Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości:

• uwzględnienia w wartości początkowej finansowanych przez Spółkę samochodów (będących przedmiotami leasingu), kosztów dodatkowych akcesoriów zamontowanych w tych pojazdach, takich jak: hak holowniczy, instalacja gazowa, dodatkowe zabezpieczenia przeciwkradzieżowe, dodatkowe powłoki ochronne lakieru karoserii, dodatkowe bagażniki dachowe i rowerowe, komplety opon sezonowych, w sytuacji gdy pojazd oddawany jest korzystającemu do używania z tym wyposażeniem - jest prawidłowe;
• uwzględnienia w wartości początkowej finansowanych przez Spółkę samochodów (będących przedmiotami leasingu), kosztów nabywanych usług powiązanych ściśle z tymi samochodami, jak przedłużona gwarancja czy dodatkowy pakiet serwisowy, w sytuacji gdy pojazd oddawany jest korzystającemu do używania po aktywacji przedmiotowych usług - jest nieprawidłowe;
• powiększenia wartości początkowej finansowanych przez Spółkę samochodów (będących przedmiotami leasingu), o koszt:
• dodatkowych akcesoriów, jako ulepszenie, montowanych na tych pojazdach, takich jak hak holowniczy, instalacja gazowa, dodatkowe zabezpieczenia przeciwkradzieżowe, dodatkowe powłoki ochronne lakieru karoserii, dodatkowe bagażniki dachowe i rowerowe, w sytuacji gdy koszty takie ponoszone są przez Spółkę już po oddaniu samochodu korzystającemu do używania - jest prawidłowe;
• kompletu opon sezonowych, w sytuacji gdy koszty takie ponoszone są przez Spółkę już po oddaniu samochodu korzystającemu do używania - jest nieprawidłowe;
• nie powiększenia wartości początkowej finansowanych przez Spółkę samochodów (będących przedmiotami leasingu), o koszt dodatkowych usług związanych z leasingowanym samochodem w postaci przedłużonej gwarancji oraz pakietów serwisowych, w sytuacji gdy koszty takie ponoszone są przez Spółkę już po oddaniu samochodu korzystającemu do używania - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej leasingowanych samochodów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. sp. z o.o. [dalej: A. lub Spółka] jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych [dalej: CIT] i czynnym podatnikiem VAT.

A. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług leasingu, w tym leasingu operacyjnego, o którym mowa w art. 17b ustawy o CIT, oraz leasingu finansowego, uregulowanego w art. 17f ustawy o CIT. Umowy leasingu zawierane są z klientami będącymi przedsiębiorcami, tj. podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą, w tym m.in. osobami fizycznymi prowadzącymi taką działalność, spółkami osobowymi oraz kapitałowymi.

Na podstawie zawieranych ze swoimi Klientami umów leasingu Spółka oddaje do odpłatnego korzystania Klientom (korzystającym) przedmioty leasingu, w tym pojazdy osobowe i ciężarowe. Mając na uwadze to, że zgodnie z ogólnymi warunkami umowy leasingu to korzystający ponosi pełną i wyłączną odpowiedzialność za wybór przedmiotu leasingu jak i wybór jego dostawcy, a także za jego przydatność w prowadzonej przez korzystającego działalności gospodarczej, może on oczekiwać zamontowania w użytkowanym przez siebie pojeździe dodatkowego wyposażania. Jest to sytuacja powszechna w praktyce biznesowej Spółki (jak i innych firm leasingowych), często bowiem klienci oczekują zamontowania w leasingowanym przez siebie pojeździe takich akcesoriów jak: hak holowniczy, dodatkowy alarm czy też bagażników dachowych (boxów dachowych) czy też bagażników rowerowych. Dodatkowo klient może wnioskować również pokrycie lakieru karoserii powłoką ceramiczną (w celu dodatkowej ochrony przed zarysowaniem czy innym uszkodzeniem powłoki fabrycznej), czy też wyposażenie pojazdu w dodatkowe zabezpieczenia antykradzieżowe (np. bardziej skuteczny system alarmów). W celu redukcji kosztów użytkowania pojazdu, klienci zainteresowani są również montażem instalacji gazowej przez dealera dostarczającego pojazd (bądź współpracujący z nim serwis), celem zachowania pełnej gwarancji samochodu. Korzystający może również oczekiwać wyposażenia pojazdu w dodatkowy komplet opon sezonowych, by móc jak najbezpieczniej z niego korzystać niezależnie od pory roku i warunków atmosferycznych.

Ponadto, mając na uwadze koszty napraw pojazdów, klienci są również zainteresowani wykupieniem przedłużonej gwarancji wobec leasingowanego przez siebie samochodu, jak i pakiem serwisowego, który umożliwia naprawę pojazdu na preferencyjnych warunkach w porównaniu do cen rynkowych. Przy czym należy wskazać, że pakiet serwisowy jak i przedłużona gwarancja są ściśle i nierozerwalnie powiązane z danym konkretnym pojazdem. W szczególności z pakietu takiego bądź przedłużonej gwarancji Klient może korzystać również po wykupie pojazdu po upływie okresu trwania umowy leasingu, ale także korzystać może każdorazowy kolejny nabywca takiego pojazdu, do upływu okresu, na który dana usługa została zapewniona.

Wskazane powyżej dodatkowe wyposażenie pojazdów bądź usługi dodatkowe (w postaci przedłużonej gwarancji bądź pakietu serwisowego) Spółka nabywa bezpośrednio od zbywców pojazdów i jest ono albo wykazane na fakturze dokumentującej nabycie przedmiotu leasingu jako odrębna pozycja, albo na odrębnej fakturze. Nabycie dodatkowych akcesoriów może mieć miejsce również od podmiotów trzecich, co oznacza, że w takim przypadku dokumentowane jest to odrębną fakturą od tej, dokumentującej nabycie samego samochodu.

Co do zasady, Spółka ponosi koszty na dodatkowe wyposażenie pojazdów, o którym mowa powyżej, przed ich wydaniem korzystającym do używania w wykonaniu umowy leasingu. Jednakże możliwe są również sytuacje, w których Spółka uwzględnia wniosek korzystającego o dodatkowe wyposażenie pojazdu już po przekazania go do używania w ramach umowy leasingu, a więc po oddaniu samochodu do używania.

W związku z powyższym Spółka powzięła wątpliwości, czy dodatkowe wyposażenie pojazdu bądź nabywane usługi ściśle z tym konkretnym pojazdem związane (w tym przedłużone gwarancje i pakiety serwisowe) powinna uwzględniać w wartości początkowej pojazdów ustalanej na potrzeby amortyzacji w rozumieniu ustawy o CIT. Jest to o tyle istotne, bowiem warunkiem formalnoprawnym pozwalającym na uznanie danej umowy na gruncie przepisów prawa podatkowego za tzw. umowę leasingu operacyjnego (o której mowa w art. 17b ustawy o CIT), jak i za tzw. umowę leasingu finansowego (o której mowa w art. 17f ustawy o CIT) jest to, by suma ustalonych opłat w umowie leasingu, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiadała co najmniej wartości początkowej środków trwałych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego będącego uprzednio przedmiotem takiej umowy - odpowiadała co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu. Co istotne, ustawa o CIT w art. 17c (dla leasingu operacyjnego) wprowadza warunek, zgodnie z którym cena, po której finansujący może przenieść własność przedmiotu leasingu na korzystającego po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, może być niższa od wartości rynkowej przedmiotu leasingu i wynikać z postanowień umowy leasingu, ale pod warunkiem, że cena ta nie może być niższa od hipotetycznej wartości netto przedmiotu leasingu. Do ustalenia hipotetycznej wartości netto (zdefiniowanej w art. 17a pkt 6 ustawy o CIT) niezbędne jest prawidłowe ustalenie wartości początkowej, określonej zgodnie z art. 16g ustawy o CIT.

Pytania

1.Czy Spółka, zawierająca jako finansujący umowy leasingu, o których mowa w art. 17b i art. 17f ustawy o CIT, powinna uwzględnić w wartości początkowej finansowanych przez siebie samochodów (będących przedmiotami leasingu), koszt dodatkowych akcesoriów zamontowanych w tych pojazdach, takich jak hak holowniczy, instalacja gazowa, dodatkowe zabezpieczenia przeciwkradzieżowe, dodatkowe powłoki ochronne lakieru karoserii, dodatkowe bagażniki dachowe i rowerowe, komplety opon sezonowych, w sytuacji gdy pojazd oddawany jest korzystającemu do używania z tym wyposażeniem?

2.Czy Spółka, zawierająca jako finansujący umowy leasingu, o których mowa w art. 17b i art. 17f ustawy o CIT, powinna uwzględnić w wartości początkowej finansowanych przez siebie samochodów (będących przedmiotami leasingu), koszt nabywanych usług powiązanych ściśle z tymi samochodami, jak przedłużona gwarancja czy dodatkowy pakiet serwisowy, w sytuacji gdy pojazd oddawany jest korzystającemu do używania po aktywacji przedmiotowych usług?

3.Czy Spółka, zawierająca jako finansujący umowy leasingu, o których mowa w art. 17b i art. 17f ustawy o CIT, powinna powiększyć wartość początkową finansowanych przez siebie samochodów (będących przedmiotami leasingu), o koszt dodatkowych akcesoriów montowanych na tych pojazdach, takich jak hak holowniczy, instalacja gazowa, dodatkowe zabezpieczenia przeciwkradzieżowe, dodatkowe powłoki ochronne lakieru karoserii, dodatkowe bagażniki dachowe i rowerowe, komplety opon sezonowych, w sytuacji gdy koszty takie ponoszone są przez Spółkę już po oddaniu samochodu korzystającemu do używania?

4.Czy Spółka, zawierająca jako finansujący umowy leasingu, o których mowa w art. 17b i art. 17f ustawy o CIT, powinna powiększyć wartość początkową finansowanych przez siebie samochodów (będących przedmiotami leasingu), o koszt dodatkowych usług związanych z leasingowanym samochodem w postaci przedłużonej gwarancji oraz pakietów serwisowych, w sytuacji gdy koszty takie ponoszone są przez Spółkę już po oddaniu samochodu korzystającemu do używania?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad Pytanie nr 1

Spółka stoi na stanowisku, że zawierając jako finansujący umowy leasingu, o których mowa w art. 17b i art. 17f ustawy o CIT, powinna uwzględnić w wartości początkowej finansowanych samochodów (będących przedmiotami leasingu) koszty dodatkowych akcesoriów zamontowanych na tych pojazdach, takich jak hak holowniczy, instalacja gazowa, dodatkowe zabezpieczenia przeciwkradzieżowe, dodatkowe powłoki ochronne lakieru karoserii, dodatkowe bagażniki dachowe i rowerowe, komplety opon sezonowych.

W ocenie Spółki nie ulega wątpliwości, że zasada ta znajdzie zastosowanie do wydatków poniesionych na nabycie wyposażenia dodatkowego przed przekazaniem pojazdu do używania korzystającemu w wykonaniu umowy leasingu, niezależnie od tego czy wyposażenie to Spółka nabywa od dostawcy samochodu (dealera), czy też od podmiotu trzeciego, a także niezależnie od tego czy zakup takiego wyposażenia będzie udokumentowany za pomocą tej samej faktury, co i zakup samego samochodu, czy też odrębnej.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast art. 16f ust. 1 ustawy o CIT wprowadza zasadę, zgodnie z którą podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 ustawy o CIT, przy czym zgodnie z art. 16f ust. 3 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10.000 zł.

Kluczowym elementem z perspektywy wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych i jego amortyzacji jest jego wartość początkowa, którą definiuje art. 16g ustawy o CIT. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, w przypadku środków trwałych za wartość początkową należy przyjąć cenę ich nabycia. Jednocześnie, na mocy art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów - oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek VAT (z wyjątkiem tych przypadków, gdy podatek VAT nie podlega odliczeniu). W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Prawidłowe ustalenie wartości początkowej przedmiotu umowy leasingu ma istotne znaczenie dla kwalifikacji tej umowy - szereg przepisów ustawy o CIT regulujących umowy leasingu odwołuje się bowiem do wartości początkowej przedmiotu umowy bądź wywodzi określone skutki podatkowe w oparciu o instytucje oparte na wartości początkowej przedmiotu leasingu (np. w oparciu o tzw. hipotetyczną wartość netto). Stąd też, uznanie, że ponoszone koszty wyposażenia pojazdu stanowią element jego wartości początkowej, wpływa nie tylko na wartość, od której Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych (w przypadku leasingu operacyjnego), ale też na parametry umowy leasingu.

Jak bowiem wynika z art. 17a pkt 1 ustawy o CIT, przez umowę leasingu na gruncie podatku CIT należy rozumieć umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowy, na mocy której jedna ze stron (finansujący), oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie (korzystający), podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Zasady, które dana umowa winna spełniać, by zostać uznana za umowę leasingu operacyjnego w ujęciu podatkowym zawarte zostały w art. 17b ustawy o CIT, zgodnie z którym opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środka trwałego stanowią przychód finansującego oraz koszt uzyskania przychodów po stronie korzystającego, jeżeli:

• umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji - w przypadku, gdy przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome;
• suma ustalonych opłat w umowie leasingu pomniejszona o należny podatek VAT, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego będącego uprzednio przedmiotem takiej umowy - odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu.

Do leasingu finansowego odnosi się natomiast art. 17f ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

• umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
• suma ustalonych opłat w umowie leasingu pomniejszona o należny podatek VAT, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego będącego uprzednio przedmiotem takiej umowy - odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu,
• umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający (w przypadku, gdy prowadzi on działalność gospodarczą).

Zgodnie z art. 17a pkt 7 ustawy o CIT przez spłatę wartości początkowej rozumie się faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych, określoną zgodnie z art. 16g, w podstawowym okresie umowy leasingu; spłaty tej nie koryguje się o kwotę wypłaconą korzystającemu, o której mowa w art. 17d albo art. 17h. Jednocześnie jednak, zgodnie z art. 17j ust. 1 ustawy o CIT: Jeżeli w umowie leasingu postała określona cena, po której korzystający ma prawo nabyć przedmiot umowy po zakończeniu podstawowego okresu tej umowy, cenę tę uwzględnia się w sumie opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 pkt 3 i art. 17f ust. 1 pkt 2.

Dodatkowo, zgodnie z art. 17c ustawy o CIT, jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu operacyjnego (o którym mowa w art. 17b ust. 1), finansujący przenosi na korzystającego własność środka trwałego będącego przedmiotem tej umowy, przychodem ze sprzedaży tego środka trwałego jest jego wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży. Jeżeli jednak cena ta jest niższa od hipotetycznej wartości netto środka trwałego, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej według zasad określonych w art. 14 ustawy o CIT.

Przy czym zgodnie z 17a pkt 6 ustawy o CIT, pod pojęciem hipotetycznej wartości netto rozumie się - w odniesieniu do środków trwałych - wartość początkową określoną zgodnie z art. 16g pomniejszoną o odpisy amortyzacyjne obliczone według zasad określonych w art. 16k ust. 1 z uwzględnieniem współczynnika 3.

Jak wynika z powyższego, zarówno w przypadku umowy leasingu operacyjnego jak i finansowego, warunkiem uznania takich umów za umowy leasingu, jest uwzględnienie w umowie opłat, których suma pokrywać będzie co najmniej spłatę wartości początkowej przedmiotu umowy. Biorąc natomiast pod uwagę, że ustawa o CIT nie zawiera odrębnej definicji w zakresie ustalania wartości początkowej dla środka trwałego będącego przedmiotem leasingu, wartość początkowa przedmiotu umowy leasingu powinna zostać ustalona zgodnie ogólnymi zasadami przewidzianymi w art. 16g ustawy o CIT.

W konsekwencji, zdaniem Spółki powinna ona dokonać ustalenia wartości początkowej samochodu osobowego wraz z dodatkowymi akcesoriami w oparciu o art. 16g ust. 1 i 3 ustawy o CIT. Zgodnie z przytoczonymi przepisami, wartość początkową powinna stanowić cena ich nabycia powiększona o koszty związane z zakupem.

Jeżeli zatem Spółka poniesie dodatkowe wydatki na zakup dodatkowego wyposażenia finansowanych przez siebie pojazdów przed przekazaniem ich do używania korzystającym w wykonaniu postanowień umowy leasingu, to w myśl reguły zawartej w art. 16g ust. 3 ustawy o CIT koszty poniesione z tego tytułu powinna uwzględnić w wartości początkowej pojazdów będących przedmiotami umowy leasingu, będącej również podstawą kalkulacji samej umowy leasingu, w tym tak istotnych kwestii jak suma należnych rat leasingowych oraz hipotetyczna wartości netto. Zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że przedmiotowe wydatki dotyczące dodatkowych akcesoriów zamontowanych w tych pojazdach, takich jak hak holowniczy, instalacja gazowa, dodatkowe zabezpieczenia przeciwkradzieżowe, dodatkowe powłoki ochronne lakieru karoserii, dodatkowe bagażniki dachowe i rowerowe, czy też komplet opon sezonowych, mają ścisły związek z danym środkiem trwałym i wpływają na jego ogólną wartość, co powinno zostać odzwierciedlone w wartości początkowej samego pojazdu.

Ad Pytanie nr 2

W ocenie Wnioskodawcy, zawierając jako finansujący umowy leasingu, o których mowa w art. 17b i art. 17f ustawy o CIT, w sytuacji gdy pojazd oddawany jest korzystającemu do używania po aktywacji dodatkowych usług ściśle związanych z tym pojazdem, Spółka powinna uwzględnić w wartości początkowej finansowanych przez siebie samochodów (będących przedmiotami leasingu), koszt nabywanych usług, takich jak przedłużona gwarancja czy dodatkowy pakiet serwisowy.

Uzasadnieniem dla powyższego stanowiska są argumenty i przepisy przytoczone już w uzasadnieniu do Pytania nr 1, przy czym ponownie kluczowy jest tu art. 16g ustawy o CIT. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, w przypadku środków trwałych za wartość początkową należy przyjąć cenę ich nabycia. Jednocześnie, na mocy art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek VAT (z wyjątkiem tych przypadków, gdy podatek VAT nie podlega odliczeniu). W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. Jak jednocześnie wskazano w uzasadnieniu do Pytania nr 1 - zasady ustalania wartości początkowej przekładają się wprost na parametry umów leasingu, w tym sumę rat i hipotetyczną wartość netto.

Odnosząc się do usług takich jak przedłużona gwarancja czy pakiet serwisowy, podkreślić należy, że są one związane bezpośrednio z konkretnym pojazdem i korzystać z nich może każdorazowy właściciel tego pojazdu, co oznacza, że usługi te zwiększają również wartość rynkową objętego nimi pojazdu. Skoro zaś poniesienie kosztu przez Spółkę w tym zakresie, a tym samym i zwiększenie wartości rynkowej pojazdu odbywa się zanim pojazd wydany zostanie korzystającemu do używania, koszty przedmiotowych usług winny być uwzględnione przez Spółkę w wartości początkowej udostępnianego korzystającemu pojazdu zgodnie z art. 16g ust 1 i 3 ustawy o CIT.

Ad Pytanie nr 3

Spółka stoi na stanowisku, że zawierając jako finansujący umowy leasingu, o których mowa w art. 17b i art. 17f ustawy o CIT, powinna powiększyć wartość początkową finansowanych przez siebie samochodów (będących przedmiotami leasingu), o koszt dodatkowych akcesoriów montowanych na tych pojazdach, takich jak hak holowniczy, instalacja gazowa, dodatkowe zabezpieczenia przeciw kradzieżowe, dodatkowe powłoki ochronne lakieru karoserii, dodatkowe bagażniki dachowe i rowerowe, komplety opon sezonowych, w sytuacji gdy koszty takie ponoszone są przez Spółkę już po oddaniu samochodu korzystającemu do używania. Przy czym zasada ta winna mieć zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy suma wydatków poniesionych na ulepszenie danego pojazdu w danym roku podatkowym przekroczy 10.000 zł.

W wyjątkowej sytuacji, w której Spółka poniesie wydatki na zakup dodatkowego wyposażenia w odniesieniu do finansowanego pojazdu już po przekazaniu go korzystającemu do używania w ramach umowy leasingu, zastosowanie znajdą przepisy art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, dotyczące ulepszenia środka trwałego. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Jak wynika z powyższego, warunkiem uznania środka trwałego za ulepszony, co skutkuje obowiązkiem podwyższenia jego wartości początkowej, jest łączne spełnienie następujących warunków:

• wydatki ponoszone są w związku m.in. z przebudową, adaptacją bądź modernizacją środka trwałego - nie ulega wątpliwości, że doposażenie pojazdu w hak holowniczy, instalację gazową, dodatkowe zabezpieczenia przeciw kradzieżowe, dodatkowe powłoki ochronne lakieru karoserii, czy też dodatkowe bagażniki dachowe i rowerowe, spełnia przedmiotowe warunki, jako że wymaga wprost ingerencji w konstrukcję pojazdu; o ile zakupem takim nie jest sfinansowanie dodatkowego kompletu opon sezonowych, o tyle mogą one stanowić tzw. część peryferyjną, której zakup również kwalifikowany może być jako ulepszenie leasingowanego pojazdu;
• wydatki skutkują wzrostem wartości użytkowej pojazdu - również ten warunek należy uznać za spełniony w odniesieniu do wskazanych zakupów, jako że niewątpliwie wszystkie wskazane wydatki podnoszą jakość korzystania z pojazdu (hak holowniczy bądź dodatkowe bagażniki dachowe lub rowerowe) bądź wydłużają możliwość korzystania z niego (np. poprzez dodatkowe powłoki ochronne lakieru);
• wydatki w danym roku przekraczają poziom 10.000 zł - wydatki ponoszone przez Spółkę w odniesieniu do danego pojazdu należy uznać za skutkujące jego ulepszeniem wyłącznie wtedy, gdy suma ich wartości przekroczy 10.000 zł. W przeciwnym razie, w ocenie Spółki, należy uznać, że do ulepszenia nie doszło, a tym samym poniesione wydatki nie powinny zwiększać wartości początkowej pojazdu.

Podsumowując, w ocenie Spółki, jeśli - w wyjątkowych okolicznościach - opisane wydatki są ponoszone przez Spółkę już po oddaniu pojazdu korzystającemu do korzystania w ramach umowy leasingu, powinny one zwiększać wartość początkową leasingowanego pojazdu zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, przy założeniu, że ich wartość w danym roku przekroczy 10.000 zł. W przeciwnym razie poniesione wydatki pozostają bez wpływu zarówno na wartość początkową samochodu przyjętą w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Spółkę, jak i na parametry umowy leasingu, w tym sumę rat leasingowych oraz hipotetyczną wartość netto.

Ad Pytanie nr 4

Spółka stoi na stanowisku, że zawierając jako finansujący umowy leasingu, o których mowa w art. 17b i art. 17f ustawy o CIT, nie powinna powiększać wartości początkowej finansowanych przez siebie samochodów (będących przedmiotami leasingu), o koszt dodatkowych usług związanych z leasingowanym samochodem w postaci przedłużonej gwarancji oraz pakietów serwisowych, w sytuacji gdy koszty takie ponoszone są przez Spółkę już po oddaniu samochodu korzystającemu do używania. Zasada ta powinna mieć, w ocenie Spółki, zastosowanie bez względu na wartość takich usług.

Odnosząc się do sytuacji, w której - na wniosek korzystającego - Spółka poniesie wydatki na zakup dodatkowych usług dotyczących finansowanego pojazdu już po przekazaniu go korzystającemu do używania w ramach umowy leasingu, analogicznie jak w przypadku zakupu dodatkowego wyposażenia, należy rozważyć możliwość zastosowania art. 16g ust. 13 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki małe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Jak wskazała Spółka w uzasadnieniu do Pytania nr 3, warunkiem uznania środka trwałego za ulepszony, a tym samym warunkiem podwyższenia jego wartości początkowej, jest łączne spełnienie następujących warunków:

• wydatki ponoszone są w związku z przebudowy, rekonstrukcją, adaptacją bądź modernizacją środka trwałego - w analizowanym przypadku, w ocenie Spółki, nie można mówić o zaistnieniu któregokolwiek ze wskazanych zdarzeń, jako że objęcie pojazdu dodatkową, przedłużoną gwarancją bądź wykupienie pakietu serwisowego nie skutkuje jakąkolwiek ingerencją w konstrukcję czy materię leasingowanego pojazdu. Niewątpliwie ponoszony wydatek zwiększa wartość rynkową pojazdu i jego atrakcyjność dla korzystającego czy też przyszłych nabywców, niemniej nie można uznać, że następuje przy tym przebudowa, rekonstrukcja, rozbudowa czy też modernizacja pojazdu. Zakup przedmiotowych usług nie stanowi również ani zakupu części składowej bądź peryferyjnej. Stąd też, w ocenie Spółki, warunek ten nie będzie spełniony w przypadku sfinansowania opisanych usług.
• wydatki skutkują wzrostem wartości użytkowej pojazdu - w ocenie Spółki, również ten warunek nie będzie spełniony w odniesieniu do zakupu opisanych usług, jako że sam w sobie zakup ten nie wpływa na jakość użytkową pojazdu - wpływ taki mogą mieć co najwyżej przeprowadzane następnie serwisy bądź naprawy pojazdu, jednak nawet one nie będą skutkować polepszeniem tej jakości ponad to, co oferuje dany samochód w chwili oddania go do używania. Zarówno przedłużona gwarancja jak i pakiety serwisowe stwarzają gwarancję, że pojazd będzie serwisowany we właściwy sposób, jednak faktyczne czynności wykonane w ramach czy to gwarancji, czy serwisu, będą mieć jedynie charakter odtworzeniowy, nie kreujący nowych właściwości pojazdu, które skutkowałyby podniesieniem wartości użytkowej samochodu względem wartości pierwotnej, istniejącej w chwili oddania samochodu korzystającemu do używania w ramach umowy leasingu.
• wydatki w danym roku przekraczają poziom 10.000 zł - wydatki ponoszone przez Spółkę w odniesieniu do danego pojazdu mogą natomiast przekroczyć 10.000 zł, co jednak nie będzie skutkować podwyższeniem wartości początkowej tego samochodu z uwagi na brak spełnienia wskazanych uprzednio warunków.

Podsumowując, w ocenie Spółki, jeśli - w wyjątkowych okolicznościach - wydatki na zakup przedłużonej gwarancji bądź pakiet serwisowy są ponoszone przez Spółkę już po oddaniu pojazdu korzystającemu do korzystania w ramach umowy leasingu, nie powinny one zwiększać wartości początkowej leasingowanego pojazdu. W ocenie Spółki, wydatki te nie spełniają bowiem istotnych wymogów pozwalających uznać, że doszło do ulepszenia środka trwałego zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT. Konsekwentnie, niezależnie od swojej wartości, wydatki te pozostają bez wpływu zarówno na wartość początkowy samochodu przyjętą w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Spółkę, jak i na parametry umowy leasingu, w tym sumę rat leasingowych oraz hipotetyczną wartość netto.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie możliwości:

• uwzględnienia w wartości początkowej finansowanych przez Spółkę samochodów (będących przedmiotami leasingu), kosztów dodatkowych akcesoriów zamontowanych w tych pojazdach, takich jak: hak holowniczy, instalacja gazowa, dodatkowe zabezpieczenia przeciwkradzieżowe, dodatkowe powłoki ochronne lakieru karoserii, dodatkowe bagażniki dachowe i rowerowe, komplety opon sezonowych, w sytuacji gdy pojazd oddawany jest korzystającemu do używania z tym wyposażeniem - jest prawidłowe;
• uwzględnienia w wartości początkowej finansowanych przez Spółkę samochodów (będących przedmiotami leasingu), kosztów nabywanych usług powiązanych ściśle z tymi samochodami, jak przedłużona gwarancja czy dodatkowy pakiet serwisowy, w sytuacji gdy pojazd oddawany jest korzystającemu do używania po aktywacji przedmiotowych usług - jest nieprawidłowe;
• powiększenia wartości początkowej finansowanych przez Spółkę samochodów (będących przedmiotami leasingu), o koszt:
• dodatkowych akcesoriów, jako ulepszenie, montowanych na tych pojazdach, takich jak hak holowniczy, instalacja gazowa, dodatkowe zabezpieczenia przeciwkradzieżowe, dodatkowe powłoki ochronne lakieru karoserii, dodatkowe bagażniki dachowe i rowerowe, w sytuacji gdy koszty takie ponoszone są przez Spółkę już po oddaniu samochodu korzystającemu do używania - jest prawidłowe;
• kompletu opon sezonowych, w sytuacji gdy koszty takie ponoszone są przez Spółkę już po oddaniu samochodu korzystającemu do używania - jest nieprawidłowe;
• nie powiększenia wartości początkowej finansowanych przez Spółkę samochodów (będących przedmiotami leasingu), o koszt dodatkowych usług związanych z leasingowanym samochodem w postaci przedłużonej gwarancji oraz pakietów serwisowych, w sytuacji gdy koszty takie ponoszone są przez Spółkę już po oddaniu samochodu korzystającemu do używania - jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) nie określają dla finansującego szczególnych zasad ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem podatkowej umowy leasingu. Regulacje w tym zakresie (art. 17a pkt 7 ww. ustawy) odsyłają do zasad ogólnych wyrażonych w art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który określa sposób ustalania przez podatników wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - w zależności od sposobu ich nabycia, rodzaju składnika majątkowego oraz okoliczności modyfikujących wielkość wartości początkowej.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 16g ust. 3 ustawy o CIT:

Stosownie art. 16g ust. 13 ustawy o CIT:

Ulepszeniem środka trwałego - w rozumieniu ustawy o CIT - jest więc:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,
• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,
• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,
• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,
• modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Zatem, wydatki na ulepszenie środków trwałych, w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów.

Modernizacją jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego, ewentualnie obniżce kosztów eksploatacji.

Przy czym efektem ulepszenia środka trwałego w rozumieniu omawianego przepisu ma być ponadto zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się przykładowo wydłużeniem okresu jego używania.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług leasingu operacyjnego i finansowego. Umowy leasingu zawierane są z klientami będącymi przedsiębiorcami, tj. podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą, w tym m.in. osobami fizycznymi prowadzącymi taką działalność, spółkami osobowymi oraz kapitałowymi.

Na podstawie zawieranych ze swoimi Klientami umów leasingu Spółka oddaje do odpłatnego korzystania Klientom (korzystającym) przedmioty leasingu, w tym pojazdy osobowe i ciężarowe. Mając na uwadze to, że zgodnie z ogólnymi warunkami umowy leasingu to korzystający ponosi pełną i wyłączną odpowiedzialność za wybór przedmiotu leasingu jak i wybór jego dostawcy, a także za jego przydatność w prowadzonej przez korzystającego działalności gospodarczej, może on oczekiwać zamontowania w użytkowanym przez siebie pojeździe dodatkowego wyposażania. Jest to sytuacja powszechna w praktyce biznesowej Spółki (jak i innych firm leasingowych), często bowiem klienci oczekują zamontowania w leasingowanym przez siebie pojeździe takich akcesoriów jak: hak holowniczy, dodatkowy alarm czy też bagażników dachowych (boxów dachowych) czy też bagażników rowerowych. Dodatkowo klient może wnioskować również pokrycie lakieru karoserii powłoką ceramiczną (w celu dodatkowej ochrony przed zarysowaniem czy innym uszkodzeniem powłoki fabrycznej), czy też wyposażenie pojazdu w dodatkowe zabezpieczenia antykradzieżowe (np. bardziej skuteczny system alarmów). W celu redukcji kosztów użytkowania pojazdu, klienci zainteresowani są również montażem instalacji gazowej przez dealera dostarczającego pojazd (bądź współpracujący z nim serwis), celem zachowania pełnej gwarancji samochodu. Korzystający może również oczekiwać wyposażenia pojazdu w dodatkowy komplet opon sezonowych, by móc jak najbezpieczniej z niego korzystać niezależnie od pory roku i warunków atmosferycznych.

Ponadto, mając na uwadze koszty napraw pojazdów, klienci są również zainteresowani wykupieniem przedłużonej gwarancji wobec leasingowanego przez siebie samochodu, jak i pakiem serwisowego, który umożliwia naprawę pojazdu na preferencyjnych warunkach w porównaniu do cen rynkowych. Przy czym należy wskazać, że pakiet serwisowy jak i przedłużona gwarancja są ściśle i nierozerwalnie powiązane z danym konkretnym pojazdem. W szczególności z pakietu takiego bądź przedłużonej gwarancji Klient może korzystać również po wykupie pojazdu po upływie okresu trwania umowy leasingu, ale także korzystać może każdorazowy kolejny nabywca takiego pojazdu, do upływu okresu, na który dana usługa została zapewniona.

Wskazane powyżej dodatkowe wyposażenie pojazdów bądź usługi dodatkowe (w postaci przedłużonej gwarancji bądź pakietu serwisowego) Spółka nabywa bezpośrednio od zbywców pojazdów i jest ono albo wykazane na fakturze dokumentującej nabycie przedmiotu leasingu jako odrębna pozycja, albo na odrębnej fakturze. Nabycie dodatkowych akcesoriów może mieć miejsce również od podmiotów trzecich, co oznacza, że w takim przypadku dokumentowane jest to odrębną fakturą od tej, dokumentującej nabycie samego samochodu.

Co do zasady, Spółka ponosi koszty na dodatkowe wyposażenie pojazdów, o którym mowa powyżej, przed ich wydaniem korzystającym do używania w wykonaniu umowy leasingu. Jednakże możliwe są również sytuacje, w których Spółka uwzględnia wniosek korzystającego o dodatkowe wyposażenie pojazdu już po przekazania go do używania w ramach umowy leasingu, a więc po oddaniu samochodu do używania.

Państwa wątpliwości budzi kwestia, czy Spółka powinna uwzględnić w wartości początkowej finansowanych przez siebie samochodów (będących przedmiotami leasingu), koszt dodatkowych akcesoriów zamontowanych w tych pojazdach, tj.: hak holowniczy, instalacja gazowa, dodatkowe zabezpieczenia przeciwkradzieżowe, dodatkowe powłoki ochronne lakieru karoserii, dodatkowe bagażniki dachowe i rowerowe, komplety opon sezonowych, w sytuacji gdy pojazd oddawany jest korzystającemu do używania z tym wyposażeniem.

Zgodnie z ogólną zasadą określoną w art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, wartość początkową środka trwałego (w tym samochodu) nabytego w drodze kupna ustala się na podstawie ceny jego nabycia. W myśl ar. 16g ust. 3 ustawy o CIT za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy:

• powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania
• pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przytoczonymi przepisami, wartość początkową samochodu osobowego powinna stanowić cena jego nabycia powiększona o koszty związane z zakupem.

Mając powyższe na uwadze, jeśli Spółka poniesie wydatki na zakup dodatkowego wyposażenia finansowanych przez siebie pojazdów przed przekazaniem ich do używania korzystającym w wykonaniu postanowień umowy leasingu, to koszty poniesione z tego tytułu powinni Państwo uwzględnić w wartości początkowej pojazdów będących przedmiotami umowy leasingu zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o CIT. Wydatki dotyczące dodatkowych akcesoriów zamontowanych w samochodach, takich jak hak holowniczy, instalacja gazowa, dodatkowe zabezpieczenia przeciwkradzieżowe, dodatkowe powłoki ochronne lakieru karoserii, dodatkowe bagażniki dachowe i rowerowe, mają ścisły związek z danym środkiem trwałym i wpływają na jego ogólną wartość, co powinno zostać odzwierciedlone w wartości początkowej samego pojazdu. Również wydatek na zakup kompletu opon sezonowych poniesiony przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zwiększy jego wartość początkową. Stanowi on bowiem wydatek związany z zakupem środka trwałego poniesiony do dnia przyjęcia go do używania, zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Państwa wątpliwości budzi także kwestia, czy Spółka powinna uwzględnić w wartości początkowej finansowanych przez siebie samochodów (będących przedmiotami leasingu), koszt nabywanych usług powiązanych ściśle z tymi samochodami, jak przedłużona gwarancja czy dodatkowy pakiet serwisowy, w sytuacji gdy pojazd oddawany jest korzystającemu do używania po aktywacji przedmiotowych usług.

Wydatek na przedłużenie okresu gwarancji standardowej samochodu nie stanowi kosztu związanego z zakupem środka trwałego. W efekcie nie zwiększy jego wartość początkowej. Nie mieści się bowiem w pojęciu ceny nabycia, która w myśl art. 16g ust. 3 ustawy o CIT stanowi wartość początkową środków trwałych nabytych odpłatnie. W okresie trwania dodatkowej gwarancji korzystający ma zapewnioną stałą ochronę serwisową samochodu w trakcie jego użytkowania. Zatem koszt przedłużonej gwarancji jest ściśle związany z eksploatacją środka trwałego. Przedłużona gwarancja nie ma wpływu na kompletność samochodu oraz jego zdatność do użytku. Podobnie jest wydatkami na zakup dodatkowego pakietu serwisowego. Wydatki te nie są bezpośrednio związane z zakupem środka trwałego, nie stanowią więc elementu wartości początkowej tego środka.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

W pytaniu nr 3 zgłosili Państwo wątpliwość dotyczącą możliwości uwzględnienia w wartości początkowej finansowanych przez siebie samochodów (będących przedmiotami leasingu) kosztów dodatkowych akcesoriów montowanych na tych pojazdach, takich jak hak holowniczy, instalacja gazowa, dodatkowe zabezpieczenia przeciwkradzieżowe, dodatkowe powłoki ochronne lakieru karoserii, dodatkowe bagażniki dachowe i rowerowe, komplety opon sezonowych, w sytuacji gdy koszty takie ponoszone są przez Spółkę już po oddaniu samochodu korzystającemu do używania.

Wskazać należy, że nakłady na modernizację środków trwałych zmierzają do podwyższenia bądź istotnej zmiany cech użytkowych danego składnika majątkowego. Nakłady o charakterze modernizacyjnym powiększają wartość początkową środka trwałego (przy zachowaniu przesłanek z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT) i podlegają amortyzacji.

Sposób zaliczania przedmiotowych wydatków na ulepszenie środka trwałego uzależniony jest od ich wartości. Zatem, jako wydatki na ulepszenie w kwocie przekraczającej 10.000,00 zł podwyższają wartość środka trwałego stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy o CIT i podlegają amortyzacji podatkowej.

Mając powyższe na uwadze, zgodzić się należy z Państwa stanowiskiem, że w odniesieniu do poniesionych wydatków na zakup dodatkowego wyposażenia finansowanego pojazdu już po przekazaniu go korzystającemu do używania w ramach umowy leasingu, zastosowanie znajdą przepisy art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, dotyczące ulepszenia środka trwałego.

Doposażenie samochodu w hak holowniczy, instalację gazową, dodatkowe zabezpieczenia przeciwkradzieżowe, dodatkowe powłoki ochronne lakieru karoserii, czy też dodatkowe bagażniki dachowe i rowerowe, stanowią wydatki ponoszone w związku m.in. z przebudową, adaptacją czy modernizacją środka trwałego. Wydatki te skutkują wzrostem wartości użytkowej pojazdu, podnoszą jakość korzystania z niego (hak holowniczy bądź dodatkowe bagażniki dachowe lub rowerowe) bądź wydłużają możliwość korzystania z niego (np. poprzez dodatkowe powłoki ochronne lakieru). Wydatki ponoszone przez Spółkę w odniesieniu do danego pojazdu należy uznać za skutkujące jego ulepszeniem wyłącznie wtedy, gdy suma ich wartości przekroczy 10.000 zł. W przeciwnym razie, należy uznać, że do ulepszenia nie doszło, a tym samym poniesione wydatki nie powinny zwiększać wartości początkowej pojazdu.

Natomiast w odniesieniu do wydatków poniesionych na zakup dodatkowego kompletu opon sezonowych wskazać należy, że wydatki te traktuje się jak inne koszty związane z bieżącą eksploatacją samochodu. Tego rodzaju kosztu nie można rozpatrywać w kontekście ulepszenia środka trwałego. Ponieważ zakup dodatkowego kompletu opon stanowi wydatek poniesiony po dniu przyjęcia środka trwałego do używania korzystającemu, wydatek ten nie może powiększyć wartości początkowej samochodu. Wynika to z literalnego brzmienia art. 16g ust. 3 ustawy o CIT , zgodnie z którym ceną nabycia jest kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 w części dotyczącej:

• możliwości powiększenia wartości początkowej finansowanych przez Spółkę samochodów (będących przedmiotami leasingu), o koszt dodatkowych akcesoriów, jako ulepszenie, montowanych na tych pojazdach, takich jak hak holowniczy, instalacja gazowa, dodatkowe zabezpieczenia przeciwkradzieżowe, dodatkowe powłoki ochronne lakieru karoserii, dodatkowe bagażniki dachowe i rowerowe w sytuacji gdy koszty takie ponoszone są przez Spółkę już po oddaniu samochodu korzystającemu do używania - jest prawidłowe;
• możliwości powiększenia wartości początkowej finansowanych przez Spółkę samochodów (będących przedmiotami leasingu), o koszt kompletu opon sezonowych w sytuacji gdy koszty takie ponoszone są przez Spółkę już po oddaniu samochodu korzystającemu do używania - jest nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości budzi również kwestia, czy Spółka ma możliwość powiększenia wartości początkowej finansowanych samochodów (będących przedmiotami leasingu), o koszt dodatkowych usług związanych z leasingowanym samochodem w postaci przedłużonej gwarancji oraz pakietów serwisowych, w sytuacji gdy koszty takie ponoszone są przez Spółkę już po oddaniu samochodu korzystającemu do używania.

Wskazać należy, że objęcie samochodu dodatkową i przedłużoną gwarancją bądź wykupienie dodatkowego pakietu serwisowego nie skutkuje jakąkolwiek ingerencją w konstrukcję leasingowanego samochodu. Zarówno przedłużona gwarancja jak i dodatkowy pakiet serwisowy nie wpływają na kompletność samochodu oraz jego zdatność do użycia. Wydatki te nie spełniają wymogów pozwalający uznać, że doszło do ulepszenia środka trwałego zgodnie z art. 16 g ust. 13 ustawy o CIT. Zatem poniesione przez Spółkę wydatki na zakup przedłużonej gwarancji oraz dodatkowy pakiet serwisowy już po oddaniu pojazdu korzystającemu do używania w ramach umowy leasingu nie powinny zwiększać wartości początkowej leasingowanego samochodu.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.