Nie będzie mógł Pan odliczyć od Pana dochodu wydatków poniesionych przez Pana niepełnosprawną żonę i udokumentowanych fakturami wystawionymi na dane P... - Interpretacja - 0114-KDIP3-2.4011.485.2023.2.AC

ShutterStock

Interpretacja indywidualna z dnia 19 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.485.2023.2.AC

Temat interpretacji

Nie będzie mógł Pan odliczyć od Pana dochodu wydatków poniesionych przez Pana niepełnosprawną żonę i udokumentowanych fakturami wystawionymi na dane Pana żony w zeznaniu podatkowym za 2023 rok oraz za lata przyszłe. Nie ma również możliwości, aby roczny koszt opieki Pańskiej żony odliczyć od połowy Państwa wspólnego dochodu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 maja 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 16 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości odliczenia wydatków poniesionych w ramach ulgi rehabilitacyjnej od wspólnego dochodu małżonków. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 czerwca 2023 r. (wpływ 15 czerwca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis i uzupełnienie zdarzenia przyszłego

Wskazał Pan, że małżeństwo rozliczające się wspólnie z dochodów (emerytur) w zeznaniu PIT w przypadku, gdy jedno z małżonków jest prawnie uznanie za osobę niepełnosprawną i przebywa w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym, może udokumentowany całoroczny koszt tej opieki odliczyć od wspólnego dochodu małżonków. Z broszury informacyjnej do załącznika PIT/O wynika, że taka możliwość przewidziana jest w aktualnych przepisach ustawowych (Dz. U. z 2022 r. art. 26 ust. 1 pkt 6), ale w sformułowaniu odnoszącym się tylko do podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika utrzymującego osobę niepełnosprawną. W tym drugim przypadku możliwość odpisu jest jednak ograniczona kryteriami dochodowymi osoby niepełnosprawnej.

W małżeństwie rozliczającym się wspólnie nie występuje pojęcie, że jedno z małżonków jest na utrzymaniu drugiego – ich dochód jest wspólny.

W związku z powyższym, gdy przykładowo roczny dochód:

  • jednego małżonka wynosi 30 tys. zł,
  • drugiego 40 tys. zł,
  • razem 70 tys. zł,

to w rozliczeniu podatkowym na każdego małżonka przypada kwota 35 tys. zł.

Wniosek dotyczy Pana i Pana żony przyszłych wspólnych zeznań podatkowych za 2023 r. i za lata następne. Wniosek dotyczy wszystkich ponoszonych kosztów pobytu, opieki i leczenia Pana niepełnosprawnej żony wyszczególnionych w broszurze informacyjnej PIT/O, punkt 3:

  • odpłatności za pobyt w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym,
  • wynajmu łóżka elektrycznego uznanego przez ten zakład za niezbędne w rehabilitacji i ułatwianiu wykonywania czynności życiowych wynikających z potrzeb Pana niepełnosprawnej żony,
  • zakupu pieluchomajtek w kwocie do 2280 zł,
  • zakupu leków w odpisie ceny przekraczającej kwotę 100 zł na miesiąc.

Pana żona ma 85 lat i jest emerytką. Emerytura Pana żony od 1 marca 2023 r. wynosi (…) zł brutto. Pana żona jest dotknięta chorobą Alzheimera – jest niepełnosprawna fizycznie i intelektualnie w stopniu uniemożliwiającym jakikolwiek kontakt. Pan ma 84 lata. Dochody Pana i żony pochodzą wyłącznie z Państwa emerytur.

Żona posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności znak (…) (…) 2022 r. wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności (...) obowiązujące od (…) 2022 r. Żona nie ma orzeczonej grupy inwalidzkiej. Pierwsze symptomy jej choroby wystąpiły w 2021 r. Pana wniosek dotyczy wyłącznie wydatków poniesionych z Państwa emerytur. Innych źródeł finansowania Państwo nie mieliście. Za 2022 rok odliczył Pan w zeznaniu podatkowym wydatki poniesione od 1 kwietnia 2022 r. i w wysokości niższej od dochodu żony pomimo, że koszty te były wyższe. Wszystkie koszty pobytu, opieki i leczenia żony w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym są udokumentowane stosownymi fakturami, rachunkami i bankowymi dowodami opłaty ze wskazaniem dotyczącym żony. Łączy Państwa wspólnota majątkowa małżeńska.

W uzupełnieniu wyjaśnił Pan, że wniosek dotyczy tego w jakiej wysokości można skorzystać z przysługującego prawa do ulgi rehabilitacyjnej w przypadku złożenia wspólnego zeznania podatkowego.

Pytania

1)Czy małżeństwo rozliczające się wspólnie z dochodów (emerytur) w zeznaniu PIT w przypadku, gdy jedno z małżonków jest prawnie uznanie za osobę niepełnosprawną i przebywa w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym, może udokumentowany całoroczny koszt pobytu, opieki i leczenia odliczyć od wspólnego dochodu małżonków?

2)W jakiej wysokości można odliczyć np. kwotę 45 tys. zł stanowiącą roczny koszt opieki małżonka niepełnosprawnego:

  • w pełnej wysokości?
  • w wysokości równej tylko dochodowi małżonka niepełnosprawnego?
  • w wysokości połowy wspólnego dochodu wyszczególnionego w zeznaniu podatkowym?

Pana stanowisko w sprawie

Przepisy prawa o małżeńskiej wspólnocie majątkowej oraz prawo do wspólnego rozliczenia dochodów do celów podatkowych, stanowią o równym statusie małżonków – majątkowym i dochodowym. Nie istnieje więc pojęcie, że jeden z małżonków może żyć na utrzymaniu drugiego, nawet w warunkach kiedy jeden z małżonków nie pracuje zarobkowo. Rozdzielność majątkowa następuje dopiero na żądanie. Interpretacja, że jedno z małżonków może być na utrzymaniu drugiego narusza prawa nabyte wynikające nie tylko z przepisów, ale i samej istoty wspólnoty majątkowej i dochodowej małżeństwa.

W związku z powyższym uważa Pan, że Pana niepełnosprawna żona ma prawo do pełnego odpisu w zeznaniu PIT kosztów pobytu i opieki w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym z Państwa wspólnego dochodu.

Za rok 2022 obawiając się innej interpretacji zaniżył Pan w zeznaniu PIT-37 kwotę tego odpisu niższego od dochodu niepełnosprawnej żony, chociaż uważa Pan to za nieuzasadnione. Wydaną interpretację chce Pan wykorzystać w następnych zeznaniach podatkowych.

Już sam formularz wniosku sugeruje, by pytający przedstawił własne zdanie w sprawie. Podtrzymuje Pan w uzupełnieniu swoją opinię wyrażoną we wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przepisy ogólne dotyczące ulgi rehabilitacyjnej

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 cytowanej ustawy:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się poniesione na zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 3a ww. ustawy:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się poniesione na pieluchomajtki, pieluchy anatomiczne, chłonne majtki, podkłady, wkłady anatomiczne, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł.

Jak stanowi art. 26 ust. 7a pkt 6 cytowanej ustawy:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się poniesione na odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym;

Następnie art. 26 ust. 7a pkt 12 ww. ustawy stanowi:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się poniesione na leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2021 r. poz. 1977) – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji „leku”, a zatem posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2301 ze zm.).

Z definicji zawartych w art. 2 ww. ustawy wynika, że:

1)  lekiem aptecznym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydawania w tej aptece (pkt 10),

2)  lekiem gotowym jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu (pkt 11),

3)  lekiem recepturowym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej (pkt 12),

4)  produktem leczniczym – jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne (pkt 32).

Wykaz produktów posiadających cechy „leku” został zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym. Odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie z zasadą przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Przepisy regulujące prawo do ulgi powinny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy:

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Art. 26 ust. 7c ww. ustawy wskazuje, że:

W przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1)wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;

2)okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego.

W myśl art. 26 ust. 7d ww. ustawy:

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1.orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2.decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3.orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W świetle art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy ust. 7a-7d i 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu w roku podatkowym pozostają następujące osoby niepełnosprawne: osoba będąca w stosunku do podatnika lub jego małżonka osobą zaliczoną do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn lub dziecko obce przyjęte na wychowanie przez podatnika lub jego małżonka, pod warunkiem że uzyskane w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej, w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4c, z uwzględnieniem art. 6 ust. 4e, świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 100a, dodatku energetycznego, o którym mowa w art. 5c ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, dodatku osłonowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o dodatku osłonowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 1, 202, 1692 i 2687), dodatku węglowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 sierpnia 2022 r. o dodatku węglowym (Dz.U. poz. 1692, 1967, 2236 i 2687), dodatku dla gospodarstw domowych z tytułu wykorzystywania niektórych źródeł ciepła i dodatku dla niektórych podmiotów niebędących gospodarstwami domowymi z tytułu wykorzystywania niektórych źródeł ciepła, o których mowa w art. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 15 września 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach w zakresie niektórych źródeł ciepła w związku z sytuacją na rynku paliw (Dz.U. poz. 1967, 2127, 2185, 2236, 2243 i 2687), dodatku elektrycznego, o którym mowa w art. 27 ustawy z dnia 7 października 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców energii elektrycznej w 2023 roku w związku z sytuacją na rynku energii elektrycznej (Dz.U. poz. 2127, 2243 i 2687), refundacji kwoty odpowiadającej podatkowi VAT, o której mowa w art. 18 ustawy z dnia 15 grudnia 2022 r. o szczególnej ochronie niektórych odbiorców paliw gazowych w 2023 r. w związku z sytuacją na runku gazu (Dz.U. poz. 2687), oraz przyznanych na podstawie odrębnych przepisów zasiłku pielęgnacyjnego oraz dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o rencie socjalnej:

Renta socjalna wynosi 100% kwoty najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy ustalonej i podwyższonej zgodnie z ustawą o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Rentę socjalną waloryzuje się na zasadach i w trybie określonych dla emerytur i rent z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Waloryzacji renty socjalnej dokonuje jednostka organizacyjna Zakładu lub organ emerytalno-rentowy. Wysokość renty socjalnej od 1 marca 2023 r. wynosi 1588,44 zł, zatem dwunastokrotność tej kwoty (która ma znaczenie dla rozliczeń podatkowych za 2023 rok) wynosi 19061,28 zł (12 × 1588,44 zł = 19061,28 zł).

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ww. ustawy:

Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1.I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo

b)znaczny stopień niepełnosprawności;

2.II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy albo

b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Odliczeniu od dochodu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 13a ww. ustawy:

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Wątpliwości Pana budzi kwestia związana z możliwością odliczenia od wspólnego dochodu Pana i Pana żony w ramach ulgi rehabilitacyjnej kosztów pobytu, opieki i leczenia niepełnosprawnej żony (udokumentowanych fakturami wystawionymi na dane imienne żony):

1.odpłatności za pobyt w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym,

2.wynajmu łóżka elektrycznego uznanego przez ten zakład za niezbędne w rehabilitacji i ułatwianiu wykonywania czynności życiowych wynikających z potrzeb pana niepełnosprawnej żony,

3.zakupu pieluchomajtek w kwocie do 2280 zł,

4.zakupu leków w odpisie ceny przekraczającej kwotę 100 zł na miesiąc.

Możliwość odliczenia od wspólnego dochodu kosztów pobytu, opieki i leczenia niepełnosprawnej żony

Stosunki między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością.

Stosownie do art. 43 § 1 ww. Kodeksu:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W opisie sprawy wskazał Pan, że chciałby Pan odliczyć we wspólnym zeznaniu podatkowym za 2023 r. i za lata przyszłe wydatki związane z pobytem Pana niepełnosprawnej żony w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym, opieką i leczeniem od Państwa wspólnego dochodu. Osiągają Państwo dochody z emerytur. Ww. wydatki są finansowane wyłącznie z emerytur. Wszystkie koszty pobytu, opieki i leczenia żony w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym są udokumentowane stosownymi fakturami, rachunkami i bankowymi dowodami opłaty ze wskazaniem Pana żony. Posiadają Państwo wspólność majątkową małżeńską.

Odliczenie wydatków związanych z niepełnosprawnością w ramach ulgi rehabilitacyjnej przysługuje osobie niepełnosprawnej lub podatnikowi, na którego utrzymaniu pozostają osoby niepełnosprawne. Pańska żona osiąga miesięczne dochody z tytułu emerytury w wysokości (…) zł brutto. Zatem wysokość emerytury Pana żony przewyższa miesięczny dochód otrzymywany z renty socjalnej zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o rencie socjalnej. Zatem Pana żona nie pozostaje na Pana utrzymaniu zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, wydatki poniesione na pobyt w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym, opiekę i leczenie Pana niepełnosprawnej żony, w tym: na wynajem łóżka elektrycznego, zakup pieluchomajtek oraz zakup leków będzie można odliczyć wyłącznie od dochodu Pana żony.

Fakt, że wydatki związane z pobytem Pana żony w zakładzie pielęgniarsko-opiekuńczym, opieki i leczenia poniesione zostały z Państwa emerytur, nie stanowi przesłanki wystarczającej do zastosowania przez Pana odliczeń od Pana dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Również złożenie wspólnego z żoną zeznania podatkowego i posiadanie wspólności majątkowej nie oznacza, że jest Pan osobą uprawnioną do odliczeń w tym zakresie. Odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej może bowiem dokonać podatnik będący osobą niepełnosprawną, gdyż to od jego dochodu jest dokonywane odliczenie (bądź też osoba, na której utrzymaniu są osoby niepełnosprawne – co jednak nie ma miejsca w niniejszej sytuacji).

Zatem nie będzie mógł Pan odliczyć od Pana dochodu wydatków poniesionych przez Pana niepełnosprawną żonę i udokumentowanych fakturami wystawionymi na dane Pana żony w zeznaniu podatkowym za 2023 rok oraz za lata przyszłe.

Nie ma również możliwości, aby roczny koszt opieki Pańskiej żony odliczyć od połowy Państwa wspólnego dochodu.

Pana stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Pana zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna odnosi się wyłącznie do Pana obowiązków podatkowych, nie obejmuje ewentualnych obowiązków podatkowych Pana żony. W zakresie możliwości dokonania odliczeń od dochodu żony, wydanie interpretacji możliwe byłoby wyłącznie po złożeniu przez żonę odrębnego wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.).