Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków związanych z udostępnieniem pracownikom urządzeń ładujących do samochodu do kosztów uzyskania przychodów bez zastosowania ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT. Uzupełnili go Państwo pismem z 18 kwietnia 2025 r. (data wpływu 18 kwietnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. Sp. z o. o. (dalej: “A.”, “Spółka”, “Wnioskodawca”) prowadzi działalność finansową, polegającą przede wszystkim na zawieraniu umów leasingu. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce.

A. posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz jest polskim rezydentem podatkowym, tj. podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę (dalej: "Pracownicy"). Pracownicy pracują w systemie hybrydowym, tj. zarówno z biura, jak i zdalnie.

Spółka jest zakładem pracy, o którym mowa w art. 32 ust. 1 ustawy o PIT, w związku z czym jako płatnik oblicza i pobiera w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od Pracowników, którzy uzyskują od Spółki przychody ze stosunku pracy.

Wnioskodawca udostępnia Pracownikom samochody służbowe będące, co do zasady, pojazdami spalinowymi. W tym zakresie w Spółce obowiązują wewnętrzne regulacje tj. wewnętrzna instrukcja w sprawie samochodów służbowych, która reguluje w szczególności zasady nabywania, użytkowania, rozliczania oraz sprzedaży samochodów służbowych Spółki. Samochody służbowe są udostępniane z przeznaczeniem zarówno do użytku służbowego, jak i prywatnego Pracowników.

Mając na względzie zasady społecznej odpowiedzialności biznesu A. rozwija program floty samochodowej opartej o pojazdy nisko i zero emisyjne. Spółka planuje udostępniać Pracownikom jako samochody służbowe także samochody elektryczne (w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych tj. Dz. U. z 2024 r. poz. 1289; dalej: „ustawa o elektromobilności”) lub samochody z napędem hybrydowym (w rozumieniu art. 2 pkt 13 ustawy o elektromobilności) (dalej łącznie: „Pojazdy”).

Pojazdy w zależności od typu, dysponują dwoma źródłami napędu, tj. są zasilane „tandemem” złożonym z jednostki spalinowej (benzynowej) oraz jednostki elektrycznej bądź jednym źródłem napędu tj. wyłącznie jednostką elektryczną. Oznacza to, że dany Pojazd można tankować benzyną oraz ładować prądem elektrycznym lub też można wyłącznie ładować prądem elektrycznym.

Wnioskodawca zakłada, iż Pojazdy mają być (analogicznie jak dotychczas udostępniane służbowe samochody spalinowe) przeznaczane zarówno do użytku służbowego, jak i prywatnego Pracowników.

Spółka dla celów prowadzenia działalności gospodarczej wynajmuje powierzchnię biurową, na której zostały zainstalowane stacje ładowania, które będą służyć do ładowania Pojazdów. Niemniej, Pracownicy Spółki wykorzystujący Pojazdy nie zawsze mają możliwość naładowania samochodu za pomocą ładowarki zamontowanej w biurze Spółki lub też na publicznie dostępnej stacji ładowania.

Pracownicy, którzy nie będą mieli możliwości naładowania samochodu na terenie biura lub na publicznej stacji ładowania, będą ładować Pojazdy w miejscu ich zamieszkania. W związku z tym, Spółka będzie dokonywać na rzecz Pracowników zwrotu kosztów ładowania samochodów służbowych w miejscach zamieszkania Pracowników.

Ustalenie wysokości kosztów podlegających zwrotowi na rzecz Pracowników następować będzie poprzez pomiar zużycia energii wykorzystywanej do ładowania Pojazdów z zastosowaniem właściwej taryfy (ceny energii), której wysokość będzie podawał Pracownik w oświadczeniu składanym Spółce. Co do zasady takie oświadczenie Pracownik będzie składał jednorazowo, chyba że nastąpi zmiana wysokości jego taryfy. W takim wypadku jest zobligowany do skorygowania swojego oświadczenia, żeby wartość w nim wyrażona odzwierciedlała faktyczne ponoszone koszty opłat za energię. Rozliczenie poniesionych wydatków będzie następować w uzgodnionych pomiędzy Spółką i Pracownikami interwałach czasowych (mogą to być okresy miesięczne, kwartalne lub roczne).

W celu umożliwienia ładowania Pojazdów służbowych w miejscach zamieszkania Pracowników, Wnioskodawca będzie udostępniać Pracownikom urządzenia ładujące, którymi będą przewody umożliwiające ładowanie lub wallboxy tj. urządzenia montowane w budynku (dalej łącznie: „Urządzenia ładujące”).

Spółka będzie udostępniać Urządzenia ładujące do ładowania Pojazdów służbowych przez Pracowników.

Urządzenia ładujące będą połączone z Internetem oraz panelem obsługi i będą umożliwiać pomiar i odczyt zużytej energii elektrycznej z określeniem czy ładowanie następuje na cele służbowe czy cele prywatne. Ładowanie Pojazdów na cele służbowe przez Pracowników ma być możliwe również w weekendy oraz dni wolne od świadczenia pracy (poza okresami urlopów) co wynika ze specyfiki pojazdów tj. czasu niezbędnego na ich ładowanie. Pracownicy będą wyposażeni także w karty, które umożliwiać będą ładowanie i odczyt zużycia energii wykorzystywanej na ładowanie Pojazdów służbowych dla celów służbowych oraz dla celów prywatnych.

Urządzenia ładujące będą udostępniane Pracownikom wyłącznie na czas użytkowania Pojazdów. Co do zasady, Pracownicy będą obowiązani do zwrotu urządzeń (np. w sytuacji rozwiązania stosunku pracy ze Spółką lub zmiany samochodu służbowego np. na pojazd spalinowy). W wyjątkowych przypadkach, w których Pracownicy nie dokonają zwrotu udostępnianych urządzeń (np. nie udostępnią Spółce możliwości przeprowadzenia demontażu urządzenia), Spółka będzie obciążać Pracowników kosztami urządzenia ustalanymi według jego aktualnej wartości rynkowej.

Dostęp do danych zapisywanych na Urządzeniach ładujących będzie miał dostawca/operator urządzeń. Dane na temat zużytej energii elektrycznej będą służyły do skalkulowania wysokości faktycznie ponoszonych przez Pracowników kosztów ładowania Pojazdów służbowych, którego zwrotu na ich rzecz będzie dokonywał Wnioskodawca.

W celu dostarczenia Urządzeń ładujących, Wnioskodawca zamierza podpisać ramową umowę współpracy z dostawcą Urządzeń ładujących. Zasady współpracy pomiędzy Spółką a dostawcą Urządzeń ładujących będą przewidywać m.in., iż:

• A. będzie wskazywać Pracownikom dostawcę Urządzeń ładujących;
• Urządzenia ładujące będą przez Spółkę nabywane na własność od producenta bądź też Spółka będzie nabywać prawo do ich użytkowania na podstawie umów najmu lub innych umów uprawniających do ich użytkowania;
• Wnioskodawca będzie pokrywać Pracownikom koszty audytu energetycznego poprzedzającego montaż Urządzeń ładujących w nieruchomości wskazywanej przez Pracownika (będącej jego własnością lub nieruchomością wynajmowaną), który jest niezbędny do bezpiecznego dokonania montażu Urządzeń ładujących na nieruchomościach Pracowników. Zakłada się, że na rzecz danego Pracownika koszt kolejnego audytu energetycznego (w przypadku zmiany nieruchomości, w której pracownik mieszka i ładuje Pojazd) może być pokrywany przez Spółkę dopiero po upływie zakładanego okresu udostępnienia Urządzeń ładujących.
• Koszty audytu energetycznego nieruchomości Pracowników będą uzgadniane pomiędzy Spółką a dostawcą przeprowadzającym audyty energetyczne. Dostawca Urządzeń ładujących będzie wystawiał faktury VAT na rzecz Wnioskodawcy jedynie na wartość uzgadnianych kosztów audytu energetycznego.
• Wnioskodawca będzie pokrywać także koszty montażu i demontażu Urządzeń ładujących w nieruchomościach Pracowników do ustalonego limitu kwotowego (limit ma zostać określony w taki sposób, aby pokrywał koszty standardowo ponoszone dla montażu/demontażu Urządzeń ładujących i nie obejmował żadnych ponadnormatywnych prac w nieruchomości Pracownika). Jeżeli w wyniku audytu przeprowadzanego przez dostawcę Urządzeń ładujących okaże się, że dla możliwości zainstalowania Urządzenia ładującego wymaga się dodatkowych nakładów na instalację elektryczną w nieruchomości Pracownika, to koszt taki może być rozliczony bezpośrednio pomiędzy Pracownikiem spółki a dostawcą Urządzeń ładujących przeprowadzającym audyt energetyczny nieruchomości.

W związku z planowanymi działaniami w zakresie udostępniania Pracownikom Pojazdów służbowych po stronie Wnioskodawcy powstały wątpliwości w zakresie oceny skutków podatkowych poszczególnych aspektów rozliczeń związanych z tymi działaniami.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Czy między pracownikami a Spółką będą zawierane umowy na udostępnianie urządzeń ładujących, jeśli tak to jakie oraz do czego będą zobowiązane poszczególne strony umowy?

W zakresie odpowiedzi na niniejsze pytanie Spółka wskazuje analogicznie jak w przypadku odpowiedzi na pytanie nr 2 dotyczące uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zakłada się, że Urządzenia ładujące (rozumiane zgodnie z określeniem w treści wniosku jako przewody umożliwiające ładowanie lub wallboxy tj. urządzenia montowane w budynku) będą udostępnianie Pracownikom na podstawie protokołów.

Ponadto zakłada się, że zasady korzystania z Urządzeń ładujących udostępnianym Pracownikom będzie regulowała wewnętrzna instrukcja w sprawie samochodów służbowych. W tym zakresie zakłada się, że Spółka będzie w szczególności zobowiązana do udostępniania Pracownikom Urządzeń ładujących we wskazanych przez nich miejscach zamieszkania. Pracownicy będą natomiast zobowiązani w szczególności do korzystania z Urządzeń ładujących w sposób zgodny z zasadami przewidzianymi w instrukcji, z zachowaniem należytej ostrożności i dbałości o mienie Pracodawcy, do utrzymywania Urządzeń ładujących w należytym stanie technicznym czy też niezwłocznego zgłaszania zidentyfikowanych nieprawidłowości w działaniu Urządzeń ładujących oraz do zwrotu tych Urządzeń po okresie, na który zostały udostępnione.

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zwrot kosztów użytkowania/ładowania Pojazdów w miejscach zamieszkania Pracowników zawiera się w zryczałtowanym przychodzie Pracowników Spółki, określanym zgodnie z art. 12 ust. 2a pkt 1 lit. b) ustawy o PIT i tym samym nie stanowi dla Pracowników Spółki dodatkowego przychodu opodatkowanego zgodnie z przepisami ustawy o PIT, a w konsekwencji, iż po stronie Wnioskodawcy nie powstaną w odniesieniu do takich wypłat na rzecz Pracowników obowiązki płatnika?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym udostępnianie Pracownikom Urządzeń ładujących w miejscach ich zamieszkania tj. czasowe użytkowanie urządzeń przez Pracowników oraz związane z tym ponoszenie przez Wnioskodawcę kosztów zakupu, najmu lub użytkowania na podstawie innych umów Urządzeń ładujących oraz ponoszenie ustalonych kosztów audytu energetycznego na nieruchomościach Pracowników, a także ponoszenie kosztów montażu/demontażu Urządzeń ładujących, nie będzie skutkować powstaniem po stronie Pracowników przychodów zarówno na zasadzie zryczałtowanych przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PIT, jak również żadnej innej kategorii przychodów opodatkowanych PIT (w tym przychodów z nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT)?

3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym ponoszone koszty zakupu, najmu lub użytkowania na podstawie innych umów Urządzeń ładujących oraz ponoszone ustalone koszty audytu energetycznego na nieruchomościach Pracowników, a także ponoszone koszty montażu/demontażu Urządzeń ładujących na nieruchomościach Pracowników nie podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 Ustawy o CIT?

4. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym koszty zakupu, najmu lub użytkowania na podstawie innych umów Urządzeń ładujących oraz ponoszone ustalone koszty audytu energetycznego na nieruchomościach Pracowników, a także ponoszone koszty montażu/demontażu Urządzeń ładujących na nieruchomościach Pracowników nie stanowią wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym do ww. wydatków nie znajduje zastosowania art. 86a ust. 1 ustanawiający ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego do 50% kwoty podatku?

5. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nieodpłatne udostępnienie Urządzeń ładujących Pracownikom nie stanowi czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 oraz 2 ustawy o VAT?

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 3). W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług (pytania nr 1, 2, 4 i 5) wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy ponoszone koszty zakupu, najmu lub użytkowania na podstawie innych umów Urządzeń ładujących oraz ponoszone ustalone koszty audytu energetycznego na nieruchomościach Pracowników, a także ponoszone koszty montażu/demontażu Urządzeń ładujących na nieruchomościach Pracowników nie podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższy przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, tj.:

• zostały poniesione przez podatnika,
• są definitywne, a więc bezzwrotne,
• pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• ich poniesienie miało na celu osiągnięcia przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,
• zostały właściwie udokumentowane.

Przesłankę celowości poniesienia kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

W odniesieniu do omawianej kategorii wydatków tj. kosztów zakupu, najmu lub użytkowania na podstawie innych umów Urządzeń ładujących oraz ponoszonych ustalonych kosztów audytu energetycznego na nieruchomościach Pracowników, a także ponoszonych kosztów montażu/demontażu Urządzeń ładujących na nieruchomościach Pracowników Wnioskodawca podkreśla, iż są to wydatki, które będą ponoszone w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Udostępniane Pracownikom Urządzenia ładujące stanowią bowiem narzędzia wykorzystywane do wykonywanej przez nich pracy, które w założeniu mają zwiększyć efektywność wykonywanej pracy poprzez umożliwienie wykorzystania przez Pracowników powierzonych im przez Spółkę elektrycznych Pojazdów służbowych, w szczególności umożliwienie ładowania Pojazdów elektrycznych w/przy miejscu zamieszkania Pracowników. Możliwość dysponowania przez Pracowników Pojazdami służbowymi z w pełni naładowaną baterią przekładać ma się na zasięg/mobilność służbowych Pojazdów elektrycznych, co z kolei umożliwiać ma bardziej efektywne wykorzystywanie przez Pracowników Pojazdów służbowych w celu wykonywania ich obowiązków służbowych na rzecz Spółki będącej ich pracodawcą. W ocenie Wnioskodawcy, ze względu na odmienną charakterystykę ładowania samochodów elektrycznych oraz hybrydowych od pojazdów spalinowych, brak możliwości przydomowego ich ładowania mógłby skutkować ograniczeniami w wykorzystaniu Pojazdów służbowych, co mogłoby się przyczynić do utrudniania czy uniemożliwiania odbywania przez Pracowników podróży służbowych, a w konsekwencji przekładać się na efektywność wykonywanych przez nich obowiązków służbowych i wpływać tym samym na możliwość generowania przez Spółkę przychodów lub zachowywania czy zabezpieczenia ich źródeł.

Konsekwentnie, w ocenie Wnioskodawcy koszty zakupu, najmu lub użytkowania na podstawie innych umów Urządzeń ładujących oraz ponoszone ustalone koszty audytu energetycznego na nieruchomościach Pracowników, a także ponoszone koszty montażu/demontażu Urządzeń ładujących na nieruchomościach Pracowników pozostają w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, natomiast ich wykorzystanie wiąże się z powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodu poprzez umożliwienie Pracownikom ładowania Pojazdów w miejscu ich zamieszkania. Tym samym, wymienione kategorie kosztów, które pozostają w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, zostały poniesione przez podatnika (Wnioskodawcę) w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, będą definitywne oraz zostaną w odpowiedni sposób udokumentowane stanowić będą dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Kolejno należy wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Na mocy art. 16 ust. 5a ustawy o CIT poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 51, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 49a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Zgodnie z Objaśnieniami podatkowymi z dnia 9 kwietnia 2020 r. - Wykorzystywanie samochodu osobowego w prowadzonej działalności - zmiany w podatkach dochodowych od 2019 r., do wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego (wydatków eksploatacyjnych) zalicza się np. wydatki ponoszone na nabycie paliw silnikowych, serwis samochodu, wymianę opon, myjnię, naprawy i części zamienne, wymianę płynu hamulcowego oraz płynu do spryskiwaczy, opłaty za przejazd autostradą, badania diagnostyczne, abonament radiowy wyłącznie za radio wykorzystywane w samochodzie, czynsz najmu/dzierżawy garażu/miejsca postojowego/parkingu, remont powypadkowy samochodu.

W ocenie Wnioskodawcy stwierdzić zatem należy, że koszty zakupu, najmu lub użytkowania na podstawie innych umów Urządzeń ładujących oraz ponoszone ustalone koszty audytu energetycznego na nieruchomościach Pracowników, a także ponoszone koszty montażu/demontażu Urządzeń ładujących na nieruchomościach Pracowników nie stanowią wydatków eksploatacyjnych związanymi z używaniem samochodów w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT. W tym miejscu Spółka pragnie podkreślić różnice pomiędzy wydatkiem eksploatacyjnym (jakim jest np. koszt ładowania pojazdu elektrycznego - innymi słowy koszt paliwa) a wydatkiem niebędącym wydatkiem eksploatacyjnym (jakim jest np. zakup, najem czy montaż/demontaż Urządzeń ładujących). W ocenie Wnioskodawcy wydatki eksploatacyjne to takie wydatki, które są niezbędne do jego używania zgodnie z przeznaczeniem. Z kolei Urządzenia ładujące stanowią element infrastruktury wspierającej użytkowanie samochodów elektrycznych. W szczególności, tego rodzaju urządzenia oferują znacznie szybsze ładowanie niż standardowe gniazda domowe, co jest kluczowe dla efektywnego użytkowania pojazdu elektrycznego poprzez chociażby możliwość naładowania pojazdów w znacznie krótszym czasie, co jest istotne dla możliwości efektywnego wykorzystywania Pojazdów służbowych przez Pracowników. Dodatkowo, Urządzenia ładujące poprzez możliwość monitorowania zużycia energii elektrycznej wykorzystywanej do ładowania Pojazdów służbowych zwiększają wygodę użytkowania Pojazdów, jak również ułatwiają proces rozliczania pomiędzy Wnioskodawcą a Pracownikami dokonywanych zwrotów kosztów ładowania Pojazdów służbowych. Zatem choć widoczny jest sam związek Urządzeń ładujących z użytkowaniem samochodów elektrycznych, to zdaniem Wnioskodawcy nie jest to wydatek niezbędny dla możliwości eksploatacji samochodu elektrycznego.

Z powyższych względów w ocenie Wnioskodawcy, choć koszty zakupu czy wynajmu albo użytkowania na podstawie innych umów Urządzeń ładujących są związane z Pojazdami służbowymi, to nie są to kategorie wydatków stanowiące koszty eksploatacji/używania takich pojazdów, o których mowa w ww. art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Równocześnie Wnioskodawca wskazuje, że instalacja Urządzeń ładujących to przedsięwzięcie, które wymaga weryfikacji (audytu) czy ewentualnego dostosowania instalacji elektrycznej na nieruchomości jak również pewnych prac montażowych w miejscu instalacji. Tego rodzaju wydatki, jakie będzie ponosił Wnioskodawca, będą więc niezbędne dla udostępnienia (wypożyczenia) Pracownikom Urządzeń ładujących wyłącznie na czas użytkowania Pojazdów. Ponadto, w związku z tym, że Pracownicy będą co do zasady zobowiązani do zwrotu urządzeń (np. w sytuacji rozwiązania stosunku pracy ze Spółką lub zmiany samochodu służbowego np. na pojazd spalinowy), konieczne będzie także ponoszenie przez Wnioskodawcę kosztów demontażu Urządzeń ładujących z nieruchomości Pracowników. Tym samym, w ocenie Spółki ww. kategorie kosztów nie stanowią kosztów używania Pojazdów służbowych, lecz są to wydatki mające na celu przekazanie (zamontowanie) jak również powrotne przejęcie (czy też przemieszczenie) Urządzeń ładujących zamontowanych czasowo w miejscach zamieszkania Pracowników. W niniejszych okolicznościach w ocenie Wnioskodawcy nie można zatem uznać, że ponoszone koszty audytu energetycznego na nieruchomościach Pracowników, a także ponoszone koszty montażu/demontażu Urządzeń ładujących na nieruchomościach Pracowników stanowią koszty podlegające limitowaniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie ww. art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Podobnie wnioskować można z rozstrzygnięć organów podatkowych, w których podejmowana była analiza zastosowania ww. art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT do innych kategorii wydatków ponoszonych przez podatnika niż stricte koszty użytkowania/eksploatacji samochodów osobowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z dnia 5 października 2020 r., sygn. akt 0111-KDIB2-1.4010.246.2020.4.PB organ wskazał, iż: „W myśl bowiem tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Ograniczenie w zaliczaniu do kosztów podatkowych, o którym mowa w tym przepisie dotyczy bowiem samochodów osobowych wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej a nie innej infrastruktury wykorzystywanej w związku z korzystaniem z tych samochodów”. Rozstrzygnięcie to dotyczyło kosztów amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałych związanych z wykorzystywaniem dzierżawionej przez podatnika stacji paliw, w związku z którą podatnik ponosił koszty dzierżawy m.in. dystrybutorów do tankowania pojazdów spalinowych, a w tym m.in. samochodów osobowych wykorzystywanych przez podatnika w działalności gospodarczej oraz do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W ocenie Wnioskodawcy Urządzenia ładujące (podobnie jak dystrybutory do tankowania paliw) stanowią element pewnej infrastruktury wykorzystywanej w celu użytkowania samochodów natomiast do takich urządzeń nie powinien znajdować zastosowania ww. art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy ponoszone koszty zakupu, najmu lub użytkowania na podstawie innych umów Urządzeń ładujących oraz ponoszone ustalone koszty audytu energetycznego na nieruchomościach Pracowników, a także ponoszone koszty montażu/demontażu Urządzeń ładujących na nieruchomościach Pracowników nie podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 Ustawy o CIT. W konsekwencji wydatki te w całości podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że zadane we wniosku pytanie wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy wyłącznie możliwości zaliczenia wydatków na Urządzenia ładujące, audyt energetyczny i montaż/demontaż tych Urządzeń do kosztów uzyskania przychodów bez zastosowania ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”). Interpretacja nie dotyczy natomiast sposobu ujmowania wydatków w kosztach uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy ustawa o CIT:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien więc wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu każdorazowo wymagana jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony. Użyty w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten, który pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym. Poniesienie wydatku ma albo może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych przez podatnika wydatków należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a ponadto czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z wniosku wynika, że Spółka planuje udostępniać Pracownikom jako samochody służbowe także samochody elektryczne (w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych – t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1289) lub samochody z napędem hybrydowym (w rozumieniu art. 2 pkt 13 ustawy o elektromobilności). Pojazdy, w zależności od typu, dysponują dwoma źródłami napędu, tj. są zasilane „tandemem” złożonym z jednostki spalinowej (benzynowej) oraz jednostki elektrycznej, bądź jednym źródłem napędu, tj. wyłącznie jednostką elektryczną. Oznacza to, że dany pojazd można tankować benzyną oraz ładować prądem elektrycznym lub też można wyłącznie ładować prądem elektrycznym.

Pracownicy nie zawsze będą mieli możliwość naładowania samochodu na terenie biura lub na publicznej stacji ładowania, więc będą ładować Pojazdy w miejscu zamieszkania. W związku z tym, Spółka będzie dokonywać na rzecz Pracowników zwrotu kosztów ładowania samochodów służbowych w miejscach zamieszkania Pracowników.

W celu umożliwienia ładowania Pojazdów służbowych w miejscach zamieszkania Pracowników, Wnioskodawca będzie udostępniać Pracownikom urządzenia ładujące, którymi będą przewody umożliwiające ładowanie lub wallboxy, tj. urządzenia montowane w budynku (dalej: „Urządzenia ładujące”).

Wnioskodawca będzie pokrywać Pracownikom koszty audytu energetycznego poprzedzającego montaż Urządzeń ładujących, który jest niezbędny do bezpiecznego dokonania montażu Urządzeń ładujących na nieruchomościach Pracowników. Wnioskodawca będzie pokrywać także koszty montażu i demontażu Urządzeń ładujących w nieruchomościach Pracowników do ustalonego limitu kwotowego.

Państwa wątpliwości dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości:

• kosztów Urządzeń ładujących,
• kosztów audytu energetycznego na nieruchomościach Pracowników,
• kosztów montażu/demontażu Urządzeń ładujących na nieruchomościach Pracowników.

W Państwa ocenie, wszystkie ww. wydatki stanowią koszty uzyskania przychodu niepodlegające ograniczeniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że ponoszone przez Państwa koszty związane z przekazaniem Pracownikom Urządzeń ładujących spełniają przesłanki warunkujące zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Wskazali Państwo, że Pracownicy Spółki wykorzystujący Pojazdy nie zawsze mają możliwość naładowania samochodu za pomocą ładowarki zamontowanej w biurze Spółki lub też na publicznie dostępnej stacji ładowania. Urządzenia ładujące będą połączone z internetem oraz panelem obsługi i będą umożliwiać pomiar i odczyt zużytej energii elektrycznej z określeniem, czy ładowanie następuje na cele służbowe, czy cele prywatne.

Udostępniane Pracownikom Urządzenia ładujące stanowią narzędzia wykorzystywane do wykonywanej przez tych Pracowników pracy. Możliwość ładowania Pojazdów w miejscu zamieszkania umożliwi bardziej efektywne wykorzystywanie Pojazdów służbowych w celu wykonywania obowiązków służbowych, a więc wpływa na możliwość generowania przez Spółkę przychodów lub zachowywania czy zabezpieczenia ich źródeł.

Wydatki opisane we wniosku spełniają więc definicję kosztów uzyskania przychodu.

W dalszej kolejności należy zbadać, czy do ponoszonych przez Państwa wydatków związanych z Urządzeniami ładującymi, będzie miało zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Na podstawie ww. przepisu:

Przepis ten ma zastosowanie do wydatków z tytułu używania samochodu osobowego wykorzystywanego do „celów mieszanych”. Podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 75% poniesionych wydatków, jeżeli wykorzystuje ten samochód również do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością, czyli również do celów prywatnych. Okoliczność, że samochód jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą powoduje, że z kosztów podatkowych wyłączono 25% poniesionych wydatków.

Wskazali Państwo we wniosku, że Pojazdy udostępniane będą Pracownikom zarówno na cele służbowe, jak i prywatne. Należy więc rozpatrzyć, czy wydatki na Urządzenia ładujące stanowią „koszty używania samochodu osobowego”.

Przepisy podatkowe nie definiują przy tym pojęcia „używanie samochodu” dla celów kwalifikacji wydatków z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodów. W tym przypadku należy zatem posłużyć się definicją słownikową, zgodnie z którą: „używać” oznacza „posługiwać się, stosować coś, korzystać, brać, przyjmować, robić z czegoś użytek, wykorzystywać”.

Tym samym, wydatki związane z używaniem samochodu osobowego to wydatki na posługiwanie się tym samochodem, wykorzystywanie go. Oznacza to, że np. do kosztów z tytułu używania samochodu osobowego w celu realizowania zleconych zadań zalicza się wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne (koszty zakupu paliwa, oleju napędowego, płynów eksploatacyjnych itp.), jak również inne koszty wynikające z używania samochodu na potrzeby realizowanych zadań, jak np. opłaty za przejazd autostradami, opłaty parkingowe. Ograniczenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, dotyczy więc kosztów używania samochodu, a nie innej infrastruktury wykorzystywanej w związku z korzystaniem z tych samochodów.

Wydatki na Urządzenia ładujące, audyt energetyczny oraz koszty/montażu i demontażu Urządzeń stanowią wydatki na infrastrukturę wykorzystywaną w związku z korzystaniem z tych samochodów, ułatwiającą ich wykorzystywanie przez Pracowników. Wydatki te nie są natomiast kosztami używania samochodów ponoszonymi podczas korzystania z Pojazdów, jak opłaty parkingowe, koszty przeglądu, napraw itp.

Podsumowując, opisane przez Państwa wydatki na zakup/najem Urządzeń ładujących, koszty audytu energetycznego oraz koszty montażu/demontażu Urządzeń ładujących stanowią koszty uzyskania przychodów niepodlegające ograniczeniu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT. Państwa stanowisko jest więc prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.