Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na: zajęcia z pływania, zajęcia,wizyty fizjoterapeutyczne, treningi medyczne i rehabilitację przez adwokata.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 12 maja 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 10 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił do Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 czerwca 2023 r. (wpływ 26 czerwca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest adwokatem i wykonuje zawód w kancelarii indywidualnej pod firmą Kancelaria Adwokacka (...). Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność prawnicza (kod PKD 69 10.Z).

Praca Wnioskodawcy polega głównie na udzielaniu porad prawnych klientom, pisaniu opinii prawnych, przygotowywaniu pism procesowych i reprezentowaniu klientów przed sądami, organami ścigania i innymi instytucjami państwowymi. W przeważającej części praca ta ma charakter siedzący i wiąże się z dużą ilością czasu pracy przy komputerze, ale także pod presją czasu, co wywołuje dodatkowy stres. Dlatego Wnioskodawca jest narażony na szereg niekorzystnych dla jego zdrowia czynników związanych z wielogodzinną pracą biurową przed monitorem komputerowym, bez zmieniania pozycji ciała, w tym na schorzenia kręgosłupa. Jednym z negatywnych efektów wywołanych specyfiką pracy Wnioskodawcy są zdiagnozowane u niego zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa (...). Objawy choroby to przewlekłe dolegliwości bólowe o różnym stopniu natężenia, problemy z utrzymaniem prostej postawy ciała, drętwienie kończyn oraz problemy z poruszaniem się. W grudniu 2021 roku Wnioskodawca miał atak (...), który wymusił na Wnioskodawcy przyjęcie (...). Schorzenie to powoduje spadek produktywności i wydajności Wnioskodawcy w pracy. Po długiej pracy za biurkiem, bez zmiany pozycji Wnioskodawca odczuwa ból w plecach, często o bardzo silnym natężeniu i dlatego musi skracać czas pracy. Wielokrotnie Wnioskodawca w czasie pracy miał problemy z poruszaniem się, co utrudniało mu pracę poza siedzibą kancelarii. Bardzo często u Wnioskodawcy występowało odruchowe skrzywienie kręgosłupa. Ma to niekorzystny wpływ na osiągane przez Wnioskodawcę przychody, które bezpośrednio zależą od jego kondycji fizycznej oraz od wydajności w pracy. Przewlekły i utrzymujący się ból kręgosłupa uniemożliwia pełną koncentrację, powoduje spadek kreatywności, produktywności i wydajności.

Po ataku (...) opisanym wyżej Wnioskodawca konsultował schorzenie u lekarza ortopedy traumatologa, neurologa i neurochirurga. Lekarze uważają, że w razie dalszego rozwoju schorzenia istnieje ryzyko wystąpienia różnego rodzaju powikłań, które mogą skutkować nawet problemami z poruszaniem się i koniecznością poddania się operacji kręgosłupa, która jest ryzykowna (utrata władania nogami w razie niepowodzenia operacji). Efektem takich schorzeń może być pełna lub częściowa niezdolność Wnioskodawcy do pracy razem z istotnym obniżeniem jego przychodów. Na ten moment operacja Wnioskodawcy nie jest zalecana. Obecnie, zdaniem lekarzy, najlepszym i najbezpieczniejszym sposobem, aby uniknąć dalszego rozwoju choroby oraz niwelować dolegliwości z nią z związane jest wzmożona aktywność fizyczna nieobciążająca kręgosłupa (np. pływanie, joga), połączone z równolegle prowadzą rehabilitacją i treningiem medycznym oraz fizjoterapią. Obecnie Wnioskodawca w celu zachowania źródła swoich przychodów ponosi następujące wydatki związane z rehabilitacją:

a)zajęcia z pływania.

b)zabiegi fizjoterapeutyczne.

c)treningi medyczne.

Od momentu wdrożenia zaleceń lekarskich stan Wnioskodawcy uległ poprawie. Wnioskodawca znacznie rzadziej odczuwa dolegliwości związane ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa, jest w stanie swobodnie się poruszać. Aktywność fizyczna Wnioskodawcy poprawia jego kondycję psychofizyczną. Wpływają korzystnie na samopoczucie, niweluje stres, polepsza zdrowie. Dzięki wyeliminowaniu dolegliwości bólowych Wnioskodawca szybciej pracuje, popełnia mniej błędów, jest bardziej wydajny w pracy. To wszystko przekłada się na przychody w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Zależą one bowiem od produktywności Wnioskodawcy.

Pytania

Czy wydatki ponoszone na rehabilitację Wnioskodawcy, tj. wydatki na:

a)zajęcia z pływania – wydatek na instruktora oraz wydatek na wynajem toru na basenie podczas zajęć,

b)wizyty fizjoterapeutyczne – wydatek na zabiegi rehabilitacyjne wykonywane przez fizjoterapeutę,

c)treningi medyczne i rehabilitację – wydatek na instruktora/rehabilitanta i wynajem sali,

mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy na podstawie art 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Wydatki ponoszone na rehabilitację wnioskodawcy, tj. wydatki na:

a)zajęcia z pływania – wydatek na instruktora oraz wydatek na wynajem toru na basenie podczas zajęcia,

b)wizyty fizjoterapeutyczne – wydatek na zabiegi rehabilitacyjne wykonywane przez fizjoterapeutę,

c)treningi medyczne i rehabilitację – wydatek na instruktora/rehabilitanta i wynajem sali,

mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Z powyższego artykułu wynika, że wszystkie poniesione wydatki, z wyłączeniem wydatków wskazanych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami.

Rezultatem poniesienia wydatków jest oczekiwany przez podatnika przychód lub zabezpieczenie funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, w tym także dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów.

Zgodnie z doktryną oraz praktyką prawa podatkowego, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

1)wydatek został rzeczywiście poniesiony przez podatnika,

2)wydatek jest bezzwrotny,

3)wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,

4)wydatek poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

5)wydatek został właściwie udokumentowany,

6)wydatek nie jest kosztem wymienionym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki Wnioskodawcy na rehabilitację i aktywność fizyczną są niewątpliwie związane z jego działalnością. Pełna sprawność fizyczna, ruchowa i pozbycie się bólu dają możliwość nieskrępowanej i wydajnej pracy przy komputerze, odbywania spotkań z klientami oraz udziału w rozprawach. Podstawowym „kapitałem” w kontekście działalności Wnioskodawcy jest sam Wnioskodawca, a od wydajności Wnioskodawcy w pracy wprost zalezą jego przychody. Rehabilitacja i aktywność fizyczna pozwala Wnioskodawcy uniknąć dalszego pogorszenia schorzenia kręgosłupa, która wywołuje ból w plecach i skutkuje niemożnością długiej pracy za biurkiem, spadkiem koncentracji i kreatywności w rozwiązywaniu problemów. Dlatego rehabilitacja jest konieczna dla zachowania zdolności Wnioskodawcy do pracy zawodowej w dotychczasowym wymiarze.

Wydatki Wnioskodawcy na rehabilitację mają konkretny związek z wysokością jego przychodów. Rehabilitacja Wnioskodawcy daje możliwość uniknąć szkodliwych efektów schorzenia, w tym bóli w plecach. Na skutek rehabilitacji Wnioskodawca może spędzać więcej godzin w pracy, przyjmować do prowadzenia więcej spraw sądowych, co z kolei znaczy zwiększenie przychodów kancelarii adwokackiej.

Aktywność fizyczna Wnioskodawcy poprawia jego kondycję psychofizyczną. Wpływają korzystnie na samopoczucie, niweluje stres, polepsza zdrowie. Dzięki wyeliminowaniu dolegliwości bólowych Wnioskodawca szybciej pracuje, popełnia mniej błędów, jest bardziej wydajny w pracy. To wszystko przekłada się na przychody w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Zależą one bowiem od produktywności Wnioskodawcy.

Natomiast brak rehabilitacji będzie skutkował dalszym rozwojem schorzenia, a więc istotnym obniżeniem liczby godzin, które Wnioskodawca może spędzać w kancelarii, siedząc przed komputerem. Efektem takiego obniżenia wydajności Wnioskodawcy w pracy z powodu bóli w plecach będzie obniżenie liczby spraw sądowych, które Wnioskodawca może przyjąć do prowadzenia, a więc znaczne obniżenie jego przychodów. To znaczy, że rehabilitacja jest konieczna dla zachowania źródła przychodów Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, dlatego przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Podkreślam, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodów z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednak ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego na wstępie przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

-pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów,

enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

-być właściwie udokumentowany.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to koszty, które zostały poniesione, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości. Należy przy tym pamiętać, że koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodów z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodów z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Tym samym możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów jest uzależniona od obiektywnej, rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten spowoduje zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest w rozpatrywanym przypadku działalność gospodarcza. Jednak na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskiwanymi przychodami, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że jest Pan adwokatem i wykonuje Pan w ramach działalności gospodarczej zawód w kancelarii indywidualnej. Pana praca polega głownie na udzielaniu porad prawnych klientom, pisaniu opinii prawnych, przygotowywaniu pism procesowych i reprezentowaniu klientów przed sądem, organami ścigania i innymi instytucjami państwowymi. W przeważającej części Pana praca ma charakter siedzący. Jest Pan narażony na szereg niekorzystnych dla Pana zdrowia czynników związanych z wielogodzinną pracą biurową przed monitorem komputerowym, bez zmieniania pozycji ciała, w tym na schorzenia kręgosłupa. Jednym z negatywnych efektów wywołanych specyfiką Pana pracy są zdiagnozowane zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa (...). Objawy choroby to przewlekłe dolegliwości bólowe o różnym stopniu natężenia, problemy z utrzymaniem prostej postawy ciała, drętwienie kończyn oraz problemy z poruszaniem się. W grudniu 2021 roku miał Pan atak (...), który wymusił na Panu przyjęcie (...). Po ataku (...) konsultował Pan schorzenie u lekarzy. Obecnie, zdaniem lekarzy, najlepszym i najbezpieczniejszym sposobem, aby uniknąć dalszego rozwoju choroby oraz niwelować dolegliwości z nią związane jest wzmożona aktywność fizyczna nieobciążająca kręgosłupa, połączone z równolegle prowadzą rehabilitacją i treningiem medycznym oraz fizjoterapią. Obecnie ponosi Pan następujące wydatki związane z rehabilitacją: zajęcia z pływania, zabiegi fizjoterapeutyczne oraz treningi medyczne. Od momentu wdrożenia zaleceń lekarskich Pana stan uległ poprawie. Znacznie rzadziej odczuwa Pan dolegliwości związane ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa, jest Pan w stanie swobodnie się poruszać. Pana aktywność fizyczna poprawia Pana kondycję psychofizyczną.

Wydatki wskazane przez Pana we wniosku nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami a celem, jakim jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest Pana pozarolnicza działalność gospodarcza.

Do stwierdzenia, czy poniesione wydatki może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie, czy mają one związek z tą działalnością czy też służą one tylko polepszeniu stanu zdrowia niezwiązanego z działalnością gospodarczą, które co do zasady mają charakter osobisty.

Na podstawie opisu sprawy oraz powołanych przepisów prawa stwierdzam, że wydatki poniesione przez Pana na zajęcia z pływania, zabiegi fizjoterapeutyczne i treningi medyczne mają na celu dbałość o Pana zdrowie. Wydatki uwarunkowane stanem zdrowia osoby prowadzącej działalność gospodarczą, co do zasady, należą do wydatków o charakterze osobistym. Podstawowym celem poniesienia takich wydatków jest bowiem poprawa stanu zdrowia bądź jakości życia podatnika, a nie osiągnięcie przychodów.

W konsekwencji w okolicznościach Pana sprawy opisane przez Pana wydatki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, ponieważ nie spełniają przesłanek z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – wydatki ponoszone przez Pana na rehabilitację, tj. wydatki na:

-zajęcia z pływania – wydatek na instruktora oraz wydatek na wynajem toru na basenie podczas zajęć,

-wizyty fizjoterapeutyczne – wydatek na zabiegi rehabilitacyjne wykonywane przez fizjoterapeutę,

-trening medyczny i rehabilitację – wydatek na instruktora/rehabilitanta i wynajem sali,

nie mogą zostać zaliczone przez Pana do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).