Interpretacja indywidualna z dnia 30.11.2018, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.385.2018.2.MS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Czy Spółka słusznie zalicza całość kosztów finansowych dotyczących emisji obligacji, wyemitowanych na finansowanie modernizacji infrastruktury tramwajowej oraz modernizacji i zakupu nowych wagonów tramwajowych, do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1, art. 15c ust. 1, ust. 9 i ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 sierpnia 2018 r. (data wpływu 17 września 2018 r.), uzupełnionym 22 i 29 listopada 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów całości kosztów finansowych, bez ograniczenia wynikającego z art. 15c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych dotyczących emisji obligacji, wyemitowanych na finansowanie:

• modernizacji infrastruktury tramwajowej jest prawidłowe,
• modernizacji i zakupu nowych wagonów tramwajowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów całości kosztów finansowych dotyczących emisji obligacji, wyemitowanych na finansowanie modernizacji infrastruktury tramwajowej oraz modernizacji i zakupu nowych wagonów tramwajowych, bez ograniczenia wynikającego z art. 15c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 15 listopada 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.385.2018.1.MS wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 22 i 29 listopada 2018 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Zgodnie ze statutem, podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski.

Spółka w efekcie czynionych starań podpisała jako Beneficjent umowę z Centrum Unijnych Projektów Transportowych na realizację projektu indywidualnego współfinansowanego przez Unię Europejską pn. M oraz M - etap II. Ogółem w latach 2009 - 2015 wartość realizacji tych Projektów wyniosła () zł.

W ramach Projektów Spółka zmodernizowała i rozbudowała infrastrukturę tramwajową oraz zakupiła i zmodernizowała tabor tramwajowy. Prace budowlane prowadzone były w ramach trzech głównych ciągów komunikacyjnych łączących największe miasta Aglomeracji G. Wszystkie zadania zostały ukończone do dnia 31 grudnia 2015 roku.

Na finansowanie ww. Projektów Spółka przeznaczyła środki pochodzące z dotacji z Unii Europejskiej, emisji obligacji oraz wygospodarowane środki finansowe Spółki.

Spółka w 2012 r. podpisała z bankiem umowę i realizując jej zapisy do końca 2015 r. dokonała emisji obligacji przeznaczonych na sfinansowanie nakładów ponoszonych w ramach ww. Projektów. Ostateczny termin wykupu tych obligacji upłynie 30 września 2028 r.

Zgodnie z warunkami emisji obligacji Spółka ponosiła i ponosić będzie, do momentu całkowitego wykupu obligacji, koszty finansowe w tym odsetki naliczane i pobierane przez bank w okresach kwartalnych. W trakcie realizacji Projektów odsetki dotyczące okresu od dnia wyemitowania obligacji współfinansujących zakup środków trwałych do dnia przyjęcia środków trwałych do używania zwiększały wartość początkową środków trwałych.

Po zakończeniu realizacji i rozliczeniu Projektów naliczane przez bank odsetki są ujmowane w ciężar kosztów finansowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka słusznie zalicza całość kosztów finansowych dotyczących emisji obligacji, wyemitowanych na finansowanie modernizacji infrastruktury tramwajowej oraz modernizacji i zakupu nowych wagonów tramwajowych, do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1, art. 15c ust. 1, ust. 9 i ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka wyemitowała obligacje w celu finansowania modernizacji infrastruktury tramwajowej oraz modernizacji i zakupu nowych wagonów tramwajowych, wobec powyższego uregulowane koszty finansowania dłużnego, w tym odsetki od obligacji, stanowią koszty długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej będącego w ogólnym interesie publicznym, a w związku z powyższym w całości są kosztem uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (). Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Na mocy przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175; dalej jako: ustawa nowelizująca) nastąpiła nowelizacja przepisów ograniczających wysokość zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów odsetek (kosztów finansowania dłużnego).

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy nowelizującej przepisy ustaw zmienianych w art. 1-3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r. Stosownie natomiast art. 7 tej ustawy do odsetek od kredytów (pożyczek), w przypadku których kwota udzielonego podatnikowi kredytu (pożyczki) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 15c lub art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz art. 6, 7b, 7g i 7h ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r.

W świetle znowelizowanych przepisów mechanizm ograniczający możliwość odliczenia odsetek nie został ograniczony do wewnątrzgrupowego finansowania dłużnego, ale będzie obligatoryjnie stosowany do odsetek od wszystkich środków finansowych udzielonych podatnikowi, również przez instytucje zewnętrzne.

Zgodnie ze znowelizowanym art. 15c ust. 1 updop, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Warunkiem koniecznym stosowania ograniczenia wynikającego z art. 15c updop jest wystąpienie u danego podatnika określonej w przepisie nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nad osiągniętymi przez podatnika w danym roku podatkowym, podlegającymi opodatkowaniu, przychodami o charakterze odsetkowym.

W myśl art. 15c ust. 3 updop, przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

Z kolei w art. 15c ust. 12 i 13 updop, zdefiniowane zostały odpowiednio pojęcia kosztów finansowania dłużnego i przychody o charakterze odsetkowym. Przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione. Przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.

Jednocześnie ustawodawca zastrzegł w art. 15c ust. 8 updop, że przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku którego spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
2. aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
3. koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
4. dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Przepis ten zawiera - przewidziane dyrektywą Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r. ustanawiającą przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (dalej: dyrektywa ATAD) - odstępstwo dla pożyczek wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej (spełniających określone kryteria), pozwalające na nieujmowanie ich w nadwyżce kosztów finansowania dłużnego.

Długoterminowym projektem z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 4 ust. 4 dyrektywy ATAD jest projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym. Oznacza to, że dyrektywa nie narzuca w jaki sposób należy rozumieć przesłankę pozostawania w ogólnym interesie publicznym, pozostawiając państwom członkowskim swobodę decyzji w tym zakresie.

Zgodnie z art. 15c ust. 9 updop, dochodu wynikającego z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej nie uwzględnia się przy obliczaniu przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1.

Długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym (art. 15c ust. 10).

Mając na uwadze powyżej wskazane przepisy, aby dany projekt został uznany za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej spełnione muszą być następujące warunki:

1. przedmiotem projektu ma być znaczący składnik aktywów, a zatem stanowić zasoby majątkowe podatnika o wiarygodnie określonej wartości. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2018 r., poz. 395, z późn. zm.) aktywa to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych;
2. celem projektu ma być dostarczenie, modernizacja lub eksploatacja tego znaczącego składnika aktywów;
3. cel projektu wskazany powyżej ma być w ogólnym interesie publicznym. Pojęcie interes oznacza, iż pewien stan lub przedmiot zostaje uznany za interes danego podmiotu, ponieważ jest on dla niego wartościowy, korzystny lub przez niego pożądany. W przypadku interesu publicznego pewien stan lub przedmiot jest uznany za wartościowy korzystny lub pożądany przez całe społeczeństwo lub jakąś jego zbiorowość.

Jednocześnie wskazać należy, że uregulowanie przewidziane w art. 15c ust. 8, 9 i 10 updop dotyczy nie wszystkich długoterminowych projektów z zakresu infrastruktury publicznej, lecz tylko takich, które spełniają dodatkowe cztery warunki wskazane w art. 15c ust. 8 updop.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka podpisała jako Beneficjent umowę z Centrum Unijnych Projektów Transportowych na realizację projektu indywidualnego współfinansowanego przez Unię Europejską pn. M oraz M - etap II. Ogółem w latach 2009 - 2015 wartość realizacji tych Projektów wyniosła () zł.

W ramach Projektów Spółka zmodernizowała i rozbudowała infrastrukturę tramwajową oraz zakupiła i zmodernizowała tabor tramwajowy. Wszystkie zadania zostały ukończone do 31 grudnia 2015 roku.

Na finansowanie ww. Projektów Spółka przeznaczyła środki pochodzące z dotacji z Unii Europejskiej, emisji obligacji oraz wygospodarowane środki finansowe Spółki. Spółka w 2012 r. podpisała z bankiem umowę i realizując jej zapisy do końca 2015 r. dokonała emisji obligacji przeznaczonych na sfinansowanie nakładów ponoszonych w ramach ww. Projektów. Ostateczny termin wykupu tych obligacji upłynie 30 września 2028 r.

Zgodnie z warunkami emisji obligacji Spółka ponosiła i ponosić będzie, do momentu całkowitego wykupu obligacji, koszty finansowe, w tym odsetki naliczane i pobierane przez bank w okresach kwartalnych. W trakcie realizacji Projektów odsetki dotyczące okresu od dnia wyemitowania obligacji współfinansujących zakup środków trwałych do dnia przyjęcia środków trwałych do używania zwiększały wartość początkową środków trwałych.

Po zakończeniu realizacji i rozliczeniu Projektów naliczane przez bank odsetki są ujmowane w ciężar kosztów finansowych.

W odniesieniu do projektów finansowanych z funduszy europejskich, na wstępie należy zaznaczyć, że istotą jest ustalenie, czy projekt infrastrukturalny spełnia łącznie przesłanki projektu długoterminowego i projektu z zakresu infrastruktury publicznej. Źródło finansowania (fundusze unijne) nie powinno być traktowane jako samodzielna przesłanka umożliwiająca klasyfikowanie przedsięwzięć jako długoterminowych projektów z zakresu infrastruktury publicznej. To przede wszystkim cel projektu powinien decydować o jego przydatności z punktu widzenia ogólnego interesu publicznego.

Usługi świadczone w ogólnym interesie to usługi, które organy publiczne państw członkowskich zaliczają do usług służących dobru ogółu i które w związku z tym podlegają szczególnym zobowiązaniom z tytułu świadczenia usług publicznych (przy czym mogą być one świadczone zarówno przez sektor publiczny jak i prywatny). Przykłady usług użyteczności publicznej obejmują m.in. transport publiczny, usługi pocztowe i opiekę zdrowotną. Zbiór ten obejmuje sektor działalności oferujący usługi w ogólnym interesie publicznym, które nie byłyby świadczone na rynku - lub byłyby świadczone na innych warunkach, jeżeli chodzi o jakość, bezpieczeństwo, przystępność cenową, równe traktowanie lub powszechny dostęp - bez interwencji publicznej.

Jako inwestycje publiczne mogą być więc rozumiane te inwestycje, które ze względu na ich znaczenie społeczne, ułatwiają funkcjonowanie społeczeństwa, spełniają podstawowe potrzeby społeczne, zapewniając wypełnianie zadań publicznych.

Realizowany przez Wnioskodawcę projekt zawiera w sobie dwa elementy. Po pierwsze służy on modernizacji infrastruktury tramwajowej, po drugie w jego ramach przewidziana jest modernizacja i zakup nowych wagonów tramwajowych. Wyodrębnienie tych dwóch elementów Projektu wymaga aby każdy z nich rozpatrywany był oddzielnie pod kątem możliwości zastosowania art. 15c ust. 8 updop.

Dokonując analizy przedstawionego przez Wnioskodawcę zagadnienia należy zauważyć w pierwszej kolejności, że zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN infrastruktura to urządzenia i instytucje usługowe niezbędne do należytego funkcjonowania społeczeństwa i produkcyjnych działów gospodarki.

Cechami jakimi charakeryzuje się infrastruktura są:

1. służebny charakter świadczy usługi dotyczące obsługi sfery produkcyjnej bądź konsumpcyjnej;
2. bryłowatość urządzeń oznacza, iż istnieje konieczność tworzenia całych obiektów od razu ze względu na kwestie ekonomiczne oraz technologiczne, nie da się ich budować etapami;
3. wysoka kapitałochłonność tworzenie urządzeń infrastruktury pociąga za sobą konieczność ponoszenia znacznych kosztów, które ze względu na bryłowatość zwracają się dopiero w długim okresie;
4. skokowy sposób powstawania kosztów oznacza, iż koszty infrastruktury rosną co pewien czas jako konsekwencja niepodzielności urządzeń infrastruktury;
5. długowieczność czas użytkowania urządzeń infrastruktury jest bardzo długi;
6. immobilność nie da się przenosić urządzeń infrastruktury, zaś usługi świadczone przez urządzenia infrastruktury mogą być konsumowane na miejscu;
7. urządzenia infrastruktury są względem siebie komplementarne a nie substytucyjne.

Podkreślenia wymaga, że wszystkie powyższe warunki muszą być spełnione łącznie.

Infrastruktura tramwajowa o jakiej mowa we wniosku jest infrastrukturą publiczną ze względu na jej znaczenie społeczne gdyż ułatwia ona funkcjonowanie społeczeństwa, służy zaspokajaniu potrzeb i wypełnianiu zadań społecznych. O ile więc infrastruktura tramwajowa spełnia powyższe kryteria, cechy tej nie posiada ta część Projektu która dotyczy modernizacji i zakupu nowych wagonów tramwajowych.

Wagony tramwajowe (modernizowane lub zakupione) nie spełniają wszystkich powyższych przesłanek do uznania ich za infrastrukturę. Nie sposób bowiem przypisać im np. cech immobilności. Niewątpliwie wagony tramwajowe nie są elementem infrastruktury tramwajowej (którą w niniejszej interpretacji uznano za infrastrukturę publiczną) podobnie jak elementem infrastruktury drogowej nie są samochody, a w przypadku infrastruktury kolejowej nie są nią pociągi czy wagony (por. ustawa z 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz.U. z 2018 r. Nr 2117 z późn. zm.) Załącznik nr 1).

Tym samym Projekt realizowany przez Spółkę polegający na modernizacji i zakupie nowych wagonów tramwajowych nie stanowi/nie będzie stanowić projektu z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 updop.

W odniesieniu natomiast do Projektu realizowanego przez Spółkę polegającego na zmodernizowaniu i rozbudowie infrastruktury tramwajowej należy stwierdzić, że stanowi ona zasoby majątkowe Wnioskodawcy o wiarygodnie określonej wartości, tj. znaczące składniki aktywów Wnioskodawcy. Jednocześnie należy uznać, że cel Projektu w tym zakresie jest zbieżny z celami wskazanymi w art. 15c ust. 10 updop, mieści się w ogólnym interesie publicznym.

W związku z powyższym realizowany przez Spółkę Projekt polegający na zmodernizowaniu i rozbudowie infrastruktury tramwajowej stanowi/będzie stanowić projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 updop.

Reasumując, realizowany przez Wnioskodawcę Projekt polegający na zmodernizowaniu i rozbudowie infrastruktury tramwajowej stanowi projekt z zakresu infrastruktury publicznej, który spełnia przesłanki, o których mowa w art. 15c ust. 8 updop.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów całości kosztów finansowych, bez ograniczenia wynikającego z art. 15c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych dotyczących emisji obligacji, wyemitowanych na finansowanie:

• modernizacji infrastruktury tramwajowej jest prawidłowe,
• modernizacji i zakupu nowych wagonów tramwajowych jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego... w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej