Brak obowiązku sporządzenia przez uczelnię i przekazania podatnikowi (studentowi) oraz właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji PIT-11 w związku z umożliwieniem określonej kategorii studentów odbycia kursu z języka polskiego sfinansowanego przez Uczelnię.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie uznania, że nie mają Państwo obowiązku sporządzenia i przekazania podatnikowi (studentowi) oraz właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji PIT-11 w związku z umożliwieniem opisanej we wniosku kategorii studentów odbycia kursów języka polskiego sfinansowanych przez Uczelnię jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakresie uznania, że nie mają Państwo obowiązku sporządzenia i przekazania podatnikowi (studentowi) oraz właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji PIT-11 w związku z umożliwieniem opisanej we wniosku kategorii studentów odbycia kursów języka polskiego sfinansowanych przez Uczelnię.

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Uniwersytet (...) (zwany dalej „Uczelnią” lub „Wnioskodawcą”) jest uczelnią publiczną w rozumieniu art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 roku - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668 ze zm., dalej jako: „Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce”). Jedynym z jej wydziałów jest (...) (dalej: „(...)” lub „Wydział”).

(...) przyznaje określonej kategorii swoich studentów możliwość odbycia kursów z języka polskiego. Chodzi o studentów (...) spoza Polski, którzy zaliczają się do jednej z następujących kategorii:

1)stypendystów oraz osób, które znalazły się na liście rezerwowej do stypendium z Funduszu stypendialnego im. A.B. (dalej jako: „stypendium A”).

2)stypendystów stypendium z Funduszu stypendialnego im. C.D. (dalej jako: „stypendium B”).

Stypendia te są przeznaczone dla absolwentów zagranicznych szkół ponadpodstawowych, (...).

Wniosek dotyczy osób, które przebywają na terenie Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym lub posiadają na terytorium Polski centrum interesów osobistych i gospodarczych. Niemniej w pierwszym roku akademickim, rozpoczynającym się w październiku w jakim stypendium zostaje przyznane może dotyczyć także osób, które nie posiadają polskiej rezydencji podatkowej.

A.Stypendium A

(...)

B.Stypendium B

(...)

C.Kursy języka polskiego dla stypendystów

(...)

Pytanie

Czy Uczelnia ma obowiązek do sporządzenia i przekazania podatnikowi (studentowi) oraz właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji PIT-11 w związku z umożliwieniem studentom odbycia kursu z języka polskiego sfinansowanego przez Uczelnię?

Państwa stanowisko w sprawie

Uczelnia nie ma obowiązku sporządzenia i przekazania podatnikowi (studentowi) oraz właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji PIT-11 w związku z umożliwieniem wspomnianej kategorii studentów odbycia kursu z języka polskiego sfinansowanego przez Uczelnię. Studenci ci nie uzyskują bowiem przychodu z innych źródeł (nieodpłatnych świadczeń).

Uzasadnienie stanowiska

W myśl art. 42a ust. 1 u.p.d.o.f., „osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania ”.

Przepis ten dotyczy obowiązku sporządzania i przekazywania tzw. informacji PIT-11 w związku z przekazywaniem (wypłacaniem) przez określony podmioty należności lub świadczeń kwalifikowanych do przychodów z tzw. „innych źródeł”.

W pierwszej kolejności należy więc rozważyć, czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym studenci, którym (...) umożliwia odbycie kursu z języka polskiego osiągają taki przychód.

Ogólna definicja przychodu została zawarta w art. 11 u.p.d.o.f. W myśl art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., przychodami z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei art. 11 ust. 2 u.p.d.o.f., stanowi, że wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f., wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b u.p.d.o.f.).

W zawartym w art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f. katalogu źródeł przychodów w punkcie 9 wymieniono tzw. „inne źródła ”. Pojęcie to obejmuje te przychody, których nie można zakwalifikować do źródeł przychodu wymienionych w pozostałych punktach art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f.

W myśl art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f., „za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17”.

Sformułowanie „w szczególności” oznacza, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

W niniejszej sprawie (...) umożliwia swoim studentom (będących stypendystami ww. stypendiów lub osobami z listy rezerwowej do stypendium A) uczestnictwo w kursach z języka polskiego organizowanych przez inny podmiot - Szkołę (...). (...) pokrywa koszty tych kursów i rozlicza się bezpośrednio z ich organizatorem. Studenci nie otrzymują pieniędzy na kurs, tylko świadczenie niepieniężne, przejawiające się w możliwości odbycia kursu, sfinansowanegoprzez Uczelnię.

Należy więc rozważyć, czy w niniejszej sprawie mamy do czynienia nieodpłatnym świadczeniem stanowiącym przychód w rozumieniu ustawy. Przepisy u.p.d.o.f. nie definiują tego pojęcia.

Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenia "niewymagającej opłaty; takie za które się nie płaci, bezpłatne" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003 r.). Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że o nieodpłatnym świadczeniu, mającym cechy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym można mówić w sytuacji, gdy:

•podmiot, na rzecz którego dokonywane jest tego rodzaju świadczenie odnosi korzyść, a więc musi zaistnieć u niego trwałe przysporzenie majątkowe;

•korzyść ta musi zostać odniesiona kosztem innego podmiotu, a więc powinna istnieć możliwość ustalenia kto poniósł ekonomiczny ciężar owego przesunięcia majątkowego,

•korzyść musi mieć konkretny wymiar finansowy,

•nie wiąże się ono z jakimkolwiek ekwiwalentem ze strony podatnika. Nie ma przy tym znaczenia, czy ten ekwiwalent pozostaje w ekonomicznej równowadze ze świadczeniem. Jeżeli podmiot zobowiązany jest do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, choćby miało ono wymiar symboliczny nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu, (por. interpretacja indywidualna z dnia 28.07.2021 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0115-KDIT2.4011.337.2021.2.KC).

W kwestiach dotyczących ustalenia, kiedy mamy do czynienia z przychodem z nieodpłatnych świadczeń, za istotny należy uznać wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8.07.2014 r. sygn. akt K 7/13. Wyrok ten dotyczył co prawda przychodów ze stosunku pracy (nieodpłatnych świadczeń o pracodawcy), jednakże zawarte tam rozważania mają charakter uniwersalny i płynące z niego wniosku należy odnieść również do nieodpłatnych świadczeń innych osób niż pracownicy.

Na powyższe wskazał m.in. WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 17.05.2017 r. sygn. I SA/Wr 44/17, który w zakresie opodatkowania nieodpłatnych świadczeń stwierdził, że „oceniając sporną kwestię zasadne jest odwołanie się do wyroku TK z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. Nr 947), który analizował definicję przychodu podatkowego pracowników z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Wyrok dotyczył wprawdzie przychodu ze stosunku pracy, ale z uwagi na to, że zasadnicza część rozważań TK oparta była na art. 11 u.p.d.o.f, który definiuje pojęcie przychodu nie tylko ze stosunku pracy, ale także z innych tytułów, to wnioski płynące z wyroku TK należy odnieść także do przychodów innych niż pracownicy osób. Punktem wyjścia jest określenie warunków powstania przychodu.”

Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego przeprowadzona w uzasadnieniu wspomnianego wyroku analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń" jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Należy przyjąć, że za przychód taki mogą być uznane świadczenia, które:

1)zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

2)zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy lub innego podmiotu) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

3)korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Przesłanki te muszą być spełnione łącznie. Oznacza to, że jeżeli świadczenie przyznane danej osobie (studentowi) nie spełni choćby jednego z tych warunków, po stronie takiej osoby nie powstanie przychód.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy przeanalizować, czy przesłanki te są spełnione w niniejszej sprawie.

Ad. 1 Dobrowolność świadczenia

Pierwszy warunek dotyczy ustalenia, czy wspomniani studenci korzystają z takiego świadczenia kursu dobrowolnie. W kontekście pierwszego warunku, Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko pod warunkiem, że rzeczywiście spowodowały zaoszczędzenie przez niego wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie. Zgoda na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie - z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej - jest celowe i przydatne, leży w jego interesie. Oznacza to, że w braku świadczenia ze strony pracodawcy pracownik musiałby ponieść wydatek. W konsekwencji przyjęcie świadczenia oferowanego przez pracodawcę oznacza uniknięcie tego wydatku.

W przedstawionym stanie/faktycznym zdarzeniu przyszłym wspomniani studenci mają możliwość udziału w takich kursach. Możliwość taka wymieniana jest jako jedna z korzyści związanych z przyznaniem stypendium (lub znalezieniem się na liście rezerwowej). Poziom kursu oraz liczbę godzin określi Dziekan (...) odpowiednio do potrzeb studenta (stypendysty). Chodzi o zajęcia fakultatywne. Ich zaliczenie nie jest warunkiem ukończenia studiów na (...). W takiej sytuacji warunek dobrowolności należy uznać za spełniony.

Ad. 2 Interes podatnika

Formułując drugi warunek Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że dla oceny czy świadczenie leżało w interesie pracownika, istotne jest czy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Korzyść ta może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy PIT jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Warunek ten także jest spełniony. Udział w zajęciach leży w interesie stypendysty. Pozwala mu bowiem na nabycie przydatnych umiejętności ułatwiających ukończenie studiów na (...) oraz podjęcie ewentualnej pracy w Polsce. Kurs jest świadczeniem o określonej wartości rynkowej, co prowadzi do wniosku, że mamy tu do czynienia z zaoszczędzeniem wydatku przez studenta.

Ad. 3 Nieokreślony krąg adresatów

Z wewnętrznych regulacji Uczelni wynika, że możliwość udziału w kursie dotyczy wszystkich studentów spełniających określone warunki, tj. będących stypendystami stypendiów A lub B, albo osobami z listy rezerwowej do stypendium A. Każdy stypendysta może wziąć udział w takim kursie. Dziekan (...) określa jedynie poziom kursu oraz liczbę godzin odpowiednio do potrzeb studenta. Jest to więc świadczenie dostępne dla wszystkich studentów spełniających określone warunki. Oznacza to, że jest to rozwiązanie kierowane do nieokreślonego kręgu osób, nie ma więc charakteru indywidualnego. Analiza wyroków i interpretacji organów podatkowych prowadzi do wniosku, że w tego typu sytuacjach przedmiotowy warunek nie jest spełniony.

W ocenie Wnioskodawcy analizowane zagadnienie jest zbliżone do sytuacji zwolnienia studenta z opłat pobieranych przez uczelnie (takich jak opłaty za kształcenie (czesne) i opłaty za powtarzanie zajęć), przyznanego przez władze uczelni w drodze decyzji na podstawie jej wewnętrznych aktów i regulaminów. W takich sytuacjach organy podatkowe odwołując się ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego, stwierdzały, że po stronie studenta nie powstaje przychód z nieodpłatnego świadczenia, albowiem nie jest spełniona trzecia przesłanka wskazana w tym wyroku.

Dla przykładu można tu wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10.06.2022 r. sygn. 0115-KDIT2.4011.300.2022.1.KC, w której uznano, że „w przypadku zwolnienia przez Uczelnię studenta z opłat trzecia z przesłanek wskazanych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego nie jest wypełniona. W sytuacji, gdy w wewnętrznych aktach prawnych Uczelni wskazano okoliczności, które powodują rezygnację z pobierania opłat, to należy uznać, że tego rodzaju świadczenie jest dostępne w sposób ogólny dla wszystkich studentów, którzy spełnią określone warunki. Zatem potencjalnie rozwiązanie jest kierowane do nieokreślonego kręgu osób, nie ma więc charakteru indywidualnego. W związku z powyższym, Uczelnia nie będzie zobowiązana do sporządzenia i przekazania podatnikowi (studentowi) i właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji PIT-11, bowiem zwolnienie studenta przez Uczelnię z opłat, które nastąpiło na podstawie Uchwały, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia i nie skutkuje powstaniem po stronie studenta przychodu podlegającego opodatkowaniu”. Interpretacja została wydana w sprawie, w której studenci mogli się ubiegać się o całkowite lub częściowe zwolnienie z opłat za kształcenie (czesne) i powtarzanie zajęć wskazując okoliczności uzasadniające wniosek o zwolnienie. Mogli również wnioskować o całkowite lub częściowe zwolnienie tylko z czesnego, w przypadku uczestnictwa w międzynarodowych programach stypendialnych (...) Częściowe zwolnienie z każdej z opłat pobieranych przez Uczelnię student mógł uzyskać pod warunkiem, że nie korzysta ze świadczeń z funduszu pomocy materialnej oraz nastąpiło istotne pogorszenie jego sytuacji materialnej lub osobistej spowodowanej wypadkami losowymi. Całkowite lub częściowe zwolnienie z każdej z opłat student mógł uzyskać także w przypadkach nadzwyczajnych, w szczególności związanych z konfliktami zbrojnymi toczącymi się na terenie państw, których obywatelami są studenci uczelni.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 5.08.2021 r. sygn. 0115-KDIT2.4011.395.2021.2.KC. Interpretacja dotyczyła studentki, która ubiegała się o umorzenie czesnego z racji trudnej sytuacji materialnej. Została z niego zwolniona na podstawie umowy zawartej z uczelnią oraz uchwały senatu uczelni. Dokumenty te wskazywały, że dziekan może wyrazić zgodę na zwolnienie z opłat czesnego między innymi, wtedy, gdy student znajdzie się w trudnej sytuacji materialnej, czyli nie jest w stanie opłacać czesnego. Uznano, że „w sytuacji gdy w wewnętrznych aktach prawnych uczelni wskazano okoliczności, które powodują rezygnację z pobierania opłat za usługi edukacyjne, to należy uznać, że tego rodzaju świadczenie jest dostępne w sposób ogólny dla wszystkich, którzy spełnią określone warunki. Zatem potencjalnie rozwiązanie to jest kierowane do nieokreślonego kręgu osób, nie ma więc charakteru indywidualnego. Dlatego też należy uznać, że w opisanej sytuacji trzecia z przesłanek wskazanych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego nie jest wypełniona”. Organ podatkowy stwierdził więc, że nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu.

W zakresie zwolnienia studentów z tego typu opłat podobne stanowisko i argumentację zawarto również w wielu innych interpretacjach indywidualnych. Dla przykładu można tu wskazać:

1)interpretację indywidualną z 28.07.2021 r. sygn. 0115-KDIT2.4011.337.2021.2.KC. Dotyczyła ona studentki, którą władze uczelni zwolniły z opłaty czesnego za studia zaoczne. Zwolnienie nastąpiło na podstawie uchwał i regulaminu. Studentka ubiegła się o zwolnienie z powodu pogorszenia się sytuacji materialnej rodziny w związku z pandemią COVID-19,

2)interpretację indywidualną z 22.04.2021 r. sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.173.2021.l.KS. Dotyczyła ona zwalniania z studentów z opłat za usługi edukacyjne. Uczelnia publiczna ustalała warunki i tryb zwalniania z opłat. Kwestię tę regulowało zarządzenie rektora, zgodnie z którym kierownik jednostki dydaktycznej mógł zwolnić studenta z opłaty w całości lub w części albo rozłożyć opłatę na raty na uzasadniony i udokumentowany wniosek studenta. Zwolnienie takie mogło nastąpić, w szczególności w wymienionych w tym zarządzeniu przypadkach.

3)interpretację indywidualną z 21.07.2022 r. sygn. 0114-KDIP3-2.4011.505.2022.3.MN. Dotyczyła ona zwalniania cudzoziemców z opłat za studia doktoranckie, w przypadkach w których w wewnętrznych aktach prawnych uczelni wskazano okoliczności, które powodują rezygnację z pobierania opłat.

4)interpretację indywidualną z dnia 9.02.2021 r. sygn. 0113-KDIPT2- 3.4011.892.2020.3.KS. Dotyczyła ona zwalniania z opłat za usługi edukacyjne. Wewnętrze akty uczelni przewidywały, że student może się ubiegać o takie zwolnienie w przypadkach określonych w tych aktach.

We wszystkich tych interpretacjach organy podatkowe uznawały, że jeżeli w wewnętrznych aktach prawnych uczelni wskazano okoliczności, które powodują rezygnację z pobierania opłat za usługi edukacyjne, to należy uznać, że tego rodzaju świadczenie jest dostępne w sposób ogólny dla wszystkich, którzy spełnią określone warunki. Rozwiązanie takie potencjalnie kierowane do nieokreślonego kręgu osób, nie ma więc charakteru indywidualnego. Dlatego też należy uznać, że w takich sytuacjach trzecia z przesłanek wskazanych w ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego nie jest spełniona. W konsekwencji stwierdzano, że studenci zwalniani z opłat w drodze decyzji uczelni nie uzyskują przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Należy uznać, że interpretacje te zachowują swoją aktualność w niniejszej sprawie, albowiem mamy tu do czynienia z analogiczną sytuacją.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, z możliwości udziału w kursie z języka polskiego mogą skorzystać wszyscy studenci, którzy spełniają warunki określone przez władze uczelni, a mianowicie wszyscy studenci będący stypendystami stypendiów A i B albo osobami z listy rezerwowej do stypendium A.. Przedmiotowe świadczenie jest adresowane do określnego w sposób generalny kręgu adresatów i zasadniczo każdy uprawniony może z niego skorzystać na takich samych zasadach. Świadczenie to ma zatem charakter ogólnodostępny, co wyklucza możliwość ustalenia wymiernej korzyści i przypisania jej indywidualnej osobie.

Zatem potencjalnie rozwiązanie to jest kierowane do nieokreślonego kręgu osób, nie ma więc charakteru indywidualnego. Dlatego też należy uznać, że w opisanej sytuacji trzecia z przesłanek wskazanych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego nie jest spełniona.

W sprawie nie wystąpi więc przychód podlegający opodatkowaniu. W konsekwencji Uczelnia nie ma obowiązku sporządzania oraz przekazywania podatnikowi (studentowi) i naczelnikowi urzędu skarbowego informacji PIT-11, o której mowa w art. 42a ust. 1 u.p.d.o.f.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

W odniesieniu do powołanych przez Państwo interpretacji indywidualnych organ informuje, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).