Temat interpretacji
POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20.03.2007r. (data wpływu do Urzędu 23.03.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny
postanawia
- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.
UZASADNIENIE
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 20.12.2004r. Strona, jako kredytobiorca, zawarła umowę kredytu z drugą spółką. Kredytodawca udzielił kredytobiorcy pożyczki denominowanej w euro w kwocie stanowiącej równowartość 900.000,00 euro. Całkowita spłata pożyczki nastąpi nie później niż w dniu 31.12.2011r. Odsetki będą spłacane na bieżąco. Saldo nie spłaconego kapitału na 31.12.2006r. wynosi 300.458,73 euro, co stanowi kwotę 1.382.603,35 zł, licząc wg kursu NBP z 29.12.2006r. w wysokości 3,8312 za 1 euro. Przy spłacie kredytu denominowanego w walucie obcej, Spółka kieruje się stanowiskiem NSA z dnia 09.05.2000r. sygn. akt: SA 1804/99, dotyczącym pożyczki udzielonej podatnikowi w złotych lecz denominowanej w walucie obcej, który stwierdził, że kwota wynikająca z takiej denominacji powiększa kwotę pożyczki sprzed denominacji i nie stanowi kosztu uzyskania przychodów przy spłacie tej pożyczki.
Przedmiotowym wnioskiem Spółka zwróciła się z prośbą o potwierdzenie prawidłowości jej postępowania, zgodnie z którym dodatnie różnice kursowe przy spłacie kredytu denominowanego w walucie obcej nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Zdaniem Podatnika, dodatnie różnice kursowe powstające przy spłacie kredytu denominowanego w walucie obcej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego przedstawiona przez Stronę argumentacja jest prawidłowa. Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), do przychodów nie zalicza się między innymi otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).
Z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a w/w ustawy wynika natomiast, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Z literalnego brzmienia powołanych przepisów wynika, że kwota kredytu zarówno w dacie jego zaciągnięcia, jak i jego spłaty nie stanowi przychodów ani kosztów uzyskania przychodów. Oznacza to, że zaciągnięcie kredytu oraz późniejszy jego zwrot na gruncie prawa podatkowego traktuje się jako zdarzenie podatkowo neutralne. Skutki w podatku dochodowym wywołują natomiast spłacone odsetki od kredytów, a w przypadku kredytu zaciągniętego i spłacanego w walucie obcej, także powstałe różnice kursowe od spłaconych rat kapitałowych kredytu, które są wynikiem wahań kursów walutowych w czasie. Różnice kursowe w rozumieniu podatkowym mogłyby powstać przy spłacie kredytu w walucie obcej, w sytuacji gdy wyniki przeliczeń na złote tej samej ilości waluty będą się różnić pomiędzy dniem zaciągnięcia kredytu a dniem jego spłaty. Tylko do tak powstałych różnic kursowych mają zastosowanie przepisy dotyczące ustalania przychodów lub kosztów z tytułu różnic kursowych.
Zasady ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych począwszy od 01.01.2007r. uregulowane zostały w art. 15 a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 15a ust. 1 w/w ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3. Dodatnie różnice kursowe, w myśl art. 15a ust. 2 pkt 5 ustawy, powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Z kolei ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, o czym stanowi ust. 3 pkt 5 cytowanego art. 15a.
Z powyższego wynika zatem, że warunkiem powstania różnic kursowych w rozumieniu powołanych powyżej przepisów jest zaciągnięcie kredytu (pożyczki) w walucie obcej oraz jego (jej) spłata również w walucie obcej. Kredyt denominowany cechuje się tym, że wartość kredytu i rat kapitałowych wyrażona jest w walucie obcej, natomiast kredyt ten zaciągnięty jest w walucie polskiej, spłata rat kapitałowych dokonywana jest w walucie polskiej w wysokości kwoty stanowiącej równowartość raty wyrażonej w walucie obcej, potwierdzenie salda przez bank wyrażone jest w złotówkach. W umowach o kredyt denominowany istotny jest fakt, że przelicznik walutowy, będący elementem uzgodnień pomiędzy kredytobiorcą a kredytodawcą, ma na celu jedynie aktualizację wartości (części kapitałowej) kredytu w stosunku do waluty obcej. Zastosowanie więc przelicznika nie zmienia faktu, że kredyt pozostaje kredytem złotówkowym. Kredyt złotówkowy, lecz denominowany walutą obcą, jest kredytem, którego kapitał określony jest w złotówkach. Również jego spłata dokonywana jest w walucie polskiej. Zastosowany w umowie kredytu przelicznik walutowy w walucie obcej dla waluty polskiej (przewalutowanie), jest wewnętrzną sprawą umawiających się stron i nie wynika z przepisów podatkowych.
Okoliczność zawarcia umowy pożyczki denominowanej w walucie obcej i występujące w czasie wahania kursu waluty, w której ta pożyczka została wyrażona (co skutkowało zmianą wartości tej pożyczki w dniu jej spłaty w stosunku do jej wartości z dnia jej zaciągnięcia), nie zmienia faktu, iż nadal jest to spłata kwoty głównej zobowiązania. Spłata kwoty głównej zobowiązania z tytułu pożyczki (kredytu) na gruncie prawa podatkowego nie wywołuje skutków podatkowych (art. 12 ust. 1 pkt 4 i art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).
Biorąc powyższe pod uwagę oraz powołane wyżej przepisy art. 16 ust. 1 pkt 10 oraz art. 12 ust. 4 pkt 1 w/w ustawy, należy stwierdzić, iż w przypadku kredytu denominowanego różnice występujące pomiędzy wartością kapitałową kredytu z dnia jego udzielenia a jego wartością z dnia spłaty są obojętne podatkowo. Różnice te nie stanowią różnic kursowych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż spłata kredytu nie następuje w walucie obcej, lecz w walucie krajowej. Różnice kursowe w rozumieniu przepisów w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą powstać przy spłacie pożyczki w sytuacji, gdy zaciągnięcie i spłata tej pożyczki następuje w walucie obcej.
Mając powyższe ma uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.