Czy wydatki poniesione w związku z podwyższeniem kapitału Spółki podlegają opodatkowaniu Estońskim CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, która dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wymienione w opisie sprawy wydatki  poniesione w związku z podwyższeniem kapitału Spółki podlegają opodatkowaniu Estońskim CIT.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie Organu – 22 września 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawcą jest spółką komandytową (dalej: "Spółka"), której przedmiotem przeważającej działalności jest (…). Jedynymi wspólnikami Spółki są osoby fizyczne. Spółka cały czas się rozwija i w najbliższym czasie planuje budowę nowego oddziału.

W związku z  planowaną inwestycją, w dniu 26 maja 2023 r. Spółka, w formie aktu notarialnego, podjęła uchwałę w sprawie podwyższenia wkładów wspólników do Spółki poprzez wniesienie przez wspólników określonych kwot pieniężnych w określonych terminach. W  związku z podwyższeniem kapitału, Spółka poniosła następujące koszty:

- taksę notarialną,

- opłatę za wypisy aktu notarialnego,

- podatek od czynności cywilnoprawnych,

- opłatę rejestracyjną,

- wynagrodzenie firmy doradztwa prawnego oraz opłata za udzielone pełnomocnictwo,

- opłata za zgłoszenie zmian w KRS.

Bez poniesienia powyższych kosztów, niemożliwe byłoby podwyższenie kapitału Spółki, a  w konsekwencji zrealizowanie inwestycji generującej przychody, w związku z czym koszty te należy uznać za bezsprzecznie związane z działalnością gospodarczą w świetle przepisów regulujących Estoński CIT (mimo, że nie spełniałyby definicji kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT przy klasycznym opodatkowaniu CIT).

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 15 września 2023 r.  wskazaliście Państwo, że Firma, która w związku z opisaną we wniosku czynnością podwyższenia kapitału Spółki, świadczyła na Państwa rzecz usługi doradztwa prawnego, nie jest podmiotem powiązanym z Państwem, w myśl art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT a warunki (w tym wynagrodzenie) świadczonej przez ww. firmę na Państwa rzecz wskazanej w opisie sprawy usługi były ustalone na warunkach rynkowych.

Spółka z daleko idącej ostrożności uznała poniesione wydatki za dochód podlegający opodatkowaniu Estońskim CIT, a niniejszym wnioskiem zamierza potwierdzić prawidłowość swojego stanowiska w zakresie charakteru poniesionych kosztów i po otrzymaniu pozytywnej interpretacji, złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty.

Pytanie

Czy opisane wyżej wydatki poniesione w związku z podwyższeniem kapitału Spółki podlegają opodatkowaniu Estońskim CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, opisane wyżej wydatki poniesione w związku z podwyższeniem kapitału Spółki nie podlegają opodatkowaniu Estońskim CIT.

W art. 28m ust. 1 ustawy o CIT ustawodawca określił dochody podlegające opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek (zwanym dalej: „Estońskim CIT") wymieniając, że są nimi:

- dochód z tytułu podzielonego zysku i dochód z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat,

- dochód z tytułu ukrytych zysków,

- dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą,

- dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku,

- dochód z tytułu zysku netto,

- dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych.

W ocenie Spółki, niemożliwe jest zakwalifikowanie opisanych w stanie faktycznym kosztów poniesionych w związku z podwyższeniem kapitału Spółki do jakiejkolwiek wymienionej powyżej pozycji, w szczególności do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Zauważyć należy, że pojęcie „wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarcza" nie jest tożsame z pojęciem „wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów”, a więc to, że poniesiony przez Spółkę wydatek nie stanowił kosztu uzyskania przychodów, nie oznacza z  automatu, że nie jest on związany z działalnością gospodarczą i w świetle przepisów ustawy o CIT regulujących Estoński CIT Spółka ma obowiązek wykazać go jako dochód. Zaznaczyć należy, że Spółka jako podatnik Estońskiego CIT zobowiązana jest do wyliczenia i  zapłaty podatku w oparciu o przepisy Rozdziału 6b ustawy o CIT. Nie dotyczą jej zatem przepisy tejże ustawy w zakresie identyfikowania kosztów uzyskania przychodów w  rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (w zakresie realizacji obowiązków wynikających z  przejścia na Estoński CIT).

Zwraca na to uwagę samo Ministerstwo Finansów, które w Przewodniku do ryczałtu od dochodów spółek, we fragmencie dotyczącym wskazanego w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o  CIT dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika, wskazało, że: „Sposób kwalifikacji tego dochodu uzależniony jest od indywidualnego stanu faktycznego, w jakim pozostaje spółka. W ocenie wydatków kwalifikujących się do tego rodzaju dochodów można się posiłkować kwalifikacją wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust 1 i art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, wynikającą z praktyki podmiotu jak również bogatego orzecznictwa sądowo-administracyjnego. Wprawdzie pojęcie wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą nie jest tożsame z pojęciem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Zasady kwalifikacji wydatków mogą być różne. Jednak należy również zwrócić uwagę na podobieństwo, jakie może je cechować. Podobieństwa pomiędzy wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą a wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu, należy upatrywać przede wszystkim w celu ich poniesienia. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Te same cele powinny realizować wydatki związane z działalnością gospodarczą. Należy bowiem zwrócić uwagę, że jedną z  immanentnych cech działalności gospodarczej, która wyróżnia ją od innego rodzaju aktywności, jest jej zarobkowy charakter." Innymi słowy mimo, że pojęcie wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie jest tożsame z pojęciem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, to należy mieć na względzie podobieństwo, jakie cechuje te dwie kategorie wydatków. Podobieństwa pomiędzy wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą a wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu, należy upatrywać przede wszystkim w celu ich poniesienia. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w  celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Te same cele powinny realizować wydatki związane z działalnością gospodarczą. Potwierdza to Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydawanych interpretacjach, m.in. w interpretacji z dnia 13 stycznia 2023 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.200.2022.1.OK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Od 2021 r. podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mają możliwość wyboru formy opodatkowania jaką jest ryczałt od dochodów spółek. Ten sposób opodatkowania będący odejściem od dotychczasowych zasad podatkowych, ze względu na swoją specyfikę i odrębność został uregulowany w rozdziale 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zatytułowanym „Ryczałt od dochodów spółek” (dodano artykuły od 28c do 28t), a także w przepisach ogólnych ale związanych z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie.

Opodatkowanie ryczałtem oznacza dla podatnika zmianę zasad w zakresie przedmiotu opodatkowania. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza w zakresie ryczałtu nowe kategorie dochodów (przedmiotu opodatkowania) nie podlegających reżimowi dotychczasowych przepisów ustawy. Dochodów tych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi według ogólnych zasad CIT (art. 7 ustawy) dla celów ustalenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 28m ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający:

 1) wysokości zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej zysk ten został uchwałą o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto przeznaczony:

a) do wypłaty udziałowcom, akcjonariuszom albo wspólnikom (dochód z tytułu podzielonego zysku) lub

b) na pokrycie strat powstałych w okresie poprzedzającym okres opodatkowania ryczałtem (dochód z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat);

 2) wysokości ukrytych zysków (dochód z tytułu ukrytych zysków);

 3) wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą);

 4) nadwyżce wartości rynkowej składników przejmowanego majątku lub wniesionego w drodze wkładu niepieniężnego ponad wartość podatkową tych składników (dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku) - w przypadku łączenia, podziału, przekształcenia podmiotów lub wniesienia w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części;

 5) sumie zysków netto osiągniętych w każdym roku podatkowym stosowania opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej te zyski nie były zyskami podzielonymi lub nie zostały przeznaczone na pokrycie straty (dochód z tytułu zysku netto) - w przypadku podatnika, który zakończył opodatkowanie ryczałtem;

 6) wartości przychodów i kosztów podlegających zgodnie z przepisami o rachunkowości zarachowaniu w roku podatkowym i uwzględnieniu w zysku (stracie) netto, które nie zostały uwzględnione w tym zysku (stracie) netto (dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych).

Stosownie do zdania wstępnego art. 28m ust. 3 ustawy o CIT:

Przez ukryte zyski, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się świadczenia pieniężne, niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne, wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, inne niż podzielony zysk, których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec, akcjonariusz albo wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem, akcjonariuszem albo wspólnikiem, (…).

Przy czym stosownie do art. 28c pkt 1 ustawy o CIT:

Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o podmiotach powiązanych - oznacza to podmioty powiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4, przy czym wielkość udziałów i praw, o których mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1 lit. a-c, wynosi, z zastrzeżeniem art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. g, co najmniej 5%.

W świetle art. 28m ust. 4a ustawy o CIT:

Do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie zalicza się wydatków i odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości, związanych z używaniem samochodów osobowych, środków transportu lotniczego, taboru pływającego oraz innych składników majątku:

1) w pełnej wysokości - w przypadku składników majątku wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności gospodarczej;

2) w wysokości 50% - w przypadku składników majątku, które nie są wykorzystywane wyłącznie na cele działalności gospodarczej.

Stosownie do postanowień art. 28o ust. 1 ustawy o CIT:

Ryczałt wynosi:

1) 10% podstawy opodatkowania - w przypadku małego podatnika oraz podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności;

2) 20% podstawy opodatkowania - w przypadku podatnika innego niż wskazany w pkt 1.

Przedmiotem opodatkowania w systemie ryczałtu jest zatem co do zasady efektywna dystrybucja zysku ze spółki kapitałowej do jej udziałowca/akcjonariusza, przy czym przepisy nie ograniczają się wyłącznie do opodatkowania dywidend, ale uwzględniają również inne formy dystrybucji.

Istotą przyjętego modelu jest odroczenie opodatkowania dystrybuowanego zysku do dnia podjęcia uchwały o przeznaczeniu tego zysku i wypłat równoważnych takiej dystrybucji. Intencją ustawodawcy jest zatem uwzględnienie w katalogu dochodów do opodatkowaniem także innych, alternatywnych niż dywidenda, świadczeń dokonanych na rzecz udziałowców/akcjonariuszy lub podmiotów powiązanych bezpośrednio lub pośrednio z  podatnikiem lub z tymi udziałowcami/akcjonariuszami, (tzw. ukryte zyski). Wypłata ukrytych zysków oznacza powstanie dla spółki odpowiadającego im dochodu, podlegającego opodatkowaniu ryczałtem.

Ukryte zyski stanowić zatem będą dla podatnika wszelkie świadczenia spółki:

   - wykonane w związku z prawem do udziału w zysku,

   - inne niż podzielony zysk o charakterze pieniężnym, niepieniężnym, odpłatnym, nieodpłatnym lub częściowo odpłatnym (wartość nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń określa się zgodnie z art. 12 ust. 5-6a ustawy o CIT),

   - wykonane bezpośrednio lub pośrednio na rzecz udziałowca/akcjonariusza lub podmiotu powiązanego,

   - wykonane bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem/akcjonariuszem.

W katalogu dochodów do opodatkowania w systemie ryczałtu ustawodawca w art. 28m ust. 1 wymienił również dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika odpowiada wysokości takich wydatków.

Dochody niezwiązane z działalnością gospodarczą mogą częściowo pokrywać się z  dochodami stanowiącymi ukryte zyski. W przypadku jednak wydatków niezwiązanych z  działalnością gospodarczą nie jest konieczne i wymagane badanie powiązań z  podmiotem na rzecz którego dokonywana jest wypłata lub z którym dokonuje się transakcji.

Zgodnie z art. 28n ust. 1 pkt 2 ustawy CIT:

podstawą opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek jest suma dochodu z tytułu ukrytych zysków i dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą ustalona w miesiącu, w którym wykonano świadczenie lub dokonano wypłaty lub wydatku.

Ponadto zgodnie z art. 28t ust. 1 pkt 4 ustawy CIT:

Ryczałt od dochodu z tytułu ukrytych zysków i dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z  działalnością gospodarczą płatny jest do 20-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w  którym dokonano wypłaty, wydatku lub wykonania świadczenia.

Powyższe przepisy świadczą o wysokim stopniu podobieństwa obu przedmiotów opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek. Potwierdza to również treść Przewodnika do Ryczałtu od dochodów spółek z dnia 23 grudnia 2021 r., w którym znajduje się informacja (str. 41 poz. 63), że: „Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika odpowiada wysokości takich wydatków. Przykłady mogą częściowo pokrywać się z tymi, które dotyczą dochodów z tytułu ukrytych zysków (…). Jednak w przypadku wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie jest konieczne i wymagane badanie powiązań z podmiotem na rzecz którego dokonywana jest wypłata lub z którym dokonuje się transakcji.”

Powyższy fragment Przewodnika wskazuje, że ustawodawca wprowadzając przepisy o  ryczałcie od dochodów spółek zakładał, że niektóre kategorie wydatków i kosztów mogą być rozpatrywane zarówno z perspektywy ukrytych zysków jak i wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Z przepisów ustawy CIT nie wynika wprost jakiego rodzaju wydatki mogą być uznane za dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ustawodawca nie zdecydował się na sformułowanie w przepisie definicji ani nawet przykładowego katalogu tego rodzaju wydatków. W związku z powyższym, aby ustalić jakie kategorie wydatków oraz kosztów mieszczą się w zakresie wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, należy odwołać się do znaczenia, jakie posiada niniejsze pojęcie w języku powszechnym. W tym aspekcie warto odnotować, że jedną z immanentnych cech działalności gospodarczej, która wyróżnia ją od innego rodzaju aktywności, jest jej zarobkowy charakter. Zatem za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą można uznać m.in. takie wydatki i koszty, które nie są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Należy jednak podkreślić, że kwestię kwalifikacji na gruncie przepisów o ryczałcie od dochodów spółek danego wydatku lub kosztu do dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą należy rozpatrywać indywidualnie, w  odniesieniu do konkretnego stanu faktycznego i okoliczności sprawy. Skoro jak wskazano wyżej, jedną z immanentnych cech działalności gospodarczej jest jej zarobkowy charakter – koszty, które nie służą realizacji podstawowego celu prowadzonej działalności gospodarczej jakim jest osiąganie zysków, lecz są efektem ubocznym działań zmierzających do osiągnięcia, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów (np. niektóre z kosztów określonych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy CIT), mogą być uznane za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą.

Z opisu sprawy wynika, że planujecie Państwo budowę nowego oddziału. W związku z ww. inwestycją, w dniu 26 maja 2023 r. podjęliście Państwo uchwałę, w formie aktu notarialnego, w sprawie podwyższenia wkładów wspólników do Spółki poprzez wniesienie przez wspólników określonych kwot pieniężnych w określonych terminach. W związku z  podwyższeniem kapitału, ponieśliście Państwo następujące koszty:

- taksę notarialną,

- opłatę za wypisy aktu notarialnego,

- podatek od czynności cywilnoprawnych,

- opłatę rejestracyjną,

- wynagrodzenie firmy doradztwa prawnego oraz opłata za udzielone pełnomocnictwo,

- opłata za zgłoszenie zmian w KRS.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia czy opisane wyżej wydatki poniesione w związku z podwyższeniem kapitału Spółki podlegają opodatkowaniu Estońskim CIT.

Biorąc pod uwagę katalog wskazanych w art. 28m ust. 1 dochodów podlegających opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek oraz Państwa wątpliwości wskazać należy, że w rozpatrywanej sprawie analizie należy poddać czy wskazane we wniosku wydatki poniesione przez Państwa w związku z podwyższeniem wkładów wspólników stanowią wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą.

Wydatków takich jak taksa notarialna, opłata za wypis aktu notarialnego, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata rejestracyjna za udzielenie pełnomocnictwa oraz za zgłoszenie zmian w KRS – nie można bowiem zakwalifikować do innych kategorii dochodów wskazanych w art. 28m ust. 1 ustawy o CIT, w tym do ukrytych zysków. W przypadku natomiast nabytych przez Państwa usług doradztwa prawnego wyraźnie Państwo wskazaliście, że firma od której nabyliście Państwo ww. usługi nie jest podmiotem z  Państwem powiązanym, o którym mowa w art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT a warunki (w tym wynagrodzenie) nabytej przez Państwa usługi były ustalone na warunkach rynkowych. Powyższe potwierdza, że również te wydatki nie mogą być rozpatrywane w  kategorii ukrytych zysków.

Uwzględniając przytoczone przepisy oraz przedstawione wyżej wyjaśnienia wskazać należy, że wydatki wymienione w opisie stanu faktycznego nie będą również wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą.

Jak bowiem wynika z opisu sprawy ponoszone w związku z podwyższeniem kapitału spółki koszty taksy notarialnej, opłaty za wypis aktu notarialnego, podatku od czynności cywilnoprawnych, opłaty rejestracyjnej, wynagrodzenia firmy doradztwa prawnego, opłaty za udzielone pełnomocnictwo, opłaty za zgłoszenie zmian w KRS zostały – poniesione w  związku z czynnością prowadzącą do podwyższenia wkładów wspólników w  celu sfinansowania budowy nowego oddziału Spółki. Wydatki te jako wydatki dotyczące czynności ściśle powiązanej z funkcjonowaniem Spółki i umożliwiające sfinansowanie działania prowadzącego do rozwoju/poszerzenia Państwa działalności a  tym samym zapewnienia dodatkowego źródła przychodu, stanowią niewątpliwie wydatki związane z  prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą.

Tym samym zgodzić się z Państwem należy, że wskazane w opisie sprawy wydatki poniesione w związku z podwyższeniem kapitału Spółki nie będą podlegały opodatkowaniu Estońskim CIT.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).