Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie uznania, że:

• realizowana przez Spółkę inwestycja w postaci budowy X, stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT i tym samym koszty finansowania dłużnego, w części w jakiej zostaną przeznaczone na finansowanie tej inwestycji, stanowią koszty finansowania dłużnego wykorzystywane do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, tj. koszty te nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT – jest prawidłowe;
• koszty refinansowania, tj. odsetki, które Spółka będzie ponosić po oddaniu inwestycji do używania, które będą związane z regulowaniem wcześniej zaciągniętego długu na Inwestycję, stanowić będą koszty finansowania dłużnego wykorzystywanego do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, tj. koszty te nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT – jest prawidłowe.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. Sp. z o.o. zwana dalej: „Spółką” lub „Wnioskodawcą”, podatnik podatku dochodowego od osób prawnych o nieograniczonym obowiązku podatkowym, została utworzona przez jedynego wspólnika B. Spółka Akcyjna (B. S.A.), a następnie w dniu (…) 2024 r. całość udziałów w Spółce została zbyta do spółki C. S.A., która jest spółką zależną od B. S.A. i realizuje projekty związane z odnawialnymi źródłami energii elektrycznej oraz magazynami energii elektrycznej w ramach grupy kapitałowej (…).

Spółka jest spółką celową, gdyż została powołana w celu wybudowania i późniejszej eksploatacji bateryjnego magazynu energii elektrycznej w (…) (dalej „X”), który ma być wykonany w technologii (...) charakteryzować się (...). X ma być (...) w krajowym systemie elektroenergetycznym (dalej „KSE”), gdyż umożliwi zwiększenie rezerwy sterowalnej KSE, uzupełniając działanie hydrozespołów Elektrowni (…) (dalej „Y”), przyczyniając się do poprawy bezpieczeństwa energetycznego i stabilności KSE. Ponadto umożliwi efektywniejsze wykorzystanie generacji z pogodozależnych źródeł energii, zagospodarowując nadwyżki energii elektrycznej z farm wiatrowych i fotowoltaicznych. Zagospodarowanie nadwyżek dotyczy zarówno skali ogólnokrajowej, jak i lokalnej, z uwagi na lokalizację inwestycji w północnej części Polski, w której znajduję się większość istniejących mocy lądowych farm wiatrowych, i w której planowane są inwestycje związane z (...) farmami wiatrowymi (Źródło: (...)). Przyłączenie X odbędzie się z wykorzystaniem istniejącej infrastruktury elektroenergetycznej w stacji elektroenergetycznej 400/110 kV (…).

W (...) 2022 roku projekt budowy X uzyskał decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, która jest niezbędnym, niezwykle istotnym krokiem na drodze kontynuacji prac projektowych. Kolejnym krokiem milowym w realizacji inwestycji było uzyskanie pierwszej w Polsce promesy koncesji na magazynowanie energii elektrycznej. W pierwszym kwartale 2022 roku planowany X został wpisany do Rejestru Rynku Mocy, a prowadzone już wcześniej prace projektowe doprowadziły do uzyskania dla niego warunków przyłączenia do sieci przesyłowej. Projekt „(…)” został zgłoszony do aukcji Rynku Mocy w roku 2024 (aukcja z dostawą od roku 2029). Aukcja rynku mocy odbyła się (...)2024 roku. X jako nowa jednostka rynku mocy zagwarantowała sobie (...) letni kontrakt na rynku mocy (wielkość obowiązku mocowego wynikającego z zawartej umowy mocowej to: (...)).Planowany okres budowy X będzie obejmował lata od 2025 do 2027, a rozpoczęcie eksploatacji magazynu ma nastąpić 1 maja 2027 r. Spółka przewiduje, że będzie eksploatować wybudowany magazyn energii przez okres co najmniej (...) lat. Obecnie został wybrany główny wykonawca inwestycji, jakim jest D. Sp. z o.o.

Planowane nakłady inwestycyjne wynoszą ok. (...) PLN. Całość inwestycji finansowana będzie w głównej mierze z pożyczki udzielonej przez spółkę z grupy kapitałowej, tj. B. S.A. Spółka planuje również pozyskać częściowe finansowanie tej inwestycji ze środków (...) lub Funduszu (...). W przypadku uzyskania dotacji, Spółka przewiduje również możliwość podwyższenia kapitału własnego Spółki do wysokości 15% kwalifikowanych kosztów inwestycji i zmniejszenia kwoty zadłużenia pożyczkowego.

Na dzień złożenia niniejszego wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej Wnioskodawca jest w trakcie uzgadniania szczegółów finansowania, w tym przygotowania odpowiedniej umowy pożyczki w zakresie finansowania budowy X.

Planowana pożyczka będzie wypłacane są w transzach. Transze pożyczki mogą mieć odnawialny charakter. Oprocentowanie poszczególnych transz pożyczki ustalane jest w oparciu ustaloną na dzień zaciągnięcia poszczególnej transzy o zmienną stopę procentową WIBOR oraz odpowiednią marżę, której wysokość będzie ustalona na warunkach rynkowych, z uwagi na fakt, że Spółka i pożyczkodawca – B. S.A. są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust 1 pkt 4 ustawy z dnia 19 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (ustawa o CIT). Tak wyliczona stopa procentowa będzie stała w całym okresie trwania transzy pożyczki (12 miesięcy). Termin płatności odsetek naliczonych od każdej transzy będzie przypadał na ostatni dzień okresu odsetkowego.

Szacunkowe koszty związane z obsługą długu, związanego z odsetkami od pożyczki udzielonej Spółce przez B. S.A. oscylować będą na poziomie około (...) zł do 2035 roku.

Dodatkowo:

1.Spółka jako wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej, tj. w Rzeczypospolitej Polskiej;

2.Aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej, tj. w Rzeczypospolitej Polskiej;

3.Koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej, tj. w Rzeczypospolitej Polskiej;

4.Dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej, tj. w Rzeczypospolitej Polskiej (w przyszłości, tj. po oddaniu X do eksploatacji dochody/przychody będą w całości osiągane ze świadczenia usług na rzecz operatora systemu elektroenergetycznego, w tym z tytułu z usług mocowych. Wszystkie osiągane na terytorium RP lub ewentualnie Unii Europejskiej.

5.Nie jest wykluczone, że Spółka po oddaniu inwestycji do używania będzie ponosić koszty refinansowania, tj. odsetki, które będą związane z regulowaniem wcześniej zaciągniętego długu na realizację przedmiotowej inwestycji.

Pytania

1.Czy realizowana przez Spółkę inwestycja w postaci budowy X, stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT i tym samym koszty finansowania dłużnego, w części w jakiej zostaną przeznaczone na finansowanie tej inwestycji, stanowią koszty finansowania dłużnego wykorzystywane do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, tj. koszty te nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT?

2.Czy koszty refinansowania, tj. odsetki, które Spółka będzie ponosić po oddaniu inwestycji do używania, które będą związane z regulowaniem wcześniej zaciągniętego długu na Inwestycję, stanowić będą koszty finansowania dłużnego wykorzystywanego do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, tj. koszty te nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

W ocenie Wnioskodawcy, realizowana przez Spółkę inwestycja w postaci budowy X, stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy z 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej „ustawa CIT”) i tym samym koszty finansowania dłużnego, w części w jakiej zostaną przeznaczone na finansowanie tej inwestycji, stanowią koszty finansowania dłużnego wykorzystywane do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, tj. koszty te nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przekracza wyższą ze wskazanych kwot:

1)kwotę 3 000 000 zł albo

2)kwotę obliczoną według następującego wzoru:

[(P - Po) - (K - Am - Kfd)] x 30%

w którym poszczególne symbole oznaczają:

P – zsumowaną wartość przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym,

Po – przychody o charakterze odsetkowym,

K – sumę kosztów uzyskania przychodów bez pomniejszeń wynikających z niniejszego ustępu, Am - odpisy amortyzacyjne, o których mowa w art. 16a-16m, zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów,

Kfd – zaliczone w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego nieuwzględnione w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przed dokonaniem pomniejszeń wynikających z niniejszego ustępu.

Jak stanowi art. 15c ust. 8 tej ustawy, przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku którego spełnione są łącznie następujące warunki:

1)wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

2)aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

3)koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

4)dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

W art. 15c ust. 9 tej ustawy postanowiono, że dochodu wynikającego z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej nie uwzględnia się przy obliczaniu przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1.

Definicja długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej znajduje się w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT. Zgodnie z nią, długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym.

Zgodnie z art. 15c ust. 12 powołanej ustawy, przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

W powołanym zakresie ustawodawca kierując się wytycznymi wynikającymi z Dyrektywy ATAD (Dyrektywa RADY (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiająca przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego, Dz.U.UE.L.2016.193.1) skorzystał z możliwości wprowadzenia wyłączenia przy obliczaniu nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego w postaci pożyczek (kredytów) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej. W ramach implementacji tej dyrektywy, dokonano nowelizacji przepisów dotyczących tzw. niedostatecznej kapitalizacji, tj. przepisów przeciwdziałających nadmiernemu finansowaniu podatników długiem, co skutkuje erozją bazy podatkowej w państwie siedziby spółki. Powyższe przepisy weszły w życie z dniem 1 stycznia 2018 r. na mocy art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2175) i stanowią implementację przepisów Dyrektywy ATAD. W uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (druk nr 1878) wskazano, że: „Zgodnie z dyrektywą (art. 4 ust. 4), przy ustalaniu nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego dopuszczalne jest, po pierwsze, wprowadzenie wyłączenia w zakresie kwot dotyczących pożyczek wynikających z umów zawartych przed dniem 17 czerwca 2016 r. (o ile umowy takie nie zostały po tej dacie zmienione). W przypadku późniejszej modyfikacji zasada praw nabytych nie miałaby zastosowania do zwiększenia kwoty pożyczki lub przedłużenia terminu jej spłaty, tylko byłaby ograniczona do pierwotnych warunków pożyczki.

W nadwyżce kosztów finansowania zewnętrznego można również nie ujmować pożyczek wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku gdy wykonawca projektu, koszty finansowania zewnętrznego, aktywa oraz dochody znajdują się w całości na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej.

Długoterminowym projektem z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu dyrektywy jest projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym. W przypadku zastosowania tego wyjątku ewentualny dochód wynikający z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej wyłącza się z EBITDA podatnika, a wszelkie wyłączone nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego nie są wliczane do nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego grupy względem stron trzecich, o których mowa w ust. 5 lit. b) dyrektywy.

W ocenie projektodawcy należy dopuścić stosowanie drugiego z ww. wyjątków. Wprowadzenie tego rozwiązania wymaga wykazania, że konkretne uzgodnienia finansowe na potrzeby projektów z zakresu infrastruktury publicznej posiadają szczególne cechy uzasadniające stosowanie odstępstwa od zasady ogólnej. Wyjątek ten nie może naruszać przepisów o pomocy publicznej."

Zgodnie z art. 4 ust. 4 pkt b) Dyrektywy ATAD, której implementacja była podstawą zmian w przepisach ustawy o CIT, państwa członkowskie mogą wyłączyć z zakresu stosowania ust. 1 nadwyżkę kosztów finansowania zewnętrznego poniesionych na pożyczki wykorzystywane do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku, gdy wykonawca projektu, koszty finansowania zewnętrznego, aktywa oraz dochody znajdują się w całości w Unii. Na użytek akapitu pierwszego lit. b, długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym. W przypadku, gdy zastosowanie ma akapit pierwszy lit. b, ewentualny dochód wynikający z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej wyłącza się z EBITDA podatnika, a wszelkie wyłączone nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego nie są wliczane do nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego grupy względem stron trzecich, o których mowa w ust. 5 lit. b.

Z powyższego wynika, że Dyrektywa ATAD za projekt z zakresu infrastruktury publicznej uznaje projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym (art. 4 ust. 4 Dyrektywy ATAD).

Porównanie przepisów unijnych z ich odpowiednikami w ustawie o CIT prowadzi do wniosku, że przepisy krajowe są kopią rozwiązań prawnych przyjętych w Dyrektywie. Brak jest zatem podstaw do przyjęcia, że norma prawa krajowego odbiega od przepisów dyrektywy w sposób, godzący w interesy podatników. Dodatkowo, ze względu na fakt, że przepisy krajowe są poprawnie implementowane do polskiej ustawy podatkowej, możliwe jest zastosowanie prowspólnotowej wykładni przepisów krajowych w oparciu o treść preambuły Dyrektywy ATAD, a także dokumentów związanych z procesem tworzenia i przyjęcia Dyrektywy. W sytuacji, w której przepisy art. 15c ust. 8-10 ustawy o CIT stanowią implementację przepisów Dyrektywy ATAD, ich wykładnia powinna być ściśle związana postulatami określonymi w przepisach unijnych. Polski ustawodawca kierując się wytycznymi wynikającymi z Dyrektywy ATAD skorzystał z możliwości wprowadzenia ww. wyłączenia przy obliczaniu nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego w postaci pożyczek (kredytów) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, czego dowodem są przepisy art. 15c ust. 8-10 ustawy o CIT.

Zastosowanie zatem rozwiązania, o którym mowa w art. 15c ust. 8 ustawy o CIT, wymaga wykazania, że konkretne uzgodnienia finansowe na potrzeby projektów z zakresu infrastruktury publicznej posiadają szczególne cechy uzasadniające stosowanie odstępstwa od zasady ogólnej.

Kluczowe z perspektywy zastosowania ograniczeń wynikających w art. 15c ustawy o CIT w odniesieniu do Wnioskodawcy jest ustalanie, czy:

1)realizowana inwestycja może zostać uznana za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 pkt 1-4 ustawy o CIT;

2)spełnione zostały warunki wymienione w art. 15c ust. 8 pkt 1-4 ustawy o CIT.

Zarówno Dyrektywa ATAD, jak i ustawa o CIT definiują pojęcie długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej jako „projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym”.

W zakresie wykładni przepisów ustawy o CIT oraz Dyrektywy ATAD określających pojęcia „długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej” i w dalszej kolejności „projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym” należy wskazać na następujące zasady wykładni przepisów prawa podatkowe.:

1.Wykładnia językowa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jego granice. Odejście od rezultatów wykładni językowej staje się możliwe a niekiedy nawet niezbędne w dwóch przypadkach: gdy nie dostarcza ona rezultatów jednoznacznych bądź jej rezultaty są jednoznaczne ale sprzeczne z przestrzeganą przez interpretatora hierarchią wartości. Jeżeli wykładnia językowa prowadzi do rezultatów wieloznacznych to należy stosować wykładnię pozajęzykową (B. Brzeziński - Szkice z wykładni prawa podatkowego, ODDK Gdańsk 2002).

2.W procesie wykładni prawa należy przejść kolejno etap wykładni językowej, systemowej i funkcjonalnej w celu wzmocnienia uzyskanego wyniku interpretacyjnego lub skorygowania rozumienia, jakie wynika z literalnego brzmienia przepisu. (L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010, s. 74-83; M. Zieliński, Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki, Warszawa 2010, s. 291). O poprawności interpretacji najlepiej świadczy okoliczność, że wykładnia językowa, systemowa i celowościowa dają zgodny wynik. W każdej więc sytuacji, gdy nasuwa się podejrzenie, że wynik wykładni językowej może się okazać nieadekwatny, należy go skonfrontować z wykładnią systemową i celowościową (por. także: postanowienie SN z dnia 26 kwietnia 2007 r. sygn. akt I KZP 6/07, OSNKW 2007/5/37; postanowienie NSA z dnia 9 kwietnia 2009 r. sygn. akt II FSK 1885/07, LEX nr 531916; wyroki NSA: z dnia 19 listopada 2008 r. sygn. akt II FSK 976/08, LEX nr 550122, z dnia 2 lutego 2010 r. sygn. akt II FSK 1319/08, LEX nr 595749, z dnia 2 marca 2010 r. sygn. akt. II FSK 1553/08, LEX nr 595821).

3.W procesie wykładni prawa interpretatorowi nie wolno całkowicie ignorować wykładni systemowej lub funkcjonalnej poprzez ograniczenie się wyłącznie do wykładni językowej pojedynczego przepisu. Nie jest bowiem wykluczone, że sens przepisu, który wydaje się językowo jasny, okaże się wątpliwy po skonfrontowaniu go z innymi przepisami lub uwzględnieniu celu regulacji prawnej (uchwała siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 marca 2011 r. sygn. akt II FPS 8/10).

Z powyższego wynika, że w przypadku braku jednoznacznych wyników wykładni językowej, interpretator dokonujący wykładni jest obowiązany do zastosowania dyrektyw wykładni systemowej lub celowościowej. Jak wskazuje się w piśmiennictwie (Bogusław Dauter, Metodyka pracy sędziego sądu administracyjnego, wyd. LexisNexis. 2014): „Wykładnia systemowa polega na ustaleniu znaczenia przepisów prawnych, a raczej norm prawnych ze względu na ich lokalizację w strukturze źródeł prawa oraz powiązanie, jakie występuje pomiędzy rozmaitymi aktami normatywnymi, np. ustalenie normy będącej zasadą czy normy hierarchicznie wyższej. Wykładnia systemowa opiera się na założeniu, że system prawa jest pewną zorganizowaną całością spajaną zarówno wspólnymi wartościami, jak i racjami logicznymi”. Ponadto, w przypadku wykładni przepisów prawa podatkowego, dyrektywy wykładni systemowej nakazują odczytywanie norm z przepisów prawa podatkowego z uwzględnieniem przepisów wspólnotowych.

W związku z powyższym wskazać należy także na:

1)preambułę Dyrektywy ATAD: „(...) Bez uszczerbku dla zasad pomocy państwa, państwa członkowskie mogłyby również wyłączać nadwyżkę kosztów finansowania zewnętrznego poniesionych z tytułu pożyczek wykorzystywanych do finansowania długoterminowych projektów z zakresu infrastruktury publicznej, mając na uwadze fakt, że takie uzgodnienia dotyczące finansowania niosą ze sobą niewielkie lub zerowe ryzyka w zakresie erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków. W tym kontekście państwa członkowskie powinny odpowiednio wykazać, że uzgodnienia finansowe na potrzeby projektów z zakresu infrastruktury publicznej posiadają szczególne cechy uzasadniające takie podejście, w odróżnieniu od innych uzgodnień w zakresie finansowania podlegających ograniczeniu.";

2)raport OECD Addressing Base Erosion and Profit Shifting, sporządzony na zlecenie G20, dotyczący przeciwdziałania erozji bazy podatkowej i przenoszeniu zysków (od zasady limitowania możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów finansowania dłużnego postanowiono odstąpić w przypadku kosztów finansowania zewnętrznego wykorzystywanych na cele inwestycji wykazujących silne powiązanie z sektorem publicznym, które z uwagi na ich specyfikę wykazują wysoki wskaźnik zadłużenia, ale nie powodują ryzyka wystąpienia erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysku. Przesłanką zastosowania powyższego wyłączenia było, zgodnie z treścią zaleceń OECD, niewielkie lub zerowe ryzyko w zakresie erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków w przypadku dopuszczenia możliwości odliczania kosztów finansowania zewnętrznego projektów z zakresu infrastruktury publicznej. Zdaniem OECD ograniczenie możliwości odliczenia odsetek nie oznacza nic innego jak podwójne opodatkowanie, ponieważ odsetki niemożliwe do odliczenia są opodatkowane z jednej strony jako zysk dla firmy, która dokonała inwestycji, z drugiej strony, jako dochód od pożyczkodawcy. Jak wskazano w raporcie OECD, za projekt z zakresu infrastruktury publicznej mogą zostać uznane projekty spełniające poniższe warunki: projekt ma charakter długoterminowy (czas trwania inwestycji wynosi powyżej 10 lat), a środki trwałe składające się na projekt nie mogą zostać zbyte wedle swobodnego uznania podmiotu prowadzącego projekt; podmiot prowadzący projekt, na gruncie umowy lub innej podstawy prawnej, jest zobowiązany przez jednostkę sektora publicznego lub organizację pożytku publicznego do dostarczania towarów lub usług leżących w ogólnym interesie publicznym, które to zobowiązanie jest przedmiotem szczególnej kontroli lub regulacji; pożyczka udzielona podmiotowi prowadzącemu projekt nie przekracza wartości lub szacunkowej wartości środków trwałych wykazywanych według ceny nabycia lub będących w toku budowy, chyba, że dodatkowe finansowanie jest wykorzystywane na utrzymanie lub zwiększenie wartości środków trwałych. Za wyjątkiem minimalnego i przypadkowego finansowania udzielonego osobom trzecim (jak przykładowo na rachunku depozytowym), fundusze podmiotu prowadzącego projekt nie mogą być przedmiotem pożyczki na rzecz osób trzecich. Podmiot prowadzący projekt, koszty odsetek, środki trwałe składające się na projekt oraz zysk osiągnięty z projektu znajdują się w tym samym państwie, w którym osiągnięty zysk jest przedmiotem opodatkowania na zasadach podstawowych. W przypadku, gdy środki trwałe składające się na projekt znajdują się na terenie zakładu, niniejsze wyłączenie stosuje się wyłącznie w przypadku, gdy zysk osiągnięty z projektu jest przedmiotem opodatkowania w kraju stosującym wyłączenie. Podobne projekty podmiotu prowadzącego projekt lub innych podmiotów z grupy podmiotu prowadzącego projekt nie są zadłużone w znacznie mniejszym stopniu, biorąc pod uwagę ich okresy trwania).

Wskazać należy, że w przepisach ustawy o CIT oraz w Dyrektywie ATAD użyto określeń wskazujących na szeroki zakres kategorii projektów „z zakresu” będących w „ogólnym” (powszechnym) interesie publicznym. Podkreślić należy, że w orzecznictwie sądowo administracyjnym uznaje się, że brak odesłania w przepisach prawa podatkowego do definicji uregulowanych w innych gałęziach prawa wskazuje na konieczność dokonania interpretacji przepisów prawa podatkowego w oderwaniu od definicji zawartych w innych gałęziach prawa (wyrok NSA z dnia 24 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 390/14 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2752/13). Nie można także pomijać faktu, że przepisy prawa podatkowego, zgodnie z teorią autonomiczności tego prawa, powinny być interpretowane w oderwaniu od znaczenia, jakie posiadają one w innych dziedzinach prawa, chyba, że przepisy te same odsyłają lub nakazują rozumienie danego pojęcia w sposób, w jaki zostało ono zdefiniowane na gruncie innej gałęzi prawa. Autonomia prawa podatkowego stanowi kompromis pomiędzy zasadami spójności i zupełności systemu prawa, do którego prawo podatkowe przynależy, a jego niezależnością w obrębie tego systemu.

W ocenie Wnioskodawcy, analiza przepisów art. 15c ust. 8 – 10 ustawy o CIT w związku z przepisami Dyrektywy ATAD ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego uprawnia do stanowiska, że wyłączenie limitowania kosztów finansowania zewnętrznego, o którym mowa w ww. przepisach może dotyczyć projektu służącego zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego państwa bez względu na rodzaj inwestycji, źródła energii, a także formę prawną i strukturę właścicielską podmiotu realizującego przedmiotowy projekt, w sytuacji wykazania przez państwo członkowskie, że długoterminowy projekt o charakterze strategicznym będzie realizowany w ogólnym interesie publicznym.

W związku z tym, że art. 15c ust. 8-10 ustawy o CIT stanowi implementację przepisów Dyrektywy ATAD, ich wykładnia powinna być ściśle związana postulatami określonymi w przepisach unijnych.

Z powołanych przepisów art. 15 ust. 8 i ust. 10 ustawy o CIT wynika, że aby dany projekt został uznany za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej spełnione muszą być następujące warunki:

1)przedmiotem projektu musi być znaczący składnik aktywów (aktywa to zasoby majątkowe podatnika o wiarygodnie określonej wartości. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm., aktywa to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych);

2)celem projektu ma być dostarczenie, modernizacja lub eksploatacja tego znaczącego składnika aktywów;

3)cel projektu ma być w ogólnym interesie publicznym.

Dodatkowo, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

1)wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

2)aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

3)koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

4)dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

W analizowanym stanie faktycznym wszystkie wymienione powyżej warunki ustawowe zostały spełnione, aby realizowana przez Spółkę budowa X, będzie stanowiła długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT i tym samym koszty finansowania dłużnego, w części, w jakiej zostaną przeznaczone na finansowanie inwestycji, stanowiły koszty finansowania dłużnego wykorzystywane do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, tj. koszty te nie były brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT.

Mając na uwadze art. 15c ust. 8 i ust. 10 ustawy o CIT, przy uwzględnieniu regulacji Dyrektywy ATAD oraz stanowiska OECD, w ocenie Wnioskodawcy, realizowana przez niego inwestycja spełnia kryteria uznania za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, a mianowicie:

1.Długotrwałość projektu.

Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego, że X będzie eksploatowany przez okres min. (...) lat od momentu jego przekazania do eksploatacji (X) uzyskał kontrakt w aukcji głównej rynku mocy, który zacznie obowiązywać od 2029 roku przez okres (...) lat), tym samym zostało spełnione kryterium długotrwałości projektu.

2.Projekt z zakresu infrastruktury publicznej.

W zakresie infrastruktury publicznej dostarczanej w ogólnym interesie publicznym wypowiedział się m.in. WSA w Gdańsku wyroku z dnia 22 czerwca 2021 r., sygn. I SA/Gd 502/21, w którym to sąd podkreślił, że: „(...) w ocenie Sądu przez infrastrukturę publiczną należy rozumieć zbiór instytucji, obiektów, czy urządzeń stanowiących podstawę do właściwego funkcjonowania bądź rozwoju danego systemu gospodarczego. Szerzej określając, jest to kompleks urządzeń użyteczności publicznej, niezbędny do zapewnienia należytego funkcjonowania gospodarki narodowej i życia ludności, odpowiednio rozmieszczony w przestrzeni (Kupiec i in. „Gospodarka Przestrzenna Infrastruktura Ekonomiczna” Uniwersytet w Białymstoku, 2005). Pojęcie infrastruktury zostało podobnie zdefiniowane przez A. Ginsberta-Geberta („Ekonomiczne i socjologiczne problemy ochrony środowiska”: praca zbiorowa Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1985), który poza wymienieniem takich cech, jak: podstawowe instytucje niezbędne do funkcjonowania gospodarki czy związanie z terenem bazy materialnej, wskazuje także o konieczności wyposażenia terenu, zarówno w niezbędne urządzenia techniczne, jak i urządzenia społeczne, socjalne i instytucje kultury. Wskazuje tym samym, że infrastruktura stanowi odrębną kategorię ekonomiczną złożoną z infrastruktury technicznej i społecznej. (...) Zważywszy na powyższe, projekt będący w ogólnym interesie publicznym w rozumieniu art. 15c ust. 10 u.p.d.o.p. to projekt dotyczący ogółu osób, istotny dla całego społeczeństwa i gospodarki zapewniający ciągłość i bezpieczeństwo w dostawie energii elektrycznej. Analiza brzmienia przepisów art. 15c ust. 8-10 u.p.d.o.p. w związku z przepisami Dyrektywy ATAD ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego uprawnia do twierdzenia, że wyłączenie limitowania kosztów finansowania zewnętrznego, o którym mowa w ww. przepisach może dotyczyć projektu służącego zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego państwa bez względu na rodzaj źródła energii a także formę prawną i strukturę właścicielską podmiotu realizującego przedmiotowy projekt, w sytuacji wykazania przez państwo członkowskie, że długoterminowy projekt o charakterze strategicznym będzie realizowany w ogólnym interesie publicznym”.

Przedmiotem inwestycji prowadzonej przez Spółkę jest budowa nowoczesnego bateryjnego magazynu energii elektrycznej, wykonanego w technologii (...), charakteryzującego się (...). Powstający magazyn energii będzie (...) (Źródło: Baza danych GESDB).

X będzie pełnił (...) dla KSE, gdyż umożliwi zwiększenie rezerwy sterowalnej KSE, uzupełniając działanie hydrozespołów Y, przyczyniając się do poprawy bezpieczeństwa energetycznego i stabilności KSE. Ponadto umożliwi efektywniejsze wykorzystanie generacji z pogodozależnych źródeł energii, zagospodarowując nadwyżki energii elektrycznej z farm wiatrowych i fotowoltaicznych. Zagospodarowanie nadwyżek dotyczy zarówno skali ogólnokrajowej, jak i lokalnej, z uwagi na lokalizację inwestycji w północnej części Polski, w której znajduję się większość istniejących mocy lądowych farm wiatrowych, i w której planowane są inwestycje związane z (...) farmami wiatrowymi (Vide przypis nr 1). Inwestycja w bateryjny magazyn energii elektrycznej wprost wpisuje się w dekarbonizację polskiego sektora elektroenergetycznego i zaostrzającą się unijną politykę klimatyczną.

Parametry techniczne uwzględnionych w projekcie jednostek magazynujących, wchodzących w skład X, wpisują się w standardy branżowe producentów elektrochemicznych magazynów energii elektrycznej, ze sprawnością w miejscu przyłączenia na poziomie 85,2% (Źródło: Informacja o złożonych ofertach w postępowaniu pn. „(...)”) dla całości obiektu. Istotna część energii pobieranej przez X pochodzić będzie z nadwyżek energii wyprodukowanych przez odnawialne źródła energii elektrycznej (OZE), co pozwala założyć, iż energia wprowadzana do sieci przez ten magazyn będzie bezemisyjna. Przy uśrednionym wskaźniku emisyjności energii elektrycznej wyprodukowanej w instalacjach do spalania paliw równym 733 kg CO2/MWh'2023 (Źródło: KOBIZE, Wskaźniki emisyjności CO2, SO2, NOx, CO i pyłu całkowitego dla energii elektrycznej grudzień 2024), wyjściowej pojemności użytkowej równej (...) oraz liczbie cykli na poziomie 328,5 cykli/rok średnia wartość unikniętych emisji w pierwszym roku eksploatacji X wyniesie 212 337,221 kg CO2/rok.

W związku z powyższym budowa bateryjnego X będzie w stanie zasilić sterowalną rezerwę KSE oraz pozwoli uniknąć nadmiernej emisji dwutlenku węgla, towarzyszącej sterowalnym źródłom konwencjonalnym, takim jak bloki węglowe, gazowe lub gazowo-parowe.

Inwestycja realizowana przez Spółkę wpisuje się również m.in. w strategiczne dokumenty kształtujące kierunki rozwoju polskiego i europejskiego sektora energetycznego. Do wspomnianych dokumentów należą Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (RED I - RED III) oraz powiązane z nimi plany, pakiety i inicjatywy strategiczne, w tym: pakiet Czysta energia dla wszystkich Europejczyków (ang. Clean Energy for All, 2018), zbiór inicjatyw Europejski Zielony Ład (ang. The European Green Deal, 2021), pakiet Gotowi na 55 (ang. Fit for 55), plan REPowerEU. Realizację zawartych w nich postanowień uwzględniono w dokumentach krajowych, takich jak Polityka Energetyczna Polski do 2040 r. (PEP2040) oraz Krajowy Plan na rzecz Energii i Klimatu (KPEIK).

Zgodnie z celami wyznaczonymi w Dyrektywie REDII z 2019 r. założono cel redukcji emisji CO2, między innymi poprzez zwiększenie udziału OZE w całkowitej konsumpcji energii państw członkowskich do poziomu 32% w roku 2030. W roku 2021, zgodnie z koncepcją Europejskiego Zielonego Ładu, postawiono na bardziej ambitny cel 40%, który następnie uległ zwiększeniu do poziomu 42,5% wraz z przyjęciem Dyrektywy REDIII w 2023 roku oraz planu REPowerEU. Po przyjęciu pakietu Fit for 55 wyznaczono dodatkowy, niewiążący cel 45% dla państw o większych ambicjach w zakresie dekarbonizacji. Działania te podjęto w celu zwiększenia integracji OZE w systemach elektroenergetycznych państw członkowskich, a w konsekwencji zwiększenia suwerenności energetycznej wspólnoty europejskiej, w świetle skutków inwazji rosyjskiej na Ukrainę w 2022 r. i jej wpływu na europejskie rynki energii. Pierwotnie zakładany cel 32% konsumpcji energii z OZE przekładał się na 57% (Źródło: Agora Energiwende, European Energy Transition 2030 The Big Picture) udziału OZE w całkowitej produkcji energii elektrycznej. Wobec tego przyjęcie ambitniejszego celu nieuchronnie wiązać się będzie z dodatkowymi wyzwaniami i trudnościami dla poszczególnych państw członkowskich. Inwestowanie w bateryjne magazyny energii elektrycznej stanowi odpowiedź na istotną część z tych wyzwań.

(…)

Na bazie danych z 2023 roku, średni udział OZE w generacji energii elektrycznej w Polsce – na bazie różnych szacunków – wyniósł od 23% do 27% (Źródło: Polskie Sieci Elektroenergetyczne S.A., Raport 2023 KSE; Ember, Changing course: Poland’s energy in 2023; Energy Instrat, Węglowe podsumowanie roku 2023). Dalsze zwiększenie ilości energii elektrycznej ze źródeł pogodozależnych wprowadzonej do krajowego systemu możliwe jest w efekcie polepszenia elastyczności KSE poprzez uelastycznienie popytu, zwiększenia zdolności magazynowych, w tym magazynowania ciepła, elektryfikacji niektórych sektorów gospodarki (ang. sector coupling), a także zwiększenia zdolności regulacyjnych istniejących jednostek konwencjonalnych. Tym niemniej przy jednoczesnym wygaszaniu starych bloków węglowych wiąże się to z koniecznością intensyfikacji inwestycji w zakresie zwiększenie przepustowości sieci elektroenergetycznych oraz sterowalnej rezerwy KSE. Inwestycja w bateryjny X bezpośrednio przyczynia się do poprawy stabilności i elastyczności systemu elektroenergetycznego oraz umożliwia zagospodarowania nadwyżek energii z OZE. W konsekwencji minimalizuje konieczność implementacji nierynkowych mechanizmów redysponowania energii oraz przyczynia się do poprawy efektywności energetycznej w skali systemu elektroenergetycznego. Na bazie doświadczeń z innych państw np. Australii, można również stwierdzić, iż inwestycja w bateryjny magazyn energii elektrycznej jest środkiem komplementarnym do rozbudowy sieci elektroenergetycznej, umożliwiającym przesunięcie lub rozciągnięcie niektórych inwestycji w czasie.

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w kluczowych dokumentach polskiego Operatora Systemu Przesyłowego (dalej „OSP”) – spółki Polskie Sieci Elektroenergetyczne S.A. – jak chociażby Ocena Wystarczalności Zasobów na poziomie krajowym 2025-2040 oraz Plan rozwoju w zakresie zaspokojenia obecnego i przyszłego zapotrzebowania na energię 2025­2034. Dokumenty te przygotowane m.in. na bazie wytycznych organizacji ENTSO-E, zawartych w publikowanym co dwa lata dziesięcioletnim planie rozwoju sieci o zasięgu unijnym (ang. TYNDP - Ten-Year Network Development Plan). W obu dokumentach OSP jednoznacznie wskazuje na fakt, iż dla zapewnienia wystarczającego standardu bezpieczeństwa w przyszłości konieczne jest podjęcie pilnych działań prowadzących do zwiększenia dostępnych mocy dyspozycyjnych. Źródłem takiej mocy mogą być w szczególności nowe magazyny energii, w różnych technologiach oraz towarzyszący im dalszy rozwój OZE.

Mając na uwadze przytoczoną powyżej argumentację, należy stwierdzić, że w wyniku realizacji inwestycji, jaką jest budowa X, powstanie zespół obiektów i urządzeń, stanowiących podstawę do właściwego funkcjonowania i rozwoju polskiego sektora energetycznego, który będzie niezbędny do zapewnienia należytego funkcjonowania gospodarki i życia ludności. Konsekwentnie więc, zostało spełnione kryterium projektu z zakresu infrastruktury publicznej.

3.Projekt służący dostarczeniu, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów.

Z uwagi na projektowany nakłady inwestycyjne w sumie ok. (...) PLN, oczywistym jest, że realizacja przedmiotowej inwestycji oznacza powstanie znaczących składników aktywów Spółki.

4.Projekt będący w ogólnym interesie publicznym.

Pojęcie „interes” oznacza, że pewien stan lub przedmiot zostaje uznany za „interes” danego podmiotu, ponieważ jest on dla niego wartościowy, korzystny lub przez niego pożądany. W przypadku interesu publicznego pewien stan lub przedmiot jest uznany za wartościowy korzystny lub pożądany przez całe społeczeństwo lub jakąś jego zbiorowość. W tym zakresie wypowiedział się również NSA dokonując wykładni pojęcia „interesu publicznego” (por. wyrok z dnia 2 grudnia 2014 r., sygn. akt II FSK 71/13). Zdaniem NSA pojęcie „interesu publicznego” to klauzula generalna, która w kontekście indywidualnej sprawy winna być poddana stosownej wykładni. Wymagania interesu publicznego muszą być ustalone w konkretnej sprawie i muszą uzyskać zindywidualizowaną treść wynikającą ze stanu faktycznego i prawnego sprawy. (...) Przy wykładni interesu publicznego należy uwzględniać respektowanie wartości wspólnych dla całego społeczeństwa, np. bezpieczeństwa i sprawiedliwości.

W ocenie Wnioskodawcy, projekt będący w ogólnym interesie publicznym w rozumieniu art. 15c ust. 10 ustawy o CIT to projekt dotyczący ogółu osób, istotny dla całego społeczeństwa i gospodarki zapewniający ciągłość i bezpieczeństwo w dostawie energii elektrycznej.

W wyroku WSA w Gdański z dnia 22 czerwca 2021 r. (I SA/Gd 502/21, wyrok nieprawomocny) wyrażono pogląd, zgodnie z którym „(...) Podnieść należy, że prawodawca podkreśla, że mają to być projekty z „zakresu” co uprawnia do twierdzenia o szerokim określeniu kategorii projektów inwestycyjnych w tym zakresie. Warte odnotowania jest także to, że mają to być projekty długoterminowe. Zatem projekty o charakterze wieloletnim i trwałym służące dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów. Istotne jest także to, że o tym czy dany projekt inwestycyjny spełnia przesłanki określone w wyłączeniu z limitowania kosztów decyduje zapewne w oparciu o obiektywne opinie dane państwo członkowskie. To państwo członkowskie określa, czy dany projekt uważa za będący w ogólnym interesie publicznym.”

Stwierdzić należy, że pojęcie „interesu publicznego” to m.in. jedna z najważniejszych klauzul generalnych jaką posługuje się system prawny. Klauzule generalne w systemie prawa to zwroty niedookreślone, których celem jest zapewnienie elastyczności w stosowaniu przepisów prawnych. Przed przystąpieniem do próby przedstawienia definicji pojęcia interesu publicznego należy odwołać się do m.in. orzecznictwa sądowego. Według Naczelnego Sądu Administracyjnego dokonującego wykładni m.in. pojęcia „interesu publicznego” (por. wyrok z 2 grudnia 2014 r., sygn. akt II FSK 71/13) pojęcie „interesu publicznego” to klauzula generalna, która w kontekście indywidualnej sprawy winna być poddana stosownej wykładni. Wymagania interesu publicznego muszą być ustalone w konkretnej sprawie i muszą uzyskać zindywidualizowaną treść wynikającą ze stanu faktycznego i prawnego sprawy. (...) Przy wykładni interesu publicznego należy uwzględniać respektowanie wartości wspólnych dla całego społeczeństwa, np. bezpieczeństwa i sprawiedliwości.

Zważywszy na powyższe, projekt będący w ogólnym interesie publicznym w rozumieniu art. 15c ust. 10 u.p.d.o.p. to projekt dotyczący ogółu osób, istotny dla całego społeczeństwa i gospodarki zapewniający ciągłość i bezpieczeństwo w dostawie energii elektrycznej.”

W ocenie Wnioskodawcy, budowa X stanowi „długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej” oraz stanowi „projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym”.

Analiza przepisów art. 15c ust. 8 i ust. 10 ustawy o CIT w związku z przepisami Dyrektywy ATAD ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego uprawnia do twierdzenia, że wyłączenie limitowania kosztów finansowania zewnętrznego, o którym mowa w ww. przepisach może dotyczyć projektu służącego zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego państwa. oraz realizacji celu redukcji emisji CO2, poprzez zwiększenie udziału OZE w całkowitej konsumpcji energii państwa członkowskich.

X będzie (...) dla KSE, gdyż umożliwi zwiększenie rezerwy sterowalnej KSE, uzupełniając działanie hydrozespołów Y, przyczyniając się do poprawy bezpieczeństwa energetycznego i stabilności KSE. Ponadto umożliwi efektywniejsze wykorzystanie generacji z pogodozależnych źródeł energii, zagospodarowując nadwyżki energii elektrycznej z farm wiatrowych i fotowoltaicznych. Zagospodarowanie nadwyżek dotyczy zarówno skali ogólnokrajowej, jak i lokalnej, z uwagi na lokalizację inwestycji w północnej części Polski, w której znajduję się większość istniejących mocy lądowych farm wiatrowych, i w której planowane są inwestycje związane z (...) farmami wiatrowymi.

Inwestycja w bateryjny magazyn energii elektrycznej wprost wpisuje się w dekarbonizację polskiego sektora elektroenergetycznego i zaostrzającą się unijną politykę klimatyczną.

Dzięki połączeniu X o mocy (...) z istniejącą Y o mocy (...) powstanie innowacyjna instalacja hybrydowa o mocy (...) i pojemności ponad (...), co odpowiada mocy (...), będzie w stanie świadczyć pełen zakres regulacyjnych usług systemowych, posłużyć do „odbudowy” systemu energetycznego lub zasilić energią około 200 tysięcy domów przez okres co najmniej 5 godzin (przy średnim obciążeniu 5 kW na dom).

Jednocześnie X będzie pełnił funkcję bilansowania technicznego i handlowego dla niestabilnych źródeł energii odnawialnej tj. (...) farm wiatrowych oraz farm fotowoltaicznych.

Konsekwentnie więc, X służyć będzie zapewnieniu bezpiecznej i stabilnej pracy polskiego systemu elektroenergetycznego, przez co korzystnie wpłynie na bezpieczeństwo energetyczne kraju.

5.Warunki wskazane w art. 15c ust. 8 ustawy o CIT.

W zakresie warunków wymienionych w art. 15c ust. 8 ustawy o CIT Wnioskodawca wskazuje, że:

1)Spółka jako wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej, tj. w Rzeczypospolitej Polskiej;

2)aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej, tj. w Rzeczypospolitej Polskiej;

3)koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej, tj. w Rzeczypospolitej Polskiej;

4)dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej, tj. w Rzeczypospolitej Polskiej (w przyszłości, tj. po oddaniu X do eksploatacji dochody/przychody będą w całości osiągane ze świadczenia usług na rzecz operatora systemu elektroenergetycznego, w tym z tytułu usług mocowych i wszystkie osiągane będą na terytorium RP lub ewentualnie Unii Europejskiej).

Tym samym Wnioskodawca spełnia wszystkie warunki przewidziane w art. 15c ust. 8 ustawy o CIT.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, realizowana przez niego inwestycja w postaci budowy X, stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT i tym samym koszty finansowania dłużnego, w części w jakiej zostaną przeznaczone na finansowanie Inwestycji, stanowią koszty finansowania dłużnego wykorzystywane do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, tj. koszty te nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT.

Zbieżny z powyższym pogląd wyraził NSA w wyroku z dnia 25 maja 2023 r. (II FSK 2874/20), którym oddalono skargę kasacyjną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku WSA w Gliwicach z dnia 25 sierpnia 2020 r. sygn. akt I SA/Gl 775/20. W tym wyroku NSA potwierdził, że inwestycja polegająca na budowie bloku energetycznego wraz z infrastrukturą towarzyszącą stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej. To sprawia, że nie stosuje się tu ograniczenia podatkowych kosztów na podstawie art. 15c ustawy o CIT.

W powołanym wyroku WSA w Gliwicach wyraził pogląd, zgodnie z którym „(...) W ocenie Sądu przez infrastrukturę publiczną należy rozumieć zbiór instytucji, obiektów, czy urządzeń stanowiących podstawę do właściwego funkcjonowania bądź rozwoju danego systemu gospodarczego. Szerzej określając, jest to kompleks urządzeń użyteczności publicznej, niezbędny do zapewnienia należytego funkcjonowania gospodarki narodowej i życia ludności, odpowiednio rozmieszczony w przestrzeni (Kupiec i in. „Gospodarka Przestrzenna Infrastruktura Ekonomiczna” Uniwersytet w Białymstoku, 2005). Pojęcie infrastruktury zostało podobnie zdefiniowane przez A. Ginsberta-Geberta („Ekonomiczne i socjologiczne problemy ochrony środowiska”: praca zbiorowa Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1985), który poza wymienieniem takich cech, jak: podstawowe instytucje niezbędne do funkcjonowania gospodarki czy związanie z terenem bazy materialnej, wskazuje także o konieczności wyposażenia terenu, zarówno w niezbędne urządzenia techniczne, jak i urządzenia społeczne, socjalne i instytucje kultury. Wskazuje tym samym, że infrastruktura stanowi odrębną kategorię ekonomiczną złożoną z infrastruktury technicznej i społecznej.

Podnieść należy, że prawodawca podkreśla, że mają to być projekty z „zakresu” co uprawnia do twierdzenia o szerokim określeniu kategorii projektów inwestycyjnych w tym zakresie. Warte odnotowania jest także to, że mają to być projekty długoterminowe. Zatem projekty o charakterze wieloletnim i trwałym służące dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów. Istotne jest także to, że o tym czy dany projekt inwestycyjny spełnia przesłanki określone w wyłączeniu z limitowania kosztów decyduje zapewne w oparciu o obiektywne opinie dane państwo członkowskie. To państwo członkowskie określa, czy dany projekt uważa za będący w ogólnym interesie publicznym. Stwierdzić należy, że pojęcie „interesu publicznego” to m. in. jedna z najważniejszych klauzul generalnych jaką posługuje się system prawny. Klauzule generalne w systemie prawa to zwroty niedookreślone, których celem jest zapewnienie elastyczności w stosowaniu przepisów prawnych. Przed przystąpieniem do próby przedstawienia definicji pojęcia interesu publicznego należy odwołać się do m.in. orzecznictwa sądowego. Według Naczelnego Sądu Administracyjnego dokonującego wykładni m.in. pojęcia „interesu publicznego” (vide wyrok z 2 grudnia 2014 r., sygn. akt II FSK 71/13) pojęcie „interesu publicznego” to klauzula generalna, która w kontekście indywidualnej sprawy winna być poddana stosownej wykładni. Wymagania interesu publicznego muszą być ustalone w konkretnej sprawie i muszą uzyskać zindywidualizowaną treść wynikającą ze stanu faktycznego i prawnego sprawy. (...) Przy wykładni interesu publicznego należy uwzględniać respektowanie wartości wspólnych dla całego społeczeństwa, np. bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Zważywszy powyższe projekt będący w ogólnym interesie publicznym w rozumieniu art. 15c ust. 10 u.p.d.o.p. to projekt dotyczący ogółu osób, istotny dla całego społeczeństwa i gospodarki zapewniający ciągłość i bezpieczeństwo w dostawie energii elektrycznej.

Analiza brzmienia przepisów art. 15c ust. 8 -10 u.p.d.o.p. w związku z przepisami Dyrektywy ATAD ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego uprawnia do twierdzenia, że wyłączenie limitowania kosztów finansowania zewnętrznego, o którym mowa w ww. przepisach może dotyczyć projektu służącego zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego państwa bez względu na rodzaj źródła energii a także formę prawną i strukturę właścicielską podmiotu realizującego przedmiotowy projekt, w sytuacji wykazania przez państwo członkowskie, że długoterminowy projekt o charakterze strategicznym będzie realizowany w ogólnym interesie publicznym.

Tożsamy pogląd wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 23 października 2019 r, sygn. akt III SA/Wa 459/19.

W ocenie Sądu orzekającego należy uznać, iż prowadzona przez skarżącą Inwestycja, polegająca na budowie nowego bloku energetycznego wraz z infrastrukturą towarzyszącą, stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 u.p.d.o.p. Inwestycja stanowi bowiem wieloletni (trwający od 2011 r. do 2020 r., przy czym należy wskazać, iż główne prace przygotowawcze rozpoczęły się już w roku 2008 r., co zostało zwieńczone uzyskaniem pozwolenia na budowę w trzecim kwartale 2011 r.), projekt dotyczący pozyskania źródła energii, który został włączony do powszechnego systemu energetycznego. Jego realizacja dąży do wypełniania celów, o których mowa w projekcie Polityki energetycznej Polski do 2040 r., w tym przede wszystkim zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego państwa, ale także racjonalności kosztów pracy systemu z ograniczeniem wpływu sektora na środowisko."

Zbieżny z powyższym pogląd wyraził także NSA w wyroku z dnia 20 września 2022 r. (II FSK 10/20). W tym wyroku NSA:

1.Nie podzielił „zarzutu naruszenia przez sąd pierwszej instancji art. 15c ust. 8-10 u.p.d.o.p. poprzez jego błędną wykładnię. Słusznie zwrócił uwagę sąd meriti, że skoro art.15c u.p.d.o.p. stanowi implementację przepisów Dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 z 12 lipca 2016 r. ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (Dz.U.UE.L.2016.193.1 z 19 lipca 2016r., dalej: „dyrektywa ATAD”) przy wykładni tego przepisu należy odwołać się nie tylko do wykładni językowej, ale także do wykładni systemowej oraz celowościowej. Uwzględnić należy w takim przypadku związek danego przepisu z całością systemu prawa, a więc obecnie z całością prawa obowiązującego w Polsce, czyli również z prawem unijnym (por. R.Mastalski, Stosowanie prawa podatkowego, Warszawa 2008, s. 85).”

2.„Celem dyrektywy ATAD, jak wynika z punktu pierwszego jej preambuły była konieczność zapewnienia, aby podatki były płacone w miejscu, gdzie są generowane zyski i wytwarzana jest wartość, przywrócenie zaufania do systemów podatkowych jako sprawiedliwych mechanizmów i umożliwienie rządom rzeczywistego utrzymania suwerenności podatkowej. Jednym ze sposobów prowadzących do erozji bazy podatkowej jest przenoszenie zysków w drodze nadmiernych płatności z tytułu odsetek (pkt 6 preambuły). Zauważono jednakże, że takie zagrożenie nie występuje w sytuacji kosztów finansowania zewnętrznego poniesionych z tytułu pożyczek wykorzystywanych do finansowania długoterminowych projektów z zakresu infrastruktury publicznej. W tym kontekście państwa członkowskie powinny odpowiednio wykazać, że uzgodnienia finansowe na potrzeby projektów z zakresu infrastruktury publicznej posiadają szczególne cechy uzasadniające takie podejście, w odróżnieniu od innych uzgodnień w zakresie finansowania podlegających ograniczeniu (pkt 8 preambuły).”

3.„Istotna dla wykładni art. 15c ust. 8-10 u.p.d.o.p. jest, jak słusznie zauważył sąd a quo, zawarta w powołanym przepisie dyrektywy definicja długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej. Definicję tę przeniesiono bowiem do art. 15c ust. 8 i 10 u.p.d.o.p. Definicja ta, co także zauważył sąd pierwszej instancji, zawiera określenia nieostre, jak infrastruktura publiczna czy ogólny interes publiczny. Nie oznacza to jednak zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, że znaczenia tych pojęć należy doszukiwać się, jak czyni to organ interpretacyjny, w języku prawnym, poprzez odwołanie się do definicji legalnych zawartych w ustawie z innej gałęzi prawa, skoro ustawa podatkowa do nich nie odsyła, a ponadto nie posługuje się wprost i nie odnosi wprost do skutków podatkowych instytucji zdefiniowanych w innej gałęzi prawa.”

4.„(...) skoro strona skarżąca wskazywała na interes publiczny w postaci zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego regionu, należało w tym kontekście ocenić charakter inwestycji, choćby w kontekście art. 1 ust. 2 ustawy z 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 755 ze zm.). Nie ma przy tym znaczenia, czy inwestycję realizuje podmiot prywatny czy publiczny (por. Z. Czarnik, M. Mikolik, op. cit., s. 34), jeżeli realizuje w ten sposób interes publiczny.”

Powołanym wyrokiem NSA podzielił pogląd WSA w Warszawie wyrażony w wyroku z dnia 16 lipca 2019 r. (III SA/Wa 2493/18): „(...) W ocenie Sądu przez infrastrukturę publiczną należy rozumieć zbiór instytucji, obiektów czy urządzeń stanowiących podstawę do właściwego funkcjonowania bądź rozwoju danego systemu gospodarczego. Szerzej określając, jest to kompleks urządzeń użyteczności publicznej, niezbędny do zapewnienia należytego funkcjonowania gospodarki narodowej i życia ludności, odpowiednio rozmieszczony w przestrzeni (Kupiec i in "Gospodarka Przestrzenna Infrastruktura Ekonomiczna Uniwersytet w B., 2005). Pojęcie infrastruktury zostało podobnie zdefiniowane przez A. Ginsberta-Geberta (Ekonomiczne i socjologiczne problemy ochrony środowiska: praca zbiorowa Wrocław: Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1985), który poza wymienieniem takich cech, jak: podstawowe instytucje niezbędne do funkcjonowania gospodarki czy związanie z terenem bazy materialnej, wskazuje także o konieczności wyposażenia terenu, zarówno w niezbędne urządzenia techniczne, jak i urządzenia społeczne, socjalne i instytucje kultury. Wskazuje tym samym, że infrastruktura stanowi odrębną kategorię ekonomiczną złożoną z infrastruktury technicznej i społecznej.

W ocenie Sądu do kategorii projektu z zakresu infrastruktury publicznej można także zaliczyć projekty dotyczące pozyskania źródła energii włączone do powszechnego systemu energetycznego mające na celu pokrycie deficytu energii elektrycznej na określonych terenach kraju. Podnieść należy, że prawodawca podkreśla, że mają to być projekty z „zakresu” co uprawnia do twierdzenia o szerokim określeniu kategorii projektów inwestycyjnych w tym zakresie. Warte odnotowania jest także to, że mają to być projekty długoterminowe. Zatem projekty o charakterze wieloletnim i trwałym służące dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów. Istotne jest także to, że o tym czy dany projekt inwestycyjny spełnia przesłanki określone w wyłączeniu z limitowania kosztów decyduje zapewne w oparciu o obiektywne opinie dane państwo członkowskie. To państwo członkowskie określa czy dany projekt uważa za będący w ogólnym interesie publicznym. Stwierdzić należy, że pojęcie „interesu publicznego” to m. in. jedna z najważniejszych klauzul generalnych jaką posługuje się system prawny. Klauzule generalne w systemie prawa to zwroty niedookreślone, których celem jest zapewnienie elastyczności w stosowaniu przepisów prawnych. Przed przystąpieniem do próby przedstawienia definicji pojęcia interesu publicznego należy odwołać się do m.in. orzecznictwa sądowego. Według Naczelnego Sądu Administracyjnego dokonującego wykładni m.in. pojęcia „interesu publicznego”, vide wyrok z dnia 2 grudnia 2014 r., sygn. akt: II FSK 71/13, Legalis, pojęcie „interesu publicznego” to klauzula generalna, która w kontekście indywidualnej sprawy winna być poddana stosownej wykładni. Wymagania interesu publicznego muszą być ustalone w konkretnej sprawie i muszą uzyskać zindywidualizowaną treść wynikającą ze stanu faktycznego i prawnego sprawy. (...) Przy wykładni interesu publicznego należy uwzględniać respektowanie wartości wspólnych dla całego społeczeństwa, np. bezpieczeństwa i sprawiedliwości." Zważywszy powyższe projekt będący w ogólnym interesie publicznym w rozumieniu art. 15 c ust. 10 u.p.d.o.p. to projekt dotyczący ogółu osób, istotny dla całego społeczeństwa i gospodarki zapewniający ciągłość i bezpieczeństwo w dostawie energii elektrycznej."

WSA w Gdańsku w powołanym powyżej wyroku stwierdził zaś, że: „Analiza brzmienia przepisów art. 15c ust. 8-10 u.p.d.o.p. w związku z przepisami Dyrektywy ATAD ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego uprawnia do twierdzenia, że wyłączenie limitowania kosztów finansowania zewnętrznego, o którym mowa w ww. przepisach może dotyczyć projektu służącego zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego państwa bez względu na rodzaj źródła energii a także formę prawną i strukturę właścicielską podmiotu realizującego przedmiotowy projekt, w sytuacji wykazania przez państwo członkowskie, że długoterminowy projekt o charakterze strategicznym będzie realizowany w ogólnym interesie publicznym."

WSA w Krakowie w wyroku z dnia 26 maja 2022 r., sygn. akt I SA/Kr 418/22: „Analiza brzmienia przepisów art. 15c ust. 8-10 u.p.d.o.p. w związku z przepisami Dyrektywy ATAD ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego uprawnia do twierdzenia, że wyłączenie limitowania kosztów finansowania zewnętrznego, o którym mowa w ww. przepisach może dotyczyć projektu służącego zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego państwa bez względu na rodzaj źródła energii a także formę prawną i strukturę właścicielską podmiotu realizującego przedmiotowy projekt, w sytuacji wykazania przez państwo członkowskie, że długoterminowy projekt o charakterze strategicznym będzie realizowany w ogólnym interesie publicznym. Tożsamy pogląd wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 23 października 2019 r, sygn. akt III SA/Wa 459/19."

Dodatkowo, zbieżny ze stanowiskiem Wnioskodawcy pogląd wyraził:

1)WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 3 kwietnia 2024 r., I SA/Bd 145/24:

„W konsekwencji, analiza brzmienia przepisów art. 15c ust. 8-10 u.p.d.o.p. w związku z przepisami dyrektywy ATAD uprawnia do twierdzenia, że wyłączenie limitowania kosztów finansowania zewnętrznego może dotyczyć projektu służącego zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego regionu bez względu na formę prawną i strukturę właścicielską podmiotu realizującego projekt, w sytuacji wykazania, że długoterminowy projekt o charakterze strategicznym będzie realizowany w ogólnym interesie publicznym. Rozstrzygnięcie tej kwestii nie może jednak polegać na stosowaniu definicji pojęcia celu publicznego zawartego w art. 6 pkt 2 u.g.n. Wzgląd na terminologiczną jednolitość systemu prawa – wbrew zapatrywaniu organu interpretacyjnego - raczej przemawia za tym, by znaczenie ustalone we wskazanej definicji legalnej zgodnie z zakresowym jej charakterem stosować do tej jego dziedziny, do której definicja ta jest przypisana, a nie do całego systemu prawa, w tym do tych jego gałęzi, które cechuje daleko posunięta swoistość terminologiczna i pojęciowa, jak prawo podatkowe. Nie jest to też definicja pojęcia terminologicznie tożsamego, co wręcz przemawia za odmiennym rozumieniem każdego z analizowanych pojęć. Dokonując oceny, czy budowa elektrowni realizuje ogólny interes publiczny w rozumieniu art. 15c ust. 10 u.p.d.o.p., należy rozważyć, czy może być on uznany za wartościowy, korzystny lub pożądany przez zbiorowość, ale w oderwaniu od definicji i kryteriów przyporządkowanych gospodarce nieruchomościami. Dopiero wtedy można wyprowadzić wniosek co do wyłączenia limitowania kosztów planowanego finansowania dłużnego na podstawie art. 15c ust. 8 u.p.d.o.p., w szczególności mając na względzie, że wyłączenie to stanowi wyjątek od zasady limitowania takich kosztów, a także to, że elektrownia służy zapewnieniu społeczeństwu dostępu do energii elektrycznej oraz tworzy infrastrukturę służącą dobru publicznemu i zaspokajającą potrzeby społeczne (por. wyrok NSA z dnia 8 lutego 2023 r., II FSK 1615/20).”

2)WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 10 kwietnia 2024 r., I SA/Gd 31/24:

„Przedsięwzięcie w zakresie budowy elektrowni niezależnie od rodzaju wytwarzanej energii ma istotne znaczenie z punktu widzenia polityki energetycznej każdego kraju w zakresie rozbudowy infrastruktury wytwórczej energii elektrycznej, kształtowania krajowej strategii energetycznej oraz zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego z uwzględnieniem wpływu na środowisko.

Projekt będący w ogólnym interesie publicznym w rozumieniu art. 15c ust. 10 ustawy o CIT to projekt dotyczący ogółu osób, istotny dla całego społeczeństwa i gospodarki zapewniający ciągłość i bezpieczeństwo w dostawie energii elektrycznej.”

3)WSA w Warszawie w wyroku z dnia 6 lutego 2024 r., III SA/Wa 2578/23:

„Rację ma skarżąca wskazując, że realizowane przedsięwzięcie w zakresie budowy dwóch nowoczesnych, wysokosprawnych i niskoemisyjnych bloków gazowo-parowych o łącznej mocy około 1400 MWe w miejscowości (…) w gminie (…), ma istotne znaczenie z punktu widzenia polityki energetycznej kraju w zakresie rozbudowy infrastruktury wytwórczej energii elektrycznej, kształtowania krajowej strategii energetycznej oraz zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego z uwzględnieniem wpływu na środowisko. Spółka, której majątek będzie obejmował wybudowane bloki gazowe 9 i 10, (...) w krajowym systemie elektroenergetycznym (KSE) Jej (...) w KSE polega na tym, że zastąpi ona obecnie funkcjonującą Elektrownię Dolna Odra (EDO), która jest jedyną elektrownią systemową położoną w północno-zachodniej części Polski. Jej położenie geograficzne nad rzeką Odrą zapewnia nieograniczony dostęp do wody chłodzącej, tym samym umożliwia pracę elektrowni w układzie otwartym w okresie letnim (wysokich temperatur) wszystkimi jednostkami wytwórczymi bez ograniczeń. Inwestycja realizowana przez (…) 2050 wpisuje się, m in., w strategiczne dokumenty kształtujące kierunki rozwoju polskiego sektora energetycznego, jak chociażby Polityka Energetyczna Polski do 2040 r, czy też Krajowy Plan na rzecz Energii i Klimatu. Parametry techniczne jednostek spełniają sektorowe wymagania środowiskowe dotyczące emisji substancji do powietrza i gleby zawarte w polskim, jak i unijnym prawodawstwie. Inwestycja w bloki gazowe wprost wpisuje się w dekarbonizację polskiego sektora elektroenergetycznego i zaostrzającą się unijną politykę klimatyczną Realizowany projekt budowy dwóch bloków gazowo-parowych o mocy około 700 MW brutto każdy sprawia, że powstające jednostki będą (...). Źródłem energii pierwotnej wynikającym z wybranej technologii wytwarzania będzie gaz ziemny wysokometanowy.

W powyższym przypadku mamy do czynienia ze zbiorem obiektów, urządzeń stanowiących podstawę do właściwego funkcjonowania i rozwoju polskiego sektora energetycznego. W wyniku wykonania inwestycji powstanie kompleks obiektów i urządzeń niezbędny do zapewnienia należytego funkcjonowania gospodarki i życia ludności.

Tak więc za zasadne należało uznać także zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego art. 15c ust. 8-10 i art 4 ust. 4 pkt b) dyrektywy ATAD.

Przy ponownym rozpatrzeniu wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ interpretacyjny zobowiązany będzie do uwzględnienia oceny prawnej wyrażonej w niniejszym wyroku.

Organ interpretacyjny uznając, że inwestycja nie stanowi długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej nie badał, czy inwestycja spełnia pozostałe warunki z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT. Dlatego ponownie wydając interpretację indywidualną organ powinien ocenić, czy opisana we wniosku inwestycja spełnia pozostałe warunki z art. 15c ust 8 ustawy o CIT, implikujące przedmiotowe wyłączenie.”

Powołane powyżej poglądy sądów administracyjnych uzasadniają prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym realizowana przez Spółkę inwestycja w postaci budowy X, stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT i tym samym koszty finansowania dłużnego, w części w jakiej zostaną przeznaczone na finansowanie inwestycji, stanowią koszty finansowania dłużnego wykorzystywane do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, tj. koszty te nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT.

Ad 2

W ocenie Wnioskodawcy, koszty refinansowania, tj. odsetki, które Spółka będzie ponosić po oddaniu inwestycji do używania, które będą związane z regulowaniem wcześniej zaciągniętego długu na realizację przedmiotowej inwestycji, stanowić będą koszty finansowania dłużnego wykorzystywanego do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, tj. koszty te nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15c ust. 12 ustawy o CIT, przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.

Przepis art. 15c ust. 12 tej ustawy wskazuje na otwarty katalog „kosztów finansowania dłużnego”. Zatem, bazując na definicji zawartej w tym przepisie, przesłanki jakie dany wydatek powinien spełniać, aby mógł być uznany za „koszty finansowania dłużnego” to przede wszystkim, powinien być związany z uzyskaniem środków finansowych jak i być związany z korzystaniem z tych środków.

Zgodnie z definicją kosztów finansowania zewnętrznego zawartą w art. 2 pkt 1 dyrektywy ATAD, są nimi: „wydatki z tytułu odsetek od wszystkich form zadłużenia, inne koszty ekonomicznie równoważne odsetkom i wydatki poniesione w związku z pozyskiwaniem finansowania, zgodnie z definicją w prawie krajowym, w tym – choć nie tylko – płatności w ramach pożyczek partycypacyjnych, odsetki kalkulacyjne z tytułu takich instrumentów jak obligacje zamienne i obligacje zerokuponowe, kwoty w ramach alternatywnych uzgodnień dotyczących finansowania, takich jak finansowanie typu islamskiego, element odsetkowy finansowania w przypadku płatności z tytułu leasingu finansowego, odsetki skapitalizowane ujęte w wartości bilansowej danego składnika aktywów lub amortyzacja skapitalizowanych odsetek, kwoty określane przez odniesienie do zwrotu z finansowania w ramach zasad dotyczących ustalania cen transferowych, w stosownych przypadkach, kwoty odsetek nominalnych w ramach instrumentów pochodnych lub uzgodnień dotyczących zabezpieczenia związanych z finansowaniem zewnętrznym, z którego korzysta dany podmiot, określone zyski i straty z tytułu różnic kursowych wynikające z zaciągniętych pożyczek i instrumentów związanych z pozyskiwaniem finansowania, opłaty gwarancyjne związane z uzgodnieniami dotyczącymi finansowania, opłaty związane z uzgodnieniami i podobne koszty związane z zaciąganiem pożyczek”.

Podkreślić należy, że przywołany art. 15c ust. 12 ustawy o CIT wskazuje, że katalog kosztów ujętych w definicji „kosztów finansowania dłużnego” ma charakter przykładowy (nie enumeratywny), o czym świadczy użycie przez ustawodawcę sformułowań „wszelkiego rodzaju koszty” oraz „w szczególności”. Nie budzi zatem wątpliwości, że definicja kosztów finansowania dłużnego została nakreślona zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i w dyrektywie bardzo szeroko. Każdorazowo o tym, czy dany koszt stanowi „koszt finansowania dłużnego” decydować będzie, czy jest to „koszt związany z uzyskaniem środków finansowych i z korzystaniem z nich”.

Powyższy stanowisko znalazło również potwierdzenie w następujących interpretacjach wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

1)Interpretacja indywidualna z dnia 26 lutego 2019 r., 0111-KDIB1-3.4010.649.2018.1.BM

„Odnośnie ustalenia, czy odsetki od Kredytu refinansowego można uznać za koszty finansowania dłużnego wynikające z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania ww. Projektu, a zatem, czy koszty te nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 updop, należy zauważyć, że Wnioskodawca w związku z brakiem możliwości dokonania spłaty kredytu refinansował swoje zadłużenie poprzez zaciągnięcie nowego długu i przeznaczenie go na spłatę kredytu udzielonego Spółce przez Europejski Bank Inwestycyjny na sfinansowanie ww. Projektu z zakresu Infrastruktury publicznej. Decyzja dot. refinansowania wynikała z dążenia Spółki do możliwości dalszego prowadzenia działalności gospodarczej oraz realizacji ww. Projektu.

Zatem, w ocenie tut. Organu, wskazany we wniosku Kredyt refinansowy związany jest z otrzymanym wcześniej przez Wnioskodawcę kredytem od EBI, na sfinansowanie przedmiotowego Projektu z zakresu infrastruktury publicznej. Oznacza to, że zgodnie z zasadą wynikającą z art. 15c ust. 8 updop, przy obliczaniu przychodów i kosztów, o których mowa w art. 15c ust. 1 updop, Wnioskodawca będzie uprawniony do nieuwzględnienia przypadających na realizację tego projektu kosztów związanych z odsetkami od ww. Kredytu refinansowego.”

2)Interpretacja indywidualna z dnia 21 lipca 2020 r., 0111-KDIB1-1.4010.213.2020.1.BK, w której Dyrektor KIS uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, że koszty odsetek związane z kredytem przeznaczonego na refinansowanie obecnego zadłużenia stanowią koszty finansowania dłużnego:

„Dotyczy to w szczególności kosztów odsetek od obligacji refinansowanych kredytem inwestycyjnym oraz kosztów odsetek z kredytu inwestycyjnego przeznaczonego na:

a.refinansowanie aktualnego zadłużenia z tytułu emisji obligacji długoterminowych dotyczącego w latach ubiegłych finansowaniu i refinansowaniu rozbudowy portu lotniczego,

b.finansowanie i refinansowanie części nakładów inwestycyjnych związanych z rozbudową, Portu Lotniczego w ramach Planu Inwestycyjnego na lata 2019-2025, nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.”

Konsekwentnie więc, w ocenie Wnioskodawcy, koszty refinansowania, tj. odsetki, które Spółka będzie ponosić po oddaniu przedmiotowej inwestycji do używania, które będą związane z regulowaniem wcześniej zaciągniętego długu na tę inwestycję, stanowić będą koszty finansowania dłużnego wykorzystywanego do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, tj. koszty te nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wskazać należy, że powołane we wniosku interpretacje indywidualne oraz wyroki sądów administracyjnych zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.