Czy ogólny czas pracy, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT to czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy, a stosowany przez Spółkę sposób kalkulacji proporcji kosztu kwalifikowanego, o którym mowa w tym przepisie, zaprezentowany w stanowisku własnym jest prawidłowy?

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 września 2023 r., wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ulgi badawczo-rozwojowej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Y Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. (…) przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i sprzedaż wyrobów (…) (…) artykułów gospodarstwa domowego i wyposażenia (…) z tworzyw sztucznych. Poza produkcją (…) wyrobów (…) oraz ich sprzedażą, a także inną działalnością pomocniczą Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 uCIT.

Jednym z kosztów jakie ponosi Spółka w ramach prac badawczo-rozwojowych są należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Spółka sporządza listę płac, w której kalkuluje poszczególne jej pozycje, przy czym, wynagrodzenie zasadnicze obejmuje również wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego, urlopu okolicznościowego, dni wolne za przekroczenie czasu pracy w danym miesiącu, co oznacza, że na liście płac te składniki, co do zasady nie są prezentowane odrębnie od wynagrodzenia zasadniczego. Jedynie w przypadku pracowników, u których występują zmienne elementy wynagrodzenia, na liście płac może pojawić się tzw. średnia urlopowa związana z wynagrodzeniem za wskazany czas nieobecności. Średnia urlopowa to należność korygująca wynagrodzenie za czas nieobecności, która uwzględnia zmienne składniki wynagrodzenia.

Z kolei inne składniki wynagrodzenia tj. chorobowe, zasiłek opiekuńczy, urlop ojcowski, zwolnienie siła wyższa, 5 dniowa opieka są w odrębnych pozycjach wyszczególniane na liście płac.

Wynagrodzenie pracownika może być również pomniejszane o okres urlopu bezpłatnego, a także powiększane o wypłacane nadgodziny.

Spółka kalkuluje ulgę, o której mowa w art. 18d uCIT, ww. należności musi odnieść do proporcji czasowej określonej w przepisie art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT, tj. czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej musi odnieść do ogólnego czasu pracy.

Spółka prowadzi ewidencję czasu pracy, z której wynika liczba godzin przepracowanych na projektach badawczo-rozwojowych, liczba godzin pracy związana z wykonywaniem pracy innej niż prace badawczo-rozwojowe oraz liczba godzin nieobecności tj. chorobowe, urlop i inne nieobecności.

Pytanie

Czy ogólny czas pracy, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT to czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy, a stosowany przez Spółkę sposób kalkulacji proporcji kosztu kwalifikowanego, o którym mowa w tym przepisie, zaprezentowany w stanowisku własnym jest prawidłowy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT, za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo- rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Wątpliwości Spółki budzi wykładnia pojęcia „ogólny czas pracy”, które to pojęcie nie zostało sprecyzowane w przepisach ustaw podatkowych. Spółka stoi na stanowisku, że w tym zakresie należy odnieść się do ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. 2022 r. poz. 1510 ze zm., dalej: „uKP”).

Czas pracy zdefiniowany został w art. 128 § 1 uKP, który określa, że czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę do wykonywania pracy. Natomiast zgodnie z treścią art. 80 uKP wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią.

Przepisy uKP stanowią m.in., że pracownikowi należy się na podstawie art. 92 uKP wynagrodzenie za czas choroby, wypadku w drodze do pracy, poddania się niezbędnym badaniom lekarskim. Pracownikowi na mocy art. 171 § 1 uKP przysługuje ekwiwalent pieniężny w przypadku niewykorzystania przysługującego mu urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy. Zgodnie z art. 172 uKP za czas urlopu pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, jakie by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował. uKP przewiduje również inne przepisy szczególne, gdzie podczas nieobecności pracownika zachowuje on prawo do całości bądź części wynagrodzenia.

Podkreślenia wymaga, że zarówno czas urlopu jak, czas zwolnienia chorobowego i innej nieobecności nie są bezpośrednim czasem wykonywania pracy, ale są czasem zatrudnienia pracownika, za który to czas przysługują pracownikowi należności wynikające z zatrudnienia, a na pracodawcy ciążą obowiązki związane, czy to z wypłatą wynagrodzenia, czy odprowadzenia składek z tytułu zatrudnienia.

Z powyższego zatem wynika, że czas pracy to czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

Powyższe jest zgodne z linią orzeczniczą sądów administracyjnych m.in. NSA z 21 marca 2023 r., sygn. II FSK 2275/20, NSA z 29 czerwca 2022 r., sygn. II FSK 2921/19, NSA z 5 lutego 2021 r. sygn. II FSK 1038/19.

Stanowisko to jest również prezentowane przez ograny podatkowe m.in. DKIS z 1 czerwca 2023 r.,  sygn. 0111-KDIB1-3.4010.172.2023.2.MBD, DKIS z 28 lipca 2023 r., sygn. 0111‑KDIB1-3.4010.205.2023.3.ZK, DKIS z 3 kwietnia 2023 r., sygn. 0114‑KDIP2‑1.4010.107.2023.2.MR.

Spółka biorąc pod uwagę stanowiska wyrażane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, że do kosztu kwalifikowanego, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT nie powinny być zaliczane składniki wynagrodzenia za czas nieobecności oraz biorąc pod uwagę strukturę listy płac, celem ustalenia prawidłowej proporcji kosztu kwalifikowanego prowadzi następujące obliczenia:

a)czas planowany pomniejsza o czas nieobecności związanej z chorobowym, opiekuńczym, ojcowskim, opieką oraz urlopem bezpłatnym;

b)czas planowany powiększa o przepracowane nadgodziny pracownicze;

c)czasu planowanego nie pomniejsza o czas urlopu wypoczynkowego, urlopu okolicznościowego oraz innych nieobecności, które są uwzględniane w wynagrodzeniu zasadniczym.

Kalkulując proporcję kosztu kwalifikowanego, ww. czas pracy Spółka odnosi do czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej.

Mimo iż, Spółka nie koryguje czasu planowanego o czas urlopu wypoczynkowego, urlopu okolicznościowego oraz innych nieobecności, które są uwzględniane w wynagrodzeniu zasadniczym składniki wynagrodzenia za ten okres, nie wpływają na koszt kwalifikowany, co potwierdzają poniższe przykłady:

Ad. a) czas planowany, a czas nieobecności związanej z chorobowym, opiekuńczym, ojcowskim, opieką oraz urlopem bezpłatnym:

- czas planowany wynosi (…) h,

- czas nieobecności związanej z chorobowym, opiekuńczym, ojcowskim, opieką oraz urlopem bezpłatnym wynosi (…) h,

- czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej wynosi (…) h,

- wynagrodzenie zasadnicze wynosi (…) zł,

- wynagrodzenie za czas nieobecności wynosi (…) zł,

Koszt kwalifikowany = (…) * (…) zł = (…) zł.

Ad. b) czas planowany, a przepracowane nadgodziny pracownicze:

- czas planowany wynosi (…) h,

-czas nadgodziny (…) h,

- czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej wynosi (…) h,

- wynagrodzenie zasadnicze (…) zł,

- wynagrodzenie za nadgodziny (…) zł,

Koszt kwalifikowany = (…) * (…) zł = (…) zł.

Ad. c) czas planowany, a czas urlopu wypoczynkowego, urlopu okolicznościowego oraz innych nieobecności, które są uwzględniane w wynagrodzeniu zasadniczym:

- czas planowany wynosi (…) h,

- czas urlopu wypoczynkowego, urlopu okolicznościowego oraz innych nieobecności, które są uwzględniane w wynagrodzeniu zasadniczym (…) h,

- czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej wynosi (…) h,

- wynagrodzenie zasadnicze (…) zł,

- wynagrodzenie za czas nieobecności wynosi (…) zł,

- łączne wynagrodzenie zasadnicze prezentowane na liście płac (…) zł,

Koszt kwalifikowany = (…) * (…) zł = (…) zł.

Analogicznie wynik Spółka otrzymałaby, gdyby miała możliwość wydzielenia wynagrodzenia za czas nieobecności na liście płac.

Wówczas kalkulacja kosztu kwalifikowanego przebiegałaby następująco:

Koszt kwalifikowany = (…) * (…) zł = (…) zł

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że sposób kalkulacji ogólnego czasu pracy przyjmowanego do kalkulacji kosztu kwalifikowanego jest prawidłowy.

Ocena stanowiska  

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „uCIT”, „updop”)

Na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, za koszty kwalifikowane uznaje się m.in.:

Stosownie do treści art. 18d ust. 5 updop,

Z art. 18d ust. 7 updop, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

Według brzmienia art. 18d ust. 8 updop:

Natomiast, stosownie do art. 9 ust. 1b updop, zgodnie z którym,

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z zasadą, przyjętą w orzecznictwie jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe, w tym ulga badawczo-rozwojowa, są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania, tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1.podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,

2.koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy updop,

3.koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2-3 updop.,

4.ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu ustawy updop, przy czym, jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,

5.jeżeli w roku podatkowym podatnik prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu,

6.w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b updop, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,

7.podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,

8.kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w updop,

9.koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane m.in. należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Istotne jest aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych, wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszt kwalifikowany w całości.

Zatem, w przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2022 r., poz. 2647, ze zm., dalej: „updof”),

W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki i nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.

Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 updof, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy podziału/wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi.

Dodatkowo, wskazać należy, że w komunikacie Ministerstwa Finansów z 18 maja 2017 r. o Uldze B+R zostało wyraźnie wskazane, że (...) prowadzenie tego rodzaju ewidencji przewidziane jest wprost w propozycji legislacyjnej przedstawionej w „projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej”. Ustawodawca proponuje tam, aby wynagrodzenia i składki stanowiły koszty kwalifikowane (stanowiące bazę do wyliczenia ulgi B+R) - w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracownika (...).

Należy zauważyć, że pojęcie czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, odnosi się do czasu faktycznie poświęconego. Zatem, odliczeniu nie będą podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika tj. wynagrodzeń za czas choroby/innej usprawiedliwionej absencji czy też urlopu wypoczynkowego oraz wynagrodzenie za inne zwolnienia od pracy. W takiej sytuacji zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych należności, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, które nie są związane z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.  

W tym miejscu należy odwołać się do terminu „ogólnego czasu pracy” który nie został zdefiniowany ani w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, ani ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, dla potrzeb prawidłowego ustalenia wysokości kosztów kwalifikowanych na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, w celu skorzystania z Ulgi B+R należy odwołać się do art. 128 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 ze zm.). W myśl przywołanego artykułu, czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

Jak wynika z powyższego przepisu, czasem pracy jest czas, w jakim pracownik wykonuje zadania zlecone przez pracodawcę. Oznacza to, że nie może być czasem pracy czas, w którym pracownik jest poza dyspozycją pracodawcy. W związku z tym, urlop lub inna usprawiedliwiona nieobecność nie mogą być zaliczane do czasu, w którym pracownik jest do dyspozycji pracodawcy, ponieważ w tym czasie, pracownik nie pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

Zatem, część dotycząca wydatków na wynagrodzenia osób zaangażowanych w realizację działalności badawczo-rozwojowej bez względu na to czy osoby te są w pełni dedykowane do działalności badawczo-rozwojowej czy tylko w części, przypadająca na ich absencję w pracy (m.in. z powodu choroby, opieki nad dzieckiem, innej usprawiedliwionej absencji czy też urlopu wypoczynkowego) wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami od ww. przychodu, określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, nie będzie stanowiła kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że Wnioskodawca nie może dokonać odliczenia kosztów kwalifikowanych na wynagrodzenia Pracowników za czas urlopu wypoczynkowego, urlopu okolicznościowego oraz innych nieobecności, które są uwzględniane przez Spółkę w wynagrodzeniu zasadniczym.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy ogólny czas pracy, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT to czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy, a stosowany przez Spółkę sposób kalkulacji proporcji kosztu kwalifikowanego, o którym mowa w tym przepisie, zaprezentowany w stanowisku własnym, uznać należy za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

W niniejszej interpretacji tut. Organ nie oceniał przykładu liczbowego ilustrującego stanowisko Spółki w przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt, iż przepis art. 14b Ordynacji podatkowej nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.)