przedsiębiorcy, powodujących zmniejszenie jego wpływów – ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej ponosi podatnik i nie ma możliwości przenoszenia tego ryzyka na Skarb Państwa.

Po dokonaniu oceny racjonalności oraz uzasadnienia gospodarczego wydatku, który zostanie poniesiony przez Spółkę na Wynagrodzenie, należy stwierdzić, że wypłata ww. wynagrodzenia nie wiąże się ani z zapłatą kary wynikającej z umowy, ani nie jest odszkodowaniem oraz, wydatek ten nie został wymieniony w katalogu wyłączeń zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, jak również wykazuje on związek przyczynowo-skutkowy z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, wskazane wyżej okoliczności stanowią podstawę do uznania, że wydatek w postaci Wynagrodzenia za wyłączenie Nieruchomości z przedmiotu dzierżawy został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia albo zachowania jego źródła, który będzie mógł zostać zaliczony przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Odnosząc się natomiast do momentu zaliczenia ww. wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, wskazać należy, iż podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami, tj. ustalić czy są to koszty uzyskania przychodu bezpośrednio związane z przychodami, czy też są to koszty uzyskania przychodu inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT,

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4d ww. ustawy,

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT,

W opisie sprawy wskazali Państwo, że wydatki na Wynagrodzenia za wyłączenie Nieruchomości z przedmiotu dzierżawy nie mogą zostać przypisane do konkretnych przychodów. Z uwagi na brak bezpośredniego związku tych wydatków z konkretnymi przychodami Wnioskodawcy, kwotę zapłaconego Wynagrodzenia za wyłączenie Nieruchomości z przedmiotu dzierżawy, należy uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodów. Tym samym, związane z zapłatą tej kwoty wydatki podlegają zaliczeniu do koszów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Zatem, należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że kwotę wynagrodzenia, które będzie należne w razie zbycia Nieruchomości przez Spółkę w wykonaniu umowy przedwstępnej do dnia 31 grudnia 2025 r., z tytułu zawarcia aneksu oraz wyłączenia Nieruchomości z przedmiotu dzierżawy, Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jako koszty w dacie poniesienia, w myśl art. 15 ust. 4d oraz 4e ustawy o CIT

W związku z tym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych i wyroków sądów należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach podmiotów i nie wiążą w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Zostały wydane w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, nie mogą one zatem przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów podatkowych oraz wyrokami sądów administracyjnych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego. Każdą sprawę organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.