Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący dodatkowych danych, o które należy uzupełnić prowadzone księgi rachunkowe. Uzupełnili go Państwo pismem z 26 marca 2025 r. (wpływ 26 marca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. Spółka Akcyjna (dalej jako: Wnioskodawca, Spółka) jest Spółką należącą do Podatkowej Grupy Kapitałowej B.(dalej jako: PGK), utworzonej na podstawie umowy z dnia 7 listopada 2023 r. i zawartej na okres 3 lat podatkowych liczonych od dnia 1 stycznia 2024 r. do dnia 31 grudnia 2026 r. Rokiem podatkowym PGK jest rok kalendarzowy. Rok podatkowy i obrotowy PGK jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczął się w dniu 1 stycznia 2024 r. i zakończył się z dniem 31 grudnia 2024 r.

W skład PGK wchodzą:

spółka dominująca:

1.B. Sp. z o.o. - (dalej jako: Spółka Dominująca)

oraz spółki zależne:

1.C. S.A.;

2.D. Sp. z o.o.;

3.A. S.A.;

4.E. Sp. z o.o.;

5.F. Sp. z o.o.;

6.G. Sp. z o.o.;

7.H. Sp. z o.o.

Spółka Dominująca reprezentuje PGK w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o CIT oraz Ordynacji podatkowej. Spółka Dominująca składa oświadczenia w imieniu PGK zgodnie z zasadami reprezentacji obowiązującymi w Spółce Dominującej. Spółka Dominująca jest obowiązana w szczególności do obliczania, pobierania i wpłacania podatku dochodowego oraz zaliczek na ten podatek oraz prawidłowego i terminowego realizowania obowiązków dokumentacyjnych spoczywających na PGK. Spółki zależne są obowiązane do obliczania dochodu lub strat z danego źródła przychodów oraz przekazywania Spółce Dominującej wszelkich niezbędnych informacji celem realizacji obowiązków wynikających z art. 7a ustawy o CIT. Spółki zależne, w szczególności celem prawidłowego i terminowego realizowania obowiązków spoczywających na PGK, są zobligowane do współdziałania ze Spółką dominującą na zasadach oznaczonych w procedurach wewnętrznych.

Spółki należące do PGK prowadzą tożsamą działalność gospodarczą w branży (…)

Spółka sporządza sprawozdanie finansowe na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej oraz związanymi z nimi interpretacjami ogłoszonymi w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej, o których mowa w art. 2 ust. 3 tej ustawy. Według tych standardów sprawozdania finansowe sporządzają także spółki D. sp. z o.o. oraz C. S.A. Pozostałe spółki tworzące PGK sporządzają sprawozdania finansowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. W ramach PGK jednostki przygotowują sprawozdania zgodnie z innymi standardami.

Pytanie

Czy księgi rachunkowe Spółki za rok podatkowy trwający od 1 stycznia 2025 do 31 grudnia 2025 r., mogą nie być uzupełniane o dodatkowe dane, o których mowa w §2 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 sierpnia 2024 r. w sprawie dodatkowych danych, o które należy uzupełnić prowadzone księgi rachunkowe podlegające przekazaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Księgi rachunkowe Spółki za rok podatkowy trwający od 1 stycznia 2025 do 31 grudnia 2025 r., mogą nie być uzupełniane o dodatkowe dane, o których mowa w §2 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 sierpnia 2024 r. w sprawie dodatkowych danych, o które należy uzupełnić prowadzone księgi rachunkowe podlegające przekazaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm.; dalej: ustawa o CIT) podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 2 pkt 11 lit. a ustawy z dnia 29 października 2021 r. (Dz.U.2021.2105) zmieniającej ustawę o CIT z dniem 1 stycznia 2025 r. (dalej: „ustawa zmieniająca”), do ustawy o CIT dodane zostały do art. 9 ustawy o CIT kolejne ustępy 1c-1g oraz ustęp 5.

Zgodnie z dodanym art. 9 ust. 1c ustawy o CIT podatnicy prowadzący księgi rachunkowe są obowiązani prowadzić te księgi przy użyciu programów komputerowych oraz przesyłać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego te księgi po zakończeniu roku podatkowego, w terminie do dnia upływu terminu złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT, albo deklaracji, o której mowa w art. 28r ust. 1 ustawy o CIT, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej, na zasadach dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.; dalej Ordynacja podatkowa).

Zgodnie z art. 66 ust. 2 pkt 1 ustawy zmieniającej, księgi, o których mowa w art. 9 ust. 1c i 1e ustawy o CIT, są i przesyłane po raz pierwszy za rok podatkowy, a w przypadku spółek niebędących osobami prawnymi – za rok obrotowy, rozpoczynający się po dniu 31 grudnia 2024 r. – w przypadku podatkowych grup kapitałowych oraz podatników i spółek niebędących osobami prawnymi, u których wartość przychodu uzyskanego w poprzednim odpowiednio roku podatkowym albo roku obrotowym przekroczyła równowartość 50 mln euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym poprzedniego odpowiednio roku podatkowego albo roku obrotowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1g ustawy o CIT, przepis art. 9 ust. 1c ustawy o CIT stosuje się odpowiednio do spółek tworzących podatkową grupę kapitałową. Jak wyjaśnia Minister Finansów w pytaniach i odpowiedziach dotyczących JPK-CIT:

„stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązek przesyłania ksiąg rachunkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego stosuje się odpowiednio do spółek tworzących podatkową grupę kapitałową. W przypadku podatkowej grupy kapitałowej obowiązek przekazania JPK_KR_PD oraz JPK_ST_KR ciąży na każdej ze spółek tworzących PGK odrębnie tj. we własnym imieniu i w zakresie prowadzonych przez nie ksiąg rachunkowych oraz ewidencji ŚT i WNiP, w tym również w zakresie węzła RPD struktury JPK_KR_PD”.

W konsekwencji, w przypadku podatkowych grup kapitałowych, to nie podatkowa grupa kapitałowa jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych jest obowiązana do przesyłania ksiąg rachunkowych, ale poszczególne spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej.

Biorąc pod uwagę wskazane wyżej przepisy, spółki tworzące PGK obowiązane są do prowadzenia i przesyłania po raz pierwszy ksiąg, o których mowa w art. 9 ust. 1c ustawy o CIT już za rok podatkowy 2025, niezależnie od wysokości przychodów.

W art. 9 ust. 5 ustawy o CIT określono podstawę dla Ministra Finansów do wydania rozporządzenia, w którym określić ma on:

1)zakres dodatkowych danych, o które należy uzupełnić prowadzone księgi podlegające przekazaniu na podstawie art. 9 ust. 1c i 1e ustawy o CIT, oraz sposób ich wykazywania w tych księgach,

2)grupy podatników innych niż określeni w art. 9 ust. 1d ustawy o CIT lub spółek niebędących osobami prawnymi zwolnionych z obowiązku prowadzenia ksiąg przy użyciu programów komputerowych lub ich przesyłania w całości albo części na podstawie art. 9 ust. 1c ustawy o CIT

‒ uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ksiąg.

Na wskazanej podstawie, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 16 sierpnia 2024 r. w sprawie dodatkowych danych, o które należy uzupełnić prowadzone księgi rachunkowe podlegające przekazaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. poz. 1314, dalej: Rozporządzenie). Rozporządzenie określa zakres dodatkowych danych, o które należy uzupełnić prowadzone księgi rachunkowe podlegające przekazaniu na podstawie art. 9 ust. 1c i 1e ustawy o CIT, zwane dalej „księgami”, oraz sposób ich wykazywania w księgach.

Zgodnie z §2 ust. 1 Rozporządzenia danymi dodatkowymi, o które należy uzupełnić księgi, są:

1)numer identyfikacji podatkowej kontrahenta podatnika, o ile został nadany;

2)numer identyfikujący fakturę w Krajowym Systemie e-Faktur, o ile został nadany do dnia przekazania księgi - w przypadku faktur wystawionych przez podatnika stanowiących dowód księgowy;

3)znaczniki identyfikujące konta ksiąg wykazywane według słownika znaczników identyfikujących konta ksiąg dla pozostałych jednostek – określonego w załączniku nr 7 do rozporządzenia;

4)dane potwierdzające nabycie, wytworzenie lub wykreślenie danego środka trwałego lub danej wartości niematerialnej i prawnej z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zwanej dalej „ewidencją”:

a)w przypadku faktur stanowiących dowód księgowy zbycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej – numer identyfikujący fakturę w Krajowym Systemie e-Faktur, o ile został nadany do dnia przekazania księgi,

b)numer dowodu, na podstawie którego przyjęto do używania środek trwały lub wartość niematerialną i prawną,

c)rodzaj dowodu potwierdzającego nabycie, wytworzenie lub wykreślenie z ewidencji,

d)datę nabycia, wytworzenia, przyjęcia do używania lub wykreślenia z ewidencji,

e)numer inwentarzowy nadawany przez jednostkę;

5)wysokość różnicy pomiędzy wynikiem finansowym ustalonym na podstawie przepisów o rachunkowości a podstawą opodatkowania ustaloną na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych w podziale na:

a)wysokość przychodów zwolnionych z opodatkowania - wykazuje się trwałe różnice pomiędzy zyskiem (stratą) dla celów rachunkowych a dochodem (stratą) dla celów podatkowych,

b)wysokość przychodów niepodlegających opodatkowaniu w bieżącym roku,

c)wysokość przychodów podlegających opodatkowaniu w bieżącym roku, ujętych w księgach lat ubiegłych,

d)wysokość przychodów podlegających opodatkowaniu, niepodlegających ujęciu w księgach,

e)wysokość kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów - wykazuje się trwałe różnice pomiędzy zyskiem (stratą) dla celów rachunkowych a dochodem (stratą) dla celów podatkowych,

f)wysokość kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów w bieżącym roku,

g)wysokość kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów w bieżącym roku, ujętych w księgach lat ubiegłych,

h)wysokość kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów, niepodlegających ujęciu w księgach.

Zgodnie z § 2 ust. 2 Rozporządzenia dodatkowe dane, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 i 2 Rozporządzenia, wykazuje się, w postaci zapisu, w odniesieniu do poszczególnych zdarzeń ujętych w księgach. Zgodnie z § 2 ust. 3 Rozporządzenia dodatkowe dane, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia, przyporządkowuje się w oparciu o kryteria klasyfikacyjne przyjęte dla zapisów zdarzeń w księgach, wynikające z przepisów o rachunkowości.

Natomiast zgodnie z §2 ust. 4 Rozporządzenia dodatkowe dane, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia, wykazuje się w odniesieniu do danego środka trwałego lub danej wartości niematerialnej i prawnej wprowadzonych do ewidencji.

W świetle § 4 Rozporządzenia księgi mogą nie być uzupełniane o dodatkowe dane, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia, dotyczące danego środka trwałego lub danej wartości niematerialnej i prawnej wprowadzonych do ewidencji przed dniem 1 stycznia 2025 r. Przy czym przepisu §4 ust. 1 Rozporządzenia nie stosuje się w odniesieniu do dodatkowych danych, o których mowa w:

1)§ 2 ust. 1 pkt 4 lit. a Rozporządzenia;

2)§ 2 ust. 1 pkt 4 lit. d Rozporządzenia, w zakresie daty wykreślenia z ewidencji.

W świetle § 5 ust. 1 Rozporządzenia księgi za rok podatkowy, który rozpoczyna się po dniu 31 grudnia 2024 r., a przed dniem 1 stycznia 2026 r., a w przypadku spółek niebędących osobami prawnymi – za rok obrotowy, który rozpoczyna się po dniu 31 grudnia 2024 r., a przed dniem 1 stycznia 2026 r., mogą nie być uzupełniane o dodatkowe dane, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5 Rozporządzenia.

Zgodnie natomiast z § 5 ust. 2 Rozporządzenia w przypadku podatników sporządzających sprawozdania finansowe na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej oraz związanymi z nimi interpretacjami ogłoszonymi w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej, o których mowa w art. 2 ust. 3 tej ustawy, księgi za rok podatkowy, który rozpoczyna się po dniu 31 grudnia 2024 r., a przed dniem 1 stycznia 2026 r., mogą nie być uzupełniane o dodatkowe dane, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3.

W art. 9 ust. 1 ustawy o CIT nałożony został na podatników podatku dochodowego od osób prawnych obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnej z przepisami ustawy o rachunkowości. Ustawa podatkowa odsyła więc w tym zakresie do reguł, które unormowane zostały w odrębnej ustawie - ustawie o rachunkowości. Ewidencja rachunkowa ma być prowadzona w taki sposób, aby na jej podstawie można było określić wysokość dochodu, podstawy opodatkowania, podatku. Wynik podatkowy nie jest ustalany więc na podstawie przepisów o rachunkowości. Ustawa o rachunkowości określa zasady rachunkowości, w tym sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej. Ustawa podatkowa nakazuje natomiast, by w ramach reguł określonych w ustawie o rachunkowości, prowadzić księgi w taki sposób, aby na jej podstawie możliwe było określenie wysokości dochodu, podstawy opodatkowania i podatku.

Zgodnie z przywołanym art. 9 ust. 1c ustawy o CIT, podatnicy prowadzący księgi rachunkowe są obowiązani prowadzić te księgi przy użyciu programów komputerowych oraz przesyłać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego te księgi po zakończeniu roku podatkowego. Ustawodawca podatkowy zobowiązuje podatników, aby przesyłać księgi rachunkowe w odpowiedniej strukturze i terminie. Nie zmienia to jednak okoliczności, że obowiązek przesyłania dotyczy ksiąg rachunkowych, prowadzonych zgodnie z ustawą o rachunkowości.

W konsekwencji, w celu określenia w jakim kształcie i zakresie podatnik jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych, a następnie przesłania ich do administracji skarbowej, należy opierać się na ustawie o rachunkowości, do której ustawa o CIT w tym zakresie odsyła. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości, przepisy ustawy o rachunkowości, stosuje się m.in. do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji), a także oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2022 r. poz. 470). W świetle ustawy o rachunkowości, jednostką samobilansującą jest spółka. Utworzenie podatkowej grupy kapitałowej nie ma w tym zakresie znaczenia.

Podatkowe grupy kapitałowe są instytucją utworzoną na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych i nie mają wpływu na obowiązki w zakresie sprawozdawczości finansowej, w tym na prowadzenie ksiąg rachunkowych. Jako takie, podatkowe grupy kapitałowe jako podatnicy nie prowadzą swoich ksiąg rachunkowych, ale prowadzą je poszczególne spółki należące do podatkowej grupy kapitałowej. Podatkowa grupa kapitałowa nie może w konsekwencji sporządzać sprawozdania finansowego na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej oraz związanymi z nimi interpretacjami ogłoszonymi w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej, o których mowa w art. 2 ust. 3 tej ustawy – na takiej podstawie sporządzać sprawozdania finansowe mogą tylko spółki tworzące podatkową grupę kapitałową. Możliwe jest także, że sprawozdania finansowe na wskazanej podstawie, wedle własnego wyboru, będą sporządzać jedynie niektóre ze spółek tworzących podatkową grupę kapitałową. W konsekwencji, każda ze spółek tworzących podatkową grupę kapitałową może podlegać pod inne zasady uzupełniania ksiąg rachunkowych zgodnie z Rozporządzeniem.

Podatkową grupę kapitałową mogą tworzyć jedynie polskie spółki kapitałowe. Ze względu na odrębność bilansową spółek tworzących podatkową grupę kapitałową, ustawodawca wprost wskazał, że pomimo, że podatnikiem jest podatkowa grupa kapitałowa, to w zakresie obowiązków związanych z JPK-CIT, każda spółka zachowuje swoją odrębność i musi wykonywać obowiązki samodzielnie.

Zgodnie z wyjaśnieniami Ministerstwa Finansów:

„w przypadku podatkowej grupy kapitałowej obowiązek przekazania JPK_KR_PD oraz JPK_ST_KR ciąży na każdej ze spółek tworzących PGK odrębnie tj. we własnym imieniu i w zakresie prowadzonych przez nie ksiąg rachunkowych oraz ewidencji ŚT i WNiP, w tym również w zakresie węzła RPD struktury JPK_KR_PD”.

Biorąc pod uwagę powyższe, każda spółka tworząca podatkową grupę kapitałową w zakresie JPK-CIT odrębnie powinna oceniać i stosować reguły właściwe do jej sytuacji prawnej. Rozporządzenie Ministra Finansów wydane na podstawie art. 9 ust. 5 ustawy o CIT uszczegóławia obowiązki określone w art. 9 ust. 1c ustawy o CIT. W konsekwencji dyspozycji z art. 9 ust. 1g ustawy o CIT, który nakazuje odpowiednie stosowanie przepisów art. 9 ust. 1c do spółek tworzących podatkową grupę kapitałową, za każdym razem gdy w Rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 9 ust. 5 ustawy o CIT mowa jest o podatniku należy przez to rozumieć w przypadku podatkowych grup kapitałowych odpowiednio spółki tworzące podatkową grupę kapitałową. Odczytując w ten sposób § 5 ust. 2 Rozporządzenia, w którym mowa jest o „podatniku”, w przypadku podatkowej grupy kapitałowej przepis ten należy stosować wprost wobec spółek tworzących podatkową grupę kapitałową, a nie samej podatkowej grupy kapitałowej. W konsekwencji, w przypadku spółek należących do podatkowej grupy kapitałowej, które sporządzają sprawozdania finansowe na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej oraz związanymi z nimi interpretacjami ogłoszonymi w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej, o których mowa w art. 2 ust. 3 tej ustawy – nie ma konieczności uzupełniać ksiąg o dodatkowe dane, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia.

Wniosek ten wsparty jest także argumentacją celowościową – zwolnienie określone w §5 ust. 2 Rozporządzenia zostało przyjęte ze względu na niedopasowanie znaczników określonych w schemie do Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej. Jak wyjaśnia Minister Finansów w opublikowanych pytaniach i odpowiedziach „do czasu udostępnienia odrębnego słownika jednostki stosujące MSSF nie mają obowiązku przypisywania znaczników do kont księgowych”. Ministerstwo przewiduje więc stworzenie w przyszłości odrębnych znaczników, które będą odpowiednie dla jednostek stosujących Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej. Nie jest więc uzasadnione i celowe, aby obecnie tylko z tego powodu, że spółka należy do podatkowej grupy kapitałowej, wymagać od spółek stosujących Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej, by uzupełniały nieadekwatne znaczniki kont. Warto podkreślić także, że Minister Finansów używa adekwatnego w tym zakresie sformułowania „jednostki” właściwego dla regulacji rachunkowych, a nie „podatnicy”.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, że księgi rachunkowe Spółki za rok podatkowy trwający od 1 stycznia 2025 do 31 grudnia 2025 r., mogą nie być uzupełniane o dodatkowe dane, o których mowa w §2 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 sierpnia 2024 r. w sprawie dodatkowych danych, o które należy uzupełnić prowadzone księgi rachunkowe podlegające przekazaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wskazać na końcu należy, że zgodnie z art. 14b §1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zasadniczo więc w przypadku podatkowej grupy kapitałowej zainteresowanym jest podatkowa grupa kapitałowa, o ile przepis odrębny nie przenosi pewnych obowiązków podatkowych na spółki tworzące podatkową grupę kapitałową. Tak jest w niniejszym przypadku, bowiem zgodnie z art. 9 ust. 1g ustawy o CIT, ustawodawca nałożył obowiązki podatkowe wprost na spółki tworzące podatkową grupę kapitałową. Dlatego zasadne było wystąpienie o interpretację przepisów prawa podatkowego w tym zakresie bezpośrednio przez Spółkę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia .

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. Wydana interpretacja dotyczy więc tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa zapytania. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.