Temat interpretacji

Wnioskiem z 17.10.2006 r. spółka zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do następującego stanu faktycznego:

Spółka, jako dystrybutor energii elektrycznej, zakupuje energię elektryczną u producentów lub na rynku giełdowym i dostarcza ją poszczególnym odbiorcom finalnym. Zdaniem Spółki bezpośrednie zastosowanie do prowadzonej przez Spółkę sprzedaży i osiągania przychodów ma art. 12 ust 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyznaczający moment powstania przychodu z tytułu świadczenia tzw. usług ciągłych, w tym dostaw energii elektrycznej. Przepis ten stanowi, że w przypadku rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub gazu przewodowego (...) - za datę powstania przychodu należnego uważa się wynikający z faktury termin płatności, a jeżeli termin ten nie jest określony, ostatni dzień miesiąca w którym wystawiono fakturę.Stosowanie przez Spółkę dystrybucyjną tej normy ustawowej powoduje konieczność właściwego ustalenia wartości energii elektrycznej zakupionej od dostawców również po stronie kosztów, tj. w powiązaniu z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy. Zgodnie z jego brzmieniem za koszty uzyskania przychodów należy rozumieć koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione (art. 15 ust. 4 cyt. ustawy).

Ustawowe regulacje świadczą o tym, że przychodem z tytułu sprzedaży energii jest sprzedaż wyznaczona terminem płatności wynikającym z faktur. Ponieważ koszty zakupu energii elektrycznej, aby zostały uznane za koszty uzyskania przychodu, muszą być poniesione w celu jego poniesienia, powinny być rozliczane proporcjonalnie do przypadającej sprzedaży w danym miesiącu.
Odnoszenie kosztów zakupu energii elektrycznej do uzyskanych w danym miesiącu przychodów z jej sprzedaży może być dokonywane przez Spółkę za pomocą wskaźnika rozliczeniowego. Metoda ta polega na:
1) wyliczeniu wskaźnika rozliczeń przychodu ze sprzedaży energii elektrycznej w oparciu o specyfikację będącą zestawieniem obrotów i sald księgi głównej. Wskaźnik rozliczeń przychodu ze sprzedaży jest wyrażony w %. Oznacza on udział sprzedaży energii elektrycznej w miesiącu bieżącym wyznaczonej terminem płatności zgodnie z art. 12 ust. 3d updop do ujmowanej narastająco sprzedaży energii ogółem w poprzednich miesiącach rozliczeniowych roku podatkowego. Sprzedaż energii ogółem w poprzednich miesiącach roku podatkowego są to łączne przychody z tytułu sprzedaży energii i jej dostarczenia pomniejszone o przychody z tytułu: pozostałych opłat taryfowych, opłat przyłączeniowych i nielegalnego poboru energii.
2) ustaleniu kosztów zakupu energii elektrycznej w miesiącach rozliczeniowych roku podatkowego, w których uzyskiwano przychodyze sprzedaży energii. Czysty koszt zakupu energii elektrycznejoznacza koszt zakupu energii i usług przesyłowych pomniejszony otakie elementy kosztowe jak: koszty Zarządu, koszty zakupu energiina pokrycie różnicy bilansowej, pozostałe opłaty taryfowe, rezerwana świadectwa pochodzenia do praw majątkowych, koszty związanez nielegalnym poborem energii.
3) wyliczeniu przy pomocy procentowego wskaźnika sprzedaż (obliczonego wg metodologii opisanej w pkt 1) kwoty kosztu zakupuenergii elektrycznej.
4) wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów kosztu, o którym mowaw pkt 3 nie związanego z zakupem energii elektrycznej w miesiącubieżącym a w miesiącu następnym.

W tak przedstawionym stanie faktycznym przedsiębiorstwo wnosi o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym zakresie:
Czy kosztem uzyskania przychodu Spółki w danym miesiącu są pełne koszty zakupu energii elektrycznej, czy też Spółka powinna wyodrębnić czyste, tj. wynikające z faktur nabycia koszty zakupu energii elektrycznej i rozliczać proporcjonalnie do przypadającej w danym miesiącu sprzedaży oraz czy przedstawiona w stanie faktycznym metoda odnoszenia kosztów zakupu energii do przychodu ze sprzedaży przy zastosowaniu wskaźnika rozliczeń wyliczonego na podstawie wymienionych parametrów jest prawidłowa i może być przez Spółkę stosowana?

Według Spółki, skoro przychodem nie jest cała sprzedaż zafakturowana, tylko jej część, wyznaczona terminem płatności wynikającym z faktur, to do tego przychodu należy proporcjonalnie odnosić koszty zakupu energii elektrycznej. Spółka powinna koszty zakupu energii elektrycznej rozliczyć proporcjonalnie do przypadającej w danym miesiącu sprzedaży. Wszystkie pozostałe koszty własne, wynikające z ksiąg rachunkowych, związane z prowadzeniem działalności przedsiębiorstwa, ponoszone w celu osiągnięcia przychodów (jak koszty na pokrycie straty bilansowej, koszty zarządu), stanowią koszt uzyskania przychodów i powinny być rozliczane w momencie ich poniesienia.

Spółka uważa, że przedstawiona w stanie faktycznym metoda proporcjonalnego odnoszenia kosztów zakupu energii do przychodu ze sprzedaży z zastosowaniem wskaźnika rozliczeń, wyliczonego na podstawie elementów składowych ujętych w zestawieniu obrotów i sald księgi głównej, jest prawidłowa i może być przez Spółkę stosowana.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza co następuje:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006 r.(Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.; zmiana ostatnia: Dz. U. z 2006 r. Nr 157, poz. 1119) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4 w/w ustawy koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Zgodnie z powyższym, kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione przez podatnika w celu uzyskania przychodów lub mogące mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, pozostające w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Są to więc koszty zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy.

Co do zasady, zgodnie z art. 15 ust. 4 cyt. ustawy, podatnik może odliczyć od przychodów koszty ich uzyskania w roku podatkowym, którego te koszty dotyczą, tzn. w roku podatkowym, w którym w wyniku ich poniesienia uzyskał przychód do opodatkowania. Moment uzyskania przychodu z działalności gospodarczej określają przepisy art. 12 ust. 3 cyt. ustawy. W przypadku Spółki należy odnieść się również do art. 12 ust. 3d cyt. ustawy, zgodnie z którym w przypadku rozliczeń z tytułu m.in. dostaw energii elektrycznej, cieplnej lub gazu przewodowego za datę powstania przychodu należnego uważa się wynikający z faktury termin płatności, a jeżeli termin nie jest określony, ostatni dzień miesiąca, w którym wystawiono fakturę.

Biorąc powyższe pod uwagę z poniesionych przez Spółkę kosztów uzyskania przychodów należy wyłączyć te koszty, które pozostają w bezpośrednim związku z przychodami z tytułu świadczenia usług dystrybucji energii elektrycznej, uzyskanymi w następnych okresach sprawozdawczych i zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w dacie uzyskania przychodów ze sprzedaży tej energii, o których mowa w art. 12 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jeżeli zatem w danym miesiącu wystąpi przychód z tytułu sprzedaży 100 jednostek energii elektrycznej, to bezpośrednim kosztem uzyskania przychodu w tym miesiącu będzie koszt zakupu w/w 100 jednostek energii. W przypadku natomiast, gdy Spółka oprócz kosztów zakupu energii ponosi inne koszty ściśle związane bezpośrednio z tym przychodem (np. koszty przesyłu), które nie zostały wkalkulowane w cenę jednostki energii, w pełni uzasadnione wydaje się zastosowanie w stosunku do tego rodzaju kosztów opisanej przez Spółkę, proporcjonalnej metody podziału kosztów.

W przypadku pozostałych kosztów (ogólnych), które nie mogą zostać bezpośrednio powiązane z uzyskiwanymi przychodami, gdyż są związane z całokształtem działalności podatnika i są ponoszone w sposób ciągły, będą one podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z chwilą ich faktycznego poniesienia, na zasadach określonych zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając powyższe na uwadze, organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać podstawy uzasadniające to żądanie.