Interpretacja indywidualna z dnia 04.05.2012, sygn. IPPB3/423-96/12-2/MS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że uprawdopodobnioną w 2010 roku nieściągalność wierzytelności, odpisano jako nieściągalną w 2011 roku i w 2011 roku o tę należność pomniejszono podstawę do opodatkowania?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14.02.2012 r. (data wpływu 17.02.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujęcia wierzytelności nieściągalnych w kosztach uzyskania przychodów roku 2011 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.02.2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujęcia wierzytelności nieściągalnych w kosztach uzyskania przychodów roku 2011.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka E. sp. z o.o. w 2009 roku zgłosiła do kancelarii windykacyjnej dwie sprawy dotyczące niezapłaconych należności od kontrahentów. W 2009 roku spółka dokonała odpisu aktualizującego powyższe należności, które były uprzednio zaliczone na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych. Należność została odpisana w koszty, które w 2009 roku nie stanowiły kosztu uzyskania przychodu, ponieważ do końca roku nie otrzymaliśmy wyroków uprawdopodobniających nieściągalność powyższych należności. W 2010 roku firma windykacyjna przesłała nam: w jednym przypadku postanowienie Komornika Sądowego o umorzenie postępowania egzekucyjnego, z powodu bezskuteczności egzekucji (brak majątku), w drugim postanowienie Komornika Sądowego o umorzeniu postępowania egzekucyjnego w związku z ogłoszeniem upadłości dłużnika. Jednak w 2010 roku Zarząd Spółki nie podjął decyzji o zaliczeniu powyższych należności jako nieściągalne, licząc na możliwość egzekucji na drodze powództwa cywilnego ( odpowiedzialność członków Zarządu dłużnika). W 2011 roku, kiedy możliwość egzekucji okazała się bezskuteczna, zarząd Spółki podjął decyzję o zaliczeniu powyższych należności jako nieściągalne, W 2011 roku dokonano odpisu należności jako nieściągalne i uprawdopodobnione zgodnie z art. 16 ust 2a pkt 1 Ustawy PDOP.W rozliczeniu podatku dochodowego za 2011 rok kwotę netto powyższych należności, uznano jako koszty zmniejszające podstawę opodatkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że uprawdopodobnioną w 2010 roku nieściągalność wierzytelności, odpisano jako nieściągalną w 2011 roku i w 2011 roku o tę należność pomniejszono podstawę do opodatkowania...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka w 2011 roku miała prawo odpisać należność jako nieściągalną, na podstawie posiadanych postanowień komorników sądowych i jednocześnie zmniejszyć o wartość netto powyższych wierzytelności podstawę do opodatkowania za 2011 rok.

Nieściągalną wierzytelność uznano jako koszty uzyskania przychodu w 2011 roku w dacie łącznego spełnienia poniższych warunków:

• wierzytelność była uprawdopodobniona w 2010 roku,
• wierzytelność w 2011 roku została odpisana jako nieściągalna (w księgach w 2011 roku dokonano zapisu).

Na tle opisanego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.) zwana dalej ustawa o CIT wskazuje na możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartość należności, które były uprzednio zaliczone na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT do przychodów należnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1. Zatem co do zasady, ustawodawca wyłącza odpisy aktualizujące z kategorii kosztów podatkowych.

Odpis aktualizujący należność może zostać ujęty w kosztach uzyskania przychodów, o ile spełnione są poniższe warunki:

1. odpis został dokonany od należności uprzednio uznanej jako przychód należny, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT
2. odpis został określony w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.)
3. nieściągalność należności została uprawdopodobniona, zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT.

Z powyższych przepisów ustawy o CIT wynika, że odpisy aktualizujące stanowią koszty uzyskania w roku podatkowym, w którym spełnione są dwa ostatnie warunki. Jeśli przesłanki te wypełnią się w różnych latach podatkowych, odpis aktualizujący powinien być zaliczony do kosztów podatkowych w roku, w którym zostanie spełniony drugi z nich. Zatem, jeżeli nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona wcześniej, niż dokonano jej ewidencyjnego odpisania, to odpis aktualizujący zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w roku, w którym został dokonany nie później jednak niż do czasu przedawnienia wierzytelności. Zatem utworzenie odpisu aktualizującego w księgach rachunkowych po dacie uprawdopodobnienia nieściągalności w oparciu o przesłanki wskazane w art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT nie powoduje braku możliwości ujęcia takiego odpisu w kosztach uzyskania przychodu. Utworzenie odpisu aktualizującego później niż nastąpiło uprawdopodobnienie nieściągalności będzie miało jedynie wpływ na moment jego ujęcia w kosztach uzyskania przychodu.

Odnosząc powyższe do opisanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca uzyskując dokumenty uprawdopodobniające nieściągalność przedmiotowych należności w roku 2010 oraz dokonując odpisu aktualizującego w roku 2011 miał prawo do ujęcia jego wartości w kosztach podatkowych roku 2011.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 225 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie